طب توانبخشی
سال:1398 | دوره:8 | شماره:4 |تعداد مقالات:32

مقدمه و اهداف: مطالعه حاضر به بررسی وضعیت پردازش حسی کودکان اوتیسم 3 تا 14 ساله برمبنای آزمون نیمرخ حسی 2 فرم کودکان پرداخته است. مواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی، 43 کودک مبتلا به اختلال اوتیسم شرکت کردند. پس از تکمیل پرسشنامه دموگرافیک و اخذ رضایت، از والدین کودکان اوتیسم خواسته شد که پرسشنامه نیمرخ حسی 2 فرم کودکان (Children Sensory Profile 2) را تکمیل کنند. اطلاعات دموگرافیک شرکت کنندگان و وضعیت پردازش حسی شرکت کنندگان این مطالعه براساس خطوط برش بخش های 13 گانه پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این پژوهش 6/25 درصد از کودکان مورد بررسی دختر و 4/74 درصد از آن ها نیز پسر بودند. فراوانی اختلال پردازش حسی براساس خطوط برش نیمرخ حسی 2 فرم کودکان (جست و جو گری حسی: 2/37 درصد، اجتناب گری حسی: 6/53 درصد، حساسیت پذیری حسی: 8/55 درصد، ثبت حسی: 5/60 درصد، شنوایی: 0/28 درصد، بینایی: 6/39 درصد، لامسه: 2/58 درصد، حرکتی: 2/44 درصد، موقعیت بدن: 5/53 درصد، دهانی: 6/39 درصد، پاسخ های رفتاری: 9/48 درصد، پاسخ های عاطفی-اجتماعی: 6/67 درصد و پاسخ های ذهنی: 2/44 درصد) برآورد گردید. نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که بالابودن میزان فراوانی ثبت حسی به عنوان اختلال پردازش حسی منجر به تحت تاثیر گذاشتن پاسخ های عاطفی و اجتماعی می شود.

مقدمه و اهداف: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرینات CX WORX بر استقامت عضلات ناحیه مرکزی، تعادل و عملکرد اندام فوقانی دختران ورزشکار مبتلا به نقص تنه بود. مواد و روش ها: آزمودنی های پژوهش حاضر را 30 نفر از دختران ورزشکار مبتلا به نقص تنه (با میانگین سن 54/2± 26/23، قد 05/0± 60/1، وزن 03/7± 26/58 و شاخص توده بدنی 23/3± 79/22) تشکیل دادند که به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. نقص تنه در آزمودنی ها به وسیله آزمون تاک جامپ مورد ارزیابی قرار گرفت. در پیش آزمون تعادل ایستا و پویا به ترتیب به وسیله آزمون های BESS و Y ارزیابی شد. همچنین آزمون Y و آزمون های استقامت مک گیل جهت ارزیابی عملکرد اندام فوقانی و استقامت ناحیه مرکزی بدن استفاده شد. سپس گروه تجربی به انجام تمرینات 6 هفته ای CX WORX پرداختند. پس از اتمام تمرینات از دو گروه کنترل و تجربی پس آزمون به عمل آمد. برای مقایسه درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمون های تی همبسته و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده تاثیر معنادار تمرینات CX WORX بر استقامت ناحیه مرکزی بدن (05/0>p)، تعادل ایستا (05/0>p)، تعادل پویا (05/0>p) و عملکرد اندام فوقانی (05/0>p) آزمودنی های گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق حاضر، پیشنهاد می شود که از این نوع تمرینات به عنوان روشی موثر برای بهبود تعادل، استقامت عضلات ناحیه مرکزی بدن و عملکرد اندام فوقانی استفاده گردد.

مقدمه و اهداف: کودکان دارای اختلال طیف اتیسم به صورت محدود از سؤالات مختلف در تعاملات اجتماعی استفاده می کنند. از آنجا که پرسیدن سؤال مهارتی محوری است که با مهارت های زبانی و فرصت های یادگیری در ارتباط است، انتخاب آن به عنوان هدف درمانی ضرورت دارد. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش درمانی پاسخ محور (PRT) بر میزان استفاده ی صحیح از سؤال های مختلف در بافت تعاملات اجتماعی کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مورد منفرد با طرح A-B بود. جامعه آماری شامل کودکان دارای اختلال طیف اتیسم (ASD) در بخش نگهداری، آموزش و توان بخشی معلولین آسایشگاه خیریه کهریزک استان البرز بود. از این جامعه 3 کودک به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار پژوهش، مقیاس تشخیص اختلال طیف اتیسم (ASDDS) و چک لیست محقق ساخته بود. بدین منظور، پس از موقعیت خط پایه، مداخله آغاز و طی 10 هفته روش درمانی پاسخ محور به شرکت کنندگان ارائه شد. متغیر وابسته (استفاده ی صحیح از سؤال های مختلف در بافت تعاملات اجتماعی) از طریق دو مشاهده گر به دقت اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، پس از رسم نمودار و محفظه ثبات و روند برای نمودارها، با کاربرد روش تحلیل درون موقعیتی و بین موقعیتی، اثربخشی متغیر مستقل بر متغیر وابسته بررسی شد. یافته ها: میانگین نمرات از 59/39، 38/41 و 55/39 برای هر سه شرکت کننده در موقعیت خط پایه به 38/51، 71/49 و 61/50 در موقعیت مداخله رسید. طی تحلیل دیداری نمودار داده ها، مداخله در هر سه شرکت کننده اثربخش بوده است. درصد غیرهمپوشی داده ها (PND) در دو موقعیت خط پایه و مداخله برای سه شرکت کننده به ترتیب 90، 80 و 90 بود. این اثربخشی در موقعیت پیگیری نیز همچنان قابل مشاهده بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که استفاده ی از روش درمانی پاسخ محور (PRT) موجب بهبود استفاده ی صحیح از سؤال های مختلف در بافت تعاملات اجتماعی در کودکان دارای اختلال طیف اتیسم می شود. بر این اساس می توان از این روش در برنامه ی آموزشی و توان بخشی این گروه از کودکان بهره برد.

مقدمه و اهداف: هدف تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی و طب سوزنی بر برخی شاخص های کمردرد مزمن غیر اختصاصی زنان میانسال بود. مواد و روش ها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر 45 زن میانسال مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی به عنوان آزمودنی شرکت داشتند که به صورت تصادفی به سه گروه مساوی کنترل، طب سوزنی و تمرین ثبات مرکزی (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از اعمال هشت هفته مداخله، درد و ناتوانی عملکردی به ترتیب با استفاده از مقیاس عینی درد و پرسش نامه کبک اندازه گیری شد. با استفاده از آزمون آماری آنووا و تی زوجی به ترتیب نتایج بین گروهی و درون گروهی تحلیل گردید. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد در هر دو گره طب سوزنی و تمرینات ثبات مرکزی شدت درد و ناتوانی به طور معناداری کاهش یافت (05/0>p). با این حال تفاوت معناداری بین دو مداخله در پس آزمون مشاهده نشد (05/0

مقدمه و اهداف: در ارتباط با خستگی عضلانی و تأثیر آن بر حرکات درشت، تحقیقات زیادی صورت گرفته است، اما اطلاعات محدودی درباره تأثیر خستگی بر مهارت های ظریف وجود دارد؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر خستگی عضلات کمربند شانه ای بر حرکات ظریف (رسم یک شکل با مداد) و درشت دستی (پاس پنجه) والیبالیست های حرفه ای بود. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 31 والیبالیست ماهر (16 دختر و 15 پسر) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. متغیرهای تحقیق قبل و پس از خستگی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی تست مستقل و وابسته در نرم افزار SPSS با سطح معناداری 05/0>p استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد خستگی منجر به کاهش سرعت و فشار دست در دختران (05/0>p) و افزایش سرعت حرکت دست پسران در حرکت ظریف رسم کردن شده است. تغییرپذیری در حرکت دست در هر دو گروه بعد از خستگی تغییر معناداری نشان نداد (05/0

