علوم مراقبتی نظامی
سال:1393 | دوره:1 | شماره:2 (مسلسل 2) |تعداد مقالات:8

مقدمه: فرسودگی شغلی یکی از عمده ترین پیامدهای استرس شغلی است. به نظر می رسد فرسودگی شغلی از جمله عوامل تاثیرگذار بر کیفیت زندگی کاری پرستاران باشد. در صورتی که ارتباط این دو متغیر مشخص شود، مدیران قادر خواهند بود برای افزایش کیفیت زندگی کاری پرستاران و به دنبال آن افزایش کیفیت مراقبت ارائه شده و بهره وری آنان شرایط مناسبی را فراهم نمایند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط فرسودگی شغلی با کیفیت زندگی کاری پرستاران شاغل در بیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران می باشد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی (توصیفی- تحلیلی) است که روی 322 پرستار شاغل در بیمارستان های تابعه آجا در شهر تهران در سال 92-1391 به انجام رسید. واحدهای مورد پژوهش به روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از ویرایش فارسی پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ و کیفیت زندگی کاری که روایی و پایایی آن در مطالعات مختلف مورد تائید قرار گرفته است استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از آمار توصیفی- تحلیلی و با نرم افزار SPSS نسخه 19 تحلیل شدند.نتایج: نتایج حاکی از آن بود که بین تحلیل عاطفی و موفقیت فردی واحدهای مورد پژوهش باکیفیت زندگی کاری آنان ارتباط معنادار معکوسی وجود داشت (P=0.006).بحث و نتیجه گیری: اکثر پرستارانی که در این مطالعه شرکت نمودند از نظر فرسودگی شغلی در وضعیت مناسبی نبودند. در ابعاد کیفیت زندگی نیز اکثریت واحدهای مورد پژوهش نمره متوسط کسب نمودند که این امر نیاز به پیگیری های بیشتر در جهت کاهش فرسودگی شغلی و استفاده از راهکارهای مناسب در راستای افزایش کیفیت زندگی آنان را مطرح می سازد.

مقدمه: رفتارهای ارتقاءدهنده سلامت یکی از معیارهای عمده تعیین کننده سلامت بشری و راهی به منظور رسیدن به کیفیت زندگی بهتر است. هدف این پژوهش، تعیین وضعیت انجام رفتارهای ارتقادهنده سلامت در پرستاران بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی مقطعی بود و بر روی 400 پرستار شاغل در بخش های بیمارستان های آجا واقع در شهر تهران با روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای با کمک پرسشنامه بین المللی رفتارهای ارتقادهنده سلامت انجام شد. داده ها با کمک نرم افزار  SPSS 21و روش های آماری توصیفی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: 93.8 درصد واحدها سیگار مصرف نمی کردند. میانگین نمره سلامتی پرستاران با سن بالاتر از 45 سال 113.2±2.41 بود که کمترین نمره سلامتی در بین گروه های سنی بود. همچنین واحدها دارای شاخص توده بدنی با میانگین 24.48±4.1 بودند. 80 درصد ایشان حداقل سالی یک بار از وضعیت سلامتی خودآگاه می شدند. بالاترین درصد بیماری گزارش شده (19.5 درصد) متعلق به گروه اختلالات اسکلتی- عضلانی بود. کمترین نمره میانگین کسب شده در حیطه فعالیت فیزیکی بود. آزمون آنووا بین افراد مجرد و متاهل و نوبت های مختلف از نظر سلامتی اختلاف معنادار نشان داد و نیز آزمون تی مستقل تفاوت معناداری را بین نمرات سلامتی افراد سیگاری و غیرسیگاری نشان داد. در نهایت میانگین نمره کل پرسشنامه سلامتی 133.79±18.55 به دست آمد. آزمون آنووا تفاوت معنی داری را در میانگین نمرات رفتارهای ارتقادهنده سلامت و حیطه های آن بر حسب دو متغیر مدرک تحصیلی و نوع بخش نشان نداد.بحث و نتیجه گیری: میانگین نمره کل رفتارهای ارتقادهنده سلامت در پرستاران پژوهش حاضر نشان دهنده قرارگیری ایشان در سطح قابل قبول می باشد. لزوم اجرای برنامه های آموزش سلامت با تاکید بر فعالیت فیزیکی در بین ایشان ضروری می باشد.

