مجله کاربردی علوم دامی ایران (Iranian Journal Of Applied Animal Science)
سال:1396 | دوره:7 | شماره:4 |تعداد مقالات:20

افت ناشی از همخونی، پدیده ای مضر در حیوانات اهلی است که ناشی از پرورش خویشاوندی است. پرورش خویشاوندی تلاقی های متوالی بین دو فرد است که رابطه خویشی آنها بیش از میانگین جامعه است و منجر به کاهش شایستگی فرزندان و تنوع ژنتیکی در جامعه می شود. گسترش آرایه های جهش تک نوکلئوتیدی متراکم اندازه گیری همخونی را با داده های مولکولی از طریق محاسبه اتوزایگوسیتی در ژنوم افراد آسان ساخته است. اتوزایگوسیتی به قطعه کروموزمی اتلاق می شود که یکسان اجدادی باشد و می تواند از طریق رشته های هموزیگوت اندازه گیری شود. بنابراین ROH مناطق هموزایگوت بهم پیوسته ای است که دو هاپلوتیپ به ارث رسیده از والدین در آن محل یکسان اجدادی اند. طول و فراوانی ROH می تواند تاریخچه، گلوگاه ژنتیکی و نشانه های انتخاب را در جامعه تعیین کند. ضریب خویشاوندی نیز می تواند از طریق ROH تعیین شود (FROH)، که در قالب کل طول ROH به طول ژنوم تعریف می شود. مطالعات زیادی سطح همخونی را از طریق FROH در گاو، خوک، گوسفند، مرغ و سایر حیوانات مزرعه ای از طرق آرایه های جهش تک نوکلئوتیدی بدست آورده اند. در بیشتر این مطالعات صحت و دقت FROH در مقایسه با FPED تایید شده است. برخی افت ناشی از همخونی را با FROH برآورد کرده اند و برخی ارتباط بین محل ROH را با موقعیت QTL ها و ژنها ارزیابی کرده اند. این مطالعات نشان دادند که سطح همخونی در جمعیت های خوکی و گاوی بسیار بیشتر از انسان است. اگر چه بیشتر تحقیقات نتیجه گرفتند که FROH می تواند همخونی را به دقت اندازه گیری کند و در هنگام عدم دسترسی به شجره مفید باشد. اما نگرانی های در رابطه با تراکم پانل ها، خطای تعیین ژنوتیپ و عدم شناسایی هتروزیگوسیتی در درون ROH بهم پیوسته که تعیین و تشخیص ROH را دشوار می کند وجود دارد. این مقاله به تعریف ROH و بحث در مورد جزئیات آن در انسان و حیوانات اهلی می پردازد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از این مطالعه، بررسی اثر افزودن سطوح مختلف ملاس (1 تا 5 درصد) روی کیفیت سیلو، تولید آزمایشگاهی متان و قابلیت هضم آزمایشگاهی ماده آلی (IVOMD) سیلوهای ضایعات پسته (Pistachio vera) و مخلوط کاه گندم بود. بدین منظور سیلوها با ضایعات پسته (85 درصد) و کاه گندم (15 درصد) بدون ملاس (گروه شاهد) و با افزودن ملاس از 1 تا 5 درصد (گروه های تیمار) تهیه گردیدند. همه این تیمارها شامل پنج تکرار بوده و در ظروق 1.5 لیتری تهیه می شدند. علی رغم اینکه pH سیلاژ و مقدار اسید استیک با افزودن سطوح مختلف ملاس کاهش یافت (0.05>P) ولی مقدار اسید لاکتیک سیلو افزایش نشان داد (0.05>P). در هیچکدام از سیلوها اسید بوتریک و اسید پروپیونیک مشاهده نشد. افزودن ملاس در همه سطوح منجر به افزایش تولید آزمایشگاهی متان، IVOMD و مقدار انرژی قابل متابولیسم شد (0.05>P). بنابراین ضایعات تازه پسته را می توان با افزودن کاه گندم و ملاس برای تولید سیلوی با کیفیت خوب به کار گرفت. بنابراین می توان نتیجه گرفت که این ضایعات می توانند به خوبی سیلو شده و به عنوان یک منبع علوفه ای با مخلوط سایر منابع علوفه در تغذیه حیوان در مناطقی که ضایعات تازه پسته یافت می شوند، به کار گرفته شوند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

بیماری ورم پستان دام به عنوان یکی از شایع ترین بیماری ها در واحدهای پرورش گاو شیری مطرح می باشد که از یکسو سلامتی دام ها را تحت شعاع قرار داده و از سوی دیگر منجر به کاهش پویایی تولید محصولات لبنی شده است. از این رو هدف از این مطالعه بررسی تشخیص بیماری ورم پستان در گاوهای شیری با نژاد هلشتاین با استفاده از پردازش تصاویر گرمایی بود. به منظور قابلیت تفکیک پذیری دام ها و مقایسه بهتر نتایج حاصل از نقشه های گرمایی، فاکتورهای چون میزان شیردهی، تعداد سلول های سوماتیک و نیز تست ورم پستان کالیفرنیایی به عنوان مرجع آزمایش در نظر گرفته شدند. نتایج حاصل از روش همبستگی اسپیرمن نشان داد که یک رابطه معکوسی (R=0.97) بین سلول های سوماتیک و مقادیر شیر ثبت شده وجود دارد. نتایج قابلیت تشخیص بیماری با کمک پردازش نقشه های گرمایی حاکی از آن بود که میانگین اختلافات دمایی بین بافت سالم و غیرسالم در پستان دام ها برابر 0.44 درجه سانتی گراد بوده است. به عبارتی دقت تشخیص این روش برابر 57.3 درصد به دست آمد. به منظور نتایج بهتر حاصل از روش پردازش تصاویر گرمایی، مدیریت پارامترهایی چون کنترل اثرات منفی تابش نور، عدم وجود مو و کرک در ناحیه پستان دام، کنترل دما در ناحیه اتصال پستان با پای دام و مدیریت زایدات پوست، در مطالعات آتی پیشنهاد گردید. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف این پژوهش، برآورد اجزای واریانس و پارامترهای ژنتیکی معیارهای تداوم شیردهی و تولید شیر 100 و 305 روز در گاوهای هلشتاین ایران بود. از رکوردهای روز-آزمون تولید شیر گردآوری شده بین سال های 1380 تا 1391 به وسیله مرکز اصلاح نژاد دام و بهبود تولیدات دامی کشور، استفاده شد. چهار معیار برای سنجش تداوم شیردهی استفاده شد: 21P: نسبت شیر تولیدی در بخش دوم دوره شیردهی به شیر تولیدی در بخش نخست دوره شیردهی، 31P: نسبت شیر تولیدی در بخش سوم دوره شیردهی به شیر تولیدی در بخش نخست دوره شیردهی، Pw: سنجه تداوم شیردهی حاصل از پارامترهای تابع گامای ناقص و Pj: تفاوت تولید در روزهای 280 و 60 دوره شیردهی. برای هر حیوان در هر دوره شیردهی تولید شیر در 100 روز اول، دوم و سوم و همچنین تولید در روز 60 و 280 و تولید شیر 305 روز با استفاده از پارامترهای تابع گامای ناقص برآورد شد. وراثت پذیری های برآورد شده برای معیارهای مختلف تداوم شیردهی در زایش اول، دوم و سوم به ترتیب بین 1 تا 6، 2 تا 10، و 1 تا 12 درصد بود. همبستگی ژنتیکی بین معیارهای تداوم شیردهی در زایش اول، دوم و سوم به ترتیب 77 تا 98، 65 تا 98 و 58 تا 98 درصد بود. همبستگی ژنتیکی بین معیارهای تداوم شیردهی و تولید شیر 305 روز در زایش اول، دوم و سوم به ترتیب بین 18 تا 63، 32 تا 75 و 41 تا 71 درصد برآورد شد. تکرارپذیری معیارهای تداوم شیردهی و تولید شیر 100 و 305 روز به ترتیب 6 تا 20 درصد، 30 درصد و 40 درصد برآورد شد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

ترکیب شیمیایی و تولید گاز آزمایشگاهی برخی از گونه های چریدنی حبوبات ارزیابی شدند. پروتئین خام (CP) در Pterocarpus erinaceus در بالاترین سطح بود (0.05>P). فیبر محلول در شوینده خنثی، فیبر محلول در شوینده اسیدی و تانن تغلیظ شده کل (TCT) در Erythrina senegalensis در بالاترین سطح قرار داشت (0.05>P). بیشترین مقدار لیگنین محلول در شوینده اسیدی در Parkia biglobosaوکمترین مقدارآن در Acacia seyal مشاهده شد.بالاترین مقدار تجزیه پذیری آزمایشگاهی ماده خشک (IVOMD) درDesmodium relatinum (11.87 درصد) و کمترین مقدار آن درFadhebia albida (74.29 درصد) به دست آمد. بالاترین حجم تولید گاز در 96 ساعت متعلق به GP=29.33mg/200g DM) Pterocarpus erinaceus) و کمترین آن مربوط به2.00 mL/200 g DM) Parkia biglobosa ) بوده است. مقدار GP حاصل از بخش محلول (a) و حجم گاز تولیدی (mL) در زمان Y) t) در Pterocarpus erinaceus و Erythrina senegalensis در بالاترین سطح بوده است. بیشترین مقدار تولید گاز حاصل از بخش نامحلول ولی تجزیه پذیر (b) و GP بالقوه (a+b) در Dicrostachys cinerea مشاهده شده است. نرخ c) GP) بین چراهای مختلف بدون الگویی مشخص تغییر نمود. CP چراها با زمان انکوباسیون در همه ساعت ها و کلیه ویژگی های تخمیر (a، c و Y) همبستگی مثبت معنی داری داشت. فیبر محلول در شوینده خنثی (NDF) همبستگی مثبتی با زمان های انکوباشیون و a، a+b و c نشان داد. فیبر محلول در شوینده اسیدی (ADF) همبستگی منفی با ساعت های انکوباسیون داشته ولی با خصوصیات تخمیر گازی رابطه مثبتی داشت. لیگنین محلول در شوینده اسیدی (ADL) و IVOMD همبستگی ضعیفی با ساعت های انکوباسیون داشتند ولی رابطه آنها با برخی از ویژگی های تخمیر قوی بود. تانن تغلیظ شده کل (TCT) همبستگی مثبتی با زمان انکوباسیون 6، 12، 24 و 96 ساعت داشته ولی رابطه اش با ویژگی های تخمیر مثبت ولی ضعیف بوده است. محتوای فنلی همبستگی مثبت و