پژوهش توانبخشی در پرستاری
سال:1395 | دوره:2 | شماره:3 |تعداد مقالات:8

مقدمه: کمر درد یکی شایع ترین مشکلات بهداشتی در جهان و ایران است. کمردرد بر فرد، حرفه و سطوح اجتماعی– اقتصادی تاثیر می گذارد و بار اقتصادی زیادی را در پی دارد. مداخلات مختلفی می تواند بار کمردرد را کاهش دهد. یکی از این مداخلات برنامه Back School است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر مراقبت از کمر به روش Back School بر میزان کمردرد پرستاران می باشد.روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی می باشد که 64نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان شهدای تجریش در آن شرکت داشتند. نمونه ها بصورت هدفمند انتخاب و سپس به روش تخصیص تصادفی به طور مساوی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. ابزار جمع آوری داده ها مقیاس دیداری درد بود. مداخله شامل برگزاری کارگاه مراقبت از کمر برای نمونه های گروه مداخله طی 4 جلسه 45 دقیقه ای بر اساس روش Back School بود. میزان کمردرد در دو مرحله قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش های آماری تی مستقل و کای دو در نسخه 21 نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که قبل از مداخله تفاوت معنی داری در میانگین نمره میزان کمردرد در دو گروه مداخله و شاهد وجود نداشت (p=0.575). در حالی که بعد از انجام مداخله، تفاوت معنی داری بین میانگین نمره میزان کمردرد دو گروه (p<0.001) مشاهده گردید به طوری که میزان کمردرد پرستاران در گروه مداخله کاهش قابل ملاحظه ای داشت.نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد، آموزش مراقبت از کمر به روش Back School، میزان کمردرد در گروه مداخله را کاهش داده است. با توجه به نتایج حاصل، توصیه می شود مسوولان از این روش مراقبتی به عنوان روشی بی خطر و ایمن در امر آموزش پرستاران استفاده نمایند.

مقدمه: سرمادهی موضعی اغلب به عنوان یک مداخله فوری، ساده و موثر برای کاهش درد بسیاری از آسیب های حاد ورزشی استفاده می شود. باوجود برخی از چالشها، تعدادی از مطالعات کاهش آگاهی حس وضعیت مفصل در اثر سرمادهی را بیان می کنند که می تواند خطر بروز آسیب را افزایش دهد. هدف این مطالعه، مقایسه اثر فوری و بلندمدت دو روش سرمادهی موضعی بر حس موقعیت مفصل زانو بوده است.روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است. تعداد 15 فرد سالم با دامنه سنی 26-23 سال به روش نمونه گیری در دسترس از بین دانشجویان مرد دانشگاه بوعلی سینای همدان در سال 1394 انتخاب و در یک گروه قرار گرفتند. اثر فوری و بلندمدت (بلافاصله و پس از 20 دقیقه) سرمادهی با کیسه یخ و اسپری سردکننده بر حس موقعیت مفصل زانو با استفاده از گونیامتر الکتریکی از طریق بازسازی زاویه 30 درجه فلکشن اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه23 نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد.یافته ها: مقدار خطای بازسازی زاویه 30 درجه فلکشن زانو بلافاصله پس از اتمام سرمادهی در انواع روش های سرمادهی به طور معنی داری بیش تر از حالت قبل سرمادهی بود (P<0.001). همچنین خطای بازسازی زاویه هدف پس از گذشت 20 دقیقه از اتمام سرمادهی در روشهای سرد کردن با اسپری و ده دقیقه سرمادهی با کیسه یخ به طور معنی داری بیش تر از حالت قبل سرمادهی بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق، بیانگر اثرات منفی فوری و بلندمدت سرمادهی بر میزان درک موقعیت مفصل زانو است. کاهش حس عمقی می تواند منجر به بروز کاهش ثبات مکانیکی و در نتیجه افزایش احتمال آسیب مفصل شود.

