دانشور پزشکی
سال:1382 | دوره:10 | شماره:46 |تعداد مقالات:14

بیماری هیداتیدوزیس از بیماریهای شایع زئونوز و با انتشار وسیع است که مخاطرات زیادی برای انسان و دادمهای اهلی دارد. با توجه به اینکه میزبان اصلی این انگل، گوشتخواران هستند و در کشور شیوع متفاوتی دارد، در این مطالعه توصیفی و مشاهده ای، وضعیت اپیدمیولوژیک آلودگی به اکینوکوکوس گرانولوزوس در گوشتخواران منطقه کاشان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 142 گوشتخوار شامل 70 قلاده سگ، 40 قلاده شغال، 22 قلاده روباه و 10 قلاده گرگ از نقاط مختلف منطقه و طی چهار سال به طور تصادفی مورد هدف قرار گرفتند. 80 قلاده از گوشتخواران، نر و 62 گوشتخوار دیگر ماده بودند و سن آنها در محدوده 0-8 سال قرار داشت که پس از کالبد گشایی مورد آزمایش های ماکروسکوپی و میکروسکوپی قرار گرفتند و نتایج در فرم اطلاعاتی ثبت گردید. از 142 حیوان، 62 قلاده (43.7 درصد) آلوده به اکینوکوکوس گرانولوزوس بود. آلودگی در جنس ماده 38.7 درصد و در جنس نر 47.5 درصد بود. نسبت آلودگی در سگ 55.7 درصد، در گرگ 40 درصد، در شغال 40 درصد و در روباه 13.6 درصد تعیین گردید. آلودگی در گروه سنی 0-2 سال 25.8 درصد، در 3-5 سال 55 درصد و در 6-8 سال 75 درصد بود. تحقیق نشان داد آلودگی به اکینوکوکوس گرانولوزوس در گوشتخواران منطقه به ویژه در سگها از شیوع بالایی برخوردار است. از اینرو با توجه به اهمیت پزشکی و اقتصادی بیماری هیداتیدوزیس در انسان و دامهای اهلی باید اقدامات پیشگیری و کنترل، از جمله معدوم کردن سگهای ولگرد و افزایش آگاهی های اقشار جامعه از طریق اجرای برنامه های آموزش بهداشت صورت گیرد.

پژوهش فوق مطالعه ای نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است که به منظور بررسی تاثیر کاربرد روش حل مساله گروهی بر تهدید درک شده دختران نوجوان در پیشگیری از کم خونی فقر آهن در مدارس راهنمایی منطقه 2 شهر تهران انجام گرفته است. بدین منظور 120 دختر دانش آموز با میانگین سنی 13.3 سال وانحراف معیار 0.9 درصد مبتلا به درجاتی از فقر آهن براساس داده های آزمایشگاهی طی یک نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم گردیدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه، چک لیست خود گزارشی و داده های آزمایشگاهی بود. داده ها در دو مرحله قبل و بعد از مداخله جمع آوری گردیدند. مداخله شامل یک برنامه آموزشی به روش حل مساله گروهی در زمینه افزایش تهدید درک شده جهت اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده از کم خونی بود که طی 5 جلسه گروهی و یک جلسه فردی برای دختران دانش آموز نمونه پژوهش اجرا شد، دانش آموزان در تمامی مراحل، از معرفی مشکل تا ارائه راه حلها و نهایتا اجرا مشارکت داشتند پس از اتمام هر جلسه، یک خلاصه کارت آموزشی حاوی مطالب علمی آن جلسه به آنان ارائه می شد. بعد از 2.5 ماه بدون مداخله پژوهشگر، پس آزمون اجرا شد. نتایج بررسی با آزمون t نشان داد که اجرای برنامه آموزشی به روش حل مساله گروهی موجب افزایش دانش، نگرش، شدت درک شده، حساسیت درک شده، تهدید درک شده و اتخاذ رفتارهای پیشگیری کننده (P<0.0001) پس از مداخله در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد شده است. همچنین آزمون آماری t زوجی (Paired-T-Test) نشان داد میزان متغیرهای ذکر شده و میزان فریتین سرم به عنوان یک شاخص تشخیص کم خونی فقر آهن، بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله در گروه آزمون اختلاف معنا داری داشته است. (P<=0.0001) اما در گروه شاهد اختلاف معناداری مشاهده نشد. نتایج حاصل از آزمون همبستگی نیز نشان داد بین تهدید درک شده و رفتارهای پیشگیرانه دختران پس از مداخله در گروه آزمون ارتباط مستقیم وجود دارد. بدین ترتیب که هر چه میزان تهدید درک شده دختران افزایش یابد میزان رفتارهای پیشگیرانه آنها نیز افزایش می یابد (P<0.0001) بنابراین فرضیه اول پژوهش، مبنی بر موثر بودن روش حل مساله گروهی بر دانش، نگرش، شدت درک شده، حساسیت درک شده و تهدید درک شده و فرضیه دوم پژوهش، مبنی بر موثر بودن افزایش تهدید درک شده بر افزایش رفتارهای پیشگیرانه دختران نیز مورد تایید قرار گرفت.

