آموزش پرستاری
سال:1394 | دوره:4 | شماره:3 (پیاپی 13) |تعداد مقالات:8

مقدمه: ایست قلبی- ریوی همچنان به عنوان یک مشکل اساسی بهداشتی و عامل مرگ ناگهانی در اکثر کشورهای دنیا است. زمان برای نجات جان فردی که دچار ایست قلبی- ریوی شده، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به علاوه آموزش احیا قلبی- ریوی در مدارس به منظور ترویج آن در جامعه بسیار موثر و مقرون به صرفه می باشد. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش احیا قلبی- ریوی بر آگاهی و عملکرد دانش آموزان انجام شده است.روش: در این مطالعه نیمه تجربی 40 نفر دانش آموز دختر و پسر در مقطع ششم ابتدایی در سال تحصیلی 1392-93 به تساوی و به روش تصادفی ساده از بین مدارس ابتدایی شهرستان لار انتخاب شدند. پس از بررسی روایی و پایایی ابزار گردآوری داده ها که شامل پرسشنامه های ویژگیهای فردی، سنجش میزان آگاهی، چک لیست مشاهده عملکرد و یک مانکن نیم تنه استاندارد بود، در ابتدا قبل از آموزش احیا قلبی- ریوی، پرسشنامه های ویژگیهای فردی، سنجش میزان آگاهی و چک لیست مشاهده عملکرد تکمیل گردید. سپس آموزش احیا قلبی- ریوی طی دو جلسه تئوری و دو جلسه عملی ارائه گردید. بلافاصله و یک ماه پس از آموزش، مجددا پرسشنامه سنجش میزان آگاهی و چک لیست تکمیل گردید. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.یافته ها: بین میانگین نمرات آگاهی و عملکرد دانش آموزان قبل، بلافاصله و یک ماه پس از آموزش احیا قلبی- ریوی تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (P-value<0.001). میانگین نمرات آگاهی و عملکرد دانش آموزان، یک ماه پس از آموزش نسبت به بلافاصله پس از آموزش کاهش یافت (به ترتیب نمرات آگاهی %76 در مقابل %87، نمرات عملکرد %87 در مقابل %93 و (P-value<0.001 ولی همچنان از میانگین نمرات دانش آموزان در مرحله قبل از آموزش بطور معنی داری بیشتر بود (به ترتیب نمرات آگاهی %76 در مقابل %28، نمرات عملکرد %87 در مقابل %9 و (P-value<0.001. اگر چه تفاوت معنی داری در میانگین نمره آگاهی و عملکرد دانش آموزان بر حسب میزان تحصیلات پدر و مادر، نوع اشتغال مادر بلافاصله پس از آموزش با احتساب نمره پیش از آموزش مشاهده نشد (P-value>0.05) ولی تفاوت معنی داری در میانگین نمره عملکرد دانش آموزان بر حسب نوع اشتغال پدر بلافاصله پس از آموزش مشاهده شد (P-value<0.05). همچنین میانگین نمره عملکرد دانش آموزان بلافاصله پس از آموزش احیا قلبی- ریوی در بین گروه های شاخص توده بدنی اختلاف معنی داری داشت (P-value<0.05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه بر ضرورت برنامه ریزی و اجرای برنامه های آموزش سلامت در زمینه احیا قلبی-ریوی برای دانش آموزان و همچنین بر ضرورت اجرای منظم دوره های بازآموزی توسط پرستاران کودکان در مدارس جهت حفظ و ارتقا سلامت جامعه تاکید می کند.

