دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1402 | دوره:31 | شماره:1 |تعداد مقالات:8

مقدمه و هدف: بیماری کووید-19 به عنوان یک همه گیری با قدرت گسترش بالا و طیف وسیع علائم بالینی و عدم درمان قطعی چالش پیش سال های اخیر بشر است. پاسخ ضد ویروسی اینترفرون نوع یک در برابر ویروس    SARS-COV-2 از مهم ترین مسیرهای سیستم ایمنی ذاتی در مواجهه با این بیماری است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین بیان دو ژن ly6e وusp18، با شدت علائم بالینی در بیماران مبتلا به کووید-19 بود.مواد و روش ها: نمونه خون محیطی از بیماران تهیه و DNA آن ها استخراج شد، سپس بیان ژنly6e  وusp18 به وسیله روش Real-time PCR مورد سنجش قرار گرفت. نمونه های cDNA در ابتدا با استفاده از پرایمرهای اختصاصی تکثیر داده شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، کروسکال والیس و من ویتنی انجام شد. سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: بیان ژن ly6e به طور معناداری (p=0.008)در گروه بستری نسبت به گروه کنترل کاهش یافته بود. هیچ تفاوت معناداری در بیان ژن usp18 میان گروه های مورد مطالعه دیده نشد.نتیجه گیری: بیان مناسبی از پروتئین ly6e می تواند با کنترل شدت علائم بالینی بیماری کووید-19ارتباط داشته باشد.

مقدمه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی در دنیا می باشد که نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک های رایج، مقاوم شده است. افزایش روزافزون مقاومت آنتی بیوتیکی در باکتری ها توجه به داروهای گیاهی و مواد ضدمیکروبی طبیعی را بیشتر نموده است. سیاه دانه به دلیل داشتن متابولیت هایی مانند تیموکینون دارای اثرات مختلفی از جمله خاصیت ضد باکتریایی می باشد. این تحقیق با هدف تعیین اثر ضد باکتریایی عصاره سیاه دانه و آنتی بیوتیک کوتریموکسازول و همچنین اثر ترکیبی این دو ماده بر روی سویه استاندارد MRSA در شرایط آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه، اثر ضد میکروبی عصاره سیاه دانه و آنتی بیوتیک کوتریموکسازول بصورت جداگانه و با هم با استفاده از روش چکربورد بر روی سویه استاندارد (ATCC33591) MRSA به روش میکرودایلوشن بررسی شده و حداقل غلظت بازدارندگی از رشد (MIC) آن تعیین گردید.نتایج: آنتی بیوتیک کوتریموکسازول در MIC 5 میکروگرم بر میلی لیتر و عصاره سیاه دانه در 687/4 میلی گرم بر میلی لیتر مانع از رشد باکتری مورد نظر شدند. هنگام ترکیب این دو با یکدیگر MIC برای هر دو ترکیب عصاره و آنتی بیوتیک به طور چشمگیری کاهش یافت. این مقادیر برای عصاره 292/0 میلی گرم بر میلی لیتر و برای آنتی بیوتیک برابر با 2 میکرو گرم بر میلی لیتر تقلیل یافتند.نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده، فعالیت ضد باکتریایی عصاره اتانولی سیاه دانه و آنتی بیوتیک کوتریموکسازول بر روی MRSA دارای اثر سینرژیسم است و می­توان از ترکیب این دو عامل ضدباکتربایی به منظور بهبود خاصیت­های ضدمیکروبی استفاده کرد.

مقدمه و هدف: بیماری ام اس شایعترین بیماری نورولوژیک در جهان و سومین عامل ناتوانی در بین بیماریهای مزمن می باشد. یکی از ارکان کنترل بیماری تبعیت از رژیم دارویی می باشد که دستیابی به این هدف مستلزم به کارگیری ابزاری مناسب در متون علمی است. لذا پژوهش حاضر با هدف طراحی ابزار سنجش تبعیت دارویی در بیماران ام اس بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1401-1400 با روش نمونه گیری تصادفی بر روی 269 نفر از بیماران ام اس مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی سینا در تهران انجام شد. روایی صوری به صورت کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفت. سپس نسبت و شاخص روایی محتوای ابزار، با قضاوت کیفی یک پانل 10 نفره خبرگان محاسبه گردید، سپس پایایی با تعیین همسانی درونی (ضریب آلفای کرونباخ) بررسی و مورد تایید قرار گرفت.نتایج: میانگین سنی بیماران 63/9±04/35  سال و میانگین سن ابتلای آنان به بیماری6/9±48/32 سال بود. پس از بررسی نتایج روایی، سوالاتی که شاخص روایی محتوایی آنها کمتر از حد مجاز بود، اصلاح شد و تغییرات لازم در آنها صورت گرفت سپس مراحل روایی آنها تکرار شد تا مقدار مطلوب یعنی نسبت روایی محتوا بیش از 62/0 و شاخص روایی محتوا بیشتر از 79/0حاصل شد. میانگین ضرایب آلفای کرونباخ محاسبه شده برابر با 87/0 بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه شواهد مناسبی در خصوص ابزار مناسب پایا و روا جهت سنجش تبعیت دارویی در بیماران ام اس بر اساس نظریه رفتار برنامه ریزی شده را فراهم نمود.

