آموزش پرستاری
سال:1401 | دوره:11 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: آموزش مداوم یک جزء ضروری برای حرفه ای شدن پرستاری است. همچین پرستاران به منظور بهبود کیفت مراقبت های پرستاری به برنامه های آموزش مداوم نیاز دارند. اما برای بهبود نحوه انجام و اثر بخش بودن آن تلاش های فراوانی مورد نیاز است. از این رو مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثربخشی برنامه آموزش مداوم پرستاری در ایران انجام شد. روش کار: مطالعه در سال 1400 به صورت مروری روایتی انجام شد. مطالب از جستجوی منابع کتابخانه ای، اینترنتی و جستجوی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی SID، Irandoc، Iranmedex، Magiran و Medlib از سال 1399-1384 با استفاده از جستجوی کلید واژه های آموزش مداوم، آموزش ضمن خدمت، و بازآموزی استخراج شد. در مجموع 62 مقاله مرتبط با هدف که در ایران کار شده بودند، پیدا شد. پس از بررسی عناوین مقالات و چکیده و ارزیابی کیفیت مقالات با استفاده از چک لیست استروب 14 مقاله برای تدوین این مقاله مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: از 62 مقاله مرتبط با هدف 14 مقاله وارد مطالعه شد. در طی برسی انجام شده از دیدگاه پرستاران جهت ارتقاء اثربخشی برنامه آموزش مداوم در پرستاری در چهار حیطه کلی دانش، مهارت و عملکرد، نیاز سنجی، رضایتمندی و اجرا نتایج حاصل شد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن بود که برای اثربخشی بهتر، لزوم ایجاد تغییرات در چهار حوزه دانش، مهارت و عملکرد، نیاز سنجی، رضایتمندی و اجرا ضروری به نظر می رسد. برنامه آموزش مداوم پرستاری باید براساس نیاز سنجی باشد و از روش های تعاملی جهت بهره وری استفاده شود. همینطور برای ایجاد رضایت مندی در پرسنل پرستاری، رعایت اصول آموزش بزرگسالان در برنامه ریزی و اجرای این آموزش می تواند ضمن ارتقا کیفیت این برنامه ها، امکان دستیابی به اهداف غایی آموزشها را نیز فراهم سازد.

مقدمه: تبعیت درمانی یکی از عوامل مهم روانشناختی در بهبود بیماری های جسمی است که می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی زمینه کاهش بیماری های مختلف را فراهم آورد، با درک این مهم پژوهش حاضر با هدف مدل یابی روابط ساختاری طرحواره های ناسازگار اولیه بر تبعیت درمانی با واسطه گری تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری در بیماران کرونر قلبی بستری در بیمارستان انجام شد. روش: روش تحقیق توصیفی-همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه ی تحقیق شامل تمامی بیماران کرونر قلبی بستری در بیمارستان فاطمه زهرا ساری (مرکز قلب مازندران) بود. با استفاده از روش نمونه گیری لوهلین (2004)، 280 نفر از بیماران بستری در بیمارستان به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه های طرحواره ناسازگار اولیه، تنظیم شناختی هیجان، تاب آوری و مقیاس تبعیت کلی و اختصاصی استفاده شد. داده های گردآوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرم افزار آماری SPSS وAmos تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که مسیر غیر مستقیم طرحواره های ناسازگار بر تبعیت درمانی با واسطه تنظیم شناختی هیجانی و تاب آوری معنی دار می باشد. نتیجه گیری: با توجه به قدرت پیش بینی کنندگی متغیرها می توان از نتایج در مداخلات روانشناختی و آموزش ها در بیماران استفاده نمود.

