مدیریت پرستاری
سال:1400 | دوره:10 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

مقدمه رضایت بیمار از مراقبت های پرستاری معیاری برای بررسی کیفیت این مراقبت ها است. با شناخت نقایص مراقبتی پرستاران می توان آنها را برطرف کرده و رضایت مندی بیمار را افزایش داد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط شاخص رفتارهای مراقبتی پرستاران با رضایت مندی بیماران مراجعه کننده به بیمارستاهای دولتی کاشان در سال 1399 انجام شد. روش کار این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 400 بیمار بستری در بیمارستان های دولتی شهر کاشان (1399) با روش نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیگ، رضایت بیمار (PSI) و شاخص رفتارهای مراقبتی (CBI) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس، و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شد. یافته ها میانگین سنی بیماران 77/20 سال بود. از بین بیماران شرکت کننده در مطالعه 5/43 درصد زن و 5/56 درصد مرد بودند. اکثریت بیماران رضایت مندی خوبی (3/89) را گزارش کردند. میانگین نمره بیماران از پرسشنامه شاخص رفتارهای مراقبتی24/34±, 50/226 بود. بیشترین میزان نمره کسب شده از گویه دانش و مهارت حرفه ای و کمترین میزان در گویه قایل شدن احترام برای دیگری بود. بر اساس ضریب همبستگی پیرسون، بین نمره رضایت مندی بیماران با نمره شاخص رفتارهای مراقبتی پرستاران همبستگی مثبت و معناداری مشاهد شد که در حد بالا بود (71/0r=, 001/0P=). نتیجه گیری علیرقم رضایت مندی اکثریت بیماران از رفتارهای مراقبتی پرستاران، کماکان نیاز به افزایش کیفیت مراقبت های پرستاری در زمینه مسایل اخلاقی چون احترام به بیمار و ارتباط موثر با بیمار احساس می شود. مدیران پرستاری با نظارت و حمایت پرستاران می توانند آنها را در این مهم یاری کنند.

مقدمه امروزه جو اخلاقی سازمانی به شدت تحت تاثیر پیچیده شدن سرویس های ارایه خدمات سلامت و تجهیزات پیشرفته قرار گرفته است. به گونه ای که جو اخلاقی به عنوان هویت سازمان شناخته شده و بیشترین تاثیر را بر هویت سازمانی داشته است. روش کار پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی-تحلیلی است. محیط پژوهشی بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و جامعه پژوهش پرستاران شاغل در بخش های مختلف ویژه و بستری عمومی آن است. تعداد نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با توجه به تعداد اعضای جامعه پژوهش، 340 نفر تعیین شد. از میان پرستاران واجد شرایط در جامعه پژوهش، نمونه ها از طریق تصادفی طبقه ای نسبی یا متناسب با حجم، از بخش های بستری انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسش نامه جو اخلاقی اولسون (1998) است. روایی محتوای پرسش نامه به روش اعتبار محتوا بر اساس نظر 10 نفر از اعضای هییت علمی در حوزه مدیریت پرستاری مورد تایید قرار گرفت و اعتماد آن با ضریب آلفای کرونباخ (89/0) سنجیده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و از طریق تحلیل توصیفی و آزمون های استنباطی من ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها یافته ها نشان داد؛ 1/57 درصد از پرستاران مباحث اخلاق حرفه ایی را گذرانده بودند. اکثرا 2/51 درصد اشتغال بیش از ساعات موظف کاری ماهانه در یک یا چند بیمارستان را داشتند، 2/62 درصد دارای سابقه مسئولیت های اجرایی بودند که بیشتر آنها با 4/42 درصد در نقش اجراییstaff یا پرستار دوم بودند و سابقه کاری اکثر نمونه های نیز با 6/42 درصد بین 1تا9سال بود. آزمون های آماری نشان داد که وضعیت جو اخلاقی کل با میانگین 58/3 در وضعیت نسبتا مطلوب بوده است. مطلوب ترین جو اخلاقی در حیطه همکاران و مدیران به ترتیب با میانگین های 143/4 و 9186/3 بوده است. جو اخلاقی بیماران، بیمارستان و پزشکان نیز در وضعیت نسبتا مطلوب بوده است. همچنین نتایج آزمون های آماری نشان داد، بین متغییرهای جو اخلاق سازمانی با برخی مشخصات بیمارستان و مشخصات دموگرافیک رابطه معنادار مستقیم وجود دارد(05/0˂, P). نتیجه گیری مثبت و مطلوب بودن جو اخلاقی در حیطه همکاران در این پژوهش، نقطه قوت ارزشمندی است که می بایست توسط مدیران پرستاری در بیمارستان مورد توجه قرار گیرد. از طرفی با توجه به پایین بودن نسبی میانگین جو اخلاقی، بیماران، بیمارستان و پزشکان، ضروری است مسیولین مربوطه علل و عوامل موثر در این زمینه را یافته و با اتخاذ سیاست های مناسب در جهت برطرف نمودن آن اقدام نمایند. نتایج پژوهش حاضر می تواند در تمام سطوح مورد توجه مدیران پرستاری قرار گیرید و با تدوین دستورالعمل ها و برنامه های راهبردی جو اخلاق سازمانی را در بیمارستان ها ارتقا و به تبع آن شاهد بهبود سطح خدمات مراقبتی بود.

