طب توانبخشی
سال:1401 | دوره:11 | شماره:4 |تعداد مقالات:13

مقدمه و اهداف: کمردرد یکی از شایع ترین و پرهزینه ترین مشکلات اسکلتی عضلانی است که بیش از 80 درصد از افراد جامعه را در مراحلی از زندگی شان تحت تاثیر قرار می دهد. کنترل درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلابه کمردرد از جمله مهم ترین اقدامات فیزیوتراپی و توان بخشی است و اخیرا به استفاده از ابزار ارتعاشی جهت نیل به این مقصود توجه شده است. فلکسی بار یک ابزار ارتعاشی است که با حرکات اکتیو در اندام فوقانی باعث لرزشی با فرکانس پایین در بدن می شود. بر اساس نتایج مقالات، این تحریکات ارتعاشی علاوه بر تحریک رسپتورهای ارتعاشی و کاهش درد می تواند باعث فعال شدن دوک های عضلانی، افزایش فعالیت آلفا موتور نورون ها و تقویت کنترل عصبی عضلانی در عضلات تنه شود. هدف از این مطالعه، مروری بررسی اثربخشی فلکسی بار به عنوان یک ابزار تمرین درمانی ارتعاشی در توا ن بخشی بیماران مبتلابه کمردرد بود. مواد و روش ها: در این مطالعه پایگاه های اطلاعاتی پاب مد، اسکوپوس و موتور جست وجوی گوگل اسکالر در محدوده سال های 2000 تا 2020 جست وجو شد و مطالعاتی که اثربخشی فلکسی بار را بر درد، ناتوانی عملکردی یا فعالیت عضلات تنه بیماران مبتلابه کمردرد یا افراد سالم بررسی کرده بودند، انتخاب شدند. در این مطالعه از کلمات کلیدی کمردرد، فلکسی بار، بادی بلید، میله ارتعاشی و فعالیت عضلات تنه برای جست و جو استفاده شد. یافته ها: با استفاده از کلمات کلیدی و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج، 17 مقاله که بیش ترین ارتباط را با موضوع مقاله داشتند، بررسی شدند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعات نشان داد فلکسی بار در کاهش درد و بهبود ناتوانی عملکردی بیماران مبتلابه کمردرد مفید است، اما برای بررسی اثربخشی دقیق تر فلکسی بار در فعالیت عضلات تنه بیماران مبتلا به کمردرد، مطالعات بیشتری در آینده نیاز است.

مقدمه و اهداف: تحرک نداشتن کافی در کم توانان ذهنی باعث اختلال در تعادل آن ها می شود؛ بنابراین هدف از مطالعه مروری حاضر بررسی اثر مداخلات حرکتی بر بهبود تعادل کم توانان ذهنی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه، مرور جامعی در رابطه با بررسی اثر مداخلات حرکتی بر بهبود تعادل کم توانان ذهنی با جست وجو در پایگاه های پاب مد، گوگل اسکالر و ساینس دایرکت با کلید واژه های Balance، Equilibrium، Balance in Intellectual Disability Balance in Mentally Retarded، Intellectual Disabled و همچنین در پایگاه های فارسی مگاپیپر، ایرانداک، مگیران، مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی، مدلیب و ایران مدکس از سال 2000 تا فوریه 2021 انجام شد. در این جست وجو از 2 زبان فارسی و انگلیسی استفاده شد. پس از گردآوری نتایج جست وجو، ابتدا عنوان و سپس خلاصه مقالات مطالعه شد. چناچه مقالات با معیار ورود و خروج هم خوانی داشت، از نتایج آن ها در مطالعه مروری حاضر استفاده و در غیر این صورت کنار گذاشته شد. یافته ها: در جست وجوی متون، مجموعا 110 مقاله یافت شد که پس از حذف موارد مشابه، از میان مقالاتی که ارتباط بسیار نزدیکی با موضوع مورد بررسی را داشتند، 44 مقاله (18 مقاله فارسی و 26 مقاله انگلیسی) برای مطالعه حاضر انتخاب شدند. نتیجه گیری: با مرور مطالعات مشخص شد که انجام مداخلات حرکتی در بیشتر تحقیقات باعث بهبود تعادل کم توانان ذهنی می شود. البته باتوجه به محدودیت های موجود در مطالعات انجام شده نتیجه گیری مطالعه حاضر باید با احتیاط تفسیر شود. اگرچه این نتایج می تواند به مربیان، معلمین ورزش، فیزیوتراپیست ها و درمانگران در بهبود تعادل کم توانان ذهنی کمک کند، اما به مطالعات بیشتر و دقیق تر در این زمینه احتیاج است.