قوی با زمان انکوباسیون 3، 6، 12 و 24 ساعت و a، c و Y داشت. بر مبنای CP نسبتا بالا، سطوح متوسط فیبر و محتوای پایین تانن تغلیظ شده، می توان نتیجه گرفت که علوفه حبوبات چرایی پتانسیل تغذیه ای جهت خوراکدهی به نشخوارکنندگان در مناطق حاره ای را دارند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از این مطالعه، تعیین اثرات یک تلقیح باکتریایی و افزودنی های شیمیایی روی ترکیب مواد مغذی، تجزیه آزمایشگاهی، ضایعات کل، ثبات هوازی، کیفیت میکروبی و پروفایل تخمیری سیلوی نیشکر بوده است. تیمارها در 48 سیلوی کوچک در قالب فاکتوریل 4×2 (دو سطح تلقیح میکروبی (INO، 0 یا 4 گرم به ازای هر تن نیشکر تازه) و سه افزودنی شیمیایی (CHE، CaO، NaCl و اوره به میزان 10 گرم در هر کیلوگرم)) توزیع شدند. ارتباط INOو اوره بالاترین مقادیر ماده خشک (DM) و فیبر محلول در شوینده خنثی در شرایط تجزیه آزمایشگاهی را داشت. تیمارهای با تلقیح و افزودنی های شیمیایی ضایعات گازی (گرم به ازای هر کیلوگرم) کاهش دادند. رابطه INO و CHE مقدار باکتری های اسید لاکتیک را افزایش داد. رابطه INO و CHE منجر به اثر هم افزایی برای کاهش تولید اتانول و افزایش تولید اسید لاکتیک شد. تلقیح و CHE اثر هم افزایی مثبت بر ضایعات کل، بازیابی ماده خشک، پروفایل میکروبی و تولید اتانول و اسید لاکتیک داشت. تیمارهای حاوی اوره DM بزرگتر در تجزیه آزمایشگاهی و ثبات هوازی بیشتر در مقایسه با سایر افزودنی های شیمیایی داشتند. ارتباط INO و CHE اثر مثبتی بر ترکیب شیمیایی، تجزیه آزمایشگاهی، ضایعات کل، ثبات هوازی و پروفایل میکروبی و تخمیری سیلوی نیشکر داشت. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این آزمایش به منظور مقایسه تاثیر مکمل سازی شیر با اسانس های پونه کوهی و آویشن به صورت جداگانه یا مخلوط بر عملکرد رشد، فراسنجه های هماتولوژیکی و برخی متابولیت های خونی گوساله های شیرخوار هلشتاین انجام شد. چهل و هشت گوساله (با وزن 48.32±5.82 کیلوگرم) به طور تصادفی به چهار تیمار به شرح زیر اختصاص یافتند: (1) کنترل بدون مکمل اسانس، (2) مخلوط 5 میلی لیتر اسانس آویشن در شیر به ازای هر گوساله در روز، (3) مخلوط 5 میلی لیتر اسانس پونه کوهی در شیر به ازای هر گوساله در روز، (4) مخلوط 2.5 میلی لیتر اسانس آویشن + 2.5 میلی لیتر اسانس پونه کوهی در شیر به ازای هر گوساله در روز. نتایج نشان داد جیره های آزمایشی تاثیر معنی داری بر وزن بدن، متوسط افزایش وزن روزانه و نرخ ضریب تبدیل در کل دوره آزمایش نداشتند (0.05>P)، گرچه فراسنجه های مصرف استارتر و مصرف کل خوراک در گروه دریافت کننده اسانس پونه کوهی و گروه مخلوط اسانس ها افزایش یافتند (0.0001>P). مقادیر هماتوکریت، هموگلوبین، حجم متوسط هموگلوبین و درصد لنفوسیت ها در گروه دریافت کننده اسانس پونه کوهی در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافتند (0.05>P). همچنین نتایج این آزمایش ثابت کرد مکمل نمودن هر دو اسانس پونه کوهی یا آویشن غلظت آهن سرم و فعالیت آنزیم های آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات ترانس آمیناز را افزایش داد (0.05>P). غلظت های کلسترول و تری گلیسرید تام در گوساله های دریافت کننده هر دو اسانس در مقایسه با گروه کنترل نیز افزایش یافت (0.05>P). این نتایج نیاز به تایید بیشتر دارند و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است که غلظت ها و سهم اسانس های آویشن یا پونه کوهی (به تنهایی یا در مخلوط) را مشخص نمایند، گرچه نتایج این تحقیق پیشنهاد می کنند ممکن است اسانس پونه کوهی به عنوان یک افزودنی امیدبخش در تغذیه گوساله های شیرخوار مفید باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پیشرفت انتخاب ژنومی به طور گسترده ای وابسته به وجود عدم تعادل پیوستگی بین نشانگرها و QTL ها، تعداد QTL و وراثت پذیری صفت است. وجود عدم تعادل پیوستگی به ساختار ژنتیکی جمعیت و تراکم نشانگری بستگی دارد. این مطالعه جهت تخمین اثر تراکم نشانگر، وراثت پذیری صفت و تعداد QTL روی صحت ارزش های اصلاحی ژنومی توسط دو روش آماری GBLUP و بیزA صورت پذیرفت. بنابراین سه صفت (تولید شیر، وزن لاشه و وزن بلوغ) به ترتیب با وراثت پذیری 0.1، 0.3 و 0.5 با ژنومی شامل 3 کروموزوم، هر کدام به طول 100 سانتی مورگان در گوسفند شبیه سازی شد. سه سطح مختلف تراکم نشانگری (1000، 2000 و 3000) با سه سطح متفاوت تعداد QTL شامل 100، 200 و 300 در نظر گرفته شد. داده ها با دو توزیع متفات اثر QTL شامل توزیع یکنواخت و گاما (1.66=a و 0.4=b) شبیه سازی شدند. تراکم نشانگری، تعداد QTL، توزیع اثرات QTL و سطوح مختلف وراثت پذیری صفت به طور معنی داری صحت ارزش اصلاحی ژنومی را تحت تاثیر قرار دادند (0.05>P). بیشترین میزان صحت ارزش اصلاحی ژنومی توسط روش بیز A در صفاتی با تعداد QTL پایین و توزیع گاما اثر QTL حاصل شد. بر اساس نتایج حاصل از این شبیه سازی، وراثت پذیری صفت همانند تراکم نشانگری می تواند سبب افزایش عدم تعادل پیوستگی بین نشانگرها و QTLها شود که این امر در اجرای موفق انتخاب ژنومی ضروری می باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

جهت بررسی اثر شکل فیزیکی جیره های کاملا مخلوط بر عملکرد رشد، میزان گوارش پذیری موادمغذی، میزان ماده خشک مصرفی و صفات لاشه بره های نر کلکوهی دو آزمایش طراحی و انجام شد. در آزمایش نخست، چهل و پنج راس بره نر از شیر گرفته شده کلکوهی (2±32 کیلوگرم میانگین و انحراف معیار، وزن اولیه و سن 10±110 روزه) در قالب یک طرح کاملا تصادفی با سه گروه آزمایشی، پنج تکرار در هرگروه آزمایشی و سه راس بره در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفتند. تیمارها در هر دو آزمایش یکسان بودند (80 درصد کنسانتره و 20 درصد علوفه) و شامل جیره کاملا مخلوط با علوفه بلند (T1)، جیره کاملا مخلوط به شکل بلوک (T2) و جیره کاملا مخلوط به شکل حبه (T3) بودند. مقدار خوراک مصرفی بره های تغذیه شده با جیره بلوک به طور معنی داری بیشتر از جیره مخلوط بود (0.05>P) ولی با جیره پلت تفاوت معنی داری نداشت. وزن نهایی، متوسط افزایش وزن روزانه و میانگین ضریب تبدیل غذایی بره ها در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان نداد. وزن لاشه گرم و دنبه بره های تغذیه شده با جیره بلوک مشابه با جیره پلت و بیشتر از جیره مخلوط بود (0.05>P). گوارش پذیری ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، دیواره سلولی و دیواره سلولی بدون همی سلولز و تعادل نیتروژن در بدن در این آزمایش تحت اثر شکل فیزیکی خوراک قرار نگرفتند. در نتیجه بلوک کردن جیره اثری بر وزن نهایی، ضریب تبدیل و قابلیت هضم مواد مغذی در بره های آزمایشی نداشت ولی باعث افزایش ماده خشک مصرفی و در نتیجه افزایش انرژی قابل دسترس شد. بدین ترتیب بره های آزمایشی تیمار بلوک در مقایسه با بره های جیره مخلوط و پلت دارای دنبه سنگین تری بودند، پس وقتی که جیره به صورت بلوک در تغذیه بره ها استفاده می شود باید مصرف خوراک کنترل شده باشد و تغذیه با بلوک تا سر حد اشتها برای بره پرواری نژاد کلکوهی پیشنهاد نمی شود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این مطالعه به منظور ارزیابی اثرات سطوح انرژی و پروتئین جیره مادری بر رشد، برخی پارامترهای خونی، سلامتی و عملکرد بزغاله ها در ماه اول زندگی شان انجام شد. 95 روز بعد از جفت گیری، 28 بز آبستن در 4 گروه تیمار قرار گرفتند و با جیره های آزمایشی شامل 1) انرژی و پروتئین پایین 2) پروتئین بالا انرژی پایین 3) پروتئین پایین و انرژی بالا، و 4) پروتئین و انرژی بالا تغذیه شدند. در همه تیمارها، وزن بدن در 1 و 28 روز بعد زایش کاهش یافت. وزن تولد بزغاله ها بین 4 گروه مشابه بود اما تیمارهای پروتئین و انرژی پایین، پروتئین پایین انرژی بالا و پروتئین و انرژی بالا از نظر عددی وزن تولد پایین تری داشتند. وزن 7، 14، 21، 28 روزگی و وزن نهایی و افزایش وزن روزانه بزغاله ها به طور معنی داری در تیمار پروتئین بالا نسبت به گروه های دیگر بیشتر بود. در این آزمایش، وزن بدن و افزایش وزن روزانه بزغاله ها در 7، 14، 21 و 28 روزگی ودر کل آزمایش افزایش یافت. به هر حال غلظت انرژی اثر معنی داری بر وزن بدن و افزایش وزن روزانه بزغاله ها نداشت. غلظت پلاسمایی تری گلیسرید و توتال پروتئین به طور معنی داری در گروه پروتئین و انرژی بالا و غلظت گلوکز در گروه پروتئین بالا انرژی پایین افزایش یافت. تولید شیر در پاسخ به پروتئین خام جیره افزایش یافت. نتایج نشان داد که تغذیه مادری اثرات مثبت بر وزن و صفات بیومتریک بزغاله دارد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

