طب جنوب
سال:1394 | دوره:18 | شماره:3 |تعداد مقالات:22

زمینه: گیاه خرفه دارای اثرات آنتی اکسیداتیو است و عوامل متعددی از جمله استرس اکسیداتیو در آسیب ایسکمی - خون رسانی مجدد (I/R) کلیه نقش دارد. لذا اثرات تجویز خوراکی عصاره آبی خرفه بر I/R، در موش صحرایی مورد مطالعه قرار گرفت.مواد و روش ها: حیوانات نفرکتومی کلیه راست شده و پس از 20 روز در 5 گروه (n=6) قرار گرفتند: گروه های شاهد و I/R دریافت کننده سرم فیزیولوژی، کنترل دریافت کننده دوز 300 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی خرفه و گروه های I/R دریافت کننده دوز 150 و 300 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن عصاره آبی خرفه و بر حسب گروه به مدت 5 روز به صورت خوراکی با مقادیر 150 و 300 میلی گرم / کیلوگرم وزن بدن از عصاره آبی خرفه یا سرم فیزیولوژی تیمار شدند. در روز 5 تیمار، کلیه چپ تحت عمل I/R (45 دقیقه ایسکمی و 24 ساعت خون رسانی مجدد) یا شاهد قرار گرفت و مقادیر اوره، کراتینین در سرم و مالون دی آلدیید، سوپراکساید دیسموتاز، گلوتاتیون و فعالیت تام آنتی اکسیدانی در بافت کلیه اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD انجام شد. در تمامی موارد P<0.05 به عنوان سطح معنی داری آماری در نظر گرفته شد.یافته ها: القای I/R باعث افزایش اوره و کراتینین سرم شد. استفاده از عصاره های آبی در حیوانات ایسکمی نشده بر سطح اوره و کراتینین تاثیری نداشت ولی باعث افزایش آن ها، در گروه های I/R و تیمار شد. سطح سوپراکساید دیسموتاز در تمامی گروه ها به استثنای گروه کنترل عصاره خرفه با دوز 300، به صورت معنی داری بیشتر از گروه شاهد بود. ولی سطوح مالون دی آلدیید، گلوتاتیون و فعالیت تام آنتی اکسیدانی گروه های I/R و تیمار در مقایسه با گروه شاهد، تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد عصاره آبی گیاه خرفه در این مطالعه نتوانسته است از آسیب ناشی از ایسکمی - خون رسانی مجدد بکاهد و حتی احتمالا وجود برخی مواد درآن سبب تشدید عوارض I/R در کلیه گردیده است.

زمینه: امروزه استفاده از فتوپروتئین ها به واسطه سیگنال کم پس زمینه ای جایگاهی ویژه یافته است. از بین فتوپروتئین های رایج اکثر مطالعات روی فتوپروتئین اکورین متمرکز شده است. اما به دلیل پایین بودن شدت سیگنال و نیز بالا بودن سرعت خاموشی آن در سنجش های HTS(High-Throughput Screening) چندان کارآمد نمی باشد. در این راستا محققین در سال 2004 سه فتوپروتئین ارتقاء یافته به منظور تشخیص مقادیر ناچیز کلسیم به نام های Photina،i-Photina  و c-Photina تولید کردند. این فتوپروتئین ها به واسطه سیگنال دهی قوی و نیز بادوام تر خود نسبت به موارد مشابه، دریچه نوینی را به روی کاربرد بیولومینسانس در سنجش های HTS گشوده اند و در حال حاضر فرم تجاری این سه فتوپروتئین توسط شرکت هایی از جمله Axxam و PerkinElmer عرضه می گردد. در این تحقیق فتوپروتئین i-Photina به دلیل شدت سیگنال بالاتر و همچنین پایداری نسبتا مناسب آن نسبت به دو فتوپروتئین دیگر جهت مطالعه انتخاب شد.مواد و روش ها: ابتدا ترجیح کدونی ژن i-Photina بر اساس سلول های پستانداران و E. coli تنظیم گردید. سپس توالی مربوطه سنتز و در باکتری E. coli بیان شد. در مرحله بعد مقایسه ای بین خصوصیات بیولومینسانسی i-Photina و اکورین صورت گرفت.یافته ها: نتایج به دست آمده نشانگر حدود 14 برابری شدت سیگنال i-Photina نسب به اکورین می باشد. همچنین حساسیت به Ca2+ در i-Photina کمی کم تر از اکورین به دست آمد. سایر خصوصیات همچون پایداری پروتئین، طیف نشری و سرعت خاموشی در دو فتوپروتئین تفاوت قابل توجهی نشان ندادند.نتیجه گیری: فتوپروتئین i-Photina علاوه بر اینکه جایگزینی مناسب برای اکورین در سنجش های HTS می باشد، می تواند به عنوان کاندیدی بالقوه برای ایجاد جهش های ژنتیکی به منظور بهبود خصوصیات بیولومینسانسی نیز مطرح گردد.

