مطالعات مدیریت ورزشی (پژوهش در علوم ورزشی)
سال:1396 | دوره:9 | شماره:46 |تعداد مقالات:12

این پژوهش با هدف ارتباط بین سلامت سازمانی با رضایت شغلی معلمان تربیتبدنی دورة اول متوسطة شهر تهران انجام شده است. روش این پژوهش، ازنظر هدف، کاربردی و به لحاظ گردآوری دادهها، توصیفی-همبستگی بود که به شکل میدانی انجام شد. جامعة آماری شامل تمامی معلمان تربیتبدنی دورة اول متوسطة شهر تهران بود (تعداد = 220). طبق جدول مورگان، 136 نفر به عنوان نمونة پژوهش انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های استاندارد سلامت سازمانی هوی و همکاران (1996) و رضایت شغلی ویس و همکاران (1967) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از روش های آمار توصیفی و استنباطی (کلموگروف-اسمیرنوف، آزمون همبستگی پیرسون و اسپیرمن) استفاده شد. یافتههای حاصل از آزمون ضریب همبستگی نشان داد که بین سلامت سازمانی و رضایت شغلی معلمان تربیتبدنی دورة اول متوسطة شهر تهران ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت. براساس نتایج رگرسیون، فقط عامل سلامت فنی از سلامت سازمانی دارای شرایط پیشبینی رضایت شغلی معلمان تربیتبدنی بود.

بخشبندی شرکتکنندگان ورزشی و آگاهی از اهداف مشارکت آن ها، همواره یکی از اهداف بازاریابان ورزشی بوده است. هدف از پژوهش حاضر، آزمون مدل مفهومی بخشبندی تماشاگران ورزشی با رویکرد مدل پیوستار روان شناختی و مقیاس ارزیابی و سیاهة فراغت جدی بود. تعداد 670 مرد 18 تا 65 سال تماشاگر مسابقات فوتبال لیگ برتر، به صورت هدفمند، تصادفی و داوطلبانه، مقیاس اندازهگیری میزان مشارکت تماشاگران فوتبال بیتون و همکاران (2009) و مقیاس اندازهگیری متغیر پیامدهای مشارکت اسلیم گولد و همکاران (2008) را تکمیل کردند. یافتههای معادلات ساختاری نشان داد که مدل مفهومی مبنی بر بخشبندی تماشاگران ورزشی، با استفاده از ترکیب دو مدل پیوستار روان شناختی (پی. سی. ام) و مقیاس ارزیابی و سیاهة فراغت جدی (اسلیم) دارای برازش بود. به طورکلی، میتوان نتیجه گرفت که ترکیب دو مدل پیوستار روان شناختی و ارزیابی و سیاهة فراغت جدی میتواند برای بخشبندی تماشاگران ورزشی و آگاهی از اهداف مشارکت آن ها، جهت استفاده و راهنمایی بازاریابان و صاحبان باشگاهها برای طراحی راهبردهای بازاریابی هدفمند و باهدف حفظ و ارتقای تماشاگران به سوی وفاداری به کار برده شود.

ورزش همگانی یا ورزش برای همه، بخش عمده ای از ورزش است که با سلامتی و نشاط جامعه ارتباطی نزدیک دارد و بسیاری از کارکردهای اساسی ورزش در آن خلاصه می شود. پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت و محتوای کاری، توصیفی و ازنوع پیمایشی است. جامعة آماری این پژوهش شامل اساتید، اعضای هیئت علمی دانشکده های تربیت بدنی، مدیران و کارشناسان تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور به تعداد 450 نفر بود. با استفاده از جدول مورگان، حجم نمونه 219 نفر به دست آمد. نمونه گیری به صورت تصادفی متناسب با حجم نمونه انجام شد. برای جمع آوری داده های موردنیاز، از پرسش نامة محقق ساخته ای مشتمل بر 22 گویه و برپایة مقیاس پنج رتبه ای لیکرت استفاده شد. برای به دست آوردن روایی پرسش نامه، از روایی محتوایی و روایی سازه و برای بررسی پایایی آن، از آلفای کرونباخ استفاده شد. یافته ها نشان داد که مدل پیشنهادی سطح رفتاری ورز ش همگانی دانشگاه های دولتی ایران، برای نتیجه گیری درمورد روابط متغیرها از ارزش و اعتبار کافی برخوردار بود. افزون براین، عوامل جمعیتی، روان شناختی، رفتاری و ساختاری، بر سطح رفتاری توسعة ورزش همگانی دانشگاه های دولتی تأثیر مثبت و معناداری داشتند. ازلحاظ شدت تأثیر نیز به ترتیب، عوامل ساختاری، رفتاری، روان شناختی و جمعیتی قرار داشتند؛ بنابراین، سطح رفتاری توسعة ورزش همگانی را می توانبراساس یک مدل کلی ترسیم کرد.

