مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1387 | دوره:10 | شماره:2 (مسلسل 38) |تعداد مقالات:18

مقدمه: انجام فعالیت بدنی مناسب برای بیماران دیابتی نوع 1 دارای فواید زیادی است ولی آشنایی کم با نوع و شدت ورزش و نیز ترس از بروز عوارضی مانند افت قند خون سبب محدودیت شرکت آن ها در فعالیت های ورزشی می شود. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره فعالیت بدنی هوازی 8 هفته ای بر قندخون، درصد چربی بدن، حداکثر اکسیژن مصرفی و عوامل خطرزای بیماری های قلبی ـ عروقی در بیماران مرد دیابتی نوع 1 بود.مواد و روش ها: 20 نفر از بیماران مرد دیابتی نوع 1، 15 تا 25 ساله به صورت هدفمند انتخاب شده، در یک برنامه منظم ورزشی شرکت کردند. برنامه تمرینی شامل 45 تا 60 دقیقه فعالیت هوازی با شدت 80- 60 درصد ضربان قلب ذخیره سه بار در هفته بود. پیش و پس از 8 هفته فعالیت بدنی هوازی منظم از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. درصد چربی بدن و حداکثر اکسی‍ژن مصرفی محاسبه شد.یافته ها: پس از 8 هفته فعالیت بدنی منظم تغییر معنی داری در قندخون ناشتا، کلسترول تام، HDL-C، LDL-C و BMI مشاهده نشد. اما تغییر معنی داری در تری گلیسرید، درصد چربی بدن، فشارخون سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب استراحتی و حداکثر اکسیژن مصرفی بیماران مرد دیابتی نوع 1 به وجود آمد (P<0.05).نتیجه گیری: فعالیت بدنی هوازی 8 هفته ای بر تری گلیسیرید، درصد چربی بدن، فشارخون سیستولی و دیاستولی، ضربان قلب استراحتی Vo2max بیماران دیابتی نوع اول تاثیر مثبت دارد و بر قندخون ناشتا، کلسترول تام، HDL-C، LDL-C و BMI بی تاثیر یا کم تاثیر است که با ادامه فعالیت های بدنی ممکن است این تاثیرات بارزتر شود.

مقدمه: استئاتوز کبدی می تواند در کنار هپاتیت های ویروسی، منجر به افزایش آسیب کبدی و تسریع پیشرفت به سمت فیبروز شود. با این وجود، کمتر مطالعه ای به بررسی کبد چرب در ناقلان بی علامت مبتلا به هپاتیت B پرداخته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی فراوانی شواهد سونوگرافی کبد چرب و عوامل خطرزای آن در ناقلان بی علامت ویروس هپاتیت B مراجعه کننده به سازمان انتقال خون تهران انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی ـ توصیفی در 1120 بیمار ناقل بدون علامت هپاتیت B انجام شد. بیماران از بین مراجعه کنندگان به درمانگاه هپاتیت سازمان انتقال خون تهران در سال های 1385-1373 انتخاب شدند. داده ها شامل سن، جنس، وضعیت تاهل و آزمایش های CBC، LFT، PT، و پروفایل لیپید سرم (کلسترول تام و TG) و مصرف الکل برای همه بیماران در یک چک لیست ثبت شد.یافته ها: 106 نفر (9.5%) مبتلا به کبد چرب بودند. کبد چرب با جنس (P<0.001) و شغل (P<0.001) همبستگی معنی داری نشان داد. کبد چرب ارتباط معنی داری با سابقه مصرف سیگار (P=0.009) و سابقه بیماری کبدی در خانواده (P=0.007) داشت. کبد چرب با سطح هموگلوبین (P<0.001)، AST (P<0.001)، ALT (P<0.001)، بیلی روبین تام (P=0.004)، بیلی روبین مستقیم (0.032=P) وTG (P<0.002)  ارتباط معنی داری داشت. سطوح FBS و کلسترول تام سرم ارتباط معنی داری با کبد چرب نشان ندادند.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر، شواهد سونوگرافی از کبد چرب در 10% ناقلان بی علامت هپاتیت B وجود داشت. با توجه به امکان تسریع پیشرفت بیماری کبدی در صورت وجود کبد چرب، و بی علامتی این بیماری، غربالگری بیماران از نظر استئاتوز کبدی ضروری به نظر می رسد. بر اساس این مطالعه، مردان و افراد سیگاری باید مورد توجه بیشتری قرار گیرند. با توجه به اینکه در مطالعه حاضر از سونوگرافی به منظور تشخیص کبد چرب استفاده شده، و مطالعه فاقد گروه شاهد است، توصیه می شود مطالعه های دیگری نیز با گروه شاهد در این زمینه انجام شود.

