مقدمه: سازه خودکارآمدی در محیط های آموزشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است . خودکارآمدی ریشه در نظریه شناختی اجتماعی بندورا دارد. مطالعه حاضر براساس نظریه بندورا و با هدف تعیین همبستگی خودکارآمدی با عملکرد بالینی، دانشجویان کارآموز در عرصه انجام شد . پژوهشگران درصددند تا به این طریق بتوانند به باورها و توانایی های یادگیرنده در فرایند یاددهی - یادگیری، در چارچوب نظریه، توجه نموده و از نتایج آن در جهت ارتقای توانمندی های بالینی دانشجویان، بهره جویند .روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است که برروی کلیه دانشجویان پرستاری ترم هشتم ورودی 1388 دانشگاه آزاداسلامی واحد رشت (51 نفر) به روش سرشماری انجام گرفت. ابزارهای مطالعه شامل پرسشنامه « خودکارآمدی عملکرد بالینی» 37 گویه در چهارحیطه و «چک لیست محقق ساخته» با 28 گویه با طیف لیکرت پنج درجه ای جهت بررسی عملکرد دانشجویان بود. اعتبار محتوا و صوری ابزارها تعیین گردید. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوایی و صوری و پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ به تفکیک ابزار نهایی«خودکارآمدی عملکرد بالینی» 0.92 a= و چک لیست «عملکرد بالینی پرستاری» 0.87 a = تایید گردید. عملکرد بالینی دانشجویان، در حین انجام کارآموزی در بخش های محل کارآموزی خود براساس چک لیست مورد مشاهده و ارزیابی قرارگرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون) با سطح معناداری 0.05 با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمرات خودکارآمدی در کل ابزار «خودکارآمدی در عملکرد بالینی» 66.50±11.21 و نمرات عملکرد بالینی پرستاری در کل ابزار 3.74±0.47 بود. همچنین بین «خودکارآمدی در عملکرد بالین» با «عملکرد بالینی پرستاری» همبستگی مثبت و معنادار آماری وجود داشت. (r=0.286, p<0.003) ضمنا تنها بین معدل و خودکارآمدی در عملکرد بالینی ارتباط معنی دار مشهود بود (p<0.04)نتیجه گیری : اهمیت خودکارآمدی در آموزش، به تاثیر آن برعملکرد آینده مربوط می شود . کسب دانش و مهارت های تحصیلی فقط یکی ازمتغیرهای موثر بر عملکرد بالینی است و لذا مدرسین باید به عوامل نظیر: خودکارآمدی خصوصا در بالین، که موجب سنجش دقیق تر عملکرد دانشجویان پرستاری خواهد شد، توجه ای خاص مبذول نمایند.