مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1386 | دوره:9 | شماره:2 (مسلسل 34) |تعداد مقالات:14

مقدمه: با توجه به شیوع فزاینده دیابت نوع 2 جوانان در جوامع مختلف و عدم بررسی شیوع این بیماری در ایران مطالعه حاضر به منظور بررسی شیوع دیابت نوع 2 در گروه سنی 3 تا 19 ساله منطقه شرق تهران انجام شد. هم چنین عوامل زمینه ای (سابقه خانوادگی، چاقی، عدم فعالیت فیزیکی، رژیم غذایی پر کالری، وزن تولد، سابقه  دیابت مادر در دوران حاملگی)، بیماری های همراه (فشار خون، هیپرلیپیدمی، چاقی) و عوارض (پروتئینوری و رتینوپاتی) شناسایی شدند. مواد و روش ها: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 4480 نفر در محدوده ی سنی3 تا 19 سال منطقه شرق تهران که به روش خوشه ای تصادفی لایه لایه انتخاب شده بودند، طی سه مرحله اجرا شد. مرحله اول غربالگری با انجام آزمون قند خون ناشتا شد. در مرحله دوم در 210 نفر با قندخون ناشتای بیشتر از 100 میلی گرم در دسی لیتر آزمون تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) با 1.75 گرم گلوکز به ازای هر کیلوگرم وزن انجام شد. در مرحله ی سوم در افراد با اختلال متابولیسم کربوهیدرات آزمایش های اختصاصی شامل اندازه گیری غلظت سرمی انسولین، C پپتید و آنتی بادی بر علیه گلوتامیک دکربوکسیلات (Anti GAD) و (ICA) انجام شد. پرسشنامه شامل شرح حال، معاینه فیزیکی، نتایج آزمایش های اختصاصی و پرسشنامه تغذیه ای تکمیل و بیماران از نظر عوارض دیابت بررسی شدند. یافته ها: پس از انجام دو مرحله ی اول و دوم، یک مورد دارای اختلال قندخون ناشتا ((IFG، 6 مورد اختلال تحمل گلوکز خوراکی (IGT) و 5 مورد دیابت تشخیص داده شدند که در مرحله سوم با 20 نفر گروه شاهد مقایسه شدند. شیوع دیابت در کل جمعیت 110 در صد هزار، شیوع IFG 22 در صد هزار و شیوع IGT 133 در صد هزار نفر بود. بنابراین شیوع دیابت نوع 2 در نوجوانان در این جامعه 45 در صد هزار نفر می باشد. در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 عوامل زمینه ای مانند سابقه خانوادگی و چاقی وجود داشت. هیچ کدام از موارد مبتلا، عوارض دیابت را نداشتند. نتیجه گیری: شیوع دیابت نوع 2 در جوانان تهرانی کمتر از کشورهای صنعتی است. با وجود حضور مواردی از دیابت نوع 2 در نوجوانان ایرانی، این بیماری در جامعه شیوع کمی داشته دارد. احتمال حضور این نوع دیابت در نوجوانان چاق با سابقه فامیلی قوی دیابت باید مدنظر باشد. جهت پیشگیری از افزایش شیوع این بیماری، آموزش عمومی برای افزایش فعالیت بدنی و رژیم غذایی مناسب توصیه می گردد.

