نشریه جراحی ایران
سال:1402 | دوره:31 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

استفاده از مواد سوزاننده در کشور ما رایج است. سوختگی با بلع مواد سوزاننده، به صورت بالقوه یکی از ناتوان کننده ترین آسیب های عصر صنعتی می باشد که می تواند بار بسیار زیادی به بیمار، سیستم سلامتی وارد نماید. برای تشخیص و درمان این بیماران، لازم است که پزشکان حیطه های مختلف شامل جراحان، متخصصان گوارش، گوش و حلق و بینی و رادیولوژیست ها همکاری کنند. تأخیر در تشخیص و درمان نکروز تمام ضخامت مری و معده یکی از عوامل مهم در مرگ و میر بیماران است. در واقع، میزان تأخیر در جراحی می تواند به عنوان یک پیش بینی کننده مرگ و میر در این بیماران محسوب شود. بلع مواد سوزاننده منجر به ایجاد آسیب بافتی در عرض چند ثانیه اول می شود. در ابتدای بیماری خونریزی، ترومبوز و التهاب همراه با ادم فرایندهای غالب بافتی هستند. سوختگی شدید می تواند با نواحی نکروز موضعی همراه با خطر پرفوراسیون منجر شود. به طور روتین پس از انجام بررسی های اولیه و در صورت عدم وجود علائم واضح تنفسی و علائم بالینی گردنی، قفسه صدری و شکمی، توصیه می شود که در 24 ساعت اول اندوسکوپی انجام شود و بر اساس نتایج آندوسکوپی، تصمیم درمانی لازم گرفته شود. تنوع در دستورالعمل های موجود در این زمینه و موارد بروز نسبتاً ناشایع در مراکز درمانی، دلیل عدم وجود پروتکل ثابت در درمان این بیماران است. به این علت شیوه های درمانی در بسیاری از مراکز با یکدیگر متفاوت هستند.

زمینه و هدف: گرفت پوستی یکی از شایع ترین اعمال جراحی است که توسط جراحان ترمیمی انجام می شود و به طور گسترده-ای برای جایگزینی پوست آسیب دیده ناشی از مصدومیت، سوختگی یا زخم های مزمن به کار می روند. هرچند برداشتن گرفت های پوستی کم ضخامت یک فرآیند جراحی خرد محسوب می شود، اما گاهی با اختلالات و عوارض قابل توجهی همراه هستند. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی پانسمان های هیدروکلوئیدی حاوی نقره در درمان زخم ناحیه برداشت گرفت های پوستی کم ضخامت بود. مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده بر روی 42 بیمار که برای بازسازی دیفکت پوستی نیاز به گرفت پوستی کم ضخامت داشتند، انجام شد. پس از برداشته شدن گرفت پوستی، بیماران به صورت تصادفی بلوک بندی در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی حاوی نقره با برند Aquacel Ag (گروه مداخله) و گروه پانسمان به صورت سنتی (گروه کنترل) قرار گرفتند. بیماران در روزهای 3، 5 و 7، 14 و 21 ویزیت شدند. در هر نوبت ویزیت اگر پانسمان خیس بود گازهای رویی برداشته شده ولی پانسمان اصلی دست نخورده باقی می ماند. عفونت زخم، درد هنگام تعویض پانسمان، میزان و سرعت روند اپیتلیالیزاسیون و اسکار محل زخم نیز در پایان ماه ششم در دو گروه مقایسه شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های t-test و یومن ویتنی نرم افزار SPSS نسخه 24 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین تعداد دفعات نیاز به پانسمان، میزان اپیتلیالیزه شدن زخم، در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود داشت (05/0 > P-value)؛ اما بین میانگین میزان شیوع عفونت (000/0، 050/0) درد هنگام تعویض پانسمان (140/0، 190/0)، اسکولاریتی (520/1، 670/1)، پیگمانتاسیون (520/1، 670/1) و ضخامت اسکار (760/1، 00/2) به ترتیب در دو گروه پانسمان هیدروکلوئیدی با نقره و پانسمان سنتی اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت (05/0 نتیجه گیری: در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد Aquacel Ag برای مدیریت زخم ناحیه برداشت گرفتهای پوستی کم ضخامتی کروشایمن و مؤثر است.