سندرم(نشانگان) پیش از قاعدگی(Pre-menstrual Syndrome (PMSاز شایع ترین اختلالات مرتبط با دوره قاعدگی است. این مطالعه با هدف بررسی فراوانی علائم و نشانه های این سندرم و چگونگی کنترل آن در دختران مراکز تربیت معلم شهر تهران انجام شد. در یک مطالعه مقطعی 309 دانشجوی دختر در تحقیق شرکت کردند و تعداد 121 نفر که تشخیص این سندرم در آنها به وسیله معیارهای تشخیصی (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders IV edition) DSM-IV صورت گرفته بود و واجد شرایط لازم برای شرکت در مطالعه بودند انتخاب شدند و توسط پرسشنامه علائم و نشانه های جسمی، روانی و رفتاری این سندرم و همچنین روشهای مورد استفاده آنها در کنترل این علائم مورد سنجش قرار گرفت. میانگین سنی افراد بررسی شده 1.4 ±21.1 سال بود. بیشترین فراوانی در اولین معیار تشخیصی) DSM-IV علائم یازده گانه) ، مربوط به گروه علائم فیزیکی با فراوانی 91.7 درصد است. از بین نشانه های بررسی شده، بیشترین فراوانی مربوط به کاهش علاقه به فعالیتهای روزمره (73.6 درصد) و کمترین فراوانی احساس ناتوانی در تمرکز حواس (14.9 درصد) بود. همچنین احساس افسردگی در 40.5 درصد و اضطراب در 28.1 درصد از موارد وجود داشت. روشهای متداول مورد استفاده در گروه مورد بررسی بر پایه اطلاعات رایج در جامعه و بیشتر مربوط به کنترل علائم جسمی است. یافته های به دست آمده این مطالعه در مورد علائم و نشانه ها، مشابه یافته های به دست آمده و دیگر مطالعات است. ولی در مورد برخورد با علائم با مطالعات دیگر که الگوی یک زندگی سالم را ارائه می دهد تفاوت دارد. پیشنهاد می کردد در مطالعات آتی به بررسی این سندرم یا توجه به نقش آموزش در ارتقای سلامت زنان در سایر جمعیت های زنان در سنین باروری پرداخته شود.

ما 120 بیمار زیر یکسال را که به طور تصادفی نیمی از آنها نیم ساعت قبل از بیهوشی µg/kg 20 میکرو گرم برکیلوگرم آتروپین عضلانی گرفته اند (گروه( A و نیمی هم هیچ پرمدیکاسیونی نگرفته اند (گروه (B مورد مطالعه قرار دادیم. تمام بیماران با یک روش بیهوشی استاندارد، شامل اینداکشن با گاز بیهوشی هالوتان که با آتراکوریوم 0.5 میلی گرم بر کیلوگرم و اینتوباسیون تراشه و )PPV ونتیلاسیون با فشار مثبت) ادامه می یافت، اداره می شدند. مانیتورینگ حین بیهوشی شامل ضربان قلب، درجه اشباع اکسیژن شریانی و وضعیت راههای هوایی هنگام اینداکشن و خاتمه بیهوشی بود. شیوع کاهش اشباع اکسیژن شریانی به 94 درصد یا کمتر در هنگام اینداکشن و خاتمه بیهوشی در هر دو گروه مشابه بود (30.5 درصد در هنگام اینداکشن و 39 درصد در هنگام اکستوباسیون در گروه A و 31 درصد هنگام اینداکشن و 41 درصد هنگام اکستوباسیون در گروه .(B عوارض راههای هوایی در گروه B هنگام انتیوباسیون 25 درصد و در هنگام اکستوباسیون 45 درصد بود که در مقایسه با گروه A که 9 درصد در هنگام انتیوباسیون و 25 درصد هنگام اکستوباسیون بود، به طور معناداری بیشتر بود .(P.Value<0.015) میانگین ضربان قلب هنگام اینداکشن و در حین عمل در گروهی در آتروپین گرفتند به طور وضوح بالاتر بود (P<=0.015) شیوع برادیکاردی افت بیش از 20 درصد در ضربان قلب پایه هنگام اینداکشن در گروه B بیشتر بود (23 درصد در گروه B و 10 درصد در گروه (A اما خیلی مهم ومشکل ساز نبود. عقیده ما براین است که شیوع عوارض راههای هوایی در هنگام اینداکشن و امرجنس در گروهی که آتروپین پرمد گرفتند، کمتر است.

