دانشور پزشکی: نشریه پژوهشی پایه و بالینی
سال:1402 | دوره:31 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

مقدمه و هدف: چرخش طناب بیضه ای یا تورشن (Torsion) منجر به تشکیل رادیکال های آزاد و نهایتاً آپاپتوز می شود که در پاتوفیزیولوژی آسیب بیضه نقش مهمی دارد. گزارش های اخیر نقش محافظتی پنتوکسی فیلین (PTX) در برابر رادیکال های آزاد را مشخص کرده اند؛ بنابراین، ما در این مطالعه اثر پنتوکسی فیلین را در آسیب بیضه ناشی از تورشن بررسی کردیم.مواد و روش ها: 20 موش نر (6 هفته) به 4 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل (در شرایط تورشن بدون جراحی)، T1 (تورشن همراه با تک دوز mg/kg/Ip100 پنتوکسی فیلین)، T2 (تورشن همراه با mg/kg/Ip/d25 پنتوکسی فیلین به مدت 2 هفته) و T/D (تورشن- دتورشن). حیوانات در گروه هایT1 ، T2 و T/D تحت چرخش 720 درجه طناب اسپرماتیک بیضه سمت چپ در جهت عقربه های ساعت به مدت 2 ساعت و به دنبال آن 30 دقیقه عدم چرخش قرار گرفتند. پس از دتورشن، تجویز دارو به صورت داخل صفاقی انجام شد. بیضه چپ همه حیوانات در روز 35 ام پس از تورشن برای سنجش هیستوپاتولوژی و بیوشیمیایی برداشته شدند.نتایج: تجزیه و تحلیل هیستومورفولوژیکی لوله های منی ساز بیضه نشان داد که میانگین قطر لوله، نمره جانسون و تعداد سلول های زایا در گروه T1 در مقایسه با T2 و T/D افزایش قابل توجهی وجود داشت (P≤0.05)، اما در تعداد سلول های سرتولی، لیدیگ و میوئید در همه گروه ها اختلاف معنا داری مشاهده نشد (P≤ 0.05). تجزیه و تحلیل شاخص های استرس اکسیداتیو نشان داد که پنتوکسی فیلین سطح SOD، کاتالاز، بیان mRNA ژن های  Aktوpi3k را افزایش می دهد (P≤0.05) و میزان MDA و سطح کاسپاز 3 در T1 و T2 در مقایسه با T/D را کاهش می دهد (P≤0.05). تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS با استفاده از تست Tukey انجام شد.نتیجه گیری: پنتوکسی فیلین می تواند به عنوان یک درمان کمکی بعد از جراحی در درمان آسیب بیضه مربوط به تورشن استفاده شود. هرچند، مطالعات بیشتری برای ارزیابی اثرات پنتوکسی فیلین در این زمینه لازم است.

مقدمه و هدف: سردرد شایع ترین علت مراجعه به پزشکان مغز و اعصاب است و اکثر افراد در طول زندگی آن را تجربه می کنند. هدف از انجام این پژوهش بررسی فراوانی افسردگی و علائم سردرد از جمله شدت، مدت و تعداد دفعات تکرار آن در دو گروه سردرد تنشی و میگرن است.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 150 بیمار که با شکایت از سردرد به درمانگاه نورولوژی بیمارستان شهید مصطفی خمینی مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند و نوع سردرد توسط متخصص مغز و اعصاب بر اساس کرایتریا International Health Society و شدت افسردگی بر اساس پرسشنامه Beck Depression Inventory که توسط بیمار تکمیل شد، مشخص شده است.نتایج: از میان 125 بیمار باقی مانده در مطالعه 42 نفر (33.6 درصد) مبتلا به سردرد تنشی و 83 نفر (66.4 درصد) سردرد میگرنی داشتند. یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه سردرد (تنشی و میگرنی) از نظر سطح تحصیلات، شغل، سن، مصرف سیگار و دفعات تکرار سردرد وجود ندارد. اما در مورد جنسیت تفاوتی معنادار وجود داشت (P=0.023). همچنین تفاوتی معنادار در مورد نوع، شدت و مدت سردرد دیده شد (به ترتیب P=0.03 ، P=0.001 و P=0.006).نتیجه گیری: شدت افسردگی در بین بیماران با سردرد میگرنی بیش از سردرد تنشی است. شدت سردردهای میگرنی در شدت های متفاوت افسردگی بیش از سردردهای تنشی بود، اما میان افرادی که سردردهایی به مدت کمتر از 24 ساعت داشتند، سردردهای تنشی بیش از میگرنی با افسردگی مرتبط بود.