مقدمه: سکته مغزی یکی از شایع ترین علل مرگ و میر و ناتوانی در سطح دنیا می باشد. علاوه بر تاثیر عواملی مانند سن بالا، فشارخون بالا، هیپرلیپیدمی و دخانیات، شیوع این اختلال در بیماران دیابتی دو برابر افراد غیر دیابتی گزارش شده است. در این مطالعه سعی شده تا با استفاده از سونوگرافی داپلر ترانس کرانیال میزان تنگی بدون علامت عروق جمجمه ای در افراد مسن تر از 50 سال مبتلا به دیابت و فشارخون بالا ارزیابی شده، عوامل موثر بر آن تعیین شوند. مواد و روش ها: در ابتدا بیماران دیابتی و مبتلا به فشارخون بالا و مسن تر از 50 سال که سابقه ای از مشکلات عروق مغزی نداشتند، دعوت شدند و پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک، طول مدت دیابت و فشارخون بالا، سابقه هیپرلیپیدمی، مصرف دخانیات و معاینه سیستمیک تکمیل گردید و با استفاده از سونوگرافی داپلر حداکثر شدت جریان سیستولیک (PSV) برای شرایین مغزی میانی، ورتبرال و کاروتید داخلی محاسبه شد و Cm/sec PSV ³120 برای شرایین مغزی میانی و کاروتید داخلی و Cm/sec PSV³100 در شریان ورتبرال به عنوان تنگی قابل توجه و معادل بیش از 50 درصد گرفتگی قطر رگ در نظر گرفته شد. یافته ها با استفاده از آزمون تی، آنالیز واریانس و آزمون های غیرپارامتریک آنالیز شدند. یافته ها: 108 بیمار با میانگین سنی 7.91±62.50 سال وارد مطالعه شدند. از این تعداد 22 نفر (20.3 %) دچار تنگی عروق مغزی بودند (11 زن و 11 مرد) و در کل 34 مورد (31.4%) مورد تنگی رگ مشخص شد. 7 نفر از 22 بیمار (32%) تنگی هم زمان چند رگ داشتند. میانگین طول مدت فشارخون بالا بین دو گروه دارای تنگی (22 =n) و فاقد تنگی (86 =n) به ترتیب 1.7±5.36 و 0.39±3.07 سال (P =NS) و میانگین طول مدت دیابت به ترتیب 1.8±14.09 و 0.72±8.15 سال (p<0.01) به دست آمد. 9 مورد از 22 بیمار (%41) مبتلا به هیپرلیپیدمی بودند که 6 نفر تنگی در چند رگ داشتند ولی از 13 مورد فاقد هیپرلیپیدمی فقط یک نفر تنگی چند رگ هم زمان داشت (p<0.003).نتیجه گیری: بیش از %20 بیماران در مطالعه حاضر دارای تنگی قابل توجه اما بدون علامت عروق مغز بودند و %30 آنها درگیری هم زمان چند رگ داشتند. ارتباط معنی داری بین بروز تنگی با سن، جنس و طول مدت فشار خون بالا مشاهده نشد اما بین میزان تنگی و حتی تعدد رگهای درگیر با طول مدت دیابت و همچنین وجود هیپرلیپیدمی ارتباط واضح بدست آمد.نتیجه گیری: بررسی متناوب بیماران مسن دیابتی دارای عوامل خطرزای آترواسکلروز با کمک سونوگرافی داپلر جمجمه برای ارزیابی عروق مغزی توصیه می شود.

مقدمه: ترکیبات وانادیوم علاوه بر آثار ضد دیابتی از طریق تحریک گیرنده های انسولینی، به نظر می رسد که بسته به شدت دیابت اثر بهبودی بخشی هم در ترمیم سلول های بتای پانکراس تخریب شده توسط استرپتوزوتوسین در موش های صحرایی داشته باشند.مواد و روش ها: برای بررسی این اثر سه گروه حیوان به صورت اتفاقی انتخاب و با تزریق mg/Kg 40 استرپتوزوتوسین دیابت قندی نسبتا شدید در آن ها با قند خونmg/dL   600-500ایجاد شد و به مدت دو ماه به شرح زیر تحت درمان قرار گرفتند. گروه اول (n=9) طی دوره آزمایش بدون درمان باقیمانده، در گروه دوم (n=11) با تزریق روزانه انسولین NPH یوگلیسمی ایجاد شد و گروه سوم (n=10) از محلول پایه وانادیوم (1mg/mL) به جای آب آشامیدنی استفاده کردند. طی دوره آزمایش در زمان های مشخص نمونه خون برای تعیین میزان قند خون گرفته شد و در پایان حیوانات بعد از بیهوشی عمیق کشته پانکراس آن ها برای مطالعه بافت شناسی خارج شد. یافته ها: میزان قند خون در حیوانات گروه اول و گروه دوم بدون حضور انسولین در پایان آزمایش بدون تغییر ماند. در حالی که در گروه سوم، وانادیوم پس از دو ماه توانست میزان قند خون را از588±13 mg/dL  به mg/dL 320±33 برساند. در پایان دوره، مقایسه ب نتایج بافت شناسی پانکراس گروه دریافت کننده وانادیوم با دو گروه دیابتی تفاوت بارزی نشان داد به نحوی که در این گروه جزایر لانگرهانس از نظر اندازه و تعداد افزایش قابل ملاحظه ای داشتند و افزایش تعداد سلول های بتا و حجم آن ها تاییدی بر آثار ترمیمی وانادیوم در پانکراس می باشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه می توان گفت که وانادیوم قادر است آثار ترمیمی خود را بر سلول های بتای پانکراس در صورتی که تخریب به طور کامل انجام نشده باشد، اعمال نماید.

