علوم پزشکی رازی
سال:1402 | دوره:30 | شماره:3 |تعداد مقالات:23

زمینه و هدف مجرای شریانی باز (PDA) یکی از شایع ترین نقص های مادرزادی قلب در نوزادان نارس است. یکی از راه های درمانی برای بسته شدن PDA استفاده از داروهایی همچون ایبوپروفن و استامینوفن است. این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی و عوارض استامینوفن و ایبوپروفن به صورت مصرف خوراکی در درمان PDA در نوزادان نارس طراحی شده است. روش کار مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی یک سو کور بر روی 60 نوزاد نارس که با تشخیص PDA در سال 1400 در بخش NICU بیمارستان اکبرآبادی بستری شدند، انجام گردید. نوزادان از لحاظ سن حاملگی، سن تقویمی و وزن تولد مشابه سازی شدند و به صورت راندوم و ساده در 2 گروه دریافت کننده ایبوپروفن خوراکی (30=N) و استامینوفن (30=N) تقسیم شدند و در نهایت میزان و مدت زمان بسته شدن PDA، و یافته های اکوکاردیوگرافی قبل و بعد از مداخله و عوارض جانبی احتمالی در نوزادان هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها در SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها میزان بسته شدن PDA در گروه دریافت کننده ایبوپروفن و استامینوفن به ترتیب برابر با 66/76% و 33/73% بود. (05/0 >p) در بیمارانی که ایبوپروفن و استامینوفن دریافت کرده بودند، به ترتیب علایم مبنی بر NEC (10%، 0 %) (01/0 p=)، هایپربیلیروبینمی (33/43 %، 66/26 %) (03/0= p) و خونریزی گوارش (66/6%، 0%) (04/0= p) به طور معناداری شایع تر بود. همچنین به ترتیب 1 و 3 نفر از بیمارانی که تحت درمان با استامینوفن و ایبوپروفن قرار گرفته بودند، فوت شدند که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود (24/0= p). نتیجه گیری با وجود آن که میزان بسته شدن PDA با تجویز استامینوفن با ایبوپروفن خوراکی تفاوت معنی داری نداشت، بروز عوارض در استامینوفن کمتر از ایبوپروفن بود و این دارو می تواند جایگزین مناسبی برای استفاده در درمان نوزادان نارس دارای PDA باشد.

زمینه و هدف کراتین یکی از محبوب ترین وگسترده ترین مکمل های مورد استفاده ورزشکاران است که باعث افزایش قدرت وتوده بدون چربی می شود. هدف از این تحقیق تعیین، تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا به همراه مصرف مکمل کراتین و دو نوع ریکاوری فعال داخل و خارج آب بر پروتیین شوک گرمایی زنان و مردان شناگر بود. روش کار در این مطالعه نیمه تجربی، 32 شناگر (16 مرد و 16 زن) غیرحرفه ای دارای سابقه تمرینی حداقل 6 ماه شنا و مقام در سطح شهر با میانگین توان بی هوازی بالاتنه 497 وات بر کیلوگرم شرکت کردند. مردان و زنان هریک بطور تصادفی به دو زیر گروه ریکاوری داخل آب (8 مرد و 8 زن) و ریکاوری خارج آب (8 مرد و 8 زن) تقسیم شدند. تمام گروه ها، 6 وهله شنای سرعتی 50 متر با فاصله استراحتی 120 ثانیه ای (با توجه به نوع ریکاوری داخل و خارج آب) را در قبل و پس از 6 روز مکمل گیری کراتین (4 وعده 5 گرمی در روز و به مدت 6 روز) اجرا کردند. داده ها با آزمون تحلیل واریانس دو طرفه با اندازه گیری مکرر بررسی شد. یافته ها اگرچه اجرای 6 وهله فعالیت HIIT منجر به افزایش HSP تاثیر تمرین HIIT و مکمل کراتین با ریکاوری فعال داخل و خارج از آب بر درهردوگروه شد، اما این تفاوت بین مردان و زنان معنادار نبود. در هر دوگروه، نوع ریکاوری داخل در مقایسه با خارج آب تاثیر معناداری بر مقادیر HSP72 نداشته است. همچنین مکمل گیری یک هفته ای کراتین تاثیر معناداری بر تعدیل مقادیر HSP72 متعاقب اجرای فعالیت HIIT نداشته است. با این وجود، اثربخشی مکمل گیری کراتین به ویژه در 3 وهله دوم فعالیت HIIT مشهودتر بود. نتیجه گیری استفاده ازمکمل کراتین به همراه ریکاوری فعال داخل آب به ویژه در وهله های پایانی فعالیت های شدید تکراری می تواند به عنوان یک استراتژی کمکی مورد توجه شناگران در هر دو جنس قرارگیرد.