مقدمه و اهداف: تعادل از فاکتورهای مهمی است که برای حفظ زندگی مستقل افراد دچار ناتوانی ذهنی، کمک بزرگی می کند. مطالعات از روش های مختلفی برای ارزیابی تعادل در این افراد استفاده می کنند، اما منظور مطالعه مروری انجام شده این است که مشخص کند چه نوع آزمون هایی برای ارزیابی تعادل در این گروه استفاده می شود؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر، بررسی و جمع آوری روش های ارزیابی کنترل پاسچر و تعادل استفاده شده در مطالعات ناتوانان ذهنی است. مواد و روش ها: در این مطالعه، بررسی جامعی بر آزمون های ارزیابی عملکردی تعادل در افراد دچار ناتوانی ذهنی انجام شد. جست وجو در پایگاه های پاب مد/مدلاین، وب آو ساینس، ساینس دایرکت، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی های بالینی کاکرین، گوگل اسکالر، اسکوپوس، مگیران، ایرانداک، مدلیب، ایران مدکس و مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی از سال 1991 تا نوامبر 2020 انجام شد. پس از گردآوری نتایج جست وجو، ابتدا عنوان و سپس خلاصه مقالات مطالعه شد. چنانچه مقالات با معیار ورود و خروج هم خوانی داشت، از نتایج آن در مطالعه مروری استفاده و در غیر این صورت کنار گذاشته می شد. یافته ها: بر اساس معیارها و اهداف تحقیق، 20 مقاله پس از مراحل ارزیابی انتخاب شد. تمام مقالات به صورت متن کامل فراهم شد. 23 آزمون ارزیابی تعادل عملکردی برای اندازه گیری تعادل عملکردی در افراد با نا توان ذهنی استفاده شده است. نتیجه گیری: با مرور مطالعات مشخص شد مطالعات با روش های متعددی به بررسی ارزیابی تعادل عملکردی در نا توانان ذهنی پرداخته اند؛ بنابراین به نظر می رسد آزمون خاصی را نمی توان پیشنهاد کرد که فقط برای اندازه گیری تعادل افراد با نا توان ذهنی استفاده شود.

مقدمه و اهداف: نابینایی یکی از مشکلات مهم سلامت محسوب می شود و بیماری هایی مانند کدورت قرنیه، کاتاراکت، گلوکوم و دژنراسیون وابسته به سن ماکولا رتینوپاتی ناشی از دیابت به عنوان مهم ترین عوامل نابینایی دوطرفه در سراسر جهان شناخته شده اند. در میان این عوامل، بیماری های قرنیه به عنوان عامل مهم ایجاد کننده نابینایی در نظر گرفته می شود. هدف از مطالعه حاضر، مروری بر شیوع، عوامل ایجاد کننده، روش های درمانی و نیز استفاده از کراتوپروتز یا قرنیه مصنوعی به عنوان آخرین گزینه جهت بازگرداندن بینایی به بیماران نابینا با آسیب شدید قرنیه ای است. مواد و روش ها: با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی معتبر مانند پاب مد و گوگل اسکالر مطالعات مرتبط با موضوع جمع آوری و بررسی شد. یافته ها: از میان بیش از 1000 مقاله در زمینه قرنیه مصنوعی، حدود 70 مقاله مرتبط انتخاب و بررسی شد. نتیجه گیری: به طور کلی کراتوپروتز برای بیمارانی کاربرد دارد که پیوند قرنیه برای آن ها امکان پذیر نیست یا خطر رد پیوند قرنیه در آن ها بالا است. شرایط فعلی بیمار و نتیجه معاینات سگمان قدامی و خلفی چشم بیمار، درمان ها و جراحی های قبلی و داروهای استفاده شده باید ملاحظه شود. اگر فردی دچار بیماری های شبکیه یا گلوکوم پیشرفته است، کاندیدای مناسبی جهت استفاده از کراتوپروتز نیست. در صورتی که دید بیمار در هر یک از 2 چشم در حد درک نور یا تشخیص حرکت دست باشد، به شرط سلامت عصب بینایی و ماکولا جهت استفاده از کراتوپروتز مناسب است. می توان گفت هنوز هیچ نوعی از کراتوپروتز وجود ندارد که بتواند بدون عوارض جانبی و برای همه بیماران نیازمند قابل استفاده باشد، اما محققان هنوز در حال تلاش برای بهبود کیفیت انواع کراتوپروتزها هستند که بتوانند با حداقل عوارض، دید از دست رفته بیماران را به آن ها بازگردانند.

