تحقیقات بالینی در علوم پیراپزشکی
سال:1393 | دوره:3 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

زمینه: آموزش مبتنی بر مساله یا (Problem-based learning) PBL شیوه آموزشی فعال، با محوریت مساله و یادگیرنده می باشد. در مطالعه حاضر تاثیر آموزش تریاژ شاخص شدت اورژانس یا (Emergency Severity Index) ESL به روش PBL بر زمان اقامت بیماران و عملکرد پرستاران تریاژ بخش اورژانس بررسی شد.روش ها: در مطالعه مداخله ای حاضر، آموزش تریاژ ESI با روش PBL برای تمامی 12 پرستار مسوول تریاژ در بیمارستان بعثت همدان انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست مشاهده ای ثبت زمان بر اساس مطالعهSwailes  و فرم ESI موجود در بخش بود. اعتبار ابزارها به تایید اساتید رسید. جهت پایایی مشاهده گر، از روش تکمیل همزمان مشاهده گران استفاده شد. مدت اقامت و سطح تریاژ ESI،72  بیمار در قبل و 72 بیمار دو هفته بعد از اتمام مداخله، ثبت گردید. داده های گردآوری شده با آزمون های تی مستقل، من ویتنی و تحلیل واریانس با اطمینان %95 توسط نرم افزار SPSS نسخه 20 تحلیل شد.یافته ها: اکثر پرستاران تریاژ مرد (%75)، با مدرک کارشناسی (%91.7)، میانگین سنی 31.50±5.51 و سابقه کار 6.72±8.00 سال بودند. آموزش تریاژ ESI به روش PBL سبب کاهش واضحی در مدت «تریاژ توسط پرستاران» (P<0.001) و بهبود عملکرد پرستاران (P<0.001) تریاژ شد. همچنین به دنبال مداخله آموزشی، زمان «ورود بیمار تا شروع تریاژ توسط پرستار» و نیز زمان «ورود تا اولین ویزیت توسط پزشک» برای بیماران در کلیه سطوح تریاژ ESI کاهش واضح یافت.نتیجه گیری: با توجه به تاثیر آموزش تریاژ ESI به روش PBL بر بهبود زمان تریاژ و بهبود عملکرد پرستاران،PBL جهت آموزش سایر کارکنان اورژانس پیشنهاد می شود.

زمینه: صدمات ارتوپدی شایع ترین نوع صدمات هستند. برای شناسایی علل اصلی صدمات، نیاز به جمع آوری داده ها به صورت استاندارد در سطح ملی می باشد که ضرورت ایجاد مجموعه حداقل داده ها را تبیین می نماید. لذا مطالعه حاضر با هدف طراحی مجموعه حداقل داده ها برای صدمات ارتوپدی انجام شد.روش ها: این پژوهش کاربردی به روش توصیفی در سال 1392 انجام شد. داده ها از پرونده های بیماران صدمات ارتوپدی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران، دفاتر اسناد پزشکی، پزشکی قانونی، مرکز فوریت های پزشکی و همچنین اینترنت و منابع کتابخانه ای جمع آوری شدند. نمونه پژوهش بر اساس رده های S22-S99 کتاب (International Classification of Diseases) ICD-10 به صورت تصادفی از پرونده های بیماران صدمات ارتوپدی انتخاب شد. منابع بازیابی شده از اینترنت نیز به طور کامل ارزیابی شدند. داده ها با استفاده از فرم استخراج داده، جمع آوری و با استفاده از پرسشنامه و روش دلفی به نظرسنجی گذاشته شدند. روایی پرسشنامه از طریق روایی محتوا و پایایی آن به روش آزمون مجدد بررسی شد.یافته ها: مجموعه حداقل داده های صدمات ارتوپدی به دو دسته داده های مدیریتی با شش کلاس و 142 عنصر داده و بالینی 17 کلاس و 250 عنصر داده تقسیم شدند.نتیجه گیری: پژوهش نشان داد بعضی عناصر داده ای ضروری موجود در (Minimum Data Set) MDS سایر کشورها، یا مورد نیاز سازمان ها یا ارائه دهندگان مراقبت در کشور هستند، که جمع آوری نمی شدند. لذا فهرست کاملی از مجموعه حداقل عناصر داده ها ایجاد شد. جمع آوری داده های جامع درباره علت و مکانیسم صدمات، بهداشت عمومی را قادر می کند در مورد صدمات اطلاع رسانی کرده و از بروز آنها جلوگیری کند.