مقدمه و اهداف: اپیدمی چاقی در سراسر جهان بر سلامت عمومی تاثیر گذاشته است. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی دایره ای با شدت کم و شدت متوسط بر سطوح آدیپونکتین و نیمرخ لیپیدی در زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش ها: 54 زن دارای اضافه وزن (سن 14/2± 56/ 31 سال، وزن 4/9± 45/80 کیلوگرم، شاخص توده بدن kg/m2 21/3± 6/28) به طور تصادفی در سه گروه (هر گروه 18 نفر) شامل گروه های تمرین دایره ای با شدت متوسط، برنامه تمرین دایره ای با شدت پایین و شاهد قرار گرفتند. برنامه تمرین ورزشی به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه اجرا شد. قبل و بعد از برنامه تمرین ورزشی، سطوح آدیپونکتین و نیمرخ لیپیدی اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آمار توصیفی، آزمون آنالیز کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 و سطح معناداری آزمون ها نیز 05/0≥ p در نظر گرفته شد. یافته ها: در ابتدای مطالعه حاضر و قبل از اعمال پروتکل ورزشی تفاوتی در مقادیر پایه آدیپونکتین بین گروه ها مشاهده نشد (05/0p) و TG (001/0>p) و افزایش HDL (001/0>p) در گروه شدت متوسط نسبت به گروه شاهد معنادار بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر، تمرین دایره ای با شدت متوسط توانسته در افزایش آدیپونکتین موثرتر واقع شود؛ از این رو نیمرخ لیپیدی در این گروه نیز به تبع این تغییرات بهبود معناداری به همراه داشته است.

مقدمه و اهداف: امروزه زانوی پرانتزی یکی از شایع ترین ناهنجاری های اندام تحتانی است، اما بیومکانیک اندام و همچنین فعالیت عضلات در حین فعالیت های وابسته به ورزش در این افراد کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات تنه و ران حین پرش-فرود در مردان با و بدون زانوی پرانتزی می باشد. مواد و روش ها: در تحقیق مقطعی حاضر، 30 نفر ورزشکار (15 نفر با زانوی پرانتزی و 15 نفر بدون آن) شرکت کردند. زانوی پرانتزی با استفاده از کالیپر مخصوص استخوان با دقت 0. 01 میلی متر اندازه گیری شد. آزمودنی ها حرکت پرش-فرود را روی صفحه نیرو (مدل Ver 3. 0. 2 ساخت شرکت دانش سالار ایرانیان) انجام دادند. فعالیت عضلات با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی ثبت و 100 میلی ثانیه بعد از لحظه برخورد استخراج شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از برنامه متلب و آزمون T مستقل با سطح معناداری 05/0P≤ استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در فعالیت عضلات دوسررانی و نیم وتری بین دو گروه مشاهده نشد، اما در میزان فعالیت عضلانی سرینی میانی )001/0=(P و مربع کمری )002/0=(P بین دو گروه تفاوت معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد واروس زانو عاملی اثرگذار بر بیومکانیک پرش-فرود باشد، به طوری که باعث کاهش فعالیت عضلات سرینی میانی و مربع کمری می شود. این تغییرات ممکن است با کاهش ثبات طرفی و افزایش احتمال آسیب دیدگی در ورزشکاران همراه باشد.

مقدمه و اهداف: امروزه پیچ خوردگی های مچ پا از شایعترین آسیب های مراجعه شده به مراکز اورژانسی محسوب می شود. افراد مبتلا نقص پایدار در ثبات پوسچر دارند. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه زمان رسیدن به ثبات و فعالیت عضلات مچ پا طی حرکت فرود در افراد دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا و سالم بود. مواد و روش ها: در تحقیق توصیفی حاضر از دانشجویان شهر کرج، 15 نفر دارای بی ثباتی مچ پا و 15 نفر سالم به صورت هدفمند و در دسترس به عنوان آزمودنی شرکت کردند. از صفحه نیرو و الکترومایوگرافی سطحی برای به دست آوردن زمان رسیدن به پایداری و فعالیت عضلات گاستروکنمیوس داخلی، سولئوس، تیبیالیس آنتریور و پرنئوس لانگس استفاده شد. برای مقایسه دو گروه از آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد تفاوت معناداری در زمان رسیدن به ثبات در راستای قدامی-خلفی طی حرکت فرود بین افراد گروه تجربی و گروه کنترل وجود دارد (001/0=P) و این تفاوت نیز در راستای داخلی-خارجی معنادار بود (000/0=P). همچنین نتایج آماری مربوط به مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات منتخب نشان داد بین گروه تجربی و کنترل طی حرکت فرود در عضله گاستروکنمیوس داخلی تفاوت معنادار وجود ندارد، اما در عضلات سولئوس، عضلات تیبیالیس آنتریور و پرنئوس لانگس تفاوت معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به نتایج به دست آمده بی ثباتی مچ پا باعث کاهش ثبات و تغییر فعالیت عضلات سولئوس، عضلات تیبیالیس آنتریور و پرنئوس لانگس می شود. کاهش زمان رسیدن به ثبات و عملکرد ناکارآمد عضلات در گروه مبتلا، ما را به توانبخشی مفصل با تمرینات حس عمقی و تمرکز بر عضلات سولئوس، پرنئوس لانگس و تیبیالیس آنتریور در این افراد رهنمود می سازد.

مقدمه و اهداف: کمردرد یکی از شایع ترین صدمات شغلی است. معلمی از جمله مشاغلی است که به خاطر ماهیت کاری با خطر بروز کمردرد همراه است. هدف مطالعه حاضر، بررسی شیوع کمردرد و ارتباط آن با فعالیت بدنی و شاخص توده بدنی در معلمان بود. مواد و روش ها: در مطالعه میدانی حاضر، 289 نفر معلم زن با دامنه سنی 24 تا 60 سال و با میانگین شاخص توده بدنی 88/26، با رعایت قانون تصادفی انتخاب مدارس به صورت خوشه ای انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. از مقیاس VAS و پرسش نامه بِک به ترتیب به منظور سنجش میزان کمردرد در دوره های مختلف زندگی و میزان فعالیت بدنی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد بین شیوع کمردرد و فعالیت بدنی در دوره های مختلف زندگی ارتباط قوی و منفی وجود دارد (01/0P<)، به طوری که ارتباط بین میزان کمردرد در حال حاضر و فعالیت بدنی (224/0-=ICC و 001/0=P) بین کمردرد در شش ماه گذشته و فعالیت بدنی (239/0-=ICC و 001/0=P) بین کمردرد در سال گذشته و فعالیت بدنی (284/0-=ICC و 001/0=P) و نیز بین کمردرد در طول عمر و فعالیت بدنی (269/0-=ICC و 001/0=P) ارتباط معنادار وجود دارد. همچنین بین شیوع کمردرد در طول عمر و BMI (05/0>P) ارتباط معنادار و مثبت است. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط قوی و در جهت منفی، بین شیوع کمردرد در دوره های زمانی مختلف زندگی و فعالیت بدنی و همچنین ارتباط در جهت مثبت بین شیوع کمردرد و شاخص توده بدنی، به نظر می رسد داشتن یک فعالیت منظم ورزشی می تواند سلامتی بیشتر ناحیه کمر معلمان زن را فراهم کند.

