دانشور پزشکی
سال:1398 | دوره:27 | شماره:143 |تعداد مقالات:7

مقدمه و هدف سالمونلا یکی از عوامل اصلی بیماری منتقله از طریق غذا (Foodborne) در سطح جهانی بوده که به دلیل افزایش روزافزون مقاومت دارویی در آنها امروزه به یک مسئله مهم تبدیل شده است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و تنوع گونه های سالمونلا از نظر مقاومت دارویی و تنوع سرگروهی آنها در نمونه های گوشت مرغ شهر تهران بود. مواد و روش ها در این مطالعه مقطعی، 100 نمونه گوشت مرغ خریداری شده از واحدهای مجاز توزیع کننده محصولات گوشتی از 22 منطقه تهران تهیه شد. تمامی نمونه ها توسط روش استاندارد از نظر کشت میکروبی بررسی و تایید نتایج توسط آزمایش های بیوشیمیایی و سروگروپینگ انجام گرفت. آنتی بیوگرام توسط روش انتشار از دیسک صورت پذیرفت. نتایج نتایج نشان داد که سالمونلا در 75٪ (75/100) از نمونه های گوشت مرغ وجود دارند. جدایه های گوشت مرغ عمدتا متعلق به سرگروه C بود (88٪ ) (75/66)، در حالی که سایر جدایه های مربوط به سرگروه B 6/2٪ (75/2)، سرگروه D3/5٪ (75/4) و غیر گروهA-D3/5٪ (75/4) بودند. مقاومت همزمان به 3 کلاس آنتی بیوتیک ها (3DR) شایع ترین نوع مقاومت چند دارویی (MDR) در بین جدایه های مرغ بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی به تتراسایکلین مشاهده شد (%59). نتیجه گیری در این مطالعه میزان بالایی از آلودگی به سالمونلا در نمونه های گوشت مرغ مشاهده شد. الگوهای مقاومت دارویی شایع در این جدایه ها نشان دهنده ریسک احتمالی این سویه ها در انتقال ژنهای مقاومت دارویی طی زنجیره غذایی به اعضای میکروبیوتای دستگاه گوارش انسان باشد.

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر 12 تمرین همزمان بر آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)، استقامت قلبی-تنفسی، قدرت عضلانی و ترکیب بدنی مردان بالای 50 سال بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، نمونه آماری این پژوهش را 29 مرد با میانگین وزن 7/6± 1/81 کیلوگرم و شاخص توده بدن 4/1± 4/26 کیلوگرم بر مترمربع تشکیل دادند که بطور تصادفی به دو گروه کنترل (17 نفر) و گروه تمرین همزمان (17 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین همزمان، برنامه تمرین همزمان (استقامتی-مقاومتی) را به مدت 12 هفته اجرا نمودند. سطوح سرمی PSA، استقامت قلبی-تنفسی (VO2max)، قدرت عضلانی و ترکیب بدنی قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس (ANCOVA) تحلیل شدند (05/0>P). نتایج تمرین همزمان در گروه تمرینی موجب کاهش معنادار PSA نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد (001/0P=). همچنین تمرین همزمان موجب کاهش معنادار درصد توده چربی (046/0P=) و نسبت محیط دور کمر به لگن (24/0P=) در گروه تمرین همزمان نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد (04/0P=). تمرین همزمان نیز موجب افزایش معنادار استقامت قلبی-تنفسی (VO2max) (001/0P=)، میانگین قدرت عضلانی نسبی (001/0P=) و توده بدون چربی (001/0P=) در گروه تمرین همزمان نسبت به گروه کنترل بی تمرین شد. نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته های ما به نظر می رسد که تمرین همزمان (استقامتی-مقاومتی) با افزایش استقامت قلبی-تنفسی، میانگین قدرت عضلانی و بهبود ترکیب بدنی موجب کاهش بر سطح سرمی آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) در مردان بالای 50 سال می شود.

