مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1385 | دوره:8 | شماره:4 (مسلسل 32) |تعداد مقالات:19

مقدمه: اهمیت غربالگری دیابت ملیتوس در دنیا، مورد بحث و اختلاف نظر است. ضرورت این غربالگری وقتی تایید می شود که برای بیماران تازه تشخیص داده شده، درمان مناسبی انجام شود. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت پیگیری و درمان بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده طی غربالگری در شهر اصفهان، یک سال پس از تشخیص انجام شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر 1640 فرد بزرگسال، در مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم اصفهان، در سال های 83ـ1382 از نظر دیابت غربالگری شدند. بیماران دیابتی تشخیص داده شده با این روش، از نظر قد، وزن، فشار خون، قند، لیپید و HbA1c در ابتدای تشخیص و یک سال بعد، بررسی و نتایج دو نوبت با هم مقایسه شدند. هم چنین نحوه پیگیری و درمان بیماران ارزیابی شد. یافته ها: از بین موارد غربال شده 5.06% (83 نفر) دیابت داشتند. شیوع دیس لیپیدمی و فشارخون بالا در این بیماران، به ترتیب 78.3% و 45% بود. یک سال پس از تشخیص 77.1% بیماران برای کنترل قند خون درمان  شدند، در حالی که 49.2% موارد دیس لیپیدمی و 45% موارد فشارخون بالا، تحت درمان مربوط قرار داشتند. پس از یک سال، بیماران بهبود واضحی در متغیرهای BMI، قند، لیپید و HbA1c نشان دادند اما میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک کاهش معنی داری نداشت. نتیجه گیری: غربالگری دیابت در کشف موارد ناشناخته ی بیماری و بهبود وضعیت کنترل قند و دیگر عوامل خطرساز بیماری های قلبی- عروقی موثر است. کیفیت درمان به ویژه در زمینه ی کنترل فشار خون این بیماران، ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: افراد دچار اختلال تحمل گلوکز (IGT) خطر بالای پیدایش دیابت نوع 2 را در آینده دارند. همچنین IGT به عنوان عامل خطرزای بیماری های غیر واگیر شناخته شده و در افراد دچار IGT خطر بروز عوارض قلبی- عروقی افزایش می یابد. هدف از انجام این طرح شناختن خصوصیات مبتلایان به IGT در شرق تهران و ارتباط آن با سایر متغیرها و عوامل خطرزای بیماری های غیرواگیر بود.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی انجام شد. از 9204 شرکت کننده در مطالعه مرحله اول قند و لیپید تهران 960 نفر مبتلا به اختلال تحمل گلوکز بودند. از این افراد حداقل 8 هفته بعد آزمون تحمل گلوکز خوراکی نوبت دوم به عمل آمد که 331 نفر همچنان دچار IGT بودند. تشخیص دیابت و IGT بر اساس معیارهای سازمان جهانی بهداشت گذاشته شد. در این افراد شاخص های آنتروپومتریک و فشار خون به روش استاندارد اندازه گیری شد. تعیین غلظت گلوکز و لیپیدهای سرم پس از 12 ساعت ناشتایی انجام شد. نمایه توده بدن برابر یا بیشتر ازkg/m2  30 چاقی و نمایه توده بدن بین 29.9-25 اضافه وزن در نظر گرفته شد. نسبت دور کمر به باسن بیتشر از 0.8 در زنان و بیشتر از 0.95 در مردان به عنوان چاقی تنهای تعریف شد. فشار خون سیستولی 140 میلیمتر جیوه و دیاستولی 90 میلیمتر جیوه یا بیشتر و یا مصرف داروهای ضد فشار خون به عنوان پرفشاری خون تعریف شدند. عوامل خطرزای بیماری های قلبی- عروقی در افراد دچار IGT با وزن طبیعی، اضافه وزن و چاقی مقایسه و برای بیان نتایج مقایسه از آزمونهای آماری تی مستقل و آنوا استفاده شد.