خانواده تنها نهاد فطری، طبیعی، بی بدیل و جاودانه انسان است. چرایی و ضرورت اولیه پدیدآیی همه نهادها و سازمانهای اجتماعی برای استقرار و تحکیم خانواده ها بوده است. خانواده پرقداست ترین نهاد هستی است، چرا که خالق مهربان، فلسفه خلقت همه شگفتیهای هستی را بر زوجیت استوار کرده است. از همین رو پیامبر محبوب خدا، حضرت محمد(ص)، پس از بنای نخستین مسجد در شهر مدینه، در جمع مسلمانان حاضر در مسجد فرمودند: «از منظر من محبوب ترین بنای هستی خانواده است». این کلام حکیمانه پیامبر رحمت، بدان معناست که خانواده کانون محبوبان است و بایسته و سزاوار آن است که همیشه شاهد حضور محبوبان آرامش آفرین در خانواده باشیم. اگر بر این حقیقت باور داشته باشیم که غایت ازدواج دستیابی به آرامش و تجربه خوشبختی حقیقی است، رسالت اصلی زن و شوهر، در هر شرایطی، اندیشه و پاسداری از موهبت آرامش و مهارت آرامش آفرینی در کانون پرقداست خانواده است. بی شک، ایفای چنین رسالت سترگ و خطیری، با رفتار پرمحبت و رحمت، یعنی با گذشت و ایثار، صداقت و شجاعت و عدالت، صبوری و احسان و ابراز همیشه گل واژه های عاطفی، تایید و تکریم، ترغیب و تشویق و حاکمیت حقوق عاطفی متقابل همسران و فرزندان مقدور خواهد بود. زن و شوهر همواره حق دارند و نیاز که محبوب و معشوق هم باشند، فرزندان حق دارند پدر و مادر خود را از سویدای دل دوست داشته باشند و حق دارند پدر و مادر عزیزشان دوست داشتنی و محبوب باشند و حق دارند قلبا باور داشته باشند که مادر همواره محبوب ترین پدر است و پدر همیشه محبوب ترین مادر است. همین است که اندیشه به غایت ازدواج و تلاش بی وقفه در حاکمیت حقوق عاطفی همسران دل آ رام و فرزندان در حریم مقدس خانواده، اصلی ترین سرمایه آرامش ماندگار، احساس امنیت روانی و شکوفایی و تعالی حیات است.