مقدمه: هسته جلویی شکمی ـ میانی ـ بصل النخاع (RVMM) یکی از هسته های کنترل کننده قلب و عروق و حاوی گیرنده های استروژن و نورون های گابا و گلوتامات است. این مطالعه به منظور بررسی اثر استروژن بر پاسخ های قلبی ـ عروقی گابا و گلوتامات در رت های ماده اوورکتومی شده (OVX) و اوورکتومی درمان شده با استروژن (OVX+E) انجام شد.مواد و روش ها: آزمایش ها روی 40 سر موش صحرایی اوورکتومی و بیهوش شده با یوروتان انجام شد. داروها با حجم 50 نانولیتر شامل بیکوکولین (آنتاگونیست گیرنده گابا A) با دوز یک میلی مول، فاکلوفن (آنتاگونیست گیرنده گابا B) با دوز 5 میلی مول و اسیدکینیورنیک (آنتاگونیست غیر اختصاصی گیرنده گلوتامات) با دوز 5 میلی مول توسط میکروپیپت و به صورت داخل هسته ای توسط استریوتاکس تزریق شدند. فشار خون و ضربان قلب قبل از تزریق و در تمام مدت آزمایش ثبت شد. میانگین حداکثر تغییرهای فشار متوسط شریانی و ضربان قلب نسبت به قبل از تزریق با آزمون تی جفتی و بین گروه های OVX، OVX+E و سالین با آزمون آنووا ارزیابی شد.یافته ها: استروژن موجب کاهش فشار متوسط شریانی (p<0.05) و کاهش ضربان قلب (0.01>p) در گروه OVX+E در مقایسه با گروه OVX شد. تزریق بیکوکولین تغییر معنی داری در فشارخون گروه های OVX و OVX+E ایجاد نکرد در حالی که ضربان قلب را در هر دو گروه افزایش داد. میزان افزایش در گروه OVX+E به طور معنی داری بیشتر از OVX بود (p<0.05) در حالی که تزریق فاکلوفن و اسیدکینیورنیک تغییر معنی داری بر فشارخون و ضربان قلب در هیچ کدام از گروه ها ایجاد نکرد. تزریق حجم مشابهی از سالین هم تغییر معنی داری در فشار و ضربان قلب ایجاد نکرد.نتیجه گیری: این داده ها پیشنهاد می کند که استروژن موجب کاهش فشار متوسط شریانی و ضربان قلب می شود و در RVMM موش های صحرایی ماده کاهش ضربان قلب را با تقویت اثر مهاری سیستم گابا اعمال می کند.