زمینه: موجودات دریایی منابع بی نظیر محصولات طبیعی زیست فعال هستند، که ویژگی های ساختاری و شیمیایی آن ها در تولیدات طبیعی جانداران خشکی زی یافت نمی شود. از بین ترکیبات مختلف زیست فعال، گلیکوزآمینوگلیکان ها هستند. هپارین، گلیگوزآمینوگلیکانی به شدت سولفاته است که خاصیت ضد انعقاد طبیعی دارد. ترکیبات هپارینی و شبه هپارینی در بیشتر جنبه های پزشکی به عنوان داروهای ضدانعقادی استفاده می شوند. با این حال، به دو دلیل عمده 1) آلودگی نمونه های هپارین به دست آمده از روده خوک یا ریه گاو به پاتوژن ها و سایر عوامل بیماری زا 2) کمبود حجم و هزینه، منبع استفاده از هپارین محدود می شود و نیاز زیادی برای ترکیبات جدید از منابع طبیعی وجود دارد. با توجه به اهمیت گلیکوزآمینوگلیکان ها و استفاده گسترده از هپارین در پزشکی، در تحقیق حاضر، به استخراج ترکیبات گلیکوزآمینوگلیکانی از شقایق دریایی و بررسی خاصیت ضد انعقادی آن روی خون انسان پرداخته شده است.مواد و روش ها: استخراج ترکیبات گلیکوزآمینوگلیکانی از تانتاکول شقایق دریایی (Stichodactlyla haddoni) با استفاده از نمک ستیل پیریدینوم کلراید صورت گرفت. سپس فعالیت ضد انعقادی گلیکوزآمینوگلیکان استخراج شده روی پلاسمای خون انسان به صورت دستی و با دو روش زمان ترومبوپلاستین نسبی فعال شده (APTT) و زمان پروترومبین (PT) آزمایش شد.یافته ها: مقدار گلیکوزآمینوگلیکان استخراج شده 24 میلی گرم از هر گرم وزن خشک تانتاکول به دست آمد. نتایج بررسی فعالیت ضدانعقادی نشان داد که گلیکوزآمینوگلیکان استخراجی خاصیت ضد انعقادی داشته و در مقایسه با نمونه شاهد (33 دقیقه) فرایند انعقاد خون را طولانی تر نمود. در بررسی خاصیت ضد انعقادی با روش سنجی APTT و PT نیز گلیکوزآمینوگلیکان تانتاکولی در مقایسه با شاهد زمان طولانی تری را نشان دادند.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که ترکیبات ضد انعقادی در تانتاکول شقایق دریایی موجود بوده و اگرچه خاصیت ضدانعقادی ضعیف تری را نسبت به هپارین نشان دادند، ولی می تواند جایگزین آن حداقل در شرایط آزمایشگاهی گردد.

زمینه: پایرن، یکی از هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای بسیار پایدار می باشد و به واسطه توزیع گسترده در محیط و داشتن خواص سرطان زایی و جهش زایی، از مهم ترین ترکیبات آلاینده این گروه به شمار می رود. از میان روش های مختلف تصفیه ای، روش الکتروکینتیک یک گزینه دوستدار محیط زیست برای آلاینده های آلی و معدنی جذب شده به خاک های بسیار دانه ریز نظیر خاک های رسی و خاک های با هدایت الکتریکی پایین مطرح می باشد. هدف از ابن تحقیق، افزایش راندمان تصفیه پایرن از خاک، با استفاده از سورفاکتانت های انیونی (سدیم دودسیل سولفات) و سورفاکتانت غیر یونی (تریتون ایکس صد) جهت انحلال و واجذب بیشتر آن از خاک می باشد.مواد و روش ها: در این تحقیق، خاک رس به علت دارا بودن خواص ویژه به عنوان خاک مدل انتخاب شد. روش تلفیقی استفاده از سورفکتانت و فرآیند الکتروکینتیک جهت حذف پایرن از خاک استفاده گردید. آزمایشات با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) طراحی و انجام شد و اثرات سه متغیر غلظت سورفاکتانت، ولتاژ و نوع سورفاکتانت در حذف پایرن از خاک آلوده مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: بیشترین راندمان حذف پایرن با استفاده از سورفاکتانت به عنوان عامل انحلال دهنده پایرن، با استفاده از سورفاکتانت مخلوط حاصل گردید. در حالت بهینه با ضریب اطمینان 95 درصد، با استفاده از مخلوط سورفاکتانت آنیونی سدیم دودسیل سولفات و غیر یونی تریتون ایکس صد با نسبت حجمی یکسان و با ولتاژ 18.54 ولت و غلظت سورفاکتانت 6.53 درصد، راندمان حذف پایرن مقدار 94.6 درصد از خاک آلوده تعیین گردید.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که فرآیند الکتروکینتیک در تلفیق با مخلوط سورفاکتانت ها به عنوان عامل انحلال یا متحرک سازی پایرن از خاک آلوده، می تواند به عنوان روش کارآمد و قابل اجرا در تصفیه خاک های آلوده استفاده گردد.

