دانشور پزشکی
سال:1396 | دوره:25 | شماره:132 |تعداد مقالات:11

مقدمه و هدف: کاربرد فلوکساتین به عنوان یک داروی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) با عوارض جانبی ناخواسته ای مانند اختلالات تولیدمثلی همراه است. مطالعه حاضر در راستای ارزیابی اثرات فلوکساتین بر روی اسپرماتوژنز موش صحرایی و نیز خودتکثیری سلول های پایه اسپرماتوگونی به واسطه بررسی بیان گیرنده آلفا-1 خانواده فاکتور نوروتروفیک مشتق شده از سلول گلیال (GFRα1) در سطح mRNA در بافت بیضه طرح ریزی گردید. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به صورت تصادفی به گروه های تجربی و شاهد تقسیم شدند. گروه تجربی به دو زیرگروه که روزانه 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم فلوکساتین را به مدت 48 روز دریافت می کردند، تقسیم گردید. نمونه های بافت بیضه 24 ساعت پس از آخرین تیمار برداشت شدند و ارزیابی های بافت شناسی و رونویسی معکوس واکنش زنجیره ای پلیمراز به ترتیب به منظور ارزیابی اسپرماتوژنز و میزان بیان GFRα1 در سطح mRNA انجام پذیرفتند. نتایج: تجویز فلوکساتین به صورت وابسته به دز موجب توقف بلوغ اسپرم ها شد که این امر با کاهش های قابل ملاحظه شاخص های اسپرماتوژنیک مشخص گردید. همچنین، تجویز فلوکساتین به میزان 10 میلی گرم بر کیلوگرم کاهش مشهودی را در بیان GFRα1 در سطح mRNA در بافت بیضه در پی داشت. نتیجه گیری: چنین به نظر می رسد که سمیت های تولیدمثلی ناشی از فلوکساتین به واسطه ایجاد اختلال در روند خودتکثیری سلول های پایه اسپرماتوگونی روی می دهند که یافته های حاضر لزوم پژوهش های بیشتر پیرامون مکانیسم های دقیق اختلالات اسپرماتوژنیک ناشی از داروهای ضد افسردگی SSRI را برجسته می سازند.

مقدمه و هدف: کلستاز یعنی انسداد در مجرای صفراوی که در طی آن اسیدهای صفراوی سمی در کبد و سیستم های گردشی بدن تجمع می یابد و خاصیت سمیت آن ها نیز درهپاتوسیت ها افزایش می یابد. یکی از پیامدهای کلستاز اثر آن بر روی حافظه است که باعث تخریب حافظه فضایی می شود و ناحیه هیپوکمپ نقش اصلی را در عملکرد حافظه ایفا می کند. هدف: در این پژوهش، اثرات بیماری کلستاز کبدی بر روی میزان بیان ژن های Bcl-xl در فرآیند مرگ برنامه ریزی شده سلول (آپوپتوز) در ناحیه هیپوکمپ موش های صحرایی نر و همچنین تاثیر داروی نورواید (MLC901) در جهت جلوگیری از ایجاد تغییرات در بیان ژن مذکور بررسی شد. مواد و روش ها: این کار بر روی 16 سر موش صحرایی نر به وزن 220 تا 240 گرم انجام شد که به چهار گروه اصلی تقسیم شدند که شامل گروه کنترل (شاهد)، (استرس جراحی) Sham-NeuroAid و BDL (بستن مجرای صفراوی) و BDL-NeuroAid می باشند. سپس ناحیه هیپوکمپ استخراج شد و پس از طی مراحل استخراج RNA و سنتز cDNA، سنجش بیان ژن توسط تکنیک Real-Time PCR مورد بررسی قرار گرفت. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS version 20 و آزمون ANOVA یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی با سطح معناداری (P˂0.05) آنالیز شدند. نتایج: نتایج گروه های شم-نورواید و BDL -نورواید نشان می دهد که داروی نورواید به طور معناداری باعث افزایش بیان ژن Bcl-Xl در این گروه ها نسبت به گروه کنترل شده است، اما تغییر معناداری در بیان ژن Bcl-Xl متعاقب اثر کلستاز در گروه BDL مشاهده نشده است. نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد تیمار با داروی نورواید می تواند عوارض منفی کلستاز را به وسیله کاهش آپوپتوز اصلاح کند.

