مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1387 | دوره:63 | شماره:1 |تعداد مقالات:18

در پژوهش حاضر، تحت شرایط مدیریتی معمول در گاوداری های ایران، اثر موننسین به صورت مخلوط با غذا بر سطح گلوکز خون و سطح AST و آرژیناز (آنزیم های شاخص آسیب های کبدی) بررسی شده است. سیزده راس گاو هولشتاین بالغ از سه هفته پیش از زایمان تا 45 روز پس از آن بر اساس تعداد زایش به دو گروه شاهد و آزمایش تقسیم شدند. جیره گاوهای هر دو گروه مشابه بود. هر گاو در گروه آزمایش موننسین را به میزان 340 میلی گرم در روز در طی سه هفته آخر آبستنی، 480 - 160 میلی گرم در روز در طی 14 روز نخست شیردهی و 350 میلی گرم در روز در طی روزهای 15 تا 35 بعد از زایمان همراه با غذای خود دریافت داشت. 20 روز و 10 روز پیش از تاریخ تقریبی زایمان، و در روزهای 4، 15، 25، 35 و 45 بعد از زایمان نمونه خون گاوها برای اندازه گیری گلوکز،AST  و آرژیناز سرم تهیه شد. گلوکز سرم در گروه شاهد از روز 10 پیش از زایمان تا روز 15 پس از زایمان سیر نزولی معنی داری داشت (p=0.25). در گروه آزمایش، گلوکز سرم تا روز 35 پس از زایمان سیر صعودی معنی داری نشان داد (p=0.049). در روز 15 شیردهی تمایلی برای معنی دار شدن تفاوت مقدار گلوکز بین گروه شاهد و آزمایش دیده شد (p=0.07). فعالیت AST از 10 روز مانده به زایمان تا 25 روز بعد از زایمان در گروه شاهد بیشتر بود. اختلاف بین دو گروه 10 روز پیش از زایمان معنی دار بود (p=0.011). فعالیت آرژیناز سرم بین دو گروه شاهد و آزمایش در روزهای مختلف نمونه گیری اختلاف معنی داری نشان نداد (p>0.05). استفاده از موننسین به صورت مخلوط با غذا می تواند به فعالیت بهتر کبد و افزایش سطح گلوکز خون و یا جلوگیری از کاهش آن در هفته های پیرامون زایمان بیانجامد و به نظر می رسد که تغییر دوز موننسین در نخستین روزهای پس از زایمان (به علت تغییر در ماده خشک مصرفی) مانع اثر مثبت آن نمی شود. تاثیر مثبت موننسین می تواند از هفته های پیش از زایمان آغاز شود، لذا شروع مصرف آن از دوره انتقالی قبل از زایمان و ادامه مصرف در هفته های نخست شیردهی توصیه می شود.

عفونت قارچی رحم مورد توجه زیادی قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه، بررسی فلور قارچی گاوهای شیری با اختلالات تولید مثلی و سالم می باشد. نمونه قارچی مستقیما از رحم 112 راس گاو شامل 70 راس گاوهای شیری نژاد هلشتاین مبتلا به بیماری های رحمی و 42 راس گاو سالم جمع آوری شد. نمونه ها به مدت 2 هفته در محیط کشت قارچ سابورو گلوکز اگار در 28 درجه سانتیگراد کشت داده شد. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون مربع کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. عوامل قارچی مختلف و مخمر از (42/31 درصد) 22 راس گاو با سابقه بیماری (های) تولید مثلی جدا شد در حالی که میزان عفونت قارچی در گاوهای سالم 57/28 درصد بود. شایع ترین قارچ های جدا شده در دام های گروه درمان و شاهد به ترتیب: پنی سیلیوم (72/22 درصد) و کاندیدا آلبیکنس (66/41 درصد) بودند. رحم گاوهای مبتلا به بیماری های تولیدمثلی می تواند آلوده به انواع قارچ باشند. میزان آلودگی و تنوع قارچی رحم در دام های سالم کمتر از گاوهایی با سوابق بیمارهای تولید مثلی است.