مقدمه: دانشجویان گروه علوم پزشکی به علت شرایط تحصیلی شان بیش از سایر دانشجویان گروه های دیگر، در معرض آسیب سلامت عمومی و اختلالات روانی قرار دارند. توجه به سلامت این گروه دانشجویان، از جهت ارتقای توان علمی، عملی و پیشرفت تحصیلی شان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مطالعه حاضر، با هدف بررسی وضعیت سلامت عمومی و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان مامایی و پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی رشت انجام شد.روش: این مطالعه همبستگی به روش سرشماری، بر روی کلیه دانشجویان مامایی و پرستاری مشغول به تحصیل در دانشگاه آزاد اسلامی رشت، در نیمسال دوم 1391-92 انجام گرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ای در دو قسمت مشخصات فردی و پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی (توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و تحلیلی (t-test و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سلامت عمومی دانشجویان مامایی و پرستاری به ترتیب 22.85±11.22 و 48.20±10.8 بود. بین میانگین نمره سلامت عمومی در دانشجویان رشته پرستاری و مامایی، اختلاف آماری معنی دار وجود داشت (p=0.03). بین نمره کل سلامت عمومی دانشجویان مامایی و پرستاری با میانگین معدل آنان، همبستگی آماری معنی داری مشاهده نشد (p>0.05).نتیجه گیری: خوشبختانه، نتایج پژوهش حاکی از آن است که، اکثریت دانشجویان مامایی و پرستاری در وضعیت سلامت کامل قرار دارند. جهت حفظ و ارتقای سطح سلامت دانشجویان، تدارک برنامه های آموزشی و مشاوره ایی، ضروری می باشد.

مقدمه: تصمیم گیری یکی از مفاهیم اصلی پرستاری است که بر کیفیت مراقبت از بیمار تاثیر مستقیم دارد. آگاهی از ارتباط بین سبک تصمیم گیری با صلاحیت بالینی پیش نیاز طراحی برنامه های آموزشی مناسب جهت ارتقا سطح تخصص پرستاران است، با عنایت به کمبود اطلاعات در این زمینه، مطالعه حاضر با هدف تعیین همبستگی بین سبک تصمیم گیری عمومی با صلاحیت بالینی در پرستاران انجام گردید.روش: این مطالعه به صورت همبستگی در سال 1393 انجام شد نمونه ها شامل 204 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستانهای آموزشی کرمانشاه بودند که به صورت تصادفی طبقه ای وارد مطالعه شدند، ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های صلاحیت بالینی بنر و سبک تصمیم گیری اسکات و بروس بودند. داده ها با مراجعه به محل کار نمونه ها و تکمیل پرسشنامه ها جمع آوری شدند، سپس با استفاده از نرم افزار SPSS 16 و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره صلاحیت بالینی کل برابر با 69.56±10.74 بود، نمره سبک تصمیم گیری عقلایی (17.97±3.07) و سبک تصمیم گیری شهودی (17.95±3.43) از سایر سبک ها بیشتر بودند. آزمون همبستگی نشان داد که بین سبک تصمیم گیری عقلایی r=0.209)، (p=0.003 و شهودی p=0.006)، (r=0.193 با صلاحیت بالینی ارتباط معنادار مثبتی وجود دارد.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر ارتباط معناداری بین سبک های تصمیم گیری شهودی و عقلایی با صلاحیت بالینی در پرستاران یافت شد، لذا توصیه می شود برنامه های آموزشی مناسب برای تقویت این سبکهای تصمیم گیری در دانشجویان و کارکنان پرستاری جهت افزایش سطح صلاحیت بالینی آنها طراحی شود.