مقدمه و هدف: حوادث یکی از مهم ترین علل مرگ و معلولیت های کودکان است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش کمک های اولیه بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی بر ارتقای عملکرد مادران دارای کودک زیر 6 سال در زمان سانحه در شهرستان ازنا انجام پذیرفته است.مواد و روش ها: مطالعه از نوع نیمه تجربی است که روی 100 نفر از مادران دارای کودک زیر 6 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهرستان ازنا در سال 1401-1400 انجام پذیرفته است. نمونه گیری به صورت تصادفی از مراکز بهداشتی درمانی اخذ و در قالب دو گروه مورد و شاهد ( هر کدام 50 نفر) تقسیم شدند. گروه مورد تحت چهار جلسه آموزشی بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی و گروه شاهد نیز تحت آموزش های منظم مراکز بهداشتی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه پایا و روا بوده و بعد از سه ماه پیگیری مجدداً اطلاعات از هر دو گروه جمع آوری و با بهره گیری از آزمون های کای دو، تی مستقل، من ویتنی، ویلکاکسون و آنکوا داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: میانگین نمره سازه های مدل اعتقاد بهداشتی و عملکرد مادران در گروه آزمون و کنترل قبل از مداخله تفاوت معنا داری مشاهده نشد (05/0p>)، اما بعد از مداخله تفاوت معناداری داشتند (001/0p).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، مداخله آموزشی مبتنی بر نیازسنجی اولیه بر مبنای مدل اعتقاد بهداشتی در بهبود عملکرد مادران در خصوص انجام کمک های اولیه در هنگام بروز سوانح و حوادث در کودکان مؤثر بود و می تواند برای طراحی برنامه های آموزشی مفید باشد.

مقدمه و هدف: یکی از ابزارهای اساسی در تغییر سبک زندگی، وجود برنامه آموزشی با استفاده از روش های نوین آموزشی است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش چندرسانه ای با رویکرد مدل لونتال بر سبک زندگی بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 60 بیمار مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی در سال 1401 در بیمارستان کاشانی شهرکرد به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. در گروه مداخله علاوه بر اقدامات معمول، دو جلسه آموزش مجازی از طریق نرم افزار چندرسانه ای (صدا، فیلم، تصویر و انیمیشن) تحت عنوان کارگاه آموزشی 4 ساعته برای بیماران در زمان هماهنگ شده برگزار شد. در گروه کنترل، مداخلات روتین به عمل آمد. بعد از اتمام کارگاه، سبک زندگی با استفاده از پرسش نامه سبک زندگی والکر اندازه گیری شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های تی مستقل، تی زوجی و کای دو انجام شد.نتایج: میانگین امتیاز سبک زندگی بین دو گروه مداخله و کنترل قبل از مطالعه تفاوت آماری معناداری نداشت (041/0p=)؛ درحالی که بعد از اجرای مداخله، میانگین نمرات سبک زندگی در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به طور معناداری افزایش پیدا کرده بود (001/0p≤).نتیجه گیری: آموزش مجازی چندرسانه ای منجر به ارتقای سبک زندگی در بیماران مورد مطالعه شده است. توصیه می شود مداخلات آموزشی برای بهبود سبک زندگی در بیماران مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی انجام شود.