هدف این پژوهش، بررسی اثر مالیات ها و مخارج ورزشی دولتی بر ارزش افزودة بخش ورزش طی سال های 1355 تا 1392 بود. برای آزمون رابطة بلندمدت میان متغیرها، از روش هم انباشتگی جوهانسن و جوسیلیوس و برای تخمین الگو، از رویکرد مدل خودتوزیع با وقفه های گسترده (ای. آر. دی. ال) استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر وجود رابطة تعادلی بلندمدت میان متغیرها بود. یافته ها نشان داد که مخارج ورزشی دولتی و تولید ناخالص داخلی، اثر مثبت و معنا داری بر ارزش افزودة بخش ورزش داشته اند. همچنین، افزایش درآمدهای نفتی نسبت به درآمدهای مالیاتی نقش با اهمیت تری در ارزش افزودة بخش ورزش داشته اند. به عبارت دیگر، درآمدهای نفتی بیشتر از درآمدهای مالیاتی درخدمت ورزش بوده اند و این آسیب سیاست گذاری باید در فرایندهای بودجه ریزی و برنامه ریزی های دولت موردتوجه قرار گیرد. به علاوه، مخارج ورزشی دولت مهم ترین عامل تحولات بخش ورزش در ایران بوده اند. این وابستگی و اتکای بالای ارزش افزودة بخش ورزش به مخارج دولتی باید دغدغة سیاست گذاران در این حوزه باشد.

هدف این پژوهش شناسایی پست های بازیکنان تیم ملی فوتبال در ایجاد حمله و تحلیل شبکه های آن ها بود. سه مسابقة رسمی تیم ملی در جام جهانی تحلیل و کدگذاری شدند. پاس بین هم تیمی ها به عنوان یک معیار ارتباطی تعریف شده است. پس از هر مسابقه، یک ماتریس مجاور کلی ساخته شد. سپس، برای تحلیل به نرم افزار تحلیل شبکه های اجتماعی وارد شد. تحلیل شبکة بازی ها با استفاده از دو مقیاس درجة مرکزیت و درجةاعتبار انجام شد. مقادیر درجة مرکزیت نشان داد که مدافعانکناری، 2/12 درصد و هافبک ها 03/12 درصد، مشارکت بیشتریدر گردشتوپو ایجاد حملهداشتند. همچنین، مقادیر درجة اعتبار نشان داد که هافبک ها، 65/12 درصد و مهاجم، 90/11 درصد هدف های هم تیمی ها برای پاس دادن توپ طی توالی پاس بودند. این مطالعهنشان داد که چگونهمعیارهایمرکزیت شبکهمی توانند اطلاعات مفیدی رابرای مربیان ونیز برای مطالعةمشارکتفردیبازیکنانبرای فرایندحمله فراهم کنند.

