طب توانبخشی
سال:1401 | دوره:11 | شماره:3 |تعداد مقالات:12

مقدمه و اهداف: روزه داری در ماه رمضان موجب تغییراتی در متابولیسم بدن می شود، اما درباره اثر روزه داری بر وضعیت روان شناختی و فیزیولوژیکی ورزشکاران حرفه ای نتایج ضد و نقیضی وجود دارد. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی روزه داری ماه رمضان توام با فعالیت ورزشی هوازی منظم بر سطح کورتیزول و اضطراب صفت حالت در ورزشکاران حرفه ای زن انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کاربردی و به صورت پیش آزمون و پس آزمون و نیز گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل تمام زنان ورزشکار حرفه ای شهر قم در سال 1398 بود. با روش نمونه گیری دردسترس 50 نفر انتخاب و در گروه های آزمایش و کنترل با تعداد 25 نفر قرار گرفتند. گروه آزمایش، تمرینات هوازی را طبق شدت های تعریف شده و 3 جلسه در هفته انجام دادند. گروه کنترل نیز هیچ گونه آزمایشی انجام ندادند. گردآوری داده ها با مقیاس اضطراب صفت حالت و اندازه گیری کورتیزول با خون گیری با دستگاه Tosoh مدل 360-AIA انجام شد. داده ها با روش های آزمون های تی مستقل و زوجی و تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد روزه داری ماه رمضان توام با فعالیت ورزشی هوازی منظم بر کاهش اضطراب کل (001/0=P) و مولفه های آن شامل اضطراب صفت (0/001=P) و اضطراب حالت (0/001=P) آزمودنی های گروه آزمایش تاثیر مثبت و معنادار داشته است. بین میانگین نمرات سطوح کورتیزول افراد 2 گروه کنترل نسبت به آزمایش نیز در مرحله پس آزمون تفاوت معنادار بود (0/001=P). نتیجه گیری: در مجموع، یافته های تحقیق نشان داد روزه داری ماه رمضان توام با فعالیت ورزشی هوازی منظم بر کاهش اضطراب و کورتیزول ورزشکاران موثر است. پژوهشگر پیشنهاد می کند برای رسیدن به نتایج قابل اعتمادتر مرحله مطالعه، نمونه در جمعیت بزرگ تری از افراد اجرا شود.

مقدمه و هدف: ویبریشن کلی بدن یکی از مداخلات نسبتا نو و پرکاربرد در حیطه فیزیوتراپی و فیزیوتراپی ورزشی است که به دلیل اثرات مثبت آن بر سیستم عصبی-عضلانی مورد توویبریشن کلی بدن، یکی از مداخلات نسبتا نو در حیطه فیزیوتراپی و فیزیوتراپی ورزشی است که به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. این دستگاه به علت داشتن اثرات مثبت بر سیستم عصبی-عضلانی مورد توجه قرار گرفته است. ویبریشن کلی بدن، نوساناتی تولید می کند که شدت آن با پارامترهای فرکانس، آمپلی تود و مدت زمان اعمال ویبریشن تعیین می شود. بنا به مطالعات پیشین، برخی از پارامترهای این دستگاه منجر به افزایش فعالیت الکترومیوگرافی، قدرت و توان عضلات شده است. قدرت و توان عضلات، دو عامل مهم اثرگذار بر عملکرد سیستم عضلانی-اسکلتی افراد هستند. بنابراین، متغیرهای عملکردی ورزشی اعم از ارتفاع پرش و سرعت دویدن می توانند تحت تاثیر ویبریشن قرار بگیرند. با توجه به مطالعات پیشین، این مداخله به شرط اعمال پارامترهای مناسب، می تواند برای بهبود عملکرد افراد در فعالیت های ورزشی هم چون پرش و دویدن، موثر واقع شود. بر طبق مطالعات، پارامتر فرکانس به علت اینکه اثرگذاری بیشتری بر عملکرد افراد دارد، نسبت به سایر پارامترها اهمیت بیشتری دارد. در نتیجه هدف این مطالعه، بررسی دیدگاه های مطالعات پیشین در مورد اثرات فرکانس های مختلف ویبریشن بر متغیرهای عملکردی بدن در فعالیت های مختلف ورزشی است. مواد و روش ها: جستجوی کلمات کلیدی در پایگاه های اطلاعاتی اسکوپوس، پاب مد و گوگل اسکالر جهت دسترسی به مطالعات حیطه اثر فرکانس های ویبریشن بر فعالیت های ورزشی پرش و دویدن انجام شد. یافته ها: بر طبق مطالعات پیشین، فرکانس های 30 تا 50 هرتز منجر به افزایش آنی ارتفاع پرش ضدحرکت و پرش اسکات شدند. به علاوه، فرکانس های 18 تا 35 هرتز و 40 هرتز ویبریشن در صورتی که طولانی مدت اعمال شوند، به ترتیب می توانند ارتفاع پرش ضدحرکت و اسکات را افزایش دهند. در چند مطالعه نیز فرکانس های 26 و 20 هرتز توانستند ارتفاع پرش های ضدحرکت، افقی و اسکات را افزایش دهند. استفاده از فرکانس 30 هرتز برای افزایش سرعت دویدن و طول گام افراد و کاهش مدت زمان دویدن در مسافت مشخص، توصیه شده است. علاوه بر این، استفاده از ویبریشن با فرکانس 45 هرتز می تواند بلافاصله طول گام را کاهش و نرخ گام را در هنگام دویدن بر روی تردمیل افزایش دهد. نتیجه گیری: فرکانس 30 هرتز، رایج ترین فرکانسی است که تاثیر مثبتی بر بهبود توانایی پرش و دویدن افراد دارد. این فرکانس می تواند در هر دو حالت اعمال آنی و طولانی مدت ویبریشن، اثرات مثبتی بر متغیرهای پرش و دویدن داشته باشد. بنابراین استفاده از این فرکانس برای بهبود عملکرد عصبی-عضلانی افراد در فعالیت های ورزشی پیشنهاد می شود.

