فن آوری تولیدات گیاهی
سال:1394 | دوره:15 | شماره:1 |تعداد مقالات:16

به منظور مطالعه اثر تنش خشکی روی برخی ویژگی های فیزیولوژیکی 6 رقم انار تجاری ایران، این آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور: 1- رقم انار در 6 سطح (رباب نی ریز، نادری بادرود، شیشه کپ فردوس، اردستانی مه ولات، ملس یزدی و شیرین شهوار) و 2- تنش خشکی در 3 سطح شامل بدون تنش خشکی (رطوبت 80 درصد ظرفیت زراعی، تیمار شاهد)، تنش خشکی متوسط (60 درصد رطوبت ظرفیت زراعی) و تنش خشکی شدید (40 درصد رطوبت ظرفیت زراعی) در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار اجرا گردید. نهال های گلدانی یک ساله به مدت شش هفته در معرض تنش خشکی قرار گرفتند و سپس برخی از ویژگی های فیزیولوژیکی آن ها شامل سرعت فتوسنتز، سرعت تعرق، هدایت روزنه ای، دی اکسیدکربن زیر روزنه، دمای سطح برگ، محتوی نسبی آب و نشت الکترولیت های برگ، در برگ های کاملا توسعه یافته در شرایط شاهد و تنش اندازه گیری شدند. تمامی ارقام مورد مطالعه تحت تاثیر تنش خشکی قرار گرفتند، اما پاسخ آن ها به تنش متفاوت بود. در همه اراقام با افزایش تنش خشکی، سرعت فتوسنتز، سرعت تعرق، هدایت روزنه ای، دی اکسیدکربن زیر روزنه و محتوی نسبی آب کاهش ولی دمای سطح برگ و میزان نشت الکترولیت های برگ افزایش یافت. براساس نتایج به دست آمده از این پژوهش به ترتیب ارقام رباب نی ریز و ملس یزد که در مقایسه با سایر ارقام از نظر خصوصیات فیزیولوژیکی دارای تحمل بیشتری در برابر تنش خشکی بودند به عنوان ارقام متحمل به تنش خشکی پیشنهاد می گردند. علاوه براین در بین ارقام مورد بررسی رقم نادری بادرود بیشترین حساسیت را به تنش خشکی نشان داد.

ولیک، نام عمومی گونه های گیاهی موجود در جنس Crataegus spp. متعلق به خانواده Rosaceae، گیاهی باغی با خواص دارویی می باشد. در این تحقیق، گونه های مختلف ولیک شامل Crataegus monogyna، Crataegus meyeri، Crataegus pseudoheterophylla،Crataegus pentagyna  و Crataegus pontica در منطقه طالقان واقع در استان البرز شناسایی شدند و سپس براساس خصوصیات مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی ارزیابی گردیدند. نتایج تجزیه واریانس با استفاده از صفات مورفولوژیک شامل طول برگ، عرض برگ، نسبت طول به عرض برگ، طول میوه، قطر میوه، نسبت طول به قطر میوه و وزن هزار دانه نشان داد که ژرم پلاسم متنوعی از گیاه ولیک در ایران وجود داشته و بین گونه های مورد مطالعه تفاوت معنی دار آماری وجود دارد. از نظر تمامی صفات مورفولوژیک مورد مطالعه به جز صفات نسبت طول به عرض برگ و نسبت طول به قطر میوه، گونه C. pontica دارای مقادیر حداکثر بود. بین گونه های مورد مطالعه از نظر ترکیبات فیتوشیمیایی نیز اختلاف معنی دار آماری مشاهده گردید. از میان گونه های مورد مطالعه، گونه های C. meyeri، C. pentagyna و C. pseudoheterophylla دارای درصد قابل توجهی از ترکیبات فنولی، تاننی و فلاونوئید روتین بودند. نتایج نشان داد که ارزیابی ترکیبات فیتوشیمیایی می تواند راهکاری مناسب برای تشخیص گونه های دارای اولویت دارویی در این جنس باشد.

