مدیریت پرستاری
سال:1391 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه: محیط کار بالین یکی از اجزای تشکیل دهنده حرفه پرستاری است و بحث در مورد ارتقای این حرفه بدون توجه به محیط کار امکان پذیر نیست.هدف: هدف از این مطالعه بررسی دیدگاه پرستاران سراسر کشور در مورد محیط کار بالینی پرستاری و ویژگی های حاکم بر آن است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی - مقطعی در سال 88 بر روی پرستاران شاغل در بیمارستان های 20 استان کشور انجام شد. داده ها از طریق پرسشنامه ای که ویژگی های دموگرافیک و دیدگاه پرستاران در مورد محیط کار بالینی را مورد پرسش قرار می داد، جمع آوری شد. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوا ارزیابی گردید و اعتبار آن با محاسبه آلفای کرونباخ 0.81 به دست آمد. پرسشنامه به 1500 نفر از پرستاران ارسال شد و از این تعداد 1160 پرسشنامه برگردانده شد. نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام گرفت. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS14 و آمار توصیفی انجام شد.یافته ها: در حیطه اصول مراقبت بالینی، بیش از نیمی از پرستاران به اهمیت ارتباط بین رشته ای (61%)، تصمیم گیری مستقل (57%)، عمل بر اساس معیارهای اخلاقی و ارتباطات حرفه ای (60%) آگاهی داشتند. در توصیف محیط بالینی، اکثریت پرستاران (85%) در مورد مشکلات مراقبتی با همکاران خود مشورت می کردند و بیان داشتند که مراقبت آن ها با یافته های جدید هم خوانی دارد (80%). کمترین موضوعی که پرستاران به آن توجه داشتند، ارتباط و اهمیت دادن به دانشجویان بود (37%).نتیجه گیری: پرداختن به مساله ویژگی ها و چالش های محیط کار یکی از مسائل زیر بنایی در ارتقای مراقبت از بیماران است. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند مورد استفاده برنامه ریزان و سیاست گذاران امر بهداشت قرار گیرد تا پرستاران با حداکثر توان و کارایی در عرصه های خدمت رسانی حضور یابند.

مقدمه: مهم ترین هدف هر سازمانی، دستیابی به بهره وری بهینه است. یکی از عوامل کارآمدی در بهره وری، نیروی انسانی است. عملکرد شغلی پرستاران به عنوان یکی از مهم ترین منابع انسانی بیمارستان ها، متاثر از عوامل متعددی از جمله معنویت، تعهد سازمانی و سلامت عمومی است که موجب تعهد بیشتر و افزایش کیفیت خدمات یا بهره وری می شود.هدف: بررسی رابطه بین معنویت، تعهد سازمانی و سلامت عمومی پرستاران با عملکرد شغلی آنان در بیمارستان های مراکز آموزشی شهر اهواز است.مواد و روش ها: این پژوهش، مطالعه ای مقطعی به روش توصیفی-تحلیلی است. نمونه ها شامل 196 پرستار بوده که به روش نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس خود سنجی عملکرد شغلی، مقیاس درجه بندی معنویت و مراقبت معنوی، مقیاس تعهد سازمانی و پرسشنامه خودگزارش دهی سلامت عمومی بوده است. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آلفای کرونباخ در محدوده (0.68 تا0.98 ) به دست آمد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده نرم افزار 16 SPSS تحلیل شدند.یافته ها: یافته های حاصل نشان داد که معنویت، تعهد سازمانی و سلامت عمومی به طور معنا داری (0.001>P) عملکرد شغلی را پیش بینی می کنند. بیشترین رابطه مثبت و معنادار به ترتیب بین معنویت و تعهد سازمانی (0.71=r)، عملکرد شغلی و معنویت (0.69=r) و عملکرد شغلی و تعهد سازمانی (0.68=r) بوده است. نتایج پردازش مدل رگرسیون چندگانه با متغیر عملکرد شغلی و سایر متغیرهای مستقل نشان داد که متغیرهای توضیحی مدل، 47% اطلاعات عملکرد شغلی را تبیین نموده و ارتباط خطی آن ها با سایر متغیرهای پاسخ، معنا دار است (0.001>P).نتیجه گیری: از آنجا که معنویت پیش بینی قوی تری برای عملکرد شغلی است، ارائه برنامه های عملیاتی توسط مدیران پرستاری برای حفظ و تقویت این بعد در پرستاران بالینی ضروری است.