مقدمه و اهداف: افزایش سن باعث تغییراتی در عملکردهای مختلف بدن مانند حرکتی، حسی، شناختی و روانی اجتماعی می شود. بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر 2 نوع رویکرد بازآموزی راه رفتن بر تعادل و عملکرد افراد سالمند زن در معرض خطر سقوط بود. مواد و روش ها: این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون است که در آن 45 زن سالمند 75 تا 60 سال به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش راه رفتن تاندوم (15 نفر) و راه رفتن بر روی نردبان افقی (15 نفر) و یک گروه کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. هر دو گروه آزمایش تمرینات (8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه) را اجرا کردند. قبل و پس از 8 هفته تمرینات، به منظور اندازه گیری تعادل ایستا و عملکرد آزمودنی ها به ترتیب از آزمون مقیاس تعادلی برگ، آزمون 10 متر راه رفتن استفاده شد. از آزمون تحلیل کواریانس و نرم افزار SPSS در سطح معناداری 5 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد در گروه آزمایش تفاوت معناداری در امتیازات کسب شده بین گروه پیش آزمون و پس آزمون در تعادل ایستا و عملکرد وجود دارد، (0/05≥, P). همچنین تمرینات راه رفتن تاندوم برتعادل ایستا اثربخشی بیشتری نشان داد و راه رفتن بر روی نردبان افقی بر عملکرد زنان سالمند در معرض سقوط، اثربخشی بیشتری داشته است. نتیجه گیری: مطابق نتایج تحقیق حاضر، باتوجه به تاثیر مثبت تمرینات راه رفتن تاندوم و راه رفتن بر روی نردبان افقی بر تعادل ایستا و عملکرد سالمندان، می توان احتمال داد که استفاده از تمرینات راه رفتن تاندوم و راه رفتن بر روی نردبان افقی، ناتوانی عملکردی و اختلال در پوسچر سالمندان را کاهش دهد.

زمینه و هدف: دیابت نوع 2 به عنوان شایع ترین بیماری غدد درون ریز در جهان به شمار می آید. روش های مختلفی همچون دارو و انجام فعالیت ورزشی می تواند برای این بیماری مفید فایده باشد. هر چند اطلاعات در این مورد مهم اندک است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر 8 هفته تمرین مقاومتی کل بدن با مصرف مکمل تورین بر قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله زنان دیابتی نوع 2 است. مواد و روش ها: نمونه پژوهش حاضر شامل 40 زن غیر فعال دیابتی با دامنه سنی 40 تا 60 سال بودند. آزمودنی ها به طور تصادفی به 4 گروه 10 نفری شامل گروه تمرین، گروه مکمل، گروه تمرین+مکمل و گروه کنترل تقسیم شدند. قبل و بعد از دوره تمرینی، سطح قند خون ناشتا و درصد هموگلوبین گلیکوزیله آزمودنی ها اندازه گیری شد. مدت زمان برنامه تمرینی برای گروه تمرین 8 هفته و هر هفته 3جلسه بود. یافته ها: یافته ها نشان داد مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در گروه مکمل (0/027=P)، گروه تمرین (0/001=P) و گروه مکمل+تمرین (0/001=P) ازنظر آماری کاهش معنا داری را داشت، در حالی که مقادیر این متغیر در گروه کنترل طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون تغییر معنا داری را از خود نشان نداد. یافته ها نشان داد مقادیر قند خون ناشتا در گروه تمرین نسبت به گروه مکمل+تمرین ازنظر آماری کمتر است (0/012=P). نتیجه گیری: باتوجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که انجام تمرین مقاومتی به روش تمرین مقاومتی برای کل بدن با مصرف مکمل تورین می تواند باعث کاهش سطوح استراحتی قند خون ناشتا و درصد هموگلوبین گلیکوزیله زنان دیابتی نوع 2 شود و در جهت افزایش سلامت زنان مفید فایده باشد.

