جامعه، فرهنگ، رسانه
سال:1401 | دوره:11 | شماره:43 |تعداد مقالات:11

انسان ها در زیست بوم های فرهنگی گوناگونی زندگی می کنند که موجب تجربه کردن شرایط متفاوت و داشتن نیازهای متفاوت است. حوادث طبیعی، در بوم های مختلف رخ داده و نحوه ارتباط با مردم درباره آن در مدیریت بحران ها نقش مهمی دارد. رسانه های محلی می توانند اطلاعات مورد نیاز بوم ها را ارائه دهند و بنابراین نحوه برساخت آنان از بحران بر درک مردم اثرگذار است. پرسش پژوهش این است که شبکه استانی کرمان به عنوان یک رسانه های محلی چگونه اخبار سیل سال 1400 را چارچوب بندی کرده است؟. این پژوهش از روش کیفی تحلیل محتوا استفاده و نحوه چارچوب بندی اخبار سیل 27 دی 1400 مناطق جنوبی کرمان را در پیش، حین و پس از بحران مطالعه کرده است. یافته های پژوهش نشان می دهد نگاه به سیل سازه محور است که موجب می شود مدیریت غیرسازه ای سیلاب نیز در راستای تفکر سازه محور پی گرفته شود. در پیش از بحران سیل، علت وقوع آن با دلایل طبیعی چارچوب بندی می شود. در حین بحران نیز، علل انسانی بروز سیل، «دیگری» است که از حکمرانی و از مردم پایین دست جدا می شود. راهکارهای جبران خسارت نیز مادی و سازه محور است. در پس از بحران نیز، راهبرد بازسازی و تقویت مورد چارچوب بندی قرار گرفت و راهکارهای کاهش خسارات سیلاب، سازه ای بیان شد. یافته ها حاکی از آن است که اخبار استانی با وجود فعال بودن در پیش، حین و پس از بحران، منفعل در خلق گزارش های خلاقانه و ارائه چارچوب هایی است که در صحبت مسئولان و مردم وجود ندارد و تنها بازنشردهنده چارچوب های بیان شده به وسیله آنان محسوب می شود.

زنان به عنوان نیمی از جمعیت جهان، نقش مهمی در توسعه جوامع مختلف دارند. بنابراین رفع مسائل و مشکلات زنان، به ویژه پرداختن به موضوع توانمندسازی آنان که تلاشی برای ارتقای سطح اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی شان می باشد، بسیار حائز اهمیت است. در همین راستا، نگاه به مجموعه ای از تجربیات جهانی نشان می دهد که می توان از کارآفرینی به عنوان راهکاری برای توانمندسازی و بهبود وضعیت زنان بهره بُرد. پژوهش حاضر بر همین اساس، به دنبال آن بوده است تا با انجام یک مطالة اسنادی و با حرکت از رویکردی توصیفی-تحلیلی، به بررسی تجربیات کشور مالزی در حوزة توانمندسازی زنان بپردازد. در پایان، پس از بررسی و تحلیل تجربیات این کشور بر پایة تکنیک تحلیل مضمون، درس آموخته های آن طبقه بندی و برای هر مقوله نیز مصادیقی ذکر گردیده است؛ که از جملة این موارد می توان به پیگیری برنامه های برابری جنسیتی؛ حمایت از زنان شاغل؛ توجه به زنان در تصمیم گیری های سیاسی و دولتی؛ توجه به تأمین مالی فعالیت های تجاری زنان؛ آموزش، راهنمایی و ارزیابی اشاره داشت.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه دلبستگی با اعتیاد به سایت های شبکه های اجتماعی آنلاین با نقش واسطه ای حمایت اجتماعی آنلاین است. جامعه آماری این پژوهش، کابراین فضای مجازی ساکن استان کردستان بودند که در اسفندماه سال 1400 از حداقل یکی از شبکه های اجتماعی آنلاین استفاده می کردند. نمونه شامل 384 نفر از کاربران فضای مجازی بود که به روش غیراحتمالی انتخاب شده بودند و به پرسشنامه سبک های دلبستگی بزرگسالان Collins & Read (1990)، مقیاس اعتیاد به شبکه های اجتماعی مبتنی بر موبایل خواجه احمدی و همکاران (1395)، و مقیاس حمایت اجتماعی آنلاین Nick, et al (2018) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی (میانگین، انحراف معیار، رگرسیون همزمان، و ضریب همبستگی پیرسون) در نرم افزار spss23 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین سبک های دلبستگی اضطرابی/دوسوگرا، و اجتنابی با اعتیاد به سایت های شبکه های اجتماعی آنلاین رابطه مثبت معنادار وجود دارد. اما رابطه سبک دلبستگی ایمن با اعتیاد به سایت های شبکه های اجتماعی آنلاین معنادار نیست. همچنین، بین سبک دلبستگی اضطرابی/دوسوگرا با حمایت اجتماعی آنلاین رابطه مثبت معنادار وجود دارد، اما بین سبک های دلبستگی اجتنابی و ایمن با حمایت اجتماعی آنلاین رابطه معنادار وجود ندارد. و نیز، بین حمایت اجتماعی آنلاین با اعتیاد به سایت های شبکه های اجتماعی آنلاین رابطه مثبت معنادار وجود دارد. تحلیل داده ها از طریق شاخص VAF نشان می دهد که حمایت اجتماعی آنلاین به عنوان متغیر میانجی، اثر جزئی در رابطه بین سبک های دلبستگی بزرگسالان و اعتیاد به سایت های شبکه های اجتماعی آنلاین دارد.