زمینه و هدف فعالیت بدنی در بهبود دیابت نوع دو تاثیر بسزایی دارد. هدف تحقیق حاضر تعیین تاثیر مداخله تمرین تناوبی شدید و عسل آویشن بر شاخص مقاومت به انسولین وبیان ژن GATA4 بافت قلب رت های دیابتی نوع دو بود. روش کار این مطالعه تجربی روی 36 رت نر نژاد ویستار که پس از 20 هفته تغذیه با رژیم پرچرب و با تزریق درون صفاقیml/kg 25 استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی شدند، انجام شد. رت ها به طور تصادفی در چهار گروه کنترل دیابتی (8 سر)، تمرین تناوبی (10 سر)، عسل آویشن (8 سر)، تمرین تناوبی و مصرف عسل آویشن (10 سر) تقسیم شدند مداخله تمرینی به صورت هشت هفته HIIT، شامل 2 تا 8 تناوب دو دقیقه ای با شدت80 تا 90 درصد VO2max و استراحت یک دقیقه ای با شدت 50 تا 56 درصد VO2max، به مدت 5 جلسه در هفته اجرا شد. علاوه بر این، 3 گرم بر کیلوگرم عسل آویشن، 5 روز در هفته مصرف شد. بیان ژن GATA4 توسط روش واکنش زنجیره ای پلیمر از رونویسی معکوس (RT-PCR) اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک راهه جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده گردید یافته ها نتایج نشان داد HIIT برشاخص مقاومت انسولین معنادار است ولی مصرف عسل آویشن ونیز انجام HIIT همراه مصرف عسل آویشن برشاخص مقاومت انسولین معنادار نیست (05/0>p). همچنین تمرین تناوبی شدید و مصرف عسل آویشن بیان ژن GATA4 را به طور معنی داری افزایش می دهد درحالی که اجرای HIIT به همراه مصرف عسل نتوانسته است بربیان ژن GATA4 اثر معناداری داشته باشد. نتیجه گیری تمرین تناوبی شدید با کاهش ریسک فاکتورهای متابولیکی و شاخص مقاومت به انسولین و نیز با محافظت از قلب در برابر آپوپتوز، نکروز و تحریک هایپرتروفی از طریق افزایش فاکتور رونویسی GATA4 می تواند به فعال شدن CSCs منجر شود.

زمینه و هدف کمبود ویتامینD و فقرحرکتی از جمله عوامل مربوط به افزایش التهاب و استرس اکسایشی در شرایط چاقی هستند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر دویدن تناوبی پرشدت همراه با مصرف ویتامینD بر سطوح اینترلوکین-10 (IL-10)و شاخص پراکسیداسیون لیپیدی (MDA) در زنان غیر فعال دارای اضافه وزن باکمبود ویتامینD بود. روش کار این کارآزمایی بالینی یک سوکورشده بر روی 52 زن دارای اضافه وزن با کمبود ویتامینD انجام شد. آزمودنی ها پس از انتخاب به روش نمونه گیری دردسترس، بطور تصادفی به گروه های کنترل، تمرین تناوبی، ویتامین D و ترکیبی تقسیم شدند. دویدن تناوبی پرشدت با 12 وهله یک دقیقه ای دویدن در شدت 80-90% ضربان قلب حداکثر با یک دقیقه استراحت فعال با شدت 50% ضربان قلب حداکثر، سه جلسه در هفته و طی هشت هفته انجام شد. گروه های ویتامینD و ترکیبی، هفتگی 50000 واحد ویتامین D دریافت نمودند. سطوح IL10 و MDA قبل و پس از مداخله ها سنجیده شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0>P انجام شد. یافته ها سطوح MDA در گروه های تمرین تناوبی، ویتامینD و ترکیبی بعد از 8 هفته کاهش و مقادیر IL-10 افزایش معناداری یافت. اما مداخله ترکیبی تاثیر قوی تری بر تغییر سطوح متغیرها در مقایسه با دو مداخله دیگر، داشت. بعلاوه تاثیر دویدن تناوبی پرشدت بر کاهش MDA بیشتر از مصرف ویتامینD بود (05/0

زمینه و هدف ولگوس زانو حین فرود یکی از ریسک فاکتورهای بیومکانیکی آسیب غیربرخوردی لیگامان صلیبی قدامی (ACL) است. بین ضعف عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ و ولگوس زانو ارتباط معنی داری وجود دارد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تقویت ایزوله عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ بر ولگوس پویای زانو طی فرود تک پا بود. روش کار سی دو مرد دارای ولگوس زانو بیش از 8 درجه بصورت تصادفی در دو گروه تمرینی (16 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. سپس گروه تمرینی سه جلسه در هفته و به مدت هشت هفته تمرینات تقویتی عضلات آبداکتور و اکسترنال روتاتور هیپ را بصورت دو طرفه انجام دادند. در مرحله پیش و پس آزمون، قدرت عضلات هیپ با استفاده از دینامومتر ایزوکنتیک (کین کام) و اطلاعات کینماتیک طی سه حرکت پرش و فرود ثبت و زاویه ولگوس زانو با استفاده از نرم افزارهای QTM و Visual 3D محاسبه شد. یافته ها درخصوص قدرت عضلات هیپ و ولگوس زانو، نتایج تحلیل بین گروهی تفاوت معنی داری را نشان داد. آزمودنی های گروه تمرینی پس از 8 هفته افزایش معنی داری به ترتیب در گشتاور کانسنتریک و اکسنتریک آبداکشن (001/0

زمینه و هدف نوروپاتی دیابتی در ارتباط با تخریب میتوکندری و تغییر در اجزای آن می باشد. هدف تحقیق حاضر تعیین اثر شش هفته تمرین هوازی بر سطح سیتوکروم C بخش حسی نخاع در موش های صحرایی مبتلا به نوروپاتی دیابتی بود. روش کار در تحقیق تجربی حاضر 12 سر موش نر ویستار به 4 گروه تمرین سالم، تمرین کنترل، دیابتی سالم و دیابتی کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 6 هفته تمرین دویدن روی تریدمیل در 5 جلسه از هفته بود. پس از تشریح حیوانات بخش پشتی نخاع به عنوان نورون های حسی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها نتایج نشان داد که تمرین هوازی موجب کاهش گلوکز خون در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت کنترل شد (002/0= P)، ولی تفاوت معنی داری در وزن موش ها ایجاد نکرد. همچنین افزایش معنی داری (041/0= P) در میزان سیتوکروم C در گروه تمرین سالم نسبت به گروه کنترل سالم و کاهش معنی داری (001/0> P) در گروه دیابت تمرین نسبت به گروه دیابت کنترل مشاهده شد. نتیجه گیری با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که بین سازگاری های کسب شده از تمرین بر سطح سیتوکروم C در موش های سالم و دیابتی تفاوت وجود دارد و در حیوانات سالم این تنظیم افزایشی است. در حالی که در نوروپاتی دیابتی تنظیم کاهشی دارد که می تواند نشان دهنده کاهش تخریب میتوکندری و آسیب نورون در سیستم عصبی باشد.