در این مطالعه یک روش Nested-PCR برای تشخیص دو ویروس BVDV از سویه NADL بهینه سازی گردید. در آزمایش RT-PCR، قسمتی از منطقه غیر قابل ترجمه ناحیه '5 ویروس به طول 249 جفت باز تکثیر شد. محصول PCR در وکتورpTZ57R/T کلون گردید و نتیجه تعیین ردیف اسیدهای نوکلوتیدی آن اختصاصی بودن آزمایش را تایید نمود. سپس پرایمرهای داخلی انتخاب و آزمایش Nested-PCR انجام گردید و یک قطعه DNA به طول 155 جفت باز تکثیر شد. میزان حساسیت آزمایش RT-PCR، 104TCID50 و میزان حساسیت آزمایش Nested-PCR در تشخیص ویروس BVDV در کشت سلول، 102TCID50 تعیین گردید. تعداد 7 نمونه از کشت های سلولی با سه روش PCR, ELISA و Nested-PCR مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که حساسیت روش های مولکولی در تشخیص ویروس در نمونه ها نسبت به روش ELISA بیشتر می باشد.

تعداد 22 نمونه بافتی از گله های طیور مبتلا به بیماری های تنفسی ارجاعی به آزمایشگاه ویروس شناسی بخش طیور دانشکده دامپزشکی طی سال های 85-1383 گرفته شده و به منظور جداسازی ویروس آنفلوانزای طیور بر طبق روش استاندارد به تخم مرغ های جنین دار 11-9 روزه تلقیح شدند. در آزمایش RT-PCR روی نمونه ها قسمتی از ژن هماگلوتینین 9H با قطعه ای به طول 435bp با پرایمرهای اختصاصی تکثیر شد. نتایج نشان داد که آزمایش RT-PCR با آغازگرهای اختصاصی H9، قادر به شناسایی حداقل تیتر  103.5EID50 از ویروس رفرانس آنفلوآنزای طیور (ZMT-101) است و حساسیت، ویژگی و میزان همبستگی RT-PCR در مقایسه با جداسازی ویروسی برای ویروس های فیلد به ترتیب 100 درصد، 94 درصد و 95 درصد می باشد. با توجه به این نتایج، آزمایش RT-PCR با آغازگرهای اختصاصی H9 می تواند مستقیما روی نمونه های بافتی برای تشخیص و تعیین تحت تیپ H9 ویروس آنفلوآنزای طیور به جای روش استاندارد جداسازی ویروس در آزمایشگاه های تشخیصی و تحقیقی طیور مورد استفاده قرار گیرد.

دوازده راس گوساله سنین 4 تا 10 ماهگی دارای نشانه های بالینی مشکوک به عفونت با ویروس اسهال ویروسی گاوان شناسایی شدند. از بیوپسی گوش این گوساله ها پس از تثبیت در فرمالین، بلوک های پارافینه و مقاطع بافتی تهیه شده و روی لام های آغشته به پلی - ال - لیزین (poly-L-lysine) چسبانیده و توسط کیت تجاری آنتی بادی مونوکلنال ضد ویروس اسهال ویروس گاوان، نشاندار شده توسط فلورسین ایزوتیوسیانات رنگ آمیزی ایمونوفلورسنت شدند. مقاطع توسط میکروسکوپ فلورسنت جهت حضور شواهد فلورسانس در سیتوپلاسم کراتینوسیت ها، سلول های درم یا کندروسیت های غضروف گوش مشاهده شدند. تشخیص آنتی ژن ویروس اسهال ویروس گاوان در بافی کوت با کیت رد یابی آنتی ژن توسط الایزای تسخیری پستی ویروس و RT-PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی پستی ویروس انجام شد که بر این اساس از یازده مورد مثبت شناسایی شده توسط RT-PCR، ایمونو فلورسنت 8 مورد (72/72 درصد) و الایزای تسخیری یک مورد (9 درصد) را مثبت نشان داد. نتایج این مطالعه پیشنهاد می نماید با توجه به حساسیت نسبتا بالای ایمونوفلورسنت این آزمایش می تواند به عنوان روشی قابل اعتماد و عملی جهت شناسایی همه گیری های اشکال بالینی عفونت های حاد ویروس اسهال ویروسی گاوان به کار گرفته شود.

