پژوهش در یادگیری آموزشگاهی و مجازی
سال:1399 | دوره:7 | شماره:4 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:7

این پژوهش با هدف هنجاریابی مقیاس دانش محتوای تربیتی معلمان مدارس متوسطه ارومیه در استفاده از بازی های دیجیتال انجام شد. پژوهش حاضر از نظر روش، همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی معلمان مدارس متوسطه شهر ارومیه است. در این پژوهش، از بین نواحی آموزش و پرورش، به صورت تصادفی، ناحیه دو انتخاب و سپس با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی، پرسش نامه ها بین معلمان مدارس متوسطه ناحیه 2 توزیع شد. برای سنجش دانش محتوای تربیتی در استفاده از بازی های دیجیتال از پرسش نامه سو و همکاران (2013) استفاده و در نهایت داده های جمع آوری شده از طریق آزمون آماری تحلیل عاملی تاییدی بررسی شد. در تحلیل عاملی تاییدی، مقادیر شاخص های نیکویی برازش، بیانگر برازش خوب مدل بود؛ همچنین نتایج نشان داد که همه گویه های مقیاس دانش محتوای تربیتی معلمان مدارس متوسطه ارومیه در استفاده از بازی های دیجیتال بار عاملی مورد قبول داشتند و هیچکدام از گویه ها از پرسش نامه سو و همکاران (2013) حذف نشد؛ لازم به ذکر است که در خرده مقیاس دانش بازی، گویه 1 با بار عاملی (0/779)، در خرده مقیاس دانش تربیتی بازی، گویه 9 با بار عاملی (0/745) و در خرده مقیاس دانش محتوایی بازی، گویه 12 با بار عاملی (0/761)، به عنوان مهم ترین گویه های مربوط به هریک از مولفه های دانش بازی، دانش تربیتی بازی و دانش محتوایی بازی به حساب می آید. مقیاس دانش محتوای تربیتی معلمان مدارس متوسطه شهرستان ارومیه در استفاده از بازی های دیجیتالی از روایی محتوایی و سازه ای مطلوب برخوردار است و می توان از آن برای ارزیابی دانش محتوایی تربیتی سایر مدارس متوسطه در استفاده از بازی های دیجیتالی استفاده کرد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه خلاقیت و حافظه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی انجام شد. طرح پژوهش از نوع علی-مقایسه ای است. جامعه آماری شامل دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی مشغول به تحصیل در مدارس منطقه 3 شهر تهران بود. نمونه شامل 30 دانش آموز دارای اختلال ریاضی و 30 دانش آموز عادی شد. برای اندازه گیری خلاقیت، از آزمون تفکر خلاق تورنس و برای اندازه گیری حافظه بصری از آزمون حافظه بصری کیم کاراد استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان داد، نمرات خلاقیت، حافظه فوری، حافظه کامل و صحت حافظه در دانش آموزان دارای اختلال ریاضی به طور معناداری (p<0. 05) پایین تر از دانش آموزان عادی است. در حوزه خلاقیت، بیشترین تفاوت در نمرات ابتکار و بسط ذهنی و در حوزه حافظه، در نمرات حافظه فوری و کامل دیده شد؛ با این وجود، میان دانش آموزان دختر و پسر دارای اختلال ریاضی، در سیالی و انعطاف پذیری، حافظه فوری، حافظه کامل و صحت حافظه اختلاف معناداری دیده نشد. به طور کلی نتایج پژوهش نشان داد که دانش آموزان دارای اختلال ریاضی صرف نظر از جنسیت، بدکارکردهایی در خلاقیت و حافظه بصری دارند که لزوم توان بخشی شناختی را برای آنان اجتناب ناپذیر می کند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه اثربخشی آموزش سرمایه های روان شناختی بر اشتیاق تحصیلی دانشجومعلمان با اشتیاق تحصیلی پایینانجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجومعلمان دختر دانشگاه فرهنگیان شهر شهرکرد در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش تعداد 30 دانشجومعلم دختر، با اشتیاق تحصیلی پایین، در دانشگاه فرهنگیان شهر شهرکرد با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 دانشجو در گروه آزمایش و 15 دانشجو در گروه گواه). گروه آزمایش، آموزش سرمایه های روان شناختی (آخوندی، 1396) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند. برای اندازه گیری از پرسش نامه های اشتیاق تحصیلی (فردریکز، بلومنفیلد و پاریس، 2004) و اهمال کاری تحصیلی (تاکمن، 1991) استفاده شد. داده های حاصل از پژوهش، به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش سرمایه های روان شناختی بر اهمال کاری تحصیلی دانشجومعلمان با اشتیاق تحصیلی پایین تاثیر معنادار دارد (p<0/001). یافته های پژوهش نیز بیانگر آن بود که آموزش سرمایه های روان شناختی با بهره گیری از مفاهیمی چون امید، خودکارآمدپنداری، تاب آوری و خوش بینی می تواند به عنوان یک آموزش کارآمد برای کاهش اهمال کاری تحصیلی دانشجومعلمان با اشتیاق تحصیلی پایین استفاده شود.