زمینه: طی سال های اخیر شواهد نشان داده اند که انجام فعالیت ورزشی یک روش مناسب و ایمن برای بهبود برخی عملکردهای فیزیولوژیکی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (ام اس) است اما اثر فعالیت های ورزشی بر فاکتور رشد عصب (NGF) و اینترلوکین- (IL-6) 6در این بیماران به درستی مشخص نیست. بنابراین، هدف تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرینات مقاومتی بر غلظت پلاسمایی NGF و IL-6 در زنان مبتلا به ام اس بود.مواد و روش ها: 32 زن میانسال مبتلا به بیماری ام اس با میانگین و انحراف معیار سن 32.4±5.5 سال و شاخص درجه ناتوانی صفر تا 4.5 به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه کنترل (n=14) و تمرین (n=18) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت 8 هفته و 3 جلسه در هفته به انجام برخی تمرینات مقاومتی منتخب بالاتنه و پایین تنه با وزنه و کش های مخصوص پرداختند. قبل و پس از دوره تمرین متغیرهای ترکیب بدن و سطوح NGF و IL-6 اندازه گیری شدند.یافته ها: نتایج نشان داد وزن بدن، شاخص توده بدن، توده چربی و شاخص درجه ناتوانی آزمودنی ها پس از 8 هفته تمرینات مقاومتی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار یافته است (P<0.05). از طرف دیگر تفاوت معنی داری بین دو گروه تمرین و کنترل در مقدار NGF و IL-6 پس از اعمال دوره تمرینی مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به نظر می رسد تمرینات مقاومتی با مدت و شدت به کار رفته در تحقیق حاضر موجب بهبود درجه ناتوانی در زنان مبتلا به بیماری ام اس می شود اما تاثیری بر NGF و IL-6 آن ها ندارد.

زمینه: شکستگی باز استخوان فمور یکی از شکستگی های شایع پس از حوادث می باشد و عمل فیکساسیون آن دردهای متوسط و شدید پس از عمل را به بیماران تحمیل می نماید.مواد و روش ها: در یک کارآزمائی بالینی 60 بیمار که به طور الکتیو کاندید عمل جراحی فیکساسیون فمور بودند به دو گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه شاهد و کنترل میزان 5 میلی گرم مورفین سولفات قبل از عمل جراحی عضلانی تزریق شد. در گروه مداخله بیماران تحت بلوک فاشیا ایلیاکا روش دالنز (Dalens) قرار گرفتند. درد در زمان های بلافاصله پس از پایان عمل و ساعات 2، 4، 6، 12 و 24 پس از عمل جراحی بر اساس نمره بندی دیداری ثبت گردید. اطلاعات مربوط به استفراغ، تهوع، لرز و آرامبخشی بیماران ثبت گردید.یافته ها: بین شاخص های همودینامیک اندازه گیری شده در بیماران دو گروه مداخله و شاهد و نیز عوارض بیهوشی از قبیل لرز پس از عمل و نیز حالت تهوع و استفراغ در بیماران تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. زمان دریافت اولین داروی ضد درد در بیماران گروه مداخله دیرتر و نیز مقدار کل داروی ضد درد دریافتی جهت گروه مداخله کمتر از گروه شاهد بود، همچنین گروه مداخله از سطح رضایت پس از عمل بالاتری برخوردار بودند (P=0.001).نتیجه گیری: بلوک فاسیا ایلیاکا یک بلوک عصبی ساده، موثر و کم عارضه جهت کاهش درد می باشد. همچنین این روش با سطح بالاتری از رضایت بیماران بعد از عمل نسبت به روش های ضد دردی معمول همراه است.