مقدمه و اهداف: افراد کم توان ذهنی یک گروه اجتماعی آسیب پذیر هستند که جنبه ی سلامت جسمانی آنها نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه ی کیفیت زندگی و آمادگی جسمانی پسران و دختران ورزشکار کم توان ذهنی شرکت کننده در المپیک ویژه ایران بود. مواد و روش ها: نمونه ی پژوهش حاضر شامل 126 کم توان ذهنی، 70 پسر کم توان ذهنی با و بدون سندرم داون و 56 دختر کم توان ذهنی بدون سندرم داون، 18 تا 30 سال شرکت کننده در المپیک ویژه ایران بودند. جهت ارزیابی از مجموعه آزمون های یوروفیت ویژه شامل قدرت انفجاری پا (پرش طول)، قدرت دست (پرتاب توپ 2 کیلوگرمی)، استقامت موضعی عضلانی (درازونشست)، سرعت (25 متر دویدن)، انعطاف پذیری (نشستن و رسیدن) و تعادل (راه رفتن بر روی نیمکت) برای آمادگی جسمانی و از پرسش نامه ی کیفیت زندگی اسچالاک و کیت برای کیفیت زندگی استفاده شد. برای مقایسه ی دو گروه از نرم افزار SPSS و روش های آماری تی مستقل و یو من-ویتنی، در سطح معناداری (05/0=α ) استفاده شد. یافته ها: در متغیر های کفایت/سازندگی (010/0=P)، توانمندسازی/استقلال (001/0=P)، نمره ی کلی کیفیت زندگی (037/0=P)، شاخص توده ی بدن (008/0=P)، استقامت موضعی عضلانی (010/0=P)، سرعت (001/0=P) و قدرت دست (001/0=P) میان پسران کم توان ذهنی با سندرم داون و دختران کم توان ذهنی، و همچنین کفایت/سازندگی (036/0=P)، توانمندسازی/استقلال (001/0=P)، نمره ی کلی کیفیت زندگی (021/0=P)، انعطاف پذیری (003/0=P)، تعادل (001/0=P)، سرعت (001/0=P) و قدرت دست (001/0=P) میان پسران کم توان ذهنی بدون سندرم داون و دختران کم توان ذهنی تفاوت معنادار مشاهده شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاضر، می توان نتیجه گرفت که پسران ورزشکار کم توان ذهنی نسبت به دختران کیفیت زندگی و آمادگی جسمانی بالاتری دارند. با توجه به اطلاعات کم در این زمینه، بررسی دقیق تر محتوای برنامه ها در مراکز المپیک ویژه ایران ضروری می باشد.

مقدمه و اهداف: پرونیشن بیش از حد پا یکی از عوامل خطر برای پارگی لیگامان ضربدری قدامی زانو است. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثرهای فوری استفاده از کفی آنتی پرونیشن با شیب های متفاوت بر مولفه های نیروی عکس العمل زمین در هنگام راه رفتن بود. مواد و روش ها: تعداد 15 نفر از افراد سالم به صورت داوطلبانه در مطالعه حاضر شرکت کردند. با استفاده از دستگاه وایکان شامل چهار دوربین و همچنین دو دستگاه صفحه نیروی کیستلر مولفه های نیروی عکس العمل راه رفتن آزمودنی ها با و بدون سه نوع کفی داخل کفش با شیب های 10، 15 و 20 درجه مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که هنگام راه رفتن استفاده از کفی با شیب خارجی 20 درجه سبب افزایش نیروی عکس العمل عمودی (02/0=P) و داخلی-خارجی (02/0=P) شد. همچنین استفاده از کفی های مختلف تاثیری در مقادیر متغیرهای تکانه، نرخ بارگذاری و گشتاور آزاد ایجاد نکرد (05/0

مقدمه و اهداف: امنتین-1 و واسپین آدیپوکاین هایی هستند که با بسیاری از عوامل خطرزای متابولیکی مرتبط هستند. هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه اثرات تمرینات استقامتی تداومی، مقاومتی دایره ای و تناوبی شدید بر سطوح پلاسمایی امنتین-1 و واسپین مردان چاق بود. مواد و روش ها: 44 مرد جوان چاق به طور داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند و به طور تصادفی در گروه تمرینات استقامتی تداومی (11=n)، تمرینات اینتروال شدید (11=n) و تمرینات مقاومتی دایره ای (11=n) قرار داده شدند. تمرینات استقامتی تداومی با شدت 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شد. همچنین تمرینات تناوبی شدید در شش وهله ی 3 دقیقه ای دویدن با شدت 90 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی انجام شد، در حالی که تمرینات مقاومتی دایره ای در 11 ایستگاه مقاومتی با شدت 20 درصد از یک تکرار بیشینه به مدت 12 هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. نمونه گیری خون قبل و بعد از دوره تمرینات انجام شد و سطوح امنتین-1 و واسپین در پلاسما اندازه گیری شد. جهت مقایسه بین گروه ها از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه تمرینات تداومی استقامتی، تمرینات مقاومتی دایره ای و تمرینات اینتروال شدید در امنتین و واسپین وجود ندارد (05/0˃ P). با این وجود، امنیتن-1 به طور معناداری در گروه تمرینات مقاومتی دایره ای (002/0=P) و اینتروال شدید (011/0=P) نسبت به کنترل افزایش یافت. همچنین واسپین به طور معناداری در گروه تمرینات مقاومتی دایره ای نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (029/0=P). نتیجه گیری: در نهایت می توان گفت هیچ کدام از تمرینات اینتروال شدید، استقامتی ممتد و مقاومتی دایره ای در بهبود امنیتن و واسپین ارجحیت ندارد، اگرچه آنها می توانند سطوح هورمون های مذکور را بعد از 12 هفته بهبود بخشند.

مقدمه و اهداف: آرنج تنیس بازان شایع ترین آسیب ناشی از استفاده بیش از حد در ورزشکاران و حتی در غیرورزشکارن می باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر چهار هفته تمرینات ترکیبی کششی و اکسنتریک با سوزن زدن خشک بر درد (درد در حین استراحت، درد در حین فعالیت، درد برانگیخته) در ورزشکاران مبتلا به آرنج تنیس بازان می باشد. تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. مواد و روش ها: نمونه های آماری تحقیق حاضر 20 فرد مبتلا به بیماری آرنج تنیس بازان بودند که به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینات ترکیبی (10 نفر شامل 5 زن و 5 مرد) و سوزن خشک (10 نفر شامل 3 زن و 7 مرد) تقسیم شدند. گروه تمرینات ترکیبی سه روز در هفته به تمرینات کششی و اکسنتریک پرداختند و گروه سوزن خشک نیز سه روز در هفته تحت برنامه درمانی سوزن خشک قرار گرفتند. در این تحقیق تغییرات درون گروهی متغیرهای تحقیق از زمان پیش آزمون تا انتهای هفته چهارم سنجیده شد. با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها از آزمون تی زوجی برای بررسی تغییرات درون گروهی استفاده شد و از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت های بین گروهی استفاده گردید. یافته ها: نتایج آزمون تی زوجی و آنالیز کواریانس (آنکوا) نشان داد که 4 هفته تمرینات ترکیبی اکسنتریک و کششی و همچنین سوزن زدن خشک به طور معناداری باعث کاهش درد (درد در حین استراحت، درد در حین فعالیت، درد برانگیخته) مبتلایان به آرنج تنیس بازان می شود (05/0≥ P). نتیجه گیری: هر دو روش تمرینات ترکیبی اکسنتریک و کششی و سوزن زدن خشک به طور معناداری باعث کاهش درد در بیماری آرنج تنیس بازان می شود، اما اندازه اثر کاهش درد در گروه سوزن زدن خشک بیشتر از گروه تمرینات ترکیبی اکسنتریک و کششی بود.

مقدمه و اهداف: عوامل گوناگونی می تواند فعالیت ورزشکاران را تحت تاثیر قرار دهد که یکی از این عوامل مهم، پرونیشن بیش از حد پا می-باشد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر استفاده طولانی مدت از کفش کنترل حرکتی روی طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای پای پرونیت طی دویدن می باشد. مواد و روش ها: پژهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 30 دونده مرد دارای پای پرونیت در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. از صفحه نیروی برتک جهت ثبت نیروهای عکس العمل زمین استفاده شد. گروه کنترل از کفش معمولی (Supernova Control, Adidas) و گروه تجربی از کفش کنترل حرکتی (Supernovacushion, Adidas) به مدت 5 ماه در تمرینات خود استفاده کردند. آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون جهت تحلیل آماری در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر در گروه تجربی نشان دهنده ی این بود که مولفه ی فرکانس توان 5/99 درصد در راستای عمودی طی پس-آزمون در مقایسه با پیش آزمون کاهش معناداری داشت (023/0=P). در راستای داخلی-خارجی نیز مولفه ی باند فرکانس طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون افزایش معناداری را نشان داد (041/0=P). سایر مولفه های طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین هیچ گونه تفاوت معناداری را در گروه تجربی نشان ندادند (05/0