مقدمه پرستاران بزرگترین گروه ارایه کننده خدمات مراقبتی در نظام بهداشت و درمان محسوب می شوند. از این رو، بررسی مسئولیت پذیری در بین پرستاران، به یکی از مسایل عمده مدیران تبدیل شده است. روش کار روش پژوهش، مقطعی توصیفی-تحلیلی با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را تعداد 146 نفر از پرستاران زن بیمارستان عسلیان شهر خرم آباد تشکیل دادند که بر اساس فرمول کوکران، تعداد 108 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، از پرسشنامه های استاندارد تناسب فرد-سازمان، مسئولیت پذیری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی استفاده شد؛ که روایی محتوی، روایی واگرا و همگرا، و پایایی آن برحسب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدلسازی معادلات ساختاری با بهره گیری از نرم افزارهای SPSS23 و Smart Pls3. 5استفاده شد. یافته ها نتایج فرضیه های پژوهش نشان داد تناسب فرد-سازمان با مقدار آماره آزمون (389/6) و ضریب مسیر (557/0) بر جامعه پذیری سازمانی پرستاران تاثیر مثبت دارد. تناسب فرد-سازمان با مقدار آماره آزمون(311/0) و ضریب مسیر (045/0) بر مسئولیت پذیری پرستاران تاثیر ندارد. جامعه پذیری سازمانی پرستاران با مقدار آماره آزمون (134/4) و ضریب مسیر (458/0) بر مسئولیت پذیری پرستاران تاثیر مثبت دارد. همچنین متغیر میانجی جامعه پذیری سازمانی تاثیر تناسب فرد-سازمان بر مسئولیت پذیری پرستاران به مقدار (255/0) افزایش می دهد. کیفیت مدل نهایی پژوهش با شاخص GOF برابر با 350/0 مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری یافته ها نشان داد که تناسب فرد-سازمان از طریق جامعه پذیری سازمانی بر مسئولیت پذیری پرستاران بیمارستان عسلیان تاثیر دارد. بنابراین، پیشنهاد می شود مدیران بیمارستان عسلیان شهر خرم آباد، ضمن توجه هرچه بیشتر به تناسب فرد-سازمان به هنگام استخدام کادر پرستاری، از طریق تدوین و اجرای برنامه های رسمی و هدفمند جامعه پذیری سازمانی، مسئولیت پذیری پرستاران را افزایش دهند.

مقدمه موضوع معماری منابع انسانی، رابطه استخدامی افراد با سازمان و سپس شکل گیری و اعمال مدیریت منابع انسانی براساس این نوع روابط در سازمان است. روابط استخدامی براساس میزان دانشی بودن و ارزش استراتژیک افراد برای سازمان شکل می گیرد که در سازمان ها بسیار حایز اهمیت است و بر این اساس، این پژوهش به طراحی شبکه های یادگیری سازمانی براساس مدل معماری منابع انسانی دانش محور در سازمان تامین اجتماعی پرداخته است. روش کار این پژوهش مبتنی بر مطالعات کمی و در سه مرحله و از طریق سه پرسشنامه به روش پیمایش با مشارکت 288 نفر میان مدیران، معاونین و کارکنان منتخب ستاد مرکزی سازمان تامین اجتماعی صورت پذیرفت. یافته ها جهت بررسی داده ها سه پرسشنامه معماری، سنجش ویژگی های شبکه یادگیری، کارکردهای منابع انسانی در اختیار مدیران، معاونین و کارمندان منتخب قرار گرفت. داده های حاصل از مطالعات کمی(پرسشنامه ای) از طریق تحلیل استنباطی و با استفاده از تی تک نمونه(تی استیودنت) آزمون شد که از تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. نتیجه گیری نتایج پژوهش نشان می دهد که مشاغل دانش محور، دارای تراکم بالا و همگنی متوسط هستند، ولی اعتماد درون گروهی و برون گروهی بالایی دارند. مشاغل شغل محور دارای تراکم، همگنی و اعتماد درون گروهی بالایی هستند، و مشاغل هم پیمانان، تراکم و همگنی پایین و اعتماد برون گروهی بالا به دست آمد. علاوه بر معماری منابع انسانی در سازمان ها، لازم است تا مدیران با تشخیص ویژگی هر کدام از انواع معماری با آگاهی بیشتری برای کارکنان خود برنامه ریزی کنند و برای تسهیل دو جانبه گرایی در سازمان خود از شیوه های مدیریت منابع انسانی مختص انواع مختلف شبکه استفاده کنند.