در پژوهش حاضر اثر پوتریسین و متیل جاسمونات روی افزایش کیفیت آب میوه پرتقال والنسیا بررسی شده است. میوه های پرتقال با پوتریسین (صفر، 2.5 و 5 میلی مولار) و متیل جاسمونات (صفر، 10 و 20 میکرومولار) به مدت 5 دقیقه تیمار و سپس در دمای 1±5 درجه سانتی گراد با رطوبت نسبی 85 درصد برای مدت 4 ماه انبار شدند. کل مواد جامد محلول، اسید قابل تیتر، اسید آسکوربیک، کاروتنوئید کل و آنتوسیانین کل و آب میوه اندازه گیری گردند. نتایج نشان داد که مواد جامد محلول، ویتامین ث و میزان آب میوه های تیمار شده و تیمار نشده طی انبارمانی کاهش یافت، ولی تیمار پوترسین و متیل جاسمونات به تنهایی و با هم روند کاهش تغییرات را کمتر نشان دادند، به طوری که کاربرد پوتریسین 5 میلی مولار و ترکیب آن با متیل جاسمونات 10 میکرومولار طی انبارمانی بیشترین میزان مواد جامد محلول، اسیداسکوربیک و میزان آب را نسبت به شاهد و سایر تیمارها دارا بودند. میزان اسید قابل تیتر، آنتوسیانین کل و کاروتنوئید کل در میوه های تیمار شده و تیمار نشده طی انبارمانی افزایش یافت، ولی این روند افزایشی در میوه های تیمار شده بیشتر از میوه های شاهد بود، به طوری که بیشترین میزان میزان اسیدقابل تیتر، آنتوسیانین و کاروتنوئید در میوه های تیمار شده با پوتریسین 5 میلی مولار و ترکیب آن با متیل جاسمونات 10 میکرومولار در پایان انبارمانی مشاهده گردید. به طورکلی نتایج نشان داد، کاربرد پوتریسین 5 میلی مولار و ترکیب آن با متیل جاسمونات 10 میکرومولار موثرترین تیمار بودند.

انگور یکی از محصولات مهم در دنیا است. نوع انگورهای بی دانه از طرف مصرف کننده های میوه ترجیح داده می شود. انگور یکی از محصولاتی است که به دلیل داشتن مواد مغذی فراوان از زمان های قدیم مورد استفاده بشر قرار گرفته است. اکثر مصرف کنندگان انگورهای تازه خوری در سراسر دنیا انگورهای بی دانه را ترجیح می دهند. تکنیک نجات جنین این امکان را فراهم می آورد تا بتوان به انگورهای بی دانه با صفات مطلوب موردنظر دست یافت. در این پژوهش اثر محلول پاشی بنزیل آدنین و والد پدری بر میزان جوانه زنی جنین های هیبرید عسکری × بی دانه سفید و عسکری × بی دانه قرمز موردبررسی قرارگرفته است. نتایج نشان داد که محلول پاشی بنزیل آدنین و اثر متقابل محلول پاشی بنزیل آدنین و والد پدری اثر معنی داری بر جوانه زنی جنین داشتند و در تلاقی عسکری × بی دانه سفید باعث بالاترین میزان جوانه زنی (5.26 درصد) شد. اثر متقابل بنزیل آدنین و والد پدری در تخمک های کالوس داده، متلاشی شده و بزرگ شده نیز تاثیر معنی داری داشت.

