مجله پزشکی کوثر
سال:1387 | دوره:13 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

هدف: ارزیابی شاخص های استرس اکسیداتیو در مغز موش صحرایی به دنبال تجویز حاد سه دوز مختلف پاراکسان.مواد و روش ها: موش های آزمایشگاهی نر نژاد ویستار (250-200 گرم) به روش تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: کنترل، و سه گروه آزمایش (تزریق داخل صفاقی پاراکسان در دوزهای0.7 mg/kg ، 0.35، و 0.7). چهار ساعت پس از تزریق، حیوانات با اتر بیهوش و بافت مغز خارج گردید. فعالیت آنزیم های سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT)، و میزان گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدئید (MDA) اندازه گیری شد.یافته ها: به دنبال تجویز پاراکسان، میزان فعالیت آنزیم های SOD و CAT در دوزهای 0.35 و 0.7 میلی گرم، به طور معنی دار افزایش یافت. کاهش معنی دار در میزان گلوتاتیون مغز در دوز 0.7 پاراکسان مشاهده شد. میزان مالون دی آلدئید مغز تغییرات معنی دار نکرد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد تجویز حاد پاراکسان موجب افزایش تولید رادیکالهای آزاد می گردد. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان و کاهش میزان گلوتاتیون مغز نشان دهنده فعال شدن سیستم دفاعی سلول جهت خنثی سازی رادیکال های آزاد است.

هدف: استرس کلمه ای با مفهوم گسترده است که می توان آن را هر عاملی دانست که ثبات محیط بدن را بهم می زند. تحقیقات قبلی اثر استرس دوران بارداری را بر بروز بیماری هائی مانند دیابت به اثبات رسانده است. آنچه در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته است ارتباط استرس دوران بارداری بر اندازه تیموس جنین می باشد.موارد و روش ها: در این مطالعه از موشهای بزرگ آزمایشگاهی ساده نژاد ویستار با میانگین وزنی g 250-300 استفاده شد. گروه کنترل (7 موش ماده)، گروه استرس سر و صدا (S1) (7 موش ماده)، گروه استرس ممانعت از حرکت (S2) (7 موش ماده) در نظر گرفته شدند. گروههای استرس پس از بارداری تحت استرس (به مدت 15 روز، هر روز بمدت 15 دقیقه) قرار گرفتند. موشهای مادر روز 19 بارداری بیهوش و جنین ها از بدن مادر با جراحی خارج و جهت فیکس شدن در محلول بوئن قرار گرفتند. پس از طی مراحل پردازش بافتی، برشهایی به ضخامت 5 میکرون تهیه و سپس با استفاده از رنگ آمیزی هما توکسیلین ائوزین رنگ آمیزی شد. نتایج با کمک نرم افزار موتیک (MOTIC) در موشهای کنترل و آزمایش بررسی شد.یافته ها: جنین ها از نظر وزن، طول سری دمی و طول و عرض و مساحت غده تیموس بررسی شدند. وزن و طول در جنین های هر دوگروه آزمایش S1 و S2 نسبت به جنین های گروه کنترل کاهش معنی داری را نشان نداد. ولی کمیت های مربوط به اندازه غده تیموس در جنین های گروه استرس کاهش معنی داری نسبت به جنین های گروه کنترل نشان داد.نتیجه گیری: با اینکه استرس غیر کنترل شده از نوع خفیف تغییرات ماکروسکویی را بر وزن و طول جنین ایجاد نمی کند ولی کاهش سایز غده تیموس می تواند دلیل محکمی باشد بر تاثیر پذیری جنین از استرس های دوران بارداری، که با توجه به اینکه بیشتر رشد و نمو این غده در دوران قبل از تولد رخ می دهد و با توجه به اهمیت این غده به عنوان بخشی از سیستم ایمنی در دوران کودکی اختلال در رشد این غده ممکن است مشکلات فراوانی را در فرد ایجاد کند.