مقدمه پرستاران بخش ویژه به دلیل پیچیدگی محیط کار و بدحال بودن بیماران، تعارضات شغلی را تجربه می کنند. اگر این تعارضات، شناسایی و مدیریت نشوند می توانند زمینه ای برای بروز مشکلات، خشونت در محیط کار، کاهش انگیزه و کیفیت مراقبت های پرستاری و در نتیجه آسیب به بیماران باشند. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بود. جامعه پژوهش شامل پرستاران بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی درمانی و بیمارستان تامین اجتماعی شهر اردبیل بودند که از میان آنها تعداد 240 نفر که حایز شرایط ورود به مطالعه بودند، انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های تعارض دوبرین و راهبردهای مدیریت تعارض رابینز استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، فراوانی، درصد فراوانی) و استنباطی (تحلیل واریانس، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون) در نرم افزارSPSS نسخه 23 مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها براساس نتایج، اکثر پرستاران (2/84 درصد)، سطح متوسط تعارض شغلی را تجربه کرده بودند. راهبردهای مدیریت تعارض مورد استفاده توسط اغلب پرستاران به ترتیب شامل عدم مقابله (52/11±, 92/44)، راه حل مداری (72/11±, 27/38) و کنترل (53/8±, 44/30) بود. بین تعارض شغلی پرستاران با بیمارستان (01/0=P) و بخش محل کار (025/0=P)، ارتباط معنی داری مشاهده شد. همچنین ارتباط بین راهبردهای مدیریت تعارض با سن، جنس، وضعیت استخدامی و محل خدمت پرستاران، معنی دار بود (05/0>P). نتیجه گیری براساس نتایج، پرستاران بخش های ویژه از تعارض متوسطی در محیط کار برخوردار بوده و بیشتر از راهبرد عدم مقابله برای حل تعارضات خود استفاده می کنند. لذا، توصیه می شود مدیران پرستاری با اتخاذ شیوه های مناسب حل تعارضات، به کاهش آنها در محیط کار کمک کرده و در نتیجه باعث ارتقا کیفیت خدمات پرستاری شوند.

مقدمه به دلیل تغییر عوامل جمعیتی-اجتماعی خانواده، افزایش امید به زندگی افراد، خانواده به عنوان ارایه دهنده اصلی مراقبت شناسایی می شودکه این موضوع چالش های جدیدی را برای پایداری مراقبت ایجاد می کند. بنابراین پرستاران مراقبت در منزل باید صلاحیت مدیریت ظرفیت مراقبتی خانواده را داشته باشند. روش مطالعه حاضر از نوع کیفی تحلیل محتوا می باشد که در مراکز مراقبت در منزل شهر تهران در سال 1399 انجام شده است. با نمونه گیری به روش هدفمند تا اشباع داده ها، 15 پرستار مراقبت در منزل انتخاب شدند و داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار فردی جمع آوری شد. سپس تجزیه و تحلیل به روش تحلیل محتوی قراردادی مطابق با رویکرد ژانک (2009) انجام شده است. یافته ها تجزیه و تحلیل داده ها منجر به استخراج 95 کداولیه 8 زیر طبقه و 3 طبقه و یک مضمون مدیریت ظرفیت مراقبتی خانواده شد که طبقات شامل: بررسی توانایی خانواده جهت همکاری در مراقبت، افزایش ظرفیت مراقبتی خانواده و رعایت اصول اخلاقی در برخورد با خانواده بیمار می باشد. در مراقبت در منزل جهت افزایش کیفیت مراقبت و جلب رضایت بیمار و خانواده نیاز به همکاری خانواده در مراقبت به بیمار می باشد و جهت این همکاری نیاز به بالابردن توانایی خانواده و احترام به اصول اخلاقی خانواده می باشد. نتیجه گیری یافته های مطالعه یکی از صلاحیت های پرستاران مراقبت درمنزل یعنی مدیریت ظرفیت مراقبتی خانواده را ارایه می دهد که به عملکرد پرستاران کمک می کند تا بتوانند فعالیت حرفه ای خود را ارزیابی کرده تا بر جنبه هایی که باید تک اصلاح شود تمرکز کنند که پیامد آن ارتقاء کیفیت مراقبت و افزایش رضایتمندی بیمار و خانواده و پرستار می باشد. همچنین، می تواند زمینه ای برای توسعه برنامه آموزش فراهم نماید.