مطالعات انجام گرفته آثار مهاری آدنوزین بر قدرت انقباض، تعداد ضربان قلب و از طرفی اثر افزایشی آنرا بر جریان خون کرونر نشان داده اند. آدنوزین از طریق گیرنده A1 خود بر روی گره سینوسی و میوکارد به ترتیب اثر برادیکاری و کاهش قدرت انقباضی و از طریق گیرنده های A2 موجود بر روی عروق کرونر اثر گشادکنندگی عروقی اعمال می کند. مشخص شده است که تحریک گیرنده های آدنوزین در قلب منجر به رهاسازی مواد واسطه ای چون نیتریت اکسید و پروستاگلاندینها می گردد. چون آثار گشادکنندگی عروقی و کاهش قدرت ضربان قلب به وسیله نیتریت اکسید و پروستاگلاندین ها گزارش شده، در این تحقیق مسیر احتمالی اثر آدنوزین از طریق سنتز نیتریت اکسید و پروستاگلاندین ها بررسی می گردد. در تحقیق حاضر مهار سنتز نیتریت اکسید به وسیله نیترو-ال آرژینین (NLA) در قلب ایزوله، اثر معناداری را بر قدرت انقباضی و تعداد ضربان قلب نشان نداد. اگر چه جریان خون کرونری را تا حدقابل ملاحظه ای کاهش داد. در مقایسه ای که بین اثر آدنوزین و آدنوزین در حضور NLA صورت گرفت مشخص شد که اگر چه آدنوزین به تنهایی تعداد ضربان و قدرت انقباضی قلب را کاهش و جریان خون کرونر را افزایش می دهد، مهار تولید نیتریت اکسید اثر آدنوزین را بر قدرت انقباض و جریان خون کرونری به میزان معناداری تعدیل می کند. مهار سنتز PGs به وسیله ایندومتاسین نه تنها اثر قابل توجه و معناداری بر سه پارامتر قلبی مذکور نگذاشت، بلکه مقایسه اثر آدنوزین بر سه پارامتر مذکور با اثر آدنوزین به همراه ایندومتاسین تفاوت معناداری را نشان نداد، یعنی اینکه احتمالا در آزمایشهای ما آزادسازی پروستاگلاندین ها در اثر آدنوزین بر پارامترهای قلبی مذکور نقشی ایفا نمی کند. به طور کلی نتایج آزمایشهای ما نشان دادند که مهار سنتز No به کمک NLA فقط جریان خون کرونری را به میزان معناداری کاسته، و مهار PGs به کمک ایندومتاسین اثر معناداری بر هیچ کدام از پارامترهای قلبی نگذاشته است. همچنین احتمالا مقدار معناداری از اثر کاهشی آدنوزین بر قدرت انقباضی و اثر افزایشی آن بر جریان خون کرونر با واسطه آزاد سازی NO صورت می گیرد.

