تولیدات دامی
سال:1403 | دوره:26 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

به دلیل تنوع اقلیمی بالا در ایران، گوسفندان بومی کشور، از تنوع چشم گیری برخوردار هستند. به نظر می رسد تفاوت های اقلیمی، ردپایی در ژنوم نژادهای بومی مناطق مختلف جهان به جای گذاشته باشند. هدف از مطالعه حاضر، شناسایی نشانه های انتخاب مرتبط با گوسفندان ایرانی در مقایسه با نژاد غیرایرانی رومانف در سطح ژنوم می باشد. به این منظور، از داده های توالی یابی شده کل ژنوم گوسفندان ایرانی و غیرایرانی موجود در پایگاه داده ای NCBI استفاده گردید. این توالی ها، پس از سنجش و پالایش کیفی، به ژنوم مرجع گوسفند هم طراز شدند. پس از شناسایی تنوع های ژنومی، برای شناسایی نواحی تحت انتخاب مثبت در ژنوم گوسفندان ایرانی، از دو روش Fst و XP-EHH استفاده شد. پس از استخراج ژن های موجود در نواحی تحت انتخاب، با استفاده از نرم افزار BEDtools و فایل GTF مرتبط با ژنوم گوسفند، شرح نویسی عملکردی این ژن ها با استفاده از آنالیز هستی شناسی ژن صورت پذیرفت. براساس نتایج به دست آمده، به ترتیب 907 و 311 ژن کدکننده پروتئین توسط روش های Fst و XP-EHH شناسایی شدند که تعداد 29 ژن بین این دو روش مشترک بودند. ارزیابی های بیش تر نشان داد که تعدادی از این ژن ها، در صفات مرتبط با بهبود کیفیت چربی شیر (PCCB)، باروری (SPATA5، RAB35 و DICER1)، رشدونمو ماهیچه ای (NF1، AKAP6 و HDAC9)، وزن بدن (FBXL3، GRID2 و ADAMTS17)، سازگاری به نواحی سخت بیابانی و کوهستانی (BMPR2 و NF1) و شیر (EXOC6B) دخیل هستند. نتایج نشان داد که گوسفندان ایرانی احتمالاً برای سازگاری به مناطق خشک بیابانی و ارتقای کیفیت گوشت و شیر موردانتخاب قرار گرفته اند.

این پژوهش با هدف افزودن مخلوط سه گیاه دارویی به جیره میش های شیرده و تاثیر آن بر عملکرد و فراسنجه های خون بره های شیرخوار با استفاده از 48 رأس بره با میانگین وزن 44/0±34/3 کیلوگرم همراه 24 رأس میش شیرده با میانگین تولید شیر 25/122±03/1107 گرم در روز در قالب طرح کاملاً تصادفی برای 65 روز در جایگاه های انفرادی انجام شد. گروه های آزمایشی میش های مادر شامل: گروه شاهد (جیرة پایه)، تیمارهای اول، دوم و سوم علاوه بر جیرة پایه روزانه 15 گرم پودر مخلوط زیرۀ سبز، گشنیز و نعناع فلفلی به ترتیب با نسبت های 10:30:60؛ 10:45:45 و 10:60:30 درصد دریافت کردند. بره ها، دوهفتگی توزین و در انتهای دوره، از رگ گردن خونگیری شدند. وزن نهایی و افزایش وزن روزانه بره‫های تیمار اول نسبت به گروه های دیگر بیشتر بود (05/0>P). غلظت گلبول های قرمز و درصد هماتوکریت بره های تیمار سوم کمترین و تیمار اول بیشترین بود، ولی تفاوت معنی داری با شاهد نداشت. ضریب پراکندگی گلبول های قرمز و پلاکت ها در تیمار اول کمتر از شاهد بود (05/0>P). تفاوتی بین تیمارها از لحاظ تعداد گلبول های سفید، درصدهای لنفوسیت ها و گرانولوسیت ها وجود نداشت. غلظت گلوکز خون بره های تیمار دوم نسبت به شاهد کمتر بود (05/0>P). ظرفیت آنتی اکسیدانی بره‫های میش های دریافت کنندۀ مکمل نسبت به شاهد افزایش یافت و مالون‫دی‫آلدئید نسبت به شاهد پایین‫تر بود (05/0>P). نتایج نشان داد استفاده از مخلوط گیاهان زیره، گشنیز و نعناع فلفلی در جیرة میش های مادر سبب افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و کاهش مالون‫دی‫آلدئید در بره‫های شیرخوار شد، هرچند بهبود در افزایش وزن روزانه قابل توجه نبود.