مقدمه: بر اساس آمار سازمان جهانی بهداشت، حوادث ترافیکی منجر به ایجاد %30.3 ناخوشی ها و %28.7 مرگ و میر در سطح جهان می شوند، هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات سنی و جنسی مصدومین سوانح ترافیکی در استان اصفهان در سال 1388 بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی- تحلیلی می باشد که با استفاده از داده های برنامه ثبت سوانح و حوادث کشوری استان اصفهان در سال 1388 انجام شد. مصدومین ناشی از سوانح ترافیکی به سه دسته تقسیم شدند که عبارت بودند از: مصدومین خودروسوار، مصدومین موتورسیکلت سوار و عابرین پیاده. در این مطالعه از آزمون های آماری تی تست، کای اسکوئر و ANOVA جهت آنالیز داده ها استفاده شد.یافته ها: در طی مطالعه 31587 نفر در اثر سوانح ترافیکی مصدوم شدند که (%77.4) را مردان و (شش%22.) را زنان تشکیل دادند. نسبت جنسی (مرد به زن) برابر 3.43 و میانگین سنی کل مجروحین برابر با 29.21±15.87 بود. میانگین سنی در مردان برابر با 28.8±15.45 و در زنان 30.63±17.15 بود که از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود (P<0.001). همچنین جنسیت، گروه های سنی، منطقه رخداد حادثه، محل رخداد حادثه با نوع حادثه ارتباط آماری معنی داری داشتند (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: مصدومین سوانح ترافیکی را بیشتر مردان جوان تشکیل می دادند. موتورسیکلت عامل نیمی از موارد مصدومیت بود که بیشتر در مناطق شهری و در افراد جوان رخ داده بود؛ بنابراین باید با تصویب قوانین سخت گیرانه و فرهنگ سازی جهت اصلاح رفتارهای رانندگی، به ویژه در موتورسیکلت سواران زمینه کاهش رخداد و در صورت رخداد کاهش صدمات جسمی را فراهم سازیم.

مقدمه: آسیب طناب نخاعی به عنوان یک اختلال ناتوان کننده بوده که پیامدهای جسمی، روان شناختی و اجتماعی ایجاد می کند و می تواند روی همه شاخص های کیفیت زندگی تاثیر بگذارد؛ لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی معلولان ضایعات نخاعی شهر یزد در سال 1393 انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش توصیفی- تحلیلی روی 84 نفر از معلولان ضایعات نخاعی شهر یزد انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها دو پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد SIP-68 که دارای 68 گویه بوده که در 6 بعد استقلال جسمی، کنترل حرکت، استقلال روحی و برقراری ارتباط، رفتار اجتماعی، ثبات عاطفی و محدوده پویایی تنظیم شده است. جهت ترجمه پرسشنامه SIP-68 از روش بان ویل (Banville) استفاده شد. اعتبارسنجی به روش اعتبار محتوا و پایایی آن با آلفای کرونباخ ارزیابی گردید (r=0.91). داده ها با نرم افزار آماری SPSS تحلیل شد.یافته ها: محدوده سنی معلولان ضایعات نخاعی 64-16 ساله (39.38±14.11) و میانگین سنی آنان در زمان آسیب 26±13.76 بود. 48) %57.1 نفر) معلولان ضایعات نخاعی علت آسیب را حوادث رانندگی، %15.5 (13 نفر) سقوط از بلندی و بقیه آن ها حادثه در محل کار، بیماری و درمان های پزشکی ذکر کرده اند.19) %22.6  نفر) از افراد، کیفیت زندگی خود را خوب، %67.9 (57 نفر) متوسط و %9.5 (8 نفر) نیز ضعیف (32.36±10.99) برآورد کرده اند. میانگین نمره در ابعاد استقلال جسمی، رفتار اجتماعی و محدوده پویایی نسبت به سایر ابعاد وضعیت ضعیف تری داشت. بین کیفیت زندگی با علت و وضعیت اقتصادی- اجتماعی ارتباط آماری معناداری مشاهده شد (P<0.05).بحث و نتیجه گیری: برای ارتقاء کیفیت زندگی معلولان ضایعات نخاعی می بایستی شاخص های رفاهی را مورد توجه قرار داد. دولت ها باید با مشارکت معلولان ضایعات نخاعی اجرای برنامه های توان بخشی مبتنی بر جامعه را برای افزایش خودکارآمدی آنان تسهیل نمایند. پیشنهاد می گردد پژوهش های کیفی صورت بگیرد تا از طریق تبیین درک آنان از شرایط زیستی خود بتوان مداخلات ارتقاء سلامت را طراحی نمود.