مقدمه و اهداف: سندرم گیرافتادگی شایع ترین آسیب و علت درد و محدودیت حرکتی در ناحیه شانه محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات منتخب شانه و ریتم اسکاپولوهومرال در شناگران نخبه مرد با و بدون ابتلا به سندرم گیرافتادگی شانه بود. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، 30 مرد شناگر نخبه 18 تا 25 سال شامل 15 نفر مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه و 15 نفر سالم با میانگین و انحراف استاندارد سن 23/1± 15/22 سال، قد 59/5± 40/179 سانتی متر، وزن 37/7± 35/78 کیلوگرم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از گونیامتر جهت ارزیابی ریتم اسکاپولوهومرال در وضعیت 90 درجه دور شدن در صفحه حرکتی فرونتال و دستگاه Wireless Surface EMG شرکت نوراکسون آمریکا جهت ارزیابی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات در وضعیت 90 درجه دور شدن و برگشت به حالت اولیه در سه صفحه حرکتی ساجیتال، فرونتال و اسکپولار و در سمت غالب استفاده گردید. برای نرمال بودن داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک و برای تجزیه و تحلیل داده ها از t مستقل در سطح معنا داری استفاده گردید (05/0>P). یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بین میانگین شروع چرخش کتف (001/0>P) میزان چرخش کتف (001/0P=) و ریتم اسکاپولوهومرال (001/0P=) گروه بیمار نسبت به کنترل اختلاف معناداری وجود داشت. همچنین بین میانگین Onset و Offset عضلات سراتوس انتریور و تراپز تحتانی در هر سه صفحه حرکتی و تراپز فوقانی در صفحات ساژیتال و اسکپولار گروه بیمار نسبت به سالم اختلاف معناداری وجود داشت (05/0>P) و شناگران مبتلا به سندرم گیرافتادگی دارای Onset بالاتر (تأخیر در فعال شدن) و Offset بالاتر (اتمام زودهنگام فعالیت) نسبت به گروه سالم بودند. علاوه بر این توالی فراخوانی عضلات به جهت فعال و غیرفعال شدن در گروه بیمار دستخوش تغییرات شده است. نتیجه گیری: شناگران مبتلا به سندرم گیرافتادگی دارای شروع چرخش کتف بالاتر (دیرتر از زمان طبیعی)، میزان چرخش کتف پایین تر و نسبت ریتم اسکاپولوهومرال بالاتری نسبت به گروه سالم بوده و هماهنگی منظم ریتم اسکاپولوهومرال در مجموعه شانه در آن ها برهم خورده است. همچنین شناگران مبتلا فعالیت غیرطبیعی و افزایش زمان تأخیری را در عضلات به معنی Onset بالاتر (تأخیر در فعال شدن) و Offset بالاتر (اتمام زودهنگام فعالیت) نشان می دهند؛ بنابراین این تئوری که گیرافتادگی شانه ممکن است با تغییر در سطح فعالیت و فراخوانی عضلات اسکاپولو توراسیک مرتبط باشد، تصدیق می شود که در مجموع این نشان از تغییر در کنترل نوروماسکولار است.

مقدمه و اهداف: طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین یکی از پارامترهای مکانیکی است که با استفاده از آن می توان با مقایسه افراد سالم و بیمار تفاوت ها را برجسته کرد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد ناشنوا و سالم طی دویدن بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. 30 پسر به طور مساوی به دو گروه با شنوایی عادی و ناشنوا تقسیم شدند. طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین توسط دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه برداری: 300 هرتز) ثبت شد. سپس محتوای فرکانسی نیروهای عکس العمل در طی دویدن با پای برهنه تحلیل گردید. از آزمون آماری واریانس چندمتغیره جهت مقایسه داده های طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی دویدن در افراد ناشنوا و سالم استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر نشان داد تعداد هارمونی های ضروری در انگشت شست پا (012/0=P) و انگشتان 2 تا 5 (035/0=P) در افراد ناشنوا در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود. همچنین تعداد فرکانس با توان 5/99 در استخوان کف پایی چهارم (038/0P=) و پنجم (019/0P=) در افراد ناشنوا در مقایسه با سالم بیشتر بود. به علاوه زمان اتکای دویدن در افراد ناشنوا در مقایسه با سالم بیشتر بود (032/0=P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان بیان کرد افراد ناشنوا احتمالا در معرض آسیب ناشی از مقادیر طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی دویدن قرار دارند.

مقدمه و اهداف: نتیجه نهایی جراحی شکاف کام به طور عمده به اصلاح خروج خیشومی و هایپرنیزالیتی این افراد بستگی دارد، اما خطاهای تولیدی مانع از نشان دادن عملکرد واقعی دریچه کامی-حلقی (VP) در ارزیابی های دستگاهی می شود که با هدف تشخیص نیاز به جراحی برای اصلاح ناکارآمدی دریچه کامی-حلقی (VPI) انجام می گیرد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مداخله درمان خطاهای تولید غیردهانی بر نتایج ارزیابی نیزومتری و ارزیابی های ادراکی گفتار در کودک مبتلا به شکاف کام انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع تک آزمودنی با مدل A-B-A بود که روی کودکی با شکاف کام زیرمخاطی ترمیم نشده با علائم گفتاری پرخیشومی و آشفتگی خیشومی انجام شد. بیمار تحت 24 جلسه نیم ساعته تولیددرمانی به مدت سه ماه به منظور حذف خطاهای تولید غیردهانی قرار گرفت. ارزیابی های ادراکی و نیزومتری در فازهای خط پایه، مداخله و پیگیری انجام شد. داده ها با روش تحلیل دیداری و با استفاده از تعیین شاخص تفاوت میزان بهبودی و آزمون دو انحراف معیار تجزیه و تحلیل گردید. همچنین ارزیابی های ویدئوفلوروسکوپی و نیزوآندوسکوپی قبل و بعد از انجام مداخله صورت گرفت و با مقایسه قبل و بعد توصیف گردید. یافته ها: مداخله تولیددرمانی در این مورد اثربخش بوده و موجب کاهش پرخیشومی گفتار و نمره نیزالانس گفتار پیوسته (IRD=0/75) گردیده است. سایز گپ دریچه کامی-حلقی نیز در بیمار کاهش و نسبت بسته شدن دریچه افزایش یافته است. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که تولیددرمانی در بیمار موجب کاهش سایز گپ دریچه کامی-حلقی و افزایش نسبت بسته شدن دریچه شده است. این موضوع نشان می دهد تولیددرمانی با استفاده از اصلاح جایگاه تولید در طول گفتار، موجب می شود دریچه کامی-حلقی عملکرد واقعی خود را نشان دهد و در نتیجه تأثیر مثبت بر عملکرد دریچه کامی-حلقی دارد. تغییرات دریچه در بیمار، منجر به کاهش شدت پرخیشومی و نمره نیزالانس گردید، اما آشفتگی خیشومی را افزایش داد. همچنین نتایج ارزیابی های انجام شده در مرحله پیگیری نشان داد که بیمار توانست تغییرات گفتاری ایجادشده را تا 3 هفته پس از پایان مداخله حفظ نماید.

