دانشور پزشکی
سال:1389 | دوره:18 | شماره:91 |تعداد مقالات:9

مقدمه و هدف: لیپوآرابینومان مانوزیله (ManLAM) از آنتی ژن های گلیکولیپیدی است که درصد قابل توجهی از دیواره سلولی باکتری مایکوباکتریوم بویس ب ث ژ را تشکیل می دهد. نظر به اینکه تولید آنتی بادی منوکلونال آن، به ویژه در طراحی کیت تشخیص سریع بیماری سل کاربردهایی فراوان دارد، لذا هدف از تحقیق حاضر، تولید آنتی بادی منوکلونال ضد این آنتی ژن می باشد.مواد و روش کار: پس از تزریق های منظم موش های BALB/c با BCG سونیکیت شده، آنتی ژن LAM، تیتر آنتی بادی تولید شده بررسی گردید. لنفوسیت های طحالی موش ها و سلول های میلومای Sp2.0 با کمک پلی اتیلن گلیکول امتزاج داده شدند. سلول ها در محیط HAT انتخاب شدند و کلون های مولد آنتی بادی ضد آنتی ژن LAM با استفاده از آزمون الایزا شناسایی شدند؛ پس از تخلیص آنتی بادی منوکلونال، شناسایی آنتی ژن های لیپوآرابینومان مانوزیله و BCG سونیکیت شده با روش وسترن بلاتینگ انجام گرفت.نتایج: تعداد 2 کلون H2-3B9, H1-3D3 مولد آنتی بادی اختصاصی با جذب بالا در آزمایش الایزا، انتخاب شدند. نتایج وسترن بلاتینگ، باند 30 کیلو دالتونی مربوط به آنتی ژن های لیپوآرابینومان مانوزیله و BCG سونیکیت شده با استفاده از آنتی بادی های منوکلونال IgM و IgG3 را تایید می کرد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که امکان تولید و تخلیص آنتی بادی منوکلونال با استفاده از امتزاج لنفوسیت های B طحال موش های ایمن شده و سلول های میلوما وجود داشته، تایید واکنش اختصاصی آنتی بادی مذکور قبل از انجام مطالعات تشخیصی در شناسایی سریع سل در ادرار بیماران و بررسی های مصونیت زایی واکسن ب ث ژ مورد توجه خواهد بود.

مقدمه و هدف: قربانیان آسیب مغزی تروماتیک (TBI) ممکن است برای ابتلاء به اختلال روانی مستعد گردند. ‏هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه یافته های CT اسکن و ویژگی های بالینی در بیماران واجد و فاقد اختلال های روانی پس از TBI بود.مواد و روش ها: در مجموع 238 بیمار مبتلا به TBI‏ (43 زن و 195 مرد) در قالب مطالعه ای توصیفی - طولی به شیوه نمونه گیری غیراحتمالی و پیاپی به مطالعه وارد شدند و هر یک از آنها تحت معاینات جراحی اعصاب و ارزیابی های روان شناختی قرار گرفتند. پس از گذشت چهار ماه پیگیری %65.1 (155 نفر) از بیماران برای تعیین ماهیت اختلال روانی ناشی از TBI با استفاده از مصاحبه ساختار یافته بالینی بر پایه ضوابط تشخیصی DSM-IV به یک روانپزشک مراجعه کردند.نتایج: یافته هایCT ‏ نشان داد تفاوت هایی معنی دار بین دو گروه بیماران واجد و فاقد اختلال های روانی چهار ماه پس از TBI از نظر متغیرهای شکستگی جمجمه (P<0.03) و وقوع هرگونه آسیب تحت جمجمه ای (P<0.003) وجود دارد. افزون بر آن در حیطه ویژگی های بالینی بین این دو گروه در متغیرهای شدت (P<0.01) TBI، سطح هشیاری (P<0.001)، مدت زمان نقص هشیاری (P<0.003) طول مدت و شدت آمنزی پس از تروما (P<0.01) و ناتوانی کلی ناشی از تروما (P<0.02) تفاوتی معنی دار یافت شد و این در حالی بود که هیچ یک از متغیرهای جمعیت شناختی معنی دار ظاهر نشدند.نتیجه گیری: بر پایه این نتایج، پیشنهاد می شود، هنگامی که بیماران مبتلا به آسیب مغزی یا تحت جمجمه ای در بخش جراحی اعصاب ‏پذیرش ‏می شوند، می بایست دست کم در مقطع زمانی چهار ماهه پس از ‏TBI‏ برای ارجاع، ارزیابی های روان شناختی و مدیریت اختلال روانی به آنها توجه ‏کافی مبذول داشت.