موازنه عناصر غذایی یکی از شاخص های تعیین کارآیی استفاده از عناصر غذایی در سیستم های کشاورزی است. بدین منظور تحقیق حاضر برای ارزیابی کارآیی استفاده از عناصر غذایی در مزارع مختلف گندم در شهرستان گرگان انجام شد. در این مطالعه اطلاعات مربوط به مدیریت کوددهی شامل نوع و میزان مصرف کودهای مختلف ثبت شد. با توجه به نوع کود میزان خالص نیتروژن، فسفر و پتاسیم برای هر مزرعه محاسبه شد. همچنین با استفاده از مدل QUEFTS میزان عرضه این عناصر توسط خاک تعیین شد که این مقادیر برای نیتروژن، فسفر و پتاسیم به ترتیب 61، 34 و 136 کیلوگرم در هکتار بود. در پایان فصل رشد غلظت این عناصر در گیاه از طریق تجزیه بافت اندازه گیری شد و میزان خروج این عناصر در واحد هکتار تخمین زده شدند. در نهایت موازنه عناصر غذایی از طریق اختلاف بین عناصر ورودی (عرضه شده از طریق کود و خاک) و خروجی از مزارع محاسبه شد. نتایج نشان داد تقریبا نیمی از مزارع گندم دارای کمبود مصرف نیتروژن (موازنه منفی) بودند. میزان کمبود برای نیتروژن بین 3 تا 63.4 کیلوگرم در هکتار متغیر بود درحالی که در نیم دیگر مزارع حدود 1.3 تا 128.3 کیلوگرم در هکتار مازاد نیتروژن وجود داشت (موازنه مثبت). مازاد فسفر و پتاسیم تقریبا در همه مزارع مشاهده شد که مقدار آن به ترتیب بین 10.9 تا 79.3 و 11.5 تا 115 کیلوگرم در هکتار تخمین زده شد (موازنه مثبت).

قارچ های میکوریزی با فراهم نمودن سطح جذب کننده وسیع تر برای انتقال عناصر غذایی موجود در خاک به ریشه گیاهان، سبب بهبود رشد گیاه می گردند. قارچ P. indica به عنوان یک قارچ اندوفیت شبه میکوریزی باعث تحریک رشد بسیاری از گونه های گیاهی گردیده و همچنین مقاومت به تنش های زیستی و غیرزیستی را افزایش می دهد. هدف از اجرای این پژوهش بررسی امکان کلونیزاسیون ریشه گیاه برنج توسط قارچ اندوفیت P. indica و تاثیر آن در بهبود رشد و افزایش برخی پارامترهای مورفولوژیکی گیاه برنج در شرایط نرمال و تنش بود. این بررسی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در گلخانه پژوهشکده بیوتکنولوژی اصفهان اجرا شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو سطح قارچ (تلقیح و عدم تلقیح) و 3 سطح خشکی (ظرفیت زراعی، 25% ظرفیت زراعی و 50% ظرفیت زراعی) بود. نتایج حاصله نشان داد که قارچ P. indica قادر به کلونیزاسیون ریشه گیاه برنج می باشد و تلقیح با قارچ سبب افزایش بیوماس قسمت های هوایی و ریشه گیاهان تلقیح شده نسبت به گیاهان شاهد گردید، به طوری که در شرایط تنش خشکی شدید وزن خشک اندام هوایی و ریشه در گیاهان تلقیح شده نسبت به شاهد به ترتیب 47 و 63 درصد افزایش نشان داد. همچنین در شرایط تنش شدید محتوای نسبی آب گیاهان تلقیح شده 19% بالاتر بود. نتایج بر نقش موثر این قارچ در بهبود خصوصیات گیاه برنج تحت شرایط تنش خشکی به ویژه در شرایط تنش شدید (25% ظرفیت زراعی) دلالت داشت. با توجه به این نتایج به نظر می رسد برنج نیز یکی از میزبان های این قارچ محسوب می شود و قارچ می تواند امکان کشت برنج را در سایر مناطق ایران فراهم آورد. همچنین بهبود رشد در گیاهان تلقیح شده نیاز به استفاده از کودهای شیمیایی را در کشت برنج کاهش خواهد داد.

