در این تحقیق اثر لوامیزول بر پاسخ های ایمنی و تغییرات هیستوپاتولوژیکی ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد بررسی قرار گرفت. 1500 قطعه ماهی 50 گرمی قزل آلای رنگین کمان تهیه شده و به طور تصادفی در پنج تیمار تقسیم گردیدند و با جیره حاوی 0 (گروه شاهد) 100، 250، 500 و 1000 میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا به مدت 45 روز تغذیه شدند و سپس به مدت 15 روز دیگر همه تیمارها (با تراکم دو برابر) با غذای فاقد لوامیزول تغذیه گردیدند. برای ارزیابی فاکتورهای ایمنی فعالیت کمپلمان و فعالیت لیزوزیم سرم در روزهای 15، 30، 45 و 60، نمونه سرم از تمام تیمارها تهیه گردید و پس از اندازه گیری، نتایج با نرم افزار آماری SPSS 15 مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در پایان دوره آزمایش از بافت های آبشش، کلیه و کبد ماهیان برای بررسی اثرات آسیب شناسی بافتی لوامیزول، نمونه های بافتی تهیه گردید. نتایج بیانگر ارتقای سطح فعالیت کمپلمان و فعالیت لیزوزیم سرم در تیمار تغذیه شده با 1000میلی گرم لوامیزول در کیلوگرم غذا بود. طبق نتایج بررسی های آسیب شناسی کمترین تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت کلیه در تیمارهای تغذیه شده با مقادیر بالای لوامیزول خصوصا 1000میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا و کمترین تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت آبشش در تیمارهای شاهد و 1000 میلی گرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا و کمترین تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت کبد در تیمار شاهد مشاهده گردید. در پایان تحقیق مقدار 1000میلی گرم لوامیزول به عنوان بهترین تیمار برای تحریک پاسخ های ایمنی و کاهش اثرات آسیب شناسی بافتی در ماهی قزل آلای رنگین کمان مشخص گردید.