غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1391 | دوره:14 | شماره:4 (مسلسل 64) |تعداد مقالات:18

مقدمه: نوروپاتی دیابتی یکی از شایع ترین عوارض آزاردهنده در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 است. توسعه و پیشرفت چنین عوارضی سبب ایجاد بیشتر ناخوشی ها، و مرگ و میر وابسته به این بیماری می باشد. پژوهش حاضر دقت دو نوع مونوفیلامن سیمز-وینشتاین 8 و 10 گرمی را به عنوان یک وسیله غربال گری در نوروپاتی محیطی دیابتی بررسی نمود.مواد و روش ها: نمونه جمعیت مورد مطالعه شامل 150 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 که تحت درمان بودند، و به کلینیک دیابت دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز مراجعه می کردند، بود. نمونه ها به صورت غیرتصادفی انتخاب شدند. تمام بیمارن از نظر نوروپاتی دیابتی با استفاده از دو نوع مونوفیلامن 8 و 10 گرمی مورد معاینه قرار گرفتند. سپس تست EMG-NCV از بیماران به عمل آمد و در نهایت حساسیت و ویژگی دو نوع مونوفیلامن محاسبه شد.یافته ها: حساسیت مونوفیلامن سیمز-وینشتاین 10 گرمی در 4 نقطه بین 38.5 تا 51.3%، و 73 تا 87.4% بود. حساسیت و ویژگی مونوفیلامن سیمز-وینشتاین 8 گرمی در همین نقاط بین 41 تا 51.3% و 72.1 تا 86.5% بود. در ترکیب کردن نقاط بیشترین حساسیت و ویژگی مربوط به نقاط 1 و 4 بود که برای هر دو نوع مونوفیلامن 51.3 و 74.8% به دست آمد.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می نماید مونوفیلامن می تواند به عنوان یک تست غربال گری برای تعیین افراد در معرض خطر نوروپاتی دیابتی مورد استفاده قرار گیرد. از این رو توصیه می گردد به محض تشخیص دیابت، غربالگری از نظر نوروپاتی دیابتی انجام شود.

مقدمه: پژوهش های متعددی نشان داده اند کیفیت زندگی در افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی کاهش می یابد، اما در کمتر پژوهشی به بررسی ارتباط کیفیت زندگی و کنترل قند خون در این افراد پرداخته شده است. بررسی حاضر با هدف بررسی رابطه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی و کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت توصیفی - همبستگی روی 125 فرد مبتلا به دیابت نوع 2 صورت گرفت. شاخص های کنترل قند خون (غلظت گلوکز، فروکتوز آمین و انسولین سرم، مقاومت به انسولین و درصد هموگلوبین گلیکوزیله) در بیماران دیابتی پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی اندازه گیری گردید. کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی با پرسش نامه سنجش سلامت فرم کوتاه 36 سوالی SF-36=36-item short-form health survey questionnaire)) سنجیده شد. با استفاده از رگرسیون لجستیک و در نظر گرفتن متغیرهای مخدوش گر ارتباط مقیاس های کیفیت زندگی و کنترل قند خون مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بین امتیاز مقیاس سلامت عمومی با غلظت فروکتوز آمین و گلوکز سرم رابطه معکوس معنی داری مشاهده گردید، به طوری که شانس افزایش قند خون در افراد با مقیاس سلامت عمومی بالاتر، 54% کمتر بود. هم چنین رابطه معکوس معنی داری میان امتیاز مقیاس محدودیت در ایفای نقش به علت مشکلات جسمانی با غلظت گلوکز سرم مشاهده شد (نسبت شانس=0.46). در مورد غلظت انسولین، رابطه معکوس معنی داری با امتیاز مقیاس عملکرد جسمانی مشاهده شد (نسبت شانس=0.41).نتیجه گیری: بین برخی مقیاس های کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی و نمایه های قند خون رابطه معنی داری وجود دارد و ممکن است سطح بالاتر کیفیت زندگی با کنترل بهتر قند خون در افراد دیابتی همراه باشد.