مقدمه: گره های تیروئید مشکل بالینی شایعی هستند و آسپیراسیون سوزنی ظریف (FNA) مهم ترین روش برای تشخیص ماهیت پاتولوژی این گره ها قبل از انجام جراحی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی دقت FNA در تشخیص بدخیمی گره های تیروئید انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، 1016 بیمار مبتلا به گره تیروئید در یک دوره شش ساله (از تیرماه 1378 تا تیر ماه 1384)، از بین مراجعه کنندگان به دو مرکز غدد و جراحی بررسی شدند. همه بیماران FNA شده و نمونه ها توسط دو آسیب شناس مجرب گزارش شد. در 104 مورد از بیماران امکان دسترسی به نمونه های تیروئیدکتومی وجود داشت؛ که در گروه اخیر بعد از مقایسه نتایج سیتولوژی و پاتولوژی، با منظور نمودن تشخیص های FNA بدخیم و مشکوک به عنوان مثبت سیتولوژیک و تشخیص های نهایی بدخیم (بدون در نظر گرفتن میکروکارسینوما) به عنوان مثبت پاتولوژیک، معیارهای ارزش تشخیصی FNA به دست آمد. علاوه بر آن، میزان بروز بدخیمی در گره تیروئید در کل بیماران بر اساس نتایج سیتولوژی محاسبه شد. یافته ها: کل بیماران شامل 884 زن و 132 مرد (نسبت زن به مرد 7 به 1) با محدوده  ی سنی 81-9 سال بودند. در بررسی 1016 نمونه ی FNA، نتایج زیر گزارش شد: 85% خوش خیم، 7% مشکوک، 0.9% بدخیم و 7% ناکافی. بیماران جراحی شده، 104 نفر شامل 85 زن و 19 مرد (نسبت زن به مرد 4.5 به 1)، با محدوده سنی 56-13 سال بودند. نتایج سیتولوژی قبل از عمل در این گروه، 62.5% خوش خیم، 35.5% مشکوک و 2% بدخیم و نتایج پاتولوژی نهایی 83.6% خوش خیم و 16.3% بدخیم بود. پس از مقایسه نتایج سیتولوژی و پاتولوژی، حساسیت 93.8%، ویژگی 72.7% و دقت تشخیصی 75.9% به دست آمد. هم چنین ارزش اخباری مثبت و منفی به ترتیب 38.4% و 98.4% بود. میزان مثبت کاذب 27% و میزان منفی کاذب 6% بود. در بیمارانی که با سیتولوژی مشکوک تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، 35% (13 نفر از 37 نفر) نتیجه پاتولوژی بدخیم داشتند. در این مطالعه میزان بدخیمی گره تیروئید به طور کلی 3.8% و به تفکیک در گره های منفرد 6% و در گره برجسته (prominent) در زمینه گواتر چند گره ای حدود 2% تخمین زده شد. نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد، FNA به دلیل حساسیت بالا و منفی کاذب پایین، روش قابل اعتمادی برای تشیخص بدخیمی در گره های تیروئید می باشد که در کنار قضاوت بالینی می تواند راهگشا باشد.

