مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1395 | دوره:18 | شماره:2 |تعداد مقالات:11

مقدمه: بیماری دیابت یکی از شایع ترین بیماری های ناشی از اختلالات متابولیسمی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش براساس الگوی اعتقاد بهداشتی بر تبعیت از رژیم دارویی در بیماران مبتلا به دیابت شهر اراک در سال 1393 انجام شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی از نوع پیش و پس آزمون بود که در آن 130 نفر از بیماران مبتلا به دیابت شهر اراک به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (65 نفر گروه مداخله و 65 نفر گروه شاهد) قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته ای بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. قبل از آموزش، پرسش نامه برای اعضای هر دو گروه تکمیل شد. سپس به گروه مداخله در طی یک ماه، 4 جلسه آموزش داده شد. 3 ماه پس از مداخله آموزشی، هر دو گروه مداخله و شاهد پرسش نامه را تکمیل و با استفاده از آزمون های t زوجی و t مستقل و نرم افزارSPSS 20 تحلیل شدند.یافته ها: سه ماه پس از مداخله آموزشی، سازه های حساسیت درک شده، منافع درک شده، خودکارآمدی، راهنمای عمل داخلی و خارجی و عملکرد در زمینه تبعیت از رژیم دارویی افزایش معنی داری با پیش از مداخله داشتند (P<0.05)، در حالی که سازه های موانع درک شده و شدت درک شده اختلاف معنی داری با پیش از مداخله نداشتند (P>0.05).نتیجه گیری: با آموزش بیماران مبتلا به دیابت می توان مهارت های آنان را در زمینه تبعیت از رژیم دارویی را افزایش داد که این امر در سلامت بیماران موثر خواهد بود.

مقدمه: سواد بهداشتی، به معنای میزان ظرفیت فرد در کسب، پردازش و درک اطلاعات بهداشتی پایه و خدمات بهداشتی مورد نیاز جهت اخذ تصمیمات بهداشتی آگاهانه است. سطح پایین سواد بهداشتی در مراقبت و درمان بیماری های مزمن مانند دیابت تاثیر منفی دارد. این در حالی است که این بیماری نیاز به خود مراقبتی ویژه توسط بیماران برای تمام عمر دارد. این مطالعه با هدف تعیین رابطه سواد بهداشتی و خودمراقبتی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 ساکن شهرستان بستک انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی است که در سال 1394 بر روی 265 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. به منظور جمع آوری داده ها، از پرسش نامه های سواد بهداشتی بزرگسالان ایرانی (HELIA) و خلاصه فعالیت های خود مراقبتی بیماران مبتلا به دیابت (SDSCA) استفاده شد.یافته ها: یافته های مطالعه بیان گر آن است که 7.51 درصد بیماران سطح سواد بهداشتی پایین داشتند. میانگین نمره خودمراقبتی بیماران در هفته پیش از مطالعه برابر با 67.15±78.53 بود. سواد بهداشتی با خودمراقبتی و دو حیطه آن، شامل فعالیت بدنی و رژیم غذایی، رابطه معنی دار آماری را نشان نداد.نتیجه گیری: بیماران دیابتی جهت کنترل موفقیت آمیز بیماری خود، نیازمند آگاهی و نگرش کافی جهت به کارگیری خود مراقبتی مطلوب هستند. پیشنهاد می شود در برنامه های آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، توجه بیشتر به مقوله سواد بهداشتی بیماران شود.