زمینه و هدف: سردرد یکی از شایع ترین مشکلات در بزرگسالان است و تقریبا 47 درصد جمعیت جهان از نوعی سردرد رنج می برند. درصد بالایی از این سردردها از گردن منشا می گیرند که اصطلاحا سردرد گردنی نامیده می شوند. هدف از این مطالعه، مقایسه اثر پروتکل تمرین درمانی جامع با و بدون درمان دستی و کینزیوتیپ بر درد، ناتوانی عملکردی، پاسچر و فعالیت الکتریکی برخی از عضلات گردن مردان دارای سردرد گردنی غیرتروماتیک است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 43 مرد با دامنه سنی 35 تا 55 سال، مبتلابه سردرد گردنی شرکت کردند که طبق معیارهای ورود انتخاب شدند و به صورت تصادفی به 4 گروه شامل 1 گروه کنترل، 3 گروه تمرین درمانی جامع، تمرین درمانی جامع همراه با درمان دستی و تمرین درمانی جامع همراه با کینزیوتیپ تقسیم شدند. میزان درد، ناتوانی عملکردی، پاسچر سر به جلو و میزان فعالیت الکتریکی عضلات سطحی گردن (شامل تراپزیوس فوقانی، ارکتور اسپاین، استرنوکلوییدوماستویید و اسکالن قدامی) به ترتیب با مقیاس درد و ناتوانی گردن، روش عکس برداری و دستگاه الکترومیوگرافی در پیش آزمون و بعد از 6 هفته اجرای پروتکل های تمرینی در پس آزمون با روش های آماری شاپیرو ویلک، تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تی زوجی، تحلیل واریانس تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی و سپس اندازه اثر دی کوهن تجزیه و تحلیل شد (0/05≥, α, ). یافته ها: نتایج تحقیق بیانگر کاهش معنادار درد و ناتوانی، زاویه سر به جلو و نیز کاهش میزان فعالیت عضلات سطحی گردن در گروه های آزمایش مورد مطالعه بعد از 6 هفته مداخله بود (00/0=P). در گروه کنترل درد و ناتوانی عملکردی (0/63=P)، تغییرات زاویه سر به جلو (0/343=P) و فعالیت الکتریکی عضلات سطحی گردن (P≥, 0/33) معنادار نشده بودند. در مقایسه 3 گروه آزمایش مذکور، گروه تمرین درمانی جامع همراه با درمان دستی، بیشترین معناداری آماری را در کاهش درد و ناتوانی، کاهش زاویه سر به جلو و کاهش میزان فعالیت عضلات سطحی گردن به خود اختصاص داد (00/0=P) نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان می دهند مداخلات تمرین درمانی جامع با درمان و کینزیوتیپ باعث کاهش میزان درد و ناتوانی عملکردی، همچنین کاهش وضعیت سر به جلو و کاهش میزان فعالیت عضلات سطحی گردن در مردان دارای سردردگردنی شده اند و مداخله تمرین درمانی جامع با درمان دستی بیشترین اثر را در بهبود علایم مردان مبتلابه سردرد گردنی غیرتروماتیک داشته است. پیشنهاد می شود نتایچ این تحقیق در درمان مردان دارای سردردگردنی مورد استفاده درمانگران قرار گیرد.

مقدمه و اهداف: باتوجه به اهمیت حفظ تعادل و همچنین شیوع زانوی پرانتزی در ورزش فوتبال، این مطالعه به بررسی نقش تمرینات اصلاحی اندام تحتانی بر بهبود تعادل پویا و وضعیت ناهنجاری زانوی فوتبالیست های نوجوان (رده جوانان) پرداخته است. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 24 پسر فوتبالیست 15 تا 17 ساله مبتلابه ناهنجاری زانوی پرانتزی (فاصله زانوها بیش از 5 سانتی متر) انجام شد که به طور تصادفی در 2 گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. فاصله زانوها با استفاده از کولیس و تعادل پویای آزمودنی ها با آزمون ستاره اندازه گیری شد. سپس تمرینات روی گروه آزمایش 6 هفته (3 جلسه در هفته) انجام شد. گروه کنترل به فعالیت های ورزشی تخصصی خود پرداختند و در پایان زمان مورد نظر، مجددا فاصله زانوها و تعادل پویا در هر 2 گروه ارزیابی شد. برای مقایسه تعادل پویا در گروه ها از آزمون تحلیل کوواریانس و برای مقایسه وضعیت زانوها از آزمون یو من ویتنی استفاده شد و سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد برنامه تمرینی اثر معنادار مثبتی بر متغیرهای وضعیت زانو (0/002=P) و تعادل پویا داشت (جهت قدامی 0/002=P، داخلی 0/004=P، خلفی 0/005=P، خلفی خارجی 0/006=P و در سایر جهات 0/001˂, P) و در گروه آزمایش، بهبود تعادل پویا همراه با کاهش فاصله بین زانوها مشاهده شد نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از برنامه تمرینی با تراباند به مدت 6 هفته بتواند با کاهش وضعیت پرانتزی زانو به بهبود تعادل پویا در ورزشکاران رشته فوتبال منجر شود.