به منظور بررسی اثر نیتروژن و باکتری های افزاینده رشد بر عملکرد و برخی شاخص های رشدی آفتابگردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتورهای مورد بررسی شامل کود نیتروژنه در سه سطح (صفر، 80 و 160 کیلوگرم در هکتار) از منبع اوره به ترتیب به صورت N0، N80 و  N160و تلقیح بذر با باکتری افزاینده رشد در چهار سطح (عدم تلقیح، تلقیح بذر با ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، Azotobacter chroococcum strain 5، آزوسپریلیوم لیپوفروم استرینOF،Azospirillum lipoferum strain OF  و سودوموناس پوتیدا استرین 186، (Psedomunas putida strain 186 بودند. نتایج نشان داد با افزایش سطوح کود نیتروژنه و کاربرد باکتری های افزاینده رشد، عملکرد کمی و کیفی افزایش یافت. مقایسه میانگین ها نشان داد عملکرد دانه در x N160 عدم تلقیح با باکتری و x N80 تلقیح بذر با ازتوباکتر مشابه هم بودند. تلقیح بذر با ازتوباکتر شاخص سطح برگ و ماده خشک کل را افزایش داد. در تمامی ترکیب های تیماری شاخص سطح برگ و ماده خشک کل به آرامی تا 45 روز بعد از کاشت افزایش یافت. از 45 تا 95 روز بعد از کاشت به طور سریعی افزایش یافت. سپس تا 115 روز بعد از کاشت به دلیل افزایش پیری برگ ها، سایه اندازی و رقابت بر سر نور و دیگر منابع کاهش نشان داد. به نظر می رسد به منظور افزایش عملکرد دانه و شاخص های رشدی، می توان پیشنهاد نمود که 80 کیلوگرم نیتروژن در هکتار در تلقیح بذر با ازتوباکتر به کار برده شود.

مهم ترین عامل محدودکننده تولید محصولات زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک، کمبود آب است. یکی از اثرات کمبود آب، تاثیر آن بر کیفیت بذور محصولات زراعی می باشد. به منظور بررسی خصوصیات جوانه زنی بذور حاصل از آزمایش مزرعه ای چهار رقم نخود (پیروز، کاکا، آزاد و (ILC-482 تحت سطوح مختلف آبیاری (آبیاری کامل، آبیاری محدود و دیم)، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه فیزیولوژی گیاهی دانشگاه کردستان در سال 1389 انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر صفات سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه و ساقه چه، وزن ریشه چه و ساقه چه، شاخص بنیه گیاهچه و وزن صد دانه در بذور به دست آمده از گیاهان تحت تیمار آبیاری کامل نسبت به شرایط دیم به ترتیب 19.2، 25.4، 21.9، 38.1، 33.6، 26.5 و 14.1 درصد بیشتر بود. همچنین نتایج نشان داد که از نظر تمامی صفات بین ارقام مورد بررسی اختلافات معنی دار وجود داشت و ارقام تیپ دسی و به ویژه رقم کاکا نسبت به ارقام تیپ کابلی از نظر تمامی صفات به جز صفات سرعت جوانه زنی، نسبت طول ریشه چه به ساقه چه، نسبت وزن ریشه چه به ساقه چه و وزن صد دانه برتر بودند.

به منظور بررسی اثرات تنش ‏آبی و کود پتاسیم بر عملکرد، اجزای عملکرد، کارآیی مصرف اقتصادی (EWUE) و بیولوژیک آب (BWUE) و شاخص برداشت (HI) سیب‏زمینی رقم آئولا از روش آبیاری نشتی با فواصل متفاوت آبیاری استفاده شد. این تحقیق با استفاده از طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. در کرت های اصلی سه تیمار تنش آبی شامل آبیاری پس از 100 (تنش ملایم) و 130 (تنش شدید) میلی متر تبخیر از تشتک کلاس A به همراه شاهد (بدون تنش) و در کرت های فرعی پنج سطح کود پتاسیم شامل 0، 62.5، 125، 187.5 و 250 کیلوگرم اکسید پتاسیم در هکتار اعمال گردید. در سطوح بالای تنش ‏آبی (تنش شدید)، میزان عملکرد، تعداد غده در هر بوته، متوسط وزن غده، ماده خشک غده و کل گیاه، HI و EWUE کاهش ولی BWUE افزایش یافت. بیشترین BWUE و EWUE به ترتیب به میزان 893 و 631.1 گرم در مترمکعب در شرایط تنش ملایم مشاهده شد. درحالی که بیشترین مقادیر مربوط به سایر صفات مورد مطالعه در شرایط بدون تنش حاصل شد. همچنین مقدار کلیه صفات مورد بررسی در اثر مصرف بیشتر پتاسیم اضافه گردید. به طوری که بالاترین عملکرد (23.62 تن در هکتار)، متوسط وزن غده (39.89 گرم)، ماده خشک غده (6.38 تن در هکتار) و کل گیاه (871.60 گرم در مترمربع)،HI  (71.2 درصد)،BWUE  (871.1 گرم در مترمکعب) و EWUE (617.4 گرم در مترمکعب) در تیمار 250 کیلوگرم در هکتار اکسید پتاسیم مشاهده گردید.