یافته ها: در مجموع 331 فرد دچار IGT بررسی شدند که 232 نفر (70%) زن و 99 نفر (30%) مرد بودند. نمایه توده بدن در 43% موارد بیشتر یا مساوی 30 بود. نسبت دور کمر به دور باسن در 83.7% موارد غیر طبیعی بود. مقادیر کلسترول تام در 32% موارد بیشتر از 240 میلیگرم در دسیلیتر، LDL-C در 28.1% موارد بیشتر از 130 و در 24.8% بیشتر از 160 میلیگرم در دسیلیتر بود. HDL-C در 32.9% موارد کمتر از 35 میلیگرم در دسیلیتر و تریگلیسرید در 43.2% موارد بیشتر از 200 میلیگرم در دسیلیتر بود. بررسی پارامترهای اندازه گیری شده بر حسب BMI نشان داد که میانگین کلسترول و تری گلیسرید در افراد چاق بیشتر از بقیه است (0.042>p و 0.001>p). میانگین HDL-C در افراد چاق کمتر از بقیه بود (0.014>p).نتیجه گیری: افراد دچار IGT به دلیل دارا بودن عوامل خطرزای متعدد قلبی- عروقی نظیر چاقی، پرفشاری خون و هیپرلیپیدمی در خطر بالای حوادث قلبی- عروقی قرار دارند.

مقدمه: پرکاری تیروئید (هیپرتیروئیدی) تحت بالینی، وضعیت بالینی است که با پایین رفتن TSH بدون تغییر در سطوح سرمی T3، T4 مشخص میشود. در مورد اثر این عارضه بر سطوح سرمی و متابولیسم لیپیدها اتفاق نظر وجود ندارد، لذا این مطالعه با هدف بررسی اختلال های اکسیداسیون لیپیدها در این بیماران طراحی و انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مورد- شاهدی انجام شد. 41 بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید تحت بالینی و 36 نفر با وضعیت تیروئید طبیعی مورد مطالعه قرار گرفتند. هیپرتیروئیدی تحت بالینی با 0.3 TSH< و T4 و T3 طبیعی تعریف و با آزمون تحریکی TSH تایید شد. پرسشنامه ای شامل علایم بالینی و عوارض دارویی برای بیماران تکمیل شد و نمونه خون بیماران برای انجام آزمایش ها جمع آوری شد. در این پژوهش برای بررسی شاخص های اکسیداسیون لیپیدها و آنتی اکسیدان ها سطوح سرمی لیپیدی شامل کلسترول تام، تریگلیسرید و HDL-C و همچنین LDL-C اکسیده. ظرفیت کلی آنتیاکسیدان (TAC) اندازه گیری شد. همچنین فعالیت آنزیم پاراکسوناز، سطوح سرمی ویتامین A، E و بتا کاروتن نیز اندازه گیری شد. سپس یافته های آزمایشگاهی مورد بررسی آماری قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که اختلاف معنیداری از نظر سن (13±46، 13±47، NS)، جنس (30.11 مرد در مقابل 14.12 زن)، و زن (13±77 در مقابل 14±79 کیلوگرم)، نمایه توده بدن و فشار خون در دو گروه بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید تحت بالینی و گروه شاهد وجود نداشت. در گروه بیماران TSH به طور معنی داری پایین تر از گروه شاهد بود (p<0.001، mu/L 1/0±16/0در مقابل 0/1±1/1) ولی FT3، FT4، T3، T4، T3RU در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. نتایج آزمایش اکسیداسیون لیپیدها و آنتی اکسیدان ها نشان داد در گروه شاهد سطوح سرمی ویتامین A، بتاکاروتن، LDL-C اکسیده، فعالیت پاراکسوناز 1، TAC، کلسترول تام، تری گلیسرید، LDL-C و نسبت آنزیم پاراکسوناز به HDL-C بالاتر از گروه بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید تحت بالینی بود. نتیجه گیری: وجود اختلاف در سطوح اکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم پاراکسوناز نشان دهنده بروز تغییرات در متابولیسم پایه بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید تحت بالینی است.

