مدل یابی معادلات ساختاری (Structural equation modeling: SEM) و تکنیک های زیر مجموعه از جمله تحلیل عامل تاییدی (Confirmatory Factor Analysis: CFA) و تحلیل مسیر (Path analysis) به خانواده ای از فرآیندهای قوی آماری اطلاق می شوند که به منظور آزمون روابط پیچیده بین متغیرهای انسانی به کار گرفته می شود. این دسته از تکنیک ها برای مقاصد متعددی از جمله آزمون فرضیه ها در مورد روابط بین متغیرها در قالب مدل های تجربی و نیز ساخت و روانسنجی ابزار های سنجش مورد استفاده قرار می گیرند. پژوهشگران گام های متعددی را در انجام این دسته از مطالعات دنبال می نمایند؛ بنابراین گزارش دقیق نتایج به ویژه در قالب مقاله، یکی از مهمترین ملاحظاتی است که آنان باید مد نظر داشته باشند. گزارش باید در برگیرنده تمام اطلاعات مهم پژوهش باشد؛ به طوری که به خوبی امکان ارزشیابی و تکرار مطالعه را فراهم نماید. با این وجود هنوز هیچ اجماعی در مورد نحوه دقیق نگارش چنین گزارشاتی حاصل نشده است؛ از اینرو تا کنون راهنماهای مختلفی برای نحوه گزارش اجزای مختلف این دسته از پژوهش ها تدوین شده است و مجلات و نیز افراد مختلف نیز ساختارهای مختلفی را دنبال نموده اند؛ که گاه این مساله خوانندگان را با ابهام مواجه می سازد. لذا این نوشتار بر آن است تا نکات ضروری گزارش نتایج پژوهش با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری یا تکنیک های زیر مجموعه را در قالب ساختار رایج نگارش مقالات متشکل از مقدمه و هدف، روش اجرا، نتایج، بحث و نتیجه گیری به اختصار معرفی نماید.