جمعیت های مختلف بزهای مراکشی تنها بر مبنای فنوتیپشان شناخته می شوند. هدف این مطالعه، ارزیابی تمایز ژنتیکی بز نژاد دراا و آنالیز ساختار ژنتیکی آن و رابطه اش با سایر جمعیت های بومی با استفاده از 12 نشانگر ریزماهواره است. این پژوهش در جنوب و جنوب شرقی مراکش روی 192 حیوان از پنج جمعیت شامل دراا، اطلس، بارکا، قازالیا و از مجموعه ای از بزهایی که فنوتیپ های بسیار متغیری داشته و با یکدیگر در جمعیت بز های نامشخص دسته بندی می شوند، صورت گرفته است. ساختار جمعیت با استفاده از شاخص های تنوع استاندارد، آنالیز واریانس مولکولی و تکنیک های خوشه بندی بیزی مرود مطالعه قرار گرفت. بیش از 88.4 درصد از واریانس کل بین افراد توزیع شده و تنها 1.85 درصد ناشی از تفاوت های بین جمعیت ها بوده است. نژاد دراا پایین ترین هتروزیگوسیتی مشاهده شده (0.579)، بالاترین ضریب همخونی (0.161) و انحراف بیشتری از تعادل هاردی-واینبرگ نشان داد. علاوه بر این، این نژاد بیشترین فاصله ژنتیکی را از سایر جمعیت ها داشته است. خوشه بندی بیزی نشان داد که سطح بالایی از اختلاط بین جمعیت ها وجود داشته و یک خوشه منفرد قابل شناسایی نیز در داخل نژاد دراا وجود دارد. نتایج نشان می دهند که جمعیت های بز مراکشی تنوع ژنتیکی قابل ملاحظه ای داشته ولی در عین حال ساختار ژنتیکی ضعیفی دارند. در این بین، نژاد دراا یک استثنا بوده که درجه بالاتری از تمایز و ساختاربندی جمعیتی را نشان می دهد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از این مطالعه تعریف اهداف اصلاحی و شاخص انتخاب مناسب برای بز کرکی رایینی توسط شبیه سازی رایانه ای بود. معیار انتخاب برای افزایش تولید شیر، گوشت و کرک در این نژاد وزن بدن بز ماده (BWD)، وزن شیر تولیدی (MW)، وزن کرک تولیدی (CW)، وزن بزغاله برای فروش (WK) و تعداد بزغاله برای فروش به ازای هر بز ماده بودند. چهار شاخص انتخاب (I1-I4) جهت مقایسه پیشرفت ژنتیکی برای صفات موجود در شاخص انتخاب تشکیل گردید. بیشترین پیشرفت ژنتیک در شاخص انتخاب کامل (I1) با نسبت بز نر 0.4 برآورد گردید. بنابراین مناسب ترین شاخص انتخاب در این نژاد شاخص انتخاب 1 شامل صفات وزن بدن بز ماده، وزن شیر تولیدی، وزن کرک تولیدی، وزن بزغاله برای فروش و تعداد بزغاله برای فروش به ازای هر بز ماده می باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در حیوانات مزرعه، آزمون انساب از ابزارهای ژنتیکی کلیدی، برای تعیین دقت و صحت اطلاعات شجره ثبت شده می باشد. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی و استفاده از سیستم تکثیر همزمان (گروهی) 14 جایگاه میکروساتلایت برای انجام یک آزمون معمول شناسایی والدین می باشد. بدین منظور، 24 نتاج آمیخته از نژادهای گوسفندان قزل × بلوچی، بلوچی × قزل × مرینوس و بلوچی × مغانی × مرینوس و والدین نسبت داده شده به آنها برای ادامه پژوهش انتخاب شدند. استخراج DNA ژنومی با استفاده از نمونه های خون کامل و از طریق الکترورز کاپیلاری برای جایگاه های انتخاب شده، تعیین ژنوتیپ شد. بالاترین سیستم مولتیپلکس طراحی شده متعلق به گروه جایگاه های میکروساتلایت پنج گانهILSTS0049، MCM512، BMC1009، BM148 و CSSM032 بود که نتایج شارپ و تکرارپذیری را تولید می کرد. کارآیی نشانگرهای انتخاب شده در این مطالعه در گام اول با استفاده از شاخص های همچون، تعداد الل مشاهده شده، فراوانی اللی، محتوای اطلاعات چند شکلی، هتروزیگوتی مورد مشاهده و مورد انتظار و احتمال حذف یک فرد از شجره با استفاده از نرم افزارهای پاپ ژن و CERVUS ارزیابی شد. ارزش های مشاهده شده برای سه شاخص میانگین هتروزیگوتی، محتوای اطلاعات چند شکلی و تعداد الل های مشاهده شده در کل این چهارده جایگاه به ترتیب 0.60، 0.58 و 4.93 بود. بر اساس الگوی توارثی مندلی جایگاه های مورد