مطالعات روان شناسی ورزشی
سال:1396 | دوره:6 | شماره:21 |تعداد مقالات:11

هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرینات ذهن آگاهی و حافظه کاری حرکتی بر کیفیت زندگی سالمندان فعال بود. شرکت کنندگان پژوهش شامل 32 مرد سالمند ورزشکار از شهر تهران بودند. روش پژوهش نیمه تجربی و نمونه گیری به صورت در دسترس انجام شد. شرکت کنندگان به شکل تصادفی در چهار گروه ذهن آگاهی، حافظه کاری حرکتی، ترکیب تمرینات ذهن آگاهی همراه با حافظه کاری حرکتی و کنترل قرار گرفتند و از طریق پرسش نامه اختصاصی سنجش کیفیت زندگی سالمندان در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بررسی شدند. مداخلات به مدت 12 جلسه اعمال گردید. نتایج نشان داد اجرای هر سه روش بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان موثر بوده است. همچنین، نتایج حاکی از آن هستند که مداخله ذهن آگاهی بر خرده مقیاس استقلال و خودشکوفایی و نیز حافظه کاری حرکتی بر خرده مقیاس استقلال تاثیر معناداری داشته است، در نتیجه، مربیان و روان شناسان ورزشی می توانند تمرینات ذهن آگاهی و حافظه کاری حرکتی را به عنوان روشی ساده و کم هزینه بر بهبود کیفیت زندگی سالمندان فعال اعمال نمایند.

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه عملکرد پیش بینی با شرایط انسداد زمانی تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه تکواندوکاران مرد بزرگسال در سال (1394) تشکیل دادند که از میان آن ها 20 نفر انتخاب شدند. از فرم ثبت داده ها و خطاها، نرم افزار شنیداری دیداری ادوب پریمیر و نرم افزار مخزن تصاویر به عنوان ابزار استفاده گردید. تصاویر با انسداد زمانی مشخص (0.050، 0.100 و 0.150 ثانیه) جهت تشخیص و پاسخ به آزمودنی ها ارائه شد. یافته ها نشان دهنده تفاوت معنادار در میانگین پیش بینی تکواندوکاران نخبه و غیرنخبه در شرایط انسداد می باشد. همچنین، پیش بینی در (0.050) ثانیه قبل از ضربه، بهترین زمان جهت تشخیص نوع ضربه است. می توان گفت که با افزایش زمان پیش از ضربه از (0.050) ثانیه به (0.150) هزارم ثانیه، خطای پیش بینی تکواندوکاران غیرنخبه به طور معناداری بیشتر از تکواندوکاران نخبه می شود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین راهبردهای تنظیم هیجان و سرسختی ذهنی در تکواندوکاران لیگ برتر بود. بدین منظور، 110 تکواندوکار به صورت نمونه گیری تصادفی از جامعه تکواندوکاران ایرانی شرکت کننده در مسابقات لیگ برتر انتخاب شدند و پرسش نامه های تنظیم هیجان و سرسختی ذهنی را تکمیل نمودند. داده ها از طریق آزمون های آماری هم بستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به روش هم زمان و آنوا تحلیل شد. نتایج نشان می دهد که راهبردهای تنظیم هیجان با سرسختی ذهنی رابطه معناداری دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن است که راهبرد بازارزیابی به صورت مثبت و راهبرد بازداری به صورت منفی، در مجموع 0.48 درصد از تغییرات سرسختی ذهنی را تبیین می کنند. علاوه براین، نتایج آنوا نشان می دهد که مردان نسبت به زنان به شکل معناداری از راهبردهای بازارزیابی بیشتر و بازداری کمتری استفاده می کنند. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، راهبردهای تنظیم هیجان می تواند برای پی ریزی مداخلات و برنامه های آموزشی سرسختی ذهنی آن ها موردتوجه قرار گیرد.

اعتیاد، ابتلای اسارت آمیز فرد به ماده یا دارویی مخدر است که او را از نظر جسمی و روانی به خود وابسته ساخته، کلیه رفتارهای فردی و اجتماعی وی را تحت تاثیر قرار می دهد و به عنوان مهم ترین آسیب اجتماعی، جامعه انسانی را مورد هجوم خود قرار می دهد، لذا، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر خودکنترلی و پرخاشگری زنان معتاد بود. بدین منظور، 30 زن معتاد به صورت هدفمند انتخاب شدند و بر اساس سن در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به مدت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسش نامه پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. نتایج تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره و نیز تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که در گروه فعالیت بدنی، خودکنترلی و پرخاشگری بهبود یافته است. با توجه به نتایج به دست آمده، فعالیت بدنی می تواند مهارت های روانی زنان معتاد را بهبود بخشد و به عنوان یک درمان غیردارویی در دوره ترک یاری رسان باشد.

