آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت ایران
سال:1398 | دوره:7 | شماره:2 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: بیماری آلزایمر شایع ترین نوع زوال عقلی است که 5 تا 10 درصد افراد 65 سال به بالا با آن مواجه هستند؛ از این رو و با توجه به مطالعات، مصرف مواد حاوی امگا 3 برای پیشگیری از این بیماری پیشنهاد می شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین عوامل مرتبط با مصرف مکمل امگا 3 براساس سازه های مدل اعتقاد بهداشتی در پیشگیری از بیماری آلزایمر سالمندان است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی-تحلیلی، 333 سالمندی که در سال های 1394-1395 به مراکز بهداشتی-درمانی شهر تهران مراجعه کردند با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شدند. معیار ورود به مطالعه، سن بالای 60 سال، مبتلا نبودن به بیماری آلزایمر و مصرف مکمل امگا 3 در یک سال اخیر تعیین شد. داده های پژوهش براساس پرسشنامه مبتنی بر سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی و پس از تعیین روایی و پایایی توزیع و جمع آوری شد، سپس تحلیل آن ها با استفاده از SPSS نسخه 16، صورت گرفت. یافته ها: براساس نتایج مطالعه حاضر، میانگین رفتار پیشگیری با 6/48 (0/001>P) و سازه منافع درک شده با میانگین 3/42 (0/001>P) به ترتیب بیشترین میانگین محاسبه شده است. کمترین میانگین کسب شده نیز سازه موانع درک شده به شمار می آید. همچنین نتایج این مطالعه همبستگی معنادار را میان آگاهی و سازه های حساسیت، شدت و منافع درک شده سالمندان مورد نظر با رفتار مصرف مکمل امگا 3 نشان می دهد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، آگاهی و اکثریت سازه های مدل اعتقاد بهداشتی با مصرف مکمل امگا3 رابطه معناداری داشتند، لذا پیشنهاد می گردد مداخله آموزشی سالمندان به منظور ارتقاء رفتار پیشگیری از بیماری آلزایمر با تقویت سازه های مدل اعتقاد بهداشتی طراحی و اجرا گردد.

زمینه و هدف: با توجه به محدودیت رویکردهای فردمحور برای تغییر رفتار، محققان سلامت عمومی از چهارچوب های اجتماع محور برای درک عوامل مؤثر فعالیت فیزیکی و ارتقای سلامت شهروندان استفاده می کنند. محیط های باز شهری می تواند شرکت در فعالیت های بدنی و سلامت شهروندان را تسهیل کند. این مطالعه با هدف شناسایی شاخص ها، مؤلفه ها و ابعاد محیط های حامی سلامت و ارتقای سلامت شهروندان انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از مهر96 تا شهریور97 با استفاده از پروتکل مرور نظام مند کوکران انجام شد. به منظور جست وجوی مطالعات مرتبط با فضای باز عمومی و تحرک و سلامت شهروندان، مقالات لاتین با استراتژی جست وجوی مشخص در پایگاه های اطلاعاتی Science Direct و Web Of Science، کاوش شدند و از پایگاه اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی برای جست وجوی مطالعات فارسی استفاده شد. با انجام متاسنتز، شاخص های استخراج شده در قالب مؤلفه ها و ابعاد محیط های حامی سلامت شهروندان طبقه بندی شد. یافته ها: از مجموع سه پایگاه داده ای، 65 مقاله واجد شرایط لازم برای تحلیل بودند. پس از متاسنتز مطالعات، درنهایت 62 شاخص، 11 مؤلفه و 4 بعد اصلی مرتبط با فضاهای حامی سلامت و ارتقای سلامت شهروندان تبیین شد که عبارت اند از: بعد کالبدی؛ معنایی؛ عملکردی؛ فردی؛ اجتماعی. نتیجه گیری: فضاهای باز شهری می تواند محیط امنی برای فعالیت های ارتقای سلامت شهروندان باشد. در کالبد این فضاها باید زیبایی شناسی و محیط های سبز شهری وجود داشته باشد تا شهروندان بتوانند با احساس امنیت و آرامش به فعالیت های تندرستی بپردازند. این محیط ها باید دردسترس بوده و عملکردی جذاب داشته باشند تا بتوانند محیطی برای اجتماع پذیری شهروندان باشند.

