پژوهش توانبخشی در پرستاری
سال:1402 | دوره:10 | شماره:1 |تعداد مقالات:10

1مقدمه: با توجه به نتایج بسیاری از مطالعات مبنی بر اینکه افراد تجربه کننده سوگ ناتمام و پایدار، بیش از سایرین در معرض آسیبهای روانی و جسمی اعم از افسردگی و سایر اختالات روان هستند. هدف مطالعه حاضر، تبیین تجربه خانواده های متوفیان کرونایی می باشد. روش کار: در این مطالعه، از روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق نیمه ساختارمند جمع آوری و فرآیند تجزیه و تحلیل داده ها به طور همزمان و با استفاده از روش گرانهیم و لاندمن انجام شد. جهت افزایش اعتبار و اعتماد علمی داده ها از معیارهای چهارگانه گوبا و لینکلن استفاده گردید. اطلاعات حاصل شده از مصاحب هها وارد نرم افزار MAXQDA-20 گردید و تجزیه تحلیل داد هها انجام گرفت یافته ها: نتایج این پژوهش شامل 3 طبقه اصلی)مرگ درد آور، سوگواری مجازی و خاکسپاری غریبانه( و 12 زیر طبقه) اتاقک شیشه ای، مرگ پیجیده و مبهم، آدم های فضایی، مراقبت حداقلی، عزاداری غریبانه، همدردی اینترنتی، عزاداری انلاین، سوگواری انفرادی، دفن در غربت، چشمان منتظر، انزوای عاطفی و عدم حمایت اجتماعی( بوده است. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش حاضر و مطالعات قبلی انجام شده در این زمینه می توان بیان کرد که بازماندگان افراد فوت شده بعلت کرونا، تجارب نامطلوبی را از این پدیده گزارش نموده که این سوگ سرکوب شده و عدم دریافت حمایت اجتماعی، میتواند اثرات مخربی را بر روان آنها برجای گذارد

1مقدمه: اتیسم یک اختلال عصبی رشدی است که باعث ایجاد و افزایش مشکلات روانشناختی می شود. بنابراین، هدف این العه تعیین اثربخشی موسیقی درمانی بر رفتارهای خودآسیب رسان و عملکردهای اجرایی در کودکان مبتلا به اختلال اتیسم بود. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش پسران مبتلا به اختلال اتیسم مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کار درمانی شهر اهواز در نیمه دوم سال 1400 بودند که از میان آنها 24 نفر پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی ساده با قرعه کشی در دو گروه مساوی گمارده شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 45 دقیقه ای با روش موسیقی درمانی آموزش دید و گروه گواه در لیست انتظار برای آموزش ماند. داده ها با فرم اطلاعات دموگرافیک، سیاهه خودآسیب رسانی و مقیاس عملکرد اجرایی گردآوری و با آزمون های کای اسکوئر و تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزار SPSS نسخه 23 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که گروه های آزمایش و گواه از نظر سن، پایه تحصیلی و مدت گذشته از اختلال اتیسم تفاوت معنی داری نداشتند (0/05P>). همچنین، موسیقی درمانی باعث کاهش معنی دار رفتارهای خودآسیب رسان و بهبود معنی دار عملکردهای اجرایی شامل خودمدیریتی زمان، خودسازماندهی/ حل مسئله، خودکنترلی/ بازداری، خودانگیزشی و خودنظم جویی هیجان در کودکان مبتلا به اختلال اتیسم شد (0/001P<). نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان دهنده نقش موثر موسیقی درمانی در کاهش رفتارهای خودآسیب رسان و بهبود عملکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم بود. بنابراین، استفاده از موسیقی درمانی در کنار سایر روش های درمانی برای بهبود ویژگی های روانشناختی کودکان مبتلا به اختلال اتیسم می تواند موثر واقع شود.

