سابقه و هدف: اگرچه به کارگیری فناوری شبیه سازی در عرصه درمان بیماران، موجبات گشایش و سهولت فراوان در امور گشته، ولی شبیه سازی زایشی انسانی نگرانی هایی را در زمینه تعدی به اصول و حدود اخلاقی در میان متفکران دینی به همراه داشته است. نقطه ثقل نقد های اخلاقی در رد شبیه سازی زایشی انسانی، دلیل نقض کرامت انسانی است. هدف از این مقاله بررسی ناسازگاری شبیه سازی زایشی و کرامت انسانی در آموزه های قرآنی است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر مبتنی بر روش تحلیلی اسنادی و مفهومی می باشد. در این راستا، ابتدا با مراجعه به منابع دست اول از قبیل کتب معجم قرآنی، تفاسیر قرآنی از قبیل المیزان، نمونه و بانک های اطلاعاتی از قبیل Sid، magiran Noormags، iranmedex، اطلاعات لازم مبتنی بر سوالات تحقیق گردآوری و مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها حکایت از این دارد که متفکران اسلامی ادله متعددی را از قبیل نقض کرامت در تولید مثل غیر جنسی، عدم حفظ یگانگی و فردیت در شبیه سازی، نفض کرامت در ابزار انگاری و نقض کرامت در رویان در تبیین ناسازگاری شبیه سازی زایشی با کرامت انسانی مطرح کرده اند. بررسی ادله فوق نشان می دهد که نمی توان بیان دقیقی از چگونگی ناسازگاری شبیه سازی زایشی و کرامت انسانی در آرا و نظریه های رایج استخراج نمود. مطالعه و بررسی در آموزه های قرآنی بیانگر آن است که شبیه سازی زایشی به وجهی دیگر، کرامت انسانی را نقض می کند. از نگاه قرآن، ویژگی خاصی که انسان را مستحق عنوان کرامت می کند خلیفه اله بودن وی است. از لوازم چنین کرامتی آفرینش خاص او در دو بعد جسمی و روحی است.بر مبنای یافته های علوم زیستی شبیه سازی زایشی از جهت اختلال در تولید بافت ها، تضعیف استخر ژنی انسان، ایجاد تغییر خودآگاهی در فرد شبیه و نیز سست شدن بنیان خانواده، نقض کرامت جسم و روح را به دنبال خواهد داشت. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که شبیه سازی زایشی با کرامت انسانی ناسازگار است. بر مبنای یافته های تجربی، شبیه سازی زایشی به جهت اختلال در سلامت جسمی و روانی مانع تحقق کرامت انسانی می گردد. ضروری است محققان علوم زیستی آموزه های وحیانی و دینی را در به کارگیری پژوهش های خویش در جمعیت های انسانی مد نظر قرار دهند.