مقدمه و اهداف: امروزه نقص توجه و بیش فعالی از متداول ترین اختلال های دوران کودکی است. این اختلال را اختلال عصبی رشدی می دانند که سه ویژگی اصلی آن نارسایی توجه، بیش فعالی و تکانشگری است که بر سه تا هفت درصد کودکان اثر می گذارد. نقص در کارکردهای اجرایی موفقیت تحصیلی را کاهش و احتمال رفتارهای خطرآفرین را افزایش می دهد. کودکان و نوجوانان با اختلال نقص توجه/بیش فعالی به صورت معناداری در ارزیابی های عصب روانشناختی کارکردهای اجرایی نسبت به جمعیت عادی نقص دارند. هدف از مطالعه حاضر، اثر توانبخشی شناختی بر عملکردهای اجرایی (حافظه و حل مسئله) کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی می باشد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع شبه تجربی با طرح کارآزمایی بالینی پیش آزمون/پس آزمون با گروه کنترل است. 30 کودک دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی 7-9 سال که در سال 98-1397 به کلینیک مشاوره آمورش وپرورش ناحیه 1 شیراز مراجعه کردند، با استفاده از آزمون تشخیصی 4-CSI تشخیص گذاری و با آزمون هوش ریون یکسان سازی شدند و به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. کودکان در ده جلسه یک ساعته هر هفته دو جلسه تحت مداخله برنامه های توانبخشی قرار گرفتند. محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 انجام گرفت. متغیر حافظه فعال با استفاده از آزمون های ان بک و تو بک و آزمون فراخنای حافظه و ارزیابی متغیر حل مسئله با آزمون کارت های ویسکانسین انجام شد. یافته ها: کارکردهای اجرایی (حافظه) در پیش آزمون و پس آزمون در کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی تفاوت معناداری را نشان داد (P<0/001)، همچنین کارکردهای اجرایی (حل مسئله) در پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معناداری را (P<0/001) نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد توانبخشی شناختی بر بهبود عملکردهای اجرایی حافظه و حل مسئله کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی موثر است و کارکردهای اجرایی (حل مسئله و حافظه) را بهبود می بخشد و جایگزین داروی روان محرک برای این کودکان است.

مقدمه و اهداف: با افزایش زمان و میزان خستگی، عملکرد ورزشکار کاهش می یابد و در نتیجه فرود تحت اثر خستگی قرار می گیرد. خستگی در زمان فرود روی کنترل پاسچر و بیومکانیک اندام تحتانی تاثیرگذار است، همچنین فرود نسبت به پرش فشار بیشتری به مفاصل اندام تحتانی وارد می آورد، از این رو احتمال آسیب دیدگی در فرود بسیار بیشتر از پرش است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر یک وهله خستگی موضعی تا حد واماندگی بر پارامترهای مکانیکی مفاصل اندام تحتانی در حین فرود تک پای مردان ورزشکار نیمه حرفه ای بود. مواد و روش ها: 30 مرد جوان ورزشکار نیمه حرفه ای 16 تا 26 سال بسکتبال استان البرز در پژوهش حاضر شرکت کردند. برای پردازش داده ها از نرم افزار متلب برای استخراج پارامترهای زوایای مفاصل اندام تحتانی در برخورد اولیه پا با سطح، حداکثر فلکشن زانو و حداکثر نیروی عمودی سطح در سه صفحه حرکتی استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات کینماتیکی از سیستم آنالیز حرکت VICON شامل 8 دوربین و به منظور جمع آوری داده های کینتیک حرکت از یک صفحه نیروسنج KISTLER با سنسورهای پیزوالکتریک با فرکانس اندازه گیری 2400 هرتز در ابعاد 60×50 سانتی متر و نرم افزار نکسوس برای کمی کردن داده های فضایی-زمانی در تحقیق حاضر استفاده شد. تحلیل آماری داده ها از طریق آزمون تحلیل واریانس آمیخته برای مقایسه داده ها در سطح معناداری 05/0p≤ با استفاده از SPSS ورژن 20 انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون اندازه گیری مکرر اختلاف معناداری را در میانگین زوایای مفاصل مچ پا و زانو در دو صفحه حرکتی ساجیتال و فرونتال قبل و بعد از خستگی در وضعیت های لحظه ی تماس، حداکثر نیروی عمودی عکس العمل سطح و حداکثر فلکشن زانو نشان نداد (05/0p≤ ). در مقابل در صفحه هوریزنتال تغییر زاویه ی مفصل مچ پا در حداکثر فلکشن زانو پس از خستگی معنادار شد (000/0p=). نتیجه گیری: خستگی ناشی از تمرین و مسابقه می تواند موجب تغییر در استراتژی فرود شود، به طوری که احتمال فشار به مفاصل اندام تحتانی به ویژه مچ پا و متعاقب آن احتمال بروز صدمات در مفاصل بالاتر را افزایش دهد. تغییر زاویه مچ پا در حداکثر فلکشن زانو در صفحه ی هوریزنتال می تواند سبب ایجاد تغییر در وضعیت مفاصل بعدی اندام تحتانی به ویژه زانو در زمان فرود شود. با توجه به زوایای ایجادشده در مفصل مچ پا با بررسی بیشتر می توان از آسیب ناشی از خستگی موضعی مفرط پیشگیری کرد.

مقدمه و اهداف: امروزه کاشت حلزون می تواند فرد را در کسب مهارت های گفتار، زبان و ارتباط از طریق حس شنوایی توانمند سازد. هدف مطالعه حاضر بررسی روند رشد مهارت های شنیداری و گفتاری کودکان کاشت حلزون بوده است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر 50 کودک با میانگین سن کاشت حلزون 40 ماهگی با مجموعه مقیاس های ارزیابی دوره ای در زمان دریافت پروتز، 3، 6 و 9 ماه پس از آن ارزیابی شدند. به منظور تحلیل داده ها از روش های توصیفی، تحلیل دیداری و آنالیز واریانس در اندازه گیری مکرر و از نرم افزار SPSS20 استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمرات کودکان در همه مقیاس ها و در طی دوره های ارزیابی از زمان دریافت پروتز تا دوره های 3، 6 و 9 ماه افزایش یافت. اختلاف میانگین نمرات کودکان بین ارزیابی های اول تا چهارم از نظر آماری معنادار بوده است (p<0/001). نتیجه گیری: به نظر می رسد در طی مدت 9 ماه پس از کاشت حلزون، کودکان پیشرفت قابل ملاحظه ای در مهارت های عملکرد شنیداری، میزان استفاده از گفتار و همچنین قابلیت وضوح گفتار نشان دادند.

مقدمه و اهداف: کنترل پاسچر و تعادل تقریباً برای تمام فعالیت های روزمره ضروری است. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تحریک فراجمجمه ای مخچه بر تعادل و عملکرد سیستم های حس پیکری، بینایی و دهلیزی در کنترل پاسچر سالمندان بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر تجربی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه آماری آن کلیه سالمندان مراجعه کننده به مرکز جامع توانبخشی جمعیت هلال احمر شهر تهران بودند که از بین آنها تعداد 20 نفر سالمند 60 الی 75 ساله از هر دو جنس زن و مرد بر اساس معیارهای ورود و با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 10 نفری تجربی و کنترل قرار داده شدند. پس از اندازه گیری اولیه متغیرهای پایداری پاسچر و عملکرد سیستم های حسی توسط دستگاه پاسچروگرافی، مخچه شرکت کنندگان هر دو گروه تجربی و کنترل، پنج جلسه بیست دقیقه ای با جریان مستقیم الکتریکی دو میلی آمپری واقعی و شم تحریک شد. گروه تجربی درمان بیست دقیقه ای و گروه کنترل جلسات شم داشته اند. در هر جلسه، بلافاصله پس از تحریک، شرکت کنندگان هر دو گروه به مدت نیم ساعت تمرینات تعادلی روی دستگاه هوبر انجام دادند. پس از اتمام پنج جلسه، متغیرها مجدداً اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک، آزمون لون، همگنی شیب خط رگرسیون و آزمون تحلیل کوواریانس (مانکووا و آنکووا) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق حاضر حاکی از تاثیر معنادار تحریک مخچه با جریان مستقیم الکتریکی بر متغیرهای پایداری کنترل پاسچر در وضعیت حسی دوم با چشم های بسته و سطح اتکای ثابت (036/0=p) و وضعیت حسی پنجم با چشم های بسته و سطح اتکا متحرک (034/0=p) بود. همچنین تحریک الکتریکی مخچه توانایی سالمندان گروه تجربی در استفاده از دروندادهای حس دهلیزی را افزایش داده است (014/0=p)، ولی بر توانایی استفاده از دروندادهای حس پیکری و حس بینایی تاثیر معنادار نداشته است (05/0