1مقدمه: پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 به خاطر مراقبت از این بیماران دچار عوارض متعدد جسمانی و روانشناختی می شوند که توجه به آن ها ضروری است. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی مقایسه ای نشانگان افت روحیه در پرستاران بخش های کووید -19 و سایر بخش ها در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز در سال 1400 انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی – تحلیلی بوده و جامعه آماری آن کلیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 و سایر بخش ها بیمارستان های شهید مدنی و امام علی (ع) شهر کرج وابسته به دانشگاه علوم پزشکی البرز در نیمه ی دوم سال 1400 بودند. از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده و بر اساس معیارهای ورود 200 پرستار انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی مشخصات جمعیت شناختی پرستاران و پرسشنامه ی 16 گویه ای نشانگان افت روحیه ورژن دو کیسان استفاده شد داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: اکثر پرستاران شرکت کننده در مطالعه خانم، متاهل، با تحصیلات کارشناسی، شیفت کاری در گردش با وضعیت استخدامی پیمانی بودند که حداقل یک بار به بیماری کووید-19 مبتلا شده بودند. میانگین نمره نشانگان افت روحیه پرستاران شاغل در بخش های کووید-19و سایر بخش ها به ترتیب (2/73 ± 22/50) و (3/22 ± 17/15) و در حد شدید بود. بین میانگین نمرات کل نشانگان افت روحیه پرستاران دو گروه (0/01>P)، زیرمقیاس معنا و هدف (0/01>P) و زیر مقیاس پریشانی و مقابله (0/01>P) تفاوت معنی داری وجود داشت و در هر سه مورد میانگین نمرات پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 بالاتر بود. نتیجه گیری:  توجه به مسایل و عوارض روانشناختی ناشی از مراقبت از بیماران و در ایام پاندمی کرونا اهمیت بالایی دارد و لازم است تدابیر مدیریتی اثربخش برای کنترل آن ها انجام گیرد. همچنین چون نشانگان افت روحیه پرستاران در پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 بالاتر از پرستاران سایر بخش ها بود لذا توصیه می شود که در طول بحران به تمام پرستاران و بخصوص پرستاران خط مقدم اهمیت و بهای بیشتری داده شود.

1مقدمه: ترس از محیط دندانپزشکی از جمله اضطراب­ها و ترس­های کودکان است که به شکل رفتارهای منفـی ماننـد تـرس، اضـطراب و خـشم بـروز می­کند. این رفتارهای منفی در واقع ناشی از اضطراب جدایی، مواجهه با وسایل دندانپزشکی و نیز تجربه درمانهای گوناگون پزشکی است. هدف پژوهش حاضر اثربخشی درمان شناختی رفتاری کلاسیک بر سازگاری رفتاری، اضطراب و ترس دندانپزشکی کودکان بود. روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش ­آزمون و پس­ آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش را تمامی کودکان 11-7 ساله مراجعه کننده به کلینیک­ دندانپزشکی در طول سال 99 که دچار ترس و اضطراب بودند، تشکیل می­دادند. از بین کودکان مراجعه کننده به شیوه در دسترس تعداد30 کودک انتخاب و به طور تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. به طوری که گروه آزمایشی درمان شناختی رفتاری را به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ­ای هفته­ ای یک جلسه و طی 3 ماه دریافت کرد؛ در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکردند. برای جمع ­آوری داده­ ها از پرسشنامه بررسی ترس کودکان- زیرشاخص دندانپزشکی (کاتبرت و ملامد،)، پرسشنامه اضطراب دندانپزشکی ونیهام و  همکاران،) و مقیاس رفتاری سازگاری (فرانکل،) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره انجام شد. یافته ­ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل از نظر متغیرهای سازگاری رفتاری، اضطراب و ترس دندانپزشکی کودکان تفاوت معناداری وجود دارد (0/01>P). نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج حاصله می­توان از درمان شناختی- رفتاری برای کاهش آشفتگی های ناشی از درمان دندانپزشکی در کودکان استفاده نمود.

1مقدمه: بررسی عوامل مؤثر بر تحمل پریشانی پرستاران مهم و ضروری است، مطالعه حاضر باهدف تعیین نقش مؤلفه های فراشناخت و تنظیم هیجان در پیش بینی تحمل پریشانی پرستاران انجام شد. روش کار: روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمامی پرستاران بیمارستان­های آموزشی شهر تهران در شش ماه دوم سال 1401 بودند که 120 نفر واجد شرایط با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. و به پرسشنامه های فراشناخت ولز و کاترایت-هاتون، تنظیم هیجان گراس و جان و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر  پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی بین فراشناخت(0/057=r) و مولفه های تنظیم هیجان شامل ارزیابی مجدد (0/304=r) و سرکوبی (0/569=r) با تحمل پریشانی مثبت و معنی دار بود(0/01>p). و مؤلفه های فراشناخت و تنظیم هیجان 32/8 درصد توانایی پیش بینی تغییرات تحمل پریشانی را داشتند. نتیجه گیری: توجه به نقش فراشناخت و تنظیم هیجان در جهت بهبود و ارتقای تحمل پریشانی پرستاران لازم و ضروری است.