مقدمه و هدف: بین شاخص های استخوانی استئوپونتین و استئوکلسین و بیماری­های دیابت و پوکی استخوان ارتباط وجود دارد. هدف، تعیین اثر هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین برسطح سرمی استئوپونتین و استئوکلسین در موش نر ویستار دیابتی با استرپتوزوسین بود.مواد و روش ها: در این مطالعه ­تجربی، 30 رت نرویستار بالغ با دامنه وزنی 300-250 ­گرم و با سن 6 هفته، به صورت تصادفی در 3 گروه شامل دو گروه دیابتی شده، تمرین+مکمل دیابتی (10=n) کنترل دیابتی (10=n) و یک گروه غیردیابتی، کنترل سالم (10=n) قرار گرفتند. برای دیابتی­کردن، در پایان هفته هشت هفتگی، مقدار  55 میلی­گرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن استرپتوزوسین (STZ) به روش درون صفاقی تزریق شد. گروه تمرین+مکمل دیابتی، تمرینات ترکیبی را به مدت هشت هفته و با تواتر 5 بار در هفته (تمرین استقامتی با شدت 75 درصد Vo2max بر روی نوارگردان و سپس تمرین قدرتی، 15 بار صعود از نردبان) را انجام دادند. همزمان با شروع تمرینات، مکمل تورین به مواد غذایی رتها افزوده شد. برای مقایسه میانگین متغیرها بین گروه­ها از ­ANOVA یک راهه و تعقیبی بونفرونی و برای مقایسه میانگین متغیرها در درون گروه­ها از آزمون تی جفت­شده استفاده شد.نتایج: استئوپونتین در گروه تمرین+ مکمل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل دیابتی کاهش معنی­دار داشت (001/0>P)؛ در مقابل، در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم 118/12 درصد افزایش معنی­دار داشت (001/0>P). در حالی­که، استئوکلسین در گروه تمرین+مکمل دیابتی در مقایسه با  گروه کنترل دیابتی افزایش معنی­دار  (001/0>P) و در گروه کنترل دیابتی در مقایسه با گروه کنترل سالم کاهش معنی­دار داشت (001/0>P).نتیجه گیری: هشت هفته تمرین استقامتی-مقاومتی به همراه مصرف مکمل تورین منجر به کاهش استئوپونتین و افزایش استئوکلسین شد. بنابراین به افراد مبتلا به بیماری­های دیابت و مستعد پوکی استخوان توصیه می­شود برای جلوگیری از پیشرفت این بیماری­ تمرینات ترکیبی را انجام دهند.

مقدمه و هدف: اصلاحات نظام سلامت در کشورها با هدف افزایش دسترسی عمومی و کیفیت خدمات درمانی، تأمین عدالت در خدمات بهداشتی انجام شده است . این پژوهش به ارزیابی میزان تأثیر متغیرهای اجتماعی و اقتصادی خانوار بر هزینه های سلامت خانوارهای دارای بیماری خاص و همچنین به بررسی وضعیت عدالت با استفاده از شاخص مشارکت عادلانه مالی در کشور می پردازد.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی می­باشد. داده ها به صورت  تصادفی ومقطعی در استان تهران از دویست و نود و شش بیمار با نیاز خاص در 3 گروه بیماری (دیالیز، هموفیلی و تالاسمی) با استفاده از پرسشنامه استاندارد در مورد پوشش بیمه ای، رضایت از دولت، هزینه و درآمد بوده است. مشارکت عادلانه، نسبت خانوارهای بیماران خاص مواجه و با هزینه های مصیبت بار و فقرزای هزینه های سلامت محاسبه شده و برای ارزیابی تأثیر متغیرها (سن، جنسیت، تحصیلات و غیره ) با هزینه های سلامت از مدل رگرسیون خطی چندگانه استفاده و تحلیل داد ها با نرم افزار Eviews10 انجام شد.نتایج: با توجه به یافته های مطالعه حاضر درصد مواجهه با هزینه های کمرشکن و فقیرکننده با آستانه های 40 درصد توان پرداخت، ﺑﺮاﺑـﺮ 5/12 درﺻـﺪ ﻣـﻲ ﺑﺎﺷـﺪ. همچنین مقدار شاخص FFC، 84/0 است. همچنین عامل بیمه، درآمد، سن، تحصیلات، تأهل، بعدخانوار، شاغل بودن با توجه به اینکه با سطح اطمینان 90 درصد با هزینه های سلامت ارتباط معناداری نشان می دهد و جنسیت معنادار نبوده است (P<0.1).نتیجه گیری: ﻋﻠـﺖ بالا بودن ﻫﺰﻳﻨـﻪﻫـﺎ را ﻣـﻲﺗـﻮاند به علت اﻓـﺰاﻳش روزاﻓـﺰون ﻫﺰﻳﻨـــﻪﻫـــﺎی ﺧـــﺪﻣﺎت ﭘﺰﺷـــﻜﻲ و خدمات بستری باشد، این هزینه ها ﻓﺸـﺎر ﻓﺰاﻳﻨــﺪهای را ﺑــﺮ ﺑﻮدﺟــﻪﻫــﺎی ﺑﻬﺪاﺷــﺖ و درﻣــﺎن ﻛﺸــﻮرﻫﺎ وارد ﻣــﻲﺳــﺎزد.