مقدمه و اهداف: دیاستاز رکتی به عنوان جدا شدن 2 بخش عضله رکتوس شکمی تعریف می شود و در زنان به دنبال بارداری بسیار شایع است. با توجه به کمبود اطلاعات درباره این عارضه، مطالعه مروری روایتی حاضر با هدف بررسی مقالات موجود در زمینه شیوع، عوامل خطرزا و پیامدهای دیاستاز رکتی در زنان طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: با جست وجو در فاصله زمانی 2000 تا 2021 از بانک های اطلاعاتی گوگل اسکالر، پاب مد، وب آوساینس و اسکوپوس با استفاده از کلید واژه های مرتبط با دیاستاز رکتی مقالاتی که شیوع، عوامل خطر زا، پیامدها و روش های ارزیابی جداشدگی عضله راست شکمی را بررسی کرده بودند، وارد مطالعه شدند. یافته ها: بعد از جست وجوی منابع، 28 مقاله مرتبط انتخاب شد. بررسی متون نشان داد شایع ترین محل بروز دیاستاز رکتی در بالای ناف است و شیوع آن در زنان باردار بین 30 تا 70 درصد است. افزایش سن مادر و تعداد زایمان بیشتر، ریسک دیاستاز رکتی را بیشتر می کند. هرچند موارد دیگری مانند نوع زایمان، چند قلویی و نبود فعالیت های ورزشی نیز به عنوان عوامل خطر ساز مطرح شدند. از پیامدهای دیاستاز رکتی می توان به تغییر شکل ظاهری ناشی از بیرون زدگی شکم و کم شدن قدرت عضلات تنه اشاره کرد. اختلالات عملکردی کف لگن و درد ناحیه کمر نیز می تواند با دیاستاز رکتی همراه باشد. نتیجه گیری: درصد قابل توجهی از خانم ها بعد از زایمان، دیاستاز رکتی را تجربه می کنند. این عارضه می تواند مشکلات مختلفی مانند درد، تغییر شکل ظاهری یا کاهش قدرت عضلات تنه برای مادر ایجاد کند.