مقدمه: آمادگی پرستاران برای مواجهه با حوادث هسته ای، نقش مهمی در کاهش عواقب هسته ای خواهد داشت. بخش مهمی از فرایند آمادگی، آموزش است که به شیوه های مختلف ارائه می شود. آموزش به شیوه سخنرانی از شیوه های موثر آموزش است. در کشور ما هیچ محتوای آموزشی در مورد پرستاری مراقبت های هسته ای وجود نداشته و دوره آموزشی رسمی پرستاری در حوادث هسته ای برگزار نشده بود. با توجه به این که آموزش پرستاری مراقبت های هسته ای اولین بار انجام می شد، از این رو محتوای آن باید دارای مباحث نظری باشد و میزان اثربخشی این آموزش در سطوح مختلف یادگیری سنجیده می شد.هدف: این تحقیق با هدف بررسی میزان اثربخشی آموزش پرستاری مراقبت های هسته ای به روش سخنرانی بر سطوح یادگیری انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی  30نفر از پرستاران یکی از بیمارستان های منتخب نظامی شهر اصفهان در سال 1389 به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند.پرسش نامه محقق ساخته ای حاوی 30 سوال چند گزینه ای در رابطه با سطوح یادگیری شناختی شامل دانش، فهمیدن و کاربرد تهیه شد و آزمون در مراحل قبل، بلافاصله بعد و4 هفته پس از آموزش پرستاری مراقبت های هسته ای به روش سخنرانی اجرا شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آزمون کودریچاردسون (0.72=a) و آزمون همبستگی پیرسون (0.7=r) تایید شد. نمرات توسط نرم افزار 17 SPSS و آزمون آنوای اندازه های تکراری مورد تحلیل قرار گرفته و با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: میانگین نمرات سطح دانش در سه مرحله قبل، بلافاصله و چهار هفته پس از آموزش به ترتیب 2.01±4.4، 1.5±7.46، 2.02 ±5.7، میانگین نمرات سطح فهمیدن به ترتیب 1.8±3.7، 1.8±7.43 و 1.45±5.6، میانگین نمرات سطح کاربرد به ترتیب 1.45±1.96، 0.86±5.9 و 1.6±4.4 و میانگین نمرات مجموع سطوح به ترتیب 4.2±10.03، 3.04±20.8 و 3.85±15.97 بود. آزمون آماری تحلیل اندازه های تکراری روند یادگیری، در تمام مراحل و در تمام سطوح، اختلاف معنا داری نشان داد (0.001>P).نتیجه گیری: مقایسه میانگین نمرات آزمون های پس از آموزش با قبل از آموزش بیانگر اثربخشی سخنرانی است. به دلیل این که آموزش سخنرانی یک روش آموزشی ارزان، موثر و جذاب است، می توان از آن در آموزش همچنان بطور گسترده استفاده نمود و آموزش مواجهه با حوادث هسته ای و افزایش آمادگی پرستاران در کوتاه ترین زمان با این روش امکان پذیر است.