مقدمه: استفاده از فراورده های تزریقی ویتامین D در کشور ما امری بسیار رایج است. در اغلب موارد، تجویز این دارو صرفا بر اساس علایم بالینی یا اختلال متغیرهای بیوشیمیایی بدون اندازه گیری 25(OH)D انجام می گیرد، تا کنون مطالعه های معدودی در مورد میزان تاثیر و عوارض این فراورده ها انجام شده است. مطالعه فعلی به بررسی میزان و مدت تاثیر دوزاژ مختلف ویتامین D بر 25(OH)D سرم می پردازد.مواد و روش ها: در این مطالعه 54 داوطلب سالم انتخاب شدند. داوطلبان با توجه به 25(OH)D پایه به صورت تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند. گروه های I تا III به ترتیب 300.000، 600.000 و 900.000 واحد ویتامین D تزریقی و گروه IV پلاسبو دریافت کردند. افراد مورد مطالعه نسبت به میزان داروی تجویز شده ناآگاه بودند.یافته ها: میانگین نمایه توده بدن، سن و فراوانی جنس در 4 گروه مذکور تفاوت معنی دار نداشت. میانگین 25(OH)D پایه در گروه های II تا IV به ترتیب 21.30±27.24، 17.09±25.21، 17.09±25.21، 16.8±24.70 و 14.48±25.10 نانوگرم در میلی لیتر بود. میزان 25(OH)D سرم قبل از تزریق، 2 هفته، 2 ماه و 4 ماه پس از تزریق اندازه گیری شد.یافته ها: در کل 61% افراد مورد مطالعه دچار کمبود ویتامین D بودند. 25(OH)D سرم 2 ماه و 4 ماه پس از تزریق در گروه های I تا III تفاوت معنی دار با قبل از تزریق داشت. در پایان مطالعه میزان 25(OH)D در گروه های I تا IV به ترتیب 28.32±48.20، 33.52±65.46، 37.68±72.90 و 11.14±14.38 نانوگرم بر میلی لیتر بود. فراوانی نسبی هیپرویتامینوز D در گروه های I تا III به ترتیب 9%، 38% و 40% بود. در گروه پلاسبو، هیچ یک از افراد دچار هیپرویتامینوز D نشد.نتیجه گیری: استفاده از آمپول های ویتامین D به خصوص در دوزاژ بالای 300.000 واحد با خطر بالای هیپرویتامینوز D همراه است.

مقدمه: هدف از این مطالعه تعیین شیوع چاقی و اضافه وزن در دانش آموزان دبیرستانی 18-15 ساله شهر بیرجند بود.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی و مقطعی در سال 1384 روی 2230 دانش آموز 18-15 ساله که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای سهمی انتخاب شدند، انجام شد. قد و وزن دانش آموزان به روش استاندارد اندازه گیری و نمایه توده بدن (BMI) محاسبه شد. افراد با BMI صدک 85 تا 95 استاندارد CDC به عنوان افراد دارای اضافه وزن و با BMI بیشتر از صدک 95 برای سن و جنس، چاق محسوب شدند. سایر اطلاعات دموگرافیک از طریق مصاحبه کسب و در پرسشنامه ثبت شد.یافته ها: شیوع چاقی در افراد مورد مطالعه 2.3% (1.8 دختران و 2.8% پسران) و شیوع اضافه وزن 6.1% (7.1% دختران و 5% پسران) بود. شیوع چاقی در پسران و شیوع اضافه وزن در دختران بیشتر بود. چاقی و اضافه وزن با میزان تحصیلات والدین، شغل پدر و نوع مدرسه ارتباط معنی دار داشت. چاقی و اضافه وزن در فرزندان والدین با تحصیلات بیشتر، پدران کارمند و مدارس غیرانتفاعی بیشترین شیوع را داشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این بررسی، شیوع چاقی و اضافه وزن در دانش آموزان دبیرستانی بیرجند از اغلب مطالعه های مشابه در ایران و جهان کمتر است ولی با توجه به ارتباط آن با وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی، توصیه می شود در خانواده های مرفه مورد توجه خاص قرار گیرد.