مقدمه و هدف: استفاده از گیاهان به عنوان آنتی اکسیدان در فراوری های غذایی، امیدی برای جایگزینی آنتی اکسیدان های سنتتیک است. درباره خواص بیولوژیک اسانس مرزه سهند تاکنون مطالعه و بررسی نشده است.مواد و روش ها: فعالیت کلاتینگ یون فروس، رادیکال زدایی نیتریک اکساید و سمی بودن سلولی اسانس های مرزه سهند و مرزه تجاری بررسی و مقایسه گردید.نتایج: واکنش کلاتینگ وابسته به دوز و با IC50 برابر 750 و 190 میکروگرم به ترتیب در اسانس مرزه سهند و مرزه تجاری بود. قدرت رادیکال زدایی نیتریک اکساید با IC50 برابر 6 و 195 میکروگرم اسانس به ترتیب در مرزه سهند و مرزه تجاری تعیین شد. فنل کل اسانس های بالا به ترتیب معادل 170.5±8.53 و 23.83±2.24 میکروگرم گالیک اسید در هر میلی گرم نمونه تعیین شد. سمیت سلولی اسانس مرزه سهند و مرزه تجاری بر سلول های طبیعی انسان به صورت 50 درصد غلظت ممانعت (IC50) به ترتیب 253.66 mg و 1490 mg و این سمیت در خصوص سلول های سرطانی به ترتیب 0.19 mg و 1.09 mg بود.نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده ارزش غذایی این گونه گیاهان در پیشگیری از تشکیل محصول های سمی نیتروژن واکنشگر بوده، مرزه می تواند به عنوان یک آنتی اکسیدان خوب مستقیم NO و O2- را بزداید. با توجه با خاصیت کشندگی سلول های سرطانی اسانس با مقادیر کم اسانس می توان نتیجه گرفت که در مبارزه با سلول های سرطانی، اسانس مرزه بر به سلول های طبیعی آسیبی نمی رساند.

مقدمه و هدف: نظام طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت توسعه یافته و بازبینی شده (Gross Motor Function Classification System Expanded & Revised GMFCS E&R)، به طور گسترده ای برای طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت افراد فلج مغزی استفاده می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین پایایی توافق بین آزمونگران در استفاده از نسخه فارسی GMFCS E&R برای طبقه بندی عملکرد حرکتی درشت افراد فلج مغزی انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی - تحلیلی بوده که روی 202 فرد فلج مغزی انجام شده است. در ابتدا محقق اصلی، افراد فلج مغزی را طبقه بندی کرد و سپس نسخه فارسی GMFCS E&R برای بررسی تکرارپذیری در اختیار 5 آزمونگر به فاصله دست کم یک ساعت تا در نهایت یک هفته قرار گرفت تا افراد فلج مغزی را در سطوح مختلفGMFCS E&R  طبقه بندی کنند؛ نتیجه بررسی هر آزمونگر و انطباقش با محقق اصلی بررسی گردید و در صورت انطباق کد -1- و در صورت عدم انطباق کد -0- تعلق گرفت و با استفاده از آزمون های غیر پارامتریک مک نمار و کوکران تجزیه و تحلیل آماری انجام شد.نتایج: آزمون کوکران، که برای بررسی تکرارپذیری نسخه فارسی GMFCS E&R در دفعات به کار رفته بود، نشان دادp-value  محاسبه شده در سطح P<0.05 معنی دار نیست، که نشان دهنده عدم وجود تفاوت بین آزمونگران است و بنابراین تشخیص آنها پایایی لازم را دارد.نتیجه گیری: نسخه فارسی GMFCS E&R از تکرارپذیری بالایی برخوردار است و متخصصان پزشکی و توانبخشی با استفاده از آن می توانند افراد فلج مغزی را طبقه بندی کنند.

