خانواده و پژوهش
سال:1395 | دوره:13 | شماره:33 |تعداد مقالات:6

پژوهش حاضر در چارچوب روش همبستگی و با هدف تعیین نقش واسطه ای انگیزش تحصیلی در رابطه بین دلبستگی به مادر و عملکرد تحصیلی 303 دانش آموز سال سوم تجربی (134 پسر و 169 دختر) دبیرستانهای شهر تهران انجام شده است. شرکت کنندگان مقیاس انگیزش تحصیلی (AMS) (والرند و بیسونت، 1992) و سیاهه دلبستگی به والدین و همسالان (IPPA) (آرمسدن و گرینبرگ، 1987) را تکمیل کردند و عملکرد تحصیلی آنان از روی معدل نمره های دروس فیزیک، شیمی و زیست شناسی در امتحانات نهایی محاسبه شد. روایی و اعتبار ابزارهای پژوهش به ترتیب با روش تحلیل عاملی تاییدی و ضریب آلفای کرونباخ به دست آمده است. داده ها از طریق مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل گردیده اند. یافته ها حاکی از برازش مطلوب مدل مورد نظر بودند و نشان دادند که دلبستگی به مادر و انگیزش تحصیلی 33 درصد از تغییرات عملکرد تحصیلی را تبیین می کنند. همچنین دلبستگی به مادر 36 درصد از تغییرات انگیزش تحصیلی را پیش بینی کرده است. بر این اساس می توان نتیجه گرفت دلبستگی به مادر در انگیزش تحصیلی دانش آموزان و در نتیجه بهبود عملکرد تحصیلی آنان موثر است.

در پژوهش حاضر میزان همخوانی میانسه برنامه درسی قصد شده، اجراشده و کسب شده درس تفکر و سبک زندگی پایه هشتم مورد مطالعه قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه، نمونه و روش نمونه گیری عبارت اند از: اسناد مربوط به راهنمای برنامه درسی، 10 نفر متخصص موضوعی، 155 نفر مربی که به صورت تصادفی خوشه ایانتخاب شدند، 10 نفر ارزشیاب به صورت تصادفی برای مشاهده عملکرد آنها در کلاس درس و 384 نفر از دانش آموزان پایه هشتم که به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای به منظور مشاهده رفتار و عملکرد انتخاب شده اند (هر منطقه آموزشی دو کلاس به صورت تصادفی) و 19 نفر از سرگروه های آموزشی شهر تهران نیز انتخاب شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که میان برنامه درسی قصد شده و کسب شده و همچنین برنامه درسی قصد شده و اجرا شده همخوانی چندانی وجود ندارد.اگرچه برنامه درسی نسبتا مناسب است، اما در مرحله اجرا با مشکلات متعدد مانند ناکافی بودن آموزش معلمان، عدم دسترسی به امکانات مورد نیاز، سنگینی محتوا و ... روبه رو است. با توجه به ضعفهای مشاهده شده و تحقق نیافتن اهداف راهکار مناسب برای کاهش این شکاف، طراحی مجدد برنامه با استفاده از موضوعات میان- رشته ای و توسعه آموزشهای ضمن خدمت در میان مربیان است.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر میزان انگیزش پیشرفت دانش آموزان دوره دوم متوسطه مدارس غیرانتفاعی منطقه 5 شهر تهران صورت گرفته است. نوع پژوهش، شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه این پژوهش را همه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه مدارس غیرانتفاعی آموزش و پرورش منطقه 5 شهر تهران تشکیل داده اند. از این جامعه یک مدرسه به روش نمونه گیری در دسترس و از آن مدرسه، دو کلاس متوسطه با روش تصادفی انتخاب شده است. در این پژوهش به منظور سنجش انگیزش پیشرفت، پرسشنامه هرمنس به کار رفته است. برای اجرای پژوهش نخست از هر دو گروه پیش آزمون گرفته شده، سپس هشت جلسه 90 دقیقه ای مثبت اندیشی برای گروه آزمایش ارائه شده است اما برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفته است. پس از پایان آموزش برای گروه آزمایش، از هر دو گروه پس آزمون انگیزش پیشرفت تحصیلی به عمل آمد. به این ترتیب داده های موردنیاز پژوهش گرد آوری شدندو با آزمون کوورایانس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان دادند که میانگین انگیزش پیشرفت گروه آزمایش در پیش آزمون بهتر تیب برابر با82 بود، اما در پس آزمون 93 بود. همچنین تحلیل استنباطی با 99 درصد اطمینان، اثربخشی آموزش را بر انگیزش پیشرفت تأیید کرد. بنابراین نتیجه گیری می شود که آموزش مهارتهای مثبت اندیشی، انگیزش پیشرفت دانش آموزان رابه طور معنا دار افزایش می دهد (P>0.05). لذا باتوجه به یافته های پژوهش لزوم آموزش مهارتهای مثبت اندیشی برای دانش آموزان متوسطه احساس می شود.