زمینه و هدف پیوند سلول های بنیادی عصبی یکی از راهبردهای موثر برای ترمیم ضایعات عصبی محسوب می شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثر تمرین تناوبی شدید تحت شرایط تعلیق اندام تحتانی روی تغییرات درGFAP و O4 سلول های بنیادی گلیالی مغز موش های صحرایی نر سالم بود. روش کار تعداد 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با میانگین وزن: 71/5±, 25/189گرم و سن: 4/0±, 6 هفته به چهار گروه مساوی: 1) استراحت تحت شرایط جاذبه طبیعی، 2) استراحت تحت شرایط تعلیق پاهای عقب، 3) تمرین تناوبی شدید تحت شرایط جاذبه طبیعی، 4) و تمرین تناوبی شدید+تعلیق پاهای عقب تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل تمرین به مدت شش هفته و هر هفته پنج جلسه، تمرین تناوبی روی نوارگردان بود. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی نمونه گیری انجام شد. داده ها با بررسی توزیع طبیعی داده ها و آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان دادند که در متغیرهای GFAPو O4 به ترتیب (19%-و 61-%) در گروه تمرین تناوبی+ تعلیق پاهای عقبی نسبت به گروه کنترل کاهش، و به ترتیب در گروه تعلیق پاهای عقب (147% و 284%) افزایش نشان داد. همچنین درکلیه متغیرهای اندازه گیری شده اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده شد (05/0 ≤, p). نتیجه گیری به نظر می رسد تمرین تناوبی شدید تحت تعلیق پاهای عقبی قادر به جلوگیری از آسیب سلول های سیستم عصبی است و سلول های بنیادی عصبی را به سمت تولید نرون، آستروسیت و الیگودندروسیت ها سوق می دهد. احتمالا این شیوه تمرینی می تواند نقش مهمی در بهبود وضعیت های بالینی بیماران دارای ضایعات عصبی داشته باشد.

مقدمه و هدف زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی-رفتاری از رویکردهای درمانی هستند که روابط بین زوجین را بهبود می بخشند، بنابراین پژوهش حاضر به منظور مقایسه اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی-رفتاری بر دلزدگی زناشویی زوجین صورت گرفت. روش این پژوهش به صورت نیمه آزمایشی اجرا شد که جامعه اماری آن شامل زوجین مراجعه کننده به کلینیک روان شناسی آذر شهر کرمانشاه در سال 1398 بودند و از بین تعداد 200 نفر مراجعه کننده، 30 نفر به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه دلزدگی زناشویی (CBM) استفاده شد. همچنین در این مطالعه گروه تجربی در جلسات درمانی زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی رفتاری که به مدت تقریبی دو ماه و هر هفته دو جلسه به طول انجامید، شرکت کردند. داده ها به کمک نرم افزار آماری Spss-21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نتایج آماری نشان داد که زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی-رفتاری در کاهش دلزدگی زناشویی موثر بوده اند و همچنین زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی رفتاری توانستند به یک اندازه بر دلزدگی زناشویی موثر واقع شوند (001>P). نتیجه گیری به طور کلی با توجه به نتایج می توان بیان کرد که برای کاهش دلزدگی زوجین می توان از رویکرد زوج درمانی هیجان مدار و زوج درمانی شناختی رفتاری استفاده کرد و زوجین با استفاده از این رویکردها میتوانند تداوم زندگی خود را عمق بیشتری بخشند.

زمینه و هدف با توجه به اهمیت ورزش و لزوم توجه به ورزشکاران که از گنجینه های یک باشگاه ورزشی می باشند یکی از مسایل اصلی حال حاضر سلامت ورزشکاران می باشد بنابراین هدف از پژوهش حاضرشناسایی عوامل موثر بر حوزه سلامت ورزشکاران با رویکرد توسعه پایدار می باشد. روش کار پژوهش حاضر، یک مطالعه کیفی از نوع توصیفی-اکتشافی می باشد. روش نمونه گیری، غیر تصادفی از نوع هدفمند و در دسترس است. از بین روش های مناسب برای تجزیه وتحلیل اطلاعات ازآنجاکه این تحقیق به دنبال توصیف ویژگی های کیفی و مضامین کل نگر، و نه ویژگی های کمی موارد جزءنگر می باشد، لذا تحلیل مضمونی مورد استفاده قرار گرفته است. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختاریافته از نوع مصاحبه مفهومی (Conceptual Interview) می باشد که تا رسیدن به مرحله اشباع نظری ادامه یافت. بعد از مصاحبه با 12 نفر صاحب نظر در حوزه تربیت بدنی و پزشکی ورزشی پژوهشگر احساس کرد به اشباء نظری رسیده است ولی برای اطمینان بیشتر مصاحبه ها را تا نفر 15 ادامه داد ولی مطالب گفته شده بعد از نفر 14 کاملا تکراری بوده و در همین زمان مصاحبه ها و مضامین اولیه به پایان خود رسید. یافته ها نتایج نشان داد پس از بررسی مصاحبه های انجام گرفته از صاحب نظران و همچنین جمع بندی کد های بدست آمده با حذف کدهای مشابه؛ 113کد مضامین پایه جمع آوری گردید که حاکی از شناسایی عوامل موثر بر حوزه سلامت بازیکنان فوتبال با رویکرد توسعه پایدار می باشد. مضامین سازمان دهنده که از مضامین پایه انتخاب شده است پس از بررسی و مرتب شدن به دو دسته مضامین سازمان دهنده 1 و مضامین سازمان دهنده 2 طبقه بندی شدند. مضامین سازمان دهنده 1 شامل 27 مضمون می باشد و مضامین سازمان دهنده 2 شامل1-مدیریت، 2-سازماندهی، 3-اجرا، 4-آموزش، 5-درمان، 6-بیمه ورزشی و 7-پرونده پزشکی می باشد. نتیجه گیری این که مسیولین ورزش کشور به سلامت ورزشکاران اهمیت لازم را داشته باشند از ضروریات برای توسعه پایدار می باشد و این مسیله باید یک ارتباط تنگاتنگ بین کادر درمانی و ورزشکاران ایجاد نماید.