هدف: مطالعات اخیر بیان می کند که هیپرکسی نورموباریک (HO) متناوب و پیوسته باعث ایجاد پدیده تحمل به ایسکمی به منظور کاهش آسیب های مغزی حاصل از ایسکمی می شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر هیپرکسی متناوب به تنهایی و هیپرکسی متناوب توام با ایسکمی بر تغییرات بیان ناقلین اسیدهای آمینه تحریکی (EAATs) و سطح فعالیت NF-kB است.مواد و روش ها: رت ها به دو گروه آزمایشی تقسیم می شدند و هر گروه حاوی حدود 20 حیوان بود. گروه اول به صورت متناوب (4 ساعت در روز به مدت 6 روز) در معرض اکسیژن 95% قرار می گرفتند (InHO). گروه دوم به عنوان گروه کنترل همانند گروه اول به صورت متناوب (4 ساعت در روز به مدت 6 روز) در معرض اکسیژن 21% (هوای اتاق) قرار می گرفتند (InRA). هر گروه به سه زیر گروه بنام زیرگروه انسداد شریان مرکزی مغز (MCAO)، زیرگروه گروه شم MCAO (جراحی بدون ایسکمی MCAO)، و زیرگروه دست نخورده (بدون هیچ گونه جراحی) تقسیم می شدند. بعد از 24 ساعت برقراری جریان خون مجدد بعد از 60 دقیقه ایسکمی، میزان نقص نورولوژیک (NDS) در زیر گروه MCAO بررسی می شد. بلافاصله و 48 ساعت بعد از پیش درمان، نمونه گیری به منظور اندازه گیری سطح فعالیت NF-kB انجام می شد. بدین ترتیب اثر HO و ایسکمی بر روی تغییرات بیان ناقلین اسیدهای آمینه تحریکی (EAATs)، و سطح فعالیت NF-kB مورد سنجش قرار می گرفت.یافته ها: پیش شرطی سازی با HO و ایسکمی متناوب باعث کاهش میزان نقص نورولوژیک می شود. پیش درمان با HO متناوب باعث افزایش بیان ناقلین اسیدهای آمینه تحریکی، و سطح فعالیت NF-kB می شود.نتیجه گیری: اگرچه مطالعات بیشتری برای وضوح مکانیسم های تحمل به ایسکمی لازم است، اما HO متناوب و ایسکمی ظاهرا تا حدی آثارشان را از طریق افزایش بیان ناقلین اسیدهای آمینه تحریکی و سطح فعالیت NF-kB انجام می دهند.

هدف: مطالعه قبلی ما نشان داد که کاندیدا آلبیکنس پس از رشد در محیط مایع YPG نوعی فعالیت استرازی داخل سلولی نشان می دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی اختلاف های کمی و کیفی این فعالیت آنزیمی در بین ایزوله های کلینیکی این قارچ بوده است.مواد و روش ها: ایزوله های کاندیدا آلبیکنس که به روش پاساژ مکرر روی محیط سابورو دکستروز آگار نگهداری می شدند برای القای تولید آنزیم به مدت 48 ساعت در محیط YPG رشد داده شدند. سپس سلول های مخمری جمع آوری و با گلاس بید شکسته شد. فعالیت استرازی مایع سیتوپلاسمی ایزوله ها با یک روش کلریمتری اندازه گیری و برای ارزیابی تفاوت های کیفی در این فعالیت آنزیمی از 5 نوع سوبسترای سنتتیک استفاده شد.یافته ها: عصاره سیتوپلاسمی همه ایزوله های کاندیدا آلبیکنس در برابر همه سوبستراهای بکار رفته فعالیت استرازی نشان داد و تفاوت های کمی و کیفی قابل توجهی در این فعالیت آنزیمی وجود داشت. میانگین فعالیت آنزیمی در همه ایزوله ها با تعداد کربن عامل کربوکسیل سوبسترا (بجز آلفا نفتیل لائورات) رابطه معکوس نشان داد و میزان این فعالیت برای آلفا نفتیل استات، بتا نفتیل استات، آلفا نفتیل کاپریلات، الفا نفتیل لائورات و آلفا نفتیل پالمیتات به ترتیب برابر با 14.4، 8.45، 0.94، 0.42، 0.75 واحد (میکرومول در میلی گرم پروتئین در دقیقه) بود.نتیجه گیری: نوسان مشاهده شده درفعالیت استرازی ایزوله های کلینیکی کاندیدا آلبیکنس ممکن است برای ردیابی زیرگونه های آن در اهداف اپیدمیولوژیک مفید باشد.