مقدمه: افسردگی یک بیماری مزمن و شایع در میان سالمندان است. یکی از عوامل خطر احتمالی برای ابتلای به افسردگی، سندرم پاهای بی قرار است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سندرم پاهای بی قرار و افسردگی در سالمندان انجام یافته است.روش: این مطالعه مورد-شاهدی در سال 1394 در 350 نفر از سالمندان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان سقز که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند، انجام یافت. با استفاده از پرسشنامه افسردگی سالمندان (GDS)، نمونه ها بر اساس داشتن یا نداشتن افسردگی و همچنین همسان سازی از نظر سن، جنس، تحصیلات و شاخص توده بدنی همسان به دو گروه افسرده (175 نفر) و غیرافسرده (175 نفر) تقسیم شدند. سپس با استفاده از پرسشنامه سندرم پاهای بی قرار (IRLSS)، افراد مبتلابه سندرم پاهای بی قرار شناسایی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها در نسخه 18 نرم افزارSPSS و با استفاده از آمار توصیفی و آزمونهای آماری من ویتنی-یو، کای اسکوئر و آزمون دقیق فیشر انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که 37 نفر (21.1 درصد) از افراد افسرده و 13 نفر (7.4 درصد) از افراد غیرافسرده به سندرم پاهای بی قرار مبتلا بودند. بین سندرم پاهای بی قرار با افسردگی ارتباط معنی داری وجود داشت. شانس سندرم پاهای بی قرار در افراد افسرده 3.34 برابر افراد غیرافسرده بود (P<0.001، or=3.34، CI=95% 1.6-71.53). همچنین میزان ابتلا به سندرم پاهای بی قرار در زنان به طور معنی داری بیش تر از مردان بود (P=0.004).نتیجه گیری: بین سندرم پاهای بی قرار با افسردگی در سالمندان ارتباط وجود دارد و با توجه به شیوع نسبتا بالای سندرم پاهای بی قرار و ارتباط آن با افسردگی، اجرای روشهای غربالگری جهت شناسایی افراد مبتلا و پیش گیری از آن جهت افزایش کیفیت زندگی و کاهش علائم افسردگی سالمندان ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: دیابت یک بیماری متابولیکی است که میزان شیوع آن روز به روز در حال افزایش است. بیماران دیابتی با اختلال های عملکردی اندوتلیال مواجه هستند. هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر تمرین تناوبی هوازی بر اتساع وابسته به جریان خون براکیال، نیتریت/ نیترات و پیامدهای ثانویه در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بوده است.روش: در این مطالعه نیمه تجربی از میان مراجعه کنندگان به مرکز دیابت و بیماری های متابولیک شهر تهران در تابستان 1393 که مبتلا به دیابت نوع 2 و پرفشاری خون درمان شده بودند، تعداد 30 نفر انتخاب و به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت سه ماه و سه جلسه در هفته انجام گرفت. پارامترهای بیوشیمیایی گلوکز، کلسترول تام، تری گلیسرید و لیپوپروتئین پر چگالی، هموگلوبین گلیکوزیله A1C، انسولین پلاسما و غلظت های NOx پلاسما اندازه گیری شدند. تاثیر مداخله تمرینی با استفاده از نسخه 18 نرم افزار SPSS از راه آنالیز واریانس دو طرفه بررسی شد.یافته ها: تمرین ورزشی باعث افزایش معنی دار اکسیژن مصرفی اوج (p<0.004) NOx (<0.005) و کاهش معنی دار سطوح گلوکز (P<0.023) شد. با وجود این ده هفته تمرین تناوبی تاثیر معنی داری بر FMD (P>0.189).نتیجه گیری: برنامه تمرین تناوبی هوازی برای توسعه عوامل آمادگی هوازی در بیماران دیابت نوع 2 مناسب است. با وجود این، برنامه یاد شده نتوانست تاثیری بر FMD داشته باشد. این نشان می دهد طول دوره تمرینی بیشتر از سازگاری اولیه عملکردی بوده و وارد مرحله سازگاری ساختاری شده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) شایع ترین اختلال آندوکرین زنان در سنین باروری است. علت ایجاد این سندرم ناشناخته است و عوارض و علایم ناشی از این بیماری، می تواند سبب تغییر و افت سطح کیفیت زندگی در مبتلایان به آن شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک است.