مقدمه: بیماری دیابت یکی از معضلات دوران سالمندی محسوب می گردد. حمایتهای خانواده به حفظ استقلال وی در درمان و مراقبت از خود کمک کرده و سبب کاهش هزینهای درمانی و بار دیابت می گردد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر مداخله آموزشی خانواده محور بر میزان حمایت اجتماعی درک شده در سالمندان دیابتی نوع 2 بود.روش: در این مطالعه مداخله ای دو گروهی با گروه شاهد، سالمندان مبتلا به دیابت نوع دو واجد شرایط با استفاده از تخصیص تصادفی از مراکز بهداشتی درمانی به دو گروه تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه سه بخشی شامل اطلاعات دموگرافیک و مرتبط با بیماری، پرسشنامه استاندارد حمایت اجتماعی درک شده و ابزار محقق ساخته تئوری شناختی اجتماعی (SCT) بود. پس از انجام آزمون اولیه برای بستگانی که با بیمار زندگی می کردند (گروه مداخله)، برنامه آموزشی بر اساس سازه های تئوری شناختی اجتماعی (SCT) (دانش و درک موقعیت، انتظار پیامد، خودکارآمدی، خودمدیریتی، خودکنترلی)، برگزار گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از SPSS نسخه 16 با آزمون های آماری در سطح معنی داری کمتر از 0.05 تحلیل شد.یافته ها: براساس آزمون آماری ویلکاکسون اختلاف معنا داری بین گروه مداخله و مقایسه در خصوص متغیر حمایت اجتماعی و سازه های تئوری شناختی اجتماعی قبل از انجام مداخله وجود نداشت (p>0.05).اما بعد از مداخله اختلاف معناداری با هم داشتند (p<0.001). آزمون آماری تی زوجی تنها در گروه مداخله در خصوص سازه ها ی تئوری شناختی اجتماعی و حمایت اجتماعی اختلاف معنا داری را نشان داد (p<0.001).نتیجه گیری: آموزش خانواده محور بر اساس مدل شناختی اجتماعی در بهبود روند مراقبت، کنترل بیماری دیابت و ارتقا حمایت خانواده از بیماران در سیستم بهداشتی درمانی با بکارگیری از این روشها در آموزش به بیمار و خانواده آنها می تواند موثر باشد.

مقدمه: هدف از برنامه های کلان پرستاری، فارغ التحصیل شدن پرستارانی است که در محیط های مراقبتی تغییر مثبت ایجاد کنند. مقایسه نظام های مختلف آموزشی باعث ارتقای محتوی و کیفیت برنامه آموزشی شده و توجه به نظام های موفق جهان، مبین نهادینه شدن یک نظام کارآمد می باشد. این مطالعه با هدف مقایسه برنامه آموزشی ارشد پرستاری کودکان ایران و آمریکا و ارائه پیشنهادات عملی جهت بهبود کیفیت آن انجام شده است.روش: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 93 انجام شده است. پس از جستجوی اینترنتی در ارتباط با برنامه آموزشی کارشناسی ارشد پرستاری کودکان در دانشگاه های معتبر جهان، دانشگاه جان هاپکینز آمریکا بدلیل تشابه نسبی رشته انتخاب شده و دو برنامه آموزشی از نظر فلسفه، اهداف، محتوای دوره تحلیل و نقاط ضعف و قوت آنها ارزیابی شده است.یافته ها: برنامه کارشناسی ارشد پرستاری کودکان ایران دارای فلسفه، ارزش ها، جایگاه و وظایف شغلی مشخص می باشد. ضوابط ورود به دوره در ایران داشتن مدرک کارشناسی و قبولی در آزمون می باشد در آمریکا علاوه بر آن، ارائه ریز نمرات و رزومه، انجام مصاحبه و پروانه کار ضروری است. برنامه آموزشی ایران به صورت ترمی در چهار نیمسال ارائه می گردد. در آمریکا امکان گذراندن دوره بصورت پاره وقت نیز وجود دارد. محتوی هر دو برنامه مشابه می باشد.نتیجه گیری: برنامه آموزشی جدید دوره ارشد پرستاری کودکان ایران با توجه به ماهیت بالینی آن دارای نقاط قوت بسیاری می باشد. جهت بهبود کیفیت هر چه بیشتر دوره، توجه به سوابق کاری داوطلبان، انجام مصاحبه از لحاظ خصوصیات روانشناختی قبل از ورود به دوره و ارائه دوره بصورت پاره وقت پیشنهاد می شود.