مطالعه، قدرت و دقت شاخص احتمال حذف یک فرد از شجره در حدود 0.999 برآورد گردید. نتایج این پژوهش به روشنی نشان داده که یکی از نتایج منتسب به والدین شناخته شده بر اساس مقایسه الگوهای باندی و ژنوتیپ والدین و این فرد تعیین ژنوتیپ شده ثبت اشتباه شده است (خطای شجره). در نهایت استفاده از سیستم تکثیر گروهی جایگاه ها و سیستم الکترورز مویینه (کاپیلاری) می تواند روشی دقیق، سریع و مقرون به صرفه برای تایید والدین و شناسایی نتاج آنها برای انجام آزمون تایید والدین در گله های مردمی گوسفند می باشد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

هدف از این آزمایش بررسی اثرات سولفات مس (0، 125 و 250 میلی گرم در کیلو گرم)، مکمل آرژنین (0، 0.1 و 0.2 درصد) و محتوی گلوکوزینولات بر عملکرد و خصوصیات لاشه در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه کنجاله کانولا بود. آزمایش به شکل آزمون فاکتوریل 3 × 3 در قالب طرح کاملا تصادفی با 405 قطعه جوجه گوشتی نر در یک دوره 3 هفته ای (42-22 روزگی) انجام گرفت. میانگین افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر سطح 250 میلی گرم در کیلو گرم مس قرار گرفت (0.05>P). عمل آوری کنجاله کانولا با مس (0.01>P) و افزودن سطح 0.2 درصد آرژنین (0.05>P) به جیره به طور معنی داری وزن سینه را افزایش داد. همچنین، وزن نسبی ران نیز به طور معنی داری تحت تاثیر سطح 250 میلی گرم در کیلوگرم مس و 0.2 درصد آرژنین قرار گرفت (0.05>P). مکمل سازی سطح 0.2 درصد آرژنین باعث کاهش چربی حفره شکمی (0.01>P)، وزن شش ها (0.05>P) و بالعکس افزایش وزن دوازدهه (0.05>P) و ژژنوم (0.01>P) گردید. پایین ترین وزن سکوم در جوجه های تغذیه شده با جیره های بر پایه کنجاله کانولا عمل آوری شده با سطح 250 میلی گرم در کیلو گرم مس مشاهده شد (0.05>P). به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که عمل آوری کنجاله کانولا با مس می تواند باعث کاهش اثرات مضر گلوکوزینولات ها بر عملکرد جوجه های گوشتی گردد. علاوه بر این، افزودن سطح 0.2 درصد آرژنین می تواند باعث تغییر تقسیم بندی انرژی به سمت ذخیره پروتئین و کاهش چربی محوطه بطنی گردد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

آزمایش حاضر به منظور بررسی اثرات استفاده از سطوح مختلف اسانس های زردچوبه و رزماری بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو گوشت جوجه های گوشتی انجام گرفت. آزمایش با استفاده از 540 قطعه جوجه گوشتی (کاپ 500) در نه تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی به روش فاکتوریل سه در سه، متشکل از سه سطح اسانس زردچوبه (0=T1، 75=T2 و 150=T3 میلی گرم اسانس بر کیلوگرم جیره) و سه سطح اسانس رزماری (0=R1، 100=R2 و 200=R3 میلی گرم اسانس بر کیلوگرم جیره) اجرا شد. نتایج نشان داد که تیمار R2T3 و R3T3 در مقایسه با گروه شاهد، در سه هفته اول پرورش سبب افزایش وزن بدن شد (0.05>P). در طول دوره رشد (42-21 روزگی) و نیز در کل دوره، گروه شاهد در مقایسه با سایر تیمارها به استثناء تیمارهای R1T2، R2T3 و R3T1 پایین ترین ضریب تبدیل خوراک را داشت (0.05>P). بالاترین وزن نسبی لاشه و ماهیچه ران به ترتیب در جوجه هایی مشاهده شد که مقدار 75 و 150 میلی گرم اسانس زردچوبه دریافت کرده بودند (0.05>P). افزودن اسانس زردچوبه به جیره سبب کاهش معنی دار وزن نسبی پانکراس، پیش معده، سنگدان و چینه دان شد (0.05>P). بالاترین وزن نسبی جگر در جوجه های گروه شاهد مشاهده شد (0.05>P). اندازه گیری میزان مالون دی آلدئید (MDA) گوشت طی 30 روز نگهداری در دمای 20- درجه سانتی گراد نشان داد که همه تیمارها، به استثناء تیمارهای R3T2 و R3T3، در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی داری در MDA نشان دادند (0.05>P). شصت روز پس از نگهداری گوشت در دمای 20- درجه سانتی گراد، کمترین میزان MDA در جوجه های تیمارهای R1T2، R2T2، R3T3 و R3T1 مشاهده شد (0.05>P). نتایج نشان داد که استفاده همزمان از اسانس زردچوبه و رزماری در جیره، بهبودی در عملکرد جوجه های گوشتی ایجاد نکرد در حالیکه این افزودنی ها پتانسیل بالایی در بهبود ثبات اکسیداتیو گوشت و کاهش میزان MDA در طی نگهداری 30 و 60 روزه گوشت در دمای 20- درجه سانتی گراد داشت. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