هدف: هدف مطالعه حاضر کشت و جدا سازی سلول های مزانشیمی موش با دو روش کشت با تراکم زیاد و کم سلولی و مطالعه تاثیر آن بر مورفولوژی، تمایز و بیان برخی مارکر های سطحی در سلول های حاصل است.مواد و روش ها: سلول های مغز استخوان موش های Balb/c با متوسط سن 8-6 هفته، با تراکم 2.5×106 سلول در سانتیمتر مربع کشت شد. کشت اولیه تریپسینه شد و دو سیستم کشت با تراکم کم (50 سلول در سانتیمتر مربع) و تراکم زیاد (104×8 سلول در سانتیمتر مربع) ایجاد گردید. در انتها، سلول های پاساژ 3 حاصل از دو سیستم کشت، از لحاظ مورفولوژی، تمایز به استخوان و چربی و همچنین از نظر بیان برخی مارکر سطحی نظیر CD135، CD44، CD31، Thy1.2، CD45، CD11b، CD34، Vcam1، 1-Sca و c-Kit  مقایسه گردیدند.یافته ها: در سیستم کشت با تراکم کم، بر خلاف سیستم کشت با تراکم زیاد، کلون زایی اتفاق افتاد و اغلب سلول ها مورفولوژی فیبروبلاستی داشتند. نتایج تمایز نشان داد که در صد بیشتری از سلول های حاصل از روش کشت با تراکم کم، در مقایسه با روش کشت با تراکم زیاد، به استخوان و چربی تمایز یافته اند. مارکر های خونساز و آندوتلیال نظیر CD135، CD34، CD31 و Vcam در سلول های حاصل از روش کشت با تراکم کم اصلا بیان نشد و آنتی ژن 1.2 Thy در سیستم کشت با تراکم زیاد بیان نشد. این تفاوت ها از لحاظ آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: روی هم رفته می توان گفت جدا سازی و تکثیر سلول های بنیادی مزانشیمی با سیستم کشت با تراکم کم روش مناسبی برای تخلیص سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش محسوب می شود.

این مطالعه مقطعی، بر روی 180 نمونه بدست آمده از بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی بستری شده در بیمارستان سینا در طی سالهای 1384-1383 انجام شده است. در این مطالعه مقاومت 4 میکروارگانیسم شامل: پسودوموناس آئروجینوزا، آسینتوباکتر، کلبسیلا و Ecoli به آنتی بیوتیکهای ایمی پنم، سفپیم، سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین و سفتریاکسون با دو روش دیسک دیفیوژن و E-test بررسی شد.بیشترین نمونه مربوط به خون (66 مورد، 36.7%) و شایعترین ارگانیسم بدست آمده کلبسیلا (46.7%) بوده است. شایعترین عفونتهای بیمارستانی سپتی سمی اولیه (22.8%)، پنومونی (22.2%) و عفونت ادراری (18.3%) بوده است.ایمی پنم بعنوان فعالترین و موثرترین آنتی بیوتیک شناخته شد (83.70%). مقایسه نتایج بدست آمده از دو روش دیسک دیفیوژن و E-test، در تعیین میزان حساسیت و مقاومت تمام ارگانیسمها نسبت به تمام آنتی بیوتیکهای مورد مطالعه نشان داد که این دو روش آنتی بیوگرام تقریبا مشابه یکدیگر هستند.در این مطالعه، مقاومت بسیار بالایی به آنتی بیوتیکها در مقایسه با سایر مطالعات مشاهده شد. با توجه به افزایش میزان مقاومت میکروبی بخصوص در آنتی بیوتیکهای نسل سوم سفالوسپورینها لازم است در تجویز امپریکال این داروها دقت بیشتری بعمل آید.

هدف: کلامیدوفیلا پنومونیه یکی از عوامل شایع عفونت دستگاه تنفسی است. هدف از این مطالعه بررسی احتمال دخالت عفونت کلامیدوفیلا پنومونیه در تشدید بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) می باشد.مواد و روشها: 65 نمونه سوآپ نازوفارنژیال از بیماران مبتلا به COPD تهیه و با روش رنگ آمیزی آنتی بادی فلورسنت اختصاصی کلامیدوفیلا پنومونیه توسط میکروسکوپ فلورسنت از نظر وجود عامل عفونی بررسی گردید. اطلاعات بدست آمده توسط برنامه نرم افزاری SPSS آنالیز گردید.یافته ها: 65 بیمار مبتلا به COPD (بر اساس تعریف American Thoracic Society) شامل 53 (%81.5) مرد و 12 (%18.5) زن در مطالعه وارد شدند. 46 (%70.7) نفر از بیماران واجد COPD در مرحله exacerbation و 19 (%29.3) نفر مبتلا به COPD پایدار (stable) بودند. پس از بررسی 4 مورد مثبت (3 مرد و 1 زن) از نظر عفونت کلامیدوفیلایی یافت شد (%6.15) که 3 مورد متعلق به گروه exacerbate و یک مورد متعلق به گروه Stable COPD بود.نتیجه گیری: آنالیز نتایج نشان می دهد که ارتباط قابل توجهی بین عفونت با کلامیدوفیلا پنومونیه و تشدید COPD وجود ندارد. (0.848=p)