مقدمه: مطالعات پیشین ارتباط بین انواع مختلف سبزیجات و میوه ها با دیابت را بررسی و ارتباط معکوسی بین دریافت کاروتنوئیدها و فلاونوئیدها و مقاومت به انسولین را گزارش کرده اند، اما در سطح جامعه مطالعه ای در ارتباط با انواع مختلف میوه ها و سبزیجات رنگی و مقاومت به انسولین انجام نگرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سبزیجات و میوه جات قرمز، نارنجی و زرد رنگ با خطر مقاومت انسولین در بزرگسالان تهرانی طراحی شد.مواد و روش ها: این مطالعه طولی در قالب مرحله 3 تا مرحله 4 مطالعه قند و لیپید تهران بر روی 940 بزرگسال بالاتر از 19 سال انجام گرفت. ارزیابی دریافت های غذایی با استفاده از یک پرسش نامه نیمه کمی بسامد خوراک جمع آوری شد. در شروع مطالعه و پس از 3 سال پی گیری، قند ناشتای سرم و انسولین سرم اندازه گیری شدند. از آزمون لجستک رگرسیون برای بررسی ارتباط زیر مجموعه میوه ها و سبزیجات با بروز مقاومت به انسولین استفاده شد.یافته ها: میانگین سن و نمایه توده بدنی افراد شرکت کننده در مطالعه به ترتیب 1.12±3.40 سال و 4.4±4.26 کیلوگرم بر مترمربع بود. میانگین مصرف زیر مجموعه های میوه ها و سبزیجات به رنگ قرمز، صورتی، زرد، سبز، نارنجی و سفید، به ترتیب 503، 172، 104، 108، 16 گرم در روز بود. بعد از 3 سال پی گیری، مصرف بالای کل سبزیجات و میوه ها در مقایسه با مصرف پایین، با کاهش خطر مقاومت به انسولین همراه بود (018.0=P: 0.51 =نسبت شانس). هم چنین در بین زیرمجموعه های سبزیجات و میوه ها، زیرمجموعه های قرمز/صورتی (012.0=P: 0.48 =نسبت شانس)، نارنجی (001.0=P: 0.34 =نسبت شانس) و زرد (011.0=P: 0.47 =نسبت شانس) با کاهش معنی دار خطر مقاومت به انسولین همراه بودند.نتیجه گیری :مصرف بیشتر میوه جات و سبزیجات قرمز/ صورتی، زرد و نارنجی رنگ با کاهش خطر مقاومت به انسولین همراه است.

مقدمه: با توجه به اینکه چاقی و اضافه وزن در سال های اخیر رشد فزاینده ای داشته است، این پژوهش با هدف بررسی اثر فعالیت ورزشی تناوبی در شرایط هایپوکسی بر پاسخ هورمون ضد اشتهای PYY3-36 و میزان اشتها در افراد دارای اضافه وزن انجام شد.مواد و روش ها: بدین منظور، 8 نفر از دانشجویان داوطلب مرد غیر ورزشکار دانشگاه شهید بهشتی تهران با میانگین سنی 11.2±14.22 سال، قد 69.7±28.175 سانتی متر، وزن 95.5±03.87 کیلوگرم و نمایه توده بدن 5.1±4.28 کیلوگرم بر مترمربع بررسی شدند. آزمودنی ها در دو جلسه با یک هفته فاصله به صورت توازن متقابل در دو شرایط هایپوکسی و نورموکسی فعالیت کردند. پروتکل تمرین به صورت متناوب در 5 مرحله فعالیت روی دوچرخه کار سنج با شدت 85 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 4 دقیقه و مراحل استراحتی با شدت 50 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 2 دقیقه اجرا شد. در جریان اجرای تحقیق، شرایط محیطی و نیز شرایط تمرینی درهر دو جلسه یکسان سازی شد و فقط آزمودنی ها در جلسه هایپوکسی فعالیت خود را در شرایط کاهش فشار سهمی اکسیژن به میزان 15 درصد انجام دادند. نمونه های خونی، 15 دقیقه قبل از فعالیت و همین طور پس از فعالیت در زمان های 10،20،40،60،80 دقیقه گرفته شدند. با استفاده از تکنیک الایزا غلظت پلاسمایی PYY3-36 اندازه گیری شد.یافته ها: نوع محیط تفاوتی بر میزان پاسخ PYY3-36 نداشت (P=0.1)؛ اما فعالیت باعث افزایش آن،به خصوص در شرایط نورموکسی شد. هم چنین محیط نتوانست تفاوت معنی داری را در میزان اشتها ایجاد کند (P=0.872)، هرچند در هر دو جلسه بعد از فعالیت تمایل به کاهش اشتها وجود داشت.نتیجه گیری: فعالیت باعث افزایش سطوح گردشی PYY3-36 و کاهش میزان اشتها می شود، ولی بین دو محیط هایپوکسی و نورموکسی تفاوتی وجود ندارد.

