مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
سال:1400 | دوره:64 | شماره:3 |تعداد مقالات:39

مقدمه: فتق دیسک کمر شایع ترین دلیل اختصاصی کمردرد مزمن است و تمرین درمانی یکی از اهداف مدیریت آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرینات ثبات مرکزی بر میزان فعالسازی عضلات شکمی و انعطاف پذیری کمر مردان مبتلا به کمردرد مزمن اختصاصی بود. روش کار: آزمودنی های این کارآزمایی بالینی، 20 مرد جوان و میانسال مبتلا به فتق دیسک کمر مراجعه کننده به فیزیوتراپی در رشت در نیمه اول سال 99 بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تمرینات ثبات مرکزی (10 نفر) و شاهد (10 نفر) قرار گرفتند. فعالیت الکتریکی عضلات مایل داخلی، مایل خارجی و راست شکمی توسط دستگاه الکترومیوگرافی، قدرت عضلات شکمی با آزمون پایین آوردن مستقیم پاها و انعطاف پذیری کمر با آزمون نشستن و خمش اندازه گیری شد. پروتکل تمرین گروه مداخله شامل 8 هفته تمرینات ثبات مرکزی بود، در حالی که گروه شاهد پیگیری می شدند. تجریه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون های تی همبسته و تحلیل کوواریانس با نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج: میزان فعالسازی هر 3 عضله و قدرت و انعطاف پذیری پس از هشت هفته تمرین، بهبود معنی داری داشت (05/0

مقدمه: عدم تعادل سیستم هموستازی بدن، می تواند منجر به شکل گیری لخته خون گردد. هدف از مطالعه حاضر تاثیر دو شیوه تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر شاخص های انعقادی و سطح گلوکز خون در بیماران دیابتی می باشد. روش کار: 41 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به صورت تصادفی در سه گروه تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان، تمرین را به مدت 8 هفته و به ترتیب با شدت 20، 40، 60، 80 درصد یک تکرار بیشنیه و 20 و 30 درصد یک تکرار بیشنیه اجرا نمودند. آزمودنی های گروه کنترل در این مدت، به زندگی عادی پرداختند و برنامه تمرینی منظمی نداشتند. اندازه گیری شاخص های انعقادی، هماتوکریت و سطح گلوکز خون، قبل و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین صورت گرفت. برای بررسی تاثیر مداخله بر فاکتورهای کمی از آنالیز واریانس با عامل بین گروهی و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. جهت بررسی داده های از نرم افزار آماری SPSS22 استفاده گردید. سطح معنی داری برای تمام تحلیل های آماری 05/0 >P در نظر گرفته شد. نتایج: شاخص زمان پروترومبین در هر دو گروه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافت (P‹, 0/05)؛ اما در شاخص زمان نسبی ترومبوپلاستین و هماتوکریت تفاوت معناداری مشاهده نشد (P›, 0/05). فاکتور فیبرینوژن نیز در گروه های تمرینی کاهش یافت (P‹, 0/05). گلوکز خون در گروه تمرین مقاومتی بدون محدودیت جریان خون نسبت به گروه کنترل کاهش را نشان داد (P‹, 0/05). نتیجه گیری: هشت هفته تمرین مقاومتی می تواند از طریق کاهش سطوح فیبرینوژن و افزایش شاخص زمان پروترومبین، در جلوگیری از ترومبوز و بروز ناگهانی بیماری های قلبی عروقی در مبتلایان به دیابت نوع 2 باشد. همچنین این نوع تمرینات با کاهش سطح قند خون نقش شبه انسولینی ایفا می کند.

مقدمه: محققان رویکردهای درمانی مختلف را جهت تعیین میزان اثربخشی آن ها مورد مقایسه قرار می دهند؛ بنابراین پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی بومی با طرحواره درمانی یانگ بر تنظیم هیجانی و میل به طلاق در زوج های دارای تعارض شهر اصفهان انجام شده است. روش کار: روش تحقیق نیمه تجربی می باشد. جامعه آماری تحقیق کلیه زوجین دارای مشکل تعارض بودند که به مراکز مشاوره و روانشناسی شهر اصفهان مراجعه کرده بودند که از این جامعه تعداد 48 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (طرحواره درمانی بومی، طرحواره درمانی یانگ و گروه کنترل) گماشته شدند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه های میل به طلاق (روزلت، جانسون و مورو، 1986) و پرسشنامه تنظیم هیجانی (گراتز، 2004) بودند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با انداز گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که بسته بومی طرحواره درمانی بر کاهش میل به طلاق و بهبود تنظیم هیجانی اثربخش بوده است (01/0

مقدمه: اختلال وسواس فکری-عملی یکی از رایج ترین اختلالات روان شناختی است که اثر زیادی بر عملکرد و کیفیت زندگی مبتلایان دارد، این پژوهش با هدف پیش بینی سازگاری زناشویی براساس تحمل ابهام و کمال گرایی در بین بیماران مبتلا به اختلال وسواس انجام شد. روش کار: روش پژوهش همبستگی با رویکرد پیش بینی و طرح رگرسیون بود. ازجامعه آماری بیماران مبتلا به اختلال وسواس مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 4 شهر تهران با استفاده از روش تصادفی چند مرحله ای 150 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی (اسپانیر، 1976)، پرسشنامه عدم تحمل ابهام (فریستون و همکاران، 1994)، پرسشنامه کمال گرایی (تری شورت و همکاران، 1995) بود. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج: نتایج ضریب همبستگی نشان داد که سازگاری زناشویی با تحمل ابهام (35/0-=r، 001/0=p) و کمال گرایی (35/0=r، 001/0=p) همبستگی معنی داری دارند. نتایج رگرسیون نیز نشان داد کمال گرایی با ضریب بتای 31/0 بیش از عدم تحمل ابهام با ضرب بتا 22/0 می تواند سازگاری بیماران وسواسی را مورد پیش بینی قرار دهد و همچنین 17 درصد واریانس مربوط به سازگاری، بر اساس تحمل ابهام و کمال گرایی تبیین می شود. نتیجه گیری: سازگاری زناشویی بیماران مبتلا به وسواس با استفاده از عدم تحمل ابهام و کمال گرایی قابل پیش بینی است. بنابراین با بهبود عدم تحمل ابهام و کمال گرایی بیماران مبتلا به وسواس، می توان سازگاری آنها را تقویت کرد.

مقدمه: تمرینات هوازی و مقاومتی دارای اثرات متفاوتی بر شاخصه های سیستم قلبی عروقی هستند. هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر ترتیب انجام تمرین ترکیبی بر سختی شریانی مردان جوان می باشد. روش کار: بیست شرکت کننده مرد با سطح پیش فشارخونی در دامنه سنی 45-30 سال به صورت در دسترس در 3 گروه کنترل (5=Cl,n)، ترکیبی هوازی-مقاومتی (7= ART,n) و ترکیبی مقاومتی-هوازی(8= RAT,n) به انجام 8 هفته پروتکل تمرین ترکیبی پرداختند. بخش هوازی تمرین شامل 20 دقیقه فعالیت بر روی تردمیل یا دوچرخه کارسنج با شدت89-60 % ضربان قلب ذخیره (HRR) و بخش مقاومتی شامل کار با وزنه با 84-70 % یک تکرار بیشینه (1RM) بود. سختی شریانی با استفاده از شاخص ضربان موج-نبض (PWV) اندازه گیری شد. مقایسه های آماری با استفاده از آزمونهای t همبسته و آنالیز کوواریانس انجام شد. نتایج: نتایج درون گروهی نشان داد تمرین در هر دو گروه تجربی باعث کاهش معنادار در سختی شریانی شد اما در مقایسه بین گروه ها تنها توالی RT اختلاف معناداری با دو گروه کنترل (008/0=P) و AR (137/0=P) داشت و تفاوت ها بین دو گروه CL و AR (330/0=P) غیرمعنادار بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود تمرین ترکیبی با توالی مقاومتی-هوازی انجام شود تا افراد از مزایای مربوط به کاهش خطرات بیماری قلبی عروقی بهره ببرند.