مقدمه و هدف: همواره آلودگی میکروبی یونیت های دندانپزشکی، از جمله مشکلات بهداشتی دندانپزشکی است. این آلودگی می تواند به بیماران منتقل شود. این مطالعه به منظور بررسی میزان آلودگی باکتریایی آب یونیت های دندانپزشکی دانشگاه شاهد، خصوصا به اشریشیا کلی (E. coli) صورت گرفته است. مواد و روش ها: تعداد 42 نمونه آب از 7 یونیت از بخش های اندو، ترمیمی، پروتز، جراحی، پریو، ایمپلنت و اطفال گرفته شد. نمونه از سر توربین به دست آمد. همچنین 7 نمونه آب شهری به عنوان شاهد از 7 بخش ذکر شده، گرفته شد. برای جداسازی و شمارش کلی باکتری ها از محیط کشت آگار خون دار و برای جداسازی E.coli از محیط EMB استفاده شد. نتایج: از نمونه ها بیش از هر نوع، باسیل های گرم مثبت و در مرحله بعد کوکوس گرم مثبت و باسیل گرم منفی جدا شد. آلودگی به E. coli در هیچ یک از نمونه ها دیده نشد. میزان آلودگی کلی در صبح ها بیشتر از بعدازظهرها بود و بیشترین آلودگی در بخش پریو و جراحی دیده شد. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر مشخص شد که سر توربین ها دارای آلودگی زیادی است. به منظور کنترل آلودگی راه های متعددی پیشنهاد شده است. در مطالعه حاضر مشخص شده است کار کردن با دستگاه و خروج آب در صبح ها، قبل استفاده روی بیمار، می تواند بار میکروبی را شدیدا کاهش دهد.

مقدمه و هدف: استفاده از گیاهان دارویی قدیمی ترین روش برای درمان انواع بیماری ها است. گیاهان بسیاری جهت درمان افراد دیابتی توصیه شده اند. در مطالعه حاضر، اثرات حفاظت کبدی و ضد دیابتی عصاره اتانولی گیاه سورانه در موش سوری دیابتی نر ارزیابی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی از 35 موش سوری نر بالغ استفاده شد. دیابت با دوز60mg/kg استرپتوزوتوسین به صورت داخل صفاقی در 28 موش القاء شد و موش ها به 4 گروه 7 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل مثبت (دیابتی درمان نشده) نرمال سالین و گروه های تیمار به ترتیب0.5mg/kg گلی بنکلامید و200mg/kg و 400 عصاره اتانولی گیاه سورانه را به مدت 15 روز خوراکی دریافت کردند. یک گروه نیز به عنوان کنترل منفی (غیردیابتی) در نظر گرفته شد. در روز پایانی، سطوح سرمی گلوکز خون و آنزیم های کبدی آسپارتات آمینوترانسفراز، آلانین آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز اندازه گیری شد. پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی، حجم تام کبد، سینوزوئیدها، هپاتوسیت ها، سیاهرگ مرکزی، سیاهرگ باب، انشعابات سرخرگ کبدی و مجاری صفراوی در گروه ها تخمین زده شد. نتایج: سطوح افزایش یافته گلوکز خون و آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز در گروه های تیمار شده با عصاره اتانولی گیاه سورانه نسبت به گروه دیابتی تیمار نشده کاهش معنی داری داشت (0.05>P). حجم تام کبد، سیاهرگ مرکزی، سیاهرگ باب و سرخرگ کبدی پس از درمان با عصاره گیاه سورانه به طور معنادار نسبت به گروه کنترل منفی افزایش داشت (0.05> P). نتیجه گیری: عصاره اتانولی گیاه سورانه احتمالا می تواند سطح قند خون و آنزیم های کبدی را تنظیم نموده اما نمی تواند از تخریب بافت کبد در موش های سوری دیابتی شده با استرپتوزوتوسین پیشگیری نماید.