زمینه و هدف گزارش در مورد ترمیم خودبخود نقص استخوانی ناحیه سلاتورسیکا به دنبال جراحی اندونازال اندوسکوپیک ترانس-اسفنوییدال (EETSA) اندک است و مطالعه حاضر با هدف امکان ترمیم خودبخود استخوان این ناحیه به دنبال EETSA در بیماران مبتلا به آدنوم هیپوفیز انجام شده است. روش کار در این مطالعه ی پایلوت، 8 بیمار مبتلا به آدنوم هیپوفیز تایید شده با بررسی بافت، که تحت EETSA قرار گرفته بودند، و استخوان یا غضروف برای بازسازی نقص استخوانی حین عمل استفاده نشده بود، مورد بررسی قرار گرفتند. اندازه گیری های مطالعه شامل اقطار و مساحت نقص استخوانی سلا تورسیکا در سی تی اسکن بعد از عمل و مقایسه با اندازه های نقص ایجاد شده در حین عمل بود. یافته ها میانه سطح نقص اولیه اندازه گیری شده حین عمل، 90/279 میلی متر مربع با دامنه میان چارکی (IQ) 1/179 میلی متر مربع بود که میانه ی 1/74% آن (2/11=IQ، بازه ی 8/67-2/99%) پس از گذشت میانه ی 46 ماه (5/20=IQ)، با استخوان سازی خود بخود ترمیم شده بود. مساحت نقص استخوانی اولیه هم با اندازه ی مساحت ترمیم شده، و هم با اندازه ی مساحت نقص استخوانی باقیمانده هم بستگی هم جهت نشان داد (به ترتیب ضریب همبستگی= 929/0، سطح معناداری= 001/0 و ضریب همبستگی =976/0، سطح معناداری ≤,001/0) نتیجه گیری میزان قابل ملاحظه ای از نقص استخوانی پس از جراحی EETSA برای آدنوم هیپوفیز، با استخوان سازی خودبخودی ترمیم می شود که می تواند مطرح کننده عدم ضرورت انجام بازسازی با استخوان یا غضروف در این رویکرد جراحی باشد.

زمینه و هدف سندرم تخمدان پلی کیستیک از مهم ترین دلایل اصلی ناباروری در خانم ها می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تاثیر یک دوره تمرین تاباتا در آب و مصرف متفورمین بر E-selectin و NF-κ, B در زنان چاق مبتلا به PCOS بود. روش کار جامعه آماری تحقیق نیمه تجربی و کاربردی حاضر را زنان دارای شاخص توده بدنی فراتر از (kg/m2) 9/29 شهر اصفهان که توسط متخصص غدد یا زنان و آزمایش های تشخیصی و سونوگرافی تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک برای آن ها در نظر گرفته شده بود تشکیل دادند که از بین افراد داوطلب 30 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی (متفورمین+تمرین تاباتا در آب) و کنترل تقسیم شدند. 24 ساعت قبل از شروع و 48 ساعت بعد از تمرینات خون گیری جهت اندازه گیری متغیرهای تحقیق انجام شد. سپس گروه تجربی به مدت 12 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 40 دقیقه تمرینات تاباتا در آب را انجام دادند. یافته ها نتایج نشان داد تمرین در آب و متفورمین بر E-selectin (001/0=P) و NF-κ, B(025/0P=) در زنان چاق دارای سندرم تخمدان پلی کیستیک تاثیر معنی داری دارد. نتیجه گیری با توجه به تاثیر تمرین تاباتا در آب بر فاکتورهای التهابی و هسته ای استفاده از تمرین در آب و متفورمین برای بیماران با مشورت پزشک توصیه می شود.

زمینه و هدف انفاکتورس میوکارد از مهم ترین کاردیوپاتی های ایسکمی به شمار می رود. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر یک دوره تمرین تناوبی هوازی با حجم کم و با شدت بالا بر پاسخ شاخص های ساختاری و عملکردی قلب در بیماران مبتلا به انفاکتورس میوکارد بود. روش کار در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش-پس آزمون، 20 بیمارمرد مبتلا به انفاکتورس میوکارد (بدون سابقه تمرینی منظم) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10نفر) و گروه تمرین (10 نفر) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. افراد در گروه تمرینی 3 روز در هفته به مدت20 دقیقه (یک جلسه بر روی تردمیل و جلسه دیگر بر روی دوچرخه ورزشی) برای 12 هفته برنامه تمرینی را انجام دادند. شاخص های ساختاری و عملکردی قلب با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی در شرایط پایه و پس از 12 هفته تمرین اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل تجزیه و تحلیل شد. یافته ها قطر و حجم پایان دیاستولی، کسر تزریقی و حجم ضربه ای بطن چپ و اوج اکسیژن مصرفی گروه تمرینی در مقایسه با شرایط پایه و در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری یافت (05/0