طی دو دهه اخیر، جهان شاهد افزایش تعارضات منطقه ای متأثر از رابطه میان تمدنها بوده است. با توجه به روابط سیاسی، اجتماعی و اقتصادی کشورهای مسلمان با کشورهای غربی، اکثر این تعارضات در منطقه خاورمیانه رخ داده است. مصلحان اجتماعی برای رفع این بحرانها و کاهش آلام میلیونها انسان بر نقش نظامهای اجتماعی، به ویژه دو نظام خانوادگی و آموزشی تاکید می ورزند. این دو نظام می توانند از طریق توسعه آموزشهای انسانی، فهم مشترک میان فرهیختگان و مردم را در جوامع درگیر افزایش دهند. در این وضعیت، علم آموزش و پرورش تطبیقی این توانمندی را دارد که قدرت گوش سپاری به فرهنگهای دیگر و درک متقابل بین المللی را در مردم جهان افزایش دهد.در مقاله حاضر تلاش شده استبا بهره گیری از روش تحقیق تطبیقی تاریخی و مقایسه آرای تربیتی سه مربی مسلمان یعنی فارابی، ابن سیناو غزالی با آرای لاک، روسو و دیویی نشان داده شود چگونه افکار و آرای تربیتی مشترک می توانند نخست سبب کاهش شکل گیری جانب داری های ذهنی افراد از طریق تربیت خانوادگی و سپس افزایش درک تفاهم فرهنگی در سطح ملی و منطقه ای شوند.

گرایش سنتی خواهان مجزا کردن آموزش فنی و حرفه ای از تعلیم و تربیت دانشگاهی است. گروهی عقیده دارند که ارزش آنچه در ذهن افراد وجود دارد بیش از آن چیزی است که در دستان آنان وجود دارد و در مقابل گروهی آموزش نظری را پرداختن به یک سری مباحث انتزاعی و فاقد فایده عملی می دانند. در این مقاله رویکردهای موجود در این زمینه تحت عنوان تعلیم و تربیت لیبرال و حرفه گرایی مورد بررسی قرار گرفته است.در این مقاله با تحلیل مؤلفه های موجود به این جمع بندی دست می یابیم که این دو گونه از آموزش در تضاد کامل با یکدیگر نیستند بلکه آنچه این دو شکل از نظام تعلیم و تربیت را در مقابل یکدیگر نشانده، نگرش رادیکال در هر دو سوی طیف است که در یک سو منجر به نفی ارزش و جایگاه آموزش فنی و حرفه ای و بیرون راندن آن از عرصه تحصیلات دانشگاهی و در سوی دیگر طیف موجب نوعی حرفه گرایی کاملا مکانیکی فاقد هرگونه قوای عقلانی پرورش یافته می شود. رویکرد پیشنهادی این مقاله با عنوان رویکرد ترکیبی در عین باور به ترکیب ماهوی مولفه نظری و عملی در هر نوع آموزشی، از تقدم منطقی دانش نظری و بهره گیری آموزش فنی و حرفه ای از رشته های پایه و آکادمیک برای غنی تر شدن این نوع آموزش سخن گفته است.

هدف از انجام این تحقیق، بررسی رابطه سبکهای فرزندپروری (سلطه گری، وابستگی شدید و سهل انگاری) و سرسختی روانشناختی با تاب آوری در دانش آموزان بوده است. روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل همه دانش آموزان هنرستانهای دخترانه شهر کرمانشاه در سال 1393 بوده که در زمان انجام تحقیق در حدود 2000 نفر بوده اند. برای انجام دادن این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شده و حجم نمونه 300 نفر بوده است. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه سبکهای فرزندپروری دروز و تی هن (1957) ترجمه شکرکن و نجاریان (1372)، سرسختی اهواز کیامرثی و همکاران (1377) و تاب آوری کانر و دیوید سون CD-RIS (2003) بوده است. نتایج حاصل نشان داده که از میان سه سبک فرزندپروری مورد بررسی تنها بین شیوه سهل انگاری تربیتی والدین و تاب آوری دانش آموزان رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد و میان شیوه های فرزندپروری والدین مبتنی بر سلطه گری و وابستگی شدید با تاب آوری دانش آموزان رابطه معنادار وجود ندارد. همچنین مشخص شد میان سرسختی روان شناختی دانش آموزان با تاب آوری آنها رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد. نتایج حاصله از تحلیل رگرسیون نشان داد که دو متغیر پیش بین یعنی سرسختی روان شناختی دانش آموزان و سهل انگاری تربیتی والدین می توانند به شکلی مثبت و معنادار تاب آوری دانش آموز را پیش بینی کنند و توجه به آنها در تاب آوری افراد ضروری است.