مقدمه و هدف: امروزه بهره گیری از مواد نیروزا به معضل پیچیده ای در ورزش تبدیل شده است، از طرفی تمرین مقاومتی و گیاه خارخاسک تاثیر گذاری زیادی در کنترل شاخص های التهابی دارد اما تعامل تاثیر تمرین مقاومتی همراه با گیاه خارخاسک و استانازول بر ظرفیت های التهابی کمتر بررسی شده است. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی همراه با مصرف عصاره خارخاسک بر بیان ژن­های TNF-α ، IL-10 و نسبتTNF-α/IL-10  بافت قلب موش های بزرگ آزمایشگاهی نر در معرض استانازول بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 48 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر با محدوده وزن 150 تا 200 گرم و میانگین سنی 8 هفته، انتخاب و به طورتصادفی در 8 گروه 6 سری شامل 1- کنترل (C)، 2- شم(Sh)، 3-مصرف استانازول (S)، 4-مصرف استانازول همراه با mg/kg 100 خارخاسک (ST100)، 5-مصرف استانازول همراه با mg/kg 50 خارخاسک (ST50)، 6- مصرف استانازول همراه با تمرین مقاومتی (SRT)، 7-مصرف استانازول همراه با تمرین مقاومتی و mg/kg 100 خارخاسک (SRTT100) و 8-مصرف استانازول همراه با تمرین مقاومتی و mg/kg 50 خارخاسک (SRTT50) تقسیم شدند. در مدت هشت هفته گروه های 3- 8 روزانه mg/kg 5 استانازول به صورت صفاقی دریافت نمودند ؛ گروه های 6- 8 سه جلسه در هفته با شدت 30 تا 100درصد وزن بدن خود، تمرینات مقاومتی را انجام دادند  و گروه های 4، 5، 7 و 8 روزانه دوزهای معین خارخاسک را به صورت صفاقی دریافت نمودند. میزان TNF-α، IL-10 و نسبت  TNF-α/IL-10 به روش Real Time PCR در با قلب موش های بزرگ آزمایشگاهی اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل یافته ها از آنالیز واریانس یک طرفه همراه با آزمون تعقیبی توکی استفاده شد (05/0>p). نتایج: مصرف S اثر معناداری بر افزایش بیان ژن TNF-α و نسبت TNF-α/IL-10 و کاهش IL-10 در بافت قلب موش های بزرگ آزمایشگاهی داشت (05/0P<). با این وجود SRT باعث افزایش معنادار IL-10 و کاهش TNF-α و نسبت  TNF-α/IL-10 شد (05/0P<). همچنین SRT100 تاثیر معناداری بر افزیش IL-10 و کاهش نسبت                      TNF-α/IL-10 داشت (05/0P<). SRTT100 وSRTT50 اثر معناداری بر کاهش TNF-α و نسبت  TNF-α/IL-10 و افزایش IL-10 داشت (05/0P<). از طرفی سطح بیان ژنTNF-α  در گروه­های ST100 وST50 به طور معناداری افزایش یافت (05/0P<). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین مقاومتی و مصرف عصاره خارخاسک با دوز بالاتر به طور مجزا اثرات موثری بر بهبود بیان ژن شاخص های التهابی بافت قلب دارند. با این وجود جهت نتیجه گیری بهتر در ارتباط با انجام تمرینات مقاومتی همراه با مصرف عصاره خارخاسک بر بیان ژن شاخص های التهابی در بافت قلب ناشی از مسمومیت با استانازول، نیازمند تحقیقات بیشتری است.