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی بر مقادیر P3NP، CAF و IGF-1 روی بیماران CABG انجام شد. روش کار: تعداد 24 نفر جامعه ی مرد میان سال CABG در این مطالعه شرکت کردند. سپس شرکت کنندگان بصورت تصادفی به دو گروه 12 نفره تمرین ترکیبی (میانگین سنی 47/6±,58/54 سال) و گروه کنترل (میانگین سنی 50/7±,16/56 سال) تقسیم شدند. شاخص های آنتروپومتریک و متغیرهای خونی P3NP، CAF و IGF-1 سرمی قبل و بعد دوره تمرینی تهیه و مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. برنامه تمرین ترکیبی برای مدت هشت هفته با تواتر سه جلسه و زیر نظر متخصصین بازتوانی قلبی انجام شد. از آزمون آماری اندازه های تکراری برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج: تمرین ترکیبی با کاهش معنی دار سطوح سرمی P3NP همراه بود (001/0=p)؛ اما این تغییرات مشاهده شده نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود (334/0=p). همچنین افزایش معنی دار در سطوح سرمی CAF در پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده گردید (280/0=p) و تغییرات بین گروه کنترل و گروه تمرین معنی دار بود(038/0= p). از سویی دیگر افزایش معنی دار سطوح سرمی IGF-1 در پس آزمون نسبت به پیش آزمون مشاهده شد همراه بود(001/0=p)، اما سطوح سرمی IGF-1 نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود (280/0=p). نتیجه گیری: یک دوره تمرین ترکیبی کوتاه مدت در بیماران CABG سبب بالا رفتن IGF-1 و CAF گردید؛ درحالی که تغییری در سطوح P3NF مشاهده نگردید. تحقیقات بیشتری لازم است تا اثر تمرین ترکیبی بر بیماران CAGB بر این شاخص ها انجام شود.

مقدمه: چاقی و کمبود ویتامینD هر دو از معضلات بهداشتی در اغلب مناطق جهان می باشند که با افزایش خطر بروز بیماری متابولیکی ارتباط دارند. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط وضعیت ویتامین D با نشانگرهای متابولیکی و التهابی در افراد مبتلا به چاقی بود. روش کار: در این مطالعه مورد-شاهدی، 90 فرد مبتلا به چاقی با کمبود ویتامین D به عنوان گروه مورد و 90 فرد مبتلا به چاقی با وضعیت کافی ویتامین D به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک، تن سنجی و غذایی در مورد هر یک از شرکت کنندگان جمع آوری شد. سپس شاخص مقاومت انسولینی (HOMA-IR) و غلظت سرمی گلوکز (FBS)، انسولین، کلسترول تام (TC)، کلسترول LDL (LDL-c)، کلسترول HDL (HDL-c) و تری گلیسرید (TG) در حالت ناشتا به عنوان نشانگرهای وضعیت متابولیکی و غلظت پروتیین واکنشگر-C با حساسیت بالا (hs-CRP) سرم به عنوان نشانگر وضعیت التهابی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: غلظت سرمی TC (001/0 = p)، LDL-c (003/0 = p)، hs-CRP (004/0 = p)، PTH (001/0 = p)، انسولین ناشتا (020/0 = p) و HOMA-IR (010/0 = p) در گروه دارای کمبود ویتامین D بطور معنی داری بیشتر از گروه دارای وضعیت کافی ویتامین D بود. غلظت FBS، TG و HDL-c بین دو گروه مطالعه تفاوت آماری معنی داری نداشت. همچنین، شانس داشتن FBS بالا، هایپرکلسترلمی، LDL-c بالا و hs-CRP بالا در افراد دارای کمبود ویتامین D بیش از 2 برابر افراد با وضعیت کافی این ویتامین بود. نتیجه گیری: کمبود ویتامین D با افزایش خطر بروز اختلالات متابولیکی و التهابی در افراد مبتلا به چاقی ارتباط دارد.

مقدمه: تمرین تناوبی با حجم مناسب بیان ژن را در بیماران دیابتی تنظیم می کند و کاردیومیوپاتی را کاهش می دهد. هدف از این مطالعه مقایسه اثر دو نوع تمرین تناوبی شدید بربیان ژن هایIRS-1 و IRE-1α,درکاردیومیوسیت موش های چاق صحرایی نر مبتلا به دیابت نوع2 بود. روش کار: 36 سر موش چاق صحرایی نر دیابتی به چهارگروه 9 تایی تقسیم شدند؛ تمرین تناوبی شدید نوع1(HIIT1: 1)، تمرین تناوبی شدید نوع2(HIIT2: 1)، کنترل دیابتی(DC)، کنترل سالم(NC). 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین و ریکاوری پس از آن آزمودنی ها بیهوش شدند. سپس بطن چپ آنها استخراج شد. گلوکز پلاسما توسط روش گلوکز اکسیداز، مقادیر انسولین با روش الایزا و مقاومت به انسولین با HOMA-IR اندازه گیری شد. سنجش بیان ژنهای IRS-1 و IRE-1α,با روش PCRReal time-و مقایسه گروه ها با آنووای یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی برای تعیین اختلاف بین گروهی در سطح آلفای 05/0 استفاده شد. نتایج: بیان ژن IRS-1 در هر دو گروه تمرین HIIT2: 1 (002/0=P) و HIIT1: 1 (006/0=P) نسبت به گروه کنترل و در گروه HIIT2: 1 نسبت به HIIT1: 1 (043/0=P) کاهش معناداری داشت. ژن IRE-1α,در هر دو گروه تمرین HIIT2: 1 (005/0=P) و HIIT1: 1 (007/0=P) نسبت به گروه کنترل و در گروه HIIT2: 1 (001/0=P) نسبت به HIIT1: 1 کاهش معناداری داشت. میانگین مقادیر وزن و شاخص مقاومت به انسولین در گروه HIIT1: 1 و گلوکز در گروه HIIT2: 1 به صورت معناداری کمتر بود. نتیجه گیری: تمرین تناوبی شدید نوع 2 با تاثیر بالاتر برکاهش بیان ژن هایIRS-1 و IRE-1α,در کاردیومیوسیت موش های چاق دیابتی احتمالا می-تواند بد تنظیمی ژن را بهبود بخشد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل ساختاری رابطه سرمایه روانشناختی و حمایت اجتماعی ادراک شده با اضطراب از طریق میانجی گری تحلیل رفتگی شغلی در پرستاران زن انجام شده است. روش کار: این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، تحقیقی توصیفی از نوع همبستگی و مدل یابی معادلات ساختاری است و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دولتی و خصوصی شهرستان رشت در سال 1398 به تعداد 700 نفر است. از بین جامعه پژوهش نمونه ای به حجم 320 نفر با توجه به جدول مورگان، پیشینه پژوهش های مرتبط با موضوع پژوهش، ملاک ورود و خروج پژوهش و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستان های دولتی پورسینا، رازی، رسول اکرم (ص)، امیرالمومنین، ولایت و الزهرا (س) همچنین بیمارستان های خصوصی پارس، گیل، آریا، فامیلی، و قایم (ع) به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های سرمایه روانشناختی لوتانز (2007)، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی زیمت و همکاران (1998)، پرسشنامه تحلیل رفتگی شغلی مسلش و لایتر (2015) و مقیاس خود سنجی اضطراب زانک (1971) پاسخ دادند. برای پاسخ به فرضیه های پژوهش، از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری به روش بیشینه احتمال به کمک نرم افزار Spss22 و AMOS22 استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که اثر مستقیم تحلیل رفتگی شغلی بر این متغیر (27/0) مثبت و در سطح 001/0 معنی دار می باشد. اثر مستقیم سرمایه روانشناختی (19/0-) و حمایت اجتماعی (43/0-) بر تحلیل رفتگی شغلی منفی و در سطح 001/0 معنی دار است. سرمایه روانشناختی و حمایت اجتماعی نیز در مجموع 25 درصد از تغییرات تحلیل رفتگی شغلی را تبیین می کنند. نتیجه گیری: در پژوهش حاضر سرمایه روانشناختی و حمایت اجتماعی با تحلیل رفتگی شغلی یک ارتباط معکوس دارد.