به منظور بررسی عملکرد دانه و سایر صفات زراعی تریتیکاله در مقایسه با گندم دیم در شرایط آبیاری تکمیلی این آزمایش در سال زراعی 89-1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دیم قاملو واقع در استان کردستان انجام شد. از یک آزمایش کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار استفاده شد. رژیم های رطوبتی مختلف شامل آبیاری پاییزه هنگام کاشت، آبیاری بهاره در مرحله شیری شدن دانه و دیم، کرت های اصلی و سه ژنوتیپ تریتیکاله (رقم جوانیلو به اضافه دو لاین امید بخش) و سه ژنوتیپ گندم دیم (رقم آذر 2 به اضافه دو لاین امید بخش) کرت های فرعی آزمایش را شامل شدند. نتایج نشان داد که آبیاری در مرحله شیری شدن دانه با تولید 3805 کیلوگرم در هکتار دارای برتری 649 کیلوگرمی نسبت به آبیاری در زمان کاشت بود. رقم جوانیلو با متوسط تولید 4415 کیلوگرم در هکتار افزایش معنی داری نسبت به رقم آذر 2 در هر سه رژیم رطوبتی نشان داد. به طور کلی تریتیکاله در هر سه رژیم رطوبتی آبیاری در مرحله کاشت، آبیاری در مرحله شیری شدن دانه و دیم به ترتیب از برتری 26، 49 و 48 درصدی عملکرد دانه نسبت به گندم برخوردار بود. این افزایش عملکرد ناشی از عملکرد بهتر این محصول در ارتباط با اجزای عملکرد مانند تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک، ارتفاع گیاه و طول دوره پر شدن دانه بود.

در برنامه های به نژادی پایه های پسته شناخت کافی از نحوه ارتباط و میزان همبستگی صفات با یکدیگر و ارتباط آنها با قدرت رشد پایه دارای اهمیت می باشد. بنه باغی به عنوان یک هیبرید بین گونه ای طبیعی جنس پسته مطرح است که دارای تنوع وسیعی بین دانهال های یک توده بذری می باشد. به منظور بررسی تنوع و همبستگی بین صفات مورفولوژیکی آزمایشی بر روی 108 دانهال بنه باغی حاصل از یک توده بذری طراحی شد و 14 صفت مورفولوژیکی از جمله تیپ رویش اولیه، طول و قطر ساقه، ابعاد برگ و برگچه، تعداد برگ و برگچه و دو صفت فیزیولوژیکی شاخص سبزینگی و فلورسانس کلروفیل ارزیابی شد. براساس نتایج، در بین دانهال های بنه باغی تنوع مورفولوژیکی بالایی مشاهده شد. دانهال ها بر اساس رویش اولیه به دو تیپ رشدی پسته و بنه تقسیم شدند. در هر دو تیپ رشدی همبستگی مثبت و معنی داری بین صفات مرتبط با قدرت رشد دانهال همچون ارتفاع، تعداد برگ، قطر و شاخص سبزینگی مشاهده شد. بر اساس تجزیه رگرسیون گام به گام در هر دو تیپ رشدی صفت حجم ساقه و تعداد برگ جزو صفات تاثیرگذار بر قطر و ارتفاع دانهال بودند.

