چگونگی رویکرد بشر به سلامت و درک عوامل موثر بر آن در طول زمان تغییر نموده است. انسان در ابتدا با رویکرد غیرعلمی به مقوله سلامت و بیماری می نگریست و خرافات، ارواح و سایر دلایل ماوراء طبیعه را در ایجاد بیماری دخیل می دانست. با پیشرفت علم و بخصوص با اختراع میکروسکوپ و رشد علوم زیست شناسی، موجودات جاندار ریز قابل رویت خصوصا میکروب ها به عنوان عامل بیماری زا کشف و معرفی شدند و بدین گونه رویکردهای علمی به سلامت امکان ظهور یافت.با پیشرفت علم و تکنولوژی، درک موجود از بیماری و سلامت و رویکرد متخصصین به آن دچار دگرگونی شد، لذا علوم بهداشتی نیز دچار تغییرات تکمیلی و تطابقی مهمی گردیدند که از آن ها به عنوان انقلاب های علم بهداشت یاد می شود. در کشورهای پیشرفته این تغییر جهت، ابتدا از رویکرد خرافی به بیماری به رویکرد پزشکی (انقلاب اول بهداشت عمومی)، و سپس به رویکرد روانشناختی (انقلاب دوم بهداشت عمومی) متبلور شد. گزارش لالوند در سال 1974 و متعاقب آن انتشار اعلامیه آلما آتا در سال 1978 با ارائه رویکرد جدید جامعه شناسانه به سلامت، به عنوان نقاط عطف انقلاب سوم بهداشت عمومی و موج اول علم ارتقاء سلامت مطرح شدند. انتشار «منشور اتاوا» در سال 1986 در اختتامیه اولین کنفرانس ارتقاء سلامت که توسط سازمان جهانی بهداشت در کانادا برگزار شد، به عنوان تاریخ رسمی تولد این علم محسوب می شود.