زمینه: تشخیص سریع و درمان دارویی مناسب اولین اقدام برای کنترل اپیدمی سل و سل مقاوم به دارو است. در مطالعه حاضر روش مولکولی PCR-RFLP جهت تشخیص سریع سویه های کلینیکی و تعیین مقاومت آن به ایزونیازید مورد استفاده قرار گرفت.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر تعداد 87 نمونه کلینیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا با کمک PCR جستجو و تکثیر ژن katG قطعه620bp  برای تایید مولکولی در تشخیص باکتری صورت گرفت. سپس محصول PCR با کمک RFLP و با استفاده از آنزیم مناسب برش داده شده و الگوهای به دست آمده در الکتروفورز، به منظور تشخیص موتاسیون در  katG 315مورد بررسی قرار گرفت. جهت تایید نهایی، تعدادی از نمونه ها تعیین توالی شدند.یافته ها: در مطالعه حاضر تمامی سویه های مورد مطالعه باند 620bp را نشان دادند که موید مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بود. علاوه بر این، از 46 سویه مقاوم به ایزونیازید، در روش RFLP-PCR نشان داده شد که 44 سویه دارای موتاسیون در Ser315Thr ژن katG بودند. از 41 سویه حساس هیچ کدام در کدون  katG 315موتاسیون نداشتند. از طرفی نتایج تعیین توالی، تایید کننده تعیین موتاسیون به روش مولکولی مورد استفاده بود. در این تحقیق برای تست RFLP-PCR حساسیت 95.6 درصد (95 CI:0.85-0.98 درصد) و ویژگی 100 درصد (95 CI:0.91-0.1 درصد) محاسبه گردید.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که روش PCR-RFLP قادر به شناسایی مقاومت به ایزونیازید در 95 درصد موارد بوده و می تواند در یک آزمایش به صورت همزمان جهت تشخیص سل ریوی و تعیین مقاومت داروئی به ایزونیازید در سویه های کلینیکی مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه: هلیکوباکتر پیلوری یک باکتری گرم منفی می باشد که عفونت آن با اختلالات معدی - روده ای در ارتباط است. شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری در کشورهای مختلف و حتی در نواحی گوناگون یک کشور می تواند متفاوت باشد. به منظور پایه گذاری یک سیاست صحیح برای پیشگیری و کنترل عفونت این باکتری و اصلاح عوامل خطر اصلاح پذیر، نیاز به انجام مطالعات اپیدمیولوژیک در نواحی مختلف می باشد. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران مبتلا به اختلالات قسمت های فوقانی مجرای گاسترواینتستینال با استفاده از روش هیبریدیزاسیون در موضع توسط پروب های فلوئورسنت (FISH) و همچنین بررسی برخی عوامل مرتبط با آن در بندر بوشهر بود.مواد و روش ها: نمونه بیوپسی معده از 310 بیمار مبتلا به اختلالات بخش های فوقانی مجرای گاسترواینتستینال که برای انجام اندوسکوپی پذیرش شده بودند، گرفته شد. به منظور تشخیص هلیکوباکتر پیلوری در نمونه ها، از روش FISH استفاده شد. از محاسبه نسبت شانس (OR) با استفاده از آزمون رگرسیون لجستیک جهت بررسی رابطه عوامل مختلف با عفونت هلیکوباکتر پیلوری استفاده شد.یافته ها: شیوع عفونت هلیکوباکتر پیلوری 43.5 درصد به دست آمد. میانگین سن در دو گروه دارای عفونت (46.59±17.14) و فاقد عفونت هلیکوباکتر پیلوری (42.35±17.3) تفاوت معنی داری داشت (P=0.033) سن 40 سال و بیشتر (OR=1.63, P=0.036) شاغل بودن (OR=1.91, P=0.047)، استعمال دخانیات (OR=2.16, P=0.008)، داشتن حیوان خانگی (OR=1.74, P=0.043)، مصرف آب لوله (آب شیر) (OR=1.75, P=0.025) و گروه خونی O (OR=3.21, P=0.0001) با عفونت هلیکوباکتر پیلوری رابطه معنی دار داشتند.نتیجه گیری: با توجه به شیوع به دست آمده در این مطالعه، عفونت هلیکوباکتر پیلوری در منطقه ما نیز یک موضوع قابل توجه به شمار می آید. در ضمن، بعضی از عواملی که با عفونت هلیکوباکتر پیلوری رابطه معنی دار داشتند، اصلاح پذیر می باشند و اصلاح این عوامل ممکن است منجر به کاهش شیوع عفونت این میکروارگانیسم در جامعه شود.