زمینه و هدف: تشخیص صحیح وضعیت استخوانی و شدت بیماری در بیماران مبتلا به هالوکس والگوس از اهمیت بالایی برخوردار می باشد، بر این اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط زاویه هالوکس والگوس با سایر زوایا و شاخص های رادیولوژیک در بیماران هالوکس والگوس انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی-تحلیلی می باشد که داده های آن در طی سال های 1400 تا 1401 جمع آوری گردیده است. جمعیت مورد مطالعه بیماران دارای هالوکس والگوس بودند که در ابتدا اطلاعات دموگرافیک اولیه ثبت شد، سپس برای تمامی بیماران گرافی ایستاده دورسوپلانتار پا گرفته شد. سپس اطلاعات رادیولوژیک بیماران شامل زاویه هالوکس والگوس، زاویه اینترمتاتارسال اول، دوم، متاتارس اول و پنجم، اندازه استخوان متاتارس اول، نسبت متاتارس اول به دوم و فاصله عرضی دیستال متاتارس اول تا دیستال متاتارس پنجم اندازه گیری و ثبت شد. هم چنین جهت بررسی شدت کلینیکی هالوکس والگوس، در همان وضعیت عکس فوتوگرافی با دوربین عکاسی دیجیتال نیز از بیماران گرفته شد. چهار نفر پزشک متبحر بصورت جداگانه و بدون اطلاع از نتایج رادیوگرافی بر اساس شاخص Visual Analogue Scale (VAS) به عکس های گرفته شده توسط دوربین امتیاز دادند. امتیاز VAS از 0 تا 10 بود که امتیاز 0 بیانگر حداقل شدت بیماری و امتیاز 10 بیانگر بیشترین دفورمیتی پا در هالوکس والگوس بود. جهت بررسی ارتباط بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی استفاده گردید. یافته ها: در این مطالعه 110 بیمار (94 نفر زن و 16 نفر مرد) وارد شدند که 80 نفر (8/72 درصد) از بیماران مبتلا به هالوگس والگوس متوسط و 30 نفر (3/27 درصد) مبتلا به نوع شدید بر اساس شدت کلینیکی هالوکس والگوس (VAS) بودند. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون و مدل رگرسیون خطی، بیشترین همبستگی مثبت زاویه هالوکس والگوس را به ترتیب با زاویه متاتارس اول و پنجم (ضریب همبستگی 55/0 و 001/0P < )، زاویه اینترمتاتارسال 1 و 2 (ضریب همبستگی 52/0 و 001/0P < ) و نسبت متاتارس اول به دوم نشان داد (ضریب همبستگی 24/0 و 01/0P =). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان دادند بخشی از عوامل مؤثر بر مقدار زاویه هالوکس والگوس و در نتیجه میزان شدت بیماری در یافته های رادیولوژیک بیماران قابل مشاهده هست که نیاز به توجه به این یافته ها در گرافی بیماران و اصلاح آنها حین عمل را بیشتر می کند.