مقدمه و هدف: پژوهش ها نشان می دهند فاکتور رشد شبه انسولینی 1 (IGF-I)، عامل اصلی رشد و هیپرتروفی تار های عضلانی است. با وجود این، تاثیر تمرین های تناوبی خیلی شدید (HIIT) بر IGF-I به خوبی بررسی نشده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تغییرات بیان ژن IGF-I در عضله دوقلوی موش های نر صحرایی نژاد ویستار پس از یک دوره تمرین تناوبی خیلی شدید بود. مواد و روش ها: در این مطالعه 16 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 25 ± 225 گرم تصادفی به دو گروه کنترل (n=8) و تمرین (n=8) تقسیم شدند. پس از یک هفته آشنایی با پروتکل تمرین، برنامه تمرین HIIT به مدت 40 دقیقه، سه روز در هفته و به مدت هشت هفته اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، عضله دو قلو استخراج و میزان بیان ژن IGF-I به روش Real time-PCR سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج: تحلیل آماری نشان داد بیان IGF-I عضله دوقلو در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بیش از 6 برابر (638 درصد) افزایش داشت (P = 0.016). وزن عضله دوقلو در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت (P = 0.012). نتیجه گیری: تمرین ورزشی HIIT به افزایش بارز بیان ژن IGF-I و وزن عضله دوقلوی موش های صحرایی منجر شد.

مقدمه و هدف: نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم یکی از پرمصرف ترین نانو ذرات است که در زیست پزشکی، لوازم آرایشی و صنعت استفاده می شوند. علی رغم این چندین مطالعه نشان داده که این نانو ذرات می توانند موجب آسیب به هیپوکمپ شوند. سیلی مارین، فلاونولیگنانی است که از دانه های گیاه خارمریم (Silybum marianum) به دست می آید و به خاطر دارا بودن خاصیت مهار رادیکال های آزاد، به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند. هدف از این مطالعه بررسی اثر سیلی مارین بر بهبود اختلالات یادگیری و حافظه القا شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم) ((TiO2 است. مواد و روشها: در این پژوهش موش های صحرایی نر به چهار گروه کنترل، شم، مسموم شده با نانو Tio2، (تجویز خوراکی نانو Tio2 با غلظت 150 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت سه هفته) و گروه مسموم تیمار شده با سیلی مارین (تجویز خوراکی به مدت سه هفته) تقسیم شدند. به منظور بررسی اثر تخریبی نانو ذرات TiO2 بر حافظه موش صحرایی نر و درمان آن با سیلی مارین از روش یادگیری احترازی غیرفعال (passive avoidance) توسط دستگاه شاتل باکس (Shuttle box) استفاده شد. نتایج: این مطالعه نشان داد که مصرف خوراکی نانو ذرات TiO2 موجب کاهش معنی دار تاخیر در زمان ورود به اتاقک تاریک و افزایش ماندن در اتاق تاریک نسبت به گروه کنترل می شود (0.001> p) و تیمار با سیلیمارین سبب برگشت این شاخص ها به سطح کنترل می گردد (0.001> p). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که سیلی مارین احتمالا به واسطه خواص آنتی اکسیدانی خود باعث بهبود اختلال حافظه و یادگیری القاء شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم می شوند.

مقدمه و هدف: کشف دارو بر اساس داروهای سنتی فارماکولوژی معکوس نامیده می شود. هنگام جستجوی داروهای طب سنتی با دو دسته بیماری، مواجه هستیم: نخست، بیماری هایی مانند یبوست که امکان تطبیق نسبی یا کامل آن ها در طب رایج و طب سنتی وجود دارد. دوم، بیماری هایی مانند زخم پای دیابتی که به طور مستقیم، ذکری از آن ها در طب سنتی وجود ندارد. هدف از پژوهش حاضر، اولویت بندی مفردات طب سنتی و استفاده از فارماکولوژی معکوس، برای ساخت داروهای جدید موثر بر زخم پای دیابتی است. مواد و روش ها: در این تحقیق کتابخانه ای، در سطح اول، انواع قروح در 4 منبع طب سنتی، جستجو و جمع آوری گردیدند و سپس بر اساس تشابه با علائم اصلی زخم پای دیابتی، قروح به دو گروه دارای علائم نزدیک به زخم پای دیابتی و دور از آن، تقسیم بندی شدند. در سطح بعد، مفردات موثر بر قروح بر اساس تاکید حکما و تکرار در منابع، امتیازبندی گردیدند. سرانجام، با جمع امتیاز دو سطح تقسیم بندی، مفردات مذکور را، رتبه بندی نمودیم. نتایج: مورد، کندر، بارهنگ، صبر زرد و کاکنج، 5 مفرده نخست موثر بر زخم پای دیابتی می باشند. همچنین، میوه مورد جهت ساخت داروی زخم پای دیابتی پیشنهاد می گردد. نتیجه گیری: برای استفاده از دانش قدیم در درمان بیماری های امروزی، نخست باید بین دو طب نوین و قدیم، ارتباط منطقی برقرار شود، سپس اولویت بندی مفردات دارویی و استفاده از فارماکولوژی معکوس جهت ساخت داروهای جدید موثر بر زخم پای دیابتی انجام شود.