زمینه: رادیوتراپی هدفمند یکی از روش های مهم رادیوتراپی است که شامل استفاده از رادیونوکلیدهای ساطع کننده ذرات بتا برای تحویل دوز تابشی به سلول های تومور می شود. از ویژگی های مهم در این روش، برد ذرات بتای گسیل شده از رادیونوکلیدها و اندازه تومور می باشد که اثرات قابل توجهی بر درمان پذیری تومورها دارد.مواد و روش ها: از شبیه سازی مونت کارلو و مدل ریاضی جهت بررسی ارتباط بین احتمال درمان پذیری تومور و اندازه تومور برای تومورهای درمان شده با131I  و 90Y استفاده شد. در این مدل فرض شد که رادیونوکلید به صورت یکنواخت در تمامی تومور توزیع شده است.یافته ها: نتایج نشان می دهند که یک اندازه تومور بهینه برای درمان وجود دارد. برای هر اکتیویته تجمعی، احتمال درمان پذیری برای تومورهایی که قطرشان نزدیک به این مقدار بهینه باشد بیشتر است. ماکزیمم احتمال درمان برای131I  برای تومورهای با قطر حدود 3.5 میلی متر اتفاق می افتد در حالیکه برای90Y  این ماکزیمم برای تومورهای با قطر حدود 3.5 سانتی متر رخ می دهد. تومورهای کوچک تر از اندازه بهینه آسیب پذیری کمتری به پرتودهی رادیونوکلیدها دارند زیرا مقدار قابل توجهی از انرژی واپاشی فرار کرده و بیرون از حجم تومور انباشت می شود. تومورهای بزرگ تر از اندازه بهینه بخاطر تعداد سلول های بیشتر، درمان پذیری کمتری دارند.نتیجه گیری: در درمان به روش رادیوتراپی هدفمند با تک - رادیونوکلید، یک اندازه درمان بهینه وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می شود که از رادیوتراپی هدفمند با تک رادیونوکلید برای درمان سرطان های گسترش یافته که معمولا دارای اندازه های مختلف هستند، استفاده نشود. استفاده از چند رادیونوکلید به طور همزمان اثربخشی بیشتری نسبت به استفاده از تک رادیونوکلید می تواند داشته باشد. این نگرش استفاده از ترکیب رادیونوکلیدها با ویژگی های تکمیلی، ارائه تدابیر جدید و افزایش بازدهی درمان تومور را می تواند میسر سازد.

زمینه: اغلب زنان در سنین باروری سندرم قبل از قاعدگی (PMS) را تجربه می کنند. روش های مختلفی برای درمان این سندرم مطرح شده و مصرف گیاهان دارویی یکی از این روش ها است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر زنجبیل و کورکومین بر شدت علایم سندرم قبل از قاعدگی انجام شد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دو سو کور، 105 نفر از دانشجویان دارای علایم PMS به صورت تصادفی به گروه های دریافت کننده زنجبیل، کورکومین و دارونما تقسیم شدند. شرکت کنندگان از هفت روز قبل از قاعدگی تا 3 روز پس از قاعدگی به مدت 3 سیکل، روزانه دو کپسول دریافت کردند و شدت علایم خود را توسط پرسشنامه ثبت روزانه شدت مشکلات (DRSP)، ثبت نمودند. داده های قبل از مداخله و 1، 2 و 3 ماه پس از مداخله توسط آزمون های آنالیز واریانس اندازه گیری های مکرر و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. جهت تجزیه و تحلیل از نرم افزارSPSS  ویرایش 18 استفاده شد و (P<0.05) معنی دار تلقی شد.یافته ها: میانگین شدت علایم سندرم قبل از قاعدگی قبل از مداخله در سه گروه مشابه بود ](110.2±30.7 در گروه زنجبیل، 103.6±39.1 در گروه کورکومین و 106.7±44.65 در گروه دارونما) [P=0.79، اما پس از مداخلات تفاوت های معنی داری بین گروه ها وجود داشت ](47.06±33.4 در گروه زنجبیل، 29.74±11.6 در گروه کورکومین و 106±48.7 در گروه دارونما) [P<0.0001. همچنین تفاوت معنی دار بین اثرات زنجبیل و کورکومین وجود داشت (P=0.008).نتیجه گیری: زنجبیل و کورکومین در کاهش شدت علایم خلقی، جسمانی و رفتاری سندرم قبل از قاعدگی موثرند و اثر کورکومین بیشتر از زنجبیل است. نتایج مطالعه حاضر زنجبیل و کورکومین را به عنوان درمان سندرم قبل از قاعدگی پیشنهاد می کند.