مقدمه: در مورد نقش ویتامین C در پیشگیری از استرس اکسیداتیو پس از ورزش نظریه های متفاوتی وجود دارد. هدف از این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور، بررسی تاثیر مکمل ویتامین C برمارکرهای استرس اکسیداتیو پس از 30 دقیقه ورزش با شدت متوسط بود.مواد و روش ها: 49 دانشجوی داوطلب زن سالم، به صورت تصادفی به دو گروه مصرف کننده مکمل ویتامین C 25) نفر) و دارونما (24 نفر) تقسیم شدند و روزانه به مدت دو هفته 500 میلی گرم ویتامین C یا دارونما دریافت کردند. پیش از مکمل یاری و پس از آن نمونه خون در حالت ناشتا گرفته شد، سپس داوطلبان 30 دقیقه دو با سرعت 6-5 کیلومتر در ساعت انجام دادند و بلافاصله سومین نمونه خون گرفته شد. سنجش مالون دی آلدئید (MDA) و ویتامین Cپلاسما با HPLC انجام شد. گلوتاتیون تام پلاسما با استفاده از کیت آزمایشگاهی اندازه گیری شد.یافته ها: در ابتدای مطالعه اختلاف معنی داری بین گروه ها از نظر متغیرهای دموگرافیک و دریافت ویتامین C پیش از مداخله وجود نداشت. بعد از ورزش کاهش معنی داری در غلظت MDA و افزایش معنی داری در غلظت گلوتاتیون تام هر دو گروه دیده شد، اما تفاوت معنی داری بین گروه ها بعد از ورزش وجود نداشت. هم چنین، غلظت ویتامین C پلاسما پس از مداخله و پس از ورزش بین دو گروه اختلاف معنی داری داشت.نتیجه گیری: دریافت 500 میلی گرم در روز ویتامین C به مدت دو هفته در زنان جوان سالم تاثیری بر مارکرهای استرس اکسیداتیو پس از ورزش با شدت متوسط نداشت.

تعریف قند خون ناشتای مختل در سال 2003 توسط انجمن دیابت امریکا تغییر و به 125-100 میلی گرم در دسی لیتر رسانده شد. هدف از این مطالعه مقایسه تعریف ابتدایی IFG ابتدایی (125-110 میلی گرم در دسی لیتر) و تعریف جدید IFG (125-100 میلی گرم در دسی لیتر) برای پیش بینی بروز دیابت در جمعیت شهری تهران بود.مواد و روش ها: از میان جمعیت شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران، 4929 فرد غیر دیابتی 86-20 ساله به مدت 3.5 سال برای ارزیابی بروز دیابت بر اساس قند خون ناشتا و قند خون دو ساعته پیگیری شدند. افراد مورد مطالعه بر اساس مقدار قند خون ناشتا به چند گروه تقسیم شدند: نرموگلیسمـی، IFG تعریف ابتدایی (125-110 میلی گرم در دسی لیتر)، IFG اضافه شده (110-100 میلی گرم در دسی لیتر) و تعریف جدید IFG (125-100 میلی گرم در دسی لیتر). نسبت شانس بروز دیابت قبل و بعد از تعدیل عوامل مداخله گر با استفاده از مدل رگرسیون لوجستیک در هر گروه محاسبه شد.یافته ها: متوسط سن افراد شرکت کننده 13.7±42.9 سال، حداقل سن 20 و حداکثر 86 سال بود 2916 نفر زن (59.1%) و بقیه مرد بودند. موارد IFG در تعریف ابتدایی، 183 نفر (3.7%) و IFG در تعریف جدید 767 نفر (15.5%) و IFG اضافه شده 584 نفر (11.8%) را شامل شدند. در انتهای مطالعه 188 نفر (3.8%) مبتلا به دیابت شدند و بروز دیابت در افراد نرموگلیسمی، تعریف ابتدایی IFG،  IFGاضافه شده و تعریف جدید IFG به ترتیب 76 نفر (1.8%)، 48 نفر (26.2%)، 64 نفر (11%)، 112 نفر14.6) %) محاسبه شد و نسبت شانس بروز دیابت، بعد از تعدیل سن، جنس و عوامل مداخله گر در گروه IFG تعریف ابتدایی (7.4-17.6) 11.4 و در همین حالت در گروه IFG اضافه شده (3.3-6.8) 4.7 و در مورد تعریف جدید IFG (4.5-8.5) 6.3 به دست آمد.نتیجه گیری: تعریف جدید IFG توانایی افزایش پیش بینی بروز دیابت را نسبت به تعریف قدیم IFG ندارد.

