مقدمه: درک آمادگی کاربران در موفقیت هر برنامه آموزش الکترونیکی مهم است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی آمادگی یادگیری الکترونیک دانشجویان، اعضای هیئت علمی و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی آبادان بود. روش بررسی: این مطالعه ی مقطعی-تحلیلی روی 187 نفر از دانشگاهیان انجام شد. برای ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیک از پرسشنامهThe Academics’,E-Readiness Questionnaire (ARQ) استفاده شد. نتایج: نتایج آزمون Kruskal-Wallis نشان داد که تفاوت آماری معنی داری در میانگین رتبه ی حیطه ی مهارت کار با کامپیوتر بین دانشجویان (2/5±,5/82) با اعضای هیأت علمی (2/4 ±,1/140) و کارکنان (9/3 ±,1/142) وجود دارد، به طوری که میانگین نمره اعضای هیأت علمی و کارکنان به طور معنی داری بالاتر از دانشجویان بود (001/0 ≥,P). نتایج آزمونBivariate analysis نشان داد که در دانشجویان، تعداد کارگاه ها و سمینارهای با موضوع آموزش الکترونیکی برگزار شده، ارتباط مثبت معنی داری با میزان مهارت کار با کامپیوتر (001/0≥, P، 343/0 r=) دارد. همچنین یک ارتباط مثبت معنی دار بین آگاهی با نگرش نسبت به یادگیری الکترونیکی (001/0≥, P, 172/0r=) در دانشجویان مشاهده شد. در بین اعضای هیات علمی، ارتباط منفی معنی داری بین سابقه کار با نگرش نسبت به آموزش الکترونیکی مشاهده شد (39/0-r=، 04/0 =P). نتیجه گیری: یادگیری الکترونیکی می تواند با توجه روزافزون به نیازهای آموزشی، راه اندازی بسترهای موجود، ایجاد زیرساخت ها و امکانات مورد نیاز، بالا بردن دانش و نگرش کارکنان، استادان و دانشجویان و کاهش مقاومت اعضای هیات علمی با سابقه برای تغییر، گسترش یابد.