مقدمه: ایمنی بیمار را مصون ماندن از حوادث تصادفی ناشی از مراقبت و خطاهای طبی تعریف کرده اند. عوامل متعددی منجر به وقوع خطاهای ایمنی می شوند. از این عوامل می توان به تعامل پرستاران و پزشکان اشاره کرد، زیرا موانع ارتباطی بین پرستاران و پزشکان باعث مختل شدن کار تیمی و در نتیجه به مخاطره افتادن ایمنی و کیفیت مراقبت می شود.هدف: هدف از این مطالعه بررسی رخدادهای ایمنی و ارتباط آن با تعامل پرستاران و پزشکان بوده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر مقطعی بوده و بر روی 200 پرستار شاغل در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران که به صورت نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند، انجام شده است. اطلاعات از طریق پرسشنامه محقق ساخته سه قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک، شاخص های ایمنی بیماران و تعامل حرفه ای جمع آوری شد. مقدار ضرایب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه تعامل حرفه ای (0.74=a) و برای پرسشنامه شاخص های ایمنی بیماران (0.8=a) تعیین شد. دفعات رخدادهای ایمنی در طی سه ماه گذشته مشخص و ارتباط آن با نوع تعامل بررسی شد. تجزیه و تحلیل با نرم افزار 14 SPSS و با آزمون های آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون کای اسکوئر و رگرسیون چندگانه انجام شد.یافته ها: خطاهای دارویی (38.5%)، صدمات پوستی، عصبی و عضلانی (36.7%) و عوارض پس از جراحی (16%) بیشترین و مرگ بیمار به دنبال خطا (1%) و بر جای گذاشتن اشیا در بدن بیمار (1%) کمترین رخداد گزارش شده از سوی پرستاران بودند. 65.5% پرستاران تعامل خود با پزشکان را خوب گزارش کردند. همچنین ارتباط معکوس و معنا داری میان نوع تعامل حرفه ای پرستاران با پزشکان و رخدادهای ایمنی بیماران بستری دیده شد (0.001=P،r=-0.274)، به این معنی که هر چه قدر تعامل بهتر باشد، رخدادهای ایمنی کمتر اتفاق می افتند.نتیجه گیری: رخدادهای ایمنی بیمار می تواند با نوع تعامل بین پرستاران و پزشکان در ارتباط باشد، بنابراین بهبود تعامل پرستاران و پزشکان به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار گزارش شده است و لازم است برای ارتقاء ایمنی بیماران مورد توجه بیشتری قرار گیرد.

مقدمه: یکی از عوامل موثر بر رضایت شغلی پرستاران، استرس شغلی است، بنابر این استفاده از شیوه های پیشگیرانه و کارآمد مدیریت استرس، ضروری به نظر می رسد.هدف: هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر برنامه ایمن سازی در برابر استرس بر رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش روان می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. واحدهای پژوهش را 60 نفر از پرستاران و بهیاران شاغل در بیمارستان ابن سینای شهر مشهد تشکیل می دادند که بر اساس تخصیص تصادفی به دو گروه مساوی تقسیم شدند. ابزارگردآوری داده ها، پرسشنامه رضایت شغلی بریفیلد و روث بود که پایایی ان در مطالعات مشابه با محاسبه آلفای کرونباخ (a=0.93) تعیین شده بود و در سه مرحله قبل از مداخله، پایان جلسه دوم و یک ماه بعد از مداخله تکمیل شد. برنامه ایمن سازی در برابر استرس (مداخله)، متشکل از دو کارگاه یک روزه 4 ساعته به فاصله یک هفته بود که برای گروه مداخله اجرا شد.یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین نمره رضایت شغلی گروه مداخله، از 10.4±61.5 در مرحله قبل از مداخله به 11.6±67.6 بعد از مداخله و 6.5±69.9 در مرحله پیگیری یک ماه بعد به طور معناداری تغییریافت و سیر صعودی داشت (0.005>P). در گروه کنترل نیز میانگین نمره رضایت شغلی در مرحله بعد از مداخله و مرحله پیگیری یک ماه بعد، نسبت به مرحله قبل از مداخله به طور معناداری کاهش نشان داد (0.005>P). همچنین در مرحله قبل از مداخله بین دو گروه از نظر نمره رضایت شغلی تفاوت آماری معناداری وجود نداشت، اما در مرحله بعد از مداخله و نیز پیگیری یک ماه بعد میانگین نمره گروه مداخله به طور معناداری نسبت به گروه کنترل افزایش یافته بود. (0.05>P).نتیجه گیری: از آنجایی که بهبود رضایت شغلی پرستاران در افزایش خدمات ارائه شده آنان موثر می باشد، پیشنهاد می شود برنامه ایمن سازی در برابر استرس به منظور افزایش رضایت پرستاران و نیز بهبود کیفیت مراقبت ها، مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: نظارت یکی از مهم ترین مراحل مدیریت است، زیرا باعث تکمیل چرخه مدیریت می شود. امروزه با رشد و پیچیدگی علوم بهداشتی و افزایش تخصص حرف بهداشتی، به روش های دقیق نظارت نیازمندیم تا مطمئن شویم که کارکنان، دارای دانش و مهارت کافی برای ارائه مراقبت موثر و مطمئن به بیمار می باشند.هدف: هدف این پژوهش تعیین تاثیر اجرای برنامه نظارت مشارکتی پرستاران بر رضایت بیماران بخش های داخلی - جراحی می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش نیمه تجربی است که در دو گروه آزمون و شاهد، به صورت قبل و بعد در یکی از بیمارستان های منتخب شهر شیراز در سال 1390 انجام شد. تعداد 160 بیمار به روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه دو قسمتی بررسی اطلاعات دموگرافیک و بررسی رضایت بیماران بود که توسط بیمار یا همراه وی تکمیل می گردید. اعتبار آن از طریق همگنی درونی با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ (0.9=a) تعیین شد. در این پژوهش، برنامه نظارت مشارکتی پرستاران به عنوان مداخله به مدت سه ماه اجرا شد و تاثیر آن بر رضایت بیماران سنجیده شد. این برنامه شامل اجرای فرآیند پرستاری، نظارت، بازخورد و ارزشیابی عملکرد پرستاران است که به صورت تیمی طراحی شده است.داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS19 و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج آزمون آماری ویلکاکسون نشان داد که بین میانگین رضایت بیماران گروه شاهد در مرحله قبل و بعد مداخله اختلاف معنا داری وجود ندارد (0.31=P). در حالی که میانگین رضایت بیماران گروه آزمون بعد از اجرای برنامه نظارت مشارکتی پرستاران افزایش معناداری یافت (0.0=P). نتایج آزمون من ویتنی اختلاف معنا داری بین دو گروه در مرحله بعد مداخله نشان می دهد (0.0=P) در حالیکه در مرحله قبل مداخله، اختلاف معنا داری بین دو گروه وجود نداشت (0.06=P).نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان داد که اجرای برنامه نظارت مشارکتی پرستاران در گروه آزمون در مقایسه با گروه شاهد باعث افزایش معنادار رضایت بیماران گردید، لذا پیشنهاد می گردد مدیران پرستاری جهت ارتقاء کیفیت مراقبت ها، به کارگیری برنامه نظارت مشارکتی پرستاران که شامل اجرای فرآیند پرستاری، نظارت و بازخورد و ارزشیابی عملکرد پرستاران است را در بیمارستان ها مد نظر قرار دهند.