امروزه آلودگی و عفونت های بیمارستانی از معضلات جدی مراکز درمانی است. در سالهای اخیر اقداماتی در جهت کنترل عفونت بیمارستانی صورت گرفته است. در این بررسی به ارزیابی آلودگی با باکتریهای هوازی در بیمارستان امام رضا در سالهای 1378 تا 1380 می پردازیم تا ضمن شناخت نقاط ضعف سیستم کنترل آلودگی بتوانیم راهکارهایی برای ارتقای کیفیت کنترل آلودگی در بیمارستان ارائه دهیم جهت این بررسی در بین سالهای 1378 تا 1380 از قسمتهای مختلف نمونه برداری گردیده و نتایج حاصل در 4 گروه کلی افراد، تجهیزات درمانی، وسایل غیردرمانی و فضاها گروه بندی شد. در این مدت از 24 محل مختلف 1952 نمونه گرفته شد که بیشترین تعداد نمونه مربوط به گروه تجهیزات درمانی (1347 نمونه) بود و در بین بخشهای مختلف، بیشترین تعداد نمونه از اتاق عمل بخش زنان (250 نمونه) برداشت گردید. در این بررسی 18.91 درصد نمونه ها آلوده به باکتری های بیماریزا بود که بیشترین باکتری های عامل آلودگی به ترتیب استافیلوکوکوس کواگولاز منفی، استافیلوکوکوس اورئوس، گونه های مختلف آنتروباکتر، پسودوموناس آئروژینوزا، کلبسیلا پنومونیه، اشرشیاکلی، گونه های مختلف آنتروکوکوس و... بودند. در بین بخشهای مختلف، بخش زنان آلوده ترین بخش بیمارستان و بخش قلب تمیزترین قسمت بود. براساس نتایج این بررسی، بیشترین و مهمترین منبع انتقال آلودگی در کل بیمارستان، بیماران و پرسنل هستند و لذا باید به افراد توجه بیشتری مبذول گردد. نکته قابل توجه، همبستگی بین عدم حضور فلور طبیعی و حضور باکتریهای بیماریزا است که بهتر است با عنایت به این مهم از ضدعفونی و استفاده بی رویه از مواد ضدعفونی کننده در قسمتهایی که ضروری نیست پرهیز گردد.

افزایش جمعیت آثار گوناگونی بر جامعه در زمینه های اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی و حتی سیاسی دارد و علاج آن، کنترل جمعیت است. افزایش جمعیت همواره از نگرانی های عمده برنامه ریزان کشورهای گوناگون بوده است. رشد جمعیت اغلب در آن گروه از کشورهای جهان حادث می شود که فاقد منابع زیربنایی کافی برای وفق دادن خود با افزایش جمعیت هستند. الگوی درخواست فرزند اضافی و عوامل موثر در خانواده های ساکن در شهر تهران می تواند برنامه ریزی لازم را در جهت کاهش میزان رشد جمعیت انجام دهد. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی است که در آن 1527 زن شوهر دار شهر تهران با حداقل یک فرزند به طور تصادفی دو مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه ای از طریق روش مصاحبه با افراد نمونه تکمیل گردید. عواملی که در ارتباط با خواست فرزند اضافی در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد، عبارتند از : سن مادر، سن همسر، سطح تحصیلات زن، شغل زن و همسر، تعداد فرزندان سن ازدواج، سن اولین حاملگی ، سن آخرین حاملگی، تاثیر جنس نوزاد در تنظیم خانواده، داشتن فرزند فوت شده و مدت شیردهی به آخرین کودک، از مدل رگرسیون لجستیک برای مدل بندی عوامل موثر بر درخواست فرزند اضافی استفاده شده است. مطابق یافته های مدل، سن همسر و تعداد فرزندان احتمال خواست فرزند اضافی را کاهش می دهد و داشتن فرزند فوت شده باعث خواست فرزند در خانواده ها است. در نتیجه با بالا بردن سطح بهداشت و کاهش مرگ و میر کودکان می توانند خواست فرزند اضافی را کاهش داد. نتایج مدل آماری نشان می دهد که عامل هایی مانند سن اولین ازدواج، سن اولین حاملگی، داشتن فرزند فوت شده و تاثیر جنس نوزاد در تنظیم خانواده، تاثیر مثبتی بر خواست فرزند اضافی دارد و عامل هایی مانند سن زن، سن همسر، تحصیلات زن ، شغل زن، تعداد فرزندان، سن آخرین حاملگی و مدت شیردهی بیش از 6 ماه به آخرین کودک تاثیر منفی بر خواست فرزند اضافی دارد. نتایج مدل رگرسیون لجستیک نشان می دهد که به ازای یک سال افزایش سن همسر، احتمال خواست فرزند اضافی 0.93 است. با افزایش تعداد فرزندان، احتمال خواست فرزند اضافی کاهش پیدا می کند و داشتن فرزند فوت شده در خانواده ها این احتمال را زیاد می کند.