مقدمه: یکی از مشکلات بیماری دیابت، اختلالات ناشی از آن می باشد. پژوهش های متعددی نشان داده اند مصرف مغزدانه ها اثرات سودمندی بر پروفایل لیپیدی سرم دارند. پژوهش حاضر برای ارزیابی اثر بادام هندی بر قند خون ناشتا، انسولین و لیپوپروتئین ها در دیابت نوع 2 طراحی گردید.مواد و روش ها: در کارآزمایی بالینی تصادفی موازی حاضر که 8 هفته به طول انجامید، 50 بیمار دیابتی نوع 2 (34 زن و 16 مرد) به طور تصادفی به دو گروه مداخله (بادام هندی) و شاهد (رژیم غذایی معمول خود) تقسیم شدند. در گروه مداخله 10% کالری دریافتی روزانه با بادام هندی خام جایگزین شد. نمونه خون افراد در حالت ناشتا در ابتدا و انتهای پژوهش گرفته شد. تمام داده های غذایی با استفاده از یادآمد 24 ساعته در ابتدا، میانه و انتهای پژوهش جمع آوری گردید.یافته ها: در پایان پژوهش تفاوت میانگین کلسترول -HDL و انسولین سرم بین دو گروه مداخله و شاهد از نظر آماری معنی دار بود (به ترتیب P=0.02، P=0.023، P=0.043 و P=0.023)، اما در مورد سایر شاخص های بیوشیمیایی شامل گلوکز و سایر لیپوپروتئین های سرم، تفاوت آماری بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد جایگزین نمودن 10% کالری دریافتی روزانه با بادام هندی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 می تواند از کاهش کلسترول - HDL جلوگیری نماید، و سبب کاهش انسولین سرم گردد، از این رو به احتمال زیاد نقش مهمی در کاهش خطر بیماری های قلبی - عروقی در افراد دیابتی دارد.

مقدمه: فعالیت بدنی در اوقات فراغت (LTPA) به عنوان یک رفتار مرتبط با شیوه زندگی، عامل پیشگیری کننده سندرم متابولیک (MetS) محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط LTPA با MetS در بزرگسالان مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) بود.مواد و روش ها: در پژوهش مقطعی کنونی 4665 نفر (1976 مرد و 2686 زن) با فاصله سنی 70-20 سال به روش خوشه ای تصادفی چند مرحله ای از جمعیت TLGS انتخاب شدند. این افراد بر اساس میزان نمایه توده بدن (BMI) گروه بندی شدند. سطح فعالیت بدنی به کمک پرسش نامه معتبر MAQ مشخص گردید. معیار تعریف سندرم متابولیک JIS در نظر گرفته شد.یافته ها: شیوع سندرم متابولیک در گروه چاق (58.2%) بیشتر از افراد دارای اضافه وزن (36.6%) و افراد با وزن طبیعی (6%) بود (P=0.001). افراد دارای وزن طبیعی (18.1%) فعالیت بدنی بیشتری در اوقات فراغت نسبت به دو گروه دیگر داشتند. در میان افراد دارای وزن طبیعی، خطر کاهش میزان کلسترول - HDL و افزایش تری گلیسرید (TG) در افراد با فعالیت بدنی سبک بیشتر از افراد با فعالیت بدنی سنگین بود (2.33، 1.05: دامنه اطمینان 95%، 1.15: نسبت شانس) (2.14، 1.01: دامنه اطمینان 95%، 1.46: نسبت شانس). در گروه دارای اضافه وزن، احتمال افزایش میزان قند خون ناشتا در افراد با فعالیت بدنی متوسط بیشتر از افراد دارای فعالیت سنگین بود (3.23، 1.37: دامنه اطمینان 95%، 1.65: نسبت شانس). در گروه نام برده، LTPA با سندرم متابولیک ارتباط معکوس نشان داد (4.21، 1.03: دامنه اطمینان 95%، 2.08: نسبت شانس).نتیجه گیری: بر اساس این پژوهش، افزایش LTPA با کاهش شانس تغییرات نامناسب در اجزای تشکیل دهنده سندرم متابولیک و بروز MetS ارتباط دارد.