در 12 دسامبر سال 2019، کووید 19 به عنوان یک بیماری عفونی همه گیر ناشی از ویروس کرونا به یک تهدید بزرگ جهانی از شهر ووهان چین آغاز شد. در پاتوژنز این بیماری طوفان سایتوکاین و تغییرات پاسخ های ایمنی همراه است. سیستم ایمنی و سیستم گوارش هر دو از نظر دسترسی به مواد مغذی و دفاع از بدن میزبان به عنوان میکروبیوتای روده در مقابل عوامل بیگانه خارجی نقش های کلیدی و بر عهده دارند. در این مطالعه مروری به بررسی اهمیت تغذیه مناسب بر سیستم ایمنی بدن و اثرات آن در پیشگیری و درمان ابتلا به بیماری کووید 19 پرداختیم. بدین منظور، مقالات از پایگاه های داده بین المللی نظیر پابمد، گوگل اسکالر، ساینس دایرکت و اسکوپوس با وارد کردن واژه های کلیدی پاندمی کوید 19، سیستم ایمنی، عوامل تغذیه ای و مکمل های غذایی مورد بررسی قرار گرفتند. در این میان بعضی از درشت مغذی ها و ریز مغذی ها مانند ویتامین ها و مواد معدنی تاثیر به سزایی در بهبود پاسخ سیستم ایمنی در برابر بیماری های ویروسی از جمله کووید19 دارند. بنابراین، یک برنامه رژیم غذایی مناسب در جهت تامین مواد درشت مغذی و ریز مغذی های کافی در بدن افراد می تواند یک اقدام موثر و امیدوار کننده جهت پیشگیری و درمان بیماری کووید19 باشد.

زمینه و هدف امروزه استفاده از نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن در حوزه های مختلف پزشکی برای تصویر برداری و انتقال دارو مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه نانو ذرات مغناطیسی آهن سنتز شده به عنوان سیستم دارو رسانی کارا در ارایه دوز کمتری از عامل شیمی درمانی و از بین بردن سلول های سرطان لنفوما مورد مطالعه قرار گرفته است. روش کار در مطالعه حاضر، نانو ذرات مغناطیسی اکسید آهن Fe3O4اصلاح شده با کوپلیمرهای کاپرولاکتون و پلی اتیلن گلیکول حاوی داروی شیمی درمانی سیس پلاتین به روش هم رسوبی سنتز شدند. میزان بارگذاری دارو به واسطه روش اسپکتروسکوپی UV اندازه گیری شد. اندازه و مورفولوژی نانو پارتیکل های سنتز شده به واسطه پراکندگی نور دینامیکی و میکروسکوپ الکترونی SEM مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت اثرات سمیت سلولی نانوذرات سنتز شده بر روی رده سلولی سرطانی لنفوما U937 مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها داروی سیس پلاتین با راندمان بالایی در حدود 98 درصد در نانو ذرات مغناطیسی اصلاح شده با کوپلیمر PCL-PEG تهیه گردید. ساختارهای تهیه شده با توجه به تصاویر میکروسکوپ الکترونی SEM از مورفولوژی مناسب و یکدستی برخوردار بودند. نانو ذرات مغناطیسی لود شده با سیس پلاتین در مقایسه با کاربرد سیس پلاتین به صورت آزاد اثرات کشندگی بالاتری در دوز پایین تری از سیس پلاتین بر روی رده سلولی سرطانی لنفوما U937 نشان داد. نتیجه گیری نتایج مطالعه صورت گرفته نشان داد که نانو ذرات مغناطیسی اصلاح شده با کوپلیمر را می توان به عنوان یک حامل مناسب در بارگذاری سیس پلاتین برای درمان هدفمند سرطان مورد استفاده قرار داد.

در سیستم های دارورسانی رایج، محققان با چالش های متعددی از جمله رهش سریع دارو از حامل، تجویز مکرر دارو، نوسانات غلظت پلاسمایی دارو و کاهش پذیرش بیماران روبرو هستند. لیپوزوم ها به عنوان سامانه های دارورسانی بهینه، پاسخگوی بسیاری از این چالش ها می باشند. لیپوزوم ها براساس ویژگی های ساختاری و اندازه ذره ای، به گروه های مختلفی تقسیم می گردند. یکی از این حامل ها که از اندازه ذره ای بزرگی برخوردار است، لیپوزوم چندوزیکولی (MVL) می باشد. در سامانه MVL می توان ذرات کوچکی مانند گلوکز تا ذرات بزرگی مانند پروتیین را به مقدار زیاد بارگیری نمود. مطالعات درون تن و برون تن نشان می دهد که MVL به خوبی آزادسازی دارو را کنترل می کند. در نتیجه نوسانات غلظت پلاسمایی دارو به دنبال تجویز مکرر آن کاهش و پذیرش بیماران برای مصرف دارو افزایش می یابد. در MVL، فضای مایی زیادی جهت بارگیری داروهای هیدروفیل وجود دارد. این حامل ها از فسفولیپید، کلسترول، تری گلیسیرید خنثی و لیپید با بار منفی به روش امولسیفیکاسیون دوگانه تهیه می شوند و در رسانش انواع مولکول ها در بدن کاربرد دارند. لیپوزوم های چندوزیکولی ذخیره شونده در بدن (دپوفوم ها) در دارورسانی به بافت های توموری و مناطق حساس بدن مانند چشم، نخاع و اپیدورال انتخاب مناسبی هستند و با کاهش مواجهه ی دارو با بخش های سالم بدن، سمیت و عوارض جانبی را کاهش می دهند. تاکنون چندین دپوفوم موفق به دریافت تاییدیه ی سازمان غذا داروی آمریکا (FDA) و ورود به بازار دارویی شده اند. در این مقاله به مرور اجمالی مطالعات اخیر بر سامانه MVL و میزان تاثیر آن در آهسته کردن آزادسازی داروها پرداخته می شود. بارگیری موفق درشت مولکول هایی مانند پروتیین ها و امکان بارگیری همزمان چند ترکیب دارویی در یک سامانه، چشم انداز روشنی از آینده ی MVL در صنعت داروسازی نشان می دهد.