مقدمه: کمبود ید به عنوان یکی از مشکلات بهداشتی در ایران شناخته شده است و استراتژی اصلی برای کنترل کمبود ید استفاده از نمک یددار در سراسر کشور می باشد. با این وجود گواتر هم چنان بیش از 10 سال بعد از شروع این برنامه در بعضی از مناطق اندمیک بوده، به عنوان مهم ترین تشخیص افتراقی اتوایمیونیتی تیروئید مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع اتوایمیونتی تیروئید در دانش آموزانی با دریافت مناسب ید می باشد. مواد و روش ها: 1188 دانش آموزان در سنین 8 تا 13 سال که با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شده بودند، برای بررسی شیوع گواتر بررسی شدند. از 1188 دانش آموز، در 500 نفر میزان دفع ید ادرار، T4 آزاد، T3 آزاد، آنتی تیروئید اکسیداز آنتی بادی و TSH مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: گواتر در دانش آموزان هم چنان اندمیک بود (41.7%-36.3%%39.6 (95%CI اما اغلب آن ها گواتر درجه یک گواتر داشتند. میانه دفع ید ادرار (18.8 میکروگرم در دسی لیتر) بود که نشان دهنده دریافت مناسب ید می باشد. میانگین(CI95%) T4 آزاد، T3 آزاد و TSH به ترتیب (13.3-12.8)13.1 پیکوگرم در میلی لیتر، (3.8-3.6) 3.7 پیکوگرم در میلی لیتر و mIU/mL 2.56(2.28-2.83) بود. موارد مثبت آنتی تیروئید پروکسیداز 3.7% و شیوع آن به طور معنی داری در دختران بیشتر از پسران بود (P<0.001). میزان شیوع کم کاری تیروئید %9 و پرکاری %0.2 بوده اما فقط %0.8 دارای TSH بالاتر از 10mIU/mL بودند. ارتباط معنی داری بین موارد مثبت آنتی تیروئید پراکسیداز با شیوع گواتیر و هیپوتیروئیدی وجود داشت، اما ارتباطی بین وضعیت دفع ید ادرار و موارد مثبت آتنی تیروئید پراکسیداز، کم کاری تیروئید و شیوع گواتر به دست نیامد.نتیجه گیری: با وجود آن که میزان دفع ید ادرار در دانش آموزان مورد بررسی طبیعی می باشد، شیوع قابل توجه گواتر وجود سایر عوامل گواترزا را مطرح می کند. اتوایمیونیتی تیروئید قسمتی از مساله را توجیه می نماید اما بررسی سایر عوامل گواترزا ضروری می باشد.

مقدمه: کمبود ید و اختلال های ناشی از آن به عنوان یک مشکل عمده بهداشتی- تغذیه ای در ایران از سال ها قبل شناخته شده است. استان کرمانشاه یکی از مناطقی است که در مطالعه های قبل از یدرسانی دارای شیوع بالای گواتر آندمیک بوده است. در ایران برنامه ی کنترل و پیشگیری از بروز این اختلال از جمله تولید و توزیع نمک یددار از سال 1368 به مرحله اجرا درآمده است. به منظور پایش برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1380 این بررسی در دانش آموزان 7 تا 10 ساله استان کرمانشاه انجام شد. مواد و روش ها: طی یک بررسی توصیفی- مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی، 1200 دانش آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) انتخاب شدند. شیوع گواتر از طریق معاینه بالینی انجام و طبق تقسیم بندی سازمان جهانی بهداشت درجه بندی شد. نمونه ادرار از یک دهم نمونه ها اخذ و اندازه گیری ید ادرار به روش هضم انجام شد. یافته ها: درصد کلی گواتر در دانش آموزان استان 22.9 درصد و به ترتیب در دختران و پسران 22.8 درصد و 23 درصد بود. میانه ید ادرار در جمعیت مورد مطالعهmg/dL  18 بود. در 90.2 درصد موارد ید ادرار بیشتر از10mg/dL  بود و سطح ید ادرار کمتر از5mg/dL  در 2.2 درصد موارد وجود داشت. در هیچ مورد، ید ادرار کمتر از2mg/dL  وجود نداشت. تفاوتی در شیوع گواتر و میزان ید ادرار بین دو جنس و نیز بین دانش آموزان شهر و روستا مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته های این بررسی نشان می هد که در مقایسه با بررسی کشوری سال 1375 درصد گواتر در دانش آموزان کاهش معنی داری داشته و ید ادرار دانش آموزان استان کرمانشاه هم چنان در حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت می باشد. لذا استان کرمانشاه در زمره مناطق «عاری از کمبود ید» محسوب می شود.