چکیده مقدمه: تغییراتی که پس از خوردن چربی در سطح لیپیدهای سرم ایجاد می شود (Postprandial lipidemia) با ایجاد آترواسکلروز ارتباط دارد و از عوامل خطرزای بیماری های قلبی شناخته شده است. از طرفی شواهد اندکی وجود دارد که سرکه سیب و اسید استیک باعث کاهش لیپیدهای سرم در رت و موش می  گردد اما اثر آن بر لیپیدهای خون انسان نامشخص است. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر مصرف سرکه سیب بر تغییرات لیپیدهای سرم پس از خوردن غذای پر چرب در افراد سالم انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی متقاطع، تغییرات لیپیدها و لیپوپروتئین های سرم پس از خوردن غذای پرچرب به همراه سرکه در 16 داوطلب سالم بررسی شد. وعده غذای آزمایشی (test meal) شامل 0.5 گرم چربی (کره) به ازای کیلوگرم وزن بدن، یک بار با 15 سیسی سرکه رقیق شده و بار دیگر با همان مقدار آب (به عنوان شاهد) در دو نوبت با فاصله 10 تا 15 روز مصرف شد. در هر نوبت آزمایش سه نمونه خون، ناشتا، 4 و 8 ساعت پس از خوردن وعده غذای آزمایشی گرفته شد. میزان تری گلیسرید، کلسترول و HDL-C سرم اندازه گیری شد. سطح زیر منحنی نیز با روش ذوزنقه ای (trapezoidal) محاسبه گردید. داده ها با روش آماری آنالیز واریانس مقادیر تکرار شده و آزمون تی زوجی در نرمافزار آماری SPSS نسخه 11 آنالیز شدند.یافته ها: سطح تری  گلیسرید سرم پس از مصرف غذا با سرکه و با آب به طور معنی داری در مقایسه با سطح ناشتای آن افزایش یافت (p<0.05) و سپس به حد ناشتا رسید. اما تفاوتی در روند این تغییرات بین دو غذا وجود نداشت. بین سطح زیر منحنی تری گلیسرید بعد از خوردن غذا با سرکه ( mg/dL. 8h 326.66±820.75) و با آب (mg/dL. 8h 850.88±385.66) نیز تفاوتی وجود نداشت. همچنین تفاوتی بین تغییرات کلسترول تام، LDL-C و HDL-C بعد از خوردن غذا با سرکه و با آب مشاهده نگردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مصرف یک دوز سرکهی سیب به همراه غذای پرچرب بر تغییرات کوتاه مدت لیپیدها و لیپوپروتئن های سرم پس از غذا در انسان تاثیری ندارد. پیشنهاد می شود در مطالعه های آتی مصرف طولانی مدت سرکه بر پروفایل لیپیدها در انسان مورد بررسی قرارگیرد.

