پایش
سال:1402 | دوره:22 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

مقدمه: عفونت محل جراحی در مدت 30 روز پس از عمل جراحی ایجاد شده و پوست و بافت زیر جلدی محل برش جراحی را درگیر می کند. عفونت محل جراحی علاوه بر آسیب رساندن به بیمار، هزینه زیادی به نظام سلامت تحمیل می کند. این پژوهش با هدف برآورد هزینه عفونت محل جراحی در بیمارستان انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی به روش ارزیابی پزشک در یک بیمارستان دانشگاهی در کاشان انجام شد. تعداد 115 بیمار از 11، 023 بیمار عمل جراحی شده در این بیمارستان در سال 1396، مبتلا به عفونت محل جراحی شدند. اقدامات پزشکی و پرستاری اضافی انجام شده و هزینه های مربوطه برای تشخیص، درمان و مراقبت عفونت محل جراحی توسط یک پزشک عمومی مجرب و دو پرستار با تجربه از زمان ابتلا به عفونت تا ترخیص با مطالعه پرونده پزشکی بیمار شناسایی و محاسبه شد. داده ها با نسخه 16 نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه شیوع عفونت محل جراحی برابر با 1. 04 درصد بود. میانه هزینه کل عفونت محل جراحی هر بیمار 33، 089، 572 ریال برآورد شد که شامل هزینه های مصرف دارو (7، 838، 412 ریال)، آزمایشات (1، 294، 244 ریال)، تصویربرداری (1، 462، 692 ریال)، جراحی مجدد (7، 938، 158 ریال) و سایر خدمات (14، 556، 066 ریال) بود. هزینه عفونت محل جراحی با سن بیمار، بیماری دیابت، نوع جراحی، مدت زمان جراحی، جاگذاری وسیله در بدن بیمار، مدت زمان بستری بیمار قبل از عفونت و بخش بستری بیمار ارتباط معنادار داشت (P<0. 05). نتیجه گیری: عفونت محل جراحی هزینه زیادی به بیمار، سازمان بیمه سلامت و بیمارستان تحمیل می کند. سیاستگذاران نظام سلامت و مدیران بیمارستان ها باید از مداخلات مناسب برای پیشگیری و کنترل عفونت های محل جراحی استفاده کنند.

مقدمه: صدمات تروماتیک مغزی یکی از مهمترین علل مرگ و میر و معلولیت در جوامع مختلف است. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژیک صدمات تروماتیک مغزی در شهرستان قوچان انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی بروی کلیه بیمارانی که به دنبال صدمات تروماتیک مغزی طی یک دوره یک ساله (اول مهرماه 99 الی 31 شهریور 1400) به اورژانس یک بیمارستان در قوچان مراجعه نمودند انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، چک لیست پژوهشگر ساخته، پرونده بیمار، نتایج رادیولوژی و سی تی اسکن مغزی بیماران بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزار 20-SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 757 بیمار (70. 7 درصد مذکر) با میانگین سنی (±,انحراف معیار) (18. 88±, ) 30/91 سال در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. شایع ترین علل صدمات تروماتیک مغزی به بترتیب عبارت بودند از حوادث ترافیکی (50. 2درصد)، نزاع (17. 2) و سقوط از ارتفاع (14. 5درصد). شایع ترین یافته غیر طبیعی در سی تی اسکن هماتوم اپی دورال (25درصد)، شایع ترین ترومای همراه ترومای اندام ها (33. 56درصد) و شایع ترین تظاهر بالینی (44. 3 درصد) سردرد گزارش گردید. تمامی علل صدمات تروماتیک مغزی بجز سقوط از پله در افراد مذکر بیشتر از افراد مونث گزارش گردید. میزان بروز صدمات تروماتیک مغزی 7/4 مورد در هر هزار نفر در سال محاسبه گردید. نتیجه گیری: نتایج این بررسی حوادث ترافیکی، نزاع و سقوط از ارتفاع را در ضربه مغزی نشان می دهد. با توجه به بالا بودن میزان بروز ضربه به سر، ارائه راهکارهای مناسب و فرهنگ سازی در تمام زمینه ها می تواند نقش موثری در کاهش این گونه آسیب ها به همراه داشته باشد.