زمینه و اهداف: سندرم گیر افتادگی شانه می تواند بر حس عمقی تاثیر گذاشته و عکس العمل های عصبی عضلانی طبیعی را که برای حفاظت مفصل هستند، دچار اختلال کند. برای جلوگیری از اثرات منفی سندرم گیر افتادگی شانه پیش از فعالیت ورزشی، استراتژی های درمانی متفاوتی از جمله کشش وجود دارد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر آنی کشش استاتیک و دینامیک آهسته و سریع بر حس عمقی در والیبالیست های مرد مبتلابه سندرم گیرافتادگی شانه بود. مواد و روش ها: از والیبالیست های حرفه ای استان کرمان، 18 نفر (سن: 1/55±, 26/22 سال، وزن: 7/02±, 89/72 کیلوگرم و قد: 6/32±, 196/78 سانتی متر) که سابقه بازی در لیگ برتر را داشتند و مبتلابه سندرم گیرافتادگی شانه بودند، به صورت هدفمند و دردسترس انتخاب شدند. تمام آزمودنی ها در 3 روز متوالی و در 1 ساعت یکسان پس از گرم کردن به صورت تصادفی یکی از انواع کشش را انجام دادند. میزان حس عمقی افراد، قبل و بعد از انواع مختلف کشش توسط فلکسومتر لیتون و بازسازی زاویه هدف در چرخش داخلی و خارجی شانه، اندازه گیری و ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل مکرر ترکیبی استفاده شد. یافته ها: کشش استاتیک میزان حس عمقی مفصل شانه را به صورت معناداری کاهش داد (0/001=P)، اما کشش دینامیک با سرعت های مختلف بر میزان حس عمقی آزمودنی ها اثر معنادار مثبتی را به دنبال داشت (0/001=P). ضمن اینکه بین دو نوع کشش دینامیک سریع و آهسته بر میزان حس عمقی تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/8=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد کشش دینامیک با سرعت های مختلف در بهبود حس عمقی مفصل شانه اثر گذاری بهتری نسبت به کشش استاتیک دارد.

مقدمه و اهداف: سالمندی فرایندی است که طی آن بیشتر ساختارها و کارکردهای فیزیولوژیکی بدن مانند دستگاه های عصبی مرکزی و محیطی به صورت تدریجی دچار زوال و تغییر فرسایشی می شوند. بنابراین افت قابل توجهی در اجرای مهارت های شناختی و حرکتی سالمندان دیده می شود. از معایب برنامه های تمرینی سنتی می توان به این مورد اشاره کرد که تا اندازه ای خسته کننده هستند و قادر به تحریک علاقه شرکت کنندگان نیستند. یکی از روش های درمانی که اخیرا در درمان توان بخشی افراد سالمند استفاده شده، واقعیت مجازی است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر باتوجه به نحوه انجام آن از نوع تحقیقات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون است. آزمودنی ها شامل 24 سالمند 60 تا 75 ساله شهر شبستر بودند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در 2 گروه آزمایش مجازی و کنترل قرار گرفتند. معیارهای ورود آزمودنی ها به تحقیق مواردی از قبیل برخورداری از سن حداقل 60 سال و حداکثر 75 سال و همچنین توانایی طی مسافت 6 متر بدون نیاز به وسیله کمکی بود. شرکت کنندگان در گروه آزمایش 9 هفته به انجام تمرینات واقعیت مجازی پرداختند، اما گروه کنترل برنامه های درمانی معمول خود را ادامه دادند. در بخش آمار توصیفی به بررسی شاخص های مرکزی و پراکندگی گروه های تحقیق پرداخته شد. در بخش آمار استنباطی از آزمون شاپیرو ویلک به منظور آگاهی از طبیعی بودن توزیع داده ها استفاده شد. آزمون های آماری تحلیل کوواریانس چند متغیری و تحلیل کوواریانس تک متغیری به کار گرفته شدند. سطح معناداری برای تمام متغیرها 05/0>P در نظر گرفته شد. تمام تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 انجام و برای رسم نمودارها نیز از نرم افزار اکسل استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون تی ستقل نشان داد بین سالمندان در 2 گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری در هیچ یک از شاخص های جمعیت شناختی وجود ندارد. نتایج آزمون شاپیرو ویلک در تمام متغیرها حاکی از نرمال بودن توزیع داده های پیش آزمون متغیرهای مورد مطالعه بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد سالمندان تحقیق حاضر از طریق پرداختن به بازی ها در محیط مجازی و درگیر بودن عضلات، قابلیت تعادلی بالاتری را از طریق تقویت کنترل عضلانی، کاهش اسپاسم و کشیدگی عضلانی و بهبود قدرت عضلانی کسب کرده باشند. پیشنهاد می شود از تمرینات واقعیت مجازی به عنوان روش مناسب جهت بهبود تعادل سالمندان استفاده شود.