هدف اصلی این پژوهش، مطالعة میزان اثربخشی یک دورة فشردة آموزش مهارتهای ارتباطی بر رابطة مربی و ورزشکار بود. ماهیت فردی و ماهیت ورزشی (رشتة ورزشی) و ارتباط آن ها با تفاوت های موجود در رابطة مربیان و ورزشکاران بررسی شد. پژوهش از نوع نیمه تجربی بود و همة ورزشکاران تیمهای بانوان باشگاه ورزشی فولاد مبارکة سپاهان اصفهان که بالغ بر 400 نفر میشدند، جامعة آماری بودند. نمونة آماری تعداد 40 نفر از سه تیم بسکتبال، کاراته و شنابودند که ازطریق نمونه گیریخوشهای و به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابتدا، ازطریق پرسش نامههای روابط مربی-ورزشکار و سیاهه کیفیت روابط پیشآزمون انجام شد. سپس، دورة آموزشی فشردة مهارتهای ارتباطی برگزار گردید و پس از دو هفته، پسآزمون اجرا شد. گروه اول، بسکتبالیست ها به اتفاق مربی خود، گروه دوم، شناگرها بدون مربی و گروه سوم، کاراتهکاها بودند که فقط مربی آن ها در دورة آموزشی شرکت کرد. اعضای گروههای اول و دوم از آموزشها برای گرم کردن روابط استفاده کردند و مربی گروه سوم برای سردکردن روابط استفاده کرد. برحسب هدف، داده ها توسط انواع آنوا و رگرسیون چندعاملی تحلیل شد. نتایج نشان داد کهدر سه رشتة ورزشی، روابط مربی ورزشکار متفاوت بود. در هر سه گروه، دورة آموزشی مهارت های ارتباطی مؤثر بود و خطوط تغییرات سه گروه دارای تعامل بود؛ شناگران، پیشرفت؛ بسکتبالیستها پیشرفت بیشتر و کاراتهکاها پسرفت نشان دادند. براساس یافته ها می توان گفت که کیفیت روابط مربی ورزشکار بیشتر تابع ویژگیهای فردی آن ها است و ارتباط زیادی با رشتة ورزشی ندارد. آموزش مربی و ورزشکار باهم، مؤثرتر از آموزش هریک از آن ها است.

هدف پژوهش حاضر بررسی و توسعة مدل اثر جامعة برند بر ویژگیهای برند، با میانجیگری دلبستگی به برند و نقش تعدیلکنندة شباهت جامعه – برند در صنعت پوشاک ورزشی داخلی و خارجی بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی بود. پژوهش به شکل میدانی انجام شد که مشتریان برندهای ورزشی داخلی و خارجی در سطح فروشگاههای شهر شیراز جامعة آماری آن بود. ابزار اندازهگیری، پرسش نامة 34 سؤالی در مقیاس پنج ارزشی لیکرت بود. نتایج نشان داد که شباهت جامعة برند، رابطة بین تعهد به جامعة برند و دلبستگی به برند و رابطة تعهد به جامعة برند و تعهد به برند را تعدیل کرد؛ درحالی که شباهت جامعة برند نقش تعدیل کننده ای بین شناسایی و تعیین هویت جامعة برند و شناسایی و تعیین هویت برند نداشت. به طورکلی، اگر مشتریان جامعة برند ورزشی موفق را بپذیرند، آن جامعة برند ورزشی اثرگذارتر خواهد بود. ایجاد نگرش مثبت در ادراک مشتریان نیز زمانی روی میدهد که جامعة برند برمبنای خرید و رضایت از خرید مطرح شود و تنها، داشتن هویت جامعة برند و داشتن تعهد به جامعة برند برای ایجاد تغییر مثبت، مؤثر نیست.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تعامل اجتماعی و تبادل بین اعضای گروههای داوطلبی بر مدیریت داوطلبی رویداد ورزشی بود. این پژوهش، ازنظرهدف، کاربردیوازحیث ماهیت، توصیفی-پیمایشیبود. جامعةآماری متشکل از همةداوطلبان سیزدهمین المپیاد فرهنگی ورزشی دانشجویان بود (200 نفر). با توجه به تعداد متغیرهای پنهان، حداقل حجم نمونه برابر با 120 نفر بود که ازطریقنمونه گیری تصادفیساده، 128 داوطلب به عنوان نمونة پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامة ترجمه شدة کیم و همکاران (2016) استفاده شد. روایی صوری پرسش نامه به تأیید صاحب نظران (10 نفر) رسید و همچنین، پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی محاسبه شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها و بررسی برازش مدل، از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزارهای اس. پی. اس. اس و پی. ال. اس استفاده شد. نتایج نشان داد که تبادل بین اعضای گروه های داوطلبی، تأثیر مثبتی بر توصیه به تجربه کردن فعالیت داوطلبی به دیگران داشت. همچنین، رابطة معناداری بین تبادل اعضا با قصد مشارکت مجدد و توصیه وجود داشت. همچنین، براساس نتایج، بین تعامل اجتماعی و تبادل اعضا رابطة معناداری وجود داشت؛ اما، بین تعامل اجتماعی و قصد مشارکت مجدد رابطة معناداری وجود نداشت. با توجه به نتایج می توانگفتکه مسئولانورزش دانشجویی بایدوقتبیشتریرابرایبررسیتأثیر تعامل اجتماعی داوطلبانو تعامل اعضای داوطلبی، به عنواناصلی ترینمتغیر تأثیرگذار درمدیریت داوطلبی درجهت مشارکت مجدد و توصیه به همکاری در رویدادهای ورزشی صرفکنند.