مقدمه: پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی برای ارائه خدمات مناسب و رضایت بخش نیازمند برخورداری از تجهیزات و امکانات مناسب می باشند. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه وضعیت تجهیزات اورژانس پیش بیمارستانی استان گیلان با دستورالعمل دارو و تجهیزات اورژانس پیش بیمارستانی وزارت بهداشت ایران (ویرایش ششم) طراحی و اجرا گردید. مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1400 انجام گردید. نمونه گیری بصورت تمام سرشماری، در 78 پایگاه شهری و جاده ای اورژانس پیش بیمارستانی استان گیلان انجام گردید. وضعیت تجهیزات بر اساس دستورالعمل دارو و تجهیزات اورژانس پیش بیمارستانی وزارت بهداشت ایران (ویرایش ششم) مورد بررسی قرار گرفت. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار spss نسخه 22 استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و آمار تحلیلی (تحلیل واریانس) انجام گرفت. P کمتر از 0/05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در مجموع 78 پایگاه مورد بررسی میانگین نمره تجهیزات پزشکی 556 (76درصد) و تجهیزات غیرپزشکی 46 (63درصد) بود. در مجموع پایگاه های اورژانس پیش بیمارستانی 602 نمره (75درصد) از دستورالعمل تجهیزات پزشکی و غیرپزشکی را کسب نمودند که بر این اساس در رتبه متوسط طبقه بندی شدند. همچنین یافته ها نشان داد بین مقطع تحصیلی مسئولین پایگاه و سابقه کار (بیش از 15 سال)، با میانگین نمره کل تجهیزات پزشکی و غیر پزشکی، ارتباط معنادار وجود داشت (P<0. 05). نتیجه گیری: مقایسه وضعیت تجهیزات موجود در آمبولانس های اورژانس پیش بیمارستانی با دستورالعمل وزارت بهداشت، نشان دهنده نیاز به برنامه ریزی مدون جهت ارتقاء و بهبود کیفیت تجهیزات، تامین بودجه و نظارت و پایش مستمر است که می-تواند باعث افزایش کیفیت و بهره وری خدمات اورژانس پیش بیمارستانی گردد.

مقدمه: یکی از برنامه های مؤثر در پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی، استفاده از مداخلات آموزشی حمل بیمار در چارچوب الگوی جامع پرسید-پروسید است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش حمل بیمار مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر میزان اختلالات اسکلتی-عضلانی در کمک پرستاران انجام شد. مواد و روش کار: این پژوهش، یک مطالعه نیمه تجربی بود که در سال 1401 بر روی 100 نفر از کمک پرستاران شاغل در بیمارستان امام رضا (ع) واقع در استان کرمانشاه در گروه مداخله و کنترل، انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، پرسشنامه نوردیک، مقیاس نقشه بدن، مقیاس آنالوگ بصری و پرسشنامه رفتارهای پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی براساس الگوی پرسید بود که در سه مرحله ی قبل، یک و سه ماه پس از مداخله، تکمیل شدند. تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی صورت گرفت. یافته ها: قبل از مداخله میزان و شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی بین گروه مداخله و کنترل فقط در برخی اندام ها، اختلاف معنادار داشت اما پس از مداخله میزان و شدت اختلالات بین دو گروه در تمام اندام ها، اختلاف معنادار داشت (P-value<0. 05). به این صورت که در گروه مداخله، این میزان کاهش یافت. قبل از مداخله، اختلاف معناداری بین نمره آگاهی، نگرش، خودکارآمدی، عوامل تقویت کننده و قادرکننده و رفتار در گروه مداخله و کنترل وجود نداشت (P-value<0. 05). اما پس از مداخله، این نمرات بین دو گروه، اختلاف معناداری داشت (P-value<0. 05)، به این صورت که در گروه مداخله، افزایش یافت. نتیجه گیری: در این مطالعه آموزش حمل بیمار بر اساس الگوی پرسید-پروسید تاثیر بسزایی در کاهش میزان و شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی داشت. لذا مداخله آموزشی براساس این الگو احتمالاً می تواند باعث کاهش اختلالات اسکلتی-عضلانی در افرادی شود که به نوعی با حمل بیمار سروکار دارند، البته انجام مطالعات بیشتر بر روی تعداد افراد بیشتری توصیه می شود.