مقدمه: باتوجه به اهمیت مطالعات کارآزمایی بالینی در بین انواع مطالعات بررسی کیفیت و ارزیابی مقالات مربوطه به این حیطه از پژوهش ها ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف ارزیابی مقالات کارآزمایی بالینی مجله دانشکده پزشکی مشهد طی سال های 1388 تا 1398 صورت گرفته است. روش کار: در این مطالعه که از نوع مقطعی می باشد جامعه پژوهش 173 مقاله کارآزمایی بالینی منتشر شده در طی سال های 1388 تا پایان 1398 است. مقالات از سایت مجله دانلود و با استفاده از چک لیست کانسورت در 25 آیتم کلی توسط دو ارزیاب با میزان توافق 91/0 درصد ارزیابی شدند. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه 23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد هرجند تعداد مقالات کارآزمایی بالینی چاپ شده در بازه مورد بررسی روند رو به رشدی داشته است اما روند میانگین امتیازات تقریبا ثابت بوده است. بر مبنای چک لیست کانسورت کمترین امتیاز کسب شده توسطه مقالات 6 و مربوط به مقاله ای در سال 1394 و بیشترین امتیاز هم 27 و مربوط به مقاله ای در سال 1397 بود. میانگین امتیازات کل مقالات 53/13 با انحراف معیار 82/2 به دست آمد. روش های آماری مورد استفاده و ذکر عبارت "کارآزمایی بالینی" در عنوان، از آیتم هایی بودند که به ترتیب بیشترین و کمترین میزان توجه را در پژوهش ها به خود اختصاص داده بودند. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی در این مجله رعایت نکات بیانیه کانسورت کمتر از حد قابل قبول بوده است که رفع نواقص و رعایت بیشتر آیتم های کانسورت برای افزایش کیفیت مقالات ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: کنترل ادراک طردشدگی در زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی می تواند در روند درمان و بهبود آنها تاثیرگذار باشد، که در این خصوص شیوه های درمانی متعددی ایجاد شده است و لزوم دانستن عملکرد و تاثیر هریک از آنها بسیار حایز اهمیت است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی متمرکز بر ذهنیت بر ادراک طردشدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری دوماهه بود. از جامعه آماری زنان مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز درمانی منطقه یک شهر تهران، تعداد 45 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شد و با استفاده از روش تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. روش اجرا بدین ترتیب بود که ابتدا هر سه گروه به پرسشنامه مقیاس ادراک طرد شدگی (لری و مک دونالد، 2005) پاسخ دادند. مداخله های درمان هیجان مدار و طرحواره درمانی مبتنی بر ذهنیت در 10 جلسه برای گروه های آزمایش اعمال شد. داده های پژوهش جمع آوری شد و با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شد. یافته ها: پژوهش نشان داد، که در مجموع هر دو روش درمان هیجان مدار و طراحواره درمانی بر ادراک طرد شدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی موثرتر بوده است، همچنین از روند مقایسه دو روش می توان نتیجه گرفت که درمان هیجان مدار نسبت به طرحواره درمانی بر ادراک طرد شدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی موثرتر بوده است (005/>p). نتیجه گیری: به منظور بهبود ادراک طرحواره طردشدگی زنان با اختلال شخصیت مرزی می توان از درمان هیجان مدار بهره جست.

مقدمه: امروزه حفظ ایمنی بیمار در طول دریافت خدمات پزشکی یک ضرورت اساسی است و عدم ضدعفونی کردن ابزارهای حیاتی منجر به شیوع عفونت های بیمارستانی می گردد. بنابراین استریل کردن ابزارها و تجهیزات توسط محلول های ضدعفونی کننده سطح بالا در مراقبت های بالینی یک گام اساسی در کنترل شیوع عفونت های بیمارستانی محسوب می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر آنتی باکتریال محلول های شیمیایی استریل کننده سطح بالا با پایه ارتوفتالدیید انجام شد. روش کار: برای بررسی فعالیت اسپورکشی ضدعفونی کننده، روش آزمون رقیق سازی-خنثی سازی مطابق با پروتوکل 11796موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران انجام شد. در این روش پس از تهیه رقت های مختلفی از اسپور باکتری، سوسپانسیون حاوی اسپور باکتری باسیلوس سوبتیلیس در زمان های مختلف با ماده ضدعفونی کننده مجاور شد. و پس از سپری شدن زمان مجاورت، اثر ماده ضدعفونی کننده خنثی گردید و از رقت های مختلف سوسپانسیون، در محیط مولر هینتون آگار کشت شد و شمارش تعدادکلنی انجام شد. یافته ها: محلول ضدعفونی کننده اپیدکس توانست بعد از 5 دقیقه مجاورت با سوسپانسیون حاوی 106و 105و 104 اسپور، تعداد میکروارگانیسم ها را در هر سه غلظت log 3کاهش دهد. همچنین پس از 15 و 30 دقیقه تماس، میزان کاهش میکروارگانیسم ها به ترتیب log 4 و log 5 در سوسپانسیون های حاوی 105 و 106 اسپور بود. نتیجه گیری: محلول ضدعفونی کننده اپیدکس می تواند در یک فرایند وابسته به زمان، تعداد اسپورهای موجود در سوسپانسیون را log 6 کاهش دهد. بنابراین این محلول با قدرت اسپورکشی بالایی می تواند برای ضدعفونی کردن تجهیزات پزشکی موجود در بیمارستان مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی ساخت شخصیت خودشیفتگی در رابطه بین کیفیت روابط والد-کودک و احساس تنهایی در افراد با گرایش شخصیت مرزی انجام شد. روش کار: روش تحقیق توصیفی-همبستگی بود و جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مراجعه کنندگان با گرایش شخصیت مرزی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر قم در بازده زمانی 9 ماه از تیرماه 1399 تا اسفندماه 1399 بودند. تعداد 556 نفر از افراد به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه احساس تنهایی آشر و همکاران (1984)، مقیاس نگرش فرزند نسبت به پدر و مادر هادسون و راپی (2001)، مقیاس خودشیفتگی مارگولیس و توماس (1980) و پرسشنامه سازمان شخصیت کرنبرگ و کلارکین (1995) بود. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل همبستگی نشان داد بین ساخت شخصیت خودشیفته و احساس تنهایی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P) و بین کیفیت روابط والد-کودک و احساس تنهایی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (01/0>P). همچنین مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد خودشیفتگی به صورت مثبت و معنادار رابطه بین کیفیت روابط والد-کودک و احساس تنهایی را میانجیگری می کند. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود آموزش فرزندپروری سالم به منظور پیشگیری از ایجاد الگوهای شخصیتی ناسالم در فرزندان صورت گیرد و احتمال ابتلا به اختلالات شخصیت در بررسی احساس تنهایی و افسردگی لحاظ شود.

زمینه و هدف: مقایسه رویکردهای مختلف درمانی در روان شناسی می تواند به درمانگران برای تشخیص صرفه جویی در زمان، هزینه و میزان اثربخشی آنها کمک کننده باشد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مربیگری گشتالتی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترلگری کارکنان شرکت مخابرات تهران انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شرکت پرسو الکترونیک مخابرات تهران در سال 1398 بود که از بین آنها براساس جدول کوهن، 45 نفر با نمونه گیری تصادفی نسبی انتخاب و و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تمایل به کنترل دیگران تقیزاده (1396) بود. گروه های آزمایش تحت آموزش مربیگری گشتالتی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس و اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. یافته ها: بین اثربخشی آموزش مربیگری گشتالتی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش کنترل گری، تفاوت معنی داری مشاهده شد (001/0≥,P). اثربخشی آموزش گشتالتی هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری موثرتر از درمان پذیرش و تعهد بود (001/0≥,P). نتیجه گیری: براساس یافته های حاصل می توان نتیجه گرفت، آموزش مربیگری گشتالتی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میتواند راهکار مناسبی برای کاهش میزان کنترلگری کارکنان باشد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل ساختاری اختلال وسواس فکری-عملی بر اساس طرحواره های ناسازگار اولیه، سبک های دلبستگی، مکانیزم های دفاعی، خود تنظیمی هیجانی و اضطراب انجام شده است. روش و مواد: در این مطالعه توصیفی-همبستگی تعداد 390 نفر از از بین مبتلایان به اختلال وسواس فکری-عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره روانشناختی شهر تهران در سال 1398 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های وسواسی-جبری مادزلی، نسخه کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور، پرسشنامه مکانیزم های دفاعی آندرز و همکاران، پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی هافمن و کاشدان، پرسشنامه حالت-صفت اضطراب اسپیلبرگر بود. برای تحلیل داده ها از روش مدل یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار آموس استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی با میانجیگری مکانیزم های دفاعی، خودتنظیمی هیجانی و اضطراب اثرات مستقیم و غیرمستقیم معناداری بر اختلال وسواس فکری-عملی داشتند. نتیجه گیری: نتایج تحلیل معادلات ساختاری با استفاده از داده های تجربی نشان می دهد که سه متغیر مکانیزم های دفاعی، خودتنظیمی هیجانی و اضطراب در رابطه با اختلال وسواس فکری-عملی و طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های دلبستگی نقش میانجی را ایفا می کنند.