مقدمه و اهداف: امروزه کودکان کم سن و سال مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی با اختلالات و مشکلات رشدی متعددی ازجمله اختلال هماهنگی رشدی، اضطراب و خواب درگیر هستند. هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی نوروفیدبک همراه با یک دوره برنامه تمرینی منتخب بر عملکرد حرکتی، اضطراب و خواب کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی است. مواد و روش ها: در این پژوهش، 20 کودک 7 تا 9 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی که هوش طبیعی داشتند، به طور تصادفی به 2 گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش، 24 جلسه 45 دقیقه ای تحت آموزش نوروفیدبک و فعالیت بدنی به صورت 1 جلسه در میان قرار گرفتند که این گروه به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند که 5 نفر آن ها جلسات تمرینی خود را با نوروفیدبک و 5 نفر آن ها با فعالیت بدنی شروع کردند. گروه کنترل در این دوره، فعالیت های عادی روزمره خود را انجام دادند. در پیش آزمون و پس آزمون برای اندازه گیری عملکرد حرکتی از آزمون تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی و برای اندازه گیری اضطراب از پرسش نامه آخن باخ (سیاهه رفتاری کودک) و از پرسش نامه عادات خواب کودک جهت بررسی عادات خواب استفاده شد. داده های به دست آمده از پژوهش حاضر با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد بین 2 گروه آزمایش و کنترل در نمرات عملکرد حرکتی، اضطراب و عادات خواب تفاوت معنادار وجود دارد (0/001=P). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ترکیبی می تواند در بهبود عملکرد حرکتی، اضطراب و عادات خواب کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی مفید باشد.

زمینه و هدف: کفی های حمایت کننده قوس پا به صورت گسترده برای درمان ناهنجاری مربوط به ناحیه پا استفاده می شوند. این مطالعه اثرات استفاده از این کفی ها را در تغییرات سرعت زاویه ای مفاصل اندام تحتانی در هنگام راه رفتن بررسی کرد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 20 مرد سالم (سن: 8/9±, 34/2 سال، قد 5/4±, 173/5 سانتی متر، جرم 13/5±, 76/3 کیلوگرم، شاخص توده بدن 9/1±, 25/7 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه شرکت کردند. هر آزمودنی 10 آزمایش راه رفتن با استفاده از کفی و 10 آزمایش راه رفتن بدون استفاده از کفی را در شرایطی انجام می داد که کینماتیک حرکات مفاصل مچ، زانو و ران او با سیستم سه بعدی تحلیل حرکت، ثبت می شد. با استفاده از آزمون تی وابسته تفاوت در میزان متغیرهای کینماتیکی مورد مطالعه هنگام راه رفتن در شرایط با و بدون کفی بررسی شد. سطح معناداری همه مقایسه ها (0/05>P) درنظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد در هنگام راه رفتن، استفاده از کفی سبب کاهش سرعت زاویه ای مفصل ران در حرکت اکستنشن (0/000=P) و مفصل مچ پا در حرکت دورسی فلکشن (0/02=P) شد. در مقابل، استفاده از کفی تاثیری در مقادیر سرعت زاویه ای مفصل زانو در حرکت راه رفتن نداشت (0/16=P). نتیجه گیری: استفاده از کفی های حمایت کننده قوس پا می تواند موجب کاهش سرعت زاویه ای مفاصل مچ و ران شود. این کفی ها با کاهش سرعت زاویه ای مفاصل اندام تحتانی طی راه رفتن می تواند از بروز آسیب های مربوط به پرتکراری جلوگیری کند.

مقدمه و اهداف: اگرچه بی اختیاری ادراری به عنوان یکی از تظاهرات بالینی ناپایداری عضلات کف لگن مطرح شده، تحقیقات محدودی به بررسی عملکرد عضلات کف لگن در بیماران با انواع بی اختیاری ادراری پرداختند. این مطالعه با هدف بررسی عملکرد عضلات کف لگن در 2 گروه زنان با بی اختیاری استرسی ادرار و پرکاری مثانه طراحی و اجرا شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی مقایسه ای بر روی 30 زن با میانگین سنی 4/77±, 42/67 سال در 3 گروه 10 نفری بی اختیاری استرسی ادرار، پرکاری مثانه و سالم انجام شد. پس از ثبت اطلاعات جمعیت شناختی، قدرت و عملکرد عضلات کف لگن به ترتیب با روش لمس دستی و پرینومتری و فعالیت الکتریکی این عضلات با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 انجام شد و سطح معناداری بالاتر از 05/0 درنظر گرفته شد. یافته ها: تفاوتی بین 2 گروه بی اختیاری استرسی ادراری و پرکاری مثانه ازنظر قدرت، عملکرد و فعالیت الکترومیوگرافی عضلات کف لگن مشاهده نشد، اما این شاخص ها در هر 2 گروه نسبت به گروه سالم کاهش یافته بود (0/001=P). همچنین بین یافته های حاصل از معاینه بالینی، پرینومتری و الکترومیوگرافی همبستگی قوی مشاهده شد (0/82=r و 0/0001=P). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد عملکرد عضلات کف لگن در هر 2 گروه زنان با بی اختیاری استرسی ادراری و پرکاری مثانه به یک اندازه تحت تاثیر قرار گرفته و مختل شده بود. همچنین می توان برای ارزیابی بالینی عملکرد عضلات کف لگن از هر 2 روش معاینه دستی و پرینومتری استفاده کرد.