مقدمه و اهداف: امروزه رابطه با جنس مخالف در سنین نوجوانی اغلب ممکن است به برخی آسیب های آشکار و نهان، به خصوص برای نوجوانان دختر منجر شود. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامه مداخله ماتریکس و مداخله کاهش آسیب بر تمایل به خودکشی در دختران دانش آموز آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف اجرا شد. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی دو مرحله ای (پیش آزمون و پس آزمون) بود. از میان 60 دختر آسیب دیده از رابطه با جنس مخالف در شاهین شهر اصفهان در پائیز 1397، 36 نفر به صورت هدفمند مبتنی بر ملاک های ورود و خروج انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر برای هر گروه) و گروه گواه (12 نفر) گمارده شدند. مقیاس چندنگرشی تمایل به خودکشی نوجوانان در مراحل پیش آزمون و پس آزمون برای سنجش متغیر وابسته استفاده شد. برنامه مداخله ماتریکس و مداخله کاهش آسیب هر یک به مدت 10 جلسه، تحت درمان قرار گرفته و گروه گواه هیچ گونه درمانی دریافت ننمودند. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل گردید. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که در مرحله پس آزمون پس از کنترل پیش آزمون در متغیر جاذبه زندگی، گروه مداخله ماتریکس نسبت به گروه آموزش کاهش آسیب و گروه کنترل (01/0>P) در متغیر عدم پذیرش زندگی گروه مداخله ماتریکس و گروه آموزش کاهش آسیب نسبت به گروه کنترل و در متغیر جاذبه مرگ فقط گروه مداخله ماتریکس نسبت به گروه کنترل دارای تفاوت معنادار بود (01/0>P). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، برنامه مداخله ماتریکس را می توان برای کاهش تمایل به خودکشی دختران آسیب دیده از رابطه با جنس استفاده کرد.

مقدمه و اهداف: سرطان رشد غیرطبیعی سلوه ایی است که توانایی حمله یا گسترش به سایر قسمت های بدن را دارند و درمان آن با عوارض جانبی فیزیکی و روانی زیادی در ارتباط است. در سرطان روده، توسعه سرطان از روده بزرگ یا راست روده است و ورزش به عنوان یک استراتژی امیدوارکننده برای درمان برخی از این عوارض روانی و فیزیکی در حین و بعد از سرطان مورد استفاده قرار می گیرد. هدف مطالعه حاضر بررسی شش هفته تمرینات ترکیبی بر بهبود کیفیت زندگی و عملکرد فیزیکی بعد از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به سرطان روده بود. مواد و روش ها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل، 14 فرد 70-50 ساله مبتلا به سرطان روده وجود داشتند. افراد مورد مطالعه به صورت نمونه در دسترس و به طور تصادفی به دو گروه تمرین (7 نفر) و کنترل (7 نفر) تقسیم شدند. قبل و پس از شش هفته تمرین ریلکسیشن و هوازی 40 تا 70 دقیقه و سه جلسه در هفته، بهبود کیفیت زندگی با پرسش نامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و عملکرد فیزیکی با تست راکپورت ارزیابی شد. یافته ها: نتایج تحلیل t نمونه زوج تفاوت معناداری در بهبود کیفیت زندگی (بعد جسمانی (13/10-=t)، روان شناختی (86/16-=t)، روابط اجتماعی (49/14-=t)، محیطی (62/8-=t)) و عملکرد فیزیکی (72/6-=t) در پیش آزمون و پس آزمون گروه تمرین نشان داد و نتایج تحلیل t مستقل تفاوت معناداری در بهبود کیفیت زندگی (بعد جسمانی (38/9-=t)، روان شناختی (80/15-=t)، روابط اجتماعی (98/10-=t)، محیطی (62/8-=t)) و عملکرد فیزیکی (24/5-=t) بین دو گروه نشان داد (001/0=p). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات ترکیبی منجر به بهبود کیفیت زندگی و عملکرد فیزیکی بیماران مبتلا به سرطان روده می شود. به متخصصین توصیه می شود جهت بهبود کیفیت زندگی و عملکرد فیزیکی بیماران تمرینات ورزشی مد نظر قرار گیرد.

مقدمه و اهداف: متغیرهای فشار کف پایی و اندازه گیری و مقایسه آن ها را می توان ابزار مناسبی جهت ارزیابی و سنجش کارایی حرکت به ویژه در افراد دارای کمردرد دانست. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرات راه رفتن با توجه درونی و بیرونی بر تعادل و الگوی توزیع فشار کف پایی در بیماران دارای کمردرد بود. مواد و روش ها: نمونه پژوهش حاضر از نوع کارآزمایی بالینی شامل 15 زن (سن: 15/1± 86/22 سال، قد: 54/1± 53/162 سانتی متر، وزن: 42/2± 06/61 کیلوگرم) دارای عارضه کمردرد بود. مقادیر فشار کف پایی طی سه شرایط راه رفتن عادی، با توجه درونی و بیرونی توسط دستگاه فوت اسکن با نرخ نمونه برداری 300 هرتز ثبت شد. تمام تحلیل ها با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس نسخه 22 انجام پذیرفت. از آزمون آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری جهت تحلیل آماری داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مقادیر زمان رسیدن به اوج نیروی عکس العمل زمین طی فازهای تماس پاشنه، میانه استقرار و هل دادن در شرایط راه رفتن با توجه درونی نسبت به راه رفتن عادی و در شرایط راه رفتن با توجه درونی نسبت به راه رفتن با توجه بیرونی افزایش معناداری داشت. مقادیر اوج نیرو و فشار وارده بر ناحیه کف پایی دوم در شرایط راه رفتن عادی نسبت به راه رفتن با توجه درونی و در شرایط راه رفتن با توجه بیرونی نسبت به راه رفتن با توجه درونی افزایش معناداری یافت. مقادیر اوج نیروی وارده بر ناحیه خارجی پاشنه در شرایط راه رفتن عادی نسبت به راه رفتن با توجه درونی و در شرایط راه رفتن با توجه بیرونی نسبت به راه رفتن با توجه درونی افزایش یافت. نتیجه گیری: شرایط راه رفتن با توجه بیرونی و درونی بر روی مدت زمان اتکا اثر معناداری را دارا نمی باشد. همچنین، میزان نرخ بارگذاری نیروی عمودی عکس العمل زمین در شرایط راه رفتن با توجه درونی نسبت به راه رفتن با توجه بیرونی کاهش یافت.

مقدمه و اهداف: اختلال بیش فعالی/نقص توجه یکی از اختلالات شایع در کودکان دبستانی است که بر عملکرد حرکتی، تحصیلی و روانی تأثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر بازی های حرکتی ریتمیک بر تبحر حرکتی، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به بیش-فعالی/نقص توجه بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تجربی و با طرح تحقیق پیش آزمون-پس آزمون بود. تعداد 40 نفر از کودکان 8 و 9 سال مبتلا به بیش فعالی/نقص توجه از دانش آموزان پایه دوم و سوم شهر پلدختر در مطالعه حاضر شرکت کردند. ابتدا دانش آموزان با استفاده از پرسش نامه کانرز فرم والدین و مصاحبه بالینی شناسایی شدند. سپس برای ارزیابی تبحر حرکتی، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی به ترتیب از آزمون های فرم کوتاه تبحر حرکتی بروینیکس-اوزرتسکی ویرایش دوم، پرسش نامه پرخاشگری شهیم و معدل دروس ریاضی، علوم، فارسی استفاده شد. یافته ها: تجزیه وتحلیل نتایج آماری نشان داد که بازی های حرکتی ریتمیک تأثیر مثبت معناداری بر تبحر حرکتی (000/0=P=31/189, F)، پرخاشگری (001/0 =P=10/6, F) و پیشرفت تحصیلی (004/0 =P=30/4, F) کودکان مبتلا به بیش فعالی/نقص توجه دارد (0/05>P). نتیجه گیری: با توجه به جذابیت و متنوع بودن بازی های حرکتی پیشنهاد می شود معلمین و مربیان توان بخشی برای افزایش تأثیرگذاری، این بازی ها را همراه با موسیقی، شعر و ترانه برای افزایش تبحر حرکتی، پرخاشگری و پیشرفت تحصیلی کودکان مبتلا به بیش فعالی/نقص توجه استفاده کنند.