مقدمه: یکی از مشکلات شایع بیماران پس از جراحی بای پاس عروق کرونر، کیفیت خواب ضعیف می باشد. دامنه ای از نگرش ها و سطوح مختلف آگاهی بر این مشکل بیماران موثر شناخته شده است. برای موثر واقع شدن خدمات پیشگیری، کارکنان مراقبت های بهداشتی باید از آگاهی و نگرش بیماران آگاه باشند تا آموزش بهداشت را به نحو موثر ارائه نمایند. هدف این مطالعه، تعیین وضعیت آگاهی و نگرش بیماران دارای کیفیت خواب ضعیف درباره مشکلات خواب پس از عمل جراحی بای پاس عروق کرونر در سال 1392 می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی، تعداد 100 بیمار دارای کیفیت خواب ضعیف مراجعه کننده به کلینیک بازتوانی مرکز قلب تهران با روش نمونه گیری آسان انتخاب و پرسشنامه های استاندارد کیفیت خواب پیتزبورگ، نگرش (باورها و نگرش های غلط در مورد خواب) و پرسشنامه محقق ساخته آگاهی را تکمیل کردند. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار  SPSS 18و آزمون های Oneway-ANOVA، Independet t و Pearson correlation تحلیل گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که آگاهی بیماران در مورد علل و روش های غلبه بر کیفیت خواب ضعیف پس از جراحی قلبی پایین بود. تنها 9 درصد از بیماران ترس از مردن در خواب و 24 درصد ترس از عدم بهبودی را جزء علل مشکلات خواب بیان کردند و فقط 24 درصد استفاده از تکنیک آرام سازی را برای غلبه بر مشکلات خواب پس از جراحی مناسب دانستند. در زمینه نگرش نیز نتایج بیانگر بالا بودن بعد دارودرمانی بود. سایر ابعاد نگرش در سطح پایینی قرار داشت. بین آگاهی و نگرش همبستگی معنی داری وجود داشت (r=0.217، P=0.03). همچنین بین ابتلا به دیابت و نگرش رابطه آماری معنی داری وجود داشت (P=0.027).بحث و نتیجه گیری: این پژوهش، لزوم آموزش به بیمار و توجه به آگاهی و نگرش آنان، ارائه توصیه های دقیق و برنامه ریزی شده به ایشان در زمینه کیفیت خواب ضعیف را مورد تاکید قرار می دهد.

مقدمه: در سال های اخیر انجام جراحی زیبایی در بین جوانان افزایش یافته است. با توجه به اهمیت شناخت عوامل موثر بر قصد انجام جراحی زیبایی در جوانان، مطالعه حاضر با هدف تعیین پیش بینی کننده های قصد دانشجویان برای انجام جراحی زیبایی بر اساس سازه های تئوری عمل منطقی انجام گرفت.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی 233 دانشجوی دختر به روش نمونه گیری طبقه ای از بین سه خوابگاه از خوابگاه های دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب و نمونه مورد نظر به صورت متناسب با حجم هر یک از سه خوابگاه اخذ شد و دانشجویان پرسشنامه های مربوط به اطلاعات جمعیت شناختی و سازه های تئوری عمل منطقی را به صورت خودگزارشی تکمیل کردند. داده ها توسط SPSS (V.18) و آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار سن دانشجویان 22.45±3.20 سال بود که 6.61 درصد نمونه ها قصد انجام یک جراحی زیبایی در آینده را داشتند. نگرش 39 درصد تغییرات قصد انجام جراحی زیبایی در آینده را پیش بینی می کرد. (P<0.001، F=147.68، R2=0.39). بین نگرش به جراحی زیبایی و قصد رابطه معنی داری (P<0.001) وجود داشت. ضمنا متغیرهای سن، رشته، مقطع تحصیلی، نمایه توده بدنی و هنجارهای انتزاعی با قصد انجام جراحی زیبایی رابطه آماری معنی داری نداشتند (P>0.05).بحث و نتیجه گیری: با توجه به اینکه نگرش یک پیش بینی کننده مهم قصد انجام جراحی زیبایی در آینده می باشد، طراحی و اجرای مداخلاتی در جهت کاهش نگرش های مثبت دانشجویان به انجام جراحی های زیبایی غیرضروری ضرورت دارد.