مقدمه: پرستاران، گروه اصلی ارائه دهنده مراقبت در مؤسسات بهداشتی و درمانی محسوب می شوند. مهاجرت پرستاران نگران کننده است و در سال های اخیر به نقطه هشدار رسیده است. این مطالعه، با هدف تعیین تمایل به مهاجرت پرستاران و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گلستان انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه، توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعه آماری کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان گرگان در سال 1401 بودند. 503 پرستار، پس از نمونه گیری به روش طبقه ای تصادفی وارد مطالعه شدند. داده ها به وسیله پرسش نامه تمایل به مهاجرت چوب بستی و پرسشنامه سرمایه اجتماعی پاتنام جمع آوری شدند. داده ها با کمک روش های آمار توصیفی و استنباطی، در نرم افزار SPSS-24 و سطح معناداری 0/05 تحلیل شد. یافته ها: نمره کلی پرسشنامه تمایل به مهاجرت (0. 16±, 0. 67) در سطحی نسبتا بالاتر از حد متوسط بود. بیشترین تاثیرگذاری بر تمایل به مهاجرت از دیدگاه پرستاران بترتیب مربوط به ابعاد عوامل کششی یا جاذبه مبدا، عوامل رانشی یا دافعه مبدا، عوامل کششی یا جاذبه مقصد و در آخر مربوط به بعد تمایل به مهاجرت بود. نمره کلی سرمایه اجتماعی در حد متوسط 0. 56±, 2. 98 بود. نمره کلی تمایل به مهاجرت و تمامی ابعاد آن ارتباط معکوس و معناداری با نمره کلی سرمایه اجتماعی و ابعاد آن داشتند، به طوری که، هرچه سرمایه اجتماعی و همچنین ابعاد آن کاهش می یابد، تمایل به مهاجرت و ابعاد آن افزایش خواهد یافت. نتیجه گیری: با کاهش میزان سرمایه اجتماعی در پرستاران، تمایل به مهاجرت در آنها افزایش خواهد یافت. بدین ترتیب، میتوان با افزایش اعتماد اجتماعی، نهادی از طریق عملکرد مناسب و برطرف کردن مسایل ساختاری (نظیر بیکاری، مفاسد مالی و اقتصادی و غیره)، تمایل به مهاجرت خارج از کشور را کاهش داد.

مقدمه: بیماری کووید 19 شدیداً مسری است که با سرایت به جوانان علیرغم فقدان احتمالی عواقب وخیم در آنان، ممکن است احتمال انتقال بیماری به دیگران به عنوان ناقل سالم را افزایش دهد. بنابراین ارتقای آگاهی جوانان در زمینه رفتارهای پیشگیرانه و رعایت نکات بهداشتی بسیار حائز اهمیت است. لذا مطالعه حاضر با هدف اثربخشی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر ارتقاء رفتارهای پیشگیرانه بیماری کووید 19 در جوانان انجام شد. مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی بوده که در سال 1400-1399 و با شرکت100 نفر از جوانان 35-25 ساله تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهرکرد که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، انجام شد. نمونه ها بطور تصادفی در دو گروه آزمون (50 نفر) و کنترل (50 نفر) قرار گرفتند. برای گروه مداخله جلسات آموزشی مجازی، بر اساس سازه های مدل اعتقاد بهداشتی طی یک ماه و در قالب6جلسه برگزار شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه مبتنی بر سازه های مدل اعتقاد بهداشتی و پرسشنامه رفتارهای پیشگیرانه بود که قبل و بعد از مداخله در هردو گروه جمع آوری خواهد شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام گرفت. یافته ها: اکثر مشارکت کنندگان زن (86. 6درصد) و میانگین سنی آنها 31/95 سال بود. نتایج مطالعه نشان داد که ابعاد مدل اعتقاد بهداشتی در دو گروه در قبل از مداخله تفاوت معنی داری نداشت (P>0. 05). این تفاوت در سنجش یکماه پس از مداخله، معنی دار بود (P<0. 05). تنها در مورد سازه موانع درک شده، (با وجود کاهش میانگین نمره) این میزان معنی دار نبود (P=0. 07). نتیجه گیری: اجرای برنامه ی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی موجب ارتقا سطح آگاهی و به تبع آن ایجاد نگرش های مطلوب و انجام رفتارهای پیشگیرانه در زمینه بیماری کووید 19 در جوانان شد. به همین منظور طراحی و اجرای مداخلات مبتنی بر این مدل برای تغییر رفتار در جوانان پیشنهاد می گردد.