کودکان و نوجوانان، به عنوان شکل دهندگان آینده جوامع، بزرگ ترین نقش را در آینده کشورها ایفاء می کنند و به همین جهت چگونگی تربیت آن ها از کلیدی ترین مسائل یک جامعه است. اسباب بازی اولین وسیله پرورشی است که کودک از ابتدای شکل گیری شخصیتش با آن مواجه می شود. بااین وجود، کنکاش پیرامون پژوهش های صورت گرفته نشان می دهد که ابعاد فرهنگی و اقتصادی این صنعت در ایران به درستی درک نشده و در مسیر صحیح قرار نگرفته است. به نحوی که مجموع تولیدات داخلی اسباب بازی در بهترین وضعیت، کمتر از ده درصد حجم بازار داخلی را به خود اختصاص می دهد. لذا هدف مقاله حاضر شناخت دقیق چالش های صنعت اسباب بازی ایران در قالب ارایه الگویی مفهومی است. برای نیل به این هدف، از رویکرد کیفی و روش تحلیل مضمون استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل مدیران، سیاست گذاران، متخصصان و فعالان اقتصادی صنعت اسباب بازی ایران بوده که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 21 نفر به عنوان مشارکت کنندگان در پژوهش انتخاب شدند. یافته ها نشان داد که چالش ها و کاستی های صنعت اسباب بازی ایران را می توان در چهار مقوله تعریف کرد که عبارت اند از: ضعف در زیرساخت های فرهنگی، قانونی، تولیدی و تجاری.

پژوهش حاضر به بررسی کارزار کاندیداهای زن در جریان رقابت های انتخابات یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی (1398) و پست های ارائه شده در صفحات اینستاگرامی آنان می پردازد تا دریابد آنان چگونه و از چه ظرفیت های این پلتفرم رایج و پرطرفدار در جهت تبلیغات سیاسی و چانه زنی برای جلب نظر رأی دهندگان بومی بهره گرفته اند. در جهت مطالعه اکتشافی و بررسی نمونه های متنوع، صفحات 8 کاندیدای برنده و بازنده مناطق خارج از مرکز و به ویژه حوزه های انتخابیه دربردارندۀ اقوام و اقلیت های قومی رصد و اطلاعات منتشرۀ تصویری و متنی در ایام مجاز تبلیغات مورد تحلیل قرار گرفت. مجموع داده های 121 پست از بُعد مدت زمان فعالیت، تعداد پست ها، تعداد کامنت ها، تعداد کلمات، نوع تصاویر، تعداد لایک، تعداد دنبال کنندگان مورد تحلیل کمی و کیفی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد کاندیداهای زن و ستادهای انتخاباتیشان از ظرفیت های فضای مجازی اینستاگرامی در کارزار انتخاباتی برحسب متغیرهای مذکور بهره چندانی نبرده اند؛ چه بسا شیوه های ارتباطات رودررو و با پشتوانۀ روابط خویشاوندی- قومی تعیین کنندۀ رفتار رأی دهی به این کاندیداها بوده باشد. بااین حال معیارهایی چون عدم ارائۀ فرصت کامنت گذاری به مخاطبان، عدم بیان گرایش سیاسی، عدم موضع گیری نسبت به موضوعات مرتبط با وضعیت زنان و مطالباتشان در پهنۀ اجتماع محلی از یک سو و نیز تحلیل محتوای کیفی تصاویر تبلیغاتی آنان در صفحات شخصی از سوی دیگر نشان می دهد دروازه بانان عرصه های رسانه های قدیمی همچنان حاضر بوده و در نتیجه کاندیداهای زن مورد مطالعه در جهت تأمین امنیت آرای خود در رسانه پرطرفدار اینستاگرام بسیار محتاطانه عمل کرده اند.