مقدمه و هدف ابزارهای الکترونیکی قابل حمل نقش مهمی در انتقال پاتوژن های بیمارستانی در محیط بیمارستان ها و در جامعه دارند. گوشی های تلفن همراه که توسط بیماران، همراهان و کارکنان بخش ها و پزشکان استفاده می شود، می تواند به عنوان منبعی برای رشد باکتری تبدیل شده و سبب انتقال میکروارگانیسم ها و شیوع عفونت های بیمارستانی شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان و نوع آلودگی میکروبی تلفن های همراه کارکنان درمانی شاغل در مراکز دندانپزشکی دانشگاه شاهد است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی در سال 1397 در میان 160 کارکنان مراکز دندانپزشکی دانشگاه شاهد تهران انجام گرفت. برای نمونه گیری سوآپ مرطوب بر روی کل سطح گوشی کشیده شد و در محیط های مک کانکی و بلاد آگار کشت داده شد. به علاوه یک فرم اطلاعاتی تهیه شده و اطلاعات دموگرافیک کارکنان شامل سن، جنسیت، سطح تحصیلات و شغل در آن ثبت شده و به علاوه نتایج مربوط به کشت هر گوشی به آن اضافه گردید. داده های حاصل از مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید. (آزمون کولموگروف اسمیر نوف-آزمون اسپیر من-آزمون من ویتنی-آزمون کروسکال والیس و آزمون دقیق فیشر). نتایج نتایج کشت گوشی تلفن همراه شرکت کنندگان به طور کلی نشان داد که 144 گوشی (90 درصد) دارای آلودگی بودند و 16 گوشی (10 درصد) آلوده نبودند. بیشترین باکتری رشد پیدا کرده به ترتیب استافیلوکوکوس کوآگولاز منفی (7/25 درصد) و پس از آن میکروکوکوس (3/24 درصد) و باسیل گرم مثبت (7/15 درصد) بودند. فراوانی باکتری های موجود بر گوشی تلفن همراه ارتباط معنی داری با متغیرهای زمینه ای از جمله مرکز نمونه گیری، سن، جنسیت، سطح تحصیلات و شغل افراد نداشت (05/0

مقدمه و هدف انزوای اجتماعی بر سیستم عصبی اثر گذاشته و به پیدایش اختلالات رفتاری منجر می شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دویدن با تردمیل بر حافظه فضایی و رفتارهای اضطرابی و افسردگی در موش های صحرایی مواجه شده با انزوای اجتماعی است. مواد و روش ها 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به 4 گروه شامل 1) کنترل، 2) تردمیل، 3) انزوا و 4) انزوا-تردمیل تقسیم شدند. موش ها در گروه های 3 و 4 به مدت 4 هفته به تنهایی در قفس زندگی کردند. گروه های 2 و 4 نیز به مدت 4 هفته (30 دقیقه در روز به مدت 5 روز در هفته) با تردمیل تمرین کردند. در پایان دوره، یادگیری و حافظه فضایی، اضطراب و افسردگی حیوانات با استفاده از ماز آبی موریس، ماز بعلاوه مرتفع و تست شنای اجباری بررسی شد. نتایج چهار هفته انزوا موجب نقص حافظه فضایی و رفتارهای اضطراب و افسردگی در موش های صحرایی شد. نتایج آزمون ماز آبی نشان داد که زمان و مسافت شنا شده برای رسیدن به سکوی پنهان در گروه انزوا-تردمیل در مقایسه با گروه انزوا کاهش معنی دار داشت (05/0P<) و مدت زمان سپری شده در ربع دایره هدف نیز افزایش یافت (05/0P<). نتایج ماز بعلاوه مرتفع نشان داد که درصد ورود به بازوی باز و درصد ماندن در این بازو در گروه انزوا-تردمیل در مقایسه با گروه انزوا افزایش یافت (05/0P<). همچنین مدت زمان بی حرکتی در شنای اجباری نیز در گروه انزوا-تردمیل کمتر از گروه انزوا بود (05/0P<). نتیجه گیری دویدن با تردمیل موجب بهبود حافظه فضایی و کاهش رفتارهای اضطرابی و افسردگی در موش های صحرایی مواجه شده با انزوای اجتماعی می شود.