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی ارتباط شاخص فیتوکمیکال رژیم غذایی با رخداد سندرم متابولیک و اجزای آن در بزرگسالان تهرانی، طی 3 سال پی گیری در قالب مطالعه قند و لیپید تهران، طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: بررسی حاضر به صورت طولی و با استفاده از داده ها افراد شرکت کننده در مرحله سوم (1386-1384) و چهارم (1390-1387) مطالعه قند و لیپید تهران صورت گرفت. رژیم غذایی افراد در ابتدای پژوهش با استفاده از پرسش نامه بسامد خوراک نیمه کمی پایا و روا ارزیابی، و شاخص فیتوکمیکال محاسبه گردید. نقش شاخص فیتوکمیکال در پیش بینی خطر بروز چاقی شکمی، اختلالات قند خون ناشتا، افزایش تری گلیسرید خون، فشار خون بالا و سندرم متابولیک بر اساس حدود تعریف شده بین المللی، با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک با تعدیل اثر عوامل مداخله گر ارزیابی شد.یافته ها: میانگین شاخص فیتوکمیکال در ابتدای بررسی 12.3±29.8 بود. به موازات افزایش دریافت انرژی روزانه از مواد غذایی سرشار از فیتوکمیکال روند کاهشی معنی داری در شانس ابتلا به سندرم متابولیک، چاقی شکمی، افزایش تری گلیسرید خون و فشار خون بالا مشاهده شد (P<0.05). نسبت شانس ابتلا به چاقی شکمی، افزایش تری گلیسرید خون و فشار خون بالا در بالاترین چارک دریافت فیتوکمیکال ها به ترتیب 39% (نسبت شانس=0.61 و حدود اطمینان=0.99-0.36)، %37 (نسبت شانس=0.63 و حدود اطمینان=0.99-0.38) و 44% (نسبت شانس=0.56 و حدود اطمینان=0.90-0.35) کمتر از پایین ترین چارک دریافت بود.نتیجه گیری: یافته های بررسی حاضر بر ضرورت افزایش انرژی دریافتی از مواد غذایی سرشار از فیتوکمیکال ها برای کاهش خطر سندرم متابولیک و عوامل مرتبط با آن تاکید دارد.

مقدمه: رگرسیون منطقی یک روش رگرسیونی تعمیم یافته است که می تواند اثرات متقابل پیچیده بین متغیرهای دوحالتی را تشخیص دهد. به دلیل اهمیت تقابل های ژنتیکی، این روش در بررسی های ژنتیکی با موفقیت استفاده شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین کلسترول - HDL و برخی از پلی مورفیسم های مرتبط با آن، با استفاده از رگرسیون منطقی است.مواد و روش ها: داده های 436 نفر (172 مرد و 264 زن) که به طور تصادفی از میان شرکت کنندگان فاز 3 مطالعه قند و لیپید تهران با سن 20 سال یا بیشتر انتخاب شده بودند، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. برای تشخیص اثرات اصلی و متقابل پلی مورفیسم های ژنی مرتبط با کلسترول -HDL، از رگرسیون منطقی با تابع پیوند لجستیک استفاده گردید. برای جلوگیری از بیش برازش شدن مدل از آزمون اعتبار متقاطع، و برای یافتن ترکیب های منطقی مناسب و برآورد ضرایب آن ها از الگوریتم جستجوی Simulated Annealing استفاده شد.یافته ها: بر اساس یافته های آزمون اعتبار متقاطع، مدل منطقی با 3 ترکیب بولی و 4 پیش بینی کننده بهترین اندازه برای مدل منطقی بود. مدل منطقی برازش داده شده نشان داد افرادی با الل e3 در پلی مورفیسم ژن ApoE یا تری گلیسرید بالا نسبت به افراد دیگر شانس 2.35 برابری با فاصله اطمینان 95% (4.25 و 1.3) برای داشتن سطح پایین کلسترول - HDL دارند. از سوی دیگر، داشتن تری گلیسرید بالا به تنهایی نیز قادر است شانس داشتن کلسترول - HDL پایین را 2.73 برابر افزایش دهد (فاصله اطمینان 95%: 4.53 و 1.65).نتیجه گیری: یافته ها نشان داد برای داشتن کلسترول -HDL پایین، بین تری گلیسرید بالا و پلی مورفیسم ژن Apoe، اثر متقابل وجود دارد. رگرسیون منطقی به عنوان یک روش جدید قادر به تشخیص چنین اثرات متقابلی است.