1مقدمه: تفاوت در توزیع نیروی عضلات کف پا در مرحله فرود در بازیکنان والیبال عامل مهمی در  عدم کنترل تعادل و وقوع آسیب است. هدف از این مطالعه، مقایسه توزیع فشار کف پا و تعادل ایستای پسران والیبالیست در فاز استانس راه رفتن بود. روش­ کار: پژوهش حاضر نیمه تجربی و از نوع توصیفی- مقطعی بود. بدین منظور64 نفر والیبالیست پسر سالم، در 3 گروه سنی به صورت هدفمند تقسیم بندی شدند; نونهالان (22n=)، نوجوانان (24n=) و جوانان (18n=). تمرین به میزان حداقل، 3 روز در هفته در نظر گرفته شد. جهت تعیین توزیع فشار عضلات کف پا در مسیر رفت و برگشت از دستگاه فوت پرشر استفاده شد. برای مقایسه بین گروهی سطح تماس پا و ایمپالس بخش­های جلو و پشت پای راست و چپ، بررسی توزیع مرکز فشار از آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس چند متغیری در سطح آلفای 0/05 استفاده شد. یافته ­ها: تحلیل واریانس چند متغیری برای مقایسه سطح تماس (جلو و پشت پا) در پای راست (P = 0.423) و پای چپ (P = 0.706) بین سه گروه نونهالان، نوجوانان و جوانان تفاوت معنی ­داری نشان نداد. نتایج تحلیل واریانس چند متغیری برای مقایسه ایمپالس (جلوی پا و پشت پا) در پای راست و چپ بین سه گروه نونهالان، نوجوانان و جوانان تفاوت معنی­داری وجود نداشت ( P =0.496). مقایسه مرکز فشار در بخش­های داخلی به خارجی و قدامی به خلفی بین سه گروه نونهالان، نوجوانان و جوانان تفاوت معنی­داری وجود نداشت ( 0.062P =). اما در مدت زمان پایداری در بخش داخلی به خارجی در گروه نونهالان با نوجوانان( 0.012 P =) و با گروه جوانان  کاهش معنی ­داری وجود داشت(0.023 P =). اما در مدت زمان پایداری در بخش قدامی به خلفی در هیچ کدام از گروه­ها تفاوت معنی ­داری وجود نداشت( 0.768P = ). نتیجه ­گیری: طبق نتایج احتمالی بدست آمده، کاهش تماس بخش­های جلو و پشت پای راست و چپ با کاهش مدت زمان پایداری باعث تضعیف تعادل ایستا در بازیکنان والیبال شده و احتمال آسیب در اندام تحتانی را افزایش می­دهد.

1مقدمه: نظر به پیامدهای پاندمی کووید-19 در تنظیم هیجان و کیفیت زندگی افراد جامعه و اهمیت مدیریت استرس، موجب شد تا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مدیریت استرس بر تنظیم هیجان و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کرونا انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل همراه با دوره پیگیری بود. جامعه پژوهش شامل تمامی مبتلایان به بیماری کرونا مراجعه کننده به بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی بهبود تبریز در پاییز سال 1400 بودند و نمونه موردنظر شامل 30 نفر از بهبودیافتگان مبتلابه کرونا بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای به مدت دو ماه تحت آموزش مدیریت استرس قرار گرفت و گروه کنترل در این مدت آموزشی ندید و در لیست انتظار برای آموزش ماند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تنظیم هیجانی گراس و جان (2003) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (2000) بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 24 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بین گروهی انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون متغیرهای تنظیم هیجان (0٫001>p) و مؤلفه های کیفیت زندگی (0٫001>p) تفاوت وجود داشت، همچنین در دوره پیگیری نتایج پایدار بود (0٫001>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان مدیریت استرس در بهبود تنظیم هیجان و کیفیت زندگی بیماران مبتلابه کرونا مؤثر بود، بنابراین، متخصصان سلامت می توانند از روش آموزش مدیریت استرس در کنار سایر روش های مؤثر برای بهبود ویژگی های روانشناختی مرتبط با کرونا استفاده کنند.