زمینه و هدف: لارنگوسکوپی در زنان با پره اکلامپسی شدید یکی از استرس زا ترین وقایع بیهوشی می باشد؛ انجام لارنگوسکوپی می تواند پاسخ های همودینامیک را در این زنان تحریک نموده و منجر به عوارض جدی شود؛ لذا انتخاب روشی ایمن برای لارنگوسکوپی این زنان ضرورت دارد؛ هدف از مطالعه حاضر بررسی ایمنی گلایدسکوپ در مقابل تیغه مکینتاش در لوله گذاری تراشه برای زایمان سزارین در زنان با پره اکلامپسی شدید می باشد. مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی کنترل شده، 70 زن حامله دچار پره اکلامپسی شدید کاندید عمل سزارین تحت بیهوشی عمومی به طور تصادفی در یکی از دو گروه 35 نفره گلایدسکوپ یا مکینتاش وارد این مطالعه شدند. قبل از القای بیهوشی مونیتورینگ همودینامیک شامل ضربان قلب، پالس اکسیمتری، فشار خون شریانی تهاجمی برقرار شد. لوله گذاری تراشه به ترتیب در دو گروه گلایدسکوپ یا مکینتاش با کمک لارنگوسکوپ گلایدسکوپ یا مکینتاش انجام شد. متغیرهای همودینامیک در فاصله زمانی 2 دقیقه قبل از القای بیهوشی، قبل از لارنگوسکوپی و در دقایق 1، 2، 3، 4، 5 و 10 پس از لوله گذاری تراشه ثبت و بین دو گروه مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون t student، اندازه گیری های مکرر ANOVA و χ, 2 یا دقیق فیشر و من ویتنی مقایسه شدند. مقادیر P-value کمتر از 05/0 به عنوان تفاوت آماری معنی دار در نظر گرفته شدند. یافته ها: فشار خون بالا در 5 دقیقه اول پس از لوله گذاری در گروه مکینتاش شایع تر بود (050/0 ˂,P-value). میزان لوله گذاری موفق در دو گروه یکسان بود. میزان موفقیت در اولین تلاش درگروه گلایدسکوپ بالاتر بود (6/88% در مقابل 2/77%). زمان لازم برای لوله گذاری در گروه گلایدسکوپ به طور معناداری طولانی تر بود (6/32±, 2/50 در مقابل 1/44±, 7/29 ثانیه، 031/0 =P-value ) میزان عوارض راه هوایی در دو گروه یکسان بود. نتیجه گیری: در مدیریت راه هوایی برای عمل سزارین در بیمار با پره اکلامپسی شدید لوله گذاری با گلایدسکوپ اگرچه به زمان بیشتری نیاز دارد، اما وضعیت همودینامیک قابل قبول تری نسبت به تیغه مکینتاش ایجاد می کند؛ لازم به ذکر است میزان عوارض راه هوایی در دو گروه یکسان هست؛ لذا ایمنی لارنگوسکوپی با گلایدوسکوپ در زایمان سزارین زنان با پره اکلامپسی شدید قابل قبول است.

زمینه و هدف: جراحی برداشتن روده همراه با تعبیه استومی برای عمل دفع، یک تجربه دگرگون کننده زندگی است که چالش های متعددی را برای بیماران بوجود می آورد. بر این اساس، ضروری است افراد با زندگی جدید تطابق یابند تا شرایط خود را بهتر مدیریت کنند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تطابق بیماران با استومی و عوامل مرتبط با آن انجام شد. مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی –,همبستگی حاضر، 130 بیمار دارای استومی مراجعه کننده به 4 بیمارستان آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به روش در دسترس انتخاب شدند. داده ها به کمک فرم اطلاعات جمعیت شناختی-طبی و مقیاس تطابق با استومی Simmons و همکارانش (2009) جمع آوری و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 17 با استفاده از روش های آماری توصیفی (درصد، میانگین و انحراف معیار، فراوانی) و تحلیلی (تی مستقل، آنالیز واریانس و آنالیز رگرسیون) تحلیل شدند. سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمره تطابق با استومی 211/17±, 83/47 (از محدوده 92-0) بود. در میان ابعاد مختلف تطابق، بیشترین و کمترین میانگین نمره به ترتیب مربوط به ابعاد پذیرش و خشم بود. بررسی میانگین نمره تطابق با استومی بر حسب متغیرهای دموگرافیک-طبی حاکی از وجود ارتباط معنی دار بین تطابق با استومی با متغیرهای جنس (022/0P = )، وضعیت تأهل (005/0P = )، وضعیت زندگی (000/0P = )، سطح تحصیلات (019/0P = )، شغل (001/0P = ) و دلیل جراحی استومی (032/0P = ) بود. نتیجه گیری: با توجه به متوسط بودن سطح تطابق با استومی در این بیماران، نیاز به انجام مطالعات بیشتر در زمینه شناسایی دیگر عوامل مرتبط با تطابق و طراحی مداخلات روانی –,اجتماعی مناسب در جهت ارتقای تطابق با استومی احساس می شود.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه در مطالعات قبلی نقش افسردگی قبل از جراحی با درد مزمن و حاد پس از جراحی به صورت دقیق گزارش نشده است و سهم اثر این عامل روانشناختی بر درد (حاد و مزمن) پس از جراحی سرطان پستان نامشخص است، هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات افسردگی قبل از جراحی بر روی درد حاد و مزمن پس از جراحی سرطان پستان می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مروری سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. جستجوی مقالات در پایگاه های داده Medline، EMBASE، CINAHL، اسکوپوس، Web of Science، مگیران و SID با کلید واژه های " درد یا درد مزمن یا درد حاد یا درد پس از جراحی" و "افسردگی یا دپرسیون" و "سرطان پستان، جراحی پستان، پستان" انجام شد. نمودارهای جنگلی و قیفی برای بررسی نتایج به کمک نرم افزار متاآنالیز جامع (CAM) استفاده شد، شاخص اندازه اثر به کمک اندازه اثر مبتنی بر میانگین اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که ارتباط افسردگی قبل از جراحی با شدت درد کوتاه مدت (7 روز تا 3 ماهه) (45/03-0/0) 241/0: CI95%-و 125/0=P)، درد سه تا شش ماهه پس از جراحی (23/07-0/0) 152/0: CI95%-و 001/0/ ≥,P) و درد مزمن (12 ماهه) (22/12-0/0) 171/0: CI95%-و 193/0=P) به صورت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: افسردگی قبل از جراحی منجر به افزایش ریسک درد حاد و مزمن پس از جراحی می شود.