پژوهش حاضر با هدف ارایه الگویی مناسب برای ارتقای کیفیت مدیریت آموزشگاهی در مدارس ابتدایی استان زنجان انجام شد. این پژوهش با رویکرد تفسیرگرایانه اجتماعی به دنبال بررسی این مسیله است که از دیدگاه کارشناسان و صاحب نظران مدیریت مدارس و راهبران آموزشی، عوامل، ملاک ها و نشانگر های ارتقای کیفیت مدیریت آموزشگاهی کدامند؟ بر این اساس، ابتدا حجم نمونه و روش نمونه گیری هدفمند و مصاحبه نیمه ساختاریافته با تعداد 25 نفر از مدیران مدارس دوره ابتدایی انجام شد؛ سپس ابزار اندازه گیری براساس مولفه های شناسایی شده در قالب پرسش نامه 107سوالی طراحی گردید و روایی صوری و محتوایی آن با استفاده از نظر متخصصان تایید شد و در نهایت ضریب پایایی(95/0) به دست آمد. داده های حاصل از منابع یادشده به داده های متنی تبدیل شد و از طریق روش زمینه ای به مقوله بندی داده های گردآوری شده اقدام گردید. پس از کدگذاری، باز، کدگذاری محوری و انتخابی انجام شد و بر این اساس 8 عامل، 26 ملاک و 107 نشانگر به دست آمد. یافته های پژوهش نشان داد برای ارایه الگوی مناسب ارتقای کیفیت مدیریت آموزشگاهی مجموعه عوامل 8 گانه (برنامه ریزی، آموزش و یادگیری، فعالیت های پرورشی و فوق برنامه، تربیت بدنی و سلامت، مشارکت، برقرای روابط انسانی، نظارت و راهنمایی، مدیریت امور اداری و مالی)، ملاک ها و نشانگر ها باید مورد توجه قرار گیرند.

این تحقیق با هدف بررسی دانش تکلیف ریاضی و دانش محتوایی عمومی معلمان دوره ابتدایی استان تهران درباره مفهوم کسر انجام شد. روش تحقیق، روش توصیفی-پیمایشی و جامعه آماری شامل معلمان دوره ابتدایی استان تهران در سال تحصیلی 1398- 1397 بود که نمونه مورد مطالعه شامل 137 نفر از آن ها، به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شد. برای انجام این مطالعه، از یک آزمون محقق ساخته متشکل از یک تکلیف غیرمعمول دو قسمتی برای بررسی دانش تکلیف ریاضی و دانش محتوایی عمومی معلمان دوره ابتدایی درباره مفهوم کسر استفاده شد. نتایج بررسی ها، نشان داد که معلمان از دانش تکلیف ریاضی و دانش محتوایی عمومی مناسبی درباره مفهوم کسر (زیرساختار جزء به کل) برخوردار نیستند. تاکید بیش ازحد بر زیرساختار جزء به کل، توجه نکردن به همه ابعاد زیرساختار جزء به کل و نپرداختن متوازن به سایر زیرساختارهای مفهوم کسر در محتواهای آموزشی معلمان و دانش آموزان می تواند بخشی از دلایل احتمالی این ضعف باشد؛ بر همین اساس، پیشنهاد این تحقیق، پرداختن متوازن به همه زیرساختارهای مفهوم کسر و تسلط زدایی از رویکرد جزء به کل در محتواهای آموزشی معلمان و دانش آموزان و ارتقاء دانش محتوایی عمومی و دانش تکلیف ریاضی معلمان دوره ابتدایی از طریق برگزاری دوره ها و کارگاه های آموزشی است.

پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش های فوق برنامه پیشتازان بر افزایش خلاقیت و شادکامی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه پایه دوم شهرستان جوین در سال تحصیلی 98-97 بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل گمارده شدند و سپس به گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای، فوق برنامه پیشتازان آموزش داده شد. ابزار گردآوری اطللاعات، پرسش نامه های خلاقیت تورنس و شادکامی اکسفورد بود. یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس حاکی از تفاوت معنادار بین گروه آزمایش وکنترل به لحاظ خلاقیت و شادکامی است. نتایج پژوهش نیز نقش و اهمیت آموزش های فوق برنامه پیشتازان را در افزایش خلاقیت و شادکامی دانش آموزان نشان داد.

این پژوهش با هدف مقایسه مهارت های حل مسیله و سبک های تصمیم گیری در زبان آموزان سطح متوسط و پیشرفته زبان دوم (انگلیسی، فرانسه، آلمانی) با غیر زبان آموزان انجام شد و با روش علی-مقایسه ای اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش متشکل از دو گروه بود؛ گروه اول شامل کلیه افرادی که در نیمه اول سال 98، در موسسات آموزش زبان شهر تهران به یادگیری زبان انگلیسی، فرانسه، آلمانی مشغول بودند و گروه دوم افراد تک زبانه (فارسی زبان) ساکن در شهر تهران بود. محدوده سنی دو گروه نیز بین 18 تا 40 سال بود. نمونه آماری بعد از حذف پرسش نامه های مخدوش برای هر گروه تعداد 120 نفر درنظر گرفته شد که به صورت خوشه ای چند مرحله ای برای هر دو گروه انتخاب شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسش نامه حل مسیله کسیدی و لانگ (1996) و پرسش نامه سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس (1995) گردآوری شد؛ اما به دلیل نرمال نبودن توزیع داده ها از آزمون یو مان-ویتنی برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بین مهارت های حل مسیله در زبان آموزان زبان دوم (انگلیسی، فرانسه، آلمانی) با غیر زبان آموزان تفاوت وجود ندارد؛ اما درباره سبک های تصمیم گیری، سبک تصمیم گیری وابسته، در زبان آموزان زبان دوم، به طور معناداری پایین تر از غیر زبان آموزان است (P<0/01). درباره مابقی سبک ها به دلیل بالاتر بودن میزان معناداری از میزان 0/05 فرضی، وجود تفاوت رد می شود. نتایج پژوهش حاکی از آن است که افرادی که زبان دوم را یاد گرفته اند با قدرت پردازش اطلاعات بالاتر و سرعت یادگیری بیشتر این توانمندی را دارند که اطلاعات مربوط به موضوع مورد تصمیم گیری را دقیق تر و سریع تر از افرادی که تنها یک زبان می دانند گردآوری و جمع بندی کنند.