سرخرطومی برگ یونجه آفت درجه یک تمام مناطق یونجه کاری ایران و جهان است. با کاربرد ارقام مقاوم، خسارت کاهش می یابد. در بررسی مقاومت مزرعه ای 42 ژنوتیپ یونجه موجود در ژرم پلاسم نسبت به این آفت معلوم شد که، ژنوتیپ ها، اثرات معنی داری روی تعداد لارو، میزان خسارت، وضعیت سبزینه، عملکرد تر علوفه و همچنین سایر صفات داشتند. رگرسیون گام به گام برای میزان خسارت به عنوان متغیر تابع معلوم کرد که تعداد لارو، ارتفاع بوته ها در زمان خسارت و درصد ماده خشک به ترتیب وارد مدل شدند و با ضریب تبیین تجمعی 30.47 درصد بیشترین تغییرات میزان خسارت را توجیه نمودند. در تجزیه به مولفه های اصلی، حدود 59 درصد از تغییرات کل توسط دو مولفه اصلی اول توجیه شد. گزینش براساس مولفه اول منجر به انتخاب ژنوتیپ های با عملکرد بالا و گزینش بر اساس مولفه دوم منجر به انتخاب ژنوتیپ هایی با مقاومت بالا نسبت به تغذیه لارو گردید. از طریق آنالیز خوشه ای، پنج خوشه ایجاد شد. ژنوتیپ های واجد عملکرد و مقاومت بالا، به ترتیب در خوشه های اول و پنجم قرار گرفتند. برای اصلاح یونجه، ژنوتیپ های فیض 49 با مقاومت پایین و عملکرد بالا و تک بوته 23 با مقاومت بالا و عملکرد پایین، می توانند به عنوان والدین مناسب دو رگ گیری مورد استفاده قرار گیرند.

گیاهان دارویی منابع ارزشمند آنتی اکسیدان های طبیعی از قبیل برخی ترپنوئیدها و ترکیبات فنلی هستند و دارای پتانسیل بالا به عنوان جایگزینی مناسب برای آنتی اکسیدان های سنتزی در کاهش استرس اکسیداتیو می باشند. لذا هدف از این تحقیق، بررسی و مقایسه فعالیت آنتی اکسیدانی، ترکیبات فنلی و میزان اسانس برخی جمعیت های آویشن کوهی و دنایی در شرایط زراعی می باشد. مطابق نتایج، میزان IC50 جمعیت های مختلف آویشن کوهی از 20.98mg/ml تا 48.7mg/ml و میزان ترکیبات فنلی از 42.6mg GAEg-1 تا 67.64mg GAEg-1 متغیر بودند. بیشترین فعالیت آنتی اکسیدانی و ترکیبات فنلی در گونه آویشن کوهی در جمعیت قزوین مشاهده شد. به طورکلی کمترین (19.3mg/ml) IC50 و بیشترین ترکیبات فنلی (107.6mg GAEg-1) در جمعیت خرم آباد 1 از گیاه  Thymus daenensis subsp. lancifoliusمشاهده شد. همچنین برای صفت بازده اسانس بیشترین بازده اسانس در جمعیت مازندران 1 (2.5%) در گیاه آویشن کوهی و خرم آباد 1 (3.5%) از گونه  Thymus daenensis subsp. lancifoliusمشاهده شد. در بین جمعیت های مورد بررسی، گونه  Thymus daenensis subsp. lancifoliusبهترین فعالیت آنتی اکسیدانی و بالاترین درصد اسانس را در بین جمعیت های مورد مطالعه نشان داد.

برای ارزیابی تاثیر پرایمینگ (شاهد= بدون پرایمینگ)، آب مقطر، کیتوزان 0.1 درصد و کیتوزان 0.2 درصد بر جوانه زنی و رشد گیاهچه نخود تحت تنش شوری (صفر، 4، 6 و 8 دسی زیمنس بر متر)، آزمایشی در شرایط محیطی کنترل شده انجام شد. نتایج نشان داد که تنش شوری موجب کاهش درصد و سرعت جوانه زنی، شاخص ویگور، طول و وزن خشک ساقه چه و ریشه -چه، میزان پتاسیم و نسبت پتاسیم به سدیم گردید، درحالی که میزان سدیم، محتوای پرولین، کربوهیدرات های کل و مالون دی آلدئید را افزایش داد. پرایمینگ بذر با کیتوزان درصد و سرعت جوانه زنی را نسبت به سایر تیمارهای پرایمینگ افزایش داد. در تنش شوری8 dS/m ، بذرهای پرایم شده با کیتوزان شاخص ویگور، طول ساقه چه، طول ریشه چه و وزن خشک ساقه چه بیشتری نسبت به شاهد داشتند. بیشترین محتوای پتاسیم در پرایم با کیتوزان 0.2 درصد مشاهده شد. همچنین با افزایش شوری، کیتوزان سبب کاهش میزان سدیم و مالون دی آلدئید و افزایش نسبت پتاسیم به سدیم، محتوای پرولین و کربوهیدرات کل گیاهچه ها گردید. به این ترتیب می توان اظهار داشت که تاثیر عمده پیش تیمار بذر نخود با کیتوزان بر رشد گیاهچه بود و تاثیر قابل ملاحظه ای بر افزایش درصد جوانه زنی نداشت.