این آزمایش برای ارزیابی تاثیر تزریق داخل تخم مرغی نانوذرات کربنات کلسیم بر خصوصیات استخوان، فراسنجه های خونی و عملکرد جوجه های گوشتی بعد از تفریخ انجام شد. تخم مرغ های بارور (400 عدد) به 4 گروه هر کدام شامل 100 عدد تخم مرغ اختصاص داده شد. در روز اول انکوباسیون، نانوذرات کربنات کلسیم در سطوح 100، 200 میلی گرم/ لیتر در 0.5 سی سی سرم فیزیولوژی به دو گروه تزریق شد، یک گروه فقط 0.5 سی سی سرم فیزیولوژی دریافت کرد و گروه دیگر مورد تزریق قرار نگرفت. جوجه های متولد شده از هر گروه به طور تصادفی به 4 گروه هر کدام شامل 15 جوجه اختصاص داده شد و تحت شرایط طبیعی پرورش داده شدند. نتایج نشان داد که وزن بدن، وزن طحال و کلسیم استخوان جوجه های متولد شده در گروهی که سطح 200 میلی گرم/ لیتر نانوذرات کربنات کلسیم دریافت کرده بودند بیشتر شد (P<0.05). بیشترین وزن بورس در گروهی که سطح 200 میلی گرم/ لیتر نانوذرات کربنات کلسیم دریافت کرده بودند مشاهده شد (P<0.05). تزریق سطوح 100 یا 200 میلی گرم/ لیتر نانوذرات کربنات کلسیم به طور معنی داری سبب افزایش فعالیت آلکالین فسفاتاز پلاسما و غلظت مس استخوان جوجه های متولد شده گردید (P<0.05). تزریق داخل تخم مرغی تاثیر معنی داری بر عملکرد جوجه ها در سنین 1 تا 21 روزگی نداشت (P<0.05). این نتایج اولیه نشان می دهد که تزریق 100 یا 200 میلی گرم/ لیتر نانوذرات کربنات کلسیم در روز اول انکوباسیون می تواند سبب افزایش سرعت رشد و توسعه استخوان شود.

هدف این مطالعه بررسی تاثیر نانو و میکروذرات پوشانی شده عصاره نعناع فلفلی بر عملکرد رشد، فراسنجه های خونی و فعالیت سیستم ایمنی در جوجه های گوشتی در معرض شرایط تنش گرمایی بود. در مجموع تعداد 320 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (راس، 308) به چهار تیمار آزمایشی اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل کنترل، عصاره الکلی نعناع فلفلی (200 پی پی ام به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، نانو ذرات کپسوله شده عصاره الکلی نعناع فلفلی (200 پی پی ام به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و میکروذرات کپسوله شده عصاره الکلی نعناع فلفلی (200 پی پی ام به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) بودند. هر تیمار مشتمل بر 4 تکرار محتوی 20 جوجه بود. نتایج نشان داد که تیمارهای عصاره الکلی نعناع فلفلی، نانو و میکرو ذرات کپسوله شده عصاره الکلی نعناع فلفلی به طور معنی داری سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی شدند. در پرندگانی که عصاره الکلی نعناع فلفلی و نیز عصاره الکلی به فرم نانو و میکرو ذرات کپسوله شده دریافت کرده بودند مقادیر پروتئین تام، آلبومین و گلبولین خونشان به طور معنی داری بالاتر بود. استفاده از عصاره الکلی نعناع فلفلی و نیز عصاره الکلی نعناع فلفلی به فرم نانو و میکرو ذرات کپسوله شده منجر به کاهش کلسترول کل، VLDL-کلسترول، LDL-کلسترول، LDL:HDL و تری گلیسرید و افزایش HDL-کلسترول شد. در پرندگان تیمار شده با نعناع فلفلی به خصوص در فرم ریز ذرات کپسوله شده وزن نسبی بورس فابرسیوس بالاتر بود. پرندگان تیمار شده با عصاره نعناع فلفلی و نانو و میکرو ذرات کپسوله شده عصاره نعناع فلفلی به طوری معنی داری نسبت هتروفیل به لمفوسیت پایین تری داشتند. تیتر آنتی بادی بر علیه گلبول قرمز سرم گوسفندی به طور معنی داری در پرندگان تیمار شده با عصاره الکلی نعناع فلفلی و نانو و میکروذرات کپسوله شده عصاره الکلی نعناع فلفلی بالاتر بود. پرندگانی که نانو و میکرو ذرات کپسوله شده عصاره الکلی نعناع فلفلی دریافت کرده بودند نسبت به بقیه پرندگان به طور معنی داری تیتر IgG بالاتری در اولین و دومین پاسخ ایمنی نشان دادند. به طور کلی این مطالعه نشان داد که نانو و میکروذرات کپسوله شده عصاره الکلی نعناع فلفلی توانایی بهبود سیستم ایمنی و راندمان رشد جوجه های گوشتی را در شرایط تنش گرمایی دارد.