مقدمه: امروزه توانمندسازی بیماران در چشم انداز مراقبت های بهداشتی، نقش بسزایی دارد و مبتنی بر مشارکت فرد در روند درمان است. از آنجا که مشارکت بیمار در انجام فعالیت های خودمراقبتی نیازمند داشتن خودکارآمدی یا به عبارتی باور به توانایی های خود می باشد، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی و خودمراقبتی با توانمندسازی در بیماران تحت درمان با همودیالیز در شهر گرگان انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که در سال 1389 انجام شد. 106 بیمار تحت درمان با همودیالیز مرکز دیالیز پنجم آذر گرگان به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل: پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه توانمندسازی empowerment Scale (ES)، پرسشنامه راهبردهای مورد استفاده برای ارتقا سلامت (Strategies Used by People to Promote Health (SUPPH)) و پرسشنامه خودمراقبتی (self care) بود. داده ها در نرم افزار 16SPSS با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون) در سطح معنی داری (P<0.05) تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین سطح توانمندی بیماران 21.73±4.2 است. در تحلیل رگرسیونی، توانمندسازی با حیطه های خودمراقبتی (P<0.048) و کاهش استرس خودکارآمدی (P<0.011) ارتباط معنی داری داشت و با حیطه های نگرش مثبت (P<0.1) و حیطه تصمیم گیری (P<0.28) ارتباط معنی داری یافت نشد.بحث و نتیجه گیری: بین خودکارآمدی و خودمراقبتی بیماران با توانمندسازی ارتباط وجود دارد و توجه به آموزش رفتارهای خودمراقبتی و خودکارآمدی به منظور ارتقا توانمندی بیماران ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: با توجه به روند رو به رشد کاربرد و استفاده از منابع و مصارف صلح آمیز انرژی هسته ای و احتمال استفاده از سلاح های غیرمتعارف، ضرورت آمادگی پرستاران خصوصا در بیمارستان های نظامی در مواجهه با حوادث هسته ای غیرقابل انکار است. در این بین آمادگی پرستاران به عنوان کادر درمان در مواجهه با حوادث هسته ای، نقش مهمی در کاهش عواقب خواهد داشت. لذا این مقاله با هدف آشنا کردن همکاران پرستار با چگونگی آلودگی زدایی از مصدومین حوادث هسته ای، تدوین شده است.مواد و روش ها: مقاله حاضر مقاله ای مروری است که از طریق مطالعات کتابخانه ای و جستجوی اینترنتی در سایت های SID, Google, pub med، با کلیدواژه (پرستار، بحران، حوادث هسته ای) در بین مقالات از سال های 2000 تا 2013 انجام شده است.یافته ها: جهت مواجهه با انبوه مصدومین حوادث هسته ای، برنامه ریزی دقیق و آموزش های لازم برای پرستاران جهت فعالیت موثر، ضروری استزیرا پرستاران اغلب اولین پاسخگویان در بحران هستند و به عنوان خط مقدم امداد و نجات محسوب می شوند. با برنامه ریزی کافی و آموزش در اداره مصدومان، آسیب ها و مرگ و میر کاهش می یابد. در این مقاله در مورد تریاژ مصدومین، مراحل خارج کردن لباس مصدوم، آلودگی زدایی از زخم، مخاطات، پوست سالم و اقدامات درمانی و حمایتی در مصدومین حوادث هسته ای بحث شده است.بحث و نتیجه گیری: آمادگی پرستاران در شناخت حوادث هسته ای، سهم بزرگی در اداره بحران خواهد داشت. پرستار برای اینکه بتواند در مواجهه با حوادث هسته ای به بهترین نحو، نقش خود را ایفا نماید، باید دارای پایه علمی قوی و مهارت کافی بوده و قادر به گرفتن تصمیمات سریع و بیان آن ها به سایر اعضای تیم باشد. لذا لازم است آموزش های لازم به طرق مختلف از جمله دوره های بازآموزی بلندمدت و کوتاه مدت، کارگاه آموزشی و... جهت توانمندسازی پرستاران برای مواجهه با مصدوم حوادث هسته ای ارائه گردد.