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری و حافظه سرگذشتی بیماران مبتلا به افسرده خویی انجام شد. این مطالعه از نوع شبه آزمایشی بود. جامعه آماری این پژوهش، افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی شهرستان های نوشهر و چالوس در سال 1398 بودند. روش کار: با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 45 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به شیوه تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده ها آزمون بازیابی خاطرات سرگذشتی ویلیامز و برودبنت (1986) و مقیاس پاسخ های نشخواری نولن-هوکسما و مورور (1991) بود که پیش از اجرای مداخله از گروه های آزمایش و کنترل به عمل آمد. سپس مداخله طرحواره درمانی و درمان پذیرش و تعهد برای گروه های آزمایش اعمال شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. در پایان مداخلات، از گروه های آزمایش و کنترل پس آزمون گرفته شد. نتایج: تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد بین اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نشخوار فکری بیماران مبتلا به افسرده خویی، تفاوت وجود ندارد (05/0 > P) اما طرحواره درمانی نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در حافظه سرگذشتی اثربخشی بیشتری داشت (05/0 > P). همچنین هر دو مداخله بر نشخوار فکری و حافظه سرگذشتی بیماران مبتلا به افسرده خویی در مرحله پیگیری موثر بودند. نتیجه گیری: درنتیجه می توان از مداخله طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد درمورد بیماران مبتلا به افسرده خویی سود برد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی واقعیت درمانی بر خودکنترلی، دشواری تنظیم هیجان، تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی است. طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. روش کار: روش آماری پژوهش حاضر تحلیل کوواریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی می باشد. جامعه آماری این پژوهش تمامی مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز رواندرمانی شهر بابل در بازه زمانی بهار سال 1400 می باشند. از بین مراکز روان درمانی در بابل چهار مرکز را در نظر گرفته و بر اساس تشخیص بالینی با معیار DSM5 30 نفر از مراجعین مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی بودند. 30 نفر از مراجعین مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی را به صورت هدفمند انتخاب کرده و به صورت تصادفی در یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل قرار دادیم که هر گروه شامل 15 نفر شد. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بود از پرسشنامه خودکنترلی، پرسشنامه دشواری تنظیم هیجان، پرسشنامه تاب آوری و پرسشنامه انعطلف پذیری روانشناختی داده ها، با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و آزمون های آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی تحلیل شد. نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در شاخص های خود کنترلی، تاب آوری و دیگر متغیرها وضعیت بهتری را نشان دادند. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد واقعیت درمانی بر خودکنترلی، دشواری تنظیم هیجان، تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی در مراجعین مبتلا به وسواس فکری عملی تاثیر دارد.

مقدمه: بروز بیماری های مزمن فیزیولوژیک همچون سرطان در کودکان موجب شکل گیری آسیب های روان شناختی و هیجانی حاد برای والدین می شود. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان انجام گرفت. روش کار: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان لوسمی و لنفاوی شهر اصفهان در سال 1398 تشکیل دادند که به مراکز درمانی مراجعه کرده و فرزند آنها تحت درمان بودند. در این پژوهش تعداد 30 والد دارای فرزند مبتلا به سرطان با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل گمارده شدند (در هر گروه 15 والد). والدین حاضر در گروه آزمایش به مدت 10 جلسه طی دو ماه و نیم تحت آموزش بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی قرار گرفتند. پس از شروع مداخله 3 نفر در گروه آزمایش و 2 نفر در گروه گواه ریزش داشتند. در این پژوهش از پرسشنامه بهزیستی روان شناختی (ریف، 1996) و پرسشنامه نشخوار فکری (هوکسما و مارو، 1991) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی بر بهزیستی روان شناختی و نشخوار فکری والدین دارای فرزند مبتلا به سرطان تاثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این بسته توانسته منجر به بهبود بهزستی روان شناختی (54 درصد) و کاهش نشخوار فکری (62 درصد) این والدین شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، بسته آموزشی مبتنی بر امید به شیوه شناختی معنوی با بهرگیری از امیددرمانی، شناخت درمانی و معنویت درمانی، می تواند یک روش کارآمد جهت بهبود بهزستی روان شناختی و کاهش نشخوار فکری والدین کودکان مبتلا به سرطان به شمار رود.

مقدمه: پزشکی و قانونی به طور جدا ناپذیری به هم مرتبط اند. نیاز به اطلاع از مباحث پزشکی قانونی در کشور در حال حاضر از هر زمان دیگری بیشتر اهمیت دارد. لذا هدف از انجام این پژوهش تعیین میزان اگاهی دستیاران طب اورژانس در مورد مباحث مرتبط با پزشکی قانونی می باشد. روش کار: سی و شش رزیدنت های طب اورژانس دانشگاه علوم پزشکی مشهد وارد این مطالعه توصیفی مقطعی شدند. اطلاعات زمینه ای شرکت کنندگان از قبیل سن، جنس، سابقه کار، و سال ورود ثبت شد. اگاهی دستیاران با استفاده از یک آزمون پنج گزینه ای 30 سوالی سنجیده شد. تمامی آزمون ها در نرم افزار spss نسخه 16 و در سطح معنی داری 05/0 انجام گردید. نتایج: نتایج ما نشان دادکه میانگین درصد پاسخ های صحیح به سوالات 11±,38 درصد بود. بیشترین میزان اگاهی دستیاران در مورد نحوه رویکرد به بیماران الکلی و مواد مخدر (48 ±, 65) و کمترین میزان اگاهی در مورد دیه ها و قصور پزشکی و جواز دفن وگواهی فوت (22±,28) بود. بررسی ما نشان داد ارتباط مستقیم و معناداری بین سن و میزان آگاهی کلی وجود دارد (0. 54r=، 0. 03p=). ولی بین درصد آگاهی کلی و سابقه کار ارتباط معناداری وجود نداشت (0. 51r=، 0. 07p=). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد اگاهی دستیاران طب اورژانس از مباحث پزشکی قانونی متوسط است. کمترین میزان اگاهی در ارتباط با دیه ها، قصور پزشکی و جواز دفن وگواهی فوت بود. با توجه به این نتایج بنظر می رسد آموزش مباحث کاربردی و رایج پزشکی قانونی به دستیاران طب اورژانس از اهمیت بالایی برخوردار باشد.

مقدمه و هدف: طرحواره های ناسازگار اولیه می تواند افراد را با آسیب های مختلف روان شناختی، اجتماعی، ارتباطی، هیجانی و زناشویی مواجه سازد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی ایماگوتراپی بر کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان دارای تعارضات زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در شش ماهه پاییز و زمستان سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 40 زن با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 20 زن). گروه آزمایش ایماگوتراپی را طی دو ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. در گروه آزمایش 5 نفر و در گروه گواه 3 نفر ریزش وجود داشت. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه کمال گرایی، مقیاس نگرش های ناکارآمد، پرسشنامه تعارض زناشویی و پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS23 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که ایماگوتراپی بر کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه تاثیر معنادار دارد (p<0/001). این اثر در دوره پیگیری نیز پایدار بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که که ایماگوتراپی با تمرکز بر بررسی زخم ها و جراحات دوران کودکی، تبادل کنترلی و یکپارچگی خویشتن، می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت کاهش کمال گرایی و نگرش های ناکارآمد زنان دارای تعارض زناشویی با طرحواره های ناسازگار اولیه قلمداد شود.