مقدمه و هدف: یائسگی با کاهش استروژن و اختلال در عملکرد اندوتلیال همراه بوده که به خطر آترواسکلروز کمک می کند. مولکول های چسبان نقش مهمی در ایجاد و پیشرفت آترواسکلروز عروق کرونر دارند. هدف از این مطالعه مقایسه اثر ورزش هوازی، مریم گلی و ترکیب آنها بر سطوح سرمی مولکول چسبندگی بین سلولی-1 (ICAM-1)، مولکول چسبندگی سلولی عروقی محلول 1 (sVCAM-1) و اندوتلین-1 (ET-1) در زنان یائسه بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 32 نفر زن یائسه انتخاب (سن 5/4 ± 62/51 سال، شاخص توده بدنی 89/2 ± 07/24 کیلوگرم بر متر مربع) و به طور تصادفی به چهار گروه کنترل-دارونما (C)، تمرین هوازی (AT)، مریم گلی (So) و تمرین- مریم گلی (ATSo) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت هشت هفته، هر هفته پنج جلسه در برنامه تمرینی هوازی (با شدت 40 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب ذخیره، 25 تا 45 دقیقه) شرکت کردند. به گروه های So و ATSo روزانه 3 عدد قرص 100 میلی گرمی So در صبح، ظهر و عصر داده شد. داده ها با استفاده از آزمون t همبسته و تحلیل کوواریانس در سطح معنا داری 05/0> p آزمون شد.نتایج: AT و So باعث کاهش معنا دار ICAM-1 (022/0= p و 041/0=P)، sVCAM-1 (015/0=P و 018/0=P) و ET-1 (016/0=P و 023/0=P) شد. همچنین مداخله هم زمان AT و SP، اثر مثبت بر کاهش ICAM-1 (0001/0=P)، sVCAM-1 (0001/0=P) و ET-1 (0001/0=P) داشت.نتیجه گیری: AT و So با تأثیر بر سطوح سرمی ICAM-1، sVCAM-1 و ET-1 باعث بهبود عملکرد اندوتلیال در زنان یائسه می شود. باوجوداین، اثر ترکیب تمرین و مکمل بیشتر بود.

مقدمه و هدف: اختلال در تنظیم ترشح بین آدیپوکاین های التهابی و ضدالتهابی می تواند منجر به مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو شود. هدف پژوهش حاضر بررسی آثار تمرین موازی، محدودیت کالری و تمرین موازی+ محدودیت کالری بر سطوح آدیپوکاین های ضدالتهابی و حساسیت به انسولین در زنان چاق مبتلا به کبد چرب غیرالکلی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه، 37 زن بیمار مبتلا به کبد چرب به صورت تصادفی در چهار گروه کنترل (9=n)، محدودیت کالری (9=n)، تمرین موازی (9=n) و تمرین موازی+ محدودیت کالری (10=n) تقسیم شدند. تمرین موازی به صورت ترکیبی از تمرین هوازی با شدت 40 تا 60 درصد ضربان ذخیره و تمرین مقاومتی با شدت 40 تا 60 درصد یک تکرار بیشینه، سه جلسه در هفته و به مدت 8 هفته اجرا شد. در گروه های محدودیت کالری، میزان کل کالری دریافتی روزانه 400-500 کیلو کالری طی 8 هفته کاهش یافت. نمونه های خونی ناشتا پیش و پس از مداخله اخذ شد. داده ها با استفاده از آزمون های t زوجی و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: تمرین موازی+ محدودیت کالری غلظت آدیپونکتین و آدیپولین سرمی را در مقایسه با گروه های محدودیت کالری و کنترل (هر دو، 026/0>p) و شاخص حساسیت انسولینی را نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش داد (027/0=p). همچنین، در غلظت آدیپونکتین و آدیپولین سرمی و شاخص حساسیت انسولینی گروه تمرین موازی نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار دیده شد (همه، 038/0>p). در گروه محدودیت کالری تنها شاخص حساسیت انسولینی نسبت به پیش آزمون افزایش معناداری داشت (004/0=p).نتیجه گیری: به نظر می رسد اجرای تمرین موازی به تنهایی و همراه با محدودیت کالری مداخله مؤثرتری در افزایش آدیپوکاین های ضدالتهابی و بهبود حساسیت انسولینی نسبت به صرفاً محدودیت کالری است.