مقدمه: روند تشخیص در پاتولوژی به مرور در حال حرکت به سوی روش های کمی است. اندازه گیری کمی بی شک می تواند اختلاف های جزیی را آشکار کند که برای چشم انسان قابل افتراق نیست. مورفومتری، تشریح کمی ویژگی های ژئومتریک اشیا است. این مطالعه با استفاده از ابزار موجود و در دسترس، قابلیت اجرای این تکنیک نوپا را بررسی و آستانه های پارامترهای مناسب را برای افتراق ضایعه های خوشخیم از بدخیم تیروئید پیشنهاد می کند. مواد و روش ها: جمعیت مطالعه از میان نمونه های سیتولوژی آسپیراسیون سوزنی (FNA) تیروئید پذیرش شده در بخش پاتولوژی بیمارستان دکتر شریعتی تهران از مهرماه 1381 تا اسفند 1382 انتخاب شده اند. بیمارانی که گزارش پاتولوژی نمونه جراحی آنها در بخش موجود نبود، به دلیل مقدور نبودن مقایسه تشخیص ها از مطالعه حذف شدند. از هر بیمار دست کم صد سلول بررسی شدند. انتخاب سلول ها برای تصویربرداری به روش منطقه ای (Zone Guided) انجام شد. در مجموع 67 بیمار وارد مطالعه شدند (36 نفر با تشخیص پاتولوژیک خوشخیم و 31 نفر بدخیم). برای بررسی تکرارپذیر بودن اندازه گیری ها در یک بررسی پیلوت یک سلول مناسب انتخاب و بیست بار متوالی اندازه گیری شد. یافته ها: ضریب انحراف معیار (CV) تمام اندازه ها در حد زیر 2% قرار داشت به جز قطر هسته که به دلیل تکرارپذیری کم از مطالعه حذف شد. اختلاف اندازه ها بین دو گروه خوشخیم و بدخیم برای میانگین محیط هسته، میانگین مساحت هسته، میانگین نسبت مساحت به محیط هسته، اندازهی کلاستر و میانگین کد رنگ هسته و همچنین برای انحراف معیار محیط هسته، انحراف معیار مساحت هسته و انحراف معیار نسبت محیط به مساحت معنی دار بود (p<0.05)، ولی برای ضریب انحراف معیار مساحت هسته، انحراف معیار کد رنگ هسته، تنوع کد رنگ در هسته سلول و انحراف معیار آن معنی دار نبود. در مورد پارامترهایی که اختلاف معنی دار داشتند با آنالیز منحنی روک (ROC Curve) حساسیت و ویژگی در سطوح آستانه مختلف محاسبه شد. نتیجه گیری: بالاترین حساسیت 93.55% برای محیط هسته، مساحت هسته، و نسبت محیط به مساحت هسته، و 89.55% برای اندازه کلاستر به دست آمد. نتایج با صحت تشخیص سیتولوژی کلاسیک قابل مقایسه است و این تکنیک برای غربال نمونه های FNA تیروئید توصیه می شود.

مقدمه: گواتر Substernal (SSG) یا گواتر اینتراتوراسیک (ITG) به مواردی اطلاق می شود که بیش از 50% حجم تیروئید پایینتر از دهانه ورودی توراکس (Thoracic inlet) قرار گیرد؛ یا پل تحتانی تیروئید در هیپراکستانسیون گردن قابل لمس نباشد.مواد و روش ها: از بهمن 1372 تا بهمن 1383، 334 بیمار توسط تیم جراحی تحت عمل جراحی تیروئیدکتومی قرار گرفتند که 32 نفر آنان مبتلا به ITG بودند، و از نظر بروز علایم ـ روش تشخیص، درمان و عوارض حاصل از جراحی به طور گذشته نگر بررسی شدند. یافته ها: بیست نفر از بیماران مؤنث و 12 نفر مذکر بودند. میانگین سن بیماران 40 سال بود با دامنه سنی (45 تا 67 سال). 22 بیمار به علت علایم تنفسی، 5 بیمار به طور اتفاقی با رادیوگرافی، 4 بیمار به علت گرفتگی صدا و 2 بیمار با دیسفاژی به پزشک مراجعه کرده و کاندید جراحی شده بودند. مناسب ترین وسیله تشخیص عکس رادیوگرافی از قفسه سینه، و بهترین وسیله C. T Scan بود. اسکن تیروئید با ید در پنج مورد کمک کننده بود. 21 بیمار با شکاف گردنی (Collar)، 7 بیمار با شکاف گردن و پارشیل استرنوتومی، و 4 بیمار با استرنوتومی میانی (Median Sternotomy) جراحی شدند. از نظر آناتومیک در 17 مورد گواتر در مدیاستن قدامی راست، 14 مورد در مدیاستن قدامی چپ و یک مورد در ناف ریه راست بود. در22 مورد گواتر مولتی ندولار، 7 مورد پاپیلری سل کارسینوم، یک مورد مدولاری سل کارسینوم، یک مورد آنابلاستیک کارسینوم و یک مورد لنفوم تیروئید بود. عوارض جراحی در 5 بیمار دیده شد. نتیجه گیری: بیماران دچار گواتر اینتراتوراسیک باید در شرایط مناسب تحت عمل جراحی قرار گیرند زیر اگاهی دچار خونریزی داخل گواتر و تغییرات بدخیمی می شوند که یک خطر جدی است.