مقدمه: هدف اصلی این مطالعه ارزیابی سودمندی پروتئین واکنش گر C در پیش گویی خطر پیامدهای قلبی- عروقی در یک جمعیت شهرنشین ایرانی بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه موردی- شاهدی آشیانه ای (nested) طی 3 سال پیگیری، 207 مورد واقعه قلبی- عروقی مستند بین شرکت کنندگان بالای 30 سال مطالعه قند و لیپید تهران (TLGS) یافته شد. از این گروه، افرادی که در آغاز مطالعه فاقد بیماری قلبی- عروقی بودند، به عنوان گروه مورد (126 نفر) و 259 فرد جور شده از نظر سن و جنس که در آغاز و در طول مدت پیگیری فاقد بیماری قلبی- عروقی بودند، به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. در ابتدای مطالعه، عوامل خطرزای متداول قلبی- عروقی مورد ارزیابی قرار گرفته وCRP با روش الایزا با حساسیت بالا اندازه گیری شد. یافته ها: ارتباط متوسطی بین CRP و نمایه توده بدن (0.34= r)، نسبت دور کمر به دور باسن (0.22= r)، کلسترول تام (0.24=r) و امتیاز خطر فرامینگهام 10ساله (0.27=r) یافته شد (در همه موارد (P<0.001. بعد از تعدیل سازی از نظر سن و جنس، نسبت خطر وقایع قلبی- عروقی برای افرادی که در بالاترین چارک توزیع جمعیتی CRP بودند، در مقایسه با پایین ترین چارک 2.6 (فاصله اطمینان1.4-5.1=%95  و P=0.006) بود. بعد از آنکه علاوه بر عوامل فوق، تعدیل سازی از نظر عوامل خطرزای متداول قلبی- عروقی نیز انجام شد، نسبت خطر به مقادیر غیر معنی داری کاهش یافت (0.8 فاصله اطمینان 0.3-1.9=%95). اضافه نمودن CRP سطح زیر منحنی هایROC  عملکردهای خطر را که بر اساس عوامل خطرزای متداول قلبی- عروقی یا امتیاز خطر فرامنیگهام ترسیم شده بودند، بهبود نبخشید.نتیجه گیری: در جمعیت ایرانی وقتی که عوامل خطرزای متداول قلبی- عروقی شناخته شده هستند، اندازه گیری CRP، برای پیش گویی کوتاه مدت پیامدهای قلبی- عروقی، ارزش اضافه ای ندارد.

مقدمه: برخی مطالعه ها حاکی از دخالت هورمون اکسی توسین در کنترل درد، رفتارهای جنسی، اضطراب و عشق است. مکانیسم اثر این نوروپپتید در کنترل درد کاملا مشخص نشده است. با توجه به وجود گیرنده های اکسی توسینی و اوپیوئیدی در هسته لوکوس سرولئوس، به عنوان یک هسته مطرح در درد، هدف این مطالعه بررسی اثر اکسی توسین و تداخل آن با گیرنده های اوپیوئیدی در درک درد می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه از موش های نر نژاد ویستار با وزن20±270 گرم استفاده شد. حیوانات به گروه های دریافت کننده سالین، اکسی توس‍‍‍ین (3 nmol/2mL) (حل شده در سالین) به تنهایی و اکسی توسین همراه نالوکسان (به عنوان آنتاگونیست گیرنده های اوپیوئیدی) (3 nmol/2mL) به درون هسته لوکوس سرولئوس تقسیم شدند. از دو آزمون صفحه داغ و پس کشیدن دم برای ارزیابی درد استفاده شد. یافته ها: تزریق اکسی توسین در هسته لوکوس سرولئوس باعث بی دردی معنی داری در هر دو آزمون شد (P<0.001). نالوکسان توانست اثر بی دردی اکسی توسین را کاهش دهد p<0.05) :Tail flick) و (p<0.001 Hot plate:). نتیجه گیری: اکسی توسین اثر ضد دردی خود را از طریق هسته لوکوس سرولئوس انجام می دهد. با توجه به کاهش اثر ضد دردی اکسی توسین توسط نالوکسان، به نظر می رسد این نوروپپتید بخشی از آثار ضد دردی خود را به واسطه بر انگیختن سیستم اوپیوئیدی موجود در این هسته انجام می دهد.