در جوامع امروزی، یکی از عوامل توسعة ورزش مشارکت افراد جامعه است. این پژوهش با هدف شناسایی عواملی انجام شد که بتوانند خیران و واقفان را به عرصة ورزش سوق دهند. روش پژوهش، آمیخته بود و جامعة آماری متشکل از خیران، واقفان، مدیران و کارشناسان ورزشی و حج و اوقاف بود که با توجه به روش نمونه گیری هدفمند و دردسترس، تعداد 150 نفر به عنوان نمونة آماری انتخاب شدند. ابزارمورداستفادهپرسش نامةمحقق ساخته ای بود که در دو بخش مشخصات فردی و بخش اصلی، سؤال های پرسش نامه بین نمونههای پژوهش توزیع شدند. برای تعیین روایی ساختاری ابزار پژوهش، ازروش تحلیل عاملی اکتشافی با چرخش متعامد و برای تعیین روایی سازة پرسش نامه، از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج نشان داد که مؤلفة اخلاق گرایی با سه مقولة احترام، مسئولیت اجتماعی و سرمایة اجتماعی، مؤلفة فرهنگ سازی با دو مقولة تعریف سازی و شرعی نگری، مؤلفة حقوقی با سه مقولة اقلیت سازی، شفافیت و تسریع و مؤلفة آموزش با سه مقولة عمومی، تخصصی و سازمانی، میتوانند بیشترین تأثیر را در جذب خیران و واقفان داشته باشند؛ بنابراین، پیشنهاد میشود که با دادن آموزشهای عمومی و اختصاصی، علاوه بر جلب نظر خیران به ورزش، به توسعة کیفی اعمال خیریة ورزشی نیز کمک شود.

هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع مشارکت زنان معلول جسمی و حرکتی در برنامه های اوقات فراغت ورزشی در استان قم بود. این مطالعه ازنوع پژوهش های کاربردی بود که به صورت پیمایشی انجام شد. زنان معلول جسمی و حرکتی مراجعه کنندة به مراکز بهزیستی و مددکاری (200 نفر) نمونة آماری این پژوهش را تشکیل دادند که به صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامة تعدیل شدة محمدپور رنجبر و همکاران (1393) در مقیاس لیکرت بود که روایی محتوایی و صوری آن با نظر خواهی از 10 نفر از متخصصان حوزة مدیریت ورزش و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ تأیید شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون فریدمن برای رتبه بندی موانع و گویه های مربوط به آن) تجزیه وتحلیل شد. یافته ها نشان داد که موانع مشارکت زنان معلول جسمی و حرکتی، به ترتیب اولویت عبارت اند از: موانع اقتصادی، رسانه ای، ساختاری، فرهنگی و اجتماعی، شبکه های اجتماعی و موانع فردی. به نظر میرسد که توجه به محدودیتهای مالی برای رفع این موانع و همچنین، اطلاع رسانی ازطریق رسانه ها بتواند تاحدودزیادی موانع اصلی افزایش مشارکت ورزشی بانوان معلول جسمی و حرکتی را برطرف کند.