پس از جمع آوری کیست های سارکوسیستیس فوزی فورمیس از مری گاومیش های آلوده در کشتارگاه سوسپانسیونی با غلظت پروتیین 2mg/ml تهیه و به شکل خام و پخته شده مورد استفاده قرار گرفت. تعداد 36 سر خرگوش نر سفید آزمایشگاهی به 6 گروه 6 تایی تقسیم شدند. گروه 1 و 2 عصاره خام، گروه 3 و 4 عصاره پخته شده و گروه 5 و 6 فسفات بافر سالین به ترتیب به صورت خوراکی و داخل صفاقی به میزان 1ml/kg دریافت نمودند. در زمان های صفر، 3، 6، 24 ساعت، 3 و 7 روز پس از تجویز خون گیری به عمل آمده و آزمایش های انعقادی شامل APTT, PT, CT, BT، اندازه گیری فیبرینوژن و شمارش پلاکت ها با روش های استاندارد انجام گرفت. نتایج مطالعه نشان داد تجویز داخل صفاقی این عصاره موجب مرگ خرگوش ها ظرف 24 ساعت می شود. آنالیز آماری نشان داد تنها در گروهی که عصاره خام را به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نموده بود در زمان های مختلف تفاوت معنی داری در آزمایش ها اتفاق می افتد (p<0.05). از آنجایی که ماده سمی سارکوسیستین ماهیت پروتئینی دارد پختن آن در حرارت 60 درجه سانتیگراد برای 30 دقیقه موجب دناتوره و غیرفعال شدن آن می گردد. همچنین به نظر می رسد سمیت این ماده در صورت تجویز خوراکی فرم خام آن تحت تاثیر اسید معده و آنزیم های گوارشی از بین می رود.

این مطالعه تجربی با هدف ایجاد هیپوفسفاتمی تغذیه ای و بررسی امکان حدوث همولیز درون عروقی بر روی دو گروه هفت راسی (شاهد) و هشت راسی (آزمون) بره صورت پذیرفت. فسفر جیره گروه های آزمون و شاهد به ترتیب برابر 065/0 درصد و 34/0 درصد ماده خشک تنظیم گردید. خون گیری از سیاهرگ وداج جهت سنجش فسفر معدنی، فسفاتاز قلیایی، بیلی روبین تام سرم، هماتوکریت و اجسام هاینز هر هفته انجام گرفت. داده ها با آزمون تی مستقل و آزمون تجزیه واریانس از نوع سنجشهای مکرر پردازش آماری شدند. کاهش معنی دار (p<0.01) فسفر معدنی سرم و افزایش فسفاتاز قلیایی سرم (p=0.001) در گروه آزمون پدیدار شد. حضور اجسام هاینز در یاخته های قرمز خون و نیز کاهش بسیار معنی دار هماتوکریت (p<0.0005) در هر دو گروه خود را نشان داد. اگرچه هموگلوبینوری مریی ملاحظه نگردید. نتایج، حساسیت بالقوه گوسفند را به همولیز تغذیه ای روشن می سازد.