هدف: بررسی فعالیت آنزیمهای آنتی اکسیدان کاتالازوسوپر اکسید دیسموتاز در پلاسمای جانبازان شیمیایی با عوارض دیر رس ریوی ناشی از خردل.مواد و روش ها: فعالیت اختصاصی آنزیمهای کاتالاز و سوپر اکسید دیسموتاز به ترتیب با استفاده از روش های Cohen و Paoletti درنمونه پلاسمای جانبازان شیمیایی و گروه شاهد اندازه گیری و مقایسه شد.یافته ها: تفاوت معنی داری در فعالیت اختصاصی آنزیم کاتالاز بین دو گروه شاهد و جانبازان شیمیایی مشاهده شد (p=0.01). اما اختلاف معنی داری بین دو گروه در فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز مشاهده نگردید (p=0.339).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از مطالعه، فعال شدن آنزیم کاتالاز ممکن است در پیشرفت التهاب و آسیبهای ریوی ناشی از خردل نقش داشته باشد.

هدف: بررسی و مقایسه تاثیر تخلیه خون جفت از بندناف و تزریق اکسی توسین داخل ورید نافی بر طول مرحله سوم زایمان.مواد و روشها: در این پژوهش که یک مطالعه نیمه تجربی است، جمعا 180 زن که زایمان طبیعی داشتند بطور تصادفی در سه گروه (60 نفری) شاهد، تخلیه و اکسی توسین قرار گرفتند. گروه شاهد مراقبتهای معمول در اتاق زایمان را دریافت داشتند، در مورد گروه تخلیه علاوه بر مراقبتهای معمول پس از تولد کامل نوزاد، بندناف توسط پژوهشگر باز و خون جفت تخلیه گردید. در گروه اکسی توسین علاوه بر مراقبتهای معمول پس از تولد کامل نوزاد، 10 واحد اکسی توسین رقیق شده در 10 میلی لیتر سرم فیزیولوژیک بداخل ورید بند ناف تزریق گشت. به منظور مقایسه گروهها از نرم افزار SPSS و آزمونهای آنالیز واریانس و اختلاف میانگین دو جامعه (آزمون t) و آزمون دقیق فیشر استفاده شد.یافته ها: بین میانگین طول مرحله سوم زایمان در گروه تخلیه و شاهد اختلاف معنی داری وجود نداشت. مقایسه میانگین طول مرحله سوم زایمان در گروه اکسی توسین و شاهد نشانگر وجود اختلاف آماری معنی دار بود و مقایسه میانگین طول مرحله سوم زایمان در گروه اکسی توسین و تخلیه نیز اختلاف آماری معنی دار را نشان می داد.نتیجه گیری: روش تخلیه خون جفت از بندناف بر طول مرحله سوم زایمان تاثیر نداشته ولی روش تزریق اکسی توسین داخل ورید نافی بر طول مرحله سوم زایمان موثر بوده است و آن را کوتاه می کند. این روش یک روش بی خطر است که سبب جدا شدن و خروج جفت می گردد و می تواند جهت پیشگیری از خارج سازی دستی جفت در برخی زنان مورد استفاده قرار گیرد.

ورون (B) با عدد اتمی 5 تنها غیر فلز عناصر گروه IIIA در جدول تناوبی است. نتایج مطالعات نشان داده است که این عنصر میتواند به عنوان یک ماده مغذی اساسی برای حیوانات و انسان محسوب شود. غذاها با منشا گیاهی نظیر خشکبار، میوه های خشک، بقولات، سبزی ها، و میوه های تازه منابع اصلی این عنصر هستند. با توجه به یافته های موجود مبنی بر اینکه مکمل سازی بورون بر سنتز هورمون های استروئیدی تاثیر می گذارد این مطالعه موردی بر روی دو مرد داوطلب نابارور انجام گرفت.مکمل سازی با بورون باعث افزایش تستوسترون و استرادیول و متعاقبا اصلاح شکل های غیر نرمال اسپرم ها در یک مرد و بهبودی در حرکت اسپرم ها در فرد دیگر و افزایش تعداد اسپرم ها در هر دو مورد گردید. به نظر می رسد بورون با تاثیرگذاری بر هورمون های استروئیدی قادر به ایجاد بهبودی بر پارامترهای اسپرم و وضعیت ناباروری در مردان باشد که انجام مطالعات بیشتر در این زمینه ضروری خواهد بود.