مقدمه و هدف: مکمل های تغذیه ای با کاهش اشتها و چاقی از بروز بیماری ها جلوگیری می کند. هدف تحقیق بررسی اثر هشت هفته مصرف مکمل کینوا بر سطح سرمی آیریزین، پروفایل لیپیدی و شاخص های بدنی در زنان بزرگ سال چاق تمرین نکرده بود.مواد و روش ها: روش تحقیق از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. آزمودنی های تحقیق 20 نفر از زنان بزرگ سال سالم تمرین نکردۀ چاق شهر اردبیل بودند که به طور تصادفی انتخاب و پس از همتاسازی در دو گروه مکمل (10=n) و کنترل (10=n) قرار گرفتند. گروه مکمل 25 گرم کینوا را به مدت هشت هفته و سه بار در هفته به صورت پخته مصرف کردند. برای اندازه گیری آیریزین و نیم رخ چربی، مقدار 5 سی سی خون، 24 ساعت قبل از هشت هفته و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه گرفته شد. شاخص های بدنی نیز اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین داده های بین و درون گروهی، قبل و بعد از هشت هفته مصرف کینوا، آزمون آنکووا با تعقیبی بونفرونی و تی جفت شده به کار گرفته شد. سطح معناداری 05/0>P در نظر گرفته شد.نتایج: سطح آیریزین سرمی (0001/0P=) گروه مکمل پس از هشت هفته مصرف کینوا در مقایسه با قبل از هشت هفته و در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی­داری داشت. در حالیکه، سطح سرمی VLDL (0001/0P=)، تری­گلیسرید (0001/0P=) و کلسترول تام (0001/0P=) کاهش معنی­داری داشت. سایر شاخص­های پروفایل لیپیدی و ترکیب بدنی تغییر معنی­داری نداشت (05/0نتیجه گیری: طبق نتایج بدست آمده، فعالیت ضد باکتریایی عصاره اتانولی سیاه دانه و آنتی بیوتیک کوتریموکسازول بر روی MRSA دارای اثر سینرژیسم است و می توان از ترکیب این دو عامل ضدباکتربایی به منظور بهبود خاصیت های ضدمیکروبی استفاده کرد.

مقدمه و هدف: تأثیر ورزش در کاهش بافت و اندازه سلول چربی احتمال دارد با سیگنال دهی TGF-β1 مرتبط باشد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) هم زمان با تغذیه پرچرب بر بیان ژن TGF-β1 و اندازه سلول ها در بافت چربی زیرجلدی رت ها انجام شد.مواد و روش ها: 24 سر موش صحرایی نر بالغ به طور تصادفی به 4 گروه ND (تغذیه معمولی)، HFD (تغذیه پرچرب)، HIIT+ND و HIIT+HFT تقسیم شدند. HIIT هشت دوره فعالیت شدید در90 درصد حداکثر ظرفیت دویدن (MRC) به مدت 5/2 دقیقه، با دوره های استراحت فعال در50 درصد حداکثر ظرفیت دویدن به مدت 5/2 دقیقه به مدت 10 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، خون گیری انجام و چربی زیرجلدی برداشته شد. برای سنجش بیان ژن TGF-β1 از روش qRT-PCR و برای تعیین اندازه سلول های چربی از روش استریولوژی استفاده شد. شاخص های آنتروپومتریک و متابولیک رت ها نیز اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون آنوا دوطرفه با سطح معنا داری 05/0≥ P، استفاده شد.نتایج: تعاملHIIT و رژیم غذایی پرچرب باعث کاهش معنا دار بیان ژن TGF-β1(001/0>P، 99/24=F) شد ولی بر اندازه سلول چربی تأثیر معنا دار نداشت (780/0=P، 07/0=F). بین بیان ژن TGF-β1و اندازه سلول های چربی همبستگی مثبت و معنادار مشاهده شد (001/0>P، 896/0=r).نتیجه گیری: HIIT هم زمان با مصرف رژیم غذایی پرچرب از افزایش TGF-β1 در بافت چربی زیرجلدی جلوگیری می کند و می تواند اثر پیشگیرانه بر افزایش اندازه سلول چربی داشته باشد.