زمینه و هدف بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک یکی از بیماری های مزمن و ناتوان کننده است با ایجاد اضطراب در فرد باعث نگرانی و تنش در پاسخ به شرایط تهدید کتتده می گردد. لذا استفاده از روان درمانی های مناسب در جهت کاهش پیامدهای روانشناختی این بیماری اهمیت فراوانی دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین تاثیر درمان اکت و فراتشخیص بر اجتناب تجربه ای و کیفیت زندگی بر بیماران لوپوس اریتماتوی سیستمیک اجرا شد. روش کار پژوهش از نوع مطالعات نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک سال 1399 در کلینیک روماتولوژی بیمارستان امام علی زاهدان و مطب های خصوصی روماتولوژی بود که تعداد 45 نفر بر اساس روش نمونه گیری هدفمند در دو گروه آزمایشی (اکت و فراتشخیص) و یک گروه (کنترل) جایگزین شدند. از مقیاس کیفیت زندگی لوپوس مکیل هوم و همکاران (2007) و اجتناب تجربه ای پذیرش و عمل بونز و همکاران (2011) جهت جمع آوری داده ها استفاده گردید. از مداخله درمانی اکت هیز و همکاران (2011) و درمانی فراتشخیصی یکپارچه بارلو و همکاران (2017) شامل 10جلسه 60 دقیقه ای هفته ای 2بار استفاده گردید. یافته ها نتایج حاکی از تفاوت معنادار میان میانگین های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل بود؛ بدین معنی که آموزش درمان اکت و فراتشخیص می تواند میزان اجتناب تجربه ای و نیز را بهبود دهد (001/0>p). نتیجه گیری ازین رو پیشنهاد می شود از این روش ها در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود کیفیت زندگی و اجتناب تجربه ای استفاده نمود.

زمینه و هدف هدف، بررسی اثر مهاری miR-143-3p بر بیان MUC1 به عنوان انکوژنی است که بیشترین تاثیر را بر بیان بیش از حد PD-L1 در رده های سلولی سرطان پستان دارد. در اینجا، ما نقش miR-143-3p را بر بیان سلولی MUC1 و PD-L1 در رده های سلولی سرطان پستان (BC) ارزیابی کردیم. با توجه به نقش احتمالی miR-143-3p به عنوان سرکوب تومور در سرطان پستان، نقش آن در کاهش بیان MUC1 و PD-L1 در سلول های سرطان پستان بررسی شده است. روش کار ابزارهای آنلاین بیوانفورماتیک و سنجش لوسیفراز برای ارزیابی اثر miR-143-3p بر بیان MUC1 استفاده شد. بیانMUC1، PD-L1 و miR-143-3p در رده های سلولی سرطان پستان با qRT-PCR اندازه گیری شد. اثر miR-143-3p بر MUC1 به عنوان هدف مستقیم و بر میزان بیان PD-L1 مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت اثر افزایشی miR-143-3p به عنوان یک سرکوبگر تومور بر میزان تکثیر سلول های سرطانی پستان ارزیابی شد. یافته ها در مطالعه حاضر با استفاده از نرم افزار بیوانفورماتیک و سنجش لوسیفراز دوگانه، ناحیه 3'UTR ژن MUC1 به عنوان هدف miR-143-3p تایید شد. سطح بیان MUC1 و PD-L1 در رده های سلولی سرطان پستان بیشتر از سلول های طبیعی بود. همچنین، بیان بالایmiR-143-3p، بیان MUC1را کاهش داد و کاهش بیان MUC1 باعث کاهش بیان PD-L1 شد و ورود miR-143-3p به درون سلول های سرطانی پستان منجر به کاهش رشد و تکثیر این سلول ها گردید. نتیجه گیری بر اساس نتایج ما miR-143-3p ممکن است به طور غیر مستقیم بر بیان PD-L1 با تخریبmRNA ژن MUC1، تاثیر بگذارد و در نتیجه منجر به کاهش رشد و تکثیر در سلول های سرطان پستان بشود و هدف قرار دادن MUC1 ممکن است یک استراتژی جدید برای درمان سرطان پستان و miR-143-3p به عنوان یک هدف امیدوارکننده برای ایمونوتراپی در بیماران سرطان پستان باشد.

زمینه و هدف بارداری با سوء مصرف مواد سلامت روحی، روانی، فیزیکی و جسمی زنان را با مخاطرات جدی روبرو می کند و سلامت و امنیت روانی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه را تهدید می نماید. در این زمینه پرسنل مامایی به عنوان افراد فعال در تیم مراقبت بهداشتی و به عنوان یکی از منابع مهم اطلاعات به افراد جامعه در افزایش حمایت های اجتماعی و تحمل بیشتر ناکامی ها ایفاء نقش می نمایند. مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش حمایت اجتماعی در تحمل ناکامی زنان باردار با سوء مصرف مواد مراجعه کننده به بیمارستان حضرت زینب شیراز سال 1400 اجرا گردید. روش کار پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی و جامعه آماری کلیه زنان باردار با سوء مصرف مواد مراجعه کننده به بیمارستان حضرت زینب شیراز با یک دوره 12 ماهه سوء مصرف مواد بودند. 200 نفر با نمونه گیری مستمر وارد مطالعه شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل: داشتن ملیت ایرانی، زنان 18 ساله و بالاتر، توانایی خواندن و نوشتن، متاهل بودن و با سوء مصرف مواد مخدر به اظهار فرد، شرایط روحی و جسمی مناسب بود. ضمن رعایت حریم خصوصی و محرمانگی اطلاعات، پرسشنامه های دموگرافیک، حمایت اجتماعی واکس و تحمل ناکامی هارینگتون را تکمیل نمودند. تحلیل داده ها با نرم افزار22 SPSS با آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها میانگین نمره حمایت اجتماعی زنان باردار با سوء مصرف مواد 32/2 ±,4/53 بود که نشان دهنده حمایت اجتماعی نامطلوب است. حمایت اجتماعی در بعد حمایت دوستان دارای بیشترین میانگین (91/0 ±,44/2) و حمایت افراد جامعه کمترین میانگین (64/0±,24/2) را داشت. در زنان و همسران با سطح تحصیلات متوسط و و بالاتر حمایت اجتماعی بیشتر بود. میانگین نمره تحمل ناکامی 5/22±, 73/136بود و تحمل ناکامی در بعد عدم تحمل استرس، نداشتن تحمل ناراحتی، و عدم تحمل بی عدالتی و ناخشنودی با حمایت اجتماعی همبستگی معکوس (012/0=P) وجود داشت. نتیجه گیری حمایت اجتماعی دریافت شده در زنان باردار با سوء مصرف مواد مخدر در حد مطلوب نبوده و این زنان بیشتر حمایت خود را از دوستان تا خانواده و آشنایان دریافت می کنند که این خود زمینه آسیب بیشتر آنان را فراهم نموده و آنان را مستعد افتادن بیشتر در دام اعتیاد می نماید. اغلب این زنان تحمل ناکامی ها را نداشته اند، بنابراین لزوم طراحی و برگزاری برنامه های ارتقاء دهنده زندگی ضروری به نظر می آید. حمایت اجتماعی در این زنان با سطح تحصیلات و وضعیت اقتصادی مطلوب ارتباط داشت که با ارتقای آموزش ها و تحصیلات و بهبود وضع اقتصادی با ایجاد مشاغل ساده و فضاهای آموزشی برای این زنان می توان به آنان کمک نمود.