در این تحقیق تعداد 400 نمونه مدفوع اسهالی گاو و گوساله اخذ و به موازات آزمایش های متداول کشت میکروبی و سروتایپینگ، بر روی نمونه ها آزمایش جداسازی با ذرات آهن ربای ایمن (ایمیونومگنتیک) و واکنش زنجیره ای پلی مراز چندگانه ای انجام گرفت. برای شناسایی سالمونلا ها در سطح جنس از پرایمر عمومی inv-A و جهت جستجو و ردیابی سرو وار تیفی موریوم از سه جفت پرایمر اختصاصی Rfbj، Fljb و Flic مربوط به توالی ژن های سنتز کننده پادگن های H2:1,2, O4 وH1:i  استفاده شد. از 400 نمونه مدفوع اسهالی گاو و گوساله که مورد آزمایش باکتریولوژیک قرار گرفت تعداد 33 مورد (25/8 درصد) سالمونلا جدا گردید. سالمونلا انتریکا سرووار تیفی موریوم با 22 مورد (7/66 درصد)، سالمونلا دابلین با 3 مورد (1/9 درصد)، سالمونلا ویرشو و سالمونلا گلوچستر هر کدام با 2 مورد (1/6 درصد)، سالمونلا انتریتیدیس، سالمونلا جورجیا، سالمونلا آگوستنبورگ و سالمونلا لیندنبورگ هر کدام با 1 مورد (3 درصد) بالاترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. در آزمایش PCR چندگانه ای با استفاده از پرایمرهای مربوطه. چهار نوع محصول افزایش یافته 663، 284,526 و 183 جفت بازی به ترتیب مربوط به ژن های rfbj، fljb، inv-A و flic در کلیه نمونه های واجد سروتیپ تیفی موریوم (1,4,5,12:i:1,2) مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که تشخیص اختصاصی سرووار تیفی موریوم با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های بیان کننده پادگن های H1:I,O4 و H2:1,2 می تواند بسیار موفقیت آمیز باشد، زیرا تنها سرووار است که از بین 2550 سرووار سالمونلا این نوع الگوی پادگنی را دارد.  

کریپتوسپوریدیوم از مهمترین عوامل بیماری زای روده ای در دام هاست. این بررسی برای شناسایی اپیدمیولوژی و تحلیل فاکتور های خطر آلودگی به کریپتوسپوریدیوم در گوسفند و بز در شهرستان کرمان در سال 83-82 انجام گرفت. نمونه های مدفوع حیوانات جمع آوری و به آزمایشگاه پژوهشی منتقل گردید. سپس نمونه ها به روش فرمالین اتر تغلیظ و پس از تهیه گسترش روی لام به روش زیل نلسون اصلاح شده رنگ آمیزی شدند. داده ها با استفاده از آزمون های ناپارامتریک و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل گردید. از مجموع 774 راس دام مورد بررسی (434 راس گوسفند و 340 راس بز)، 120 نمونه (5/15 درصد) آلوده بودند. میزان آلودگی در گوسفند و بز به ترتیب 8/13 درصد و 6/17درصد بدست آمد. نتایج بررسی نشان داد سن، فصل، قوام مدفوع، حضور دام دیگر و تعداد دام در گله ارتباط معنی داری با احتمال آلودگی به کریپتوسپوریدیوم دارند. مطالعه حاضر نشان داد گوسفند و بز آلودگی قابل ملاحظه ای به کریپتوسپوریدیوم داشته و با توجه به عوامل خطر آلودگی رعایت موازین مدیریت و نگهداری دام لازمه کنترل این بیماری در دام هاست.

در این آزمایش، دو قطعه نیمچه مرغ مادر سویه راس در سن 17 هفتگی انتخاب، و عمل جراحی به منظور قرار دادن سوند در سیاهرگ گردن برای تزریق مداوم اسید آمینه فنیل آلانین نشان دار انجام شد. پرندگان به صورت انفرادی در داخل قفس متابولیکی قرار داده شدند. هر پرنده در روزهای مختلف آزمایش به صورت تصادفی یک سطح لیزین (05/0، 1/0، 2/0، 3/0، 4/0، 5/0، 8/0، 1 و 5/1 درصد جیره) را از طریق جیره غذایی دریافت کرد. در شروع اندازه گیری اکسیداسیون برای هر جیره مورد آزمایش، یک دز ابتدایی 75KBq/KgBW فنیل آلانین نشان دار از طریق سوند به پرنده تزریق شد. متعاقبا فنیل آلانین نشان دار، به مدت 4 ساعت با سرعت 44KBq.h-1. KgBW-1 تزریق گردید و دی اکسید کربن نشان دار تنفسی اندازه گیری شد. نقطه شکست منحنی تولید دی اکسید کربن نشان دار حاصل از اکسیداسیون اسید آمینه شاخص، به عنوان میزان احتیاج اسید آمینه لیزین مورد استفاده قرار گرفت. احتیاج انفرادی اسید آمینه لیزین برای پرندگان 1 و 2 به ترتیب 463/0 و 458/0 درصد جیره بدست آمد. میانگین احتیاج لیزین دو پرنده 461/0 درصد جیره بود.