زمینه: عوامل متعددی بر الگوی دریافت غذا در بچه ها تاثیر می گذارند که برخی آشکار و برخی مبهم هستند. علائق و نفرت های غذایی در سال های اول زندگی شکل می گیرد. هدف از این مطالعه تعیین الگوی غذایی و عوامل موثر بر آن در کودکان بدو ورود به مدرسه در شهرستان بوشهر می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی و مقطعی روی 191 کودک بدو ورود به مدرسه (6 ساله) که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک یا FFQ جمع آوری و با استفاده از جدول تعداد و اندازه واحدهای مورد نیاز روزانه از گروه های غذایی برای کودکان و نوجوانان و با نرم افزارSPSS  ویرایش 16 و آزمون های آماری تی تست و آنوا تحلیل گردید.یافته ها: فراوانی مصرف شیر 41.9 درصد روزانه، 40.9 درصد هفتگی، 12.6 درصد بندرت بوده است. فراوانی مصرف ماهی 1.6 درصد روزانه، 71.7 درصد هفتگی، 16.8 درصد بندرت، فراوانی مصرف مرغ 1 درصد روزانه، 83.4 درصد هفتگی 9.9 درصد بندرت، فراوانی مصرف میوه 96.6 درصد روزانه، 22 درصد هفتگی، 7.3 درصد بندرت می باشد. بین بسامد مصرف لبنیات، سالاد، میوه، آب میوه، مرغ، تخم مرغ و شغل پدر و تحصیلات پدر و مادر ارتباط معنی دار مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: وضعیت مصرف گروه های غذایی لبنیات، گوشت ها، سبزی ها، غلات نامطلوب و مصرف گروه غذایی میوه مطلوب بود. لزوم تقویت آموزش های ارائه شده از طریق صدا و سیما، مدارس و مراکز بهداشتی درمانی و خانه های بهداشت پیشنهاد می گردد.

زمینه: عفونت ادراری دومین عارضه شایع در حاملگی است که عوارض و پیامدهای مادری و جنینی جدی را در پی خواهد داشت. لذا هدف از این مطالعه شناسایی عوامل موثر بر رفتارهای ارتقاء دهنده بهداشت سیستم ادراری - تناسلی زنان باردار بر اساس الگوی اعتقاد بهداشتی می باشد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی - تحلیلی از نوع مقطعی است که بر روی 250 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی - درمانی شهرستان بوشهر انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک، سنجش رفتار ارتقاء بهداشت سیستم ادراری، آگاهی و سازه های الگوی اعتقاد بهداشتی می باشد که قبل از مطالعه روایی و پایایی آن مورد سنجش قرار گرفت. آنالیز داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 و توسط آزمون های ضریب همبستگی و رگرسیون خطی انجام شد.یافته ها: میانگین سنی افراد تحت مطالعه 27.4±4.4 سال بود. بین متغیرهای دموگرافیک با انجام رفتار بهداشتی رابطه ای دیده نشد. اکثر افراد (179 نفر معادل 71.6 درصد) آگاهی در سطح متوسط داشته و تنها 44 نفر (17.6 درصد) از زنان سطح آگاهی مطلوبی در زمینه عفونت ادراری داشتند. آزمون آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که بین سطوح مختلف آگاهی (p=0.026)، خودکارآمدی (p=0.000) و موانع درک شده (p=0.002) با نمره انجام رفتارهای پیشگیری کننده از عفونت ادراری ارتباط معنادار وجود داشت. در آنالیز واریانس چند متغیره نیز نمره سازه خودکارآمدی ارتباط مثبت و قوی (p=0.000) با نمره انجام رفتارهای پیشگیری کننده از عفونت ادراری نشان داد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، لزوم برنامه آموزشی مبتنی بر الگوی اعتقاد بهداشتی با تاکید بر افزایش خودکارآمدی ضروری به نظر می رسد.