مقدمه: افسردگی پس از زایمان، اختلالی است که می تواند آثار جبران ناپذیری بر سلامت روان نوزادان و ارتباط مادر_کودک وارد نماید. هدف مطالعه حاضر، بررسی اثربخشی روان درمانی مختصر روابط موضوعی بر ابعاد سازمان شخصیت و علایم افسردگی پس از زایمان بود. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی 30 نفر از زنان مبتلا به افسردگی پس از زایمان (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) انجام شد. جمعیت نمونه از میان زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر تهران، به صورت دردسترس انتخاب شدند که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون، پرسشنامه افسردگی پس از زایمان ادینبورگ و مصاحبه ساختاریافته سازمان شخصیت را تکمیل نمودند. گروه آزمایش به مدت 15 جلسه تحت روان درمانی مختصر روابط موضوعی قرار گرفته و گروه کنترل تحت هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری انجام شد. نتایج: بر اساس نتایج آزمون تحلیل کوواریانس، نمره افسردگی پس از زایمان، و نمرات ابعاد مختلف سازمان شخصیت گروه آزمایش در مراحل پس آزمون، کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشته است که نشان دهنده تاثیر روان درمانی مختصر روابط موضوعی بر کاهش علایم افسردگی پس از زایمان، و تغییرات مثبت در ابعاد سازمان شخصیت می باشد. نتیجه گیری: با استناد به یافته ها، می توان گفت روان درمانی مختصر روابط موضوعی می تواند درمان مناسبی برای بهبود علایم افسردگی در دوره پس از زایمان و ایجاد تغییرات مثبت در ابعاد سازمان شخصیت باشد.

مقدمه و هدف: بیماری ایدز برای فرد مبتلا آسیب های روان شناختی و هیجانی زیادی را ایجاد می کند. پژوهش حاضر با هدف تدوین بسته مداخله روان شناختی برای بیماران مبتلا به ایدز و تعیین اثربخشی بسته درمانی تدوین شده در کاهش آسیب های روان شناختی واکنشی افراد مبتلا به ایدز انجام شد. مواد و روش ها: روش پژوهش، رویکرد آمیخته از نوع اکتشافی-توالی سازی بود. در مرحله کیفی، جهت تدوین بسته مداخله روان شناختی ابتدا مصاحبه ای بر روی 7 نفر از افراد مبتلا به ایدز انجام گرفت، سپس جهت تعیین میزان اعتبار، مفاهیم استخراج شده در اختیار 3 نفر از متخصصان با تجربه قرار گرفت. بسته مداخلاتی در چارچوب روان درمانی یکپارچه نگر و چهار عامل مشترک (رابطه درمانی، امید و انتظار درمان، آگاهی افزایی و نظم بخشی به رفتار) تدوین شد. در قسمت کمی، روش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد مبتلا به ایدزشهر تهران در سه ماهه پاییز 1398 بود. در این پژوهش، 32 نفر از بین زنان و مردان مبتلا به ایدز، به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه (16n1=n2=)، به صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار پژوهش، چک لیست نشانه های اختلالات روانی (SCL90) بود. مداخله روان درمانی تدوین شده طی 12 جلسه هفتگی در گروه آزمایش برگزار گردید و گروه گواه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس توسط نرم افزار آماری SPSS23 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد، پروتکل درمانی در کاهش آسیب های روان شناختی واکنشی از جمله پرخاشگری، وسواس فکری/ عملی، حساسیت در روابط بین فردی و علایم فوبیا تاثیر معنی داری دارد (001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، به نظر می رسد مداخله درمانی تدوین شده، می تواند در کاهش آسیب های روان شناختی واکنشی افراد مبتلا به ایدز مفید و اثربخش باشد.

هدف: رضایتمندی بیمار سنجش مهمی برای کیفیت خدمات بهداشتی درمانی است زیرا اطلاعات مهمی راجع به انتظارات بیماران و میزان برآوردن آنها را فراهم میکند. عدم شناسایی انتظارات بیماران میتواند منجر به نارضایتی از مراقبت ارایه شده، کاهش پذیرش درمان و استفاده نامناسب از امکانات و منابع بهداشتی شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی نگرش بیماران در مورد ویژگیهای پزشک مطلوب بود. ابزار و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1396 بر روی 400 نفر از بیماران و همراهی های مراجعه کننده به مرکز درمانی قایم (عج) و امام رضا (ع) و دکتر شیخ انجام گرفت. پس از تایید کمیته اخلاق، پرسشنامه ای حاوی سوالات در زمینه ویژگیهای دموگرافیک (سن، جنس، ویژگیهای ظاهری و. . . ) و اطلاعاتی درمورد مهارت های ارتباطی پزشک و همچنین در ارتباط با شرایط فیزیکی محل طبابت و نحوه دسترسی به پزشک پرسیده شد که روایی و پایایی آن توسط کارشناس آموزش پزشکی تایید شده است. درنهایت جهت بررسی نتایج از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. یافته ها: در پاسخ به پرسشنامه ویژگی ها پزشک مطلوب از نظر بیماران و همراهی ها، صرف وقت جهت ویزیت بیماران (3. 8 ±,0. 88) و معاینه ی کامل آنها (92. 0 04. ) بیشترین امتیاز را دریافت کرد. مسن تر بودن (3. 1±, 0. 8)، آقا بودن (1 6. 2) و شلوغی مطب (2. 8 ±,0. 87) و داشتن مطب شخصی (2. 7 ±,0. 89) پزشک در درجه ی دوم، ظاهر آرایش کرده (2. 2 ±,0. 86)، اخمو و جدی بودن (2. 1 ±,0. 83)، سمت های اداری و پست های مهم داشتن (2. 4 ±,1. 14)، ویزیت رایگان بیماران (2. 5 ±,0. 85)، نوبت دهی اینترنتی (2. 4 ±,0. 99)، مطب در محله های بالای شهر (2. 2 ±,1. 01) یا مطب های بسیار شیک و مجلل (2. 3 ±,0. 86) و نیز تجویز داروهای خارجی و گران (2. 0 ±,0. 84) و شیفت شب کار بودن (2. 0 ±,0. 76)کمتر از نصف امتیاز و مذهبی بودن (1. 7 ±,0. 86) و ثروتمند بودن (1. 8 ±,0. 77) کمترین امتیازات را دریافت کردند. نتیجه گیری: آنچه باعث مطلوب شدن یک پزشک از نگاه بیماران و رضایت مندی شان از وی می شود، صرف وقت جهت ویزیت و معاینه بیمار و اهمیت به مشکلات وی و تلاش جهت رفع آنهاست.