روش: در این مطالعه پیش تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و بدون گروه شاهد، تعداد 11 دانشجوی غیر ورزشکار دانشگاه ایت اله بروجردی (ره) در نیمسال دوم 94- 93 با تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک شرکت داشتند. افراد مورد مطالعه تمرینات پیلاتس را 3 جلسه در هر هفته به مدت 4 ماه انجام دادند. آزمودنی ها با استفاده از پرسشنامه بررسی کیفیت زندگی ویژه زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOSQ) و اندازه گیری متغیرهای تن سنجی در دوره قبل و بعد از تمرین مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف و تی وابسته در نسخه 18 نرم افزار SPSS انجام گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که در نمره کلی کیفیت زندگی (P<0.001)، حیطه اختلات قاعدگی (p=0.002)، وزن (P<0.001)، حیطه ناباروری (P=0.016) و عاطفی- هیجانی (P<0.001) پس از مداخله اختلاف معنی داری وجود دارد. اما تغییرات در حیطه هیرسوتیسم (P=0.162) از نظر آماری معنی داری نبود. همچنین وزن بدن (P=0.025)، شاخص توده بدنی (P<0.005) و درصد چربی (P=0.026) پس از مداخله، به طور معنی داری کاهش داشت.نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده انجام تمرینات پیلاتس در بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک شرکت کننده در تحقیق موثر بوده است.

مقدمه: از جمله مشکلات شایع بهداشتی در دوران سالمندی، مشکلات پا و ناخن است. این مشکلات و مراقبت از آن ها اغلب مورد غفلت واقع می شود، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر کاربرد پروتکل مراقبت از پا بر میزان مشکلات شایع پا و ناخن سالمندان غیر دیابتیک طراحی و اجرا شد.روش: این مطالعه از نوع نیمه تجربی 2 گروهی قبل و بعد می باشد. نمونه مورد مطالعه 108 نفر از سالمندان غیر دیابتی مراجعه کننده به کانون سالمندان منطقه 4 شهرداری تهران در سال 1394 بودند که به روش هدفمند انتخاب و با توجه به معیار های همسان سازی در دو گروه مداخله (54 نفر) و شاهد (54 نفر) تخصیص یافتند. پروتکل شامل 4 مرحله: 1. بررسی جامع پا و ناخن 2. مراقبت اولیه از پا و ناخن 3. مراقبت پیشرفته از پا و ناخن 4. افزایش آگاهی سالمندان بود که در 6 هفته اجرا شد. جهت آنالیز یافته ها از نسخه 19 نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، تی زوجی، کای اسکوئر، آزمون فیشر، مک نمار و تحلیل کوواریانس استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که قبل از مداخله در زیرمقیاس های مشکلات پا و ناخن، شرایط کفش، جوراب و توانایی فرد در مراقبت از خود، تفاوت آماری معنی دار در بین دو گروه شاهد و مداخله مشاهده نشد (P>0.05). اما پس از مداخله تفاوت آماری معنی داری در اکثر زیرمقیاس مشکلات پا و ناخن (به جز ناخن ضخیم، ناخن برگشته به داخل، هالوکس والگوس و انگشت چنگالی) و همچنین تمام زیرمقیاس های شرایط کفش، جوراب و توانایی مراقبت از خود به وجود آمد و سالمندان گروه مداخله از مشکلات کمتری برخوردار بودند (P<0.05).نتیجه گیری: میزان مشکلات پا و ناخن در سالمندان مورد مطالعه بالا بود و اجرای پروتکل مراقبت از پا و ناخن توسط خود سالمندان، پرستاران، مراقبین می تواند در بهبود شرایط پا و ناخن، ایجاد حس راحتی، کاهش درد و افزایش خود مراقبتی آنها موثر باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.