مقدمه و اهداف: آموزش در تربیت بدنی رکن اصلی سلامت در مدرسه است و برای شادابی و نشاط جامعه از طریق ارتقای فعالیت بدنی کمک می کند. در این راستا، برخی تمرین دهندگان با روش آموزش خطی یا غیرخطی سعی می کنند در سلامت جامعه موثر باشند؛ بنابراین این مطالعه سعی دارد مشخص کند چه روش آموزشی (خطی و غیرخطی) در ارتقای شایستگی حرکتی ادراک شده و واقعی کودکان موثر است. مواد و روش ها: در این مطالعه 2 مدرسه پسرانه که آموزش در کلاس تربیت بدنی در یکی از آن ها خطی و در دیگری غیرخطی بود، انتخاب شدند. ازاین رو، از هر مدرسه 50 کودک به عنوان نمونه و به صورت تصادفی انتخاب شدند (میانگین سن =8/47 و انحراف معیار= 1/14). تبحر حرکتی با آزمون برونینکس اوزرتسکی ویرایش 2 و شایستگی حرکتی ادراک شده با پرسش نامه انگیزش درونی ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج آزمون تحلیل کوواریانس با حذف اثر پیش آزمون نشان داد گروه غیرخطی در تبحر حرکتی (00/P=0) و شایستگی حرکتی ادراک شده (02/P=0) به طور معناداری نمرات بالاتری نسبت به گروه خطی کسب کردند. نتیجه گیری: نتایج بر اهمیت استفاده از آموزش غیرخطی در تربیت بدنی با دست کاری محیط و تکلیف بدون دستورالعمل مستقیم و بازخورد تاکید دارد. روش های غیرخطی به عنوان روش های نوین در مدارس می توانند جایگزین روش های سنتی شوند. در این روش با استفاده از دستکاری قیود می توان به کودکان در ابعاد مختلفی، ازجمله شایستگی حرکتی واقعی و ادراک شده کمک کرد تا رشد مناسب داشته باشند. نتایج این مطالعه برای معلمانی که مهارت های حرکتی بنیادی را در مدرسه آموزش می دهند، کاربرد دارد.