مقدمه: اثرات بعضی از گیاهان خانواده گیاه سوسنیان که عنصری از این خانواده است، بر کاهش گلوکز، لیپیدها و آنزیم های خون گزارش شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر عصاره هیدروالکلی خرگریو بر شاخص های عملکردی کبد و کلیه در موش های صحرایی نر دیابتی شده به وسیله استرپتوزوتوسین می باشد.مواد و روش ها: 40 سر موش صحرایی نر، به طور تصادفی به پنج گروه هشت تایی تقسیم شدند. گروه های اول و سوم (شاهد سالم و دیابتی) دریافت کننده آب مقطر، گروه دوم، کنترل درمان دریافت کننده روزانه 50 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی گیاه خرگریو، و گروه های چهارم و پنجم (دیابتی تحت درمان 1 و 2)، به ترتیب روزانه 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن عصاره هیدروالکلی گیاه خرگریو. موش های صحرایی به وسیله استرپتوزوتوسین، دیابتی شدند. طول دوره آزمایش، بیست و یک روز بود. میزان وزن و گلوگز ناشتا به صورت هفتگی اندازه گیری و ثبت شد. در پایان دوره درمان، نمونه خون از قلب جمع آوری و شاخص های آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، آلبومین (ALB)، نیتروژن اوره خون (BUN)، کراتینین و اوره خون اندازه گیری شد.یافته ها: عصاره هیدروالکلی گیاه خرگریو، میانگین وزن را در گروه های دیابتی تحت درمان افزایش داد. هم چنین باعث کاهش سطح فاکتورهای سرمی ALT، AST، BUN، ALP و افزایش سطحALB ، به صورت وابسته به دوز، در پایان دوره آزمایش شد.نتیجه گیری: نتایج نشان دادند که عصاره هیدروالکلی گیاه خرگریو، به صورت وابسته به دوز، سبب بهبود شاخص های عملکردی کلیه و کبد در شرایط مورد آزمایش می شود.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یکی از شایع ترین اختلالات غددی در بانوان است. حضور سیستمیک انواع سایتوکاین های التهابی، به ویژه TNF-a، در این مبتلایان دلیل عمده برای وقوع اختلالات ایمونولوژیک است. بسیاری از تظاهرات PCOS، از جمله ناباروری، هایپراندروژنیسم، چاقی و التهاب مزمن، جزو عوامل خطر برای سرطان پستان در نظر گرفته می شوند. خطر شکل گیری سرطان پستان در بانوان مبتلا به PCOS در برخی مطالعات اپیدمیولوژیک در حال بررسی است. در این پژوهش، از طریق هم کشتی سلول های تک هسته ای خون محیطی (PBMCs) مبتلایان به PCOS با سلول های رده توموری پستان، جنبه ای از پاسخ ضد توموری این سلول ها مورد ارزیابی تجربی و آزمایشگاهی قرار گرفت.مواد و روش ها: سلول های تک هسته ای (PBMCs) از 50 نمونه خون محیطی (در دو گروه مبتلا به PCOS و افراد سالم) به وسیله گرادیان فایکول جداسازی و تخلیص شدند. رده های توموری پستان ( MDA-MB-468وMCF-7 ) به عنوان سلول های هدف کشت شدند و در مجاورت با سلول های تک هسته ای، در سیستم هم کشتی ترانس ول قرار گرفتند. در فواصل زمانی 48 و 72 ساعت پس از هم کشتی، تکثیر سلولی با تست تکثیر سلولی بروموداکسی یوریدین بررسی شد. تعیین درصد لنفوسیت هایCD3+ CD8+  به عنوان سلول های اجرایی، به وسیله تکنیک فلوسایتومتری انجام گرفت.یافته ها: پاسخ تکثیری PBMCs، پس از 48 ساعت هم کشتی با سلول های لاین توموری MDA-468(P=0.002) و MCF-7 (P=0.021) به طور معنی داری در گروه مبتلا به PCOS نسبت به گروه سالم بیشتر بود. تفاوت قابل توجهی در تعداد سلول های T CD3+CD8+ بین گروه های سالم و مبتلا مشاهده نشد (P>0.05)، اما پس از 72 ساعت هم کشتی، درصد سلول های T CD3+CD8+ در بیشتر نمونه ها افزایش یافت. تفاوت معنی داری بین نتایج حاصل از هم کشتی با MDA-468 و MCF-7 در هیچ کدام از تست ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: آستانه تحریک سول های تک هسته ای بانوان مبتلا به PCOS کاهش یافته است و تفاوت بین دو گروه سالم و مبتلا به PCOS از لحاظ قدرت تکثیر سلول های اجرایی می تواند به دلیل وجود وضعیت التهابی مزمن در این مبتلایان باشد.