سرطان معده یکی از سرطان های شایع و مهلک است. سرطان خانوادگی معده به صورت نادرتر رخ می دهد. اما در این موارد، بروز سرطان معده در سنین پایین تر اتفاق می افتد و با عود زودرس و پیشرفت سریع تر همراه است. این مقاله مجموعه ای از سه مورد سرطان معده خانوادگی را ارائه می دهد و ویژگی های بالینی، مدیریت و نتایج آن ها را بررسی می کند. مورد اول مربوط به یک بیمار زن 35 ساله است که عمل جراحی را پشت سر گذاشت و در دوره پیگیری شواهدی از عود بیماری نداشت. مورد دوم، برادر کوچکتر مورد اول بود که دو سال پس از عمل جراحی اول، با عود بیماری مجدداً تحت جراحی قرار گرفت. مورد سوم، مادر آن ها و مبتلا به سرطان معده متاستاتیک بود. نقش آزمایش های ژنتیکی در شناسایی خطر سرطان معده خانوادگی هنوز معلوم نیست، در یک بررسی حدود 1 تا 3 در سرطان های معده موتاسیون ژن سی دی اچ 1 باعث به وجود آمدن سرطان معده می شود. اما این مسئله در معده نیاز به بررسی بیشتر دارد. در این رابطه به منظور بهبود مدیریت بیماری، پیگیری خانواده و مداخلات پیشگیرانه، قابل تأمل است.

