زمینه و هدف: بیماری ایسکمی قلبی یک اختلال روانی فیزیولوژیک است که علاوه بر عوامل زیستی و خطرساز جسمی به عنوان فرایند فیزیوپاتولوژیک، عوامل روانشناختی و اجتماعی هم در بروز و تشدید آن نقش بسزایی دارد. به همین منظور هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش عوامل روانی و اجتماعی با واسطه گری عوامل جسمی در سازگاری بیماران ایسکمی قلبی است.مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش بیماران بزرگسال بالای 30 سال بودند که تشخیص ایسکمی را از پزشک معتمد دریافت کرده و به مراکز درمانی استان خراسان جنوبی مراجعه کرده بودند و به صورت نمونه گیری در دسترس با حجم 310 نفر بررسی شدند. ابزار استفاده شده پرسشنامه منبع کنترل سلامت و ادراک بیماری و سازگای روانی و اجتماعی بود. روش تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری (SEM)،توسط نرم افزار Amos-18 انجام شد.یافته ها:بین فشارخون و سازگاری روانی اجتماعی رابطه منفی معنادار (B=-0.17, p<0.05) و بین عوامل روانی و سازگاری روانی و اجتماعی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (B=-0.95, p<0.05) بین عوامل روانی با سازگاری با میانجیگری فشارخون رابطه معنادار وجود دارد (p<0.05)نتیجه گیری: منبع کنترل سلامت و ادراک بیماری رابطه معناداری با سازگاری روانی و اجتماعی دارند و همچنین بین فشارخون و سازگاری روانی و اجتماعی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین عوامل روانی با واسطه گری عوامل فشارخون بر سازگاری بیماری ایسکمی قلبی رابطه معناداری دارد و شدت این تاثیر برابر -0.05 است.