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط امنیت غذایی و تنوع غذایی در جمعیت بالای 40 سال مطالعه قند و لیپید تهران بود.مواد و روش ها: از جمعیت غیر دیابتی بالای 40 سال TLGS به طور تصادفی تعداد 200 نفر انتخاب، پرسش نامه بررسی امنیت غذایی خانوار تکمیل، و به 4 گروه (امنیت غذایی بالا، مرز امنیت غذایی، امنیت غذایی پایین و امنیت غذایی خیلی پایین) تقسیم شدند. داده های آمارنگاری، تن سنجی و دریافت های غذایی نمونه ها جمع آوری و امتیاز تنوع غذایی (DDS) بر اساس 5 گروه هرم راهنمای غذایی تعیین شد.یافته ها: میانگین DDS نمونه ها 1.35±4.94 برآورد و در گروه امنیت غذایی بالا به طور معنی داری بیش از گروه ناامن غذایی (مجموع سه گروه دیگر) بود. میانگین امتیاز امنیت غذایی در چارک اول (3.04±1.95) DDS بیش از چارک سوم (2.1±1.94، (P=0.005 و چهارم (2.2±2.22،(P=0.043  بود. کمترین و بیشترین درصد نمونه های دارای امنیت غذایی بالا به ترتیب در اولین و سومین چارک DDS بودند. پس از تعدیل اثر جنسیت، سن، نمایه توده بدن، انرژی دریافتی، شغل و وضعیت تاهل شانس قرار گرفتن در کمترین چارک DDS میوه ها در گروه امنیت غذایی بالا، 73% کمتر از گروه با وضعیت امنیت غذایی پایین بود. همبستگی معکوس بین امتیاز امنیت غذایی با DDS کل (r=-0.42، P=0.012)، DDS گروه میوه ها (r=-0.45، P=0.004) و DDS گروه سبزی ها (r=-0.37، P=0.046) مشاهده گردید.نتیجه گیری: DDS به عنوان یکی از شاخص های تغذیه سالم با امنیت غذایی مرتبط است، به طوری که با افزایش سطح امنیت غذایی، DDS به ویژه DDS میوه ها و سبزی ها بیشتر می شود.

مقدمه: استئاتوهپاتیت غیر الکلی به عنوان یکی از مراحل کبد چرب و با نشانه های بیماری شناسی میکرو و ماکرووزیکولار استئاتوز، التهاب، بالونینگ، نکروز، اجسام مالوری و فیبروز در افراد بدون سابقه مصرف معنی دار الکل مشاهده می شود. استرس اکسیداتیو در بیماری زایی و پیشرفت استئاتوهپاتیت نقش مهمی ایفا می نماید. پژوهش کنونی با هدف بررسی اثر آنتی اکسیدان های کاتالیزوری (دو کمپلکس منگنز سالن) در پیشگیری از بروز استئاتوهپاتیت غیر الکلی در حیوانات آزمایشگاهی، تحت تاثیر رژیم غذایی القاکننده بیماری، صورت پذیرفت.مواد و روش ها: استئاتوهپاتیت با تغذیه موش های صحرایی نر بالغ نژاد N-Mary با رژیم غذایی بدون متیونین و کولین به مدت 14 هفته ایجاد شد. موش های صحرایی به طور تصادفی ویتامین C، EUK-8،EUK-134  (30 میلی گرم/روز/کیلوگرم وزن) به صورت دهانی، دریافت کردند. در پایان آزمایش بررسی بیوشیمیایی خون و ارزیابی بافت شناسی کبد انجام شد. یافته ها با نرم افزار SPSS تحلیل و مقادیر با P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.یافته ها: تیمار موش های صحرایی با ترکیبات منگنز سالن و ویتامین C هم زمان با مصرف رژیم غذایی القا کننده استئاتوهپاتیت، به طور معنی داری میزان کلسترول، گلوکز و فعالیت آنزیم های آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز سرم را کاهش داد. میزان پراکسیداسیون لیپید و محتوای کربونیل پروتئین نیز به طور معنی داری کاهش یافت. در حالی که میزان وزن و کلسترول -HDL افزایش داشت. به علاوه تیمار با این ترکیبات سبب بهبود نشانه های پاتولوژی بیماری گردید.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد کاربرد آنتی اکسیدان ها و کمپلکس های منگنزسالن در پیشگیری از استئاتوهپاتیت غیر الکلی، کاهش گلوکز و لیپید خون موثر می باشد.