مقدمه: هایپرهموسیستئینمیا (hyperhomocysteinemia) یک بیماری متابولیکی نادر با انتقال وراثتی اتوزومال مغلوب می باشد. علایم بالینی اصلی این بیماری عقب ماندگی ذهنی، اختلال های روانی، رخدادهای ترومبوآمبولیک و ناهنجاری های اسکلتی است. بیمار مورد معرفی مرد 28 سال های بود که با تشنج های مکرر در بیمارستان بستری شده بود. در تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) از مغز نواحی انفارکت وریدی دیده شد و در رگ نگاری با تشدید مغناطیسی ((MRA از مغز شواهدی از ترمبوز در سینوس های وریدی مغزی وجود داشت. آزمون های آزمایشگاهی در این بیمار مؤید افزایش هموسیستئین خون و کاهش پروتئین C بود. بیمار هیچگونه سابقه فامیلی از بیماری های ژنتیکی یا حملات عروقی مغز نداشت. از آنجا که ترمبوز سینوسی یک بیماری چند عاملی میباشد به نظر میرسد کاهش پروتئین C میتواند از علل تشدیدکننده رخدادهای ترومبوآمبولیک در بیماران هایپرهموسیستئینمیا باشد.

مقدمه: علیرغم اجرای موفقیت آمیز برنامه غنی سازی نمک طعام با ید در کشور، گواتر کماکان به صورت هیپرآندمیک در منطقه سمیرم استان اصفهان شایع می باشد. این مطالعه با هدف بررسی فقر آهن به عنوان علت احتمالی مشکل یاد شده انجام شد. مواد و روش ها: 1828 کودک دبستانی 13ـ7 ساله از نظر گواتر مورد بررسی قرار گرفتند. سپس نمونه های خون و ادرار از 220 نفر، که به صورت تصادفی از میان کودکان با گواتر درجه 2 و سالم انتخاب شده بودند جمع آوری و میزان ید ادرار، فریتین، آهن، T4 و TSH سرم آنها اندازه گیری شد. یافته ها: از 1828 کودک مورد بررسی، در 670 نفر (36.7%) گواتر درجه 1 یا 2 مشاهده شد. میانگین ید ادرار  mg/dL 19.3 ±9.1 بود و کمبود ید خفیف، متوسط و شدید به ترتیب در 6.4%، 3.2% و 1.8% از موارد مشاهده شد. میانه فریتین سرم ng/mL 28.9) 26.6ـ24.2 : 95% CI ) بود و 11 کودک (5%) فریتین سرم کمتر ازng/mL   20داشتند. فراوانی گواتر درکودکان با سطوح پایین و طبیعی فریتین به ترتیب 48.3% و 50.3% بود (P=NS). نتیجه گیری: به نظر می رسد عوامل دیگری غیر از کمبود ید و آهن مسوول شیوع بالای گواتر در این منطقه هستند. مطالعه های بیشتری به منظور بررسی کمبود سایر ریزمغذی ها و اختلال های خود ایمنی در کودکان مبتلا به گواتر در این منطقه، می تواند در راستای طراحی برنامه های کنترل گواتر موثر واقع شود.