مقدمه و هدف: تعیین مدل مناسب و در نهایت برآورد دوزهای دقیق از اهداف کلیدی در مطالعات دوز - پاسخ است. روش MCPMod، روشی جدید است که در انتخاب مدل مناسب و براورد دوزهای هدف استفاده می شود و محدودیت روش های موجود را ندارد؛ در این روش، انتخاب مدل بر مبنای آزمون فرض انجام می شود و یکی از فرض های اساسی مطالعات دوز - پاسخ که افزایشی بودن میانگین پاسخ هاست، در نظر گرفته می شود. هدف این مطالعه، تعیین مجموعه مدل های مناسب با استفاده از روش MCPMod و براورد میانه و بیشترین دوز موثر در داروی آنتی اسپاسمودیک است.مواد و روش ها: در این تحقیق، 7 دوز داروی آنتی اسپاسمودیک و در هر دوز ده خوکچه هندی بررسی شدند. همچنین از آماره Tm برای انتخاب مدل استفاده شد و پنج مدل خطی، ایماکس، لگ خطی، نمایی و لجستیک برای برازش به داده ها در نظر گرفته شد. در نهایت برای براورد میانه و بیشترین دوز موثر، از روش MCPMod استفاده و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار R انجام شد.یافته ها: در تمام مدل ها آزمون فرض معنادار شد و آماره Tm بیشتر از مقدار مبنا بود (p<0.001). بیشترین آماره Tm مربوط به مدل ایماکس و برابر با 10.21 بود. میانه دوز موثر 17×10-5 و بیشترین دوز موثر 0.007 برآورد شد.نتیجه گیری: با توجه به انعطاف پذیر بودن روش MCPMod، به نظر می رسد که این روش برای انتخاب مدل و در نهایت براورد دقیق دوزهای هدف در مطالعات دوز - پاسخ، روشی مناسب و کاراست.

مقدمه و هدف: کوفتگی عضلانی تاخیری (DOMS) تجربه ای معمول و شایع پس از انجام فعالیت های غیر معمول (به خصوص تمرین های برونگرا) است؛ هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر اولتراسوند بر نشانگرهای کوفتگی عضلانی تاخیری است.مواد و روش کار: 20 نفر دانشجوی پسر غیرورزشکار (سن: 2±21 سال، قد: 3±167 سانتی متر و وزن: 16±67 کیلوگرم) که تا شش ماه قبل سابقه کوفتگی عضلانی نداشتند به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کرده و سپس به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفره (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. برنامه فعالیت بدنی برای ایجاد DOMS شامل پانزده دقیقه تمرین پله بوده است. متغیرهای وابسته (شدت درد و کراتین کیناز) در روز مبنا (قبل از تمرین پله)، 2، 24، 48 و 72 ساعت پس از تمرین پله اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون repeated measure ANOVA، آزمون تعقیبی توکی و t دو گروه مستقل در سطح اطمینان (p<0.05) 0.05 استفاده شد.نتایج: بین شدت درد و کراتین کیناز گروه کنترل و تجربی در سطح اطمینان (p<0.05) تفاوت معنی داری وجود داشت.نتیجه گیری: مطابق با نتایج، اولتراسوند بر نشانگرهای حاصل از کوفتگی عضلانی تاخیری تاثیر مثبت دارد؛ در نهایت، نتایج نشان می دهد که استفاده از اولتراسوند، می تواند روشی موثر برای درمان کوفتگی عضلانی تاخیری باشد.

مقدمه و هدف: فلج مغزی به اختلالی غیرپیشرونده در مغز نابالغ و نوع همی پلژی آن به درگیری بیشتر یک سمت بدن اطلاق می شود. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر محیط درمان بر نتایج حرکت درمانی همراه با محدودیت در کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یک سویه کور، عملکرد دست مبتلای 10 کودک مبتلا به فلج مغزی همی پلژی از جامعه در دسترس شهر اهواز در سال 1389 در دو گروه 5 نفره بررسی شد. برنامه درمانی شامل اجرای روش حرکت درمانی همراه با محدودیت را به مدت سه هفته در دو محیط منزل و کلینیک زیر نظر یک کاردرمانگر شامل می شد. ابزارهای فعالیت حرکتی کودکان و کفایت حرکتی برواینینکس - اوزرتسکی، قبل، بعد و یک ماه پس از اتمام مداخلات ارزیابی را صورت دادند. از نرم افزار SPSS-16 به منظور انتخاب تصادفی نمونه ها و همچنین تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس در تکرار مشاهدات در سطح معناداری 0.05 استفاده شد.نتایج: عملکرد حرکتی دست مبتلای کودکان در تمام ابزارهای ارزیابی به جز زیرمجموعه هماهنگی حرکتی ابزار ارزیابی کفایت حرکتی برواینینکس - اوزرتسکی در جلسه پس از اتمام مداخلات درمانی، بهبود معناداری (P<0.05) را از لحاظ آماری نشان داد (سرعت و مهارت اندام فوقانی: تغییر میانگین گروه منزل از 0.60±0.32 به 1.50±0.26 و گروه کلینیک از 0.52±0.38 به 1.52±0.24). تجزیه و تحلیل اطلاعات جلسه پیگیری ارزیابی، حاکی از ماندگاری نتایج در هر دو گروه بود؛ اما بهبودی در گروه منزل ادامه یافت (تغییر میانگین از 1.50±0.26 به 2.10±0.16) و به طور معناداری از لحاظ آماری با گروه کلینیک تفاوت داشت (P<0.05).نتیجه گیری: تمرین های حرکتی به روش محدودیت درمانی سبب بهبود عملکرد حرکتی دست کودکان مبتلا به فلج مغزی همی پلژی را سبب می شود و بهبودی بیشتر کودکان در گروه منزل حاکی از بهبود فرایند یادگیری با تمرین در محیط و شرایط آشناست.