مقدمه: استئوپروز یک بیماری تهدید کننده حیات است و از مهم ترین عوامل موثر در ایجاد این بیماری ذخایر کلسیمی ناکافی استخوانی در سنین میانسالی و بالاتر است که به علت فقدان کلسیم کافی در رژیم غذایی در طول دوران زندگی به ویژه در سنین بلوغ و رشد است. بر این اساس امروزه، استفاده از نمک های کلسیمی در قالب مکمل های دارویی و غذاهای غنی شده با کلسیم به عنوان راهکار مقابله با این بیماری به ویژه در خانم ها توصیه می گردد. هدف از این مطالعه بررسی میزان جذب کلسیم از کربنات کلسیم در مقایسه با استات کلسیم بود.مواد و روش ها: طی یک کارآزمایی بالینی، 20 داوطلب مونث در محدوده سنی 25-21 سال با داشتن معیارهای ورود به مطالعه، بررسی شدند. در روز مطالعه ابتدا اولین نمونه ادرار صبحگاهی ناشتای افراد مورد مطالعه جمع آوری شد. 2 ساعت پس از مصرف یک وعده غذایی یکسان، قرص جوشان کربنات کلسیم به صورت محلول در آب به افراد داده شد و نمونه های ادراری در طول 4 ساعت پس از مصرف دارو جمع آوری شد. پس از یک دوره 10 روزه، همین آزمایش دوباره با محلول استات کلسیم تکرار شد. یافته ها با استفاده از آزمون آماری تی جفتی مورد مقایسه شدند.یافته ها: میانگین افزایش کلسیم ادرار به دنبال مصرف کربنات کلسیم 6.1±38.55 میلی گرم و به دنبال مصرف استات کلسیم 6.14±36.33 میلی گرم بود که تفاوت آماری معنی داری بین آن ها وجود نداشت.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن مزایای استات کلسیم به عنوان نمک کلسیمی محلول در آب در مقایسه با کربنات کلسیم و با توجه به یافته های حاصل از این مطالعه، به نظر می رسد بتوان از استات کلسیم به عنوان دارویی مناسب در درمان یا پیشگیری از بیماری استئوپروز بهره جست. علاوه بر این، می توان از این نمک برای غنی سازی فرآورده های غذایی به ویژه فرآورده های مایع استفاده نمود.

مقدمه: با توجه به کاربرد تئوری ها و مدل های آموزش بهداشت، هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر برنامه آموزشی بر اساس مدل بزنف (BASNEF) بر مراقبت از چشم در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 مرکز دیابت درمانگاه کاظمی شیراز بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی و آینده نگر است. جامعه مورد بررسی را مبتلایان به دیابت نوع 2 با سن 65-40 سال و با سابقه ابتلا به دیابت بالای 5 سال تشکیل دادند. در معاینه اولیه چشم بیماران، 68 بیمار از 215 بیمار، مبتلا به عوارض چشمی ناشی از دیابت بودند که از مطالعه حذف شدند. در نهایت، 100 نفر از بیماران واجد شرایط به طور تصادفی در دو گروه مورد و شاهد قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه تنظیم شده بر اساس مدل بزنف، چک لیست که برای ثبت عملکرد بیماران بر اساس خود گزارش دهی، میزان HbA1c و قند خون آن ها و نیز وضعیت مشکل چشمی بر اساس گواهی چشم پزشک بود. قبل از انجام مداخله آموزشی، چک لیست برای ثبت آزمایش HbA1c و قند خون و پرسشنامه و برای هر دو گروه تکمیل و بیماران گروه مورد در 6 جلسه به مدت 1 ماه برنامه آموزشی دریافت کردند. هم چنین 1 و 2 ماه پس از اتمام مداخله آموزشی دو جلسه پیگیری برگزار شد. بلافاصله پس از مداخله و 3 ماه بعد از مداخله آموزشی، هر دو گروه شاهد و مورد پرسشنامه و چک لیست مربوطه را تکمیل کردند.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین میانگین نمره مربوط به متغیرهای اجزای مدل بزنف (اعتقادات، نگرش و نرم های انتزاعی و عوامل قادر کننده) در دو گروه مورد و شاهد در خصوص مراقبت از چشم قبل و بعد از مداخله آموزشی اختلاف معنی داری وجود دارد. هم چنین گروه مورد نسبت به گروه شاهد عملکرد بهتری در خصوص انجام رفتارهای مراقبت از چشم، بلافاصله و 3 ماه بعد از پایان برنامه آموزشی داشت به طوری که میزان HbA1c (از 8.65 قبل از مداخله به 7.47، 3 ماه پس از مداخله آموزشی) و قند خون (از 207.08 قبل از مداخله به 124.2، 3 ماه پس از مداخله آموزشی) آنها نیز کاهش چشمگیری داشت که از نظر آماری معنی دار بوده است.نتیجه گیری: تدوین برنامه آموزشی بیماران دیابتی برای کنترل قندخون و بهبود رفتارهای پیشگیری کننده مراقبت از چشم با استفاده از مدل بزنف بسیار سودمند و اثربخش است. ضمن این که در اجرای این برنامه ها کنترل، پایش و پیگیری آموزشی توصیه می شود.