در جهان در حال توسعه، سرطان به عنوان یکی از عوامل اصلی مرگ و میر، به یکی از بزرگ ترین چالش های علوم پزشکی و دارویی تبدیل شده است. محیط زیست دریایی به عنوان یک منبع غنی از فرآورده های طبیعی با کاربردهای درمانی گسترده، مورد توجه است. بسیاری از پپتیدهای زیست فعال و دپسی پپتیدهای با توانایی و پتانسیل ضد سرطانی، از موجودات دریایی مختلف نظیر تونیکات ها، اسفنج ها، نرم تنان و دیگر ارگانیسم های دریایی استخراج شده اند. آن ها می توانند ترکیبات پیچیده ضد توموری تولید نمایند که به مراتب، موثرتر از ترکیبات موجود می باشند. برخی از این پپتیدهای دریایی تحت مراحل مختلف کارآزمایی های بالینی هستند. آن ها، متابولیت های ثانویه حاصل از این موجودات می باشند. بر طبق مطالعات مختلف، پتانسیل ضد سرطانی آن ها، عمدتا ناشی از عملکرد آنتی اکسیدانی، ضد تکثیری و ضد جهش آن ها است. این پپتیدهای کشف شده از موجودات دریایی، با مکانیسم های مختلفی چون آپوپتوزیس، تاثیر بر توازن توبولین - میکروتوبول (ضد میکروتوبول)، مهار رگزایی، ضد تکثیر و سیتوتوکسیک، موجب تحریک مرگ سلولی می گردند. تحقیقات بیشتری بر روی حالات واکنش این ترکیبات بر روی چرخه سلولی و یا آپوپتوز سلول های سرطانی ضروری است. آینده دارو، از آن دریاست و دریا سهم عمده ای را در کشف داروها و به ویژه داروهای ضد سرطان، خواهد داشت.

در سال های اخیر پیشرفت های سریع فناوری نانو، تحولات عظیمی را در زمینه های محیط زیست، پزشکی و دارو، کشاورزی، صنعت و علوم دیگر در پی داشته است. فناوری نانوذرات نیز به عنوان پایه و اساس فناوری نانو در این زمینه سهم بسزایی داشته است. نانوذرات دارای کاربردهای وسیعی نظیر کاربردهای محیطی زیستی، دارویی، غذایی، تشخیصی و درمانی بالینی، مواد آرایشی، کشاورزی، انرژی، نساجی و الکترونیک می باشد. در مورد کاربردهای محیطی زیستی نانوذرات نیز می توان به مواردی نظیر حذف آلودگی های آب، فاضلاب، هوا و استفاده در وسایل زیست محیطی نظیر سنسورها و نانوفناوری سبز مانند کاهش گازهای گلخانه ای اشاره کرد. نانوذرات جدای از مفید بودن می توانند از بدو تولید تا دور ریزش پسماند مخاطراتی برای محیط زیست، انسان و حیوانات ایجاد کنند. به این دلیل ارزیابی ریسک های زیست محیطی نانوذرات در طول چرخه عمر نانوذرات امری لازم و ضروری می باشد. در این مقاله ابتدا بعضی از مهم ترین ویژگی های زیست محیطی نانوذرات از قبیل مکانیسم حرکت و انتقال در محیط زیست، تسهیل انتقال مواد سمی دیگر توسط نانوذرات، زیست سمیت میکروبی نانوذرات، تجزیه بیولوژیک نانوذرات، دسترسی زیستی، تجمع زیستی، تراکم در محیط زیست و جذب نانوذرات بررسی شده است. سپس مخاطرات زیست محیطی نانوذرات، نحوه تولید سمیت در محیط زیست، مکانیسم های سمیت نانوذرات و مخاطرات زیست محیطی آن ها مورد بررسی قرار گرفته است.