مقدمه و اهداف: کنترل پاسچر متغیر کنیتیکی حرکت که نقش اساسی در حفظ ثبات در فعالیت های روزانه را دارد. تکالیف دوگانه برای مطالعه تعادل یا کنترل پاسچر همراه با تکالیف شناختی است. هدف از پژوهش حاضر، تاثیر پیچیدگی تکلیف شنیداری و فواصل تمرین آسایی بر کنترل پاسچر است. مواد و روش ها: تعداد 28 کارمند با دامنه سنی 30 تا 40 سال از دانشگاه الزهرای تهران به صورت دردسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و در 3 گروه با توزیع آزمایشی متفاوت 2 دقیقه، 15دقیقه و 24 ساعت با 3 سطح دشواری (آسان، متوسط و دشوار) به طور تصادفی گمارده شدند. هر گروه 3 بلوک 6 کوششی که زمان هر کوشش 35 ثانیه، فاصله میان کوشش ها 20 ثانیه و فاصله زمانی میان بلوک ها بسته به تقسیم بندی گروه 2 دقیقه، 15 دقیقه و 24 ساعت بود را با 3 سطح دشواری اجرا کردند. یافته ها با استفاده از تحلیل واریانس عاملی مرکب با اندازه های تکراری 3 گروه (انبوه، 15 دقیقه ای و 24 ساعت) و 3 سطح تکلیف (آسان، متوسط و دشوار) و آزمون تعقیبی بونفرونی بررسی شد. یافته ها: یافته ها نشان داد اثر اصلی سطح دشواری تکلیف و توزیع آزمایش معنادار است (001/P=0) و در مرحله یادداری بین میانگین قدرت فرکانس در جهت قدامی خلفی در گروه آزمایش شنیداری با سطح دشواری پایین با گروه آزمایش شنیداری با سطح دشواری بالا تفاوت معنادار است. در تکلیف شنیداری اثر تعاملی سطح دشواری تکلیف در توزیع آزمایش معنادار نبود. در مرحله یادداری مولفه های مرکز فشار پا (میانگین قدرت فرکانس در جهت قدامی خلفی) در گروه آزمایش با توزیع 24 ساعت و در شرایط تکلیف شنیداری با سطح پیچیدگی آسان بهترین وضعیت کنترل پاسچر و در گروه آزمایش با توزیع 2 دقیقه و در شرایط تکلیف شنیداری با سطح پیچیدگی دشوار ضعیف ترین وضعیت کنترل پاسچر را نشان داد. در شرایط تکلیف شنیداری با سطح دشواری بالا، گروه توزیع آزمایش با فاصله 24 ساعت میانگین مولفه های مرکز فشار پا بهتری نسبت به گروه های توزیع آزمایش انبوه و توزیع آزمایش بافاصله 15 دقیقه داشتند. نتیجه گیری: به نظر می رسد مزایای تمرین فاصله دار نسبت به تمرین انبوه با پارامترهای تحکیم حافظه حرکتی، افزایش تلاش شناختی و انگیزه همراه است. باتوجه به مدل فرضیه هاکن و کلسو و باندز (پیشرفت/پسرفت)، مربیان در آموزش تکالیف و برای پیشرفت در یادگیری، باید آموزش را از سطح ساده به دشوار در برنامه آموزشی قرار دهند.

مقدمه و اهداف: هدف از این مقاله، ارایه مدل بومی برای تحلیل اکوسیستم مدل کسب و کار اینترنت اشیا در حوزه توان بخشی ایران با تاکید بر ارتقا و بهبود کیفیت زندگی جامعه معلولین کشور است. مقاله از نوع کاربردی، ترکیبی (کیفی و کمی) و توصیفی پیمایشی است. مواد و روش ها: در این پژوهش جامعه و نمونه آماری در بخش کیفی توسط 8 تن از خبرگان و در بخش کمی توسط 100 تن از مدیران اجرایی و استادان انجام شد. جهت واکاوی روایی محتوایی صوری، از تکنیک دلفی و جهت بررسی روایی محتوایی از شاخص های «ضریب نسبی روایی محتوایی» و «شاخص روایی محتوایی» استفاده شد. پایایی ابعاد و شاخص ها از طریق آزمون کرونباخ با جمعیت 30 نفری تایید شد. در راستای تجزیه و تحلیل مدل پیشنهادی پژوهشگر، از نمونه 100 نفری جهت تحلیل عاملی، آزمون تی، تکنیک مدل یابی معادلات و برازش مدل استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد درجه تناسب مدل پیشنهادی نیز باتوجه به فلسفه، اهداف مبانی نظری ابعاد و مولفه ها، بازخورد و برون داد مدل با اطمینان 99 درصد از نظر متخصصان تایید شده است. نتیجه گیری: یافته های مقاله موجب ارایه مدلی با ابعاد اصلی محیط، بازیگران، چرخه اکوسیستم و معماری اینترنت اشیا در کسب و کار شد. در مدل ارایه شده شاخص های ابعاد شناسایی شده نیز در ارزیابی اکوسیستم مدل کسب و کار اینترنت اشیا تایید شد. ارزش های اصلی که برای جامعه مورد مطالعه در نظر گرفته شد عبارت اند از: استقلال، تعامل، توانمندی است.