مقدمه: یایسگی بر سلامت روانی، جسمانی، عاطفی، روابط خانوادگی و اجتماعی تاثیر دارد. براین اساس، بررسی مسایل یایسگی در زنان و سلامت آنها ضروری است. هدف این پژوهش تببین پذیرش خود در زنان یایسه بر اساس تصویر بدنی، نقش جنسیتی با میانجیگری چشم انداز زمان است. روش: روش پژوهش همبستگی با رویکرد مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش، زنان یایسه 60-45 ساله شهر تهران در سال 1399 بود که گروه نمونه، با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 355 زن در این پژوهش مشارکت کردند و با پرسشنامه های پذیرش بی قید و شرط خود چمبرلین و هاگا (2001)، چندبعدی خود-بدن کش و میکولکا (1990)، نقش جنسیتی بم (1974) و چشم انداز زمان زیمباردو و بوید (1999) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Spss و Lisrel استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج مدل، پذیرش خود در زنان یایسه بر اساس تصویر بدنی، نقش جنسیتی با میانجیگری چشم انداز زمان، از برازش مناسبی برخوردار بود. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که اثر مستقیم چشم انداز زمان بر روی پذیرش خود معنادار است (69/2=t، 43/0=β, ) و تصویر بدنی (57/2=t، 39/0=β, ) و نقش جنسیتی (57/2=t، 26/0=β, ) به صورت غیر مستقیم به واسطه چشم انداز زمان بر روی پذیرش خود تاثیر گذار است. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد متغیرها درون مدل 23 درصد از واریانس پذیرش خود و 46 درصد از واریانس چشم انداز زمان را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری: تصویر بدنی در مقایسه با نقش جنسیتی، با میانجی گری چشم انداز زمان، آن هم از طریق مولفه های «گذشته مثبت»، «آینده نگر» و «حال خوشگذران»، پیش بین بهتری برای پذیرش غیرمشروط خود در زنان یایسه بود.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله الکتروشوک درمانی و تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای بر افسردگی جانبازان PTSD انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی بود و با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. 60 نفر از جانبازان PTSD بیمارستان روان پزشکی بوستان شهر اهواز به عنوان نمونه در تحقیق حاضر شرکت کردند و به صورت تصادفی به سه گروه الکتروشوک درمانی، تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای و گواه تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت 10 جلسه تحت مداخله درمانی قرار گرفتند. در مرحله پیش آزمون و پس آزمون تمام شرکت کنندگان پرسشنامه افسردگی بک را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل وارایانس یک طرفه (آنووا) و آزمون تعقیبی بونفرونی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری نیز 05/0>p در نظر گرفته شد. نتایج: در مرحله پیش آزمون بین گروه ها تفاوت معناداری وجود نداشت (639/0=p) ولی در مرحله پس آزمون بین گروه ها تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=p). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که بین گروه ECT با tDCS (001/0=p) و ECT با کنترل (0001/0=p) و نیز tDCS با کنترل (0001/0=p) تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: استفاده از رویکرد ECT و نیز tDCS می تواند موجب بهبود افسردگی در جانبازان مبتلا به اختلال PTSD شود. همچنین استفاده از ECTنسبت tDCS به موثرتر است.

مقدمه: هدف این پژوهش، مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه و درمان شناختی-رفتاری بر علایم وسواسی، باورهای وسواسی و احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری شهر تهران بود. روش کار: روش پژوهش از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل) است. جامعه آماری شامل کلیه مراجعین مبتلا به اختلال وسواسی-جبری مراجعه کننده به مراکز روان پزشکی و خدمات روان شناسی و مشاوره در سطح شهر تهران بود. 30 نفر مورد ارزیابی قرارگرفتند که به سه گروه تقسیم شدند (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل). گروه آزمایش اول، به مدت 24 جلسه 20 دقیقه ای، تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه را دریافت کرد. در گروه آزمایشی دوم، به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای، درمان شناختی-رفتاری انجام شد و گروه کنترل نیز هیچ مداخله ای دریافت نکرد. این مطالعه در شهر تهران در سال 2019 انجام شد. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس های وسواس ییل براون (1986)، پرسشنامه باورهای وسواسی (2011) و احساس گناه کوگلر و جونز (1998)، جمع آوری شدند. جهت تحلیل داده ها با استفاده از SPSS-V. 21، از تحلیل کوواریانس یک متغیری (آنکوا) و تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که هر دو درمان تحریک الکتریکی مغز از روی جمجمه و درمان شناختی-رفتاری، به صورت جداگانه باعث کاهش علایم وسواسی، باورهای وسواسی و احساس گناه در افراد مبتلا به اختلال وسواسی-جبری شده اند (0. 05

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی درمان هیجان مدار بر انعطاف پذیری روانشناختی و احساس انسجام در بیماران قلبی-عروقی مبتلا به چاقی انجام پذیرفت. روش کار: روش تحقیق حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری سه ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش عبارت است از کلیه بیماران قلبی-عروقی مبتلا به چاقی شهر تهران مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی و رجایی تهران در سال 1398 تا 1399 بود. روش نمونه گیری در این پژوهش در دسترس بود. تعداد 24 نفر از بیماران قلبی-عروقی مبتلا به چاقی به صورت دردسترس در هر گروه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در هر گروه 12 نفر جایگزین شدند. گروه آزمایش درمان هیجان مدار را به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای به صورت هفتگی دریافت کردند. گروه کنترل نیز در لیست انتظار قرار داشتند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه های پذیرش و عمل بوند و همکاران (2011) و احساس انسجام درونی کیمیایی و همکاران (1392) انجام شد. نتایج: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-26 و آزمون تحلیل کوراریانس چندمتغیره انجام شد. یافته ها نشان داد درمان هیجان مدار در افزایش انعطاف پذیری روانشناختی (001/0>p) و احساس انسجام (001/0>p) اثربخش است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان گفت درمان هیجان مدار یک روش موثر و پایدار در بهبود شرایط روانشناختی بیماران قلبی-عروقی است.

مقدمه: پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی غنی سازی زندگی زناشویی براساس تیوری انتخاب بر گذشت و رضایت زناشویی صورت گرفته است. روش کارروش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان مراجعه کننده به مرکز مشاوره تسنیم می باشد روش نمونه گیری پژوهش حاضر از نوع نمونه گیری در دسترس بود، ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه گذشت ری و پرسشنامه شاخص رضایت زناشویی هودسن بوده است. گروه نمونه از مراجعین زن که با طرح مشکل خانوادگی به این مرکز مراجع نمودند تشکیل شد که تعداد 40 نفر مراجعینی که داوطلب شرکت در جلسات بوده و معیارها ورود به پژوهش را دارا بودند، به عنوان نمونه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر)نفر و یک گروه کنترل(20 نفر) گمارش شدند و با استفاده از واریانس مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد غنی سازی روابط زناشویی براساس تیوری انتخاب در ابعاد فقدان احساسات منفی و وجود احساسات مثبت در مرحله پس آزمون به ترتیب 27 و 67 درصد و در مرحله پیگیری نیز به ترتیب 29 و 36 درصد و برای رضایت زناشویی در مراحل پس آزمون و پیگیری به ترتیب 49 و 60 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می نماید. نتیجه گیری: بنابراین آموزش غنی سازی زندگی زناشویی براساس تیوری انتخاب بر افزایش گذشت و رضایت زناشویی تاثیر دارد.

مقدمه: انتخاب محل های نامناسب جهت دفع پسماندهای بیمارستانی در جنوب شرقی استان تهران، یکی از مشکلات محیط زیستی این منطقه می باشد که باعث بروز خسارت به محیط زیست و آلودگی آب های زیرزمینی در این منطقه شده است. ازآنجایی که در حال حاضر دفن پسماندها عمده ترین، مقبول ترین و اقتصادی ترین روش دفع در بسیاری از مناطق است. پژوهش حاضر باهدف مکان یابی محل دفع پسماندهای بیمارستانی در جنوب شرقی تهران انجام گرفت. روش کار: این مطالعه از روش جدیدی برای انتخاب محل های دفن پسماندهای بیمارستانی در تهران که متکی بر فن تحلیل نسبت ارزیابی وزنی تدریجی (FSWARA) و سیستم فناوری اطلاعات جغرافیایی (GIS) استفاده نمود که باعث کاهش مقایسه در جمع آوری نظرات کارشناسان خبره و ساده سازی فرآیند انتخاب گردید. نتایج: با به کارگیری تکنیک دلفی فازی درنهایت 9 معیار (شیب، ارتفاع، جنس خاک، فاصله از گسل، فاصله از آب های سطحی، عمق آب های زیرزمینی، فاصله از مناطق مسکونی، فاصله از مناطق درمانی و بیمارستانی و فاصله از جاده) به عنوان معیارهای نهایی انتخاب شدند. سپس، وزن هر معیار به عنوان لایه های اطلاعاتی با استفاده از FSWARA در ورودی های سیستم GIS وارد شدند تا نقشه های نهایی برای پهنه ی مناسب محاسبه گردد که هشت مکان به عنوان گزینه های انتخابی برای دفع پسماندها انتخاب گردیدند در ادامه، مکان های انتخاب شده با استفاده از تحلیل مقایسه ای (تطبیقی) ایده آل-واقعی چند شاخصه (MAIRCA) رتبه بندی شدند. نتیجه گیری: نقطه چهارم با شیب 34 درجه، ارتفاع 1008 متر، فاصله از گسل 3 / 4841 متر، فاصله از آب های سطحی 8 / 4428 متر، عمق آب های زیرزمینی 12 متر، فاصله از مناطق مسکونی با فاصله 457 متر، فاصله از مناطق درمانی و بیمارستانی با 6 / 4749 متر، فاصله از جاده با 1598 متر به عنوان مناسب ترین مکان در بین هشت مکان تعیین شده برای محل دفع پسماندهای بیمارستانی انتخاب گردید. درنهایت، از روش های MOORA، TOPSIS و VIKOR برای مقایسه و اعتبارسنجی یافته ها استفاده گردید.