به منظور بررسی سرولوژیکی بیماری کلامیدیوز در بوقلمون های استان خوزستان از تعداد 270 قطعه بوقلمون در سنین و جنس های مختلف از شهرهای مختلف استان خوزستان خونگیری صورت گرفت و سرم آنها با کیت الیزا ایمونوکامب از نظر وجود پادتن ضد کلامیدوفیلا پسیتاسی مورد آزمایش قرار گرفت. در مجموع 9/58 درصد از سرم ها در آزمایش الیزا مثبت بودند. آزمون مربع کای نشان داد که میزان شیوع در بوقلمون های جوان با سن کمتر از شش ماه (25 درصد) به طور معنی داری (P<0.005) از بوقلمون های بالغ (66 درصد) کمتر بوده و این میزان در ماه های گرم سال (9/68 درصد) نیز به مراتب (p<0.005) از ماه های سرد (3/49 درصد) سال بالاتر بود. در بین شهرهای تحت بررسی شوشتر با 7/85 درصد بیشترین و هفت گل با 42/31 درصد کمترین میزان شیوع را داشتند. نتایج این تحقیق دال بر احتمال وجود بیماری کلامیدیوز در بوقلمون های منطقه است. تلاش های بعدی جهت تشخیص قطعی این بیماری از طریق جداسازی عامل آن، پیشنهاد می شود.

300 راس گاو نژاد شیری در 12 گاوداری اطراف شیراز به روش تصادفی مطبق به عنوان جمعیت نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. پس از مقید کردن، گاوها از نظر وجود اتساع ورید وداج مورد بررسی قرار گرفته و بر اساس شدت اتساع، 3 درجه +1، +2 و +3 ثبت گردید. سپس گاوها از نظر وجود نبض ورید وداج مثبت مورد بررسی قرار گرفته و نتایج ثبت گردید. پس از تعیین میزان های شیوع، اطلاعات با استفاده از تست کای مربع و در مواردی آزمون دقیق فیشر و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. میزان های شیوع اتساع (JD) و نبض (JP) ورید وداج به ترتیب 8/3 ±3/13 درصد و 3/3±7/9 درصد بدست آمد. میزان وقوع JD و JP ارتباطات معنی داری با میزان تولید شیر، دوره شیرواری و وقوع سوفل های قلبی داشتند. با توجه به نتایج این مطالعه می توان اظهار داشت که JD و JP که یکی از نشانه های بالینی بیماریهای قلبی و عروقی در نظر گرفته می شوند، می توانند در اثر عوامل دیگر در گاوهای سالم مشاهده شوند. همچنین مطالعه حاضر می تواند نشان دهنده تاثیر شیرواری و میزان تولید شیر بر عملکرد دستگاه قلبی عروقی گاوهای شیروار باشد. 