مقدمه و اهداف: کتف در حرکات بالاتنه نقش مهمی دارد و بروز اختلال در موقعیت و حرکت آن باعث بروز ناهنجاری و آسیب می شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه میان دامنه حرکتی چرخش شانه، قدرت چرخش شانه و سابقه ورزشی با دیسکنزی کتف در بوکسورهای رقابتی است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های توصیفی همبستگی است که بر روی 60 نفر از بوکسورهای مرد استان گیلان (سن: 3/90±, 24/01سال، وزن: 6/73±, 74/61 کیلوگرم، قد: 6/06±, 176/97 سانتی متر، سابقه ورزشی: 1/84±, 5/16 سال) انجام شد. دیسکنزی کتف از طریق آزمون لغزش جانبی کتف، دامنه حرکتی چرخش شانه با گونیامتر دستی و قدرت چرخش شانه با دینامومتر دستی اندازه گیری شد. بررسی های آماری با آزمون های همبستگی اسپیرمن، پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد ضرایب همبستگی میان سابقه ورزشی 0/589=r=0/001, P)، دامنه حرکتی چرخش داخلی (r=-0/255, P=0/001)، دامنه حرکتی چرخش خارجی (P=0/001, r=0/486)، قدرت چرخش داخلی (P=0/009, r=/334) و قدرت چرخش خارجی (P=0/001, r=-0/620)، با دیسکنزی کتف معنا دار است. تحلیل رگرسیون نشان داد 63/1 درصد از تغییرات دیسکینزی کتف مربوط به متغیرهای ذکرشده در این پژوهش است. ضرایب همبستگی میان متغیرهای سابقه ورزشی (0/001=P)، دامنه حرکتی چرخش داخلی شانه (040/=P)، دامنه حرکتی چرخش خارجی شانه (0/001=P)، قدرت نسبی چرخش داخلی شانه (009/0=P) و قدرت نسبی چرخش خارجی شانه (0/001=P) با دیسکنزی کتف معنا دار است. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که رابطه معنا داری میان دامنه حرکتی چرخش شانه، قدرت چرخش شانه و سابقه ورزشی با دیسکنزی کتف وجود دارد. از این رو، می توان با تقویت و بهبود عضلات ثبات دهنده کتف و نیز به تبع آن بهبود قدرت و دامنه حرکتی چرخش شانه در بوکسورها از دیسکنزی کتف یا تشدید آن پیشگیری کرد.

مقدمه و اهداف: بازی های حرکتی انفرادی در بهبود جنبه های اولیه نظریه ذهن موثر گزارش شده و برای اثرگذاری روی جنبه های پیشرفته تر، بر طراحی آرمایشات مبتنی بر تعاملات بین فردی تاکید شده است. برای بررسی این فرضیه، تاثیر بازی های حرکتی هدفمند انفرادی و گروهی بر جنبه های مختلف نظریه ذهن در دختران 8 ساله مقایسه شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون، 40 دختر با میانگین سنی8/53 سال از 2 مدرسه ابتدایی شهر تهران انتخاب و پس از ارزیابی های مقدماتی به صورت تصادفی در گروه های بازی انفرادی (13 نفر)، بازی گروهی (12 نفر) و کنترل (15 نفر) جای گرفتند. آزمون نظریه ذهن بلافاصله قبل و بعد از دوره آزمایشی (8 هفته، 16 جلسه 60 دقیقه ای) و 1 ماه پس از اتمام دوره تکمیل شد. از تحلیل واریانس عاملی 3 زمان×3 گروه و آزمون های تعقیبی مربوطه در سطح اطمینان 95 درصد برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بازشناسی عواطف و وانمود (0/001>PS)، درک باور کاذب اولیه (0/001>PS) و سطح کلی نظریه ذهن (0/001>PS) در هر 2 شرایط آزمایشی بهبود معنادار داشت، اما درک شوخی و باور کاذب ثانویه تنها در شریط بازی گروهی بهبود یافت (0/001>P). علاوه براین، نمرات بازشناسی عواطف و وانمود (0/05>PS)، درک باور کاذب اولیه (0/05>PS)، درک شوخی و باور کاذب ثانویه (0/001>PS) و سطح کلی نظریه ذهن (0/001>PS) در پس آزمون و آزمون پیگیری در شرایط بازی های گروهی به طور معناداری بالاتر از بازی های انفرادی بودند. نتیجه گیری: اگرچه بازی های حرکتی انفرادی بر بهبود جنبه های اولیه نظریه ذهن موثر هستند، اما برای تسهیل رشد جنبه های پیشرفته تر نظیر درک شوخی و باور کاذب ثانویه، استفاده از بازی های گروهی تعاملی مشارکتی برای دختران 8 ساله ضروری به نظر می رسد.