مقدمه: تغذیه انحصاری با شیر مادر بهترین الگوی غذایی مناسب برای رشد شیرخواران است. با توجه به اینکه بسیاری از مادران در ماه مبارک رمضان روزه دار هستند، و تاثیر روزه داری مادران شیرده بر شاخص های رشد شیرخواران تعیین نشده است، مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر روزه داری مادران بر شاخص های رشد شیرخوارانی که تغذیه انحصاری با شیر مادر دارند انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه کوهورت در یک دوره 6 ماهه از ابتدای ماه رمضان تا 5 ماه بعد از اتمام ماه رمضان در سال 1385 انجام شد. از بین شیرخواران سالم 15 روزه الی 6 ماهه که منحصرا با شیر مادر تغذیه می شدند، 116 شیرخوار وارد این مطالعه شدند و بر اساس روزه داری مادرانشان به دو گروه تقسیم شدند: 36 شیرخوار که مادران آنها در ماه رمضان روزه دار بودند (گروه مورد) و 80 شیرخوار که مادران آنها روزه دار نبودند (گروه شاهد). همه شیرخواران در ماه رمضان 2 بار، ماه دوم 3 بار و در 4 ماه باقیمانده هر ماه 2 بار ویزیت شدند و شاخص های رشد آنها ثبت شد. وضعیت رشد شیرخواران با سنجش هر کدام از شاخص های رشد و مقایسه آن با منحنی های رشد استاندارد تعیین شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات بر اساس آمار توصیفی و آنالیز واریانس مشاهده های تکرار شده (Repeated measures ANOVA) توسط نرم افزار SPSS انجام شد.یافته ها: میانگین سن شیرخواران در گروه مورد 1.38±3.43 و در گروه شاهد 1.45±2.31 ماه بود. میانگین سنی در دو گروه اختلاف معنی داری داشت (0.05>P). پنجاه و چهار (46.6%) شیرخوار پسر بودند و این نسبت در دو گروهکسان بود (0.05<P). شاخص های رشد شیرخواران دو گروه مورد و شاهد در بدو تولد اختلاف معنی داری نداشت (0.05<P). آنالیز واریانس مشاهده های تکرار شده نشان داد که شاخص های رشد (وزن، قد و دور سر) طی زمان افزایش داشته اند (0.05>P). اما تفاوتی بین دو گروه در هر سه شاخص وجود نداشت (0.05<P). هم چنین اثر متقابل بین زمان و گروه معنی دار نبود (0.05<P). بنابراین میزان افزایش در شاخص های رشد به گروه مورد مطالعه وابسته نبود. به عبارت دیگر تغییر در همه شاخص ها طی مطالعه در دو گروه یکسان بود.نتیجه گیری: در ارزیابی شاخص های رشد کودکان طی 6 ماه مشخص شد که روزه داری مادران شیرده تاثیر معنی داری بر شاخص های رشد شیرخوارانی که به طور انحصاری با شیر مادر تغذیه می شوند، ندارد.