مقدمه: بیماری دیابت قندی یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک بدن می باشد که با عوارض ناتوان کننده متعدد در درازمدت همراه است. با توجه به اهمیت درمانی گیاهان دارویی، گیاه کرفس وحشی دارای خاصیت کاهش دهندگی سطح پراکسیداسیون لیپیدی و سطح برخی چربی های سرم در مدل تجربی هیپرلیپیدمی حیوانات آزمایشگاهی می باشد. در مطالعه ی حاضر اثر تجویز داخل صفاقی عصاره آبی این گیاه بر میزان گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول تام، کلسترول LDL و HDL موش صحرایی دیابتی بررسی شد. مواد و روش ها: برای این منظور موش های صحرایی ماده (28=n) به چهار گروه شاهد، شاهد تحت تیمار با کرفس وحشی، دیابتی، و دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی تقسیم بندی شدند. عصاره ی آبی گیاه به میزان 200 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 4 هفته و به صورت یک روز در میان تجویز شد. میزان گلوکز، تری گلیسرید، کلسترول تام، کلسترول LDL و HDL سرم قبل از بررسی و در هفته های دوم و چهارم پس از بررسی تعیین شد. یافته ها: میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در هفته چهارم در مقایسه با هفته قبل از آزمایش نشان داد (p<0.001) و در گروه دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی کاهش مختصر و غیر معنی دار در مقایسه با گروه دیابتی در همین هفته مشاهده شد. به علاوه سطح تری گلیسیرید در گروه دیابتی افزایش معنی داری را در هفته چهارم نسبت به هفته قبل بررسی (p<0.05) نشان داد و سطح تری گلیسیرید در هفته چهارم در گروه دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی در مقایسه با گروه دیابتی به طور معنی دار پایین تر بود (p<0.01). هم چنین یک کاهش معنی دار در سطح کلسترول سرم در گروه دیابتی تحت درمان با کرفس وحشی در هفته چهارم در مقاسیه با گروه دیابتی مشاهده شد (p<0.01). از طرف دیگر، میزان کلسترول HDL و LDL در گروه دیابتی تحت درمان در هفته چهارم در حد معنی دار و به ترتیب بیشتر (p<0.05) و کمتر (p<0.01) از گروه دیابتی بود.نتیجه گیری: تجویز داخل صفاتی عصاره آبی کرفس وحشی در مدل تجربی دیابت قندی، هرچند فاقد اثر هیپوگلیسمیک بارز بود، موجب تغییرات مطلوب و سودمند در سطح لیپیدهای خون می شود.

مقدمه: شواهد جدید نشان می دهند که در طی به خاطرآوری، حافظه مجددا ناپایدار شده، فرآیند تثبیت مجدد را طی می کند. با توجه به دخالت هورمون های استرس در تثبیت اطلاعات تازه، هدف این مطالعه بررسی آثار کورتیکوسترون بر روند تثبیت و تثبیت مجدد حافظه در یک مدل شرطی است. مواد و روش ها: موش های نر صحرایی نژاد ویستار در دستگاه Contextual Fear Conditioning آموزش داده شدند. بعد از قرار دادن موش در محفظه، در آزمایش تثبیت، شوک الکتریکی به میزان0.4 mA  به مدت 2 ثانیه برای دو بار با فاصله 120 ثانیه به حیوان اعمال شد. 20 ثانیه بعد از شوک آخر، حیوان از قفس برداشته شد و کورتیکوسترون با دوزهای مختلف به حیوان تزریق شد. 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوری انجام شد و مدت زمانی که طی 5 دقیقه حیوان در حالت بی حرکت ((Freezing به سر می برد، ثبت شد. در آزمایش تثبیت مجدد، برای ایجاد حافظه متوسط (حدود 40 درصد)، شدت شوک همانند آزمایش تثبیت بود. برای حافظه قوی، 8 شوک الکتریکی با شدت1.5 mA  به مدت 1 ثانیه در فواصل 62 ثانیه اعمال شد. 24 ساعت بعد، فعال شدن حافظه(به مدت 90 ثانیه) انجام شد. بلافاصله بعد از آن، کورتیکوسترون با دوزهای مختلف تزریق و 24 ساعت بعد آزمون به خاطرآوری همانند بالا انجام شد. یافته ها: کورتیکوسترون با دوز3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، باعث افزایش تثبیت حافظه می شود در حالی که در همین دوز میزان تثبیت مجدد حافظه قوی را به طور معنی داری کم می کند ولی این اثر موقتی است. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهند که تزریق کورتیکوسترون بعد از آموزش و فعال سازی حافظه آثار متضادی در به خاطرآوری اطلاعات حافظه ترس شرطی شده بازی می کنند که تعیین مکانیسم های درگیر به مطالعه های بیشتری نیاز دارد.