مقدمه شیوع بیماری ویروس کرونا 2019 (کووید 19) در 30 ژانویه 2020 توسط سازمان بهداشت جهانی به عنوان یک اورژانس بهداشت عمومی اعلام شده و میزان بالای آلودگی و مرگ و میر این بیماری سبب ایجاد بسیاری از تظاهرات روان پزشکی در اقشار مختلف جامعه شده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت در علایم اضطراب، افسردگی، استرس پس از سانحه و احساس گناه در افراد داغدیده ناشی از بیماری کووید 19 بود. روش کار طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با دوره پیگیری بود. نمونه این پژوهش 30 نفر از افراد داغدیده ناشی از بیماری کووید 19 در کلینیک آگاهش شهر کرج بودند که توسط روان پزشک مرکز و مصاحبه ساختار یافته انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15) و کنترل (15) گمارده شدند و مقیاس های اضطراب بک، افسردگی بک ویراست دوم، استرس پس از سانحه می سی سی پی و احساس گناه را در پیش آزمون و پس آزمون همراه با دوره پیگیری تکمیل نمودند. گروه آزمایش تحت 15 جلسه 90 دقیقه ای گروه درمانی درمان پویشی فشرده کوتاه مدت قرار گرفتند. برای تحلیل داده ها، از تحلیل کواریانس مکرر استفاده شد. یافته ها یافته های این پژوهش نشان داد که روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت به شیوه گروهی، پس از 15 جلسه مداخله، اثر معنی داری در کاهش خرده مقیاس های اضطراب، افسردگی، استرس پس از سانحه و احساس گناه گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل داشت و در دوره پیگیری دو ماهه نیز پایدار بوده است. نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر نشان داد که درمان پویشی فشرده کوتاه مدت به شیوه گروهی، راهبردی موثر در بهبود علایم اضطراب، افسردگی، استرس پس از سانحه و احساس گناه در افراد داغدیده ناشی از بیماری کووید 19 می باشد و می توان از آن به عنوان روش درمانی موثر بهره برد.

مقدمه دوران بارداری از مهمترین و تاثیرگذارترین دوران زندگی یک مادر می باشد. سلامت جسمانی و وضعیت روحی-روانی مادر تاثیر بسزایی روی رشد و تکامل جنین و سلامتی آتی مادر و کودک دارد. این پژوهش با هدف اثربخشی خانواده درمانی رفتاری شناختی استوارت بر کاهش ضعف روانی و خودتنظیمی هیجانی زنان باردار بخش زنان زایمان و نوزادان بیمارستان امام سجاد (ع) تبریز در اپیدمی کرونا انجام گرفت. روش کار روش تحقیق نمیه تجربی از نوع پیش آزمونو پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این طرح، مادران باردار مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی زنان و مامایی بیمارستان امام سجاد (ع) شهرستان تبریز طی سه ماهه سوم سال 1399 می باشد. از میان جامعه آماری 160 نفری به تعداد حداقل 24 نفر از زنان باردار زیر 30 هفته بارداری بصورت نمونه گیری هدفمند انتخاب نموده و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم بندی بصورت قرعه کشی انجام گرفت. گروه اول به عنوان گروه آزمایش و گروه دوم به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند و به پرسشنامه ضعف روانی (مقیاس هفتم از پرسشنامه MMPI) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی (گارنفسکی و همکاران، 2001) پاسخ دادند. ضریب پایایی پرسشنامه MMPI 0/84بود و اینکه گارانفسکی و همکاران اعتبار و روایی مطلوبی را برای این مقیاس ذکر کردند. ضریب آلفا برای خرده مقیاس های این پرسشنامه به وسیله گرانفسکی و همکاران در دامنه 0/71تا 0/81گزارش شده است. برای تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد که خانواده درمانی بر کاهش احساس ضعف روانی زنان باردار تاثیر معناداری دارد (سطح معنی داری 0. 01). همچنین آموزش های جلسات خانواده درمانی در خودتنظیمی هیجانی زنان باردار تاثیر مثبت دارد و خانواده درمانی رفتاری شناختی استوارت بر مولفه های خودتنظیمی هیجانی زنان باردار موثر است (سطح معنی داری 0. 01). نتیجه گیری برای کاهش ضعف روانی، افزایش خودتنظیمی هیجانی و مولفه های در بین زنان باردار می توان از خانواده درمانی رفتاری شناختی استوارت استفاده نمود.