مقدمه: جراحی فتق دیسک کمر یکی از شایع ترین اعمال جراحی ستون فقرات است و رفتار های مراقبتی پس از جراحی نقش مهمی در روند بهبود بیماری دارد. این مطالعه با هدف طراحی و روانسنجی پرسشنامه سنجش رفتارهای مراقبتی بیماران بعد از جراحی فتق دیسک کمر انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع روان سنجی و در دو بخش طراحی پرسش نامه و بررسی روایی و پایایی آن، در سال 1400و در استان تهران انجام شده است. در این پژوهش ابزار مورد استفاده پرسش نامه سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد درباره رفتارهای مراقبتی بیماران بعد از جراحی فتق دیسک کمر بود که با استفاده از منابع علمی، مطالعات صورت گرفته و نظرات متخصصان طراحی گردید. برای بررسی روایی محتوایی از ضریب های نسبت روایی محتوا و شاخص روایی محتوا با استفاده از نظرات 10متخصص استفاده شد. از روش های آزمون-باز آزمون جهت بررسی پایایی درونی و آلفای کرونباخ، جهت بررسی پایایی بیرونی کمک گرفته شد. یافته ها: پرسشنامه طراحی شده حاوی 38گویه است که به ترتیب، 14گویه حیطه دانش، 13گویه حیطه نگرش و11گویه حیطه عملکرد درباره مراقبت های بعد از جراحی فتق دیسک کمر را می سنجید. طیف نسبت و شاخص روایی محتوا، به ترتیب (00/1-49/0) و (00/1-8/0) و برای امتیازهای تاثیر آن ها (5/1<) تعیین گردید، همچنین، طیف همبستگی درون طبقه ای و ضریب آزمون آلفاکرونباخ و کودر ریچاردسون برای پایایی گویه های سه مقیاس به ترتیب (977/0-767/0) و (86/0-75/0) محاسبه شد. پرسشنامه محقق ساخته با 38 گویه نهایی و تایید شد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که پرسش نامه طراحی شده از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است و از آن می توان برای سنجش سنجش آگاهی، نگرش و عملکرد درباره مراقبت های بعد از جراحی فتق دیسک کمر استفاده نمود.

مقدمه: کاربرد روش های آموزش سنتی در دانشگاه ها باعث ایجاد ضعف در دانش و عملکرد دارو درمانی دانشجویان پرستاری در این زمینه شده است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر مورد بر دانش و عملکرد دانشجویان پرستاری در رابطه با دارو درمانی در دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم در سال 1399 انجام شد. روش کار: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی تک گروهی از نوع قبل و بعد است که در سال 1399 بر روی 37 نفر از دانشجویان کارورز دانشکده پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام شد. نمونه ها به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. آموزش مبتنی بر مورد با ارایه مجری تحقیق و همکار طرح به عنوان تسهیلگر از طریق واتساپ به صورت آنلاین در 4 جلسه 90 دقیقه ای طی 4 روز برگزار شد. دانش و عملکرد دانشجویان قبل و پس از مداخله به ترتیب با آزمون سنجش دانش محقق ساخته حاوی 26 سئوال چهارگزینه ای و آزمون آسکی مشتمل بر 10 ایستگاه ارزیابی گردید. روایی و پایایی هر دو آزمون سنجش دانش و عملکرد قبل از اجرای تحقیق احراز گردیده بود. داده های جمع آوری شده با استفاده ازآزمون های تی زوجی و ویکاکسون از طریق نرم افزار spss 21 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین نمرات دانش دانشجویان کارورز قبل از مداخله برابر با 69/2±, 97/17 و بعد از مداخله برابر با 55/2±, 11/22 است که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (05/0>p). همچنین نتایج نشان داد که میانگین نمرات عملکرد قبل از مداخله دانشجویان کارورز برابر با 37/5±, 88/61 و بعد از مداخله برابر با 56/2±, 85/92 است که این تفاوت از لحاظ آماری معنی دار بود (05/0>p). نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر مورد باعث ارتقای دانش و عملکرد دانشجویان کارورز پرستاری در رابطه با دارو درمانی شد. لذا پیشنهاد می شود جهت ارتقای دانش و عملکرد دارو درمانی دانشجویان از این روش آموزشی استفاده شود.