مقدمه و هدف فتوئین A توسط بافت های مختلف بویژه کبد و بافت چربی ترشح می شود و بر عملکرد اندام های مختلف بدن تاثیر می گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین ترکیبی (مقاومتی-استقامتی) و مصرف امگا 3 بر سطوح فتوئین A و پروفایل متابولیک در زنان سالمند چاق بود. مواد و روش ها: در یک پژوهش نیمه تجربی، 40 زن سالمند چاق (میانگین سنی 83/3± 74/65 سال، شاخص توده بدن kg. m2 00/5± 1/32) در چهار گروه دارونما، امگا3، تمرین و تمرین+امگا3 تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین ترکیبی (مقاومتی-استقامتی) به مدت هشت هفته و سه جلسه در هفته اجرا شد و هر جلسه تمرین ترکیبی مشتمل بر تمرین مقاومتی و استقامتی بود. آزمودنی ها در گروه امگا3 و تمرین+امگا3، روزانه 2000 میلی گرم امگا3 مصرف کردند. خونگیری در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون (دو روز بعد از آخرین جلسه تمرین ترکیبی) انجام گرفت و سطوح فتوئین A به روش الایزا اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون آنالیز کوواریانس انجام شد. نتایج سطوح نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطوح فتوئین A در گروه تمرین و تمرین+امگا3 در مقایسه با گروه دارونما و گروه امگا3 به صورت معناداری کاهش یافته است (001/0>p) که این تغییرات با بهبود نیمرخ لیپیدی همراه بود. نتیجه گیری احتمالا کاهش سطوح فتوئین A بخشی از مسیر تاثیرگذاری مثبت تمرین ترکیبی در بهبود پروفایل متابولیک زنان سالمند چاق می باشد.

مقدمه و هدف: سرطان پستان شایع ترین سرطان در میان زنان است که به طرق مختلف مورد درمان قرار می­ گیرد. در این راستا، استفاده از داروهای گیاهی به علت عوارض جانبی کمتر از اهمیت ویژه­ ای برخوردار بوده و ترکیبات موجود در گیاهان قادر به مهار تکثیر و رشد تومور می­ باشند. رزماری یکی از گیاهانی است که به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی می­ تواند دارای خواص ضدسرطانی از طریق اثر بر مسیرهای سلولی باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی اثر اسانس رزماری بر بیان ژن BCL-XL بر سرطان پستان است. مواد و روش ها: به منظور ارزیابی سمیت سلولی اسانس رزماری سلول های MCF-7 به مدت 24، 48 و 72 ساعت در معرض غلظت های مختلفی از اسانس قرار گرفته و قابلیت زنده ماندن آنها با استفاده از روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. سپس، سلول های MCF-7 به مدت 24 ساعت در معرض اسانس قرار داده شدند تا میزان بیان ژن BCL-XL با استفاده از تکنیک Real Time PCR مورد سنجش قرار گیرد. نتایج: نتایج نشان می دهد که مرگ سلولی وابسته به زمان و دوز است. تأثیر مقادیر مختلف اسانس بر میزان بقای سلول های سرطانی از نظر آماری معنی دار (p˂ 0. 05) بوده و کمترین درصد بقا در 72 ساعت 19 درصد است. نتایج Real Time PCR نشان دهنده ی کاهش بیان ژن BCL-XL بوده و وابسته به دوز است. نتیجه­ گیری: اسانس رزماری دارای اثر سایتوتوکسیک بر روی سلول های سرطانی پستان بوده و با کاهش بیان ژن آنتی آپوپتوتیک BCL-XL می تواند سبب القای اثر ضد سرطانی باشد.