مقدمه و اهداف: سازوکارهای سلولی که می تواند بعد از بازسازی جراحی رباط صلیبی قدامی از آتروفی عضلانی جلوگیری کند، به خوبی روشن نشده است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرینات مقاومتی همراه با تحریک الکتریکی عضله بر سطوح سرمی آتروگین-1 و MuRF1 در ورزشکاران نخبه پس از جراحی رباط صلیبی قدامی بود. مواد و روش ها: از بین ورزشکاران نخبه شهرستان بجنورد، 20 شرکت کننده به طور داوطلبانه در این تحقیق حاضر شدند و به طور تصادفی به 2 گروه شامل 1. گروه تمرین مقاومتی/تحریک الکتریکی، 2. گروه تمرین مقاومتی (10 نفر در هر گروه) تقسیم شدند. آزمودنی های هر 2 گروه حرکات تمرین مقاومتی را 12 هفته در 2 تا 4 ست با شدت 30 تا 70 درصد، 10 تکرار بیشینه (حرکات جلو ران دستگاه، اسکات و پشت ران دستگاه) انجام دادند. آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی/تحریک الکتریکی حرکات ورزشی را همراه با تحریک الکتریکی با 35 تا 70 هرتز انجام دادند. نمونه های خونی قبل و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی از همه آزمودنی ها جمع آوری شد و برای اندازه گیری سطوح آتروگین-1 و MuRF1 استفاده شد. از آزمون آماری کوواریانس برای مقایسه بین گروهی و از آزمون تی زوجی برای مقایسه پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد 12 هفته تمرین مقاومتی/تحریک الکتریکی عضله موجب کاهش معنادار سطوح سرمی آتروگین و MuRF1 در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون می شود (به ترتیب: 0/013=P، 0/008=P). با وجوداین، در گروه تمرین مقاومتی تغییرات سطوح آتروگین-1 و MuRF1 در پس آزمون نسبت به پیش آزمون معنادار نبود (0/05

مقدمه و اهداف: ساعات متفاوت روز، فاکتوری است که ممکن است بر عملکرد تعادلی تاثیر بگذارد. از طرفی، انگیختگی نیز در طول روز نوسان دارد. هدف تحقیق، پیش بینی عملکرد تعادلی ایستا بر اساس انگیختگی و فعال سازی در چرخه بیولوژیکی روز بود. مواد و روش ها: در این تحقیق، 30 آزمودنی سالم (سن= 5/0±,21 سال) شرکت کردند. عملکرد تعادل ایستا در سه زمان 10: 00، 15: 00 و 20: 00 اندازه گیری شد. تا زمانی که شرکت کنندگان آزمون تعادل ایستا را اجرا می کردند، میزان انگیختگی آن ها ثبت شد. برای اندازه گیری تعادل ایستا و انگیختگی از آزمون امتیازدهی خطای تعادل و دستگاه بیودرم استفاده شد. داده ها با استفاده از آنووا، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد عملکرد تعادل ایستا در ساعت 15: 00 نسبت به 10: 00 و 20: 00 بهتر بود (0/05>P). رابطه بین فعال سازی با عملکرد تعادل ایستا معنادار بود (0/05>P)، در حالی که بین انگیختگی با عملکرد تعادل ایستا رابطه معناداری یافت نشد. همچنین شدت همبستگی فعال سازی و عملکرد تعادل ایستا در ساعت 15: 00 بیشتر بود P<0/05, r=-0. 46 نتایج رگرسیون نشان داد فعال سازی پیش بینی کننده معناداری در 3 زمان مختلف روز بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد این نتایج می تواند شواهدی در زمینه جداسازی انگیختگی و فعال سازی به عنوان جنبه های جداگانه ای از کارکردهای رفتاری و فیزیولوژیکی فراهم کند. همچنین فعال سازی را به عنوان عاملی که سبب برتری تعادل ایستا در بعد از‍, ظهر نسبت به صبح و عصر است، معرفی می کند.