هدف این پژوهش ارتباط علّی مزیت رقابتی با منابع تعارض و نقش میانجی انعطاف پذیری منابع انسانی در صنعت تولیدات ورزشی بود. روش پژوهش، ازنوع علّی بود که به صورت میدانی انجام شد. نمونة پژوهش ازبین مدیران و صاحبان واحدهای تولیدی ورزشی تهران انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل پرسش نامة مزیت رقابتی ریحانی (1394)، پرسش نامة منابع تعارض سازمانی خاکپور و همکاران (1394) و پرسش نامة انعطاف پذیری منابع انسانی رایت و اسنل (1998) بود که پس از تأیید روایی و پایایی آن ها، بین نمونه ها توزیع شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آمار توصیفی و برای ارائة مدل اندازه گیری، از نرم افزارهای اس. پی. اس. اس و لیزرل استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل از برازش مناسبی برخوردار بود. همچنین مشخص شد که عامل مزیت رقابتی با ضریب تأثیر 38/0 و با ضریب تأثیر 7/0، اثر مستقیم و معناداری بر انعطاف پذیری منابع انسانی و منابع تعارض داشت. افزون براین، عامل انعطاف پذیری سازمانی با ضریب تأثیر 27/0 اثر مستقیم و معنا داری بر منابع تعارض داشت؛ بنابراین، با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که مدیران و مسئولان شرکت های تولیدات ورزشی سعی کنند موارد درون سازمانی مانند اثربخشی هزینه ها و زمان را که باعث ایجاد مزیت رقابتی می شوند، مدنظر داشته باشند تا بتوانند مزیت رقابتی موقتی ایجادشده در شرکت را به مزیت رقابتی پایدار تبدیل کنند. همچنین، برای افزایش انعطاف پذیری منابع انسانی این شرکت ها، مدیران آن ها سعی کنند کارکنانی را به کار گیرند که از مهارت های کافی برای انجام کار برخوردار باشند.

هدف این پژوهش مدل یابی تأثیر هوش معنوی و نگرش به کارآفرینی، بر قصد کارآفرینی دانشجویان علوم ورزشی بود. این مطالعه، توصیفی و ازنوع همبستگی بود که به صورت میدانی اجرا شد. جامعة آماری متشکل از تمامی دانشجویان علوم ورزشی استان فارس برابر با 680 نفر بود که با لحاظ شرایط لازم برای انجام مدل سازی، تعداد نمونه 220 نفر درنظر گرفته شد. برای گردآوری دادهها از پرسش نامه های هوش معنوی کینگ (2008)، نگرش به کارآفرینی لینان و چن (2009) و قصد کارآفرینی لینان و چن (2009) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها به تأیید اساتید مدیریت ورزشی و کارآفرینی رسید و پایایی ازطریق مطالعه ای مقدماتی تأیید گردید. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که هوش معنوی به صورت مستقیم و غیرمستقیم ازطریق نگرش به کارآفرینی اثر مثبت بر قصد کارآفرینی دارد. همچنین، مدل تأثیر هوش معنوی و نگرش به کارآفرینی، بر قصد کارآفرینی دربین دانشجویان علوم ورزشی از برازش قابل قبولی برخوردار بود. مدل این پژوهش می تواند به عنوان دستورکاری برای توسعة کارآفرینی، تدوین محتوا، سرفصل های موردنیاز برای تدریس و بهبود نگرش و قصد کارآفرینی در رشتة علوم ورزشی، استفاده شود.