مقدمه: هضم در شرایط خشن حرارتی، زمان طولانی و غیر ایمن بودن محلول های قلیایی از مشکلات روش های موجود اندازه گیری ید در شیر محسوب می شوند. در این مطالعه اندازه گیری ید در شیر به روش سادهی رنگ سنجی سینتتیتکی کاتالیزوری با هضم اسیدی ملایم و خوانش سریع میکروپلیتی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: مرحلهی هضم بر روی 50 میکرولیتر از نمونه های شیر در محیط اسیدی حاوی متا وانادات/ اسید پرکلریک، دمای 230 درجه و به مدت 10 دقیقه صورت گرفت. پس از هضم، میزان ید در شیر بر اساس واکنش معروف سندل- کالتف اندازه گیری شد. خوانش نتیجه واکنش در میکروپلیت 96 چاهکی توسط دستگاه خوانشگر الایزا انجام شد. یافته ها: محدودهی عملکرد این روش µg/dL  2-40به دست آمد. درصد ضریب تغییرات درون آزمونی و برون آزمونی به ترتیب بین 6.7 تا 9.3 و 8.6 تا 12.3 محاسبه شد. نتایج حاصل از 70 نمونه در این روش با روش رایج هضم قلیایی همبستگی خوبی داشت (0-/084 y=0.952X، r2=0.907، n=70، p<0.000). در ارزیابی صحت، درصد بازیافت از 91.3 تا 113 به دست آمد. حساسیت روش µg/dL 0.1 محاسبه شد. نتیجه گیری: روش هضم اسیدی خوانش میکروپلیتی، علاوه بر افزایش سرعت اندازه گیری و درجهی ایمنی واکنش، از کارایی، دقت و صحت کافی برای سنجش میزان ید در شیر برخوردار است.

مقدمه: تعدادی از بیماران مبتلا به پرکاری و کمکاری تیروئید دچار کم خونی هستند. با توجه به این که تغییرات غلظت هورمون های تیروئید با اثر بر روی تعداد و فعالیت پمپ های سدیم پتاسیم ATPase و نیز ترکیب فسفولیپید و کلسترول غشای گلبول های قرمز می تواند نسبت سطح به حجم و نیز استحکام غشا را تحت تاثیر قرار دهد در این مطالعه مقاومت گلبول های قرمز بیماران مبتلا به پرکاری و کمکاری تیروئید با گروه شاهد مقایسه شده است. مواد و روش ها: شکنندگی گلبول های قرمز 21 بیمار هیپوتیروئید، 26 بیمار هیپرتیروئید و 24 فرد سالم با هم مقایسه شد. تشخیص عملکرد غدهی تیروئید بر مبنای یافته های بالینی و آزمایشگاهی بود. هیچ کدام از بیماران در زمان تشخیص دارویی مصرف نمی کردند. اندازه گیری هورمون ها و کمیت های بیوشیمیایی سرم با استفاده از روش های رایج انجام شد و تشخیص بالینی توسط یک فوق تخصص غدد گذاشته شد. یافته ها: نتایج آزمون شکنندگی اسموتیکی گلبول های قرمز در مقابل فشارهای اسمزی مختلف (غلظت های مختلف کلرور سدیم: صفر تا 0.9 گرم در صد) نشان داد که مقاومت گلبول های قرمز بیماران مبتلا به کمکاری تیروئید تفاوتی با افراد سالم ندارد در حالی که مقاومت این سلول ها در بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید از افراد طبیعی بیشتر است. همولیز گلبول های قرمز بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید در غلظت های 0.45 گرم در صد 30.2±74.6%، (میانگین ± انحراف معیار) به طور معنی دار از میزان همولیز در همان غلظت در افراد شاهد (9.1±93.8%) کمتر بود (p<0.01). در غلظت 0.5 گرم در صد کلرورسدیم نیز میزان همولیز بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید (26.0±27.8%) به طور معنی داری از گروه شاهد (27.3±63.5%) کمتر بود (p<0.001). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان دادند کم خونی در بیماران مبتلا به کمکاری یا پرکاری تیروئید مربوط به کاهش مقاومت گلبول های قرمز در مقابل تغییر فشار اسمزی نیست و دلایل دیگری باید مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: افزایش دفع آلبومین در ادرار اولین نشانه ابتلای کلیه در بیماران دیابتی است. مدت ابتلای به دیابت اگرچه یکی از عوامل مهم بروز میکروآلبومینوری است، مطالعه های انجام شده، دفع غیر طبیعی آلبومین را در بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده نوع 2 گزارش نموده اند. این مطالعه به منظور تعیین شیوع و عوامل خطرساز آلبومینوری در بیماران دیابتی نوع 2 تازه تشخیص داده شده در جمعیت دیابتی اصفهان انجام شد. مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعهی مقطعی بود که روی 235 بیمار دیابتی تازه شناخته شدهی نوع 2 شامل 32.3% مرد و 67.7% زن در مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم اصفهان انجام شد. از بیماران بعد از معاینه بالینی اولیه و ثبت مشخصات و اندازه گیری وزن، قد و فشار خون آزمایش خون از نظر قند، هموگلوبین گلیکوزیله، چربی ها، اوره و کراتینین انجام و در صورت داشتن شرایط لازم برای آزمایش ادرار از نظر آلبومین بیماران وارد مطالعه شدند. وجود آلبومین بیش از 30 میلی گرم در دو نمونه ادرار 24 ساعته، غیر طبیعی و به عنوان آلبومینوری در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی بیماران 9.2±49.2 سال و نمایه توده بدن 4.9±28.8 کیلوگرم بر مترمربع بود. شیوع آلبومینوری 16.6% و در مردان شایع تر از زنان بود (27.6% در برابر 11.3% و p<0.005). در بیماران آلبومینوریک میانگین سن، نمایه توده بدن، فشار خون سیستولی و دیاستولی نسبت به افراد نورموآلبومینوری بیشتر بود (0.001=p). بین دو گروه و بدون آلبومینوری تفاوتی از نظر کلسترول، تری گلیسرید، لیپید پروفایل و مصرف سیگار وجود نداشت. در تجزیه و تحلیل نهایی با استفاده از رگرسیون لجستیک جنس مرد، فشار خون بالا و وجود رتینوپاتی به عنوان عوامل خطرساز تعیین کننده آلبومینوری شناخته شدند.نتیجه گیری: شیوع آلبومینوری در بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده نوع 2 قابل توجه است. اندازه گیری آلبومین ادرار در زمان تشخیص دیابت و درمان آلبومینوری و کنترل عوامل خطرساز، امکان جلوگیری از پیشرفت نفروپاتی را میسر می سازد.

مقدمه: پیش بینی زمان صحیح بلوغ در دختران باعث می شود بتوان آگاهی های لازم را در این زمینه به موقع به آنان ارایه داد و آنها را از نظر روحی برای پذیرش تحولاتی که در این دوره تجربه خواهند کرد، آماده ساخت. در ایران هنوز مطالعه ای جامع در این زمینه صورت نگرفته است. مواد و روش ها: این مطالعهی مقطعی- توصیفی روی 629 دختر از 24 استان کشور انجام شد. فرم جمع آوری اطلاعات (شامل سن دقیق شروع اولین عادت ماهیانه)، به کمک یکی از افراد خانواده تکمیل شد. مرحله بلوغ از نظر تلارک و پوبارک و درصد چربی به وسیله شرح حال و معاینه پزشکی تعیین شد. به منظور تخمین سن بلوغ در این افراد، از مدل رگرسیونی خطی استفاده شد.