مقدمه: توجه به کیفیت زندگی و عملکرد جنسی پرستاران به عنوان عوامل موثر بر زندگی زناشویی و عملکرد کلی آنان مورد توجه است. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و عملکرد جنسی زنان پرستار انجام گرفت. روش کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماری پژوهش 160 نفر از پرستار زن بیمارستان مرند در سه ماهه زمستان 1398 بودند. در این پژوهش تعداد 30 پرستار زن، با روش نمونه گیری غیرتصادفی داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و شاهد گمارده شدند (هر گروه 15 پرستار). گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را طی یک ماه در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه کیفیت زندگی واروشربون و عملکرد جنسی زنان متاهل کراسکیان موجمباری و کیب الهی بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و عملکرد جنسی زنان پرستار تاثیر معنادار داشته است (001/0>p) و توانسته منجر به افزایش کیفیت زندگی (از 29/8 ±,60/49 به 20/8 ±,66/57) و عملکرد جنسی (از 28/8 ±,40/51 به 93/7 ±,06/60) زنان پرستار شود. نتیجه گیری: درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد با بهره گیری از فنونی همانند کاربرد تکنیک های ذهنی، مشاهده خود به عنوان زمینه، تکنیک های گسلش شناختی، تصریح ارزش ها و عمل متعهدانه می تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت بهبود کیفیت زندگی و عملکرد جنسی زنان پرستار استفاده گیرد.

مقدمه: به دلیل تیمی بودن ماهیت مراقبت، همکاری های بین حرفه ای به عنوان یکی از اصول موثر آموزش و مداخلات پزشکی جا افتاده است؛ اثربخشی این همکاری با عوامل فردی، ساختاری و اجتماعی-فرهنگی متنوعی مرتبط است؛ تحقیق حاضر با تمرکز بر برخی از این متغیرها و با هدف بررسی نقش ویژگی های شخصیتی و نوع هویت یابی حرفه ای پرستاران دانشگاه علوم پزشکی نسبت به یادگیری بین حرفه ای انجام شده است. روش کار: تحقیق از نظر هدف کاربردی و ازلحاظ روش جمع آوری داده ها، همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود که 310 نفر با استفاده از جدول کرجسی مورگان برآورد و با استفاده از روش نمونه گیری چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. داده های مطالعه از طریق پرسشنامه های شخصیت نیو، آمادگی برای یادگیری بین حرفه ای پارسل و بلای و هویت حرفه ای دیلاس جمع آوری شدند. برای بررسی روابط بین متغیرها نیز از آزمون های همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته ها: یافته های به دست آمده نشان داد که ابعاد برونگرایی، گشودگی، همسازی و وظیفه شناسی بر نگرش پرستاران نسبت به یادگیری بین حرفه ای پرستاران تاثیر مستقیم دارد (01/0>p)؛ همچنین پرستارانی که هویت حرفه ای موفق دارند، به شکل معناداری، نگرش مثبت تری برای یادگیری بین حرفه ای دارند (01/0>p). علاوه بر این نقش تعدیل گرانه هویت حرفه ای در روابط بین دو متغیر ویژگی های شخصیتی و یادگیری بین حرفه ای هم نسبتا کم برآورد شده است. نتیجه گیری: وجود رابطه معنادار بین ویژگی های شخصیتی پرستاران و نگرش آن ها نسبت به یادگیری بین حرفه ای می تواند زمینه ساز ایجاد نگرش مثبت به همکاری در پرستاران باشد. سازگاری ابعاد شخصیتی افراد یک تیم پزشکی با یکدیگر نیز امکان بهبود تعاملات بین فردی و همکاری را فراهم می کند. با تدارک موقعیت هایی که برای فرد امکان کسب هویت موفق را مهیا می کند، می توان آمادگی لازم را برای یادگیری بین حرفه ای در پرستاران به وجود آورد.