مقدمه و هدف: تولید بیوفیلم یک فاکتور بیماری زایی مهم در استافیلوکوکوس اورئوس است. اغلب عفونت های مرتبط با بیوفیلم این باکتری به سختی با آنتی بیوتیک ها درمان می شود. تا به حال مکانیسم های زیادی برای عملکرد مخمرهای پروبیوتیکی در مقابل عفونت های باکتریایی توضیح داده شده اما مطالعات کمی در زمینه تاثیر آن ها بر تشکیل بیوفیلم انجام شده است. هدف از این تحقیق بررسی اثر مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس بود. مواد و روش ها: از کشت ساکارومایسس سرویزیه عصاره سوپرناتانت و لیزات تهیه شد. پس از تعیین MIC، تاثیر عصاره ها با سه غلظت512mg/ml ، 1024 و 2048 بر تشکیل بیوفیلم دوسویه استاندارد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس ATCC 29213 (حساس به متی سیلین) و ATCC 33591 (مقاوم به متی سیلین) به روش میکروتیتر پلیت با سه بار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: هر دو عصاره سوپرناتانت و لیزات مخمر توانستند در تمامی غلظت ها تشکیل بیوفیلم دوسویه حساس و مقاوم به متی سیلین استافیلوکوکوس اورئوس را به طور معنی داری کاهش دهند (P<0.001). درحالی که هر دوسویه مورد مطالعه تولیدکننده بیوفیلم قوی بودند، غلظت2048mg/ml سوپرناتانت توانست تشکیل بیوفیلم آن ها را به درجه متوسط کاهش دهد. همچنین لیزات به طور موثرتری موجب کاهش تشکیل بیوفیلم به درجه ضعیف شد. نتیجه گیری: در این مطالعه برای اولین بار اثر مطلوب مخمر ساکارومایسس سرویزیه بر کاهش تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکوس اورئوس مشاهده شد. با انجام مطالعات بیشتر می توان به درمان عفونت های ناشی از بیوفیلم این باکتری با استفاده از مخمرهای پروبیوتیکی امیدوار بود.

مقدمه و هدف: یکی از اصول مهم در درمان بیماری ها در طب سنتی ایران اصلاح تغذیه یا تدابیر غذایی است که با توجه به تفاوت های بین فردی (مزاج) به بیماران توصیه می گردد. در طبقه بندی های مختلف غذایی در علوم نوین طبی نیز، بر اساس شرایط افراد، گاهی محدودیت های غذایی اعمال می شود، بنابراین به نظر می رسد که رعایت تنوع و تعادل غذا در رژیم غذایی بیماران با توجه به هرم غذایی از یکسو و تلفیق آن با آموزه های طب سنتی راهکار مناسبی است که ضمن تامین درشت مغذی ها و ریزمغذی ها به درمان بیماری و بهبود شرایط بیمار کمک می کند. این مطالعه قصد دارد که با بررسی کتب معتبر طب سنتی و در محدوده مطالعات طب رایج و هرم غذایی، الگوی غذایی مناسبی را برای بیماران با سوءمزاج سرد و تر ارائه نماید. مواد و روش ها: در این مطالعه مروری توصیفی، متون معتبر طب سنتی ایران با محوریت کتاب القانون فی الطب و مقالات و علوم نوین طبی در زمینه تغذیه مورد بررسی قرار گرفته و تدابیر غذایی مبتنی بر این منابع ارائه گردیده است. نتایج: بر اساس مبانی طب سنتی ایران، مزاج هر فرد سالم در یک محدوده متعادل و مشخصی قرار دارد که انحراف از این محدوده متعادل، فرد را به سمت بیماری سوق می دهد که یکی از این موارد سوءمزاج سرد و تر است که قدم اول در درمان این بیماران، انتخاب رژیم غذایی مناسب است. نتیجه گیری: ارائه الگوی غذایی مخصوص بیماران با سوءمزاج سرد و تر، ممکن است بتواند در بهبود آنان موثر واقع شود.