یافته ها: در 454 نفر که منارک آنها شروع شده بود؛ میانگین سن شروع قاعدگی 0.06±13.18 سال (0.7±158.2 ماه) بود. میانگین سن شروع قاعدگی مادربزرگ ها و مادران این 454 نفر به ترتیب 0.25±12.9 و 0.14±13.6 سال بود. منارک زودرس در افراد دارای قد کوتاه تر (p<0.001)، شروع ورزش در سنین پایین تر (0.019=p)، تعداد خواهر کمتر (0.007=p)، تعداد برادر کمتر (0.003=p)، درصد چربی بدن بیشتر (0.037=p)، نمایه توده بدن بیشتر (0.002=p)، ساکنان مناطق کوهپایه ای (0.001=p) و کسانی که اولین منارک آنها در فصل بهار شروع شده بود (0.047=p) دیده شد. مدل رگرسیونی نشان داد که سن منارک با استفاده از متغیرهای قد فعلی (0.001>p)، ارتفاع محل زندگی از سطح دریا (0.001>p)، تعداد برادر (0.006=p) و تعداد خواهر (0.008=p) قابل پیش بینی است (0.099=r2-، p=0.001). نتیجه گیری: قد کوتاه تر افراد، بعد خانوار کمتر و ساکن بودن در مناطق کوهپایه ای مهم ترین عوامل پیشگویی کننده شروع زودرس منارک است. به نظر می رسد که بعد از کاهش معنی دار سن منارک به علت بهبود کیفیت تغذیه دختران جوان طی دهه های اخیر، امروزه سیر فزاینده آن می تواند ناشی از عادات تغذیه ای ضعیف و نحوه زندگی کم تحرک و یا پاسخی به افزایش استرس های فیزیکی و روانی باشد.

چکیده مقدمه: استرس به خصوص نوع مزمن آن آثار مخرب زیادی بر سلامت دارد. نقش استرس در ایجاد اختلال های قلبی- عروقی مانند فشار خون بالا، سکته قلبی، آترواسکلروز، ایسکمی میوکارد و آریتمی های قلبی روشن شده است. هدف این مطالعه بررسی اثر استرس های فیزیکی و روانی مزمن و مقایسه آنها بر پاسخ دهی آئورت ایزوله جدا شده در رت می باشد. مواد و روش ها: آزمایش های بر روی موش های صحرایی نر از نوع آلبینو ویستار با محدوده وزنی 250-200 گرم انجام شد. حیوانات در 3 گروه استرس فیزیکی، استرس روانی و شاهد که هر گروه شامل 12 سر موش بود، آزمایش شدند. استرس فیزیکی و روانی به مدت سه هفته توسط Communication Box اعمال شد. پس از پایان استرس حیوانات بیهوش، حفره شکمی باز، آئورت سینه ای حیوان جدا و اندوتلیوم آن پاک شد. فعالیت انقباضی آئورت جدا شده پس از اتصال به ترانسدیوسر ایزومتریک و اعمال غلظت های 60-5 میلی مولار کلرید پتاسیم و غلظت های 10-6 تا 10-10 مولار فنیل افرین اندازه گیری و مقایسه شد. کورتیکوسترون سرم در همه گروه ها روی نمونه های تهیه شده قبل و بعد از مداخله با روش رادیوایمونواسی سنجیده شد. یافته ها: در گروه استرس فیزیکی میزان کورتیکوسترون سرم قبل از اعمال استرس (40±402) نانوگرم در میلی لیتر بود که پس از استرس به (94±721) رسید (p<0.05). این مقدار در گروه استرس روانی (114±400) نانوگرم در میلی لیتر بود که در انتهای استرس به (84±946) نانوگرم در میلی لیتر رسید که افزایش معنیداری داشت (p<0.05). در هر دو گروه استرس فیریکی و روانی پاسخ دهی آئورت به کلرید پتاسیم و فنیل افرین به طور معنی داری (p<0.05) کمتر از گروه شاهد بود. نتیجه گیری: استرس فیزیکی و روانی مزمن سبب افزایش میزان کورتیکوسترون سرم و کاهش پاسخ دهی آئورت ایزوله موش صحرایی به کلرید پتاسیم و فنیل افرین می شود. نتایج این مطالعه مشخص می کند که اثر سوء استرس روانی بر سیستم عروقی کمتر از اثر استرس فیزیکی نیست.