زمینه: ارتباط تحرک بدنی و عادات تغذیه ای با سطح استرس دانشجویان الگوی متفاوتی را نشان داده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط تحرک بدنی و عادات تغذیه ای با مدیریت تنش دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایلام انجام شد.روش ها: مطالعه ای توصیفی بر روی 400 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال تحصیلی 91-1390 با روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای (بر حسب رشته تحصیلی) انجام گرفت. پرسشنامه استاندارد رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت (HPLP-II) در رابطه با مدیریت تنش و سایر متغیرها بکار گرفته شد. در نهایت داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS ویرایش 16 و آزمون های آنالیز واریانس و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن دانشجویان 20.94±1.9 بود که %59.3 مونث بودند. وضعیت مدیریت تنش ضعیف، متوسط و خوب به ترتیب در %14، %68.5 و %17.5 از دانشجویان مشاهده شد. مدیریت تنش با تحرک بدنی و عادات تغذیه ای ارتباط معنی داری داشت (P<0.05) اما با سن و جنس ارتباط معنی داری نداشت (P>0.05). رگرسیون حطی نشان داد با افزایش میانگین نمره تحرک بدنی و عادات تغذیه ای، میانگین نمره مدیریت تنش دانشجویان نیز افزایش می یابد. در نهایت عادات تغذیه ای نقش پیش بینی کننده بیشتری در رابطه با مدیریت تنش از خود نشان داد.نتیجه گیری: انجام اقدامات تخصصی در حیطه آموزش بهداشت با تمرکز بر انجام تحرک بدنی و خصوصا بهبود شرایط تغذیه ای می تواند نقش مهمی در بهبود مدیریت تنش دانشجویان مورد مطالعه داشته باشد.

زمینه: سرطان سینه، شایع ترین سرطان زنان در سراسر دنیا و علت عمده مرگ های ناشی از سرطان در بین زنان است. با توجه به روند افزایشی میزان بروز سرطان سینه در ایران و قابل اصلاح بودن بسیاری از عوامل خطر مرتبط با آن، مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل پیش بینی کننده قابل اصلاح سرطان سینه در زنان شهر تبریز انجام گرفت.روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی که بر پایه اطلاعات بیمارستانی انجام گرفت، 140 زن مبتلا به سرطان سینه از مراجعین درمانگاه انکولوژی و 280 شاهد از مراجعین سایر درمانگاه های بیمارستان امام رضای شهر تبریز شرکت نمودند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه و اطلاعات موجود در پرونده بیماران انجام گرفت. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و استنباطی با نرم افزار SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: در مدل رگرسیون لجستیک چند متغیره، متغیرهای سطح تحصیلات، سابقه مصرف غذای پرچرب، سابقه قرار گرفتن در معرض دود سیگار، سابقه استرس، سابقه مهاجرت به عنوان عوامل خطر سرطان سینه معرفی شدند و مصرف میوه و سبزیجات به میزان کافی و وضعیت شیردهی نقش پیشگیری کننده از سرطان سینه داشتند.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که برخی از عوامل مرتبط با سبک زندگی از جمله عوامل تغذیه ای و استرس به عنوان عوامل خطر سرطان سینه مطرح می باشند، لذا توجه بیشتر اعضای تیم درمان خصوصا پرستاران به عنوان بزرگترین گروه حرفه ای سیستم مراقبتی به سبک زندگی سالم و ارائه آموزش در مورد تغییر شیوه زندگی ناسالم توصیه می گردد.

زمینه: خدمات ارائه شده به بیماران اورژانس پیش بیمارستانی و میزان رضایت مندی آنها، موید کیفیت خدمات اورژانس پیش بیمارستانی است. هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایت مندی بیماران از خدمات اورژانس پیش بیمارستانی (115) شهر شهرکرد در نیمه اول سال 1391 می باشد.روش ها: در پژوهش توصیفی حاضر 450 نفر از بیماران منتقل شده توسط اورژانس پیش بیمارستانی به بیمارستان با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش میزان رضایت مندی جمع آوری شدند. اطلاعات بدست آمده تحت نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از آزمون های آماری توصیفی، تی مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میزان رضایتمندی در تمامی حیطه ها بالاتر از %50 و به طور کلی %71.12 بود. میزان رضایتمندی از خدمات اورژانس پیش بیمارستانی در مردان، افراد با سطح تحصیلات پایین، متاهلین، افراد دارای سابقه استفاده از خدمات اورژانس و افراد دارای مشکل اورژانسی به طور معنی داری بیشتر از سایر بیماران بود. بیشترین میزان رضایت مندی مربوط به حیطه کارایی اورژانس پیش بیمارستانی (%78.5) و کمترین میزان رضایت مندی در سوالات مربوط به حیطه عملکرد تکنسین ها (%58.7) بود.بحث: نتایج این مطالعه نشان داد میزان رضایت مندی بیماران در حیطه های مختلف بالا و رضایت بخش بوده و به منظور ارتقاء آن تکنسین ها باید زمان بیشتری را جهت تعامل با بیماران در نظر بگیرند.