زمینه و هدف یکی از سیستم های دارورسانی هدفمند نانونیوزوم ها می باشند که اخیرا توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. هدف از این مطالعه، سنتز نانونیوزوم های حاوی ناپروکسن، بررسی اثرات ضدمیکروبی و ضدبیوفیلمی آن و آنالیز بیان ژن بیوفیلم icaB می باشد. روش کار در این مطالعه تجربی، فرمولاسیون های مختلف نانونیوزوم های انکپسوله شده با ناپروکسن سنتز گردید. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی نانونیوزوم های سنتز شده شامل میزان درصد انکپسولاسیون، میزان رهایش دارو، اندازه و شکل ظاهری مورد بررسی قرار گرفت. اثرات ضدمیکروبی و ضدبیوفیلمی نانونیوزوم های سنتز شده به ترتیب توسط روش میکرودایلوشن و میکروتیترپلیت انجام شد. در انتها میزان بیان ژن بیوفیلم icaB توسط روش Real Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از آزمون واریانس یک طرفه استفاده شد. یافته ها نتایج نشان داد فرمولاسیون بهینه (نسبت لیپید به دارو 10 و نسبت سورفکتانت به کلسترول 2) دارای اندازه میانگین 3/125 نانومتر، کروی شکل و درصد انکپسولاسیون 84/66% بود. هم چنین نتایج نشان داد که میزان رهایش ناپروکسن از نانونیوزوم حاوی دارو و ناپروکسن آزاد به ترتیب برابر یا 67/68% و 100% در مدت زمان 72 ساعت بود. نتایج نشان داد که نانونیوزوم حاوی ناپروکسن دارای اثرات ضدمیکروبی و ضدبیوفیلمی معنادارتری نسبت به داروی آزاد بود (05/0p<) و بطور معنادارتری میزان بیان ژن بیوفیلم icaB را کاهش داد (05/0p<). نتیجه گیری با توجه به نتایج، نانونیوزوم های حاوی ناپروکسن دارای اثرات ضدمیکروبی و ضدبیوفیلمی معنادارتری نسبت به ناپروکسن آزاد می باشد. بنابراین می توان در آینده با مطالعات بیشتر از نانونیوزوم ها به عنوان یک سیستم دارورسانی هدفمند جهت اهداف درمانی ضدمیکروبی استفاده نمود.

زمینه و هدف بافت چربی قهوه ای از طریق ترموژنز به کاهش وزن بدن کمک می نماید. تمرین ورزشی و مکمل هایی مانند اکتاپامین نیز از طریق ویژگی آنتی اکسیدانی و تحریک نوراپی نفرین قادر به فعال کردن فاکتور ویژه ی بافت چربی قهوه ای هستند. لذا، هدف از مطالعه ی حاضر، تبیین تاثیر تعامل تمرین هوازی و اکتاپامین بر فعالیت بافت چربی قهوه ای رت های نر تغذیه شده با روغن عمیق حرارت دیده بود. روش کار 30 سر رت نر ویستار بطور تصادفی به 5 گروه (6=n) کنترل سالم، کنترل مسموم، تمرین هوازی + گروه کنترل مسموم، اکتاپامین + کنترل مسموم و تمرین هوازی + اکتاپامین + کنترل مسموم تقسیم شدند. تزریق درون صفاقی ml/kg10 اکتاپامین و گاواژ روغن حرارت دیده، به ترتیب پنج بار در هفته و هر روز انجام شد. پروتکل تمرین هوازی شامل 4 هفته تمرین هوازی، 5 جلسه در هفته به مدت 20 دقیقه دویدن بر روی تریدمیل بود. بیان ژن UCP-1 توسط RT& PCR اندازه گیری شدند. از آزمون های تی مستقل، تحلیل واریانس دو سویه و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید. یافته ها نتایج نشان داد، تمرین هوازی باعث افزایش معنی دار بیان ژن UCP-1 (05/0< p) در مقایسه با گروه کنترل مسموم شد. اثر تعامل تمرین هوازی و اکتاپامین باعث افزایش غیر معنی دار بیان ژن UCP-1 (05/0> p) در مقایسه با گروه کنترل مسموم شد. نتیجه گیری به نظر می رسد، تمرین و اکتاپامین می توانند بافت چربی قهوه ای را فعال کند.

