قطب های علمی طی دهه های گذشته همواره در پی دستیابی به آخرین یافته ها و اعتلای موقعیت علمی، گسترش مرزهای دانش، تربیت نیروی پژوهشگر، ایجاد محیطی پویا و مولد و ارتقای ارتباطات علمی و موثر بین المللی بوده اند. در ایران نیز از سال 1379 قطب های علمی به عنوان نهادهای عالی مولد علم به ساختار علمی پژوهشی کشور پیوستند. بدون تردید ارزشیابی عملکرد نهادهای جدید التاسیس از تکالیف مدیریت ارشد علمی کشور بوده و نتایج آن به درک بهتر و شناخت هر چه بیشتر فعالیت این نهادها می انجامد. ارزیابی قطب ها موجب می شود تا ذینفعان به میزان ارتقای و استقرار کیفیت در فعالیت های علمی قطب آگاه شوند و از بازخوردهای آن برای برنامه ریزی پویا و توسعه فعالیت های علمی بهره ببرند. در راستای انجام چنین تکلیفی، معاونت آموزشی وزارت بهداشت در سال 1388 طراحی ارزشیابی قطب های علمی کشور را در دستور کار خود قرار داد. این مقاله با هدف ارائه چگونگی طراحی و به کارگیری ابزار و نیز محتوی ارزشیابی قطب های علمی کشور بر اساس شاخص های «درونداد»، «فرآیند» و «برونداد آموزشی، پژوهشی، فناوری و خدمات» تدوین شده است. این ارزشیابی از این نظر که به تمام جنبه های مدیریت از قبیل تامین و تربیت نیروی انسانی، تامین منابع مالی، فراهم آوری تجهیزات، فرایندهای توانمندسازی و تولید علم و بالاخره بروندادها در عرصه آموزش، تحقیق، صنعت و خدمت توجه داشته است، نوعی ارزشیابی جامع تلقی می شود. این روش به قطب های علمی اجازه بدهد تا توان خود را نسبت به حداکثر توان در حیطه هایی که برای آن حداکثر امتیاز منظور شده است ارزشیابی نمایند و در جهت تکمیل امتیاز حیطه مربوطه در صورت نداشتن امتیاز کافی اقدام نمایند.