مطالعه حاضر به منظور اثر شکل های مختلف کروم بر تغییرات وزنی و آزمون تحمل گلوکز و انسولین میش های افشار در دوره انتقال تحت تأثیر تنش گرمایی با استفاده از 40 رأس میش افشاری آبستن (از 5±42 روز پیش از زایش مورد انتظار) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و 10 تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیرۀ پایۀ بدون مکمل کروم (شاهد)، 2- جیرۀ پایۀ حاوی سه میلی گرم کروم معدنی به ازای هر کیلوگرم مادۀ خشک جیره، 3- جیرۀ پایۀ حاوی سه میلی گرم کروم به شکل کروم-متیونین به ازای هر کیلوگرم ماده خشک و 4- جیره پایه حاوی سه میلی گرم کروم به شکل نانوذرات کروم به ازای هر کیلوگرم مادۀ خشک جیره بودند. نتایج نشان داد اختلاف معنی داری بین میش های دریافت کننده شکل های مختلف مکمل کروم ازنظر تغییرات وزنی در شش، چهار و دو هفته قبل از زایش وجود نداشت. میش های دریافت کننده مکمل کروم تغییرات وزنی کم تری در زمان، دو، چهار و شش هفته پس از زایش از خود نشان دادند (05/0≥P). هم چنین شکل های مختلف مکمل کروم سبب افزایش امتیاز وضعیت بدنی میش ها در زمان و شش هفته پس از زایش شد (05/0≥P). میش های دریافت کننده کروم-متیونین و نانوذرات کروم وضعیت بدنی بهتری نسبت به تیمارهای شاهد و کروم معدنی داشتند. نتایج پژوهش نشان داد 60 و 90 دقیقه پس از تزریق درون رگی گلوکز، اختلاف معنی داری بین غلظت گلوکز تیمارها وجود نداشت. پس از 60، 90، 120 و 180 دقیقه پس از تزریق درون رگی گلوکز غلظت انسولین میش های دریافت کننده اشکال مختلف کروم نسبت به تیمار شاهد کاهش یافت (05/0≥P). براساس نتایج حاصل استفاده از کروم به ویژه به شکل های کروم-متیونین و نانوذرات کروم در دورۀ انتقال میش ها تحت تأثیر تنش گرمایی توصیه می شود.

در این مطالعه اثرات استفاده از پوستۀ آفتابگردان با اندازۀ ذرات متفاوت در جیره های حاوی منابع مختلف چربی بر عملکرد رشد و برخی فراسنجه های فیزیولوژیکی، با استفاده از 360 قطعه جوجۀ گوشتی سویه راس 308 (مخلوط دو جنس) در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار آزمایشی و شش تکرار و 10 پرنده در هر تکرار بررسی شد. عوامل موردبررسی شامل پوسته آفتابگردان (بدون پوسته، دارای سه درصد پوسته با اندازه ذرات یک میلی متر و سه درصد پوسته با اندازه ذرات پنج میلی متر) و دو منبع مختلف چربی (سه درصد پیه و سه درصد روغن کانولا) بودند. نتایج نشان دادند که در کل دورۀ پرورش، استفاده از پوستۀ درشت و ریز آفتابگردان در جیره، باعث افزایش مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (05/0>P). تغذیۀ روغن کانولا، مصرف خوراک و افزایش وزن را در مقایسه با پیه بهبود داد (05/0>P). هم چنین با استفاده از پوسته درشت آفتابگردان در جیره، قابلیت هضم ظاهری پروتئین خام و چربی خام افزایش یافت (05/0>P). استفاده از پوستۀ درشت آفتابگردان، طول پرزهای دوازدهه و طول و ضخامت پرزها در ایلئوم را افزایش داد (05/0>P). استفاده از پوستۀ درشت آفتابگردان در جیره، جمعیت باکتری های اشرشیاکلای روده­ کور را کاهش داد (05/0>P). براساس نتایج حاصل، افزودن پوستۀ درشت آفتابگردان به جیره با افزایش قابلیت هضم پروتئین خام، چربی خام، جمعیت لاکتوباسیلوس و کاهش جمعیت اشرشیاکلای سکوم، عملکرد رشد جوجه های گوشتی را بهبود می بخشد.

مطالعه حاضر به منظور تأثیر استفاده از مکمل گیاهی ویتامین E بر صفات تولیدی، پاسخ های ایمنی هومورال و برخی فراسنجه های خونی با استفاده از تعداد 480 قطعه جوجه گوشتی یک روزه آرین در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و 30 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره پایه (حاوی 25 واحد بین المللی ویتامین E سنتتیک)، 2- جیره پایه+ 25 واحد بین المللی ویتامین E سنتتیک، 3- جیره پایه+ 50 میلی گرم مکمل گیاهی ویتامین E، 4- جیره پایه+ 100 میلی گرم مکمل گیاهی ویتامین E بود. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی بر مصرف خوراک، وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی تأثیر  معنی داری نداشتند، هم چنین خصوصیات لاشه از جمله درصد لاشه، درصد سینه، ران، پشت و گردن، چربی حفره بطنی، قلب، طحال و فراسنجه های خونی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند استفاده از مکمل گیاهی ویتامین E بر تیتر آنتی بادی علیه ویروس نیوکاسل و آنفلوآنزا  بی تأثیر  بود. به طور کلی، با توجه به توصیه سویه های تجاری نیاز ویتامین E 50 واحد بین المللی است، لذا در صورت تأمین 25 واحد بین المللی ویتامین E سنتتیک در جیره، امکان تأمین بقیه نیاز تا 50 واحد بین المللی با استفاده از مکمل گیاهی ویتامین (به میزان 50 میلی گرم در هر کیلوگرم خوراک) وجود دارد.