مقدمه: عروق کرونر یکی از بیماری های پیش رونده در جامعه است که تبعات منفی آن سلامت روحی زنان را به عنوان یکی مهمترین افراد کانون خانواده و جامعه اجتماعی تحت تاثیر قرار می دهد؛ لذا درمانگری های روانشناختی می تواند فرصتی بدون پیامد های منفی در ترمیم روان آنان خواهد بود. هدف این پژوهش، تعیین میزان اثربخشی درمان فراشناخت در مقایسه با درمان مثبت گرا بر علایم افسردگی، بهزیستی روان شناختی و هدف در زندگی است. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی و به صورت طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل بیماران زن مراجعه کننده به مطب دکتر پورابراهیم که مبتلا به انسداد عروق کرنر بوده اندبا استفاده از روش نمونه گیری در دسترس است. ابزار گردآوری شامل پرسشنامه و پروتکل است. نتایج: نتایج نشان داد درمان های فراشناخت و مثبت گرا بر علایم افسردگی، بهزیستی روان شناختی و هدف در زندگی موثر است. درمان فراشناخت با درمان مثبت گرا بر بهزیستی روان شناختی تفاوت وجود دارد. درمان فراشناخت با درمان مثبت گرا بر هدف در زندگی تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری: بنابراین نتیجه گیری می شود که با توجه به میانگین های حاصله، درمان فراشناخت تاثیر بیشتری بر علایم افسردگی و بهزیستی روان شناختی و هدف در زندگی زنان مبتلا به انسداد عروق کرونر دارد و این مهم نیازمند توجه بیشتر متولیان به سوی تقویت و به کارگیری درمانگری ها در بهسازی روانشناختی بیماران می باشد.

مقدمه: از مهمترین معضلات سلامت عمومی در سال های اخیر و از بحران های اصلی قرن بیست و یکم، اختلالات مصرف مواد و اعتیادی ست. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی نوروفیدبک بر میزان ولع مصرف در سوءمصرف کنندگان مواد می باشد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه شبه آزمایشی همراه با گمارش تصادفی آزمودنی ها در گروه های آزمایش و گواه به همراه پیش آزمون و پس آزمون بود. 18 بیمار وابسته به مواد افیونی مراجعه کننده به مراکز متادون درمانی شهر زاهدان به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (9 نفر) و کنترل (9 نفر) جای گرفتند. ابزار به کاررفته در این پژوهش پرسشنامه ولع مصرف فرانکن (2002) بود. جلسات درمانی نوروفیدبک شامل 20 جلسه بود که هر جلسه به مدت 30 دقیقه اجرا گردید. سپس هر دو گروه بار دیگر به پرسشنامه پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یاقته ها نشان میدهد در مولفه های میل به مصرف (97/3= F)، تقویت منفی (57/14= F)، کنترل ادراک شده (56/6= F)، ولع مصرف کلی (38/6= F) بین دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد؛ به عبارت دیگر نوروفیدبک باعث کاهش ولع مصرف در پس آزمون در گروه آزمایش شده است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، به نظر می رسد که نوروفیدبک می تواند موجب کاهش ولع مصرف در سوءمصرف کنندگان مواد گردد. لذا به درمانگران پیشنهاد می گردد که از نوروفیدبک به عنوان یک روش مداخله برای درمان افراد معتاد استفاده شود.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی بر قدرت ایگو، خلق و خو و افکار خودکشی در بین دختران اقدام کننده به خودکشی در استان ایلام بود. روش پژوهش، از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون–, پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بوده و جامعه آماری مطالعه شامل کلیه دختران 18 تا 24 سال استان ایلام که در سال 98-1397 اقدام به خودکشی کرده و به مراکز درمانی علوم پزشکی استان ایلام مراجعه کرده اند، که تعداد 40 نفر به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت همتاسازی (براساس سن، تحصیلات و وضعیت تأهل) در گروه های آزمایش (20 نفر) و کنترل (20 نفر) جایگزین گردیده است. ابزار مورد استفاده مقیاس خلق و خو (کلنینجر و همکاران، 1994) مقیاس قدرت ایگو(بارون، 1995)، سنجش افکار خودکشی(پرسشنامه افکار خودکشی بک، 1961) می باشد. داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاکی از اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر افکار خودکشی، خلق و خو و قدرت ایگو در مرحله پس آزمون و پیگیری در بین دختران اقدام کننده به خودکشی استان ایلام می باشد. به طوریکه، آموزش مهارتهای زندگی باعث کاهش افکار خودکشی و افزایش خلق و خو و قدرت ایگو در بین دختران نمونه پژوهش اقدام کننده به خودکشی استان ایلام شده و تاثیر آن در طول زمان حفظ می شود.

مقدمه: کمبود هورمون رشد ایدیوپاتیک ممکن است به صورت منفرد یا در ارتباط با کمبود سایر هورمون های هیپوفیزی باشد. استفاده از یافته های MRI مغزی برای افتراق میان دو گروه می تواند مفید باشد. روش کار: این مطالعه توصیفی گذشته نگر تمامی کوکان 16-2 ساله ای که بین سال های 1390-96 با شکایت کوتاهی قد به کلینیک باغبان ساری مراجعه کرده اند و تشخیص کمبود هورمون رشد منفرد یا کمبود متعدد هورمون های هیپوفیزی داده شد را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج: در این مطالعه 150 بیمار که 42 درصد آنها دختر بودند مورد ارزیابی قرار گرفتند. . میانگین سن بیماران 71/34±, 63/113 ماه بوده است. 7/68 درصد کمبود خفیف هورمون رشد و 3/31 درصدکمبود شدید هورمون رشد را نشان دادند. در مجموع 67/6 درصد کمبود متعدد هورمون های هیپوفیزی و 33/3 درصد کمبود ایزوله هورمون رشد داشتند. 33/79 درصد بیماران Brain MRI نرمال 67/20 درصد بیماران MRI غیرطبیعی داشتند. یافته ها شامل هایپوپلازی و فقدان آدنوهیپوفیز 41 درصد، نوروهیپوفیز اکتوپیک56/2 درصد، میکروآدنوم هیپوفیز 82/12 درصد، Partial empty sella 64/25 درصد، Complete empty sella 69/7 درصد و سایر یافته های گزارش شده 25/10 درصد بوده است. نتیجه گیری: در این مطالعه آنومالی های هیپوفیز در MRI مغزی بیماران با کمبود متعدد هورمون های هیپوفیزی بیشتر از بیماران مبتلا به کمبود ایزوله هورمون رشد گزارش شده اما همچنان مشخص نشده است که یافته های پاتولوژیک در MRI به طور ثابتی با کمبود هورمون رشد دایمی در ارتباط باشد.

هدف پژوهش حاضر سنجش اثربخشی آموزش روان درمانی مثبت نگر بر نظم جویی هیجانی، انعطاف پذیری شناختی و شادی ذهنی دانشجویان مبتلا به اعتیاد به اینترنت بوده است. بر این اساس 2 گروه 15 نفره متشکل از گروه کنترل و آزمایش که بر اساس سن (بین 20 الی 30 سال)، وضعیت تحصیلی (لیسانس)، وضعیت تاهل (مجرد) و جنسیت (زنان) همتا شده بودند انتخاب شدند، پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی، نظم جویی هیجانی و شادی هنی قبل، بعد از دوره درمانی و همچنین 3 ماه بعد اجرا گشت. نتایج این پژوهش نشان داد دوره درمانی روان درمانی مثبت نگر به افزایش انعطاف پذیری شناختی، نظم جویی جویی هیجانی و همچنین شادی ذهنی آزمودنی های گروه تجربی انجامیده است، همچنین آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نیز نشان داد که اثربخشی دوره درمانی در مرحله پیگیری ثابت مانده است.