زمینه: رضایت شغلی به عنوان مهمترین نگرش، به طرز تلقی یا قضاوتی که کارکنان نسبت به شغل و سازمان خود دارند باز می گردد. هدف این مطالعه تعیین میزان رضایت شغلی و عوامل مرتبط با آن در کارکنان هوشبری و اتاق عمل مراکز آموزشی، درمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سال 1391 بود.روش ها: مطالعه ایی است توصیفی- تحلیلی، نمونه پژوهش شامل کلیه کارکنان هوشبری و اتاق عمل مراکز آموزشی، درمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه (309 نفر) در سال 1391 بود. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون (R=%76) اندازه گیری شد و روایی محتوایی پرسشنامه به تایید 10 نفر از افراد متخخص رسید. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از آزمون های t مستقل و تحلیل واریانس ANOVA استفاده شد و سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.یافته ها: رضایت شغلی کارکنان هوشبری از اتاق عمل بیشتر بود. میزان رضایت شغلی در بیمارستان امام خمینی (ره) از بقیه مراکز بیشتر و در بیمارستان معتضدی از بقیه مراکز کمتر بود. میزان رضایت شغلی کارکنان در مراکز آموزشی، درمانی مختلف در حد متوسط ارزیابی شد. رضایت شغلی با هیچ کدام از متغیرهای پژوهش رابطه معناداری نداشت. در حیطه های بررسی شده بیشترین عامل نارضایتی شغلی در حیطه امنیت شغلی بود (%24.6).نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه مشخص گردید رضایت شغلی کارکنان در حد متوسط بود. افزایش و پرداخت به موقع کارانه و مزایا، ایجاد امکانات رفاهی، عدم وجود تبعیض در جهت افزایش رضایت شغلی این قشر ضروری می باشد.

زمینه: ناگویی هیجانی بیانگر نقص در پردازش شناختی اطلاعات، مشکلات بین شخصی و آشفتگی های روانی را شامل می شود که در زندگی حرفه ای دارای اهمیت هستند. این مطالعه با هدف تعیین میزان رابطه بین ناگویی هیجانی و مشکلات بین شخصی دانشجویان انجام گرفت.روش ها: روش مطالعه، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به تعداد 3470 نفر بودند. با بهره گیری از جدول مورگان، 400 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (FTAS-20) و مقیاس مشکلات بین شخصی (IIP-60) بود. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t مستقل مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که بین مشکلات بین شخصی و ناگویی هیجانی رابطه مثبت و معنادار وجود داشت (P=0.004, r=14)، همچنین بین ناگویی هیجانی و قاطعیت (P=0.001, r=0.19)، صمیمیت (P=0.001, r=0.20)، مسوولیت پذیری (P=0.001, r=0.25) و مهارگری (P=0.02, r=0.11) رابطه مثبت و معنادار وجود داشت. اما این ارتباط برای مولفه های اطاعت پذیری و مردم آمیزی، معنی دار نبود. همچنین یافته ها نشان داد که میانگین ناگویی هیجانی مردان (40.36) از زنان (37.35) به شکل معنی داری بیشتر بود (P=0.006) اما بین مشکلات بین شخصی دانشجویان زن و مرد تفاوت وجود نداشت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه مبنی بر اینکه ناگویی هیجانی می تواند مشکلات بین شخصی دانشجویان را تحت تاثیر قرار دهد، با ارائه برنامه های آموزشی، می توان زمینه پیشگیری از آسیب ها و تنظیم هیجان ها و درنتیجه بهبود مشکلات بین شخصی را محیا نمود.

سقوط بیمار از تخت یک مشکل شایع برای بیماران بستری در بیمارستان ها است. این مطالعه توصیفی به بررسی میزان سقوط بیمار از تخت در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه پرداخته است. در مجموع 28 بیمار از تخت سقوط کردند که شامل 17 مرد و 11 زن بودند. اکثر سقوط ها در شیفت شب و زمانی که پرستار یا پزشک حضور نداشتند، رخ داد. سقوط ها منجر به صدماتی شامل 10 مورد خراشیدگی، 6 مورد هماتوم و 5 مورد شکستگی بود. بررسی سقوط می تواند در سازماندهی محیط (تجهیزات و عوامل انسانی) و کاهش آن و ایجاد محیط ایمن به کار گرفته شود.