دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1401 | دوره:30 | شماره:161 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف: مطالعات بسیاری نشان داده اند که داروهای ضدافسردگی می تواند اثرات ضد سرطانی داشته باشند؛ در عین حال، نحوه اثرات ضد سرطانی داروی ضد افسردگی آمی تریپتیلین بر سلول های سرطانی دهانه رحم روشن نیست. بر این اساس مطالعه حاضر به بررسی اثرات سیتوتوکسیک داروی آمی تریپتیلین بر سلول های سرطانی دهانه رحم پرداخته است. مواد و روش ها: طی این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی، سلول های سرطانی دهانه رحم با رده سلولی SW480 به گروه های کنترل (عدم تیمار) و تیمار شده با غلظت های 125/78، 25/156، 5/312، 625، 1250 و 2500 µ, g/ml داروی آمی تریپتیلین تقسیم بندی شدند. 24 و 48 ساعت پس از تیمار زنده مانی سلول ها به روش MTT اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: زنده مانی سلول های سرطانی دهانه رحم در تیمار با غلظت های 125/78، 25/156، 5/312، 625، 1250 و 2500 µ, g/ml پس از 24 و 48 ساعت دچار کاهش معنادار شد (001/0>P). IC50 دارو برای 24 و 48 ساعت به ترتیب 1742 و 928 بود. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشانگر آنست که داروی آمی تریپتیلین دارای اثرات سیتوتوکسیک بر سلول های سرطانی دهانه رحم می باشد. نتایج این پژوهش می تواند در حوزه درمان سرطان دهانه رحم مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه و هدف: دیابت بیماری مزمنی است که نیازمند پذیرش و مراقبت است؛ بنابراین جهت افزایش دانش و انگیزه ی بیماران برای مراقبت از خود توصیه اکید می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری خود مراقبتی بر اساس خودفراروی با میانجی گری حمایت اجتماعی در بیماران مبتلا به دیابت انجام شد. مواد و روش ها: تحقیق حاضر از نظر روش، توصیفی همبستگی در قالب مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه مورد نظر شامل تمامی بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک های تخصصی دیابت سطح شهر تهران در بهار و تابستان 1400 بودند. نمونه مورد بررسی به تعداد 382 نفر و به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده شامل، پرسشنامه خود مراقبتی، پرسشنامه خود فراروی بزرگسالان لونسون و پرسشنامه حمایت اجتماعی فلمینگ بود. جهت تفسیر داده ها نیز از نرم افزارهای SPSS21 وLISREL 8. 5 استفاده گردید. نتایج: مدل مفهومی پیشنهادی مورد تایید قرار گرفت. تمامی شاخص های برازش مدل (همانند SRMR GFI، CFI، RMSEA) در دامنه قابل قبول تا خوب قرار داشتند و الگوی مورد نظر از ساختار عاملی و برازش مطلوبی برخوردار بود. خود فراروی با حمایت اجتماعی و خود مراقبتی ارتباط مستقیم و قوی داشت. نقش میانجی گر حمایت اجتماعی نیز مورد تایید قرار گرفت. نتیجه گیری: بهبود مولفه خود فراروی با بهبود حمایت اجتماعی و ارتقاء خود مراقبتی همراه بوده و می تواند به عنوان راهکاری روانشناختی در کنار درمان های پزشکی مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه و هدف: ویروس سندرم تنفسی حاد کرونا ویروس (SARS-CoV-2) برای اولین بار در چین ظهور پیدا کرد و به سرعت در سراسر جهان منتشر شد. به دلیل شیوع گسترده آن در سراسر جهان تلاش برای ارایه واکسن موثر و ایمن علیه این ویروس ضروری می باشد. ژنوم این ویروس دارای مولکول RNA تک رشته ای می باشد که کدکننده چهار پروتیین ساختاری متفاوت می باشد، از میان آنها، پروتیین های اسپایک (S) و نوکلیوکپسید ویروس (N) نقش بسزایی در تحریک سیستم ایمنی در جهت مقابله با ویروس را دارند. واکسن های مولتی اپی توپ پپتیدی که شامل اپی توپ های ایمنی زای سلول های T و B هستند، به دلیل اختصاصیت بالا در سال های اخیر بسیار مورد توجه واقع شده اند. این واکسن ها با استفاده از ابزار ایمونوانفورماتیک طراحی می شوند. مواد و روش ها: در این پژوهش پروتیین های S