زمینه و هدف: والدین کودکان با اختلالات رشدی، به ویژه اختلالات طیف اوتیسم در معرض خطر بالای اضطراب و پریشانی هستند. لذا، این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری روان شناختی و ارتقای سلامت مادران دارای کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر دربرگیرنده ی تمامی مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم شهر قم در سال 1396 بود. با توجه به نیمه آزمایشی بودن طرح، نمونه ای به حجم 30 بیمار (هر گروه 15 نفر) با توجه به معیارهای شمول از بین افراد جامعه ی آماری به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده، در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL) مقیاس پذیرش و عملِ نسخه ی دوم (AAQ-II) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و با روش تحلیل کوواریانس، تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر ارتقای سلامت و انعطاف پذیری روان شناختی (01/0>P) مادران دارای کودکان مبتلا به اوتیسم، تأثیر معناداری دارد. نتیجه گیری: مطابق یافته ی پژوهش، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در ارتقای سلامت و کیفیت زندگی مادران دارای کودک اوتیسم مؤثر است.

زمینه و هدف: آموزش بهداشت و ارتقای سلامت منبع مهمی در توسعه اقتصادی، اجتماعی و فردی است. توجه به این امر خطیر از وظایف مهم دولت ها به شمار می رود و همه انسان ها برای دستیابی به سلامتی و حفظ آن نیازمند آموزش هستند. مواد و روش ها: در این تحقیق از روش تحلیل محتوا «آنتروپی شانون» استفاده شد که در آن پردازش داده ها در بحث تحلیل محتوا با نگاه جدید و بهصورت کمی و کیفی مطرح می شود. آنتروپی در تئوری اطلاعات، شاخصی برای اندازهگیری عدماطمینان و با هدف بیان توزیع احتمال است. محتوای طرح از نظر پاسخگو (متن طرح تحول نظام سلامت و طرح تحول بنیادین آموزش) و دوازده مؤلفه اصلی و 58 مؤلفه فرعی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت بررسی شده است. یافته ها: نتایج تحلیل محتوای آنتروپی شانون نشان داد پیشگیری از بیماری ها با 32 مورد بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داده، و کمترین مقدار با فراوانی صفر به تحرک بدنی، سلامت روانی، پیشگیری از رفتارهای پرخطر و معلولیت مربوط است. از بررسی کل سند تحول بنیادین، مؤلفه مربوط به سلامت روانی با 97 مورد بیشترین فراوانی را دارد و کمترین مقدار با فراوانی صفر به معلولیت مربوط است. نتیجه گیری: یافته ها نشان داده است مؤلفه های نظام سلامت توزیع نرمال ندارند؛ بهطوری که در این اسناد در حد خیلی کم به آموزش بهداشت و ارتقای سلامت پرداخته شده است.

زمینه و هدف: بررسی متون نشان می دهد خودگویی و خودکنترلی از جمله روش های مؤثر در ارتقای سطح سلامت روان و دستیابی به اهداف زندگی است. با توجه به اهمیت ارتقای سطح خودکارآمدی دانش آموزان، این پژوهش با هدف مقایسه بررسی اثربخشی آموزش خودگویی مثبت و خودکنترلی بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر پایه دهم انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون در دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر پایه دهم رشته علوم تجربی مدارس دولتی منطقه دو تهران در سال 97-96 بوده است. حجم نمونه 60 نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی ساده و خوشه ای ساده انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه 20 نفری در قالب 2 گروه آزمایش (یک گروه تحت آموزش خودگویی مثبت و گروه دیگر تحت آموزش خودکنترلی) و یک گروه کنترل گمارش شدند. هریک از گروه های آزمایش به مدت 10 هفته آموزش دیدند. به منظور سنجش خودکارآمدی از ابزار خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد آموزش خودگویی مثبت و خودکنترلی باعث افزایش خودکارآمدی عمومی دانش آموزان دختر شده است. همچنین، بین اثربخشی این دو روش تفاوت وجود دارد و تأثیر آموزش خودکنترلی بر خودکارآمدی بیشتری است (0/001>P). نتیجه گیری: با توجه به اثربخشی آموزش های خودگویی مثبت و خودکنترلی بر خودکارآمدی عمومی دانش آموزان، مطلوب است مشاوران و درمان گران در مدارس در زمینه خودگویی مثبت و خودکنترلی هیجانی دوره های آموزشی برگزار کنند.

زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس بیماری مزمن سیستم ایمنی اثرگذار بر اعصاب مرکزی با علل ناشناخته است. به دلیل ماهیت غیرقابل پیش بینی، اغلب بیماران در برابر این بیماری تاب آوری ضعیفی دارند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری بر افزایش تاب آوری زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس انجام شد. مواد و روش ها: این طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل تمام بیماران زن مبتلا به MS، عضو انجمن MS شهر تهران در سال 96 بوده است. نمونه گیری به روش داوطلبانه انجام شد و نمونه ها به روش همتاسازی (سن و وضعیت تأهل) در دو گروه آزمایش و کنترل، هر گروه 15 نفر، قرار گرفتند. مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. در فاصله بین پیش آزمون و پس آزمون، برنامه مداخله مدیریت استرس به شیوه شناختی رفتاری آنتونی، ایرونسون و اشنایدرمن (2007) طی 8 جلسه 90 دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا، و داده های پژوهش پس از استخراج، با روش تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج اندازه گیری مکرر نشان داد پس از مداخله، بین گروه آزمایش و کنترل در میزان تاب آوری تفاوت معناداری وجود دارد و بعد از گذشت یک ماه نیز این تأثیرات پایدار بود (0/001>P). نتیجه گیری: برنامه مدیریت شناختی رفتاری استرس با ارتقای عوامل تاب آوری که شامل کنترل، تعهد و به چالش کشیدن مشکلات است، سبب افزایش تاب آوری می شود. بنابراین درمانگران و مشاوران می توانند این روش را برای افزایش تاب آوری و ارتقای سلامت در مبتلایان به بیماری مولتیپل اسکروزیس به کار ببرند.

زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر کاهش وزن و تنظیم شناختی هیجان در افراد مبتلا به چاقی انجام گرفت. مواد و روش ها: 29 نفر از افراد مبتلا به چاقی با BMI بالای 9/29 به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. در ابتدای مطالعه، پرسش نامه ی مشخصات جمعیت شناختی و پرسش نامه ی تنظیم شناختی هیجان را تکمیل کردند. همچنین شاخص توده ی بدنی افراد (BMI) در اولین جلسه و پس از اتمام دوره سنجیده شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و گواه تقسیم شدند و شرکت کنندگان گروه مداخله به مدت 5 ماه در معرض مداخله ی درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) قرار گرفتند و در پایان جلسات درمانی بار دیگر پرسش نامه ها را تکمیل کردند. روش آماری به کاررفته در این پژوهش، آزمون مجذور خی دومتغیری، آزمون میانگین دو گروه مستقل و تحلیل کوواریانس یک راهه تک متغیری بود. یافته ها: یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، باعث کاهش شاخص توده ی بدنی و نیز کاهش راهبردهای منفی و افزایش راهبردهای مثبت تنظیم شناختی هیجان می شود (0/01 > P). نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب کاهش وزن و افزایش تنظیم هیجان در افراد مبتلا به چاقی شد. لذا به کارگیری این رویکرد درمانی در افراد مبتلا به چاقی توصیه می شود.

زمینه و هدف: یکی از عوامل تنش زای شدید برای خانواده ها، به ویژه زنان، سقط مکرر است که آنان را در معرض مشکلات روانی متعددی قرار می دهد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مثبت نگری بر نشخوار فکری، تصویر بدن و رضایت جنسی در زنان با سقط مکرر انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه ی پژوهش، زنان با سقط مکرر مراجعه کننده به بیمارستان های دولتی امام خمینی (ره) و رازی شهر اهواز در فصل بهار سال 1397 بودند. نمونه ی پژوهش 40 نفر بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به دو گروه مساوی تقسیم شدند. گروه آزمایش 8 جلسه ی 90دقیقه ای با روش مثبت نگری آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. گروه ها پرسش نامه های نشخوار فکری، تصویر بدن و رضایت جنسی را در مراحل پیش آزمون و پس آزمون تکمیل کردند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19، تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر نشخوار فکری، تصویر بدن و رضایت جنسی تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش مثبت نگری باعث کاهش نشخوار فکری و افزایش تصویر بدن مثبت و رضایت جنسی در زنان با سقط مکرر شد (0/001>P). نتیجه گیری: نتایج حاکی از تأثیر آموزش مثبت نگری در بهبود نشخوار فکری، تصویر بدن و رضایت جنسی در زنان با سقط مکرر بود. بنابراین مشاوران و درمانگران می توانند از روش آموزش مثبت نگری برای مداخله در زمینه ی نشخوار فکری، تصویر بدن و رضایت جنسی استفاده کنند.