در تمرین خودکنترلی، بازخورد توسط خود یادگیرنده فراهم می شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر تمرین خودکنترلی اجرای شوت بسکتبال بر خودکارآمدی دانش آموزان دختر بود. نمونه آماری این پژوهش را 20 دانش آموز دختر تشکیل دادند که به طور تصادفی انتخاب گشته و به دو گروه خودکنترلی و جفت شده تقسیم شدند. پژوهش در پنج جلسه شامل: یک جلسه پیش آزمون، سه جلسه تمرین و یک جلسه پس آزمون انجام گرفت. شایان ذکر است که پرتاب آزاد بسکتبال به عنوان تکلیف ملاک انتخاب شده بود. هم زمان با پیش آزمون و پس آزمون، «پرسش نامه خودکارآمدی شرر» توسط دانش آموزان تکمیل شده و جمع آوری گردید. نتایج نشان می دهد که تمرین خودکنترلی باعث پیشرفت معنادار خودکارآمدی دانش آموزان شده است، درنتیجه، با توجه به پیشرفت بیشتر در امر یادداری گروه خودکنترل و همچنین معنا داری بهتر در خودکارآمدی دانش آموزان می توان گفت که تمرین خودکنترلی تاثیر مثبتی بر یادداری و خودکارآمدی فرد می گذارد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ارتباط بین تبحر حرکتی با بهره هوشی و مقایسه تبحر حرکتی در رده های سنی مختلف بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه پسران 7-10 سال و 12-15 سال و نیز تمامی دانشجویان پسر 18-21 سال دانشگاه تهران تشکیل دادند. نمونه پژوهش در هر یک از گروه های سنی برابر با 120 نفر بود که به روش خوشه ای هدفمند انتخاب شدند. یافته ها نشان می دهد که ارتباط تبحر حرکتی با بهره هوشی در سنین کودکی و جوانی بالا است، اما در سنین نوجوانی بسیار پایین می باشد. میانگین تبحر حرکتی نوجوانان نیز پایین تر از کودکان و جوانان است، بنابراین، می توان ادعا نمود که بهره هوشی با تبحر حرکتی ارتباط دارد، اما این ارتباط در سنین مختلف با یکدیگر متفاوت می باشد (در این زمینه نیاز به پژوهش های بیشتر است).

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین آمادگی قلبی تنفسی با انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان بود. بدین منظور، از بین دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه کردستان و افرادی که بر اساس پرسش نامه مربوطه صلاحیت لازم را داشتند، 38 نفر (با میانگین سنی 22.23±1.60 سال، وزن 70.82±6.88 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای برآورد آمادگی قلبی تنفسی، حداکثر اکسیژن مصرفی شرکت کنندگان با استفاده از «تست بروس» اندازه گیری گردید و برای ارزیابی انعطاف پذیری شناختی از «آزمون رایانه ای مرتب کردن کارت های ویسکانسین» بهره گرفته شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها توسط روش های آماری توصیفی و آزمون ضریب هم بستگی پیرسون بیانگر آن است که هم بستگی معناداری بین حداکثر اکسیژن مصرفی با متغیرهای آزمون مرتب کردن کارت های ویسکانسین مشاهده نمی شود. این یافته ها نشان می دهد که بین آمادگی قلبی تنفسی و انعطاف پذیری شناختی در دانشجویان ارتباط معناداری وجود ندارد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بازخورد خودکنترلی و اضطراب صفتی بر یادگیری مهارت حرکتی پرتاب دارت در دانش آموزان پسر دبیرستانی بود. بدین منظور، 80 آزمودنی به روش دردسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از «پرسش نامه اضطراب صفتی حالتی اشپیل برگر» (1983) استفاده شد. آزمودنی ها بر اساس نتایج پرسش نامه به دو گروه اضطراب (کم یا زیاد) و بر اساس نوع بازخورد به دو گروه (خودکنترل یا جفت شده) تقسیم شدند. اطلاعات با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس موردبررسی قرار گرفت. یافته های مرحله یادگیری در عامل اضطراب و بازخورد متفاوت می باشد و آزمودنی های گروه بازخورد خودکنترلی با اضطراب صفتی کم نسبت به سایر گروه ها اجرای بهتری را از خود نشان داده اند. به نظر می رسد که هنگام ارائه بازخورد خودکنترلی، توجه به سطح اضطراب صفتی از اهمیت خاصی برخوردار است، بنابراین، اجرای پژوهش های بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