تکامل کنترل حرکتی ظریف تا حدی به کسب توانایی در فعال شدن مستقل بعضی از گروههای نرونهای حرکتی ودر عین حال، مهار فعالیت در سایر گروهها وابسته است، بررسی حاضر این فرضیه را می آزماید که افزایش کنترل فعالیت حرکتی در طول تکامل، ناشی از افزایش تراکم سیناپس های مهاری روی نرونهای حرکتی است. از اینرو در این بررسی، در مورد تغییرات احتمالی در ورودی های مهاری به نرونهای حرکتی در طی تکامل لکوموشن و شروع استفاده از اندام قدامی در موش صحرایی تحقیق شده است، نرونهای حرکتی خم کننده عمقی انگشتان (flexor digitorum profundus: FDP) از طریق نشاندار کردن رتروگراد به وسیله زیر واحد B کراتوکسین (CTB) مشخص گردیدند. در سنین بعد از تولد p7,p14,p30 مقاطعی از نخاع گردن به طور مضاعف با روش ایمنوفلوئورسنت برای CTB و پروتئین گفرین جزئی از گیرنده سیناپسی نوروترانسمیتر مهاری گلیسین رنگ آمیزی گردیدند. با استفاده از میکروسکوپ کونفوکال دوکاناله تعداد دستجات ایمنوراکتیو گفرین در 100µm از طول غشای سلولی در ناحیه جسم سلولی، دندریت پروکسیمال و دندریت دیستال شمارش گردید. قسمتهای مختلف غشای سلولی نرون با افزایش سن، افزایش کمی را در تراکم دستجات گفرین نشان دادند که از نظر آماری معنادار نبود. اما در موشهای صحرایی جوانتر مشاهده گردید که نرونهای حرکتی کوچکتر در مقایسه با نرونهای حرکتی بزرگتر به طور معناداری دستجات گفرین کمتری را روی سطح جسم سلولی خود نشان دادند. در صورتیکه دندریتهای پروکسیمال آنها از نظر تراکم دستجات گفرین در مقایسه با نرون های بزرگتر تفاوتی را نشان ندادند. اختلاف در تراکم دستجات گفرین روی غشای سلولی با افزایش سن ناپدید گشت. به علاوه دندریت های دیستال نیز تراکم گفرینی قابل مقایسه ای با دندریتهای پروکسیمال نشان دادند. این مشاهدات توسط میکروسکوپ الکترونی تایید گشت. به نظر می رسد توزیع سیناپس های مهاری در ابتدای تکامل و قبل از تصفیه کنترل حرکتی تعیین می گردد و نرونهای حرکتی کوچک با تعداد کمتر سیناپسهای مهاری ممکن است نسبتا نابالغ تر یا متعلق به گروه خاصی از نرونهای حرکنی باشند.

کلیه ها در برابر آسیبهای حاد توانایی به دست آوردن مجدد عملکرد خود را دارند، ولی در برابر آسیبهای طولانی که سبب تخریب پیشرونده و غیرقابل برگشت و کاهش توده نفرونها می شود، اعمال حیاتی خود را از دست می دهند و کاهش شدید توده نفرونها سبب اورمی می گردد. اورمی به عنوان یک مرحله نهایی غیرقابل برگشت زمانی است که قسمت اعظم یا تمام تظاهرات نامطلوب مربوط به نارسایی مزمن هم به صورت بالینی و هم به صورت بیوشیمیایی آشکار شده باشد. بیمارانی که دچار این مشکل شوند ناگریز به انجام دیالیز هستند. متاسفانه ابعاد بیماری و عوارض دیالیز در این بیماران مورد بررسی آماری قرار نگرفته، اما تعیین مدلهای مناسب آماری در تصمیم گیری بهتر پزشک و بیمار سود بخش خواهد بود. بدین علت تحقیقی با حضور 133 بیمار که از خدمات دیالیز بیمارستان امام خمینی (ره) کرج در فاصله سالهای 1374 تا 1379 استفاده کرده اند انجام شده تا تابع بقای بیماران محاسبه گردد. روش آماری مورد استفاده جدول طول عمر و کاپلان مایر بوده و از آزمون تکمیلی لگ رتبه نیز استفاده گردیده است. در این تحقیق، متغیرهای سن، جنس، میزان تحصیلات و گروه خونی بررسی شده که نتایج بیانگر میانگین سنی 52.2 سال و توزیع جنسی 47.4 درصد زن و 52.6 درصد مرد است. مدل کاپلان مایر تابع باقی یک ساله را 0.8 ، دوساله 0.75 ، سه ساله را 0.69 ، چهارساله را 0.65 و پنج ساله را 0.59 برآورد کرده است. همچنین بین جنس، سطح تحصیلات و گروه خونی اختلاف معناداری وجود نداشته، اما در مورد سن این تفاوت معنادار بوده (P=0.0223) که بیانگر طول عمر بالاتر در افراد زیر 60 سال است.