مقدمه: اضطراب دندانپزشکی یک مسئله رایج در بین بیماران است و نقش دندانپزشک در کنترل یا برطرف سازی عوامل اضطراب بیماران از اهمیت والایی برخوردار است. این تحقیق، شناسایی با هدف عوامل موثر بر مدیریت رفتاری اضطراب دندانپزشکی توسط دانشجویان دندانپزشکی با استفاده از مدل سازی معادلات ساختاری طراحی شد. مواد و روش کار: مطالعه مقطعی حاضر در ماه نوامبر سال 2020 در میان دانشجویان دندانپزشکی اهوازانجام شد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته برای ارزیابی میزان استفاده دانشجویان از دستورالعملهای کاهش اضطراب، روش های کنترل اضطراب رفتاری-دارویی و نیز سنجش متغیرهای نگرش، کنترل رفتاری درک شده، قصد رفتاری، هنجار های انتزاعی، باورهای رفتاری و مدیریت کاضطراب دندانپزشکی، بیماران بود. پرسشنامه در سایت https: //survey. porsline. ir طراحی گردید. برای آنالیز داده ها از SPSS 22 و AMOS26 استفاده گردید. یافته ها: از 246 دانشجوی دندانپزشکی دعوت شده، 218 نفر در مطالعه شرکت نمودند )میزان پاسخگویی 88 درصد( بود. مدل نهایی نشان داد که قصد رفتاری تاثیر مستقیم بر اجرای دستورالعمل ها را دارد. همچنین فاکتورهای و کنترل رفتاری درک شده ارتباط مستقیم با قصد رفتاری داشته اند. مجموع شاخص های برازش نشان می دهد مدل در تبیین کنترل اضطراب دندانپزشکی، تاحد نسبتا قابل قبولی ازکارایی برخوردار است. RMSEA=0/07، GFI =0/86، CFI =0/81، R2= 0. 37. x2/df <3. بالاترین قدرت پیشگویی کنندگی مربوط به کنترل رفتاری درک شده و قصدرفتاری بود. نتیجه گیری: در مجموع، نمرات سازه های الگوی رفتار برنامه ریزی شده در سطوح مختلف متغیرهای جمعیتی یکسان بودند و اختلاف معنی دارند نداشتند. نتایج نشان داد سازه های الگو تناسب اولیه قابل قبولی برای تعیین عوامل مرتبط با باورها و رفتارهای کنترل اضطراب دندان پزشکی داشته باشند. مطالعات بیشتری برای بهبود شاخص های برازش مدل مورد نیاز است. همچنین با توجه به قدرت پیشگویی سازها ها، مطالعات آتی جهت بررسی کارایی روشهای آموزشی در تعدیل سازه های مورد نظر، ضروری بنظر می رسد.