مقدمه و هدف: قرار گرفتن در معرض مزمن پاراکوات علاوه بر فیبروز می تواند منجر به آسیب ریه و کبد، نارسایی کلیه و ضایعات پارکینسونی شود. سمیت پاراکوات از طریق تولید بیش از حد رادیکال های آزاد رخ می دهد که منجر به استرس اکسیداتیو و آسیب می شود هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرین هوازی و مکمل یاری با پیپرین بر سطوح آنزیم های کبدی موش بزرگ مبتلا به پاراکوات بود.مواد و روش ها: تعداد 48 سر موش بزرگ به شش گروه مساوی 1) شم، 2) پاراکوات (کنترل منفی)، 3) پاراکوات+تمرین،   4) پاراکوات+تمرین+پیپرین، 5) پاراکوات+مکمل پیپرین، 6) کنترل مثبت پاراکوات+ویتامین E تقسیم شدند. تمرین هوازی، به مدت هفت هفته، هرهفته پنج جلسه و هر جلسه به مدت 30 الی 40 دقیقه در روز با سرعت (10 تا 18 متردردقیقه) بود. میزان القای سم پاراکوات به میزان 5 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن تهیه و بصورت داخل صفاقی به موش های بزرگ تزریق شد. مکمل پیپرین با دوز 10 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن روزانه گاواژ شد. از آزمون تحلیل واریانس یکطرفه جهت بررسی تفاوت میانگین‎های بین گروهی استفاده شد.نتایج: بین گروه های شم، پاراکوات+تمرین، پاراکوات+پیپرین و پاراکوات+تمرین+پیپرین و کنترل مثبت پاراکوات+ویتامین E، در مقایسه با گروه کنترل منفی-پاراکوات تفاوت معنی داری در سطوح آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) وجود دارد. سطوح ALT و AST در گروه کنترل منفی نسبت به گروه های شم، پاراکوات+تمرین، پاراکوات+پیپرین و پاراکوات+تمرین+پیپرین و کنترل مثبت پاراکوات+ویتامین E، افزایش معنی داری دیده شد (001/>P).نتیجه گیری: نتایج نشان داد در گروه های تمرین، تمرین همراه با پیپرین و پیپرین به تنهایی منجربه کاهش سطوح آنزیم های ALT و AST در موش های بزرگ نسبت به گروه کنترل منفی شد. با این وجود با توجه به مطالعات اندک صورت گرفته در این زمینه، نیاز به پژوهش های بیشتری است.

مقدمه و هدف: اسینتوباکتر بومانی یک پاتوژن فرصت­طلب گرم منفی و یکی از مهم­ترین پاتوژن­های بیمارستانی می­باشد. مقاومت آنتی­بیوتیکی به اسینتوباکتربومانی کمک می­کند تا در محیط­های تحت استرس آنتی­بیوتیک زنده بماند و درمان را پیچیده کند. از طرفی استفاده­ی بیش ازحد آنتی­بیوتیک­ها باعث تاثیرات مخرب براعضای بدن دارند. گیاه وکسینیوم آرکتوستافیلوس به دلیل دارابودن پلی فنول فراوان من جمله فلاونوئید خاصیت آنتی­باکتریال چشمگیری که دارد در درمان بیماری­های عقونی استقاده می­شود.این تحقیق اولین بار با هدف تعیین اثر ضد باکتریایی داروی مروپنم و عصاره اتانولی گیاه وکسینیوم آرکتوستافیلوس بصورت ترکیبی و جداگانه برروی سویه­ی استاندارد اسینتوباکتربومانی درشرایط آزمایشگاهی انجام شد.مواد و روش ها: ابتدا اثرات ضدمیکروبی مروپنم و عصاره به تنهایی بر روی سویه اسینتوباکتربومانی (ATCC19606) به روش میکرودایلوشن تعیین گردیدند. سپس غلظت بازدارندگی برای ترکیب آنتی­بیوتیک و عصاره با روش چکربورد محاسبه و شاخص غلظت مهاری نسبی بدست آمد.نتایج: غلظت بازدارندگی رشد این عصاره به همراه آنتی ­یوتیک به صورت چشم­گیری کاهش پیداکرد که در ترکیب عصاره و مروپنم به ترتیب برابر با 0156/0 میکروگرم بر میلی لیتر غلظت مروپنم 390/0 میکروگرم بر میلی لیتر غلطت عصاره اتانلی وکسینیوم آرکتوستافیلوس بدست آمد. برای مقایسه آماری متغیرهای طبقه بندی ازآزمون فاکتوریل استفاده شد که نشان داد، ارتباط معناداری بین افزایش غلظت عصاره و همچنین ترکیب با آنتی بیوتیک وجود دارد.نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، عصاره ی اتانولی گیاه وکسینیوم آرکتوستافیلوس بر روی اسینتوباکتربومانی همراه با مروپنم اثر سینرژیسم دارند. بدلیل اثر ضدمیکروبی بالا و مقرون به صرفه ­شان، می­توان از عصاره همراه با آنتی­بیوتیک­ها استفاده کرد.