مقدمه: آدیپوکین ها پروتئین های مترشحه از بافت چربی هستند که سوخت و ساز بدن را کنترل می کنند. امنتین از جمله آدیپوکین ها است و نقش های بیولوژیکی گوناگونی دارد. بر اساس پژوهش های مختلف، سطح سرمی امنتین با تغییر در نمایه توده بدن (BMI)، مقاومت به انسولین، سندروم متابولیک، دیابت و بیماری های قلبی - عروقی در ارتباط می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط امنتین با سندروم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) در زنان مبتلا انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه مورد - شاهدی حاضر 45 بیمار مبتلا به PCOS و 45 نفر به عنوان گروه شاهد انجام شد. میزان BMI و سطح سرمی هورمون های امنتین و انسولین به روش الایزا ساندویچی و میزان گلوکز سرمی به روش رنگ سنجی آنزیمی در حالت ناشتا اندازه گیری شدند. شاخص مقاومت به انسولین با مدل HOMA-IR محاسبه گردید. داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل، ضریب همبستگی و نرم افزارSPSS  نسخه 16 تحلیل شدند.یافته ها: میزان امنتین سرم در بیماران مبتلا به PCOS به طور معنی داری از گروه شاهد کمتر بود، میزان انسولین و گلوکز در بیماران مبتلا، به طور معنی داری از گروه شاهد بیشتر بود و این بیماران، مبتلا به مقاومت به انسولین بودند (P<0.05)، همبستگی معنی داری بین سطح امنتین در سرم با مقاومت به انسولین در بیماران و گروه شاهد وجود نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد سطح سرمی امنتین در بیماران مبتلا به PCOS نسبت به گروه شاهد دارای BMI مشابه، کاهش می یابد، که ممکن است بتوان تغییرات سطح امنتین را به عنوان مارکر تشخیصی قابل ملاحظه ای در کنار سایر مارکرها برای تشخیص و تایید PCOS در نظر گرفت.

مقدمه: با توجه به حساسیت استخوان نسبت به تحریک های مکانیکی، یکی از راه های بالقوه برای درمان پوکی استخوان، اعمال بارهای فیزیکی در مقیاس بالینی است. در پژوهش حاضر اثر تمرین های مقاومتی و میدان الکترومغناطیس پالسی بر آنزیم آلکالین فسفاتاز تام، کلسیم، فسفر، هورمون کورتیزول و متغیرهای تن سنجی در زنان یائسه مبتلا به پوکی استخوان نوع اولیه با هم مقایسه شد.مواد و روش ها: 30 زن دچار پوکی استخوان یائسه (48 تا 65 سال) به صورت تصادفی در سه گروه میدان الکترومغناطیسی (مگنت)، تمرین مقاومتی و کنترل قرار گرفتند. درمان در گروه مگنت شامل اعمال 45 دقیقه پالس مربعی با فرکانس 30 هرتز و شدت 40 گوس بود، و در گروه ورزش شامل 45 دقیقه تمرین های مقاومتی تنه، اندام فوقانی و تحتانی با 85-50%  1RMبود که به صورت پیشرونده طی 6 هفته و 3 جلسه در هفته انجام شد. گروه کنترل طی 6 هفته ملزم به رعایت الگوی فعالیت و رژیم غذایی معمول گردید. آلکالین فسفاتاز تام، کلسیم، فسفر و هورمون کورتیزول خون قبل و بعد از 6 هفته اندازه گیری شد.یافته ها: میزان ALP تام در هر دو گروه مگنت و تمرین های مقاومتی نسبت به کنترل و مقادیر پایه افزایش معنی داری داشت. توده چربی در تمرین مقاومتی نسبت به کنترل و مقادیر پایه کاهش، و در گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد. میزان کلسیم، فسفر و کورتیزول در هیچ گروهی تغییر معنی داری نداشت.نتیجه گیری: با توجه به افزایش ALP تام در دو گروه مداخله به نظر می رسد استفاده از میدان های الکترومغناطیسی جایگزین مناسبی برای افزایش سوخت و ساز استخوان در بیماران دچار پوکی استخوان شدید باشد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مکمل دهی ال-کارنیتین بر سوخت و ساز چربی و کربوهیدرات بعد از فعالیت مقاومتی بود.