مقدمه: برنج طیف وسیعی از شاخص گلیسمی را در سراسر جهان داراست. این مطالعه برای مقایسه شاخص گلیسمی و انسولین و بار گلیسمی 3 نوع برنج انجام شد.مواد و روش ها: 30 مرد و زن 40-20 ساله با فعالیت بدنی یکسان داوطلبانه در مطالعه شرکت نمودند. ابتدا 50 گرم گلوکز همراه با 300 میلی لیتر آب به آنها داده شد سپس افراد به 3 گروه 10 تایی تقسیم شدند و 3 بار به فاصله یک هفته مراجعه کردند. در هر مراجعه هر دسته از افراد یک نمونه برنج به نام های کاظمی، باسماتی و سورناپرل به میزانی که حاوی 50 گرم کربوهیدرات بود، همراه با 300 میلی لیتر آب دریافت کردند به شکلی که در پایان بررسی هر سه نوع برنج و گلوکز را افراد هر سه گروه مصرف کردند. در هر بار مصرف، قند خون ناشتا و پس از آن 4 نمونه خون در فواصل 15، 30، 60 و 120 دقیقه پس از خوردن گلوکز یا برنج، گرفته شد. شاخص گلیسمی، شاخص انسولین، اختلاف قند خون حداکثر با قند خون ناشتا و زمان رسیدن قند خون به حداکثر برای هر سه نوع برنج محاسبه و با هم مقایسه شد.یافته ها: شاخص گلیسمی برنج سورناپرل (5.1±52.2) نسبت به برنج کاظمی (13±67.6) و باسماتی (6.1±61.2) کم تر بود (0.01>p). هم چنین حداکثر تغییرات قند خون در مورد برنج سورناپرل (12±21.8) از برنج کاظمی (6±27.4) و باسماتی (5.9±31.7) بر حسب میلی گرم در دسی لیتر کمتر به دست آمد (0.01>p). بار گلیسمی برنج سورناپرل (2.2±22.4) از برنج کاظمی (5.9±30.7) و باسماتی (2.6±26.1) کمتر گزارش شد (0.01>p).نتیجه گیری: در افراد سالم، برنج سورناپرل در مقایسه با برنج وارداتی باسماتی و برنج داخلی کاظمی دارای شاخص گلیسمی و بار گلیسمی کمتر است اما تاثیر آن در تغییرات قند خون بیماران دیابتی نیاز به بررسی بیشتر دارد.

مقدمه: چاقی یکی از مهم ترین مشکلات بهداشت عمومی در جوامع کنونی است. افراد چاق در معرض خطر کمبود بسیاری از ریزمغذی ها قرار دارند. یکی از این ریزمغذی ها منیزیم است که کوفاکتور بیش از 300 واکنش مهم و حیاتی در بدن است. در این مطالعه سطح سرمی منیزیم و ارتباط آن با ترکیب بدن زنان چاق و غیرچاق بررسی شده است.مواد و روش ها: 82 زن سالم که 42 نفر از آن ها مبتلا به چاقی و 40 نفر دارای وزن طبیعی بودند وارد مطالعه شدند. در تمام افراد اندازه گیری های تن سنجی و ترکیب بدن با دستگاه HUMAN – IMPLUS و اندازه گیری های بیوشیمیایی شامل منیزیم، کلسیم و فسفر سرم با روش رنگ سنجی و آلکالین فسفاتاز با روش آنزیمی انجام شد.یافته ها: میانگین سطح سرمی منیزیم در زنان چاق کمتر از زنان با وزن طبیعی بود (P<0.05) در کل افراد مورد مطالعه همبستگی منفی بین سطح سرمی منیزیم با نمایه توده بدن، دور کمر و درصد چربی کل بدن و همبستگی مثبت بین سطح سرمی منیزیم با درصد توده بدون چربی یافت شد (P<0.05) ولی این همبستگی در بررسی دو گروه چاق و غیرچاق به طور جداگانه، معنی دار نبود. شیوع کمبود منیزیم نیز در دو گروه تفاوت آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیری: زنان چاق در سنین باروری دارای سطح سرمی پایین منیزیم هستند. بنابراین توصیه می شود افراد چاق از غذاهای غنی از منیزیم استفاده نمایند.