مقدمه: مطالعه ها اخیر نشان داده اند که دریافت لبنیات با سندرم متابولیک رابطه معکوسی دارد است. کلسیم و ویتامین D که دو عامل اصلی تشکیل دهنده لبنیات می باشند، به نظر عوامل اصلی فواید لبنیات هستند. هدف این مطالعه تامین ارتباط دریافت کلسیم و ویتامین D با سندرم متابولیک می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی جامعه نگر می باشد که در آن یک نمونه 808 نفری (مرد و زن) 74-18 ساله به طور تصادفی انتخاب شدند. حدود مرزی برای چارک های دریافت غذایی کلسیم و ویتامین D تعیین شد. رگرسیون لوجستیک برای مقایسه چارک های کلسیم و ویتامین D با تطبیق برای عوامل مخدوش کننده در 4 مدل انجام شد. در هر مدل نسبت به مدل قبلی برای متغیر های بیشتری تطابق صورت گرفت یافته ها: بعد تطابق برای سن، دریافت انرژی، وضعیت سیگار، فعالیت فیزیکی، نمایه توده بدن و سابقه خانوادگی سکته قلبی قبل از 60 سالگی، مشاهده شد که دریافت کلسیم با سندرم متابولیک ارتباط معکوس دارد. (OR) Odds Ratio سندرم متابولیک از کمترین به بیشترین چارک دریافت کلسیم به ترتیب: 1، 0.90(1.04-0.61)، 0.85(0.99-0.78) و 0.74(0.95-0.62) و P<0.01 بود. در این روند بعد از تطبیق برای دریافت ویتامین D تغییری حاصل نشد. میزان دریافت غذایی ویتامین D با شیوع سندرم متابولیک رابطه عکس داشت ولی این رابطه مستقل از دریافت کلسیم نبود. به همین ترتیب ارتباط قوی و معنی داری بین دریافت لبنیات و سندرم متابولیک دیده شد. OR بالاترین در مقابل پایین ترین چارک 0.81(0.98-0.64) و P<0.05 بود. نتیجه گیری: این بررسی نشان می دهد که دریافت کلسیم و لبنیات با کاهش شیوع سندرم متابولیک مرتبط می باشد.

در راستای تاثیر روزه داری بر عملکرد سیستم ایمین، هدف از این بررسی تاثیر یک ماه روزه داری بر سطح سرمی سیتوکین هایIL-1a, TGF-b, IFN-g, TNF-a  کورتیزول و ایمونوگلوبولین ها بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 25 نفر از دانشجویان پسر ساکن خوابگاه دانشگاه علوم پزشکی تهران یک روز قبل و بعد از روزه داری بررسی شدند. سطح سرمی سیتوکین ها وکورتیزول با روش ELISA و ایمونوگلوبولین ها با روش SRID بررسی شد. یافته ها: در خصوص تغییرات ایجاد شده بین سیتوکین های التهابی (IL- 1a، (TNF-a ، تحریک(IFN-g,)  مهار کنندهb)  (TGF-، هورمون کورتیزول و ایمونوگلوبولین های سرم افراد فوث قبل و بعد از روزه داری نتایج ذیل به عمل آمد. افزایش معنی دار سطح IFN-g (P<0.01)، کاهش غیر معنی داری IFN-a، هم چنین کاهش معنی دار TNF-a (P<0.02)، و افزایش غیر معنی دار TGF-b و افزایش معنی دار کورتیزول (P<0.02) مشاهده شد. در خصوص گاماگلوبین ها کاهش معنی دار IgA (P<0.07) نیز از نتایج این بررسی بود.نتیجه گیری: یک ماه روزه داری اسلامی می تواند سبب افزایش عملکرد سلول های T، کاهش التهاب و تاثیر بر پاسخ ایمنی هومورال شود. به ترتیب افزایش IFN-g، کاهش معنی دار TNF-a و کاهش ایمونوگلوبولین IgA شواهدی بر این امر محسوب می شوند.

