اهداف: آلودگی به شپش سر یکی از مسایل بهداشتی مهم در بین دانش آموزان است که سبب به وجودآمدن عوارض جسمی، اجتماعی و روانی می شود. این مطالعه با هدف بررسی رفتارهای پیشگیری کننده از آلودگی به شپش سر در دانش آموزان دختر ابتدایی شهر ایوان انجام شد. ابزار و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که در سال 1395 روی 157 نفر از دانش آموزان دختر پایه چهارم و پنجم ابتدایی با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای اجرا شد. ابزار مورد استفاده، پرسش نامه محقق ساخته بود که براساس مدل اعتقاد بهداشتی طراحی و روایی و پایایی آن تایید شد. پس از تکمیل پرسش نامه ها توسط دانش آموزان، داده ها توسط نرم افزار SPSS 16 و با استفاده از آزمون های آماری T مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: دانش آموزان پایه چهارم از آگاهی (0. 001=p) و شدت درک شده (0. 003=p) بالاتری نسبت به دانش آموزان پایه پنجم برخوردار بودند. همچنین آگاهی افرادی که سابقه ابتلا به پدیکولوزیس داشتند، به طور معنی داری بالاتر از افرادی بود که سابقه ابتلای قبلی نداشتند (0. 039=p). بین خودکارآمدی با رفتارهای پیشگیری کننده از آلودگی به پدیکلوزیس (0. 499=r؛ P<0. 001) همبستگی معنی دار وجود داشت. همچنین متغیر خودکارآمدی، 26. 4% تغییرات رفتار را پیش بینی کرد (P<0. 001). نتیجه گیری: خودکارآمدی دانش آموزان در اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده از پدیکلوزیس نقش بسزایی دارد.