مقدمه با افزایش سرعت تغییرات در جهان امروز و تغییر نیازهای افراد، حرفه پرستاری نیاز به سازگاری با این تغییرات و بازسازی مداوم در این زمینه دارد. در این شرایط انتظار می رودکه پرستاران تصمیم گیری نمایند، بازتاب دهند و مسیولیت تصمیمات خویش را بر عهده بگیرند تا اینکه تنها آنچه اجرای دستورات نامیده می شود را به انجام برسانند. کسب استقلال یکی از چالش های اصلی حرفه ای گرایی در پرستاری در طول تاریخ بوده است. روش کار پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقایسه ای است که محیط پژوهش شامل بخش های مراقبت ویژه(6 بخش) و بخش های عادی(16 بخش) بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران می باشد. جامعه پژوهش پرستاران شاغل در بخش های ویژه و بستری می باشند. به روش تمام سرشماری 310 پرستار وارد مطالعه شدند. در این پژوهش از پرسشنامه استاندارد استقلال حرفه ای پرستاران دمپستر 1990 استفاده شد و روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ 95/0 مورد تایید قرار گرفت. معیار ورود به پژوهش داشتن حداقل 6 ماه سابقه کاری در بخش فعلی است. در این مطالعه برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS ورژن 23 استفاده شد و همچنین از جداول توزیع فراوانی و میانگین و انحراف معیار استفاده شد. یافته ها یافته ها نشان داد که نمره استقلال حرفه ای واحدهای مورد پژوهش در بخش ICU 18/13 ±,78/107 و در بخش CCU 26/11 ±,10/99 است که با توجه به 079/0=Pvalue تفاوت معناداری بین نمرات دو گروه وجود ندارد. با این حال، نمره میانگین نمره استقلال حرفه ای واحدهای مورد پژوهش در بخش های عادی به دلیلP value < 0. 001 در مقایسه با بخش مراقبت ویژه ICU و CCU تفاوت معنادار داشتند. به طوری که پرستاران در بخش های مراقبت ویژه ICU و CCU نسبت به پرستاران بخش های دیگر نمره استقلال بالاتری داشتند. هم چنین در بخش های عادی بیشترین نمرات استقلال حرفه ای مربوط به بخش روان (با میانگین 45/81 و انحراف معیار 05/11) و کمترین میزان نمرات استقلال حرفه ای مربوط به بخش داخلی مردان(با میانگین 70 و انحراف معیار 8/10) است. نتیجه گیری استقلال حرفه ای در بخش مراقبت ویژه در سطح متوسط و در بخش های عادی در سطح کم قرار دارد. به دلیل تاثیر مستقیم استقلال حرفه ای پرستاران بر سطح کیفیت مراقبت از بیماران و عملکرد پرستاران لذا باید اقداماتی در جهت حمایت مدیران و تغییر در ساختار مدیریتی و بهبود توانمندی پرستاران انجام شود.

مقدمه مسیولیت پذیری اجتماعی پرستاران نقش موثری در بهبود کیفیت ارایه خدمات و رسیدن نظام سلامت به اهداف مورد نظر دارد. با توجه به اینکه مسیولیت پذیری اجتماعی مبتنی بر زمینه می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعین ارتباط مسیولیت پذیری اجتماعی پرستاران با فرهنگ سازمانی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد. روش کار این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی بود. جامعه آماری شامل تمامی پرستاران شاغل در سه بیمارستان آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کردستان شامل بیمارستان کوثر، بعثت و توحید شهرستان سنندج در سال 1399 بودند با استفاده از فرمول کوکران 317 نفر بعنوان حجم نمونه تعیین و به روش تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع آوری اطلاعات شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه مسیولیت پذیری اجتماعی کارول (1991) و پرسشنامه فرهنگ سازمانی رابینز (1998) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss 24 و آزمون های آماری همبستگی پیرسون و مانوا استفاده شد. یافته ها بین مسیولیت پذیری اجتماعی پرستاران و مولفه های آن (قانونی، اقتصادی، قانونی، اقتصادی، اخلاقی، نوع دوستانه) با فرهنگ سازمانی بیمارستانها و مولفه های آنها (کنترل، خلاقیت فردی، ارتباطات سازمانی، سیستم پاداش، وضوح اهداف، حمایت مدیر، خطرپذیری، انسجام سازمانی، هویت سازمانی و تعارض پذیری) ارتباط مستقیم و معنی داری وجود داشت (05/0