پروتئین غیر مزدوج طیور (avUCP) عضوی از فوق خانواده ناقلین میتوکندریایی است که ورود پروتئین به ماتریکس میتوکندری را از سنتز ATP آزاد می کند. از روش PCR-RFLP برای برآورد فراوانی های آللی و ژنوتیپی چندشکلی های UCP/ HhaI استفاده شد و همبستگی بین این چندشکلی ها و صفات رشد، ارزش اصلاحی صفات رشد و تولیدمثلی در مرغ بومی فارس محاسبه شد. برای این منظور اطلاعات فنوتیپی 18 نسل متوالی از 200 پرنده با استفاده از مدل حیوانی تک صفتی با روش ASREML آنالیز شد. ارزیابی همبستگی بین این SNP با صفات تولیدمثلی اثر مثبت ژنوتیپ TC را با سن اولین تخم گذاری (ASM) در مقایسه با ژنوتیپ CC پیشنهاد می کند. به علاوه، ژنوتیپ TC همبستگی معنی داری با ارزش اصلاحی سن اولین تخم گذاری در مقایسه با ژنوتیپ CC نشان داد (0.05>P). در نتیجه، نتایج این پژوهش پیشنهاد می کند که ژنوتیپ TC ژن UCP با سن بلوغ جنسی (ASM) و ارزش اصلاحی سن بلوغ جنسی همبستگی دارد و چندشکلی های UCP می توانند به عنوان نشانگرهای DNA برای انتخاب در فرآیند اصلاح نژاد مرغ بومی فارس مورد استفاده قرار گیرند.

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر پودر قارچ صدفی بر صفات عملکردی و فراسنجه های خونی در بلدرچین های ژاپنی انجام گرفت. این مطالعه با 240 قطعه بلدرچین ژاپنی نر و ماده هفت روزه در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: گروه شاهد، سطوح نیم، یک و دو درصد قارچ صدفی بودند. تمامی تکرارها در قفس های جداگانه و تحت کنترل نور و دما در بستر قرار داشتند. در سن 21 روزگی جوجه های نر و ماده از هم جدا شدند. صفات عملکردی در کل دوره پرورش اندازه گیری و محاسبه شدند. صفات عملکردی شامل افزایش وزن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک تحت تاثیر سطوح مختلف قارچ صدفی قرار نگرفت. مقدار کلسترول، تری گلیسرید، لیپوپروتیین با چگالی پایین خون در مقایسه با گروه شاهد به طور معنی داری کاهش (P<0.05) و لیپوپروتیین با چگالی بالا به طور معنی داری (P<0.05) در تیمار دو درصد پودر قارچ صدفی افزایش نشان داد. اما مقدار گلوکز، اسید اوریک و پروتئین کل خون در بلدرچین های ژاپنی تحت تاثیر مقدار قارچ مصرفی قرار نگرفت و تفاوت معنی داری بین گروه شاهد و تیمارهای دریافت کننده سطوح مختلف قارچ مشاهده نشد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که استفاده از دو درصد قارچ صدفی در جیره، تاثیر مثبتی بر روی فراسنجه های خونی در بلدرچین های ژاپنی دارد. بنابراین، می تواند به عنوان محرک رشد در جیره غذایی بلدرچین های ژاپنی مورد استفاده قرار گیرد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

شتر دوکوهانه یکی از گونه های دامی در معرض انقراض ایران بوده که اکثرا در شمال غرب کشور پرورش داده می شود. ریز ماهواره ها یکی از نشانگرهای مناسب برای مطالعات ژنتیک جمعیت و تعیین هویت جانوران و رده های سلولی هستند. در این تحقیق نشانگرهای ریزماهواره با استفاده از 40 رده سلولی فیبروبلاستی شتر دوکوهانه و به روش PIMA (PCR Isolation of Microsatellite Arrays) جداسازی، شناسایی و بررسی گردیدند. PIMA روش مناسبی است که نیازی به تشکیل کتابخانه ژنومی و استفاده از مواد رادیواکتیو ندارد. پس از بررسی توالی ها، تعداد 4 جایگاه ریزماهواره جدید (IBRC01، IBRC02، IBRC03 و IBRC04) شناسایی و برای آنها پرایمر طراحی گردید. تنوع آللی جایگاه های فوق در تعداد 40 نمونه شتر دوکوهانه بررسی شد. تعداد آلل های مشاهده شده از 5-3 آلل متغیر بود. هتروزایگوسیتی مشاهده شده بین 0.52 تا 0.71 و هتروزایگوسیتی مورد انتظار بین 0.53 تا 0.80 و شاخص شانون بین 0.89 تا 1.6 متغیر بود. درخت فیلوژنی بر اساس توالی های به دست آمده و توالی های ثبت شده از گونه شتر رسم گردید و تفاوت گونه ها را بر مبنای پراکنش جغرافیایی تایید کرد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که روش PIMA برای جداسازی و شناسایی نشانگرهای ریزماهواره کارایی خوبی داشته است. همچنین تنوع جایگاه های ریزماهواره جدید شناسایی شده خوب بوده و از آنها می توان به عنوان ابزاری مفید برای انجام مطالعات ژنتیک جمعیت، تعیین هویت و حفاظت از ذخایر ژنتیکی شتر دوکوهانه استفاده نمود. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید. لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.