زمینه و هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی برنامه توانبخشی شغلی با مشاوره شغلی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر موفقیت شغلی افراد با اختلال دوقطبی بود. روش کار برای انجام پژوهش حاضر با طرح نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری یک ماهه با گروه کنترل در انتظار از بین کلیه افراد با اختلال دوقطبی مراجعه کننده به روانپزشک در شهر اصفهان 24 نفرنمونه به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه برنامه توانبخشی (8 N=)، مشاوره شغلی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری (8 N=) و کنترل در انتظار (8 N=) گمارده شدند. بعد ذهنی موفقیت شغلی با پرسشنامه ی رضایت شغلی (کالانان، 1989) و بعد عینی آن با سنجش میزان درآمد و ارتقا شغلی (رستمی، 2020) سنجیده شد. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها برنامه توانبخشی شغلی در مرحله پس آزمون نسبت به مشاوره شغلی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری (007/0p<) و گروه کنترل در انتظار (006/0p<) بر موفقیت شغلی ذهنی اثربخشی بیشتری را نشان داد ولی هیچ کدام از دو مداخله بر موفقیت شغلی عینی تاثیر معناداری نداشتند (1p<). در مرحله پیگیری برنامه توانبخشی شغلی نسبت به مشاوره شغلی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری (003/0p<) و گروه کنترل در انتظار (0001/0p<) بر موفقیت شغلی ذهنی اثربخش بود، ولی بین نمرات افراد شرکت کننده در مداخله مشاوره شغلی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری و گروه کنترل در انتظار تفاوت معناداری مشاهده نشد (26/0p<). همچنین بین نمرات موفقیت شغلی عینی (درآمد) (2/0p<) و نمرات موفقیت شغلی عینی (ارتقا) (36/0p<) افراد شرکت کننده در دو مداخله پژوهش و گروه کنترل در انتظار تفاوت معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری برنامه توانبخشی شغل رویکردی نوین در دنیا است، که می تواند به عنوان مداخله زودرس توانبخشی به طور پایا در کاهش آسیب های شغلی و افزایش موفقیت شغلی ذهنی افراد با اختلال دوقطبی موثر باشد.

استیوسارکوپنی، {وجود استیوپنی/ استیوپروزیس و سارکوپنی} یک غول سالخوردگی نوظهور است که بار سلامتی جهانی و جدی دارد. آخرین مطالعات در زمینه شیوع، تشخیص و درمان استیوسارکوپنی بررسی شد. شیوع استیوسارکوپنی در جامعه مسن ساکن در خانه بیشتر است. بیشترین میزان شیوع آن در افراد با سابقه ی شکستگی مشاهده شده است. فاکتورهای خطر مربوط به استیوسارکوپنی شامل سن بالاتر، عدم فعالیت فیزیکی، شاخص توده بدنی پایین، و توده چربی بیشتر می باشد. این افراد وضعیت تغذیه ضعیف تری درمقایسه با افراد مبتلا به استیوپروزیس یا سارکوپنی به تنهایی داشتند، همچنین مبتلایان در مقایسه با افراد غیرمبتلا ظرفیت عملکردی ضعیف تر و اختلال تعادل بیشتری داشتند. در مقایسه با افراد غیرمبتلا احتمال افتادن و سقوط و شکستگی های بیشتر و مرگ زودهنگام تر بالاتر است. انتظار می رود که این سندروم در شرایط مرتبط با افزایش سن و ابتلا به بیماری پیشرفت کند که احتمالا ناشی از زوال سیستم ایمنی ناشی از افزایش سن همگام با افزایش بی تحرکی، چاقی و نفوذ چربی به استخوان و عضله است. شواهد نشان می دهد که پاتوفیزیولوژی استیوسارکوپنی شامل پلی مورفیسم های ژنتیکی، کاهش وزن گذاری مکانیکال و اختلال در عملکرد غدد درون ریز و همچنین تغییر در اثر متقابل بین ماهیچه، استخوان و سلول های چربی است. در غربالگری استیوسارکوپنی پزشکان باید روش های تصویربرداری، توان عملکردی فرد، سابقه پزشکی و فاکتورهای خطررا مدنظر قرار گیرند. درمان شامل داروهای استیوپروتیک در صورت وجود اندیکاسیون، و همچنین ورزش های مقاومتی پیش رونده و تعادلی باشد. برای دستیابی به حداکثر سلامت اسکلتی-عضلانی، توصیه های نیز باید در نظر گرفته شود. تشخیص و درمان استیوسارکوپنی بخشی از مراقبت بهداشتی روتین در آینده خواهد بود. برای بهتر ساختن نتایج درمان، مطالعات بیشتری از نظر اتیولوژی و بیومارکرها و درمان های هدفمند لازم است.

زمینه و هدف بهبود صمیمیت و مهارت های ارتباطی در زوجین ناسازگار یکی از راهکارهای جلوگیری از فروپاشی زندگی است؛ لذا هدف از پژوهش حاضر یررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر صمیمیت و مهارت های ارتباطی در زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران است. روش کار روش تحقیق نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران در نیمه اول سال 1400 بود که با در اختیار گرفتن پرونده های موجود زوجین ناسازگار مراجعه کننده به مرکز مشاوره شهر تهران، تعداد 10 زوج (10 مرد و 10 زن) به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 5 زوجه (5 زوج در گروه آزمایشی، 5 زوج در گروه کنترل) قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر (1983)، مهارت های ارتباطی ماتسون (1983) و سازگاری زناشویی اسپانیر (1976) بود. به منظور آموزش طرحواره درمانی از پروتکل طرحواره درمانی یانگ استفاده شد که به مدت سه ماه و در 10 جلسه به طول انجامید. از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر برای تجزیه و تحلیل داده‍,ها استفاده شد. یافته ها نتایج نشان از این داشت که اسکیماتراپی بر صمیمیت و مهارت های ارتبطی در زوجین ناسازگار تاثیرگذار و پایدار می باشد. نتیجه گیری با توجه به نتایج این پژوهش، به طور کلی طرحواره درمانی تاثیر معنادار و پایداری بر صمیمیت و مهارت های ارتباطی در زوجین ناسازگار داشته اند. به عبارت دیگر طرحواره درمانی سبب بهبود صمیمیت و مهارت های ارتباطی در زوجین ناسازگار شده اند.