به منظور بررسی تاثیر سیستم های مختلف تغذیه ای بر عملکرد دانه و اجزاء عملکرد ذرت هیبرید سینگل کراس 704 در سطوح کود زیستی، آزمایشی طی سال 1389 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل پنج سیستم تغذیه ای: A1 (هشت تن در هکتار کود آلی)،A2  (شش تن در هکتار کود آلی و 46 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص)، A3 (چهار تن در هکتار کود آلی و 92 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص)،A4  دو تن در هکتار کود آلی و 138 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و A5 (184 کیلوگرم در هکتار نیتروژن خالص) و کود زیستی (باکتری های تثبیت کننده نیتروژن شامل ازتوباکتر و آزوسپیریلوم) در دو سطح شامل: B1 (با تلقیح) و B2 (بدون تلقیح) بود. نتایج نشان داد که عملکرد دانه و شاخص برداشت در سیستم تغذیه تلفیقی A3 به ترتیب برابر 10 تن در هکتار و 46.72 درصد بود. در بذور تلقیح شده (B1) عملکرد دانه و اجزاء عملکرد نسبت به تیمار شاهد بیشتر بود، به طوری که عملکرد دانه و وزن هزار دانه در تیمار تلقیح شده به ترتیب برابر 9.7 تن در هکتار و 205.4 گرم بود. با توجه به نتایج به دست آمده عملکرد دانه ذرت در ترکیب کود زیستی و سیستم تغذیه تلفیقی A3 از کود آلی و شیمیایی (10.56 تن در هکتار) نسبت به زمانی که به تنهایی استفاده می شود بهتر می باشد.

انگور (Vitis vinifera L.) دارای گل هایی با توانایی خودباروری و دگرباروری است. البته ممکن است برخی رقم ها با هم ناسازگار باشند. بنابراین قبل از برنامه ریزی برای تولید دورگه های مناسب لازم است که مطالعه ای برای تعیین میزان سازگاری رقم ها انجام شود. هدف این پژوهش بررسی سازگاری و اثر نوع دانه گرده رقم های بیدانه قرمز، بیدانه سفید و پرلت بر درصد تشکیل میوه و ویژگی های کمی و کیفی میوه رقم ریش باباسفید در شرایط تاکستان بود. به این منظور 863 گل در 9 خوشه رقم ریش باباسفید پس از اخته شدن با دانه گرده رقم های نام برده به صورت دستی گرده افشانی گردید. این آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی (CRC) و با سه تکرار (3 خوشه برای هر نوع دانه گرده) انجام شد. در نهایت از 94 نتاج به دست آمده از تلاقی دانه گرده ارقام بیدانه قرمز، بیدانه سفید و پرلت با رقم ریش باباسفید به ترتیب 52، 38 و 4 نتاج حاصل شد. نتایج بیانگر سازگاری دانه های گرده هر سه رقم با رقم ریش باباسفید بود، زیرا در هر سه ترکیب میوه حاصل شد. نتایج اولیه نشان داد که سازگاری دانه گرده رقم بیدانه سفید با رقم ریش باباسفید بیشتر از سایر تلاقی ها است با این حال دانه گرده رقم بیدانه قرمز با رقم ریش باباسفید با 20% تشکیل بذر نزدیک ترین مقدار را به شاهد (با مقدار 33.72% تشکیل بذر) داشت. در تلاقی رقم های بیـدانه سفید و پـرلت با ریش باباسفید به ترتیب 11.5% و 2.34% بذر تشکیل شد. بررسی صفات وزن خوشه، درشتی حبه و نسبت قند به اسید میوه های حاصل از تلاقی، برتری نتاج حاصل از دانه گرده رقم بیدانه قرمز را نشان داد.