مقدمه و اهداف: وضعیت ناصحیح سر در افراد با وضعیت جلوآمده سر می تواند کنترل تعادل وابسته به منابع توجهی و بینایی را تحت تأثیر قرار دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تکلیف ذهنی و حس بینایی بر ثبات ایستا در افراد با وضعیت جلوآمده سر در مقایسه با افراد سالم بود. مواد و روش ها: 17 نفر با وضعیت جلوآمده سر و 15 فرد سالم در تحقیق حاضر شرکت کردند. پارامترهای مرکز فشار شامل انحراف معیار جابه جایی و سرعت در جهت قدامی-خلفی، داخلی-خارجی، متوسط سرعت، ناحیه اطمینان بیضوی 95%، محدوده جابه جایی در جهت قدامی-خلفی و داخلی-خارجی است. تکلیف تعادلی در هشت وضعیت شامل دو وضعیت ذهنی (در حال انجام تکلیف ذهنی و بدون آن)، دو حالت دشواری تکلیف تعادلی (ایستاده روی یک پا و دوپا) و دو وضعیت بینایی (چشمان باز و بسته) در دو گروه ارزیابی شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که اثر اصلی گروه و وضعیت توجهی روی هیچ یک از متغیرهای وابسته معنادار نبود. اثر اصلی وضعیت های بینایی و تعادلی بر روی همه ی متغیرهای وابسته، اثر معنادار قابل توجهی را نشان داد (05/0>P). اثر متقابل گروه و سایر عوامل مثل بینایی، دشواری تعادل و وضعیت های شناختی روی هیچ یک از متغیرهای مرکز فشار، تفاوت معناداری را نشان نداد. اثر متقابل همه ی عوامل باهم روی یک عامل، اثر قابل توجهی را روی بعضی از پارامترهای نوسان تعادلی نشان داد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که وابستگی کنترل تعادل به وضعیت بینایی در افراد با وضعیت جلوآمده سر نسبت به افراد عادی متفاوت نمی باشد و نیاز توجه در این افراد، هنگامی که سختی تکلیف تعادل با بارشناختی هم زمان می شد، بالاتر می باشد.

مقدمه و اهداف: سندرم داون به عنوان یک اختلال ژنتیکی از عوامل عمده کم توانی ذهنی، منجر به تاخیر در مهارت های حرکتی می گردد. از آنجایی که دیسپلازی ساختار داخلی گوش در این افراد شایع و ناهنجاری گوش داخلی در حدود 75 درصد از بیماران مشاهده شده است، پژوهش حاضر به دنبال بررسی تاثیر تمرینات تحریک دهلیزی بر مهارت های حرکتی کودکان سندرم داون می باشد. مواد و روش ها: نمونه آماری مطالعه حاضر شامل 20 دانش آموز دختر سندرم داون (با میانگین سنی/2± 2/10 سال، قد 4/9± 1/125 سانتی متر، وزن 8/5± /32 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 6/3± 5/20 کیلوگرم بر متر مربع) بود که به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. پروتکل تمرینی، برنامه ذهن در تکاپوی حرکت با هدف تحریک دهلیزی در قالب بازی، متشکل از 15 ایستگاه، 3 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته انجام گرفت. برای ارزیابی مهارت های حرکتی از آزمون برونینکز-اوزرتسکی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 در سطح معناداری 05/0P≤ با روش آنالیز دوراهه انجام شد. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد پس از اتمام دوره مداخله، عوامل سرعت دویدن و چابکی (05/0P≤ )، تعادل (05/0P≤ )، هماهنگی دوسویه (05/0P≤ )، قدرت (05/0P≤ )، سرعت پاسخ (05/0P≤ )، سرعت و چالاکی اندام فوقانی (05/0P≤ ) در مجموع مهارت حرکتی درشت (05/0P≤ ) و مهارت حرکتی ظریف (05/0P≤ ) تفاوت معناداری را در گروه تجربی نشان دادند. نتیجه گیری: ارزیابی مهارت حرکتی کودکان سندرم داون، بهبود توانایی حرکتی آنها را در پی 8 هفته تمرینات تحریک دهلیزی نشان داد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر توصیه می شود با انجام یک مداخله با استفاده از تمرینات تحریک دهلیزی به بهبود و ارتقای مهارت حرکتی کودکان سندرم داون کمک شود، هرچند برای نتیجه گیری قطعی نیاز به مطالعات بیشتری است.

مقدمه و اهداف: عملکرد پا تا حد زیادی به شکل آن بستگی دارد، صافی کف پا یکی از تغییرات قوس طولی پا است که در حفظ تعادل بدن نقش دارد. ارتعاش کل بدن با اعمال نوسانات مکانیکی سینوسی بر کل بدن موثر است. هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر ارتعاش کل بدن بر تعادل ایستا در افراد مبتلا به صافی کف پا حین و بعد از سن رشد در شرایط خستگی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 80 نفر مبتلا به صافی کف پا(40 زن و 40 مرد) که شامل 40 زن و مرد زیر18 سال با میانگین سنی 24/1 ± 15 و 40 زن و مرد بالای 20 سال با میانگین سنی 48/2 ± 57/22 بودند به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله به مدت 4 هفته توسط دستگاه هول بادی وایبریشن مورد مداخله قرار گرفت. پروتکل خستگی روی تردمیل انجام شد و ارزیابی تعادل توسط دستگاه بایودکس صورت گرفت. متغیر های محاسبه شده شامل شاخص های کلی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی تعادل بود. یافته ها: نتیجه آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون بون فرونی نشان داد که میانگین شاخص های کلی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی تعادل در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (001/0P<) و همچنین شاخصهای تعادل ایستا در گروه مداخله زیر 18 سال نسبت به گروه مداخله بالای 20 سال افزایش معناداری نشان داد (001/0P<). نتیجه گیری: از هول بادی وایبریشن می توان جهت بهبود تعادل ایستای افراد مبتلا به صافی کف پا حتی در شرایط خسته استفاده نمود.

مقدمه و اهداف: در طی و پس از بارداری، بسیاری از زنان افزایش در فاصله ی بینابینی عضلات راست شکمی را به دلیل افزایش حجم رحم در این دوره، کشش و نازک شدن لینه آلبا تجربه می کنند. این بیماری به طور متوسط 66 درصد زنان را تحت تاثیر قرار می دهد و با درد و بی-ثباتی ستون فقرات، ضعف عضلات کف لگن، ضعف عضلات شکمی و در نهایت فتق شکمی ارتباط دارد. هدف از مقاله حاضر، بررسی اثربخشی تمرینات تقویتی شکمی در درمان دیاستازیس رکتی در دوران پس از زایمان بر اساس نتایج مطالعات اخیر است. مواد و روش ها: در مطالعه حاضر، پایگاه های دادهGoogle Scholar، EM Base، Medline، PubMed و جستجوی گوگل با ترکیب واژه های کلیدی "بارداری"، "دیاستازیس رکتوس"، "دیاستاز رکتی"، "لینه آلبا"، "عضله راست شکمی"، "تمرینات تقویتی"، جستجو شد. این مطالعه شامل تحقیقات مختلف در زمینه تمرینات تقویت عضلات شکمی در درمان دیاستازیس رکتی می باشد. یافته ها: به طور کلی، 800 مقاله در زمینه مطالعات موردی، مطالعات پایلوت (آزمایشی) و کارآزمایی های بالینی به دست آمد. از این مطالعات، بر اساس معیارهای ورود به مطالعه، تنها 11 مورد در خصوص تأثیر تمرینات تقویتی در درمان دیاستازیس رکتی انتخاب شدند. نتایج مطالعات موجود در تعدادی از مقالات نشان داد که تمرینات تقویتی شکم در کاهش کمردرد، کاهش عملکرد، بی ثباتی پاسچرال و ضعف عضلانی موثر است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج و کیفیت مطالعات، تمرینات تقویتی عضلات شکم می تواند روش موثری در درمان دیاستازیس رکتی در دوره پس از زایمان باشد.