مقدمه و هدف: گرلین آسیل دار، اولین هورمون اشتهاآور گردش خون است. این پپتید، افزایش اشتها و دریافت غذا را سبب می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر اشتها، گرلین آسیل دار، انسولین و گلوکز پلاسمای زمان استراحت و ناشی از ورزش وامانده ساز بود.مواد و روش ها: 23 مرد دانشجوی سالم (میانگین سنی 19.58±2.12 سال، شاخص توده بدنی 21.63±2.7 کیلوگرم بر مترمربع، وزن 64.86±6.46 کیلوگرم) به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی تمرین های هوازی را با شدت 60 تا 85 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه انجام دادند و گروه کنترل به فعالیت های روزمره خود پرداختند. 72 ساعت قبل و پس از هشت هفته تمرین های هوازی، جلسه ورزش وامانده ساز انجام شد و چهار مرحله خون گیری در حالت غیرناشتا، قبل و پس از ورزش وامانده ساز انجام گرفت.نتایج: در نهایت، نتایج نشان داد تمرین های هوازی در اشتها، مقادیر گرلین آسیل دار (P=0.7) و انسولین زمان استراحت تغییری ایجاد نمی کند. اما کاهش معنادار گرلین آسیل دار (P=0.001) و گلوکز (P=0.003) پس از ورزش وامانده ساز را سبب می شود.نتیجه گیری: بعد از تمرین های هوازی، عدم تغییر غلظت گرلین آسیل دار با عدم تغییر اشتها همراه بود که همسویی تغییرات گرلین آسیل دار و اشتها را در زمان استراحت نشان می داد. ولی سرکوب گرلین آسیل دار بعد از ورزش وامانده ساز و عدم تغییر اشتها این رابطه را به طور کامل تایید نمی کرد، که در این خصوص بایستی تحقیق های بیشتری انجام شود.

مقدمه و هدف: منشور حقوق بیمار برای برخورداری بیماران از خدمات پزشکی بدون تبعیض طراحی شده است و اطلاع و رعایت آن، بهبود ارتباط بیماران و ارائه دهندگان خدمات سلامتی را به همراه دارد؛ لذا این مطالعه با هدف تعیین آگاهی پزشکان عمومی از منشور حقوق بیمار طراحی و اجرا شد.مواد و روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی و دارای جنبه های توصیفی تحلیلی بود. که طی آن 351 نفر از پزشکان عمومی کشور به مطالعه وارد شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شد. پس از جمع آوری، اطلاعات با آزمون های تی تست، آنوا و همبستگی اسپیرمن و با کمک نرم افزار آماری spss نسخه 11.5 تجزیه و تحلیل شدند و ملاک، معنی داری آماری a<0.05 بود.نتایج: میانگین سن افراد 39.9 با انحراف معیار 8.33 سال بود. 59 درصد افراد مرد و 41 درصد پزشکان را خانم ها تشکیل می دادند. طبق نتایج، سطح آگاهی 68.4 درصد پزشکان از منشور حقوق بیمار در طیف متوسط قرار داشت. بین نمره آگاهی پزشکان از منشور حقوق بیمار و سابقه طبابت آنان همبستگی معنی داری وجود داشت (p<0.01).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که با توجه به اهمیت موضوع، آگاهی پزشکان عمومی از منشور حقوق بیمار در سطحی مورد قبول قرار ندارد و برای حل این مساله باید برنامه ریزی مناسبی صورت گیرد.