مقدمه: پرستاری از حرف پیچیده علوم پزشکی است که در صورت عدم طراحی برنامه های مناسب و با کیفیت آموزشی، خسارات جبران ناپذیری بر سلامت جامعه، اعتبار علمی دانشگاه و دانش آموختگان وارد می کند. این مطالعه با هدف ارایه مدلی برای ارتقاء ارزیابی آموزش پرستاری در واحد های دانشگاه آزاد اسلامی انجام شده است. روش کار: این مطالعه از نوع آمیخته (کیفی-کمی) است و ابتدا بر اساس روش کیفی و مشخصا بر مبنای روش گرندد تیوری و با انجام مصاحبه با 21 نفر از خبرگان موضوع که به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، به استخراج و ارایه مدلی برای ارتقاء ارزیابی آموزش پرستاری پرداخته شده و سپس در مرحله کمی، با تدوین پرسشنامه محقق ساخته برگرفته از شاخص های مرحله کیفی در اختیار 200 نفر از اعضای شورای راهبردی دانشگاه آزاد اسلامی، اعضای هییت علمی و مربیان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی به روش نمونه گیری خوشه ای متناسب با حجم خوشه ها (بر اساس قانون کلاین) قرار گرفت. پایایی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ و روایی صوری آن با استفاده از نظرات خبرگان و روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی برای تعیین ابعاد مدل بررسی گردید. یافته ها: یافته های به دست آمده در بخش کیفی نشان داد که ابعاد ارتقاء ارزیابی آموزش پرستاری در واحدهای دانشگاه آزاد اسلامی شامل 6 بعد؛ ارتقاء ارزیابی آموزش پرستاری (پدیده محوری)، شرایط علی، شرایط زمینه ای، راهبردها، عوامل مداخله گر و نتایج و پیامدها و 17 مولفه در دانشگاه آزاد اسلامی بود. همچنین، یافته های بخش کمی نشان داد که وضعیت موجود در حد مناسبی نبود. نتیجه گیری: به منظور ارتقاء ارزیابی آموزش پرستاری در دانشکده های پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی می توان از مدل موجود بهره گرفت، که مطلوبیت و درجه تناسب مدل ارایه شده از نظر برازندگی مناسب تشخیص داده شد و با اطمینان 95 درصد مورد تایید متخصصان قرار گرفت.

مقدمه: تبعیت بیماران از درمان، از جمله رفتارهایی است که می تواند از عوارض منفی و شدت بیماری عروق کرونر بکاهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی مبتنی بر مدل اطلاعات، انگیزش و مهارت های رفتاری بر تبعیت از درمان بیماران بعد از آنژیوپلاستی عروق کرونر انجام گردید. روش کار: این مطالعه مداخله ای، بر روی 80 بیمار که حداقل 9 ماه قبل تحت آنژیوپلاستی قرارگرفته بودند، انجام شد. شرکت کنندگان با روش نمونه گیری در دسترس از بین بیماران واجد شرایط مراجعه کننده به درمانگاه تخصصی قلب بیمارستان رازی بیرجند در سال 1398 انتخاب شدند. بیماران به دو گروه 40 نفره آزمایش و کنترل با کمک جدول اعداد تصادفی تخصیص یافتند. گروه آزمایش بر اساس مدل اطلاعات، انگیزه و مهارت های رفتاری، طی 6 جلسه90-60 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفتند. گروه کنترل مراقبت های معمول را دریافت کردند. بلافاصله بعد از مداخله و یک ماه بعد از آن، ابزار پژوهش برای همه شرکت کنندگان تکمیل گردید. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بین میانگین نمره تبعیت از درمان در زمان های بلافاصله بعد (22/0±, 01/4) و یکماه بعد از مداخله (25/0±, 93/3) نسبت به زمان قبل از مداخله (39/0±, 66/3) در گروه آزمایش تفاوت معنادار وجود داشت (001/0