سرطان پستان یکی از شایع ترین بدخیمی ها در بانوان است و علی رغم پیشرفت های بسیار در زمینه شناسایی و تشخیص آن، و با وجود تکنیک های جراحی پیشرفته و انجام شیمی درمانی، پزشکان در کنترل و مهار متاستاز آن هنوز به موفقیت چشمگیری دست نیافته اند. اهداف این مطالعه، آگاه سازی متخصصان باروری و دست اندرکاران بیماری های بدخیم از نحوه تاثیر بارداری سالم در تقویت پاسخ های ایمنی مادر به خصوص مکانیسم های مقابله با وقوع و متاستاز تومورهای پستان در بانوان می باشد. مطالعه های اپیدمیولوژی در زمینه ارتباط وقوع سرطان با سابقه بارداری نشان می دهد که بارداری تاثیر دوگانه ای بر روی ایجاد وگسترش تومور پستان دارد. این اثر به صورت گذرا پس از زایمان با تحریک رشد سلول هایی که در مراحل اولیه ترانسفورماسیون و بدخیمی می باشند، شانس ابتلا به سرطان را بالا برده که حاصل اثر کوتاه مدت بارداری است. هم چنین تمایز سلول های بنیادی مستعد ایجاد تومور در پستان، به دلیل تغییرات هورمونی ناشی از حاملگی، شدت یافته و در نتیجه امکان بروز بدخیمی کاهش می یابد که این پدیده با اثر بلند مدت حاملگی ارتباط دارد. سیستم ایمنی مادران چندزا به دلیل کایمریسم های متعددی که در اثر تماس سیستم ایمنی مادر با آنتی ژن های مشترک توموری و سلول های جنینی رخ می دهد، قدرت مقابله با تومور پستان را در طی سال های متمادی کسب نموده و مقاومت این مادران به دلیل فعالیت ضد توموری سیستم ایمنی است.

مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در جهان به شمار می رود. این بیماری عوارض زیادی دارد و کنترل آن بار مالی بزرگی را بر جامعه تحمیل می کند و نیاز است تا راه کارهای جدیدی برای درمان آن مورد بررسی قرار گیرند. دیابت نوع 2 شایع ترین نوع دیابت است که با مقاومت به انسولین و اختلال عملکرد سلول های بتا مشخص می شود. به علت دشواری مطالعات انسانی، مدل های حیوانی دیابت ابزار مناسبی برای تحقیقات هستند. جوندگان به علت دوره تولید مثل کوتاه و هزینه نگهداری مناسب، اولین انتخاب برای القای دیابت می باشند. مدل های حیوانی مختلفی برای القای دیابت نوع 2 وجود دارد. از بین آن ها، مدل هایی که علاوه بر تغییر عملکرد سلول های بتا، بتوانند مقاومت به انسولین نیز ایجاد کنند، مناسب تر هستند. در مدل دیابتی رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین به عنوان یک مدل دیابت نوع 2، رژیم غذایی پر چرب باعث القاء مقاومت به انسولین و استرپتوزوتوسین باعث تخریب نسبی سلول های بتا می شود. مدل دیابتی رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین، مدل ارزان و مناسبی برای مطالعه دیابت نوع 2 است. در مجموع می توان گفت که مدل رژیم پرچرب- استرپتوزوتوسین، ویژگی های متابولیکی دیابت نوع 2 انسانی را دارد و می تواند در بررسی ترکیبات ضد دیابت مورد استفاده قرار گیرد.