یکی از مسائل مهم فقر شهری حاشیه نشینی است . مناطق حاشیه هم جزئی از سیستم بزرگ شهر هستند اما معیشت ساکنان حاشیه نشین از لحاظ محدوده فضایی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با سایر نقاط شهر متفاوت و با کمبود های شدید مواجه است با توجه به گسترش این معضل دولت به تنهایی نمی تواندبه ارتقاء بخشی کیفیت زندگی ساکنان حاشیه نشینن نقش ایفا کند به همین دلیل باید از ظرفیت های سازمان های مردم نهاد هم استفاده کنیم . این تحقیق با تکنیک تحلیل محتوای کیفی به انجام رسیده است که مبتنی بر گردآوری داده ها از مقالات و گزارش های ملی و بین المللی مرتبط با آنها وسایر منابع معتبر مرتبط با موضوع ظرفیت های سازمان های مر دم نهاد در راستای توانمندسازی ساکنان حاشیه نشین و ارزیابی ها و برداشت های ذهنی نگارندگان از این منابع صورت گرفته است. در این مطالعه یک مقوله ظرفیت های سازمان های مردم نهاد در راستای توانمند سازی ساکنان حاشیه نشین ، سه زیر مقوله خط مشی گذاری اجتماع محلی ، نهاد سازی مردمی و روانشناسی رفتاری و دوازده کد شامل کشف و شناخت مسائل عمومی، آموزش، سنجش دیدگاه ها، انگیزش،پذیرش و ایجاد مشروعیت عامه، گسترش و تقویت هماهنگی بین شهرداری و سازمان های مردم نهاد ، بسیج عمومی و جلب مشارکت مردمی، اطلاع رسانی و آگاه سازی، جذب سرمایه ها و منابع کوچک مردمی ، پیش گیری ، درمان و راهنمایی و هدایت که به عنوان ظرفیت های سازمان های مردم نهاد در راستای توانمند سازی ساکنان حاشیه نشین مطرح شدند.

هدف مطالعه حاضر تحلیل موانع و بازدارنده های گفتگوی بین نسلی در درون خانواده ایرانی است. برای نیل به اهداف پژوهش حاضر از روش شناسی کیفی و برای جمع آوری اطلاعات از تکنیک مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند استفاده شد. با شیوه نمونه گیری هدفمند تعداد 20 نفر از صاحب نظران و پژوهشگران حوزه روابط بین نسلی در ایران که طی دو دهه گذشته به صورت دغدغه مند و مستمر به پژوهش در این حوزه مشغول بوده اند، انتخاب و با آنها مصاحبه انجام شد. تحلیل داده های مصاحبه طی سه مرحله کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی و با کمک نرم افزار مکس کیودا انجام شد. نتایج نشان داد که مهم ترین موانع درون خانوادگی گفتگوی بین نسلی «مسئولیت های سنگین اقتصادی و اجتماعی خانواده»، «کاهش فراغت جمعی و فضای مشترک خانواده»، «از دست رفتن مرجعیت و نقش والدگری والدین»، «نامطلوب بودن کیفیت روابط والدین با فرزندان» و «فقدان شناخت و مهارت ارتباطات محور بین والدین و فرزندان» هستند

هدف پژوهش حاضر مقایسه نگرش و استفاده زنان شاغل و خانه دار اردبیل نسبت به اینستگرام بود که به روش پیمایشی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه زنان شاغل و خانه دار شهرستان اردبیل به تعداد 135000 نفر خانه دار و 27000 هزار نفر شاغل بودند که از بین آنها 384 نفر برای هر گروه به صورت جداگانه به عنوان نمونه از طریق جدول مورگان و گرجسی انتخاب شد. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار spss د مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که 30 درصد از زنان شاغل و 49 درصد از زنان خانه دار عضو اینستاگرام هستند. زنان خانه دار مدت زمان بیشتری را نسب به زنان شاغل در اینستاگرام سپری می کنند و هر دو گروه بیشتر جهت سرگرمی و تفریح از آن استفاده می کنند. بین نگرش کلی زنان خانه دار و شاغل به اینستاگرام تفاوت معنی داری وجود دارد به گونه ای که نگرش کلی زنان خانه دار به اینستاگرام مثبت و نگرش زنان شاغل منفی است. بین نگرش زنان خانه دار و شاغل نسبت به کارکردها، مسائل اخلاقی و جنسیتی اینستاگرام تفاوت معنی داری وجود دارد