مقدمه و اهداف: استفاده از مدل در استدلال درمانی درمانگرانِ توانبخشی باعث ایجاد چهارچوب ذهنی و توانایی سازماندهی متغیر های دخیل در فرآیند درمان می شود. وسیع ترین مدل کاردرمانی، «مدل کار انسان» نام دارد که بر اساس نظریه سیستم های باز ایجاد شده است. این مدل می تواند کاربرد وسیعی در توانبخشی و حتی آموزش وپرورش داشته باشد. با این وجود، منابع اندکی در دست است که نشان دهد در حیطه کودکان از آن استفاده شده است. از آنجا که شناخت کافی و عمیق، پیش نیاز استفاده بالینی از یک مدل مفهومی می باشد، در مطالعه حاضر تلاش بر این است تا اطلاعات لازم برای استفاده از «مدل کار انسان» در حیطه کودکان به خوانندگان ارائه شود. مواد و روش ها: مطالعه حاضر با جستجوی منابع موجود در قالب وب سایت، کتاب و پایگاه های اطلاعاتی Google Scholer، Pubmed، Science Direct و Magiran از زمان ایجاد مدل کار انسان (1985) تاکنون انجام شده است. یافته ها: مفاهیم مدل کار انسان در مورد فعالیت های مختص کودکان مانند بازی، انجام تکالیف مدرسه و غیره قابل تعریف است که نقش والدین و همچنین پدیده رشد، جزء جدایی ناپذیر این تعاریف هستند. این مدل شش ارزیابی برای کودکان دارد که تا به حال نسخه فارسی برای دو ارزیابی «خود-ارزیابی کاری کودک» و «پرسش نامه انگیزه ی انجام کار در کودکان» تهیه و روانسنجی شده است. شش مطالعه یافت شد که در طراحی برنامه توانبخشی برای کودکان از این مدل استفاده کرد ه اند. اطلاعات ابزار های ارزیابی و شواهد مداخله ای در جداول آورده شده است. نتیجه گیری: مدل کار انسان، تعامل عوامل درونیِ فرد (انگیزه ی انجام کار، فرآیند شکل گیری عادات و ظرفیت های عملکردی)، فعالیتی که باید انجام شود و شرایط محیط را تحلیل می کند. برای تعریف مفاهیم مدل کار انسان در کودکان لازم است موضوعات خاص مانند رشد و تکامل در نظر گرفته شود. درگیر بودن فعال کودک در درمان، از ویژگی های این مدل است. وجود ابزار های ارزیابی معتبر در این مدل، به-کارگیری آن در درمان را تسهیل می کند. لحاظ کردن نکات خاص در استفاده از این ارزیابی ها در کودکان، در مقاله کنونی بحث شده است.

مقدمه واهداف: سرگیجه خوش خیم وضعیتی، شایعترین علت بروز سرگیجه با شیوع بالا می باشد. امروزه این نوع سرگیجه در اثر جدا شدن ذرات اتوکنیا از ماکول اتریکول و شناور شدن این ذرات در مجرای نیم دایره ایجاد می شود و به نیروی جاذبه حساس می باشد. تشخیص BPPV یکی از اصلی ترین چالش های پیش روی بیمار و متخصصین می باشد. (1) تشخیص این نوع سرگیجه عموما ماه ها طول می کشد و اغلب بیماران با تجویزهای نا مناسب درمانی روبرو می شوند. ویتامینD یکی از مواد مغذی برای بدن است و به سلامتی بدن کمک می کند. این ویتامین در عملکرد عضلات و سیستم ایمنی نقش دارد. ویتامین Dاز طریق نور خورشید، رژیم غذایی و مکمل ها به دست می آید. نتایج پژوهش ها نیز از ابتدای دهه 80 نشان از کمبود شدید ویتامین D در شهرهای بزرگ دارد. مروری بر همبستگی بین کمبود ویتامین D و شیوع سرگیجه خوش خیم وضعیتی می تواند نشان دهد که توجه به کمبود ویتامین D در بیماران و لحاظ کردن آن در پروسه درمان این بیماری می تواند بسیار حائز اهمیت باشد. در مطالعه حاضر، مروری بر بررسی ارتباط بین سرگیجه خوش خیم وضعیتی و کمبود ویتامین D خواهیم داشت. مواد وروش ها: به منظور مروری بر رابطه بین کمبود ویتامین D بر ایجاد سرگیجه خوش خیم وضعیتی کلیه مقالات موجود در این زمینه از سال 1952 تا 2016 میلادی در پایگاه های اطلاعاتی Ovid، ProQuest، Google Scholar، PMC مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. یافته ها: افزون بر 200 مقاله با موضوعات مرتبط با سرگیجه خوش خیم وضعیتی و ویتامین D در پایگاه های اطلاعاتی مذکور مورد بررسی قرار گرفت و در نهایت از 36 مقاله به صورت کامل و 7 مقاله به صورت خلاصه پژوهشی برای نگارش مقاله حاضر مورد استفاده قرار گرفت. نتیجه گیری: سرگیجه خوش خیم وضعیتی به عنوان بیشترین عامل مراجعه بیماران به متخصصین و اورژانس می باشد و بسیاری از اختلالات مرکزی و عروقی تظاهراتی مشابه با سرگیجه خوش خیم وضعیتی دارند که می تواند روند تشخیص و درمان را با دشواری روبرو سازد. با توجه به مطالعات متعدد کمبود سطح سرمی ویتامین D در بیمارانBPPV می تواند عامل به وجود آمدن این نوع سرگیجه و عود مجدد آن باشد. کمبود این ویتامین در بیماران با سرگیجه خوش خیم وضعیتی می تواند از کلیدی ترین یافته ها جهت عدم عود مجدد این بیماری باشد.

مقدمه و اهداف: امروزه کمردرد مزمن غیراختصاصی (NLBP) یکی از شایع ترین اختلالات اسکلتی-عضلانی بوده که انجمن بین المللی درد و تشخیص آناتومیکی، آن را به عنوان درد ناحیه کمری یا خاجی تعریف کرده است. بر اساس نتایج مطالعات انجام شده، 84% افراد حداقل برای یک بار کمردرد را در طول عمر خود تجربه می کنند که از این بین 23% آن ها مزمن می شوند. هدف از مطالعه ی مروری حاضر، بررسی رابطه بین دردهای مزمن کمری غیراختصاصی و اختلالات کنترل لمبوپلویک می باشد. مواد و روش ها: در مطالعه مروری حاضر، با استفاده از بانک های اطلاعاتی PubMed، Science Direct، Google Scholar، Elsevier، Springer، IEEE، EBSCO، Scopus جستجوی جامعی انجام گرفت و مقالات موجود در بازه زمانی 2000 تا 2018 میلادی به هر دو زبان فارسی و انگلیسی جستجو شد. برای استخراج مقالات از کلید واژهای“ Lumbopelvic Control” or “ Lumbopelvic or Trunk Stability” “ Lumbopelvic Motor Control” or “ Trunk Control” or “ Spinal Stability” استفاده شد. در مرحله اول معیار انتخاب تنها بر اساس عنوان و چکیده مقالات بود که در این مرحله حدود 1900 مقاله یافت شد. پس از غربالگری اولیه، متن کامل مقالاتی که انتخاب شدند، استخراج شده و تنها 7 مورد برای ارزیابی پایانی انتخاب گردید. یافته ها: پس از تجزیه و تحلیل مقالات استخراج شده که همه از نوع مطالعات توصیفی-تحلیلی، از نوع Case Control بود، مشخص شد شش مقاله از مقالات استخراج شده که کینماتیک کنترل حرکات لمبوپلویک را ارزیابی کرده و دو مورد از آن ها که علاوه بر ارزیابی کینماتیکی حرکات لمبوپلویک، فعالیت عضلات آن ناحیه را نیز بررسی کرده بود، به وجود اختلال در کنترل ناحیه لمبوپلویک افراد مبتلا به کمردرد مزمن اشاره نموده بودند. نتیجه گیری: با توجه به مطالعه و تحلیل هفت مقاله ی انجام شده در زمینه کنترل لمبوپلویک افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، به نظر می-رسد که وجود اختلال در کنترل ناحیه لمبوپلویک این افراد رایج بوده و می طلبد تا مطالعات آتی با به کارگیری راهکارهایی جهت کنترل لمبوپلویک افراد مبتلا و اثربخشی آن در کاهش دردهای مزمن به انجام رسد.