اپیوییدها موادی هستند که اساسا از طریق فعال کردن سیستم دوپا مینرژیک باعث القای پاداش می شوند و در روندهای یادگیری نیز دخالت دارند. سیستم لیمبیک، به ویژه هیپوکامپ، در روند یادگیری نقشی اصلی بر عهده دارد. نیتریک اکساید به عنوان یک پیام رسان عصبی در پدیده های رفتاری موثر است. در تحقیق حاضر آثار تحریک و مهار آنزیم نیتریک اکساید سینتاز در ناحیه CA1 هیپوکامپ موش آزمایشگاهی بزرگ (Rat) بر شرطی شدن مکانی ناشی از مورفین بررسی گردید. حیوانات با تزریق مقادیر مختلف مورفین (0.5-10 میلی گرم بر کیلوگرم)، طی سه روز، شرطی شدند. 0.3-3 میکروگرم عوامل تحریک کننده و مهار کننده آنزیم نیتریک اکساید سینتاز (به ترتیب ال- آرژنین و L-NAME) به طور مکرر (روزانه یکبار، طی سه روز) و یا فقط یک بار (روز آزمون) به طریقه داخل هیپوکامپی در حیوانات تحت مطالعه تزریق گردید.نتایج این تحقیق نشان داد: ال- آرژینین با روش موجود باعث تقویت اثر مورفین (شرطی شدن مکانی) می شود. در بیان علت تقویت پاسخ شرطی کنندگی مکان القایی مورفین می توان به نقش نیتریک اکساید در رهایش دوپامین اشاره کرد که به این ترتیب اثر مشاهده شده قابل توجیه خواهد بود. L-NAME بر مبنای نتایج این تحقیق، با مورفین در شرطی شدن مکانی تداخل نشان نداد. نتایج حاضر بر نقش احتمالی نیتریک اکساید در هیپوکامپ موش آزمایشگاهی بزرگ در شرطی شدن مکانی ناشی از مورفین دلالت دارد.

مطالعات زیادی نشان داده اند که بستری شدن در بیمارستان از جمله وقایع تنش زایی است که سلامت روانی فرد را به مخاطره می اندازد. در این بررسی مقطعی توصیفی 300 نفر از بستری شدگان در بخشهای جراحی بیمارستانهای امام خمینی (ره) و سینا مورد مطالعه قرار گرفته اند. هدف از بررسی، تعیین محرکهای تنش زا در بخشهای جراحی و میزان تنش زایی آنها بوده است.داده های پژوهشی از طریق مصاحبه سازمان یافته چهره به چهره گردآوری گردیده و سوالهای مصاحبه براساس سیاهه وارسی و مقیاس درجه بندی شده محرکهای تنش زای والیسر و ایزنبرگ طراحی شده است. براساس این سیاهه، ابتدا نوع محرک تنش زا مشخص و سپس میزان تنش زایی آن از طریق مقیاس لیکرت رتبه بندی می شود. در سیاهه وارسی والیسر و ایزنبرگ 7 دسته عامل مهم شناخته شده اند که عبارتند از :1) جدایی از همسر و خانواده، 2) مشکلات مالی، 3) نگرش در مورد مداوای بیماری، 4) ناآشنایی با محیط، 5) محدودیت در برآوردن خواسته های شخصی ، 6) عامل کمبود اطلاعات، 7) مشکلات دارویی.یافته های پژوهش نشان داد که عامل ناآشنایی با محیط، بیشترین میزان تنش را نسبت به عوامل دیگر دارد. به طوری که 98.55 درصد از بیماران آنرا تنش زا دانسته اند و بعد از آن به ترتیب، جدایی از همسر و خانواده (96.94 درصد)، محدودیت در برآوردن خواسته های شخصی (94.93 درصد) ، کمبود اطلاعات (81.16 درصد)، نگرش در مورد مداوای بیماری 54.35) درصد)، مشکلات مالی (38.4 درصد) و مشکلات دارویی (22.83 درصد) از عوامل تنش زا شناخته شده اند. در بین عوامل در رتبه بندی میزان تنش زایی، مشکلات مالی، رتبه تنش زایی بالایی را کسب کرده است.