مقدمه: دریافت ید کافی برای سنتز و ترشح مقادیر کافی هورمون های تیروئید از غده تیروئید ضروری است. تشکیل هورمون های تیروئید وابسته به در دسترس بودن مقادیر کافی از ید اگزوژن است. در مطالعه های جمعیتی اندازه گیری یک نمونه تصادفی از ید ادرار فرد، شاخصی برای تعیین دریافت ید نمی باشد. میانه ید ادرار تصادفی با توجه به دریافت متفاوت ید به صورت روزانه و با توجه به قدرت ذخیره سازی غده تیروئید به نظر شاخص قابل اعتمادی برای تخمین میزان دریافت واقعی نیست. لذا این مطالعه با بررسی نمونه روز به روز ید ادراری در زنان باردار و غیرباردار، روند دریافت ید را در این دو گروه تعیین کرده و اعتماد به یک نمونه تصادفی از ید ادرار را در هر دو گروه مورد سنجش قرار می دهد. هم چنین میزان تغییرات ید ادرار را در بارداری نسبت به زمان غیربارداری بررسی می کند. مواد و روش ها: 36 زن باردار و 32 زن غیرباردار مراجعه کننده به درمانگاه مراقبت مادر و کودک بیمارستان شهید اکبرآبادی و مهدیه تهران به صورت پیاپی انتخاب و بررسی شدند. از هر فرد در مدت یک هفته 3 نمونه ادرار یک روز در میان گرفته شد. این نمونه گیری در 4 هفته پیاپی انجام شد. در پایان یک ماه از هر فرد 12 نمونه ادرار بررسی شد و ید ادرار به روش سندل- کالتوف اندازه گیری شد. مطالعه از مهرماه سال 1385 تا اسفند ماه 1385 ادامه یافت. یافته ها: در این مطالعه متوسط سن زنان باردار 27.4±6.4 سال و زنان غیرباردار 27.6±4.5 بود (0.8=p). میانگین و انحراف معیار سن حاملگی 11±3.3 هفته بود. میانه غلظت ید ادرار در زنان باردار کمتر از 100 میکروگرم در لیتر در 19.4 درصد، زنان باردار میانه غلظت ید ادرار بین 149-100 میکروگرم در لیتر در در 25 درصد، میانه ی ید ادرار 249-150 میکروگرم در لیتر در 30.6 درصد و بیشتر یا مساوی 250 میکروگرم در لیتر در 25 درصد افراد دیده شد. این مقادیر در زنان غیرباردار به ترتیب17.6، 30.9، 32.4 و 19.1 درصد بود. میانگین هیچ کدام از نمونه های ید ادرار در دو گروه تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. میانگین (محدوده) انحراف معیار مقادیر ید ادرار در نمونه های شماره ی 1 تا 12 در زنان باردار، 138.4 میکروگرم در لیتر (404-24.1) و در زنان غیرباردار، 118 میکروگرم در لیتر (272.4-29.5) (0.286=p) بود که تفاوت معنی داری وجود نداشت. به جز نمونه شماره 11 میانه غلظت ید ادرار بین زنان باردار و غیرباردار تفاوت چشم گیری نداشت (0.05=p). نتیجه گیری: در هر فرد تغییرات روز به روز ید ادرار چشم گیر است. مقادیر عددی حد مرکزی (معمولا میانه) تصویر صحیح تری از دریافت کافی یا ناکافی جمعیت مورد نظر را به دست می دهد.