مواد ضد عفونی کننده و گندزدا از دیر باز مورد استفاده بشر قرار گرفته است. کشف الکل توسط رازی گام بزرگی در دانش ضد عفونی کننده ها بود که تا امروز نیز ادامه دارد. آشنایی با انواع مواد ضدعفونی کننده و انتخاب بهترین آنها یکی از موارد ضروری در دنیای امروز است. به دلیل اهمیت حفظ جان انسان ها در عمل های جراحی پزشکی یا سایر خدمات درمانی و همه گیری ها لزوم استفاده از مواد ضدعفونی کننده برای افراد حیاتی است. علاوه بر آن، مواد گندزدا برای نظافت محیط بیمارستان، تجهیزات و سطوح الزامی می باشد. الکل ها، بتادین، ساولن، هیدروژن پرواکساید و ضد عفونی کننده های ترکیبی پیشرفته نمونه هایی از مواد ضد عفونی کننده رایج هستند. هیپوکلریت سدیم، دکونکس، فنول، فرمآلدئید، گلوتارآلدئید و ارتوفتال آلدئید به عنوان مواد گندزدا مورد استفاده قرار می گیرند. پس از پیداش بیماری کووید19، اهمیت مواد ضدعفونی کننده پیشرفته بیشتر مشخص شد. در حوزه ضد عفونی کننده های تکنیکی پیشرفته دو نمونه K20 و K21 با ایمنی و کارایی بالا توسط یکی از پژوهشگران ایرانی فرموله و ساخته شدند که به زودی جایگزین نمونه-های خارجی خواهند شد. این مقاله ابتدا انواع مواد ضد عفونی کننده، گندزداها و اصطلاحات تخصصی مرتبط را مورد بحث قرار می-دهد. سپس به معرفی ضد عفونی کننده های پیشرفته که در بیمارستان و کنترل کرونا ویروس مؤثر هستند و الزام ایجاد دانش فنی و ساخت داخل آنها می پردازد.

در دوران فرومانروایی ناپلئون اول، ایتالیا مورد حمله لشکریان وی قرار گرفته و بصورت سرزمینی وابسته به فرانسه درآمد. ناپلئون خود را پادشاه ایتالیا خواند. این انقیاد و وابستگی سیاسی هنگامی که ناپلئون برادر خود ژوزف بناپارت (1844 –,1768 میلادی) را در سال 1806 میلادی پادشاه ناپل (Naples) خواند، بیشتر آشکار گردید. یواخیم مورا (1815 –,1771 میلادی، Joachim Murat) که با کارولین (1839 –,1782 میلادی، Caroline) خواهر ناپلئون اول ازدواج کرده بود؛ پس از این که ژوزف به پادشاهی اسپانیا منصوب شد، پادشاه بعدی ناپل گردید. در سال 1811 میلادی، ناپلئون اول، فرزند تازه به دنیا آمده خود ناپلئون دوم را به پادشاهی رم (Rome) منصوب نمود. پاپ پیوی هفتم (1823 –,1742 میلادی، Pope Pius VII) ربوده شده و تا زمان سقوط ناپلئون در سال 1814 میلادی در فرانسه در اسارت بسر می برد....

رازداری در ساحت پزشکی و حفظ اسرار بیماران، بایسته ای است که ریشه در اصول مسلم اخلاقی و عرفی داشته و سنگ بنای اعتماد میان پزشک و بیمار بر آن استوار است؛ از این روی، مورد حمایت قوانین و از ابعاد برجسته حقوق پزشکی محسوب می شود؛ به-گونه ای که نقض آن با ضمانت اجرای کیفری مواجه می گردد. این مطالعه با هدف بررسی ماهیت و ابعاد افشای اسرار بیماران در چارچوب حقوق پزشکی و تبیین استثنائات و احکام مترتب بر آن با رویکرد نقدی بر نظم حقوقی کنونی، به صورت توصیفی به انجام رسید. یافته ها نشان داد که قاعده اولیه حاکم بر روابط پزشکی لزوم حفظ اسرار بیمار و تحقق جرم و ایجاد مسئولیت کیفری در صورت افشای اسرار است؛ لیکن با استناد به نظم عمومی و مصالح اجتماعی استثنائاتی به عنوان عوامل موجهه جرم بر این قاعده از سوی قوانین و عرف موجود (موارد اضطرار) در نظر گرفته شده که ارائه اسرار و اطلاعات پزشکی را به عنوان تکلیفی قانونی برعهده پزشک قرار داده است. به نظر می رسد با تکیه بر معیار «حمایت کافی» به جای تأکید بر «حمایت حداکثری» در رابطه با حفظ اسرار بیماران، لازم است ضمن تصریح قانونی بر موارد استثنایی افشای اسرار بیماران و نیز بروزرسانی قوانین موجود با امعان نظر به مسائل و بیماری های نوظهور، نسبت به رفع زمینه تشتت و ابهام و مآلا ایجاد شفافیت و انسجام حقوقی، توجه و اهتمام بیشتری صورت پذیرد.