مقدمه و اهداف: پاتوژنز دیابت توسط مجموعه ای پیچیده از سلول های پیش التهابی و سایتوکین ها هدایت می شود و از این مجموعه، اینترلوکین-6 در التهاب مزمن مرتبط با دیابت نوع 2 نقش اساسی ایفا می کند. استفاده از مکمل ها و عصاره های گیاهی و تمرینات ورزشی برای درمان دیابت نوع 2 امروزه رواج یافته است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر هم زمان تمرین هوازی و مکمل رزوراترول بر سطح سرمی اینترلوکین-6 در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 است. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 24 زن مبتلا به دیابت نوع 2 داوطلبانه و به صورت تصادفی و مساوی به 3 گروه مکمل (سن 5/11±,55/25سال )، آزمایش+ مکمل (سن722±,54/62سال) (400 میلی گرم رزوراترول) و گروه کنترل (سن 8/60±,52/25سال ) تقسیم شدند. آزمودنی ها 6 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 40 تا 60 دقیقه با شدت 45 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیره به تمرین پرداختند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و تی همبسته در سطح معناداری (0/05>P) انجام شد. یافته ها: نتایج نشان می دهد پس از آزمایش، سطح سرمی اینترلوکین-6 در گروه تمرین هوازی + مکمل (0/01=P) نسبت به گروه های مکمل و کنترل کاهش معنا دار داشته است. بررسی تغییرات بین گروهی نشان می دهد بین گروه های آزمایش+ مکمل و مکمل در میزان اینترلوکین-6 اختلاف معناداری وجود دارد (P=0/002, f=1/56). همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی درباره اینترلوکین-6 نشان داد بین گروه های کنترل و آزمایش+ مکمل (0/003=P) و بین گروه های مکمل و آزمایش+ مکمل (0/031=P) اختلاف معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد مصرف توامان مکمل رزوراترول و انجام تمرینات هوازی می تواند با کاهش سطح اینترلوکین-6، اثرات ضد التهابی و محافظتی در زنان دیابتی نوع 2 داشته باشد.

مقدمه و اهداف: نارساخوانی نوعی اختلال یادگیری است که به بروز نقایصی در خواندن منجر می شود. کودکان نارساخوان در حوزه های مختلف از جمله کارکردهای اجرایی دچار آسیب هستند. هدف این پژوهش، بررسی دقیق ارتباط بین عوامل کارکردهای اجرایی و مولفه های خواندن (درک، سرعت و صحت) است. مواد و روش ها: در این مطالعه 22 دانش آموز طبیعی و 22 دانش آموز نارساخوان 8 و 9 ساله در شهر تهران از نظر مولفه های کارکرد های اجرایی و خواندن بررسی شدند. تشخیص کودکان نارساخوان با استفاده از پرسش نامه معلم و آزمون خواندن نما انجام شد. برای ارزیابی مولفه های خواندن (سرعت، صحت و درک) از خرده آزمون درک متن در آزمون نما استفاده شد. آزمون های مرتب کردن کارت های ویسکانسین برای ارزیابی انعطاف پذیری شناختی، برج لندن برای ارزیابی برنامه ریزی و ردیابی رنگی برای ارزیابی انتقال توجه استفاده شدند. یافته ها: میانگین امتیاز کودکان نارساخوان در انتقال توجه، انعطاف پذیری شناختی، برنامه ریزی، درک سرعت و صحت خواندن به میزان معناداری پایین تر از کودکان عادی بود (0/001>P). از میان مولفه های خواندن بین سرعت و صحت خواندن با انتقال توجه همبستگی معنادار مشاهده شد (0/05>P). ارتباط بین سایر مولفه های خواندن با عوامل کارکرد اجرایی همبستگی معناداری نبود (0/05