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین عفونت های دستگاه تناسلی زنان واژینیت است که به دلیل عوارض جانبی بالقوه آن، برای زنان بسیار جدی به شمار می آید. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر رفتارهای پیشگیری کننده از واژینیت در سفیران سلامت شهرستان مانه و سملقان انجام شده است. مواد و روش ها: مطالعه نیمه تجربی مداخله ای، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در میان هشتاد سفیر سلامت در سنین باروری 18-49 سال مراکز خدمات جامع سلامت منتخب شهرستان مانه و سملقان انجام شد. برای این منظور از پرسشنامه طراحی شده براساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده استفاده شد. تأیید روایی و پایایی این ابزار را قبل از مطالعه و توسط دو گروه مداخله و کنترل قبل و بعد مداخله آموزشی صورت گرفت. داده ها نیز با نرم افزار SPSS نسخه 19 و با استفاده از آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف، کای دو، تی تست و من ویتنی تحلیل شدند. یافته ها: براساس نتایج، میانگین سنی زنان مورد مطالعه 6/6 ± 30/86 و میانگین سن ازدواج 4/1 ± 24/ 18 است. پس از مداخله آموزشی میانگین نمره آگاهی، سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده (نگرش، نرم های انتزاعی، کنترل رفتار درک شده، و قصد رفتار) و میانگین نمره رفتارهای پیشگیری کننده از واژینیت در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری افزایش داشته است (0/001>P). نتیجه گیری: برنامه آموزش بهداشت مبتنی بر نظریه رفتار برنامه ریزی شده در ارتقای رفتارهای پیشگیرانه واژینیت مؤثر است.

زمینه و هدف: هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی عوامل مؤثر بر بستن کمربند ایمنی براساس نظریه ی انگیزش محافظت در سرنشینان جلو در شهر بوشهر است. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی 328 نفر که طی هفته ی گذشته در جایگاه سرنشین جلو، سفر درون شهری داشتند، در فاصله ی زمانی اسفند1396 تا اردیبهشت1397 به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بررسی شدند. برای جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای مشتمل بر ویژگی های جمعیت شناختی، سؤالات مربوط به سازه های انگیزش محافظت و سؤالات رفتار بستن کمربند ایمنی استفاده شد. اطلاعات با نرم افزار SPSS نسخه ی 22 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: در این مطالعه، 234 نفر (71/3درصد) کمربند ایمنی می بستند که 91 نفر (27/7درصد) کمربند ایمنی را به دلیل اجبار قانونی و 143 نفر (43/6درصد) با دیدگاه حفظ سلامت کمربند ایمنی می بستند. پیشگویی کننده های بستن کمربند ایمنی، سازه های قصد(P<0. 001, Exp(B)= 1. 28)، خودکارآمدی درک شده(P=0. 031, Exp(B)=1. 09)، هزینه های پاسخ درک شده(P=0. 003, Exp(B)=0. 88) و پاداش درک شده رفتار ناسازگار(P=0. 005, Exp(B)=0. 82) بود (R2=33%). پیشگویی کننده-های بستن کمربند ایمنی بخاطر حفظ سلامتی سازه های قصد(P<0. 001, Exp(B)= 1. 41)، هزینه های پاسخ درک شده(P<0. 001, Exp(B)=0. 82) و پاداش درک شده رفتار ناسازگار(P=0. 003, Exp(B)=0. 78) (R2=39%) و پیشگویی کننده های بستن کمربند ایمنی بخاطر اجبار قانون، سازه های قصد(P=0. 005, Exp(B)= 1. 20)، خودکارآمدی(P<0. 001, Exp(B)=1. 18) و پاداش درک شده رفتار ناسازگار(P=0. 011, Exp(B)=0. 82) بود (R2=35%). نتیجه گیری: علاوه بر وضع قوانینی مبنی بر اجباری بودن بستن کمربند ایمنی که از طریق خودکارآمدی و کاهش پاداش درک شده موجب افزایش استفاده از کمربند می شود، راحتی کمربند ایمنی با دو مکانیسم کاهش درک مشکلات رفتار بستن کمربند ایمنی و کاهش فواید و پاداش استفاده نکردن از کمربند ایمنی در افراد با دیدگاه حفظ سلامت موجب افزایش بستن کمربند ایمنی می شود.

زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تجربه های ناگوار در روابط دوران کودکی، در خانواده و مدرسه، بر دانشجویان و تأثیر آنها بر پیامدهای منفی سلامتی شان (افسردگی، اضطراب، نگرش خودکشی و فکر جدی خودکشی در طول عمر) است. مواد و روش ها: 524 دانشجوی کارشناسی 18 تا 28 ساله با روش نمونه گیری چندمرحله ای از گروه های آموزشی علوم انسانی، فنی مهندسی و علوم پایه در دانشگاه تهران شرکت کردند. ملاحظات اخلاقی توسط کمیته اخلاق دانشگاه تهران تأیید شد. از HADS برای افسردگی و اضطراب (8≤ )، یک پرسشنامه محقق ساخته برای تجربه های ناگوار در روابط دوران کودکی و دو تک سؤال برای نگرش خودکشی و فکر خودکشی استفاده شد. تجزیه وتحلیل ها با Fisher’ s exact و رگرسیون لجستیک دووجهی (تک متغیره و چندگانه) انجام گرفت. یافته ها: 487 شرکت کننده (59/2درصد دختر) با میانگین سنی 1/42± 20/66 وارد تحلیل ها شدند. 43/6درصد افسردگی، 69/6درصد اضطراب، 39/8درصد نگرش خودکشی و 37/9درصد فکر خودکشی را گزارش دادند که به طورمعنی داری در دختران بیشتر بود. عمده ترین تأثیرها بر اضطراب و متغیرهای خودکشی بود. مهم ترین تجربه های تأثیرگذار شامل سوءرفتار عاطفی (بیشتر روی اضطراب، 2/21برابر؛ 35/3-1/40=CI95%) فقدان عشق والدین (بیشتر روی اضطراب، 2/01برابر؛ 3/31-1/22=CI95%)، غفلت (بیشتر روی اضطراب، 1/93برابر؛ 3/14-1/19=CI95%؛ و فکر خودکشی، 1/93برابر؛ 2/91-1/28=CI95%)، خشونت جسمی خانگی (بیشتر روی فکر خودکشی، 1/91برابر؛ 2/94-1/24=CI95%)، طلاق/جدایی (بیشتر روی نگرش خودکشی، 2/23برابر؛ 4/79-1/04=CI95%)، قربانی همسالان شدن (بیشتر روی اضطراب، 1/60برابر؛ 2/69-0/95=CI95%؛ 0/1>P)، و سوءاستفاده ی جنسی جسمانی (بیشتر روی نگرش خودکشی، 1/78برابر؛ 2/97-1/07=CI95%) و غیرجسمانی (بیشتر روی اضطراب، 2/61برابر؛ 4/88-1/39=CI95%) بود. جنسیت دختر تأثیر این تجربه های ناگوار را بر پیامدها افزایش نسبی می داد. نتیجه گیری: پژوهش های طولی و شیوع شناختی در کشور لازم است. به پژوهشگران توصیه می شود تعیین گرهای اجتماعی محیطی ایجادکننده تجربه های ناگوار در روابط دوران کودکی و تداوم تبعات آنها را بررسی کنند.

زمینه و هدف: رابطه فرازناشویی رویدادی آسیب زاست که می تواند زندگی زناشویی یک زوج را به مخاطره اندازد. ازاین رو پژوهش حاضر به منظور ارائه مدل علی پیش بینی کننده نگرش زوجین به روابط فرازناشویی بر اساس سبک های دلبستگی، طرحواره های ناسازگار اولیه و متغیرهای میانجی صمیمیت زناشویی و سبک های عشق ورزی اجرا شد. مواد و روش ها: آزمودنی ها 650 نفر از افراد متأهل (357 زن و 293 مرد) شهر تهران در سال 1396 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ، سبک دلبستگی، سبک عشق ورزی، صمیمیت زناشویی و نگرش به روابط فرازناشویی گردآوری و تجزیه وتحلیل داده ها به روش تحلیل مسیر و با استفاده از نرم افزار AMOS توسط شرکت SPSS نسخه 20 انجام شد. یافته ها: اثر مستقیم دلبستگی اضطرابی، طرحواره های محرومیت هیجانی، رهاشدگی، انزوای اجتماعی، شکست و آسیب پذیری بر سبک عشق ورزی اروس و اثر مستقیم سبک دلبستگی اضطرابی و طرحواره انزوای اجتماعی بر سبک عشق ورزی استورگ معنی دار است (0/05 >P). همچنین طرحواره های محرومیت هیجانی، آسیب پذیری، ایثارگری و سبک های عشق ورزی اروس، استورگ و آگاپه بر صمیمیت زناشویی اثر مستقیم معنی دار دارند (0/05 >P) و اثر مستقیم دلبستگی اضطرابی، سبک عشق ورزی استورگ، طرحواره های گرفتار، آسیب پذیری، ایثارگری و صمیمیت بر خیانت زناشویی معنی دار هستند (0/05 >P). بر اساس مقادیر شاخص های تطبیقی، مطلق و مقتصد مدل آزمون شده برازش مطلوب دارد. نتیجه گیری: ازدواج و انتخاب همسر یکی از تصمیم های مهم زندگی است. بنابراین بررسی این متغیرهای پیش بین در مشاوره های پیش از ازدواج و خانواده برای شناسایی افراد در معرض خطر لازم است.