مقدمه: هدف پژوهش تعیین برازش مدل شایستگی هیجانی-اجتماعی معلمان بر اساس عوامل فردی و بافتی و تاثیر آن بر احساس تعلق به مدرسه دانش آموزان بود. روش کار: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری را کلیه معلمان شاغل در مدارس (ابتدایی، متوسطه اول و متوسطه دوم) و دانش آموزان در حال تحصیل در همان مدارس در منطقه 2 شهرستان دهلران در سال تحصیلی 98-97 تشکیل دادند که از بین آنها تعداد 150 نفر از معلمان و 150 نفر از دانش آموزان به عنوان گروه نمونه انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شایستگی هیجانی-اجتماعی معلمان، مقیاس فرسودگی شغلی، مقیاس هوش هیجانی و پرسشنامه احساس تعلق به مدرسه بود و داده های بدست آمده در دو بخش توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که عوامل فردی بر شایستگی هیجانی-اجتماعی معلمان اثر مستقیم دارد، عوامل بافتی بر شایستگی هیجانی اجتماعی معلمان، اثر معکوس دارد، شایستگی هیجانی اجتماعی بر احساس تعلق دانش آموزان اثر مستقیم دارد. پس از آن، عوامل بافتی بیشترین تاثیر را بر متغیر شایستگی هیجانی اجتماعی داشتند (37/0-=β, (. بررسی شاخص های برازش مدل حاکی از آن است که مدل مورد نظر برازش مطلوبی با داده ها دارد. نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان گفت که عوامل فردی و بافتی بر شایستگی هیجانی اجتماعی معلمان تاثیر داشتند که اثر عوامل فردی مستقیم و اثرعوامل بافتی معکوس بوده است. و همچنین شایستگی هیجانی اجتماعی معلمان بر احساس تعلق دانش آموزان تاثیر مستقیم داشته است و پس از آن عوامل بافتی بیشترین تاثیر را بر متغیر شایستگی هیجانی اجتماعی داشته اند.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، ارایه مدلی برای تبیین نقش انکوباتورهای دانشگاهی بر خودکارآمدی کارآفرینی در دانشگاه های استان مازندران (نسل سوم) است. روش کار: روش پژوهش، آمیخته (کیفی و کمی) با طرح اکتشافی در رویکرد کیفی، از روش دلفی و در رویکرد کمی از روش توصیفی از نوع پیمایشی استفاده شد. جامعه آماری آن را در بخش کیفی، متخصصان، خبرگان و صاحب نظران حوزه کارآفرینی دانشگاهی و انکوباتورهای دانشگاهی در مازندارن به تعداد 20 نفر و در بخش کمی، کارکنان شرکت های فعال در مراکز رشد در دانشگاه های استان مازندران به تعداد 681 نفر تشکیل می دادند که در بخش کیفی از روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن قانون اشباع تعداد 10 نفر و در بخش کمی بر اساس فرمول کوکران تعداد 246 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای براساس نوع دانشگاه به عنوان نمونه انتخاب شدند. . جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی، تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج: انکوباتورهای دانشگاهی دارای 3 بعد «آموزشی، ساختاری و راهبردی» و 8 مولفه «مدیریت و منابع انسانی، مدیریت دانش، زیرساخت ها، ساختار سازمانی، سازماندهی، استراتژی دانشگاه، خدمات و حمایت ها و بین المللی سازی» است که بعد راهبردی با بارعاملی 965/0 دارای رتبه اول و بعد ساختاری با بارعاملی 735/0 دارای رتبه آخر است. خودکارآمدی کارآفرینی دارای 7 بعد «خلاقیت، برنامه ریزی، توسعه منابع انسانی، مدیریت ابهام، تفکر انتقادی، تعیین اهداف، ریسک پذیری» است و بعد مدیریت ابهام با بارعاملی 921/0 دارای رتبه اول و بعد ریسک پذیری با بارعاملی 594/0 دارای رتبه آخر است. نتیجه گیری: نتایج آزمون معادلات ساختاری نشان داد؛ نقش انکوباتورهای دانشگاهی بر خودکارآمدی کارآفرینی در دانشگاه های استان مازندران (نسل سوم) مثبت و معنادار می باشد و مدل ارایه شده دارای برازش مناسب می باشد.

مقدمه: اختلالات یادگیری از عوامل مهم افت تحصیلی برخی از دانش آموزان است و تعیین روش های درمانی مناسب می تواند باعث موفقیت تحصیلی آنها شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر بخشی مداخلات درمانی مبتنی بر ژیمناستیک مغزی و توان بخشی شناختی بر درک کلامی و استدلال ادراکی در دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص بود. روش کار: روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال یادگیری شهرستان تنکابن که در سال تحصیلی 99-98 به مرکز اختلال یادگیری سلامت آن شهرستان مراجعه کردند. روش نمونه گیری این پژوهش در دسترس بود که بعد از انتخاب 45 نفر به صورت تصادفی به سه گروه (دو گروه آزمایش) و (یک گروه گواه) گمارش شدند. ابزارگردآوری داده ها مقیاس هوشی وکسلر 4 (2003) بود. در این پژوهش از دو پروتکل درمانی برنامه ژیمناستیک مغزی و برنامه توانبخشی و تقویت و توجه پارس استفاده شد. جهت تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS22 از تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که درمان مبتنی بر ژیمناستیک مغزی و درمان توان بخشی شناختی بر درک کلامی و استدلال ادراکی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص تاثیر مثبت و معنادار داشت. همچنین علی رغم اینکه سطح میانگین در گروه توانبخشی شناختی از گروه ژیمناستیک مغزی بالاتر بوده، در متغیر درک کلامی از نظر آماری تفاوت معنی داری در میزان اثربخشی در درمان مشاهده شد. نتیجه گیری: به منظور بهبود درک کلامی و استدلال ادراکی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص از مداخلات درمانی مبتنی بر ژیمناستیک مغزی و توان بخشی شناختی استفاده شود.

مقدمه: زورگویی آسیب های روانی، هیجانی و ارتباطی فراوانی را برای دانش آموزان ایجاد می کند. بر همین اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدیریت خشم مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر خودشیفتگی و زورگویی دانش آموزان زورگو انجام شد. روش کار: این پژوهش، به روش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه انجام گرفت. جامعه آماری شامل دانش آموزان زورگو مشغول به تحصیل در دوره اول متوسطه در شهرستان سامان استان چهارمحال و بختیاری در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 40 دانش آموز زورگو با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند (در هر گروه 20 دانش آموز). دانش آموزان گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در طول دو ماه تحت آموزش مدیریت خشم مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری قرار گرفتند. در این پژوهش از مقیاس قلدری ایلی نویز و خودشیفتگی استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار آماری 23SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که آموزش مدیریت خشم مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر خودشیفتگی (001/0

مقدمه: مرور پژوهش ها نشان می دهد که افراد وابسته به مواد افیونی در انعطاف پذیری کنشی و باورهای فراشناختی مساله دارند. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی گروه درمانی فعال ساز رفتاری بر انعطاف پذیری کنشی و باورهای فراشناختی افراد وابسته به مواد افیونی بود. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. از جامعه افراد به مواد افیونی کلینیک البرز شهر تهران، 25 نمونه با روش در دسترس انتخاب و با روش تصادفی به دو گروه جایگزین شدند. در آغاز برای هر دو گروه پیش آزمون انعطاف پذیری کنشی کانور و دیویدسون (2003) و باورهای فراشناختی ولز و همکاران (2004) بر هر دو گروه اجرا و سپس گروه درمانی فعال ساز رفتاری در 8 جلسه روی گروه آزمایش اجرا گردید در نهایت از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، گروه درمانی فعال ساز رفتاری باعث افزایش انعطاف پذیری کنشی و کاهش باورهای فراشناختی کنترل ناپذیری، باورهای مثبت درباره شناختی، اطمینان شناختی کم، نیاز به کنترل افکار و وقوف شناختی افراد وابسته به مواد افیونی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شد (001/0 ≤, p). نتیجه گیری: به منظور بهبود انعطاف پذیری کنشی و باورهای فراشناختی افراد وابسته به مواد افیونی، پیشنهاد می شود از گروه درمانی فعال ساز رفتاری استفاده شود.