هدف از این مطالعه بررسی میزان آلودگی تانک شیر دامداری ها به پاتوژن های اصلی ورم پستان به روش PCR بود. تعداد 44 نمونه شیر از تانک حمل شیر دامداری ها اخذ و سریعا به آزمایشگاه ارسال شد. DNA باکتریایی استخراج و با استفاده از پرایمرهای یونیورسال که بر اساس ژن مشترک باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس، استرپتوکوکوس آگالاکتیه، استرپتوکوکوس دیس گالاکتیه، اشریشیاکلی، استرپتوکوکوس یوبریس و استرپتوکوکوس پارایوبریس طراحی شده بود واکنش PCR انجام شد. از 44 نمونه اخذ شده، 28 نمونه مثبت (6/63 درصد) یافت شد. درصد نمونه های مثبت برای دامداری های با تولید زیر 3، 10-3، و بیش از 10 تن به ترتیب 48، 85، و 100 بود. روش PCR سرعت و دقت لازم را برای تشخیص معمول پاتوژن های اصلی ورم پستان داشت. پرایمرهای Universal به کار رفته در این مطالعه قادر بود باکتری های فوق الاشاره که از عوامل مهم ورم پستان هستند را تشخیص دهد. 

جهت تعیین میزان همبستگی میان سرولوپلاسمین و مس سرم، کلیه و کبد بزها در کشتارگاه شهرکرد، نمونه های خون ورید وداج و نمونه های 10 گرمی کبد و کلیه صد راس بز جمع آوری و میزان مس در نمونه های سرم، کبد و کلیه با استفاده از روش جذب اتمی و میزان سرولوپلاسمین سرم با روش ساندرمن و نوموتو اندازه گیری شد. آنالیز یافته ها با آزمون همبستگی پیرسون و آزمون کای دو نشان داد که میانگین میزان سرولوپلاسمین 2/40±190 میلی گرم در لیتر و متوسط میزان مس سرم 42/2±32/14 میکرومول در لیتر و نیز متوسط میزان مس کبد و کلیه به ترتیب 5/1967± 08/4596 و 81/59±98/271 میکرومول در کیلوگرم وزن تر بود. همبستگی معنی داری بین مس سرم و سرولوپلاسمین (r=0.85) وجود داشت  (p<0.05) همبستگی بین مس سرم و مس کبد 56/0 =r ، سرولوپلاسمین و مس کلیه 56/0 =r ، مس سرم و مس کلیه 36/0= rو مس کبد و مس کلیه 22/0=r دیده شد (p<0.05 ) غلظت مس کلیه در 7 درصد بزها کمتر از 89/199 میکرومول در کیلوگرم و میزان مس سرم در 4 درصد بزها بین 01/11- 29/6 میکروگرم بر میلی لیتر بود. کمبود مرزی در 7-4 درصد نمونه ها مشاهده شد. داده های حاصله حاکی از همبستگی ضعیف بین متغیرهای فوق بوده و فقط بین مس سرم و سرولوپلاسمین همبستگی بالایی وجود دارد. در بزها کمبود مس دیده شد، اگرچه خطر کمبود مس در منطقه پایین است.

اثر تغییرات غلظت گلوکز خون ایجاد شده متعاقب محرومیت غذایی 24 ساعت، تزریقات داخلی صفاقی انسولین (2 واحد به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و گلوکز (2 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) بر پاسخهای درد ناشی از تزریق کف پایی فرمالین (20 میکرولیتر، 5 درصد) در موش های سوری بررسی شده است. تغییرات غلظت گلوکز خون با خونگیری از نوک دم موش ها تعیین شد. تزریق داخل صفاقی انسولین و محرومیت غذایی 24 ساعت میزان گلوکز خون را کاهش و تزریق داخل صفاقی گلوکز آن را افزایش داد. تزریق کف پایی فرمالین یک پاسخ مشخص درد دو مرحله ای با یک مرحله سکون بین دو مرحله ایجاد کرد. محرومیت غذایی 24 ساعت و تزریق انسولین پاسخ درد مرحله دوم را کاهش دادند. تزریق گلوکز پاسخ درد را در مرحله سکون افزایش داد. به نظر می رسد که هیپوگلیسمی و هیپرگلیسمی ممکن است در درد نوروژنیک دخالتی نداشته باشند. هیپوگلیسمی درد التهابی را کاهش می دهد و هیپرگلیسمی با افزایش پاسخ درد در مرحله سکون موجب پردردی می شود.