خیار دریایی، یکی از مهم ترین انواع خارپوستان، متعلق به رده خیارسانان می باشد. برخی از فعالیت های بیولوژیکی شناخته شد ه آن ها شامل اثرات ضد سرطانی، ضد انعقاد، ضد فشار خون، ضد التهاب، ضد میکروبی، آنتی اکسیدانی، ضد تصلب شرائین، ضد توموری و تسریع در بهبود زخم می باشد. حضور ترکیباتی چون ساپونین ها، کندرویتین سولفات، گلوکزآمینوگلیکان، پلی ساکاریدهای سولفاته، گلیکوپروتئین، گلیکواسفنگولیپیدها و اسید های چرب ضروری، منشاء وجود چنین خواص زیستی در آن ها است. ساپونین ها که به منظور سازگاری با شرایط محیطی تولید می گردند؛ به عنوان متابولیت های ثانویه عمده این خانواده شناخته می شوند. این ترکیبات فعال دارای خواص زیستی متفاوتی نظیر همولیزکنندگی، ضدتوموری، ضد التهابی، ضد باکتری، ضد ویروسی، ایکتیوتوکسیکی، سیتواستاتیکی، آنتی آنژیونیکی، آنتی نئوپلاستی و کاهندگی اسیداوریک می باشند. خیار دریایی، دارای ارزش اقتصادی بالایی بوده و از قدیم در شرق آسیا، به صورت سنتی، برای معالجه ضعف، ناتوانی جنسی، ناتوانی در اثر پیری، یبوست ناشی از خشکی روده و بی اختیاری ادراری، آسم، فشارخون بالا، روماتیسم و آنمی استفاده می گردیده است. توکسین های به دست آمده از خیار دریایی، دارای خواص ضد ویروسی، ضد تومور، ضدسرطان و ضد بارداری هستند. بر اساس تحقیقات موجود، عصاره آبی و ترکیباتی با وزن مولکولی بالا از خیارهای دریایی، ممکن است از طریق القاء آپوپتوزیس، باعث مهار فعالیت توموری گردند. خیار دریایی به دلیل درصد بالای پروتئین و عدم کلسترول، در زمره مواد غذایی نیروبخش قرار می گیرد. به دلیل وجود گونه های مختلف خیار دریایی در خلیج فارس و دریای عمان، شناسایی ترکیبات موجود و بررسی خواص زیستی در گونه های این جانداران دریایی، در این مناطق، به دانش پژوهان پیشنهاد می گردد.

چاپ سه بعدی یکی از داغ ترین فناوری های میان رشته ای مرزشکن است که پیش بینی می شود سود حاصل از این فناوری در سال 2020 از مرز 8.4 میلیارد دلار نیز گذر کند. چاپ زیستی سه بعدی در گستره صنایع پزشکی و داروسازی موجب پیاده سازی مفاهیم پزشکی فردگرایانه (Personalized medicine) خواهد شد. از کاربردهای جالب و پرچالش این فناوری، چاپ زیستی اعضاء است. چاپ زیستی، به صورت مهندسی بافت سه بعدی زنده اعضاء انسان بر پایه جوهر افشان به کمک رایانه، تعریف می گردد. ساخت سفارشی پروتزها و ایمپلنت ها بر اساس تقریبا هر هندسه ی قابل تصور از طریق ترجمان تصاویر رادیولوژیک هر فرد بیمار به فایل های قابل چاپ دیجیتال از کاربردهای دیگر چاپ زیستی سه بعدی محسوب می گردد. ساخت مدل های آناتومی بر اساس ساختارهای پاتولوژیک بیمار با چاپ سه بعدی، موجب ایجاد درک و بینش در پیش از اقدامات و اعمال جراحی و نیز یافت رهیافت های درمانی تهاجمی می شود. همچنین از این مدل های چاپ شده سه بعدی آناتومیک می توان در آموزش پزشکی استفاده کرد. در یک فراگرد کلی، چاپ زیستی سه بعدی می تواند نه تنها صنایع وابسته به سلامت را متحول سازد بلکه می تواند خلق فناوری های نوین همگرا را در گستره پزشکی بازآفرینشی نوید دهد.

سناریونویسی فرایندی است که تفکر خلاق را تحریک کرده و سازمان را بهتر برای آینده آماده می سازد. همچنین سناریونویسی فعالیت های نوآوری را در سازمان ارتقا داده و با ارائه آینده های متنوع و جایگزین، توسعه راهبردهای سازمانی را بر پایه این آینده های جایگزین، امکان پذیر می نماید. اخیرا جی اوگیلوی، یک رهیافت هشت گانه را برای سناریونویسی معرفی کرده است. بر پایه این فرایند هشت گانه، سناریونویسی دو بخش عمده دارد که بخش اول فرایند در جستجوی یافت منطق سناریو بوده و پنج گام اولیه را شامل می شود و دومین بخش که گام های بعدی را شامل می شود به روایت حقیقی، دلالت و نشانگرهای سناریوها می پردازد. برای شناسایی فرصت ها و چالش های رو در روی علوم زیست پزشکی، میل فزاینده ای به سوی سناریونویسی وجود دارد. برای محیط آکنده از عدم قطعیت که علوم زیست پزشکی با آن روبرو است، سناریونویسی می تواند مسیری مطمئن و انعطاف پذیر را برای گذران در آینده پر از عدم قطعیت گشایش نماید. با ارزیابی اثرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی این سناریوهای آینده، سازمان های زیست پزشکی می توانند گذار خود را به پارادایم پزشکی بازآفرینشی(regenerative medicine)  و پزشکی فردگرایانه (personalized medicine) که نظام های مراقبت از سلامت کنونی را متحول خواهند ساخت، مدیریت نمایند.