در چند دهه گذشته تلاش های زیادی برای بهبود هدایت الکترونیکی و خصوصیات الکتروشیمیایی این ماده کاتدی صورت گرفته است که از آن جمله می توان به کاهش اندازه ذرات، دوپه کردن با یون های فلزی، قرار دادن پوششی که هدایت الکترونی را افزایش دهد (اغلب کربن) اشاره کرد. پوشش کربنی اگر چه موجب افزایش هدایت الکترونی می شود ولی منجر به دانسیته انرژی پایین نیز می گردد زیرا خود کربن از لحاظ الکتروشیمیایی غیر فعال است. پلی تیوفن (PTh ) یک پلیمر هادی بوده و قرار دادن پوششی از آن بر روی ماده کاتدی تا حدود زیادی خصوصیات الکتروشیمیایی آن را بهبود می بخشد طوری که مقاومت انتقال شارژ الکترود کاتد را کاهش داده و موجب افزایش ظرفیت قابل باز گشت می شود همچنین نوع کامپوزیت (LiFePO4/PTh) چرخه بار گذاری بهتری را نسبت به نوع خالص LiFePO4 داراست.