در دورۀ شیوع ویروس کرونا، هنر- صنعت موسیقی، تغییرات چشمگیری را تجربه کرده است که باعث بازاندیشی های جدی در رویه های معمول فعالیت در این حوزه شده اند. این بازاندیشی و تجدیدنظر در مناسبات رایج در یک حوزه، هم زمان که منادی دستاوردهایی عمیق برای آینده است، می تواند چالش هایی گسترده را به همراه داشته باشد که آیندۀ هنرـ صنعت موسیقی را رقم می زنند. به همین دلیل هدف اصلی پژوهش پیش رو، واکاوی پیامدهای شیوع پاندمی کووید-19 بر موسیقی ایران است. برای دستیابی به هدف پژوهش با 9 نفر از خبرگان حوزۀ موسیقی، مصاحبۀ عمیق نیمه ساختاریافته صورت گرفته است. یافته های پژوهش مؤید این نکته هستند که موسیقی ایران در دورۀ پاندمی در چهار حوزۀ اصلی تولید، توزیع، آموزش و مصرف با تحولاتی شگرف مواجه شده است و چشم اندازهای نوینی پیش روی موسیقی قرار گرفته اند که باعث می شوند موسیقی در ایران در مسیری متفاوت با دوره پیش از کرونا قرار گیرد. در این شرایط، با توجه به عدم اجرای رویدادهای موسیقیایی که پیش تر به صورت حضوری (غیرمجازی) برگزار می شدند، روند مجازی و شبکه ای شدن که به صورت تدریجی در حال رخ دادن بود، تشدید یافت. با توجه به اینکه در بهره برداری از فضای مجازی برای فعالیت های موسیقایی، آهنگ همسانی بین جامعه هنری ایران و مخاطبان شان وجود ندارد و معمولاً مخاطبان بیشتر از ظرفیت های این فضا استفاده می کنند، با ادامۀ این روند در درازمدت ممکن است ذائقۀ برخی کاربران ایرانی فضای مجازی به موسیقی خارجی گرایش یابد. به همین دلیل، ایجاد ظرفیت های بیشتری برای حضور فعال تر جامعه هنری در فضای مجازی ضرورت دارد.

یکی از بزرگ ترین چالش های دستگاه عدالت کیفری، مقابله با جرایم سایبری است. به سبب ویژگی های خاص جرایم سایبری، اکتفا به واکنش کیفری دولتی، در برابر گستره این جرایم کافی و کارآمد نیست؛ برای مقابله ی همه جانبه و موفق با جرایم سایبری، کاربست یک سیاست جنایی مشارکتی با همکاری گسترده سازمان های مردم نهاد، کاربران و شهروندان فضای سایبر ضروری است. تحقیق حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، ضمن بررسی امکان و ضرورت کاربست سیاست جنایی مشارکتی در فضای سایبر، درصدد شناسایی سازوکارهای اجرایی این راهبرد است. یافته های این پژوهش تدابیری همچون «دعوت از افراد شریف برای حضور اثرگذار در فضای مجازی»، «تشکیل گروه های گشت زنی خصوصی»، «تقویت هنجارهای بر خط»، «تفویض قسمتی از امر تعقیب به سازمان های مردم نهاد»، «استمداد از بزهکاران پیشین برای کشف جرم»، «استفاده از هیئت منصفه در جریان دادرسی»، «ارائه خدمات عام المنفعه به جای مجازات» و «جبران خسارات ناشی از جرم از طریق بیمه سایبری» را به عنوان گزینه های یک راهبرد مشارکتی در کنترل و مقابله با جرایم سایبری معرفی می کند.

در عصر کنونی فضای مجازی به دلیل کارکردها و تعاملات گسترده خود مورد توجه شمار زیادی از افراد قرار گرفته و کاربران زیادی را به خود جلب نموده است .پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه فضای مجازی با بروز خشونت آشکار و پنهان در شهروندان شهر رشت انجام شده است. در این پژوهش ،در معرض محتوای مجازی خشونت آمیز بودن و تاثیر شرایط و محیط خارجی بر اساس نظریه یادگیری اجتماعی و نقش شبکه های مجازی در بازتولید خشونت آشکار و پنهان بر اساس نظریه کاشت ،ازجمله رویکرد های مورد بررسی بودند. داده های پژوهش به وسیله پرسشنامه و با حجم نمونه 384 نفر و با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی، جمع آوری شده است، جامعه آماری نیز شهروندان مناطق پنج گانه شهر رشت بودند. طبق یافته های پژوهش: قرار گرفتن در معرض محتوای مجازی خشونت آمیزو استفاده از شبکه های مجازی ومطلوبیت شرایط و محیط خارجی باعث افزایش خشونت آشکار و پنهان می گردد. بر اساس نتایج رگرسیون چندگانه، متغیر محتوای مجازی خشونت آمیز 48 درصد از تغییرات متغیر خشونت را تبیین می کند و این متغیر بیشترین اثر مستقیم را بر خشونت آشکار و پنهان داشته است