در مطالعه حاضر تأثیر پودر گیاهان پونه کوهی ، رزماری و دارچین به عنوان جایگزین هایی برای آنتی بیوتیک ها، با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (خروس) در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و هشت قطعه در هر تکرار بررسی شد. تیمارهای آزمایشی به شرح ذیل بودند: 1- کنترل منفی (جیره پایه بدون افزودنی و بدون چالش کمپیلوباکتر ژژونی)؛ 2- کنترل مثبت (جیره پایه بدون افزودنی، اما چالش یافته با کمپیلوباکتر ژژونی)؛ 3- کنترل مثبت+ اریترومایسین (55 میلی گرم در کیلوگرم)؛ 4- کنترل مثبت+ پودر پونه کوهی ( سه گرم در کیلوگرم)؛ 5-کنترل مثبت+ پودر رزماری (سه گرم در کیلوگرم) و 6- کنترل مثبت+ پودر دارچین ( سه گرم در کیلوگرم). تمام جوجه ها به جز گروه کنترل منفی، از روز 21 تا 25 دوره پرورش روزی یک بار از طریق دهانی با cfu/mL108×2 از کشت زنده باکتری کمپیلوباکتر ژژونی چالش داده شدند. نتایج نشان داد چالش کمپیلوباکتر ژژونی ضمن تضعیف عملکرد در دوره رشد سبب افزایش کلونیزاسیون کمپیلوباکتر و کاهش شمار لاکتوباسیل ها در فضولات شد (05/0>p). چالش کمپیلوباکتر ژژونی هم چنین ضمن کاهش قابلیت هضم مواد آلی منجر به کاهش ارتفاع پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت و مساحت سطح پرز در ژژنوم شد (05/0>p). تمامی اثرات منفی ناشی از کمپیلوباکتر ژژونی توسط تیمارهای حاوی افزودنی تعدیل شد (05/0>p)، هرچند که تیمار حاوی دارچین در مقایسه با سایر افزودنی ها پتانسیل نسبتاً پایین تری داشت. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که پونه کوهی و رزماری پتانسیل تخفیف اثرات پاتوژنیک کمپیلوباکتر ژژونی را دارند و می توانند به عنوان جایگزین های مناسبی برای آنتی بیوتیک ها در تغذیه جوجه های گوشتی مورداستفاده قرار گیرند.

در این مطالعه اثرات افزودن مکمل گوانیدینواستیک اسید به جیره­های کم پروتئین بر عملکرد، مقدار خاکستر، کلسیم و فسفر و استحکام استخوان درشت­نی جوجه­های گوشتی با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 در یک آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار با 10 پرنده در هر تکرار  بررسی شد. جیره­های آزمایشی شامل سه سطح پروتئین جیره (100، 90 و 80 درصد از توصیه راس 308، 2009) با و بدون افزودن گوانیدینواستیک اسید (06/0 درصد) بودند. نتایج نشان داد که با کاهش سطح پروتئین تا 80 درصد توصیه راهنما، افزایش وزن بدن و خوراک مصرفی کاهش یافت (05/0>P). با کاهش پروتئین جیره به 80 درصد میزان توصیه شده، استحکام استخوان درشت­نی کاهش یافت (05/0>P). افزودن گوانیدینواستیک اسید به جیره حاوی 80 درصد پروتئین از سطح توصیه، سبب کاهش مصرف خوراک شد (05/0>P). سطوح مختلف پروتئین جیره با یا بدون گوانیدنیواستیک اسید تأثیر معنی­داری بر درصد خاکستر، کلسیم و فسفر نداشت. افزودن گوانیدینواستیک اسید به جیره تأثیری بر فراسنجه­های استحکام استخوان نداشت. براساس نتایج این آزمایش کاهش سطح پروتئین جیره به اندازه 80 درصد مقدار توصیه شده، علاوه بر تأثیر منفی بر عملکرد، سبب کاهش استحکام استخوان جوجه­های گوشتی می­شود و استفاده از گوانیدینواستیک اسید تأثیری بر رفع کاهش عملکرد و استحکام استخوان ناشی از سطح کاهش یافته پروتئین ندارد.