افت گرم کردن، کاهشی زودگذر در اجرا است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه به وجود می آید. جهت انجام پژوهش حاضر، 60 آزمودنی به صورت تصادفی در شش گروه تصویرسازی و نوع مهارت (شامل درونی بسته، بیرونی بسته، کنترل بسته، درونی باز، بیرونی باز و کنترل باز) قرار گرفتند و به مدت 15 دقیقه به اجرای تکلیف پرداختند و امتیاز 10 اجرای پایانی آن ها ثبت شد. در زمان استراحت، گروه ها به تصویرسازی درونی یا بیرونی پرداختند و درادامه، پنج کوشش دیگر را انجام دادند. نتایج نشان می دهد که در هر دو مهارت باز و بسته، بین گروه های تصویرسازی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، در تصویرسازی بیرونی بین گروه های باز و بسته (در استراحت پنج دقیقه ای) تفاوت معناداری به نفع گروه مهارت باز مشاهده می شود. بر اساس نتایج می توان گفت که تصویرسازی، روش مناسبی برای کاهش افت گرم کردن بوده و پیشنهاد می شود که به ویژه برای مهارت های حرکتی باز از تصویرسازی بیرونی استفاده گردد.

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی گرایش به عضلانی شدن برحسب نگرش عضلانی، وابستگی به تمرین و نگرش به مصرف مواد نیروزا در میان مردان ورزشکار بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه ورزشکاران شهر تهران در سال (1395) تشکیل دادند که از میان آن ها برمبنای نمونه گیری دردسترس، 240 ورزشکار به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسش نامه های گرایش به عضلانی شدن، وابستگی به تمرین، نگرش به عضلانی بودن و نگرش به ارتقای عملکرد مبتنی بر مصرف مواد نیروزا جمع آوری شد. تحلیل داده ها نشان می دهد که سه متغیر نگرش عضلانی، وابستگی به تمرین و نگرش به مصرف مواد نیروزا می تواند گرایش به عضلانی شدن را در ورزشکاران پیش بینی نماید. به طورکلی، به منظور کاهش تاثیرات منفیگرایش به عضلانی شدن در ورزشکاران و نیز افزایش آگاهی متصدیان ورزشی، شناسایی سه عامل پیش بینی کننده آن، یعنی نگرش عضلانی، وابستگی به تمرین و نگرش به مصرف مواد نیروزا توصیه می گردد.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین روایی عاملی و پایایی نسخه فارسی مقیاس بلند اجرای روان در ورزشکاران بود. بدین منظور، 545 ورزشکار انتخاب شدند و نسخه فارسی مقیاس بلند اجرای روان را تکمیل نمودند. ابتدا با استفاده از روش بازترجمه، روایی صوری و صحت ترجمه نسخه فارسی پرسش نامه تایید شد. درادامه، برای تعیین روایی سازه عاملی پرسش نامه از تحلیل عاملی تاییدی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری استفاده گشت، جهت تعیین همسانی درونی از ضریب آلفای کرونباخ بهره گرفته شد و برای بررسی پایایی زمانی سوالات، ضریب هم بستگی درون طبقه ای به روش آزمون مجدد مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان دهنده برازش مطلوب مقیاس بلند اجرای روان می باشد. همچنین، یافته ها بیانگر آن است که شاخص برازندگی (0.047=رمزی، 0.96=سی.اف.آی، 0.96=تی.ا ل.آی)، همسانی درونی (0.75) و پایایی زمانی (0.86) از مقادیر قابل قبولی برخوردار هستند، لذا، نسخه فارسی مقیاس بلند اجرای روان از روایی و پایایی قابل قبولی در بین ورزشکاران برخوردار است و می توان از آن به عنوان ابزاری روا و پایا جهت ارزیابی اجرای روان استفاده نمود.