و N SARS-CoV-2 با کمک سرورهای بیوانفورماتیک به منظور شناسایی اپی توپ های سلول های T CD4 و B آنالیز شدند. از زیر واحد B توکسین کلرا و اپی توپ PADRE به عنوان ادجوانت استفاده شد. اجزای مذکور با لینکرهای پپتیدی به هم متصل شدند و ویژگی های سازه واکسن طراحی شده از جمله آنتی ژنیسیته، عدم آلرژنیسیته، خصوصیات فیزیکی و شیمیایی، ساختار دوم و سوم با استفاده از سرورهای بیوانفورماتیک پیشگویی شد. نتایج: براساس نتایج آنالیزهای بیوانفورماتیک سازه مذکور دارای آنتی ژنیسیته بالا بوده و آلرژن نیز نمی باشد. نتیجه گیری: بنابراین سازه طراحی شده به عنوان یک کاندید واکسن مناسب علیه SARS-CoV-2 می تواند مورد بررسی قرار گیرد، هر چند انجام مطالعات آزمایشگاهی ضروری می باشد.

مقدمه و هدف: چاقی به عنوان یک عامل خطر برای بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های سوخت و سازی و قلبی-عروقی شناخته می شود. از آنجایی که تاثیر تمرینات ورزشی روی میکرو RNAهای (miRNA) مرتبط با چاقی بویژه mir-27a به ندرت بررسی شده است؛ لذا، تحقیق حاضر با هدف بررسی تاثیر هشت تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIIT) بر سطوح mir-27a و غلظت پروتیین واکنشگر C (CRP) در مردان چاق انجام شد. مواد و روش ها: 24 داوطلب مرد میانسال چاق (30 BMI>و دامنه سنی 40-50 سال) بصورت تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرینی هشت هفته تمرینات HIIT را بصورت دایره ای (زانو بلند، پروانه، بورپی، کتل بل اسنچ و اسکات گابلت)، با شدت 80-90% ضربان قلب کاروونن اجرا کردند (چهار هفته اول: سه جلسه و چهار هفته دوم: چهار جلسه در هفته). نمونه های خونی 48 ساعت قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی به منظور تحلیل شاخص های mir-27a و CRP از آزمودنی ها دریافت شد. سپس، داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی همبسته تجزیه و تحلیل شد. نتایج: هشت هفته تمرین HIIT در مقایسه با گروه کنترل باعث کاهش معنی دار سطوح mir-27a وCRP شد (05/0>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ورزشی به ویژه تمرینات HIIT می تواند سبب کاهش mir-27 و CRP شده و احتمالا با جلوگیری از التهاب ناشی از چاقی، از بروز بیماری های متابولیسمی جلوگیری نماید.

مقدمه و هدف: سروتونین و دوپامین، انتقال دهنده های عصبی مونوآمینی موثر در خلق و خو و شادکامی می باشند که در دوران سالمندی کاهش می یابند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر 12 هفته تمرینات مقاومتی با کل بدن بر سطوح سرمی دوپامین، سروتونین و شادکامی در مردان سالمند دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از مردان سالمند دارای اضافه وزن با محدوده سنی (53/1±, 06/62) سال به صورت دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی، در دو گروه تمرین و کنترل، هر گروه 15 نفر قرار گرفتند. گروه تجربی در یک برنامه تمرینی TRX، به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه به تمرین پرداختند. شدت تمرین توسط مقیاس درک فشار بورگ (RPE) کنترل شد. مقادیر سرمی دوپامین، سروتونین و شاخص شادکامی 48 ساعت قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمونهای t زوجی و آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 05/0˂, P انجام شد. نتایج: نتایج آزمون t زوجی نشان داد که بین پیش آزمون و پس آزمون در میزان دوپامین (01/0= p، 69/0=t)، سروتونین (001/0= p، 23/1-=t) و شادکامی(003/0= p، 79/1-=t) در گروه TRX تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد میزان دوپامین (01/0= P، 05/3=F)، سروتونین(002/0= P، 91/1=F) و شادکامی (003/0= P، 10/3=F) درگروه تمرین نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات مقاومتی کل بدن می تواند ضمن افزایش سطوح سرمی سروتونین و دوپامین در افزایش شادکامی و سلامت روانشناختی افراد سالمند موثر واقع شود.