مقدمه: مدیران اثربخش مدیرانی هستند که به خوبی از قابلیت های عاطفی خود بهره می گیرند تا رابطه اثربخش و سازنده ای با منابع انسانی خود برقرار کنند. در واقع مدیران موفق بر ارتقای هوش عاطفی و پرورش قابلیت های عاطفی خود تاکید دارند، زیرا این نوع هوش می تواند پیش بینی کننده خوبی برای رفتارهای رهبری تحول آفرین باشد، لذا ارتباط بین این دو می تواند شاخصی برای اثربخشی مدیران باشد.هدف: این تحقیق با هدف تعیین رابطه بین هوش عاطفی مدیران پرستاری با سبک رهبری تحول آفرین آنان انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی است. 39 مدیر پرستاری (مترون) بیمارستان های آموزشی و غیر آموزشی به روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر طبق مطالعه مقدماتی انتخاب شدند. برای تعیین سطح ابعاد هوش عاطفی مدیران پرستاری از پرسشنامه هوش عاطفی «ایچ ویزینگر» و برای تعیین سبک رهبری تحول آفرین از پرسشنامه سبک رهبری «وارنر بورک» استفاده شد. پرسشنامه هوش عاطفی با ضریب آلفای کرونباخ 0.86 و پرسشنامه سبک رهبری با ضریب 0.66 معتبر نشان داده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آمار توصیفی و تحلیل همبستگی پیرسون واز نرم افزار 11.5 SPSS استفاده شد.یافته ها: میانگین هوش عاطفی 103.07 و انحراف معیار آن 10.02، میانگین سبک رهبری تحول آفرین 27.77 و انحراف معیار 4.1 و میانگین سبک رهبری مبادله ای 21.91 و انحراف معیار4.3  بود. بین هوش عاطفی و سبک رهبری تحول آفرین همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت. (P<0.05) از پنج بعد هوش عاطفی، تنها بین دو بعد همدلی و مهارت های اجتماعی با سبک رهبری تحول آفرین همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت (P<0.05).نتیجه گیری: مدیران پرستاری از مهارت های اجتماعی، خودآگاهی و همدلی بالایی در هوش عاطفی برخورداربودند، اما همبستگی قوی بین دو متغیر هوش عاطفی و سبک رهبری تحول بخش به دست نیامد که جای بررسی بیشتری دارد.

مقدمه: تعدی کلامی شایع ترین شکل خشونت شغلی است که می تواند بر عملکرد حرفه ای پرسنل شاغل در محیط های بالینی تاثیرگذار باشد.هدف: هدف از این مطالعه بررسی فراوانی و علل تعدی کلامی علیه پرسنل بالینی در بیمارستان های ایرانشهر بوده است. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی است. کلیه پرستاران، ماماها، تکنیسین های اتاق عمل و بیهوشی و بهیاران شاغل در بیمارستان های ایرانشهر (145 نفر) در مطالعه شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک و سوالات مربوط به تعدی کلامی، علل ایجاد کننده و منابع آن بود که توسط اکثر واحدهای مورد پژوهش در یک نوبت تکمیل شد. هم چنین پرسشنامه خشونت شغلی در بخش سلامت ساخته شده توسط سازمان جهانی بهداشت، استفاده شد. محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (0.86) تایید کننده پایایی این مقیاس بود. داده ها پس از جمع آوری، با نرم افزار 15 SPSS آمار توصیفی و آزمون توان دوم کای تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: 88.4% نمونه ها تعدی کلامی را در 12 ماه گذشته تجربه کرده بودند. بیشترین علل تعدی کلامی، ممانعت از ورود همراهان جهت ملاقات بیماران در غیر از ساعات ملاقات، تاخیر در شروع مراقبت، کمبود پرسنل و امکانات مراکز بیان شد. زنان بیش از مردان تعدی کلامی را تجربه کرده بودند و شرکت کنندگان با سابقه کار و سن پایین تر، بیشتر در معرض خطر تجربه تعدی کلامی قرار داشتند. بیشترین تجربه تعدی کلامی در اورژانس، اتاق عمل و بخش های جراحی زنان بود. همراهان بیمار، بیماران و پزشکان بیشترین منابع تعدی کلامی اعلام شدند. 77.2% نمونه ها تعدی کلامی را به یک مرجع از جمله سرپرستار بخش، سوپروایزر و مترون گزارش کرده بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده شیوع بالای خشونت علیه پرسنل بیمارستانی است که می تواند عوارض جسمی و روحی برای آنان به همراه داشته باشد. همچنین ارجاع اکثر آن ها به مدیران پرستاری، بیانگر اولویت و لزوم تهیه و تدوین برنامه های پیشگیری کننده در برنامه های مدیران پرستاری می باشد.