1مقدمه: دانش ­آموزان دارای اختلال نارسانویسی دارای نواقصی در توجه و بازداری پاسخ هستند، ولی به درمان نواقص این کودکان توجه چندانی نشده است، لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین اثربخشی ذهن آگاهی کودک محور بر توجه و بازداری پاسخ دانش آموزان دارای نارسانویسی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دوره پیگیری همراه با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه دوم و سوم ابتدایی مبتلابه اختلال نارسانویسی شهر تهران در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از مدارس عادی به مراکز آموزشی و توان بخشی مشکلات ویژه یادگیری ارجاع داده شده بودند. 28 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند؛ و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای دهی شدند و به پرسش نامه های تشخیصی نارسانویسی یعقوبی و همکاران (1400)، آزمون توجه انتخابی، تمرکز و تلاش مندی بریکن کمپ (2002) و آزمون برو- نرو هافمن (1984) پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 60 دقیقه ای برنامه آموزش ذهن آگاهی کودک محور را دریافت کردند، ولی برای گروه کنترل فقط آموزش های مدرسه ارائه شد. بعد از جلسات آموزش پس آزمون اجرا شد. برای تحلیل داده ها از آزمون اندازه گیری مکرر با نرم افزار SPSS نسخه 24 در سطح معنی داری 0/05 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون آزمودنی های گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای توجه و بازداری پاسخ، تفاوت معناداری وجود داشت و این نتایج در دوره پیگیری تداوم داشت (0/01>P). نتیجه گیری: می توان گفت که برنامه ذهن آگاهی کودک محور بر بهبود توجه و بازداری پاسخ دانش آموزان دارای نارسانویسی مؤثر بود. لذا پیشنهاد روش درمان ذهن آگاهی کودک محور در کلینیک ها و مراکز خدمات روان شناسی به عنوان یک روش مداخله ای مؤثر به کار گرفته شود.

1مقدمه: در سال­های اخیر، اصلاح ساختار زیره کفش های ورزشی به ­عنوان عاملی اثرگذار بر کینتیک و کینماتیک دویدن در راستای بهبود عملکرد ورزشکاران صورت می­پذیرد. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر استفاده از کفش میخی دبل دنسیتی و کفش میخی معمولی بر مولفه ­های نیروی عکس ­العمل زمین قبل و بعد از خستگی می­باشد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع شبه­ تجربی بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 13 دونده زن (سن: 2/4±20/2 سال) بود. بر اساس در دسترس بودن دو مدل کفش نایک مدل (Nike ، Nike Zoom Rival ، USA) انتخاب شد. از آزمودنی­ها خواسته شد یکبار قبل از خستگی و یکبار بعد از اجرای پروتکل خستگی از هر دو کفش استفاده و نیروی عکس ­العمل زمین ثبت گردید. جهت تحلیل ­های آماری از آنالیز واریانس دوسویه با اندازه­ های تکراری (Two way ANOVA with repeated measures) در سطح معنی­داری 0/05 استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد، که اثر عامل کفش بر مقادیر اوج اولیه نیروی عکس العمل زمین در راستای محور عمودی به لحاظ آماری معنادار می­باشد (0/005=P). مقایسه جفتی نتایج نشان داد، مقادیر اوج اولیه نیروی عکس­ العمل زمین در راستای محور عمودی در کفش دبل دنسیتی نسبت به کفش کنترل کمتر است. همچنین، اثر عامل کفش بر مقادیر گشتاور آزاد از لحاظ آماری معنادار بود (0/002=P). نتیجه گیری: کفش دبل دنسیتی مقادیر گشتاور آزاد  و نرخ بارگذاری را در مقایسه با کفش عادی کاهش داد.

1مقدمه: ترس های دوران کودکی یکی از رایج ترین مشکلات روانشناختی دوران کودکی است که باید به موقع تشخیص و مورد درمان قرار گیرد. هدف از اجرای این پژوهش، مقایسه اثربخشی بازی درمانی و برنامه درمانگری کندال بر ترس کودکان دختر بود. روش کار: این پژوهش به روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل اجراء شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دختران مبتلا به ترس مقطع اول و دوم ابتدایی شهر اصفهان در سال 1401-1400 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، 45 نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی به سه گروه بازی درمانی، برنامه درمانگری کندال و گروه کنترل تقسیم شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه ترس کودکان اولندیک و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS-24  با روش تحلیل واریانس مکرر استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که نمره مقیاس کلی ترس در هر دو گروه بازی درمانی و گروه کندال هم در پس آزمون و هم در مرحله پیگیری به صورت معناداری کاهش یافته است(P<0.0001)، اما به نظر می رسد که بازی درمانی از درمان کندال در در کاهش ترس کودکان اثربخشی بیشتری دارد. نتیجه گیری: می توان گفت که بازی درمانی و درمان کندال از جمله روان درمانی های موثر جهت کاهش ترس های کودکان دختر می باشند. بنابراین جهت درمان اختلالات اضطرابی در کودکان و بهبود بهداشت روانی آنها، متخصصان سلامت روان می توانند از این درمان ها به ویژه بازی درمانی بهره ببرند.