مقدمه و هدف: پروتیین های سیرتویین در فرآیندهای متابولیک و هموستازی بدن درگیر می شوند و با فشار اکسایشی ناشی از سالمندی و بیماری های مربوط به سن مرتبط هستند. تغییرات این پروتیین ها در سالمندی و تاثیر فعالیت بدنی بر آنها کمتر مورد بررسی قرار گرفته است، از این رو هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی بر سطوح پلاسمایی پروتیین های سیرتویین 1 و سیرتویین 3 مردان سالمند غیر فعال بود. مواد و روش ها: در این تحقیق 20 مرد سالمند غیر فعال با دامنه سنی 70-60 سال به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی ساده به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. جهت بررسی تاثیر سالمندی بر سطوح پلاسمایی پروتیین های سیرتویین 1 و سیرتویین 3، 10 مرد جوان غیر فعال به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برنامه تمرینی شامل هشت هفته تمرین تناوبی با شدت متوسط 50 درصد ضربان قلب ذخیره بر اساس اصل اضافه بار بود. سطوح پلاسمایی پروتیین های سیرتویین 1 و سیرتویین 3، در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد اندازه گیری قرار گرفت. جهت مقایسه پیش آزمون از آزمون تحلیل واریانس یک راهه (آنوا) و مقایسه پس آزمون دو گروه سالمند تمرین و سالمند کنترل از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که سطوح پلاسمایی پروتیین های سیرتویین 1 و سیرتویین 3 در گروه های سالمند نسبت به گروه جوان به طور معنی داری کمتر بودند (05/0>P). همچنین بر اثر هشت هفته تمرین تناوبی سطوح پروتیین های فوق به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد که تمرین تناوبی با شدت متوسط با افزایش پروتیین های sirt1 و sirt3، می تواند فشار اکسایشی ناشی از سالمندی را کاهش دهد و منجر به افزایش دفاع آنتی اکسیدانی و بهبود کیفیت زندگی سالمندان شود.

مقدمه و هدف: شیوع اضافه وزنی و کم تحرکی از مشکلات مهم بهداشتی در جهان محسوب می شود که با بروز استرس اکسایشی و کمبود ویتامین D همراه می باشند. در مطالعه حاضر تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی اینتروال با شدت زیاد (High-intensity Interval Resistance Training: HIIRT) برسطوح سیرتویین 1 و 25-هیدروکسی ویتامین D در زنان دارای اضافه وزن با کمبود ویتامین D بررسی شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت نیمه تجربی بر روی 26 زن جوان غیر فعال دارای اضافه وزن، با کمبود ویتامین D انجام شد. آزمودنی ها به صورت دسترس و هدفمند انتخاب و سپس به طور تصادفی در گروه های مداخله و کنترل قرار گرفتند. تمرین اصلی شامل سه ست با 150 ثانیه استراحت بین ست ها بود. هر ست با 6 تکرار در شدت 80 % یک تکرار بیشینه شروع و با استراحت 20 ثانیه ای دیگر، تا رسیدن به واماندگی ادامه می یافت (2 یا 3 تکرار بعدی). داده ها با استفاده از آزمون های t مستقل و تحلیل کوواریانس تک متغیره (آنکوا) در سطح معناداری 05/0≥, P تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: مداخله HIIRT منجر به افزایش معنادار سطوح سیرتویین 1، 25-هیدروکسی ویتامین D و هم چنین فعالیت سوپراکسید دیسموتاز در زنان داری اضافه وزن با کمبود ویتامین D شد. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش، HIIRT می تواند به عنوان یک مداخله غیر دارویی بخشی از اثرات حمایتی خود را در شرایط اضافه وزنی همراه کمبود ویتامین D، بواسطه بهبود وضعیت ویتامین D و افزایش دفاع آنتی اکسیدانی از مسیر سیرتویین 1/ سوپراکسید دیسموتاز اعمال کند.