مواد و روش ها: به این منظور، در یک طرح متقاطع، تصادفی و دو سو کور با اندازه گیری مکرر (یک هفته شست و شو)، 10 مرد سالم و تمرین کرده (سن 2.00±24.03 سال، وزن 5.31±72.26 کیلوگرم و قد 5.02±173.90 سانتی متر)، روزانه دو گرم ال-کارنیتین یا دارونما را به مدت یک هفته مصرف، و سپس 6 حرکت فعالیت مقاومتی را انجام دادند، هر حرکت در سه ست 12 تکراری با شدت %55 یک تکرار بیشینه اجرا شد، و فاصله استراحتی بین هر حرکت و هر ست 60 ثانیه بود. گازهای تنفسی برای محاسبه اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات اندازه گیری شد. نمونه های خونی وریدی در زمان های قبل و بعد از مکمل دهی، بلافاصله بعد از فعالیت مقاومتی، یک ساعت ریکاوری و پس از 24 ساعت ریکاوری برای اندازه گیری فاکتورهای ال - کارنیتین، گلوکز، اسید چرب آزاد غیر استرفیه شده، گلیسرول و انسولین گرفته شد.یافته ها: یافته های به دست آمده از بررسی حاضر نشان داد با مکمل ال - کارنیتین، غلظت ال - کارنیتین پلاسما 14% افزایش پیدا نمود (P≤0.05)، اما در گروه دارونما تغییری مشاهده نشد. هم چنین، میزان اکسیداسیون کربوهیدرات با مکمل ال - کارنیتین بلافاصله بعد از فعالیت مقاومتی به صورت معنی داری در مقایسه با دارونما کمتر بود (P≤0.05). درحالی که، تفاوت معنی داری در هیچ یک از متغیرهای اندازه گیری شده دیگر طی مکمل دهی با ال-کارنیتین و دارونما مشاهده نشد (P>0.05).نتیجه گیری: به احتمال زیاد افزایش غلظت پلاسمایی انسولین طی مصرف مکمل و دارونما بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی منجر به مهار اکسیداسیون چربی در پژوهش حاضر شده باشد.

مقدمه: ارتباط بین اختلالات تحت بالینی تیروئید، و بیماری عروق کرونر قلبی و مرگ و میر قلبی - عروقی مورد اختلاف نظر است. در این پژوهش، بررسی های مشاهده ای آینده نگر که ارتباط بین اختلالات تحت بالینی تیروئید و بیماری عروق کرونر، و مرگ و میر قلبی عروقی را بررسی نموده اند، مرور شده اند.مواد و روش ها: جستجوی الکترونیک در مدلاین و pub med از سال 1950 تا 2010 انجام شد. 14 بررسی در این مورد یافت شد که با توجه به هتروژنیسیتی بین بررسی ها از لحاظ تعاریف و متغیرهای مداخله گر adjust شده پژوهش ها با حجم نمونه بالا در حد 2000 نفر برای تجزیه و تحلیل نهائی وارد گردیدند.یافته ها: 8 پژوهش کوهورت آینده نگر که حجم نمونه بیشتر از 2000 نفر داشتند بررسی شدند و یافته های متفاوتی داشتند. در بزرگترین بررسی از لحاظ حجم نمونه، خطر مرگ و میر قلبی - عروقی در خانم ها به ازای هر واحد افزایش در TSH افزایش می یافت. در دو بررسی که از لحاظ مدت پیگیری مشابه و در حد 20 سال بود، موارد بیماری عروق کرونری قلب و مرگ و میر قلبی - عروقی در گروه با هیپوتیروئیدی تحت بالینی افزایش داشت. در یک بررسی با پیگیری متوسط 12.5 سال خطر مرگ و میر قلبی - عروقی و بیماری های عروق کرونر در اختلالات تحت بالینی نسبت به گروه یوتیروئید افزایش نداشت.نتیجه گیری: با توجه به شواهد کنونی نمی توان نتیجه گیری قطعی داشت ولی به نظر می رسد اختلالات تحت بالینی سبب افزایش خطر بیماری عروق کرونر و مرگ و میر قلبی - عروقی می شوند. انجام بررسی های آینده نگر بزرگ با طراحی دقیق برای کاهش هتروژنیسیته از لحاظ پیامد بالینی و بررسی دینامیک عملکرد تیروئید ضروری به نظر می رسد.