مقدمه: مطالعات نشان می دهد که در دو دهه اخیر میزان فرزندآوری در ایران کاهش یافته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین نگرش زنان متاهل بدون فرزند مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهری زنجان نسبت به فرزندآوری در سال 1399 انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود. در این مطالعه، 220 نفر از زنان متاهل بدون فرزند مراجعه کننده به مراکز خدمات جامع سلامت شهری زنجان، با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه بررسی نگرش نسبت به فرزندآوری استفاده شد. در نهایت، داده های جمع آوری شده وارد نرم افزارSPSS نسخه 26 شد و توسط آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل گردیدند. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد که 61/4 درصد از زنان مورد مطالعه دارای نگرش خوبی نسبت به فرزندآوری بودند. نگرش 36/4 درصد در سطح متوسط و نگرش 2/3 درصد، ضعیف بود. میانگین نمره نگرش به فرزندآوری 70/46 (±, 14. 87) بود. یافته ها نشان داد که بین متغیرهای سن (P=0. 788)، وضعیت تملک مسکن (p=0. 505) و وضعیت درآمد (P=0. 210) با میانگین نمره نگرش به فرزندآوری، رابطه معناداری آماری وجود نداشت. همچنین، بین متغیرهای سطح تحصیلات (P<0. 001) و وضعیت شغلی زنان (P<0. 001) و همسران آنها (P=0. 024) با میانگین نمره نگرش به فرزند آوری، ارتباط آماری معنی دار وجود داشت. نتیجه گیری: لازم است در سطح جامعه، برنامه های آموزشی و انگیزشی برای زوجین با سطح سواد بالاتر و وضعیت های شغلی در رده های بالاتر، برگزار شود. این برنامه ها می تواند کمک کند تا دیدگاه آنها نسبت به فرزندآوری تغییر کند.

مقدمه: میزان باروری کل در ایران به کمتر از سطح جایگزینی رسیده است. این امر نگرانی های متعددی در رابطه با آینده جمعیت کشور در سیاستگذاران حوزه های مختلف ایجاد کرده است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر رضایت از زندگی زناشویی زنان بر تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده بود. مواد و روش کار: برای این منظور تعداد 385 نفر از زنان همسردار 18-44 سال ساکن نقاط شهری شهرستان کاشان در سال 1401 با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای پیمایش شدند. برای اندازه گیری رضایت از زندگی زناشویی از پرسشنامه استاندارد استفاده و اعتبار آن نیز توسط تحلیل عاملی تأییدی بررسی و تأیید شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده زنان مورد مطالعه برابر با 1/43 فرزند است. میانگین رضایت از زندگی زناشویی زنان پاسخگو کمتر از میانگین مورد انتظار بود و تنها 11 درصد پاسخگویان سطح رضایت از زندگی زناشویی بالا را گزارش کردند. نتایج تحلیل چند متغیره بیانگر آن بود که با افزایش رضایت از زندگی زناشویی زنان تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده به طور معنی داری افزایش می یابد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد تلاش در راستای افزایش رضایت از زندگی زناشویی می تواند سطح فعلی باروری را افزایش دهد. از این رو، پیشنهاد می شود که در سیاست های جدید جمعیتی به تدوین برنامه هایی، با هدف ارتقاء رضایت از زندگی زناشویی، توجه شود.

اینفودمیک (Infodemic) یا مواجهه بیش از حد اطلاعاتی به معنای حجم عظیمی از اطلاعات، بعضاً صحیح یا نادرست است، که پیدا کردن منابع مورد اعتماد و راهنمایی قابل اتکا را برای افراد در زمانی که بدان نیاز دارند دشوار می سازد. اپیدمی اطلاعات پدیده ای است که در زمان کوتاه، حجم زیادی از اطلاعات توسط رسانه های اجتماعی و فضای مجازی تولید و منتشر می شود، این مسئله در موضوعات مرتبط با سلامت از اهمیت ویژه ای برخوردار است، چراکه انتشار اطلاعات نادرست و شایعات بالاخص در فضای مجازی باعث ایجاد نوعی سردرگمی و عدم اطمینان در بین مخاطبان می شود و در نتیجه اثربخشی راهکارهای مؤثر سلامتی را کاهش می دهد. در هنگام وقوع پاندمی یا سایر مخاطرات بهداشتی، مخاطبان بیش از هر زمانی به اطلاعات صحیح نیاز دارند، زیرا افراد به منظور افزایش آگاهی خود، اطلاعات را از منابع متعدد جستجو می کنند که در این هنگام در صورت دسترس نبودن منبع موثق و شفاف، احتمال تأثیر شایعات و اطلاعات نادرست بالاخص از طریق فضای مجازی بیشتر می شود. . .