مقدمه: هوش اجتماعی و اخلاقی در محیط های دانشگاهی که از لحاظ تفاوت های فردی و شخصیتی از تنوع بسیاری برخوردار هستند، باعث افزایش سازگاری دانشجویان شده و عملکرد تحصیلی آنان تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط هوش اخلاقی و اجتماعی با عملکرد تحصیلی دانشجویان می باشد.روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. نمونه آماری این تحقیق شامل 333 نفر از دانشجویان علوم پزشکی دانشگاههای آزاد و دولتی شهرستان های بناب و مراغه در سال 1393 بودند که به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از نسخه فارسی پرسشنامه های هوش اجتماعی تت و هوش اخلاقی لنیک و کیل استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بین عملکرد تحصیلی دانشجویان با متغیر هوش اجتماعی r=0.394) و (P=0.00، مولفه دلسوزی r=0.320) و (P=0.00، مولفه مسوولیت پذیری r=0.243) و (P=0.00، مولفه بخشش r=0.436) و (P=0.00 و مولفه درستکاری هوش اخلاقی r=0.263) و (P=0.00 رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد. نتایج ضریب همبستگی چند متغیری به روش Enter نشان داد که متغیر هوش اجتماعی و خرده مقیاس های هوش اخلاقی در تبیین متغیر عملکرد تحصیلی دانشجویان (%41.3) سهم دارند.نتیجه گیری: با توجه به ارتباط مستقیم عملکرد تحصیلی با هوش اجتماعی و مولفه های هوش اخلاقی، به نظر می رسد هوش اجتماعی و اخلاقی باعث افزایش عملکرد تحصیلی دانشجویان می شود.

مقدمه: روش سخنرانی به عنوان یکی از الگوهای استاد محور از روش های رایج در آموزش می باشد در حالی که طی سال های گذشته گرایش رشته های مختلف علوم پزشکی به سمت دانشجو محوری آشکار شده است. این مطالعه به هدف مقایسه تاثیر تدریس به روش یادگیری از طریق همتایان و سخنرانی بر میزان یادگیری دانشجویان و رضایتمندی آنان از الگوی یادگیری از طریق همتایان در قالب روش ارائه کنفرانس های کلاسی انجام گرفت.روش: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1392 در دانشگاه علوم پزشکی جهرم در درس تئوری فیزیوپاتولوژی به روش سرشماری بر روی 44 نفر از دانشجویان هوشبری انجام گردید. بعضی از مباحث به روش معمول سخنرانی و برخی از مباحث در قالب تدوین و ارائه کنفرانس های کلاسی توسط گروه های دانشجویان تدریس شدند. در پایان ترم تحصیلی، بعد از اجرای دو روش تدریس، پرسشنامه رضایتمندی از روش آموزشی ارائه کنفرانس توسط دانشجویان تکمیل گردید. همچنین در پایان دوره آموزشی از مطالب درسی دو روش تدریس، آزمون چهار گزینه ای به عمل آمد.یافته ها: میانگین نمرات امتحانی دانشجویان در روش کنفرانس کلاسی دانشجویان 79.02±11.43 و در روش سخنرانی استاد 78.57±8.21 بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (P=0.76). همچنین نتایج رضایتمندی دانشجویان از روش تدریس توسط دانشجویان نشان داد که اغلب دانشجویان (%68.36) از روش ارائه کنفرانس های کلاسی راضی بودند.نتیجه گیری: اگرچه دو روش تدریس مورد استفاده، بر نتایج آزمون پایان دوره اثرات ملموسی نداشت و بین یادگیری دانشجویان در دو روش تدریس تفاوت آماری معناداری مشاهده نشد اما رضایت اغلب دانشجویان را جلب نموده است. با توجه به تاکید منابع بر استفاده از روش های یاددهی- یادگیری مبتنی بر مشارکت دانشجویان اجرای چنین روش هایی پیشنهاد می گردد.

مقدمه: آموزش بیمار در بیمارستان کار دشواری است و موانع زیادی در مسیر آن وجود دارد. برای رسیدن به ملزومات آموزش به بیمار موثر، شناسایی موانع و انگیزه های آموزش به بیمار از دیدگاه افراد درگیر در فرآیند آموزش به بیمار ضروری است. مقایسه دیدگاه مدیران و پرسنل پرستاری شاغل در بیمارستانهای آموزشی بجنورد نسبت به عوامل انگیزشی و موانع آموزش به بیمار است.روش: این پژوهش یک مطالعه ی تحلیلی مقطعی است. جامعه ی پژوهش، 131 نفر از پرستاران و مدیران پرستاری شاغل در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی بجنورد در سال 1393 می باشد که به صورت سر شماری و بر اساس معیارهای ورود انتخاب شده اند. روش گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه بود که از طریق دفتر مدیریت پرستاری در اختیار افرد قرار گرفت و پس از تکمیل آن به سوپروایزر آموزشی بیمارستان عودت داده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بررسی عوامل انگیزشی پرستاران در ارتباط با بیمار و پرسشنامه شناسایی موانع آموزش به بیمار در سه بعد مرتبط با بیمار، مدیریت و پرستار بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 20 استفاده شد.یافته ها: از دیدگاه پرستاران عمده موانع آموزش به بیمار: کمبود آگاهی پرستاران در زمینه اصول آموزش به بیمار 71.9) درصد)، بی سوادی و کم سوادی بیماران 70.8) درصد)، عدم همکاری بیمار ، عدم شناخت نیاز آموزشی بیمار و کمبود نیروی انسانی پرستاری 66.7) درصد)، کمبود منابع آموزشی مکتوب 62.5) درصد)، عدم وجود برنامه ریزی منظم برای آموزش به بیمار 60.4) درصد)، وضعیت نامساعد عمومی بیمار و عدم وجود قوانین مدون در زمینه آموزش به بیمار 59.4) درصد) و از دیدگاه مدیران: کمبود آگاهی پرستاران در زمینه اصول آموزش به بیمار 97.1) درصد)، عدم همکاری بیمار 91.4) درصد)، و کمبود نیروی انسانی و اختلاف جنس آموزش دهنده به بیمار 77.1) درصد)، ناتوانی بیمار برای مراقبت از خود 71.4) درصد)، کمبود وقت پرستاران 68.8) درصد) بی سوادی و کم سوادی بیماران 68.6) درصد)، عدم پذیرش آموزش توسط بیمار 60) درصد)، کمبود بودجه برای آموزش بیمار 54.3) درصد) بیان گردید. از دیدگاه پرستاران عمده عوامل انگیزشی آموزش به بیمار: وجدان کاری 46.9) درصد)، شناخت و قدردانی از جانب مسوولین (43.8)، حقوق و دستمزد 42.7) درصد) و از دیدگاه مدیران پیشرفت و ارتقای شغلی 42.9) درصد)، علاقه به کار، نظارت و سرپرستی از جانب مسوولین 37.1) درصد) بیان گردید. همچنین بین برخی متغیرهای دموگرافیک با برخی موانع و عوامل انگیرشی ارتباط معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: پرستاران و مدیران پرستاری در مورد اصلی ترین موانع مرتبط با بیمار و مرتبط با پرستار دیدگاههای مشترکی داشتند. ولی در مورد اصلی ترین موانع مرتبط با مدیریت اختلاف نظر داشتند. با توجه به هزینه اثربخش بودن آموزش به بیمار ضروری است مسوولین امر با اتخاذ تدابیری همچون اختصاص بودجه کافی به امر آموزش که سبب برگزاری کلاس های آموزشی و جذب تعداد کافی نیروی پرستاری و برنامه ریزی موثر و